Story 42
သဲဆုႏြယ္ရဲ႕ ငယ္ငယ္ကဇာတ္ေၾကာင္းေလးေပါ့
******************************************
နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕က
ျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္ လန္းလန္းဆန္းဆန္း၊
ကိုးတန္းေက်ာင္းသူေလး
အသက္က ၁၄ႏွစ္
ငယ္ဂုဏ္နဲ႔အစြမ္းကုန္ဖူးပြင့္လွပေနဆဲအ႐ြယ္၊
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အပ်ိဳေပါက္မေလးေပါ့။
စာကလည္းေတာ္၊ အတန္းထဲမွာ အၿမဲပထမ၊
ေက်ာင္းႏွစ္ပတ္လည္ဆုေပးပြဲေတြမွာလည္းအၿမဲ ဆုခ်ိတ္ခဲ့တာ။
န၀မတန္း အတန္းတင္စာေမးပြဲႀကီးစစ္အၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာ
သဲဆုႏြယ္ သူ႔အေမေဒၚသက္ေမဆီခြင့္ေတာင္းတယ္။
သူ႔အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းေ႐ႊစင္တို႔အိမ္မွာ စာေမးပြဲအၿပီးေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲ ေကြၽးေမြးပြဲေလးလုပ္ေပးမယ္ေပါ့၊
ေ႐ႊစင္တို႔အိမ္ တစ္ညေလာက္သြားအိပ္ပါရေစေပါ့။
ေ႐ႊစင္တို႔မိဘေတြကလည္းၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုးေတြေလ၊
ေ႐ႊစင္ကလည္း ေက်ာင္းသြားရင္းအိမ္မွာအၿမဲ၀င္ထြက္ေနတာ။
ဒီေတာ့ ေဒၚသက္ေမအေနနဲ႔လည္း ဘာမွအေထြအထူး သံသယျဖစ္စရာမရိွ၊
သြားေစသတည္းေပါ့၊
သူမ်ားအိမ္မွာေကာင္းေကာင္းေန ဘာ ညာ နဲ႔ေတာင္မွာလိုက္ေသးတာ။
သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးဆိုၿပီးစိတ္ခ်ယံုၾကည္မိတဲ့ အမွားကပဲ သဲဆုႏြယ္ရဲ႕ဘ၀မွာ အခုအခ်ိန္ထိေယာက္်ားေတြကိုရဲရဲမၾကည့္ရဲ
မုန္းတီး႐ြံ႕ေၾကာက္ေရွာင္ရွားခဲ့ရတဲ့အဓိကအေၾကာင္းရင္းျဖစ္လာခဲ့ရတယ္။
အဲဒီေန႔ညေနက ေ႐ႊစင္တို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ အတူခ်ိန္းထားဖိတ္ထားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ စားၾကေသာက္ၾက ေဆာ့ၾကနဲ႔ေပါ့၊
ညဦးပိုင္းေရာက္ေတာ့ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြ စက္ဘီးကိုယ္စီနဲ႔ျပန္ကုန္ၾကေရာ၊
သဲဆုႏြယ္ကိုသာ ေ႐ႊစင္က သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးပဲဟာ ငါ့အိမ္မွာအိပ္ဖူးတယ္ရိွေအာင္ အိပ္သြား၊
ညက်ရင္ အေဖ၀ယ္ေပးထားတဲ့ ဂိမ္းအသစ္နဲ႔ေဆာ့ၾကမယ္ေပါ့။ ႀကိဳတင္စည္းရံုးထားတာ။
မိုးခ်ဳပ္စျပဳေတာ့ သူ႔မိသားစုနဲ႔လူရင္းတခ်ိဳ႕ပဲက်န္ေတာ့တယ္၊
ဆက္စားေသာက္ၾကရင္း ေ႐ႊစင္က လူႀကီးေတြေသာက္ေနတဲ့၀ီစကီကို သဲဆုႏြယ္ကိုေသာက္ၾကည့္ဖို႔အတင္းတိုက္တြန္းတယ္။
သူကိုယ္တိုင္လဲေသာက္ေနၿပီ။ ေ႐ႊစင္တို႔အိမ္က နဲနဲဆိုရွယ္က်တယ္ေလ။
သဲဆုႏြယ္ မေသာက္ဘူး၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီးအတင္းျငင္းတယ္၊
ေ႐ႊစင္ကလည္းအတင္းမရမကတိုက္္တယ္။
ေနာက္ဆံုး သဲဆုႏြယ္ကိုဘယ္လိုမွတိုက္လို႔မရမွန္းသိေတာ့အသာျပန္ရိႈသြားတယ္။ အခ်ိဳရည္ပဲတိုက္ေတာ့တယ္။
ခဏၾကာေမ့သေလာက္ရိွမွ မသိမသာအခ်ိဳရည္ထဲ အရက္ေရာထည့္ေမႊၿပီး
ကဲ..ဒီတခြက္ေတာ့ အားလံုးဖန္ခြက္ခ်င္းတိုက္ၿပီး တႀကိဳက္ထဲကုန္ေအာင္ေမာ့ရမယ္ဆိုၿပီး တစ္ခါထည္းကုန္ေအာင္ေသာက္ခိုင္းလိုက္တာ။
သူငယ္ခ်င္းစိတ္ဆိုးမွာလဲေၾကာက္ေတာ့ အခ်ိဳရည္ဆိုရင္ေတာ့ရပါတယ္ဆိုၿပီး
ေ႐ႊစင္ေျပာတဲ့အတိုင္း သဲဆုႏြယ္ အားရပါးရကုန္ေအာင္ႀကိဳက္ခ်လိုက္တာရင္ထဲပူဆင္းသြားတယ္။
ရလဒ္ကေတာ့ အူရိုင္းသဲဆုႏြယ္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမူးယစ္ရီေ၀ၿပီးစိုက္က်သြားေတာ့တယ္။
ေ႐ႊစင္က
"ဟဲ့ ဆုႏြယ္ ရရဲ႕လား၊ နင္မႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ငါ့အခန္းထဲသြား၀င္လွဲေနလိုက္၊ ငါလိုက္ပို႔မယ္"
ဆိုၿပီး တြဲေခၚသြားတယ္။
သဲဆုႏြယ္လည္း ေ႐ႊစင့္အိပ္ရာေပၚမွာမိွန္းေနရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။
ေ႐ႊစင္လည္း အျပင္ျပန္ထြက္ၿပီး တျခားသူေတြနဲ႔၀ိုင္းဆက္ေနတယ္။
မူးေမ့နစ္ေျမာေနရာက တစ္ႀကိမ္ေ၀ေ၀ဝါးဝါး ျပန္ႏိုးထလာခ်ိန္မွာေတာ့
ခႏၶာကုိယ္ေပၚမွာ တစ္ခုခုေလးေလးလံလံႀကီးလာဖိထားလိုခံစားရလို႔
မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ္ပဲ ကိုယ္ပၚမွာမိုးၿပီးတက္ဖိထားတဲ့တစ္စံုတစ္ဦးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုအနီးကပ္ျမင္လိုက္ရတယ္။
အိပ္မႈန္စုမ့္မႊား နဲ႔ျဖစ္ေနရင္းက အသိဥာဏ္ေတြစုစည္းၿပီး ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကိုယ္ေပၚကမ်က္ႏွာႀကီးက ဦးမင္းဟန္၊
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေ႐ႊစင္ရဲ႕ အေဖျဖစ္ေနတယ္။ သူ႔ကိုမတရားက်င့္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပဲ။
အဲဒီလူႀကီးရဲ႕ သမီး သူ႔ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာသူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးဆိုတဲ့ ေ႐ႊစင္ကလည္း
အ၀တ္အစားမပါ ကိုယ္လံုးတီးနဲ႔ ေဘးကထိုင္ၾကည့္ေနတယ္။
'ဒါ...ဒါက ဘာလဲ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ'
သဲဆုႏြယ္ လက္ရိွအေျခအေနကိုသေဘာေပါက္လိုက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ အတင္းရုန္းကန္ေတာ့တယ္။
"ဟဲ့ေကာင္မေလး ရုန္းမေနနဲ႔၊ နင္အသားမနာခ်င္ရင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း၊ ဟဲ့ ေ႐ႊစင္ သမီး နင့္ဟာမေလးကိုလာခ်ဳပ္ထားစမ္း"
"ဟုတ္ကဲ့ ဒယ္ဒီ၊ စိတ္ခ်"
"ဟဲ့ သဲဆု၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ၊ ငါ့ဒယ္ဒီကနင့္ကိုေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးမလို႔ ဟဲ့"
"အို ဘာေကာင္းတာလဲ မသိဘူး မသိဘူး ေ႐ႊစင္မလုပ္ပါနဲ႔ ငါ့ကိုလႊတ္ပါ လႊတ္ပါဟယ္"
"ဟဲ့ သဲဆု ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါဆို ဒီေကာင္မ"
ေ႐ႊစင္က အတင္းရုန္းေနတဲ့ သဲဆုႏြယ္ရဲ႕လက္ေတြကို၀င္ခ်ဳပ္ေပးေနတယ္။
ဦးမင္းဟန္က ေယာက္်ားႀကီးအားနဲ႔ ေပါင္ၾကားမွာညႇပ္ဖိထိုင္ထားေတာ့ ၁၄ႏွစ္သမီးသာရိွေသးတဲ့ သဲဆုတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွမလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
"ဦး သ သမီးကို မ..မလုပ္ပါနဲ႔ ဦးရယ္ လႊတ္ေပးပါေနာ္"
"ဟဲ ဟဲ ဟဲ ေကာင္မေလး၊ ဦးက သမီးကိုခ်စ္လြန္းလို႔ပါ၊ ဒါေၾကာင့္ နင့္ကိုအရ ပါလာေအာင္ေ႐ႊစင့္ကိုေခၚခဲ့ခိုင္းလိုက္တာ၊ ဦးက မင္းကိုနိဗၺာန္ဘံုပို႔ေပးမလို႔"
"အိုး အိုး သမီးကိုသနားပါဦးရယ္ လႊတ္...လႊတ္.. မ လုပ္ ပါ နဲ႔.."
သဲဆုႏြယ္ အေက်ာက္အကန္ရုန္းတယ္၊
ဒါေပမယ့္ေပါ့ ကာမဘီလူးစီးေနတဲ့ ဦးမင္းဟန္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအရင္း မိန္းမရိုင္းမ ေ႐ႊစင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အင္အားေတြကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့ပဲ
သဲဆုႏြယ္ အသံေတြ တိမ္၀င္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရၿပီေလ။
ခႏၶာကိုယ္မွာေရာ၊ ႏူးညံ့လွတဲ့စိတ္ႏွလံုးအိမ္မွာေရာ၊ နာက်င္လွစြာ၊ နာက်ည္းလွစြာ ခံစားခဲ့ရေသာအခိုက္အတန္႔၊
"အား... အိုး.. အင့္ အင့္..အမေလး ေသပါၿပီ"
လူ႔တိရစၦာန္ မြန္းစတားႀကီး ဦးမင္းဟန္ကေတာ့ သမီး႐ြယ္မိန္းကေလး ဘယ္ေလာက္ပဲ ေသေလာက္ေအာင္၊
သနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္၊ ေအာ္ေနေန၊ စာနာစိတ္ သနားစိတ္ရိွပံုမရပါဘူး၊
အပ်ိဳစင္ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးရဲ႕ ပန္းဦးကိုေခြၽရင္း ကာမအရသာကိုၿမိန္ေနေအာင္ခံစားေနပါေတာ့တယ္။
ဦးမင္းဟန္ရဲ႕လီးႀကီးက သဲဆုႏြယ္ရဲ႕ေစာက္ပတ္ႏုႏုေလးထဲ ၾကမ္းတမ္းလွစြာ ထိုးခြဲ၀င္ေရာက္ၿပီး ဒလၾကမ္းေဆာင့္ေနပါေတာ့တယ္။
ေဖာက္ ဇြပ္.. ဖ်စ္ ဖ်စ္..ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္..
အားးးအစ္..အစ္..အားးးးးးးးးးးး
အလိုလည္းမတူ အခုမွေလာကမွာ အပ်ံသင္ကာစရိွေသးတဲ့ သဲဆုႏြယ္၊
နာက်င္မႈေတြနဲ႔အတူ ကာမအရသာဆိုတာ ဘယ္မွာ ခံစားႏိုင္ပါ့မလဲကြယ္။
သဲဆုႏြယ္ ေမ့သလိုျဖစ္ၿပီး မိန္းေမာသြားတယ္။
ၿပီးပါၿပီ။ ။