Series 6(d)
" တဏွာေပမ ထိတိုင္း႐ွ " အပိုင္း ( ၄ ) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း
ဇာတ္လမ္း - သာဒင္
.
.
.
မင္းညိဳ ဒီတခါ အိပ္ယာႏိုးေတာ့ေတာ္ေတာ္ေနျမင့္ေနၿပီ၊ အိပ္ယာေပၚမွာ ေဒၚရီရီကိုလည္း မေတ ြ႕ေတာ့၊
သူ႕ဗိုက္ထဲလည္း ဆာသလို ျဖစ္လာ သည္။ ေဒၚရီရီတို႕ ေရခ်ိဳဳးခန္းထဲပ ဲ ဝင္ၿပီး မ်က္ႏွာသစ္သ ြားတိုက္ၿပီး မွရွာဝါ
ေတြ႕သျဖင့္ေရခ်ိဳးခ်င္စိတ္ေပါက္သြားၿပီး ေရပါ တခါထဲ ခ်ိဳးလိုက္သည္။ လူလည္း လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္သြားၿပီး
ဗိုက္ထဲက လည္း တၾကဳပ္ၾကဳပ္ျမည္လာသည္။ မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့ေဘစင္မွာ အိုးတခုကို ေဆးေနေသာ
ေဒၚရီရီကိုေတ ြ႕လိုက္ရေလသည္ၾကက္ဥေက်ာ္နံ႕ေလးႏွင့္ေကာ္ဖီနံ႕ေလးကလည္း မီးဖိုခန္းထ ဲ သင္းေနသည္။
...ေဒၚေလး ဘာေတ ြ ခ်က္ေနတာလည္း…
..မနက္စာ စားဖို႕ေလ ေမာင္မင္းညိဳ ရွိတာေလးပ ဲ လုပ္ထားလိုက္တယ္၊ ၾကက္ဥေက်ာ္နဲ႕ ေပါင္မုန္႕
ေထာပတ္သုတ္ေလးပ ဲ..
မင္းညိဳ ေဒၚရီရီအေနာက္နား အသာကပ္ရပ္လိုက္ၿပီး လည္ကုတ္ေလးကို ငံု႕နမ္းလိုက္သည္။
...ဟ ဲ့..အို…
ေဒၚရီရီရုတ္တရက္တ ြန္႕သြားသည္။ သူ႕ဖင္ႀကီးေတြကို မင္းညိဳေပါင္ျခံနဲ႕ တုံကန ဲ ဖိမိေတာ့မင္းညိဳ
ညီေတာ္ေမာင္က ေခါင္းေထာင္ခ်င္လာသည္။ ဒါေပမဲ့ဗိုက္ထ ဲက တဂီြဂီြျမည္ေအာင္ကိုဆာေနၿပီမို႕ မင္းညိဳက
ေဒၚရီရီဖင္ႀကီးကိုသူ႕လက္ဖဝါးျဖင့္ဖ ြဖြေလး ရိုက္လိုက္ၿပီး ထမင္းစား စားပ ြ ဲဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ေဒၚရီရီျပင္ဆင္ေပးထားသည့္နံနက္စာကိုေမာင္မင္းညိဳ အားရပါးရ စားေသာက္ေနတုန္း ေဒၚရီရီမွာ လက္ေရစိုကို
သဘက္ေလး တခုျဖင့္သုတ္ရင္း အနားသို႕ေလွ်ာက္လာခ ဲ့သည္။
..ေဒၚေလးေရာ စားၿပီးပလား…
..အင္း ၿပီးၿပီ ..ၾကာလွၿပီ.. မင္းက အိပ္ပုတ္ေနတာကိုး..
..အင္း ညက ပင္ပန္းသ ြားတာကိုး.. အခုေတာင္အိပ္ေရး မဝခ်င္ေသးဘူး၊ အဟီး..
