Story 24
ေရမီးအစံု
********************
“ အင္း.....ဟင္း.....ဟင္း....အင္း......ဟင္း.....
အား... အား ...အိုးေသပါပီ ...အင္း အင္း အားအား ...ဟင္း ျပဲကုန္ပါပိီ. အား...
... ဝမ္းေခါင္းထဲမွ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲညီးညဴသံႀကီးကိုၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ ေက်ာ႐ုိးထဲ စိမ့္ကနဲျဖစ္ကာ
ၾကက္သီးေမြးညင္းထသြားရသည္။ အခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ေနရာက
ပုဂၢလိကေဆးခန္းအႀကီးစားႀကီးတစ္ခု။
ေဆး႐ုံေဆးခန္းလိုေနရာမွာ ညအခ်ိန္မေတာ္ ညီးညဴသံႀကီးကို
အမွတ္မထင္ၾကားလိုက္ရေသာ ဖိုးေဇာ္မွာ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထသြားရျခင္းပင္။
ႏိုက္ဂ်ဴတီက်သျဖင့္ တတိယထပ္အခန္းမွ
လူနာတစ္ေယာက္ကို ဒရစ္ပုလင္းလဲခ်ိတ္ေပးၿပီး ျပန္အလာတြင္ ဓာတ္ေလွကား
ေဘးတစ္ဖက္ရွိ ေလွကားထစ္မ်ားဘက္ဆီမွ ထိုညီးညဴသံႀကီးကို
ဖိုးေဇာ္ၾကားလိုက္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အကူသူနာျပဳရာထူးျဖင့္ ထိုပုဂၢလိကအထပ္ျမင့္ ေဆးခန္းႀကီးမွာ အလုပ္လုပ္ေနေသာ
ဖိုးေဇာ္မွာ လုပ္သက္ ႏွစ္ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့သည့္တေလ်ာက္ ထိုသုိ႔ အခ်ိန္မေတာ္
ညီးညဴသံႀကီးကို ပထမဆုံးစၿပီး ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ စိတ္ဝင္စားစိတ္က တစ္ဖက္၊
ထိတ္လန္႔စိတ္က တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိုညီးညဴသံ ၾကားရာဆီသုိ႔ ဦးတည္ေလွ်ာက္လာမိသည္။
ဓာတ္ေလွကားေဘးရွိ ပုံမွန္ေလွကားထစ္မ်ားအတိုင္း ဖိုးေဇာ္ ေျခသံတိုးတိတ္စြာ
ဆင္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ေလွကားတစ္ထစ္၊ ႏွစ္ထစ္၊ သုံးထစ္မွ သည္
ေလွကားတစ္ေကြ႕ဆီသုိ႔ ဖိုးေဇာ္ေရာက္လာသည္။ “ အင္း......ဟင္း.....ဟင္း.....”
ညီးညဴသံကို ျပတ္ျပတ္သားသားထပ္မံၾကားလိုက္ရသည္။
ဖိုးေဇာ္ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္မ်ား က်ေအာင္ပင္ ထိတ္လန္႔ သြားရျပန္၏။
ဒါေပမယ့္ သိခ်င္၊ ျမင္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေရွ႕သုိ႔ဆက္ ဆင္း လာမိျပန္သည္။
ေနာက္ထပ္ေလွကားအေကြ႕တစ္ခုသုိ႔ အေရာက္တြင္ေတာ့ ဖိုးေဇာ္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို
မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ အစြယ္ေဖြးေဖြး ဆံပင္ဖားလ်ားခ်ထား ၿပီး
႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ သ႑ာန္တစ္ခုကို ျမင္ရေလမလားဟု ထင္ခဲ့မိေသာ ဖိုးေဇာ္မွာ
သူျမင္ေတြ႔လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္း ေၾကာင့္ အံ့ၾသသြားခဲ့ရသည္။ သူ၏
ေရွ႕ေလွကားေထာင့္ခ်ဳိးၾကမ္းျပင္ထက္တြင္
နံရံကိုေက်ာမွီထားကာ လူးလြန္႔ညီးတြားေနေသာ မိန္းမပ်ဳိတစ္ေယာက္ႏွင့္
ေလာကႀကီးကိုေမ့ကာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနေသာ လူငယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တုိ႔
သဘာဝရဲ႕ အႏူးအညံ့ အညင္သာဆုံးေသာ အရသာတစ္ခုကို
ဖန္တီးစားသုံးေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကို လုံးဝလ်စ္လ်ဴ႐ႈထားၾကေသာ စုံတြဲက ကာမဆိုေသာ အရသာႏြံမွာ
ေမ်ာခ်င္တိုင္း ေမ်ာေနၾက သည္။ ဖိုးေဇာ္မွာ ယခုမွပင္ သူၾကားခဲ့ရေသာ ညီးညဴသံ၏
ျဖစ္တည္ရာကို ျပတ္သား
ရွင္းလင္းစြာ
ျမင္ေတြ႔ၾကားသိခြင့္ရၿပီျဖစ္ ၏။ ေကာင္မေလးထံမွ မခ်င့္မရဲညီးတြားသံက
ဖိုးေဇာ္ကို အစက ထိတ္လန္႔ေစခဲ့ေပမယ့္ ယခုေတာ့ ရင္ဖိုစိတ္လႈပ္ရွားေစရ သည္။
ေလွကားေထာင့္မွာ မီးေခ်ာင္းေကြးေလးတစ္ေခ်ာင္း တပ္ဆင္ထားျခင္းေၾကာင့္
ကာမႏြံထဲနစ္ေမ်ာေနၾကေသာ စုံတြဲကို ဖိုးေဇာ္အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။
ေကာင္မေလးက အခန္း(၂၀၇)မွ အဘြားအိုကို လူနာေစာင့္ေပး ေနေသာ အိမ္ေဖာ္
ေကာင္မေလးမွန္း ဖိုးေဇာ္ ျမင္ျမင္ခ်င္းမွတ္မိလိုက္သည္။ ေကာင္ေလးကိုေတာ့
ဖိုးေဇာ္မျမင္ဖူး။ အခန္းနီးနားက လူနာေစာင့္ လူငယ္အခ်င္းခ်င္း ျမင္ၾကေတြ႔ၾက
ခ်စ္ၾကႀကိဳက္ၾကဟန္ တူေလသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္စုံတြဲရဲ႕ ကာမဆက္ဆံဖုိ႔
စိုင္းျပင္းေနၾကပုံက ဖိုးေဇာ္ကို တစ္မ်ဳိးေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားေစရ သည္။
အထိအေတြ႔၊ စိတ္ခံစားခ်က္တုိ႔ အထူးျပင္းထန္ ခံစားလြယ္ေသာအရြယ္မုိ႔
ကာမဆက္ဆံၾကခ်ိန္၌လည္း ညင္သာႏူးညံ့ မႈ၊ ၾကင္နာမႈမ်ားရွိေနၾကသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔
တစ္ေယာက္ အသားခ်င္း၊ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း၊ လိင္အဂၤါခ်င္း ထိေတြ႔ႏိုင္သမွ်
ထိေတြ႔ထားၾကၿပီး အဆက္မျပတ္၊ အငမ္းမရ လႈပ္ရွားလိုးေဆာ္ေနၾက၏။ “
အီး.....အင္း.....ဟင္း....ဟင္း.....လုပ္.....လုပ္.....သြက္သြက္လုပ္ပါ အကိုရယ္...... အ... ဟင့္.....အ.... .ျမန္ျမန္.....အ....အိ....အ.....အေမေရ....အ....အီး....ဟင္း....”
ေကာင္မေလးမွာ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ျပတ္ထြက္လုမတတ္ကိုက္ကာ ေကာင္ေလး၏
ေဆာင့္လိုး၊ ႀကိတ္လိုး ေနမႈကို လူးပ်ံေနေအာင္ခံရင္း ကာမဆႏၵေတြ
အဆုံးစြန္ေရာက္ရွိသြားပုံရ၏။ ေကာင္မေလး တဆတ္ဆတ္ခါ၍ ၿပီးသြားသည့္ ခဏမွာပင္
ေကာင္ေလးကလည္း တအီးအီး တအားအားျဖင့္ ႀကိတ္ေအာ္ရင္း ဖင္ႀကီးတလႈပ္လႈပ္ျဖင့္
ေကာင္မေလးေပၚဖိ ေမွာက္ကာ ၿငိမ္သက္ သြားသည္။ ေလွကားေကြ႔အကြယ္မွာ
ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိေသာ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ အခုမွသတိျပန္ဝင္ လာသည္။
ကာမစိတ္ခ်စ္စိတ္မႊန္ေနၾကေသာ စုံတြဲကေတာ့ ေဆး႐ုံကို တည္းခိုခန္းဟု
မွတ္ထင္ထားသည္လား မသိ။ ဖိုးေဇာ္ ေျခသံဖြဖြနင္းၿပီး အေပၚျပန္တက္ကာ
ဓာတ္ေလွကားျဖင့္ ေအာက္ထပ္သုိ႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ လူနာေစာင့္တန္း
လ်ားမွာ ခဏဝင္လွဲၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္သည္။
အေရးေပၚလူနာတုိ႔၊ ေဆး႐ုံမွ ထူးျခားျဖစ္စဥ္တုိ႔လည္းမရွိသျဖင့္
ဖိုးေဇာ္ ေအးေအးသက္သာျဖင့္ပင္ ထိုတစ္ညကို ကုန္လြန္ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရေသာ ခ်စ္ရည္လူးပြဲက
ဖိုးေဇာ္၏အာ႐ုံထဲတြင္ ရစ္ဝဲလည္ လည္ျဖစ္ေနေလရာ မ႐ိုးမရြထၾကြလာေသာ
စိတ္ဆႏၵတုိ႔ကို မနည္းပင္ထိန္းခ်ဳပ္ေနခဲ့ရ၏။ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ သက္ျပင္း
အခါခါခ်ရင္းျဖင့္ပင္ ႏိုက္ဂ်ဴတီ ညတစ္ညကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါေတာ့၏။
“ ဖိုးေဇာ္ေရ....စတိုခန္းထဲမွာ ထိုးေဆးပုံးေတြရွိတယ္ အဲ့ဒါစာရင္းသြားလုပ္ထားလုိက္....မနက္ျဖန္
ကုမၸဏီက ေဆးအဝင္ေရာက္လာမွာ.....” “ ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာ...” ေဒါက္တာဝင္းေမာင္
ခိုင္းသျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ စတိုခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ စတိုခန္းေခ်ာင္က်က်ဘက္တြင္
ရွိေနေသာ ထိုးေဆးပုံးေတြကို ဖိုးေဇာ္ စစ္ေဆးေနလိုက္သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္
အခန္းထဲသုိ႔ လူဝင္လာသံ ႏွင့္အတူ စကားေျပာသံကိုပါဖိုးေဇာ္ၾကားလိုက္ရသည္။ “
ေမာင္...ရွင္းျပမယ္ သဇင္....” “ အို....ဘာမွ ရွင္းျပမေနပါနဲ႔....” “
မဟုတ္ေသးဘူး သဇင္....ဒီကိစၥ သဇင္ သက္သက္ အထင္လြဲေနတာ.....” “
စားေသာက္ဆိုင္ထဲကို ႏွစ္ေယာက္အတူတူ တြဲဝင္သြားတာကို သဇင့္မ်က္လုံးနဲ႔ ေသခ်ာ
ျမင္ခဲ့တာပါ..... ဒါေတာင္ ျငင္းခ်င္ေသးလား.....” “ အဲ့ဒါ ပါရဂူႀကီးက
စားစရာဝယ္ခိုင္းလို႔ သြားဝယ္ေပးတာ....ေမာင္နဲ႔ ေမမီက ပါရဂူႀကီး လက္ေအာက္မွာ
အနီးကပ္ သင္ၾကားေနရတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ အတူသြား အတူလာတာကလြဲၿပီး
ဘာမွပတ္သက္မႈမရွိဘူး သဇင္.....” “ ေမာင္ တကယ္ေျပာတာလား.....” “ တကယ္ပါ
သဇင္ရယ္.....ေမာင့္ကို ယုံစမ္းပါ.....” “ အို....ဟင့္အင္း....အြန္႔...ဟြန္႔....ဟြန္း....”
စကားအေျခအတင္ေျပာေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ အသံအေနအထားေျပာင္းလဲသြားၿပီး ထူးဆန္းစြာ
အသံတိတ္သြား သျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ ေဆးပုံးေတြကို ကြယ္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။
အလုပ္သင္ ဆရာဝန္ ရဲထက္ႏွင့္ ေဆး႐ုံမွ အႀကီးတန္း သူနာျပဳဆရာမေလး
သဇင္မိုးတို႔ျဖစ္ေန၏။ သဝန္တိုမႈ ျပႆနာကို ႏွစ္ဦးသား လူရွင္းေသာအခန္းထဲမွာ
ဘယ္သူမွ မရွိဘူး အထင္ႏွင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လာေရာက္ေျဖရွင္းေနၾကျခင္းပင္။
သူတို႔ဆီမွ အသံတိတ္သြားျခင္းမွာ အသံမထြက္ႏိုင္ေသး၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖိုးေဇာ္
မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရ၏။ ဆရာဝန္ေလး ရဲထက္က သဇင္မိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို
မဟႏိုင္ေအာင္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ဖိကပ္ ႏႈတ္ပိတ္ထား ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
သဇင္မိုး၏ ခႏၶာကိုယ္က်စ္က်စ္ေလးကို ရဲထက္က ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲ ေပြ႔ဖက္ထားၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မက္မက္ ေမာေမာ အာသာျပင္းျပင္းျဖင့္ စုပ္ယူနမ္းေနတာျဖစ္၏။
ခ်စ္သူ အထင္လြဲစိတ္ေကာက္မႈကို အထိအေတြ႔မ်ားျဖင့္ ဖမ္းစားကာ ေျဖရွင္းေနေသာ
ဆရာဝန္ေလး
ရဲထက္၏ ပညာစြမ္းကို ဖိုးေဇာ္ ေလးစားသြားရသည္။
သဇင္မိုး ခမ်ာ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ရဲထက္၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္
တစ္ကိုယ္လုံးျပားကပ္ေနေအာင္ ေရာက္ကာ ေမးေလး ေမာ့၍ ႏႈတ္ခမ္းကို
စုပ္နမ္းျခင္းခံေနရွာသည္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သဇင္မိုး၏ သြယ္ေပ်ာင္းေသာလက္ေလးက
ရဲထက္၏ ေက်ာျပင္ ႀကီးကို ျပန္လည္သိုင္းဖက္လာ၏။ အသံတိတ္ေခ်ာ့ျမဴမႈ
အေတြ႔အထိေအာက္တြင္ သဇင္မိုးတစ္ေယာက္ ေပ်ာ့က်သာယာ သြားပုံရသည္။
အထင္လြဲစိတ္ေကာက္မႈတုိ႔ ကြယ္ေပ်ာက္သြားပုံရ၏။ ႏွစ္ဦးသား
မက္မက္ေမာေမာဖက္တြယ္ နမ္းစုပ္၍ အားရ သြားေတာ့မွ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဖယ္ခြာကာ
အသက္ကို အငမ္းမရ႐ႈ႐ႈိက္ေနၾကသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုၾကည့္ၿပီး ဖိုးေဇာ္လည္း
အသက္႐ႈမဝႏိုင္ ျဖစ္ေနရသည္။ “ ေမာင္....သဇင့္ကို ေက်ာရ႐ုံ ႀကံသြားမွာလားဟင္ ”
ခုနက ေဒါင္းတီေမာင္းတီနဲ႔ ရန္ေတြ႔ေနေလခဲ့ေသာ သဇင္မိုး၏ေလသံက ခုေတာ့
အသနားခံေနသည့္ ဟန္။ “ ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ သဇင္ရယ္.....ေမာင့္ရင္ထဲမွာ
သဇင္တစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာပါ....ဒီေန႔ သဇင္ ညေန ဂ်ဴတီထြက္ရမွာမဟုတ္လား.....အိမ္ကို ႏိုက္ဂ်ဴတီဆက္ဝင္ရမယ္ဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္ထားလိုက္ေနာ္.....ေမာင္တုိ႔ ဒီေန႔ အခ်စ္ နိဗၺာန္ဘုံေလးဆီသြားၾကမယ္ေလ.....” “ ဟြန္း....ေမာင္ေနာ္......အၿမဲတမ္း အဲ့လိုႀကီးပဲ....” “ သဇင္ရယ္.....သဇင္နဲ႔မေတြ႔ရတာ သုံးရက္ရွိေနၿပီေလ...ေနာ္....သဇင့္
အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္.....” ရဲထက္က သဇင္မိုး၏ ခါးေလးကို
ဆြဲယူေပြ႔ဖက္ကာ ေယာက္်ားႀကီးတန္မဲ့ ခၽြဲေနသည္။ လက္ကလည္း အၿငိမ္မေန။
သဇင္မိုး၏ ခႏၶာကိုယ္ကို အစုန္အဆန္ပြတ္သပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးေနသည္။
သူနာျပဳဆရာမေလး သဇင္မိုးမွာလည္း ျငင္းဆန္ခ်င္စိတ္ရွိပုံမေပၚ။
မ်က္ေစာင္းလွလွေလး တစ္ခ်က္ ထုိးလိုက္ရင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္ကို ဖိုးေဇာ္
ျမင္ေတြ႔လိုက္ရ ေတာ့၏။ အႀကီးတန္း သူနာျပဳဆရာမေလး သဇင္မိုးတစ္ေယာက္ေတာ့
ဒီေန႔ညေနဂ်ဴတီထြက္ၿပီးခ်ိန္မွာ ဆရာဝန္ေလး ရဲထက္ နဲ႔အတူ အခ်စ္နိဗၺာန္လို႔
သူတို႔ေခၚတဲ့ ေနရာေလးမွာ သူမ၏အေသြးအသားေတြကို ေပးဆပ္ရဦးေတာ့မည္ဆိုတာ
ဖိုးေဇာ္ ေတြးမိလိုက္ပါေတာ့၏။
ဖိုးေဇာ္ ဒီေဆး႐ုံႀကီးမွာ
အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလတေလ်ာက္ ေဆး႐ုံထဲမွ အ႐ႈပ္ထုတ္ ဇာတ္လမ္း
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ၾကားသိခဲ့ရသည္။ ပုထုဇဥ္လူသားတိုင္းက
တဏွာရမက္နဲ႔ ကင္းလြတ္ၾကတာမဟုတ္ေတာ့ ပုံစံအမ်ဳိး မ်ဳိး၊ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔
ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ ေဖာက္ျပန္ ေနၾကသည္။ ဖိုးေဇာ္မွာလည္း
ပုထုဇဥ္လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္မုိ႔ တဏွာရမက္ေတြ အထူး
လႊမ္းၿခံဳေနသည့္ ထိုေဆး႐ုံႀကီးထဲမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနရသည္ျဖစ္၏။ ဖိုးေဇာ္က
အသက္(၂၅)ႏွစ္နီးပါး၊ လူေကာင္ထြားထြား၊ ကရင္ဗမာတစ္ေယာက္မုိ႔ ႐ုပ္ရည္
ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ကို မ်က္စိက်ႏွစ္သက္ေနတဲ့
မိန္းမပ်ဳိေလးေတြရွိသည္။ သူနာျပဳနာ့စ္မေလးေတြ၊ သူနာျပဳမမႀကီးေတြ အခ်ဳိ႕က
ဖိုးေဇာ္ကို အေရးေပးဆက္ဆံတတ္ၾကသည္။ ဖိုးေဇာ္က ေဆာ္ၾကည္ဘဲ ဆိုပါေတာ့။
ဖိုးေဇာ္က နယ္မွလာတာျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေနထိုင္စရာ
အခက္အခဲ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဆး႐ုံမွာ အလုပ္စဝင္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ
ဖိုးေဇာ္ေနထိုင္စရာေနရာအတြက္ အဆင္ေျပသြားခဲ့ရ၏။ သူနာျပဳအဖြဲ႔မွဴး
ေဒၚေအးသက္မာ၏ အိမ္တြင္ ဖိုးေဇာ္ေနခြင့္ရခဲ့သည္။ ေဒၚေအးသက္မာက
ဖိုးေဇာ္မိဘေတြႏွင့္ ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္
ဖုိးေဇာ္ကို ေနထိုင္ခြင့္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာမွာ အသက္(၃၉)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ တစ္ခုလပ္ကေလးတစ္ေယာက္အေမျဖစ္သည္။
ဖိုးေဇာ္က ထိုအိမ္တြင္ တူလိုသားလိုေနထိုင္ရသည္။ ေဒၚေအးသက္မာ၏ သမီးျဖစ္သူက
အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ထိုအိမ္ မွာပင္ အတူေနထိုင္သည္။ ဒါေပမယ့္လည္း
ဖိုးေဇာ္အတြက္ အေနအထိုင္မက်ဥ္းက်ပ္ခဲ့။ ေဆး႐ုံမွာ အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး
လုပ္ကိုင္ ေနရသူမို႔ အိမ္ကို အိပ္စက္အနားယူ႐ုံသာ လာတတ္သည္ျဖစ္ရာ
ဖုိးေဇာ္အတြက္ အဆင္ေျပေနခဲ့သည္။ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္လည္း
ေဆး႐ုံထဲက အ႐ႈပ္ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနခဲ့သည္။ ဖိုးေဇာ္ႏွင့္
ပတ္သက္ေနသူကေတာ့.....။ ေဒၚေအးသက္မာမွာ အသက္(၃၉)ႏွစ္ဝန္းက်င္ကေလးတစ္ေယာက္အေမ
တစ္ခုလပ္ျဖစ္ေပမယ့္ အေတာ္ေလးႏုပ်ဳိ ေနေသးသည္။ သူနာျပဳဝတ္စုံဝတ္ထားလွ်င္
စြင့္ကားေသာ တင္သားလုံးလုံးႀကီးမ်ား၊ ေသးက်ဥ္ေသာခါးႏွင့္ မို႔ေမာက္ၾကြတက္
ေနေသာ ေရႊရင္အစုံက တပ္မက္ဖြယ္အတိျဖစ္ေနေသးသည္။ ေဒၚေအးသက္မာကို
အေခ်ာင္ႏႈိက္ခ်င္ေနသည့္ ေဆး႐ုံမွ ဆရာဝန္၊ ပါရဂူႀကီးေတြ ဒုနဲ႔ေဒး။
သုိ႔ေပမယ့္ ေဒၚေအးသက္မာက ခဲမွန္ခဲ့ဖူးေသာစာသူငယ္ပမာ ခံစားေနရသည္။ သူမႏွင့္
ကြဲ သြားခဲ့ေသာ ေယာက်္ားက သူမထက္ အသက္ႀကီးသည္။ ဇီဇာေၾကာင္သည္။ သဝန္တို
အူတိုၿပီး ဟိုလူနဲ႔သမုတ္၊ ဒီလူနဲ႔ သမုတ္ စြပ္စြဲေျပာဆိုျပႆနာရွာသည္။
အစကေတာ့ သူမကိုခ်စ္၍ သဝန္တိုျခင္းဟု ေဒၚေအးသက္မာဘက္မွ နားလည္ေပး
ႏိုင္ခဲ့ပါေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ထက္ အသက္ငယ္တဲ့ မိန္းမကို
ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ေလာကဓမၼတာ ကာမဆႏၵေတြကို အျပည့္ အဝ
မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့သည့္ လင္အို၊ လင္ညစ္၊ လင္ျပႆနာတုံးႀကီးကို ၾကာလာေတာ့
စိတ္ပ်က္လာရသည္။ သည္းမခံ ႏိုင္ ျဖစ္လာသည္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဦးသား
သေဘာထားျခင္း မတိုက္ဆိုင္၊ ညွိႏႈိင္းနားလည္ေပးႏိုင္ျခင္း
မရွိၾကေတာ့သျဖင့္ ကြဲၾက ရေတာ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေဒၚေအးသက္မာက ကိုယ့္ထက္အသက္ႀကီးတဲ့ေယာက္်ားေတြကို
စိတ္မဝင္စားရဲ ေတာ့။ ရင္မခုန္ရဲေတာ့။ အဲဒီမွာ သူမ၏အျမင္အာ႐ုံ၊
အေတြးအာ႐ုံေတြထဲမွာ ဖိုးေဇာ္ကို ျမင္ေတြ႔လာသည္။ ေတြးမိလာသည္။ ဖိုးေဇာ္က
လူပုံေျဖာင့္ေျဖာင့္၊ ခႏၶာကိုယ္ ေတာင့္ေတာင့္ တင္းတင္းနဲ႔ ဆိုေတာ့
တူလိုသားလိုေျပာဆိုေနထိုင္ေနရင္းမွပင္ ေဒၚေအးသက္မာ စိတ္ထဲ စိုးမိုးလာသည္။ ျမင္ပါေတြ႔ပါမ်ားလာေတာ့ သူမကို ဒိန္းတလိန္းနတ္ဖမ္းစားသြားေတာ့သည္။
ဖိုးေဇာ္ကို တပ္မက္စိတ္မ်ား ထိန္းမရသိမ္းမရျဖစ္လာသည္။
ဖိုးေဇာ္အေပၚယစ္မူးလာသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဖိုးေဇာ္က သူမထက္ လည္း အသက္ငယ္ၿပီး
အသိမိတ္ေဆြရဲ႕သားတစ္ေယာက္မုိ႔ ေဒၚေအးသက္မာမွာ သူမ၏ စိတ္ကို
ထိန္းသိမ္းခ်ဳိးႏွိမ္ကာ ေနခဲ့ သည္။ အုံ႔ပုန္းစိတ္မ်ား အုံၾကြမလာေအာင္
ထိန္းသိမ္းထားရ၏။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းက တိုက္ဆိုင္ေတာ့.....။ “
ဟယ္....ဖိုးေဇာ္....နင္ ဒီညႏိုက္ဂ်ဴတီဝင္ရမယ္ဆို ” “
ဟုတ္တယ္....အန္တီသက္မာ.....ဒါေပမယ့္
ကိုတင္ဝင္းက မနက္ျဖန္ သူအျပင္သြားစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး က်ေနာ့္
အခ်ိန္နဲ႔ဂ်ဴတီလဲလိုက္လို႔ ျပန္လာတာ.....” “
ေအာ္.....ေအး.....ေအး....ဒါဆိုလည္း
ေရမိုးခ်ဳိး.....ငါ ထမင္းပြဲျပင္ထားလိုက္မယ္..... အတူတူစားရေအာင္ ” “
ဒါနဲ႔ အန္တီ့ သမီးလင္မယားလည္း မျမင္ပါလား.....ဘယ္သြားၾကလဲ.....”
“ သူ႔ေယာကၡမအိမ္ သြားတယ္ေလ.....အဲ့ဒီမွာ အိပ္မယ္တဲ့....” “ ဒါဆို
အန္တီသက္မာကို တစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့ၾကတာေပါ့....ဟုတ္လား ” “
အမေလး....က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲလည္း ဘာျဖစ္လဲ....က်ဳပ္က အဘြားႀကီးျဖစ္ေနၿပီ....
တစ္ေယာက္ထဲေနလည္း ေၾကာက္စရာမရွိဘူး.....ဘယ္သူမွ ထိကပါးရိကပါး လာလုပ္မယ့္သူ
မရွိဘူး....တစ္ေယာက္ထဲလည္း ေနရဲတယ္....” “ အန္တီသက္မာကို ဘယ္သူက
အဘြားႀကီးလို႔ ေျပာတာလဲ....ဒီေလာက္ေခ်ာ ဒီေလာက္လွ ေနေသးတာကို
႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး ေမသန္းႏုနဲ႔ နင္လားငါလားပဲ...ဟဲဟဲဟဲ....” “
ေအာင္မယ္....ဖိုးေဇာ္ေနာ္....လာေျမွာက္မေနနဲ႔ ” ဖိုးေဇာ္နဲ႔ စကားအျပန္အလွန္ေျပာဆိုေနာက္ေျပာင္ေနရတာကို ေဒၚေအးသက္မာစိတ္ထဲ ဆြတ္ပ်ံ ႔ ၾကည္ႏူးလာသည္။
“ ကဲ...ကိုယ္ေတာ္....ေရခ်ဳိးေတာ့....ၿပီးရင္ ထမင္းအတူစားမယ္.....” ဖိုးေဇာ္ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာ သက္ျပင္းေမာႀကီးခ်လိုက္မိသည္။ သူမရဲ႕
အု႔ံပုန္းစိတ္ေတြ အုံၾကြလို႔လာေနၿပီ။ ဖိုးေဇာ္
ေရခ်ဳိးရန္ေအာက္ဆင္းသြားေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာက ထမင္းပြဲကို အေသအခ်ာျပင္ဆင္လိုက္
သည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္ေရွ႕တြင္ ခုံတစ္လုံးယူ၍ ထိုင္ၿပီး ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္
ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာ ထိုင္လိုက္သည့္ေနရာက အိမ္ေအာက္ရွိ
ေရခ်ဳိးကန္ကို အတိုင္းသား ျမင္ႏိုင္သည့္ ေနရာ။ ထိုေနရာမွာက ဖိုးေဇာ္
ေရခ်ဳိးေနသည္။ ဂ်ာနယ္ဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ေယာက္ ဖိုးေဇာ္
ေရခ်ဳိးေန သည္ကို တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္သည္။ ေယာက္်ားနဲ႔ ကြာၿပီးကတည္းက
ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္နဲ႔ ကင္းကြာေနတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚေအးသက္မာမွာ သူမ၏
စိတ္ထဲတြင္ တပ္မက္စြဲလန္းေနမိေသာ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္၏
ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္ျမင္ေနရေတာ့ စိတ္ေတြေဖာက္ျပားလာသည္။ အိမ္တြင္လည္း
ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနသည္ ဆိုေသာ အသိ ေၾကာင့္ ပိုမိုရဲတင္း၍ ရမက္စိတ္တို႔
အုံၾကြလာရသည္။ ဖိုးေဇာ္ေရခ်ဳိးေနတာကို အရသာခံကာတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း
ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက တစစ္စစ္ျဖင့္ ရြထလာသည္။ အရည္ၾကည္တခ်ဳိ႕က
စိမ့္ထြက္လာသည္။ မရေတာ့ေပ....။ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ သူမစိတ္ကို သူမ
မႏိုင္ေတာ့။ ဖိုးေဇာ္ကို ဒီည အမိဖမ္းေတာ့မည္ဟု စိတ္ထဲက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို
ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ခ်မိေနေတာ့ေလသည္။
ဖိုးေဇာ္ ေဒၚေအးသက္မာႏွင့္အတူ ထမင္းလက္ဆုံစားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး စားလုိ႔
ဝင္သြားသည္။ ဟင္းေတြ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာနဲ႔စားေကာင္းေအာင္
ျပင္ဆင္ထားျခင္းေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ အဝႀကိတ္ပစ္လိုက္မိသည္။ ဆူးပုတ္ရြက္နဲ႔
ၾကက္ဥကို ေရာၿပီး ေၾကာ္ေပးထားသည္။ တုိ႔စရာအျဖစ္ ငါးပိရည္နဲ႔ဒညင္းသီးလည္း
စီစဥ္ေပးထားေသးသည္။ ထမင္းၿမိန္စားေကာင္း သည့္ ဟင္းလ်ာမ်ားမို႔ ဖိုးေဇာ္
အေတာ္စားဝင္သြားသည္။ ထမင္းစားၿပီး အခ်ဳိတည္းဖို႔ဟုဆိုကာ
ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးႏွစ္လုံး ပင္ အဆစ္ေကၽြးလိုက္ေသးသည္။ ထမင္းစားၿပီး
အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ဖိုးေဇာ္ခဏထိုင္၍ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ ေကာက္ဖတ္ေနလိုက္ ေသးသည္။
ထိုအေတာအတြင္း ေဒၚေအးသက္မာက အိမ္ေရွ႕ခန္းကို တံျမက္စည္းလွဲလိုက္၊
ဖုန္သုတ္လိုက္ႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ျပ ေနသည္။ ေဒၚေအးသက္မာနဲ႔ ဖိုးေဇာ္က
တူလိုသားလိုေနၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ ယခုအခ်ိန္လို သိပ္ၿပီး အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာ အနီး
ကပ္ရွိမေနခဲ့ဖူးေပ။ ဖိုးေဇာ္က ေဆး႐ုံမွာ အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာ
လွ်င္လည္း ေဒၚေအးသက္မာ၏ သမီးလင္မယား တုိ႔ရွိေနသျဖင့္ ဖိုးေဇာ္က
အခန္းေအာင္းေနသည္က မ်ားသည္။ အိမ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနသည္ဆိုေသာ အသိက
ဖိုးေဇာ္ စိတ္ထဲသုိ႔ ေရာက္ရွိလာ သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ေဆး႐ုံမွ
မုဆိုးဖိုဆရာဝန္ႀကီးေတြ ႀကိတ္ခိုက္ေနေသာေဒၚေအးသက္မာကို ဖိုးေဇာ္
ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားၾကည့္မိေတာ့သည္။
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာက အသက္(၄၀)နားကပ္ေနၿပီဆိုေသာ္လည္းႏုပ်ဳိသည္ဟု ဆုိရ မည္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကလည္း
ေတာင့္တင္းေနဆဲပင္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာသြားလာလႈပ္ရွားေနသည့္ ေဒၚေအးသက္မာ၏
ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးေပါင္တံႀကီးမ်ား၊ ကားစြင့္ေနသည့္ ဖင္ဆုံႀကီးႏွစ္မႊာတုိ႔က နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီလႈပ္ရွားလ်က္ရွိေန
ရာ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ ခိုးၾကည့္ေနရင္းရင္ေတြပူလာရသည္။
လမ္းေလွ်ာက္လိုက္လွ်င္ တုန္ခါလႈပ္ရမ္းသြားေသာ ဖင္ဆုံတစ္ တစ္ႀကီးကို
အငမ္းမရၾကည့္ရင္း ဖိုးေဇာ္ တံေတြးမ်ဳိခ်ေနမိသည္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ၾကာၾကာ
ဆက္ထိုင္ေနပါလွ်င္ ဖိုးေဇာ္ ေဒၚေအးသက္မာကို စိတ္ေရာလူေရာ
ျပစ္မွားမိေပေတာ့မည္။ “ အန္တီသက္မာ.....က်ေနာ္
သြားအိပ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ....ဟင္းေကာင္းေတြနဲ႔စားတာမ်ားလို႔
ဗိုက္ေလးသြားၿပီ ” “ ေအာ္....ေအး....ေအး ” ေဒၚေအးသက္မာကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး
အိပ္ယာထဲေရာက္ေတာ့ ဖိုးေဇာ္ ႀကိဳးစားၿပီးအိပ္ၾကည့္သည္။ မရ။ အေတြးအာ႐ုံ
ထဲမွာ ေဒၚေအးသက္မာ၏ စြဲမက္ဖြယ္ရာ တင္သားလွလွႀကီးကို ျမင္ေယာင္ေနသည္။
ဖိုးေဇာ္ စိတ္ကိုထိန္းမရေတာ့။ တင္းေန တဲ့ စိတ္ေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ပစ္မည္ဟု
ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ပုဆိုးကို ေျဖခ်ၿပီး တင္းမာေတာင္မတ္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာလီးတန္ ႀကီးကို လက္ျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ မ်က္လုံးအစုံကို
ေမွးမွိတ္ၿပီး အာ႐ုံထဲတြင္ ေဒၚေအးသက္မာကို ဝတ္လစ္ စလစ္ ကိုယ္လုံးႀကီးႏွင့္
ျမင္ေယာင္စိတ္ကူးကာ စိတ္တိုင္းက်ပုံေဖာ္စိတ္ကူးၿပီးဆက္ဆံ လိုးေဆာ္ပစ္ လိုက္သည္။ ထို႔အတူ လက္ကလည္း အဆက္မျပတ္ပင္ လႈပ္ရွားကာ
ဂြင္းတိုက္ေနမိသည္။ ေဒၚေအးသက္မာကို စိတ္နဲ႔ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ျပစ္မွားရင္း
ဖိုးေဇာ္ရဲ႕စိတ္ကူးက အျမင့္ဆုံးသုိ႔ ေရာက္ရွိလာ၏။ လီးကို
ဆုပ္ကိုင္ထားေသာလက္ကို ပိုၿပီးတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ကာ
ခပ္သြက္သြက္ႀကီး လႈပ္ရွားပစ္လိုက္သည္။ ခဏ အၾကာတြင္မွာေတာ့.....။ “
အ....အ.....အီး ” ဖိုးေဇာ္ ခါးႀကီးေကာ့ကနဲျဖစ္သြားကာ ႏႈတ္မွ
မခ်င့္မရဲေအာ္ညီးရင္း သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္ လိုက္သည္။ ေဆးပညာအရ
မိမိဘာသာလက္ျဖင့္ အာသာဆႏၵေျဖေဖ်ာက္ျခင္းမွာ က်န္းမာေရးအျပင္၊ အဖက္ဖက္မွ
သင့္ေတာ္ေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္ဟု ေဆးပညာစာေစာင္တစ္ခုမွာ ဖိုးေဇာ္ ဖတ္ရဖူးသည္။
လူပ်ဳိလူလြတ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္မ်ား အတြက္ ဂြင္းတိုက္ျခင္းသည္ မိမိစိတ္ကို
ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သလို အဓမၼျပဳက်င့္ျခင္းအစရွိသည့္ မႈခင္းျဖစ္ရပ္မ်ားမွလည္း
အေတာ္အသင့္ ေလ်ာ့ပါးေစ သည္။ ဂြင္းတိုက္ျခင္းသည္ မိမိအိပ္ခန္းထဲတြင္
မိမိသာလွ်င္ ဘုရင္တစ္ဆူျဖစ္သည္ဟု ေဆးပညာရွင္ အဖြဲ႔ က ထုတ္ေဖာ္ေၾကျငာဖူးသည္။
အဓိပၸာယ္က မိမိဘာသာစိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ဆႏၵေျဖေဖ်ာက္ျခင္း
ေၾကာင့္ ဘယ္လိုမိန္းမမ်ဳိးကို မဆို မိမိစိတ္ကူးထဲတြင္ စိတ္ႀကိဳက္ပုံေဖာ္ဆက္ဆံခြင့္ရျခင္းပင္။ ဖိုးေဇာ္လို လူပ်ဳိလူလြတ္တစ္ေယာက္အတြက္ ဂြင္းတိုက္ျခင္းမွာ သူ၏ မဟာသုခဘုံပင္ျဖစ္ေနသည္။
ဖိုးေဇာ္ စိတ္ကူးထဲမွာ ေဒၚေအးသက္မာကို စိတ္ႀကိဳက္ပုံေဖာ္ၿပီး
စိတ္တိုင္းက်ဆက္ဆံ လိုးေဆာ္ပစ္လိုက္သည္။ သုတ္ရည္ထြက္သြားေတာ့ ေသြးသားဆႏၵက
ၿငိမ္သက္သြားသည္။ အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ မဟုတ္ေတာင္ အေၾကာေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ား
စိမ့္က်င္သြားၿပီမို႔ ဖိုးေဇာ္ အိပ္၍ရသြားသည္။ မၾကာခင္မွာပင္ ဖိုးေဇာ္
အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရသည္။ ဖိုးေဇာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမည့္အခ်ိန္ကို
ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ေစာင့္ေနရသည္။ ဖိုးေဇာ္ဆီမွ
သူမလိုခ်င္တပ္မက္ေနေသာအရာကို အမိဖမ္းႏိုင္ဖို႔ သူမရဲ႕ အသက္အရြယ္၊
ရာထူးအဆင့္အတန္းေၾကာင့္ စိတ္ ထင္တိုင္းက်ဲလို႔မျဖစ္မွန္း သူမအသိစိတ္
ထဲမွာေတာ့ သိေနသည္။ ဖိုးေဇာ္နဲ႔သူမကအသက္အရြယ္အရမ္းကြာဟေနသည့္ အျပင္
အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ခ်စ္ၾကႀကိဳက္ၾက၊ႏွစ္ဦးသေဘာတူကာမဆက္ဆံၾကဖို႔
မျဖစ္ႏိုင္သည့္ အေနအထား။ ထို႔ေၾကာင့္လည္းေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္
ဖိုးေဇာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားမည့္အခ်ိန္ထိ
ေစာင့္ကာ သူမစိတ္ကူးထဲကအႀကံ အစည္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔
ေစာင့္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဖိုးေဇာ္က လူငယ္ဆိုေတာ့ စားရင္လည္း တဝတၿပဲ။
အနားယူရင္လည္း အျပည့္အဝယူတတ္သည္ကို ေဒၚေအးသက္မာ သိထားသည္။ ေနာက္ၿပီး
ဒီေန႔ညေန ဖိုးေဇာ္ကို ထမင္းေကၽြးေတာ့ သူမဘက္က အႀကံအစည္ရွိသည္မို႔
ေကာင္ေလးကို တက္စာမ်ားမ်ားေကၽြးထားသည္။ သူမအႀကံအစည္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု
ေျပာ၍ရေပသည္။ ဖိုးေဇာ္ အိပ္ခ်င္သည္ဟုဆိုကာ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားၿပီး
သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ အေသအလဲအိပ္ေမာက်သြားလိမ့္မည္ဟု ေဒၚေအးသက္မာ
ယုံၾကည္ထားသည္။ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာေလာက္ ေစာင့္ေနေသာ
ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ေယာက္ ဖိုးေဇာ္၏ အိပ္ခန္းထဲမွ
ေဟာက္သံသဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့
သူမ၏ မ်က္ႏွာတြင္ စိတ္လႈပ္ရွားေသာအရိပ္ေလးတစ္ခု ျဖတ္သန္းသြားရသည္။
ဒီ့ထက္ပိုၿပီး မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့သည္မို႔ ဖိုးေဇာ္၏ အိပ္ခန္းထဲသုိ႔
ေျခေဖာ့နင္းကာ အသာလွမ္းဝင္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ျခင္ေထာင္ကို အသာမ၍
ဝင္လိုက္ၿပီး ဖိုးေဇာ္၏ ေဘးတြင္ တင္ပါးလႊဲထိုင္ကာ ေျပေလ်ာ့ေနေသာ ပုဆုိးကို
အသာေလး ေအာက္သုိ႔ ဆြဲဖယ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ “ အိုး...” ေဒၚေအးသက္မာ
ရင္ဖိုသြားရသည္။ ဖိုးေဇာ္၏ လီးက လုံးလုံးတုတ္တုတ္ႀကီး။ ဗိုက္ေပၚသုိ႔ မမာ
မေတာင့္ အေနအထားႏွင့္ အျပားလိုက္ကပ္ေနသည္။ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ တံေတြးကို
မနည္းမ်ဳိခ်လိုက္မိသည္။ စိတ္ေတြက ထိန္းလို႔မရႏိုင္ေတာ့။
ၿပီးပါၿပီ။ ။