ေဒၚရီရီက မ်က္ေစာင္းတခ်က္ျပစ္ထိုးလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ရွက္အန္းအန္းေလး ျဖစ္ေနေသးသည္၊
ညတုန္းက အခန္းထဲမွာ မီးေရာင္ႏွင့္ဆိုေတာ့ေတာ္ေသးသည္။ အခုလိုလင္းလင္းျခင္းျခင္းႀကီး ေနာက္
အျပင္ဖက္ႀကီးမွာ၊ ဆိုေတာ့မင္းညိဳကိုမ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ရတာ ရွက္ေနသည္။ မ်က္လံုးခ်င္းပင္ဆိုင္လို႕ ေစ့ေစ့
မၾကည့္ရဲ။ အျပင္ဘက္ဆိုတာက အိပ္ခန္းလိုလံုလံုျခံဳျခံဳ မဟုတ္ဘူးေလ။ ခါတိုင္းဆိုရင္လူေတြရွိေနတတ္တာ၊
ဒီေန႕မို႕လို႕ အိမ္မွာ လူမရွိတာ။
ေဒၚရီရီသူ႕လက္ေရစိုေတြကိုလက္သုတ္ပုဝါႏွင့္သုတ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းဘက္သို႕ ထ ြက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
မင္းညိုလည္း မနက္စာကိုပလုပ္ပေလာင္းစားရင္းက အိမ္ေရွ႕သို႕ အေျပးေလးထြက္သြားေသာ ေဒၚရီရီ၏
ဖင္တုံတံုႀကီးကို ၾကည့္ရင္း၊ အင္း ဒီေန႕ေတာ့ေက်ာင္းမသ ြားေတာ့ဘူး တေန႕လံုး တန္ေအာင္လုပ္ေတာ့မယ္ဟု
ေတြးမိသည္။ အစာမ်ားကိုလည္း အျမန္ကုန္ေအာင္ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ဝါးေနလိုက္ေတာ့သည္။
.....................................................
မင္းညိဳ မနက္စာစားၿပီး ထြက္လာေတာ့ေဒၚရီရီတေယာက္ဟိုေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္ႏွင့္
ဧည့္ခန္းထ ဲမွာေတ ြ႕လိုက္သည္။ ဟိုပစၥည္း ဒီေရြ႕ ဒီပစၥည္း ဟိုေရြ႕လုပ္ေနသည္။ မင္းညိဳက ေဒၚရီရီ႕
အေနာက္ဖက္နား သ ြားက အသာေလး ဖက္လိုက္သည္။
..အို႕ ေမာင္မင္းညိဳရယ္လန္႕လိုက္တာ..
မင္းညိဳရဲ႕ လက္ေတြက ေဒၚရီရီခါးေလးကိုဖက္ထားၿပီး သူ႕ညီေတာ္ေမာင္က ေဒၚရီရီေပါင္ကိုေထာက္ေနေျခၿပီ။
..ခုထိလန္႕လို႕ မၿပီးေသးဘူးလား ေဒၚေလးရဲ႕.. တညလံုး ခ်စ္ခဲ့ၾကၿပီးတာကို..
..အို ေန႕ခင္း ေၾကာင္ေတာင္ႀကီးကြယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ဧည့္ခန္းႀကီးမွာ..
..ဒါဆိုလည္း အိပ္ခန္းထ ဲ သြားရေအာင္ေလ လာပါ ေဒၚေလးရယ္..
မင္းညိဳက သူ႕လက္ကိုဆြဲၿပီးအခန္းထဲ ေခၚသြင္းသြားေတာ့ေဒၚရီရီတေယာက္ဘယ္လို ျငင္းဆန္ရမွန္း မသိေတာ့။
ကိုယ္တိုင္ကေရာ ျငင္းခ်င္စိတ္မရွိလို႕လား ၊ ကိုယ့္စိတ္ကပဲ ခပ္ပါပါမို႕လား။ မေျပာတတ္ေတာ့။
... ကို႕ကိုေတာ့အားနာလိုက္တာ။
.....................................................
.
.
.
စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္အန္နာေလးကို ေဆးဝယ္တိုက္ထားၿပီး ေသာ္လည္း စိတ္ပူသျဖင့္၊ ေန႕တိုင္းလိုလို
အကဲခတ္ေနမိေလသည္။ ေဒၚေလးနန္း မသိမသာ လာကပ္ေသာ္လည္း စာေမးပ ြ ဲ အတြက္အေရးတႀကီး စာက်က္
ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ရသည္။
အန္နာတေယာက္မီးနီျပန္ေပၚလာေတာ့မွပ ဲ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ် ႏိုင္ေတာ့သည္။ ဒီၾကားထဲ အန္နာဆီလာလာ
လည္တတ္ေသာ ဂ်က္စီကာ ေလး ႏွင့္လည္း ဝင္လံုး ေနမိေလသည္။ တကယ္လည္း စိတ္ျပန္ေအးရၿပီဆိုေတာ့
လံုးလံုးတုတ္တုတ္အန္နာေလး၏ အိအိေဖာင္းေဖာင္း အသားေလး ေတြနဲ႕ အထိအေတြ႕ကို ျပန္ေတာင္းတ
မိေနျပန္သည္။ ကိုယ္တိုင္ပါကင္ဖြင့္ထားရသျဖင့္လည္း အခုတခါ ဆိုရင္ေတာ့အေတာ္ေကာင္းေတာ့မည္
ဆိုတာကိုစိုင္းသိေနၿပီ။ သို႕ေသာ္လည္း အခြင့္အေရးက မေခ်ာင္ေပ။ အိမ္မွာ သူရွိေနလွ်င္ေဒၚေလးနန္းရွိေနသည္။
အန္နာက သာ ေက်ာင္းသ ြားလို႕ မရွိတတ္တာပ ဲ ရွိသည္။ အန္နာႏွင့္သူႏွင့္ႏွစ္ေယာက္ထဲ အိမ္မွာ က်န္ေနဖို႕
ဆိုတာက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ႀကံဳခ ဲသည္။ ေဒၚေလးနန္းႏွင့္သူႏွင့္ကေတာ့တေန႕ကိုတခါေလာက္
အလုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ေဒၚေလးနန္းဆီက လည္း ပညာေတ ြ အမ်ားႀကီး ရလိုက္သည္။
.....................................................
အခုရက္ပိုင္း သူ႕စာေမးပ ြ ဲကလည္း တကယ္ကိုနီးလာၿပီျဖစ္သျဖင့္စိုင္းတေယာက္အလုပ္ကိုအခ်ိန္ေလွ်ာ့လုပ္
လာသည္။ ေဒၚေလးနန္း ႏွင့္အလုပ္ကိုသိပ္မလိုက္ျဖစ္ေတာ့၊ အိမ္မွာဆိုလည္း အင္တာနက္ထဲဝင္ၿပီး
ပြန္ဆိုက္ေတြပဲ သြားသြားၾကည့္ေန ျဖစ္သျဖင့္၊ စာမက်က္ျဖစ္ပဲ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေနရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္
စာၾကည့္တိုက္သြားကာ စာၾကည့္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
စာကလည္း တခ်ိန္လံုး ၾကည့္ေနရေတာ့တခါတေလၾကေတာ့၊ တနာရီေလာက္ၾကာေသာ္လည္း အေရးႀကီးသည့္
အစိတ္အပိုင္ေလး တခုေတာင္မွေခါင္းထ ဲ မဝင္ခ်င္ေတာ့၊ လူက နည္းနည္း ဟုန္လာသည္။ ခုတေလာ
ေက်ာင္းေတြလည္း ပိတ္ထားသျဖင့္အန္နာ တေယာက္လည္း အိမ္မွာ ရွိေနမွန္းသိေတာ့စိုင္းတေယာက္စိတ္ကို
ကလည္း စာႏွင့္တဏွာ တအားကိုလ ြန္ဆ ြ ဲတာ ခံေနရသည္။
တေန႕ေတာ့ေခါင္းကိုအနား ေပးလိုက္အုန္းမယ္ဆိုၿပီး စာၾကည့္တိုက္မွအိမ္သို႕ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ တကယ္ေတာ့
တဏွာဘက္က သန္သြားတာကိုသူ႕ကိုယ္သူဆင္ေျခေပးျခင္းသာ။ အိမ္မွာ အန္နာ တေယာက္ထဲ ရွိေနမည္
ျဖစ္ေၾကာင္း သူသိထားသည္။ ေဒၚေလးနန္း က မာဂရက္မီြတို႕ႏွင့္နယူးမက္ဆီကိုဘက္ကိုအလည္သ ြားေနသည္။
သူ႕ကိုေခၚေသးသည္၊ သူက စာၾကည့္ရမည္ဆိုၿပီး မလိုက္ပဲ ေနခ ဲ့သည္။ ဦးေဂ်ာ္နီက အလုပ္သြားေနမည္ဆိုတာ
သိထားသည္။
အိမ္အျပန္လမ္းမွာ အန္နာကိုပါကင္ဖြင့္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျပန္ေတြးမိရင္း လီးက ေတာင္ေနရသည္။
အန္နာ့ကိုသူလိုးသာ လိုးလိုက္မိသည္၊ သူနဲ႕ က ဘာမွကိုအထိအေတ ြ႕ မရွိလိုက္၊ အဲတုန္းက အမွတ္မထင္ပ ဲ
ျဖစ္သြားလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့အိမ္မွာ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆံုဖို႕ အခြင့္အေရး မေပးသလို၊ အန္နာ
အေနႏွင့္က လည္း သူ႕ကိုအကိုႀကီး လိုသာ ဆက္လက္ဆက္ဆံေနခ ဲ့သည္။ တခါတေလ မ်က္ႏွာေလး နီသြားတာ
မ်ိဳးေလာက္ပဲ ရွိသည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ဂ်က္စီကာ ႏွင့္ပင္စ စ ေနတတ္ေသးသည္။ သူတို႕က ႏွစ္ေယာက္စလံုး
အရပ္ပင္၅ေပ မျပည့္ခ်င္ေသး၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ ၅ေပ ၁၁ လက္မ အရမ္ႏွင့္ဆိုလွ်င္သူတို႕ မွာ စိုင္းျမတ္ထိုက္
ပုခံုးေတာင္မရွိခ်င္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္အိမ္ေရာက္ေတာ့အန္နာ ႏွင့္အတူဂ်က္စီကာ ကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့နည္းနည္းေတာ့
စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သြားသည္။ အန္နာႏွင့္ႏွစ္ေယာက္ထည္း ဆိုရင္ဘယ္လို ျပန္ၿပီး စည္းရံုးလိုက္မည္ဟု
ေတြးထားတာေတြက ခုေတာ့သံုးမရေတာ့ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ဂ်က္စီကာေလး ကိုလည္း သူက စိတ္က အရမ္းလာေနတာ
ဆိုေတာ့မဆိုးပါဘူးေလ ဟုေတြးလိုက္ရသည္။
...ေဟာ ကိုႀကီးစုိင္း ျပန္လာတယ္၊ ဒီေန႕ စာသ ြား မဖတ္ဘူးလား…
..ေအး ဒီေန႕ ဦးေႏွာက္ကိုခဏ အနားေပးမလားလို႕ ၊ ဟိုင္း ... ဂ်က္စီကာ လာလည္ေနတာလား…
...အန္နာတို႕ ရုပ္ရွင္ၾကည့္မလို႕ေလ၊ ေပါ့ကြန္း လုပ္ေနတယ္.. ၾကည့္မလား အေတာ္ပဲ သရဲကား ၾကည့္မလို႕
အန္နာတို႕ ေၾကာက္ေနလို႕..ခစ္ခစ္..
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္အိမ္ေရွ႕ခန္း တီဗီၾကည့္ရန္ျပင္ေနၾကသည္။ အန္နာက အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္အတိုေလးႏွင့္
အေပၚက တီရွပ္ဝတ္ထားၿပီး ဂ်က္ဆီကာ ကလည္း အေပၚက တီရွပ္ႏွင့္ေအာက္ကေတာ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတို
အနားမွာ စုပ္ေနသည့္ဒီဇိုင္းေလး ကိုဝတ္ထားသည္၊ ေဘာင္းဘီတိုေလးမွာ အရမ္းတိုၿပီး ေပါင္တန္ေလးေတ ြက
ေခ်ာမြတ္ေနေတာ့ၾကည့္လို႕အေတာ္ေကာင္းေနသည္။
ဂ်က္ဆီကာက ကိုယ္လံုးေလးမွာ သြယ္သြယ္ေလး ျဖစ္သျဖင့္တကိုယ္လံုးမွာ ေသးေသးေလးလို ျဖစ္ေနေလသည္။
အန္နာကေတာ့နည္းနည္းတုတ္သည္။ ခါးေလးပင္ေပ်ာက္ေနသည္။ ေပါင္ေလးေတြကလည္း တုတ္တုတ္
ေဖာင္းေဖာင္းေလး၊ သုိ႕ေပမဲ့အဆီရစ္မရွိေခ်ာေမြ႕ေနေတာ့ၾကည့္ေကာင္းသည္။ အန္နာ အသားအရည္က
ရွမ္းတရုပ္ေသြးမို႕ ဝင္းဝါ ျဖဴေဖြးေနသည္။ ဂ်က္စီကာကေတာ့ညိဳညိဳေလး ျဖစ္ေလသည္။
ဧည့္ခန္းထ ဲမွာက လပ္ဖဆိေခၚေသာ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာႏွင့္သံုးေယာက္ထိုင္ဆိုဖာ ႏွစ္လံုးရွိေလသည္။
သံုးေယာက္ထိုင္ဆိုဖာမွာ တီဗီႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာကေတာ့သံုးေယာက္ထိုင္
ဆိုဖာႏွင့္ကိုးဆယ္ဒီကရီေဒါင့္မွန္ပံုစံျဖစ္ေလသည။္
စိုင္းျမတ္ထိုက္သူ႕အခန္းထဲဝင္ၿပီး ဘတ္စကက္ေဘာ ေဘာင္းဘီတို ပ ြပြႀကီးကိုေအာက္က အတ ြင္းခံမပါပဲ
ဝတ္လိုက္ၿပီး မွ ျပန္ထြက္လာခ ဲ့သည္။ အန္နာက သံုးေယာက္ထိုင္ေပၚမွာ လွဲရင္း တေစာင္းၾကည့္ေနသည္။
ဂ်က္ဆီကာက ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာေပၚမွာ ပက္လက္လွဲကာ လက္ရမ္းကိုေခါင္းတင္ၿပီး ၾကည့္ေနေလသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္က အန္နာထိုင္ေနေသာ ဆိုဖာ သို႕ ေလွ်ာက္လာကာ အန္နာ ေျခေထာက္ဆင္းထားေသာ ဖက္မွာ
ထိုင္လိုက္ေလသည္။
တီဗီကိုအလင္း မျပန္ေစရန္ျပတင္းေပါက္မွေနကာမ်ား ခ်ထားလိုက္သျဖင့္အခန္းတ ြင္းမ်ာ အနည္းငယ္
ေမွာင္ေနၿပီး တီဗီမွအလင္းေရာင္က သာ လင္းလက္ေနေလသည္။ ဂ်က္ဆီကာက အန္နာ့ဆိုဖာဖက္ကို
ေခါင္းေပးကာ လက္ရမ္းေပၚ ေခါင္းတင္ရင္း တီဗီကို ပက္လက္ၾကည့္ေနတာမို႕ အန္နာ့ဘက္ကိုမျမင္ရ၊
စိုင္းျမတ္ထိုက္ထိုင္ဖို႕ေနရာရေအာင္အန္နာက ေျခေထာက္ေလးကိုေကြးေပးလိုက္ေလသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း သူတို႕ နည္းတူအလယ္စားပ ြဲေပၚ တင္ထားသည့္ေပါ့ကြန္း ကိုႏိုက္စားရင္း ရုပ္ရွင္ထိုင္ၾကည့္
ေနလိုက္ေလသည္။ ေခါင္းထဲမွာေတာ့ဘယ္လိုလႈပ္ရွားရမလည္း အႀကံထုတ္ေန၏။
စိုင္းျမတ္ထိုက္သူ႕လက္ဖဝါးကိုအန္နာ့ေျခသလံုးေလးေပၚ အသာတင္လိုက္သည္။ အန္နာမွာ တေစာင္းေလး
ေကြးလွ်က္ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုထပ္လ်က္အိပ္ေနသျဖင့္ေအာက္ဘက္က ေျခသလံုးေလးေပၚကို
သူ႕လက္ဖဝါး တင္လိုက္တာကိုဂ်က္ဆီကာအေနျဖင့္မျမင္ႏိုင္ဟုသူတြက္ထားလိုက္မိသည္။
အန္နာမွာ စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ဖဝါးသူ႕ေျခသလံုးသားေပၚ လာထိသည္ကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ရုပ္ရွင္ကိုသာ
စိတ္ဝင္စားသလို ၾကည့္ေနသည္။ စိုက္ျမတ္ထိုက္လက္ဖဝါးက ေျခသလံုးေလးကိုအေပၚေအာက္ပြတ္တိုက္
ေနရင္းမွေပါင္သားေလးေတ ြဆီေရာက္သ ြားသည္။ အန္နာ မွာ ထိုအခါမွစိုင္းျမတ္ထိုက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေလသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္ကလည္း သူ႕ကို ၾကည့္ေနရာ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိၾကသည္။ မ်က္လံုးခ်င္း
အသံတိတ္တေယာက္ကိုတေယာက္ၾကည့္ေနရင္းမွအန္နာက သူ႕အၾကည့္ကိုတီဗီဖန္သားျပင္ဘက္သို႕
ေျပာင္းၾကည့္လိုက္သည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္က တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေပါင္တြင္းသားေလး ေတြဆီေရာက္လာသည္။ စိုင္းက သူ႕လက္ကို
အန္နာ့ေပါင္ခြဆံုထိမွီရန္လူကိုအန္နာ့ဘက္သို႕ အသာေသး ေစာင္းမွီထားလိုက္သည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္
လက္ဖဝါးက စိထားေသာ အန္နာ့ေပါင္လံုးႀကီး ႏွစ္ခုၾကားမွာ လႈပ္ရွားပ ြတ္ေပးေနရင္းက ဂါဝန္ေလး
ေအာက္ထိုတိုးဝင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေနရာေလးကိုပင္တီေပၚမွလွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ အန္နာတေယာက္တြန္႕ကန ဲ႕
ျဖစ္သြားၿပီး၊ ရုတ္တရက္ထိုင္လိုက္သည္။
“ ခ်မ္းတယ္ဟာ ေစာင္သြားယူအုန္းမယ္၊ ဂ်က္စီကာ နင္ေရာယူအုန္းမလား”
“ ဟင့္အင္း မလိုဘူး ရတယ္”
အျပင္မွာ ေနပူေနသျဖင့္အဲယားက ြန္းအေသဖ ြင့္ထားရာ အခန္းထဲမွာက ေအးစိမ့္ေနသည္။ အဲယားကြန္း
ပိတ္လိုက္ပါလားဟ ဟုေျပာမလို႕ ျပင္ၿပီးမွအန္နာ့အကြက္ကိုမွန္းမိၿပီး ပါးစပ္ပိတ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
ေနာက္ေတာ့ေစာင္ပါးတထည္ယူလာေသာ အန္နာက စိုင္းျမတ္ထိုက္ေဘးမွာ လာထိုင္ၿပီး သူ႕
ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုေစာင္ျခံဳ ထားလိုက္ေလသည္။
“ ေအးဟ ငါလည္း ေအးလာၿပီ”
စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း ေရာေသာေဖာေသာ လုပ္ၿပီး သူ႕ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုပါ အန္နာ့အနားတိုးကပ္ကာ ေစာင္ကို
ဆြ ဲယူဖံုးထားလိုက္ေလသည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္စိတ္ထဲမွလည္း အန္နာ့ညဏ္သြားပံုကိုခ်ီးက်ဴးးေနမိေလသည္။
ပုဇ ြန္ဆိပ္ကေလး ငယ္ေသာ္လည္း ဆိုတဲ့ေရွးလူႀကီးေတြ စကားကို ျပန္သတိရ မိေသးသည္။
အန္နာက ျပံဳးေစ့ေစ့ျဖင့္အခုန အေနအထားအတိုင္း ျပန္လွဲ အိပ္လိုက္ေလသည္၊ သို႕ေသာ္စိုင္းျမတ္ထိုက္မွာ
အခုေတာ့သူႏွင့္ပူးကပ္ေနၿပီမို႕ စိုင္းျမတ္ထိုက္ေပါင္ေပၚမွသူ႕ေျခေထာက္ေတြကို ျဖတ္တင္ထားလိုက္သည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ေတြက ခ်က္ျခင္းပင္အန္နာ့ေပါင္ခြဆံုသို႕ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ အန္နာ့ေပါင္လံုးေခ်ာမ ြတ္
အိတုန္ႀကီးေတြ ၾကားသူ႕လက္ဝါးေစာင္း ထိုးထည့္ၿပီး ေပါင္ခြဆံုကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ရာ စိုင္းျမတ္ထိုက္ပင္ဟာကနဲ
ကို ျဖစ္သြားသည္။ ေကာင္မေလး ေစာင္သ ြားယူရင္း အတ ြင္းခံေဘာင္းဘီပါ ခၽြတ္လာခဲ့ပါလား။ အဟီး။
သူ႕လက္ဝါးက အေမႊးပါးပါးေလးႏွင့္စိုစ ြတ္စ ြတ္ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးကိုသြားစမ္းမိသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးကိုအန္နာ့ေစာက္ပတ္အကြ ဲေၾကာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္ၿပီး ပြတ္လိုက္ေတာ့
အန္နာ့ကိုယ္ေလး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားကာ စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ေကာက္ဝတ္ကိုသူ႕လက္ကေလး ျဖင့္လာ
ဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ အရမ္းမလုပ္န ဲ႕ ဆိုသည့္သေဘာ။ စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ လိင္တန္ႀကီးမွာေတာ့မာတင္း
ေတာင့္ခိုင္ေနေလၿပီ။ ဂ်က္စီကာ သာ ရွိမေနပါက အန္နာ့ကိုခုခ်က္ျခင္း ဂါဝန္လွန္ကာ တက္လိုး ျပစ္မိေတာ့မွာ
ျဖစ္သည္။ ခုေတာ့သူ႕လက္ခလည္ထိပ္ကေလးကိုအရည္စိုရ ြ ဲေနသည့္အန္နာ့ေစာက္ဖုတ္ကေလးထဲ
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏွဲ႕ထိုးကာ ေဆာ့ကစား ေပးေနလိုက္သည္။
အန္နာ့ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေလးမ်ားမွာ ႏူးညံ့အိစက္ေနရာ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္သူ႕လိင္တန္ႀကီး ကို
သာ ထိုးထည့္ျပစ္ခ်င္ေနေတာ့သည္။ အန္နာ့မ်က္ႏွာေလးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း မ်က္လံုးေလးမ်ားပင္
ေမွးလို႕ မ်က္ႏွာေလးလဲ နီရဲ ေနသည္ကိုေတ ြ႕ေနရေလသည္။ အရင္တုန္းက ေတာ့ဂ်က္စီကာေလးကို
တင္းေနသျဖင့္သူကေလး ကိုလာဖို႕ ေမွ်ာ္ေနရသည္။ အခုေတာ့သူ႕ကိုကန္ထုတ္ျပစ္ခ်င္ေနမိသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္တီကန ဲ ဖံုး တလံုးက ဗိုင္ဘေရးရွင္း ထျမည္သျဖင့္ဂ်က္စီကာက ထထိုင္လိုက္ေလသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း သူ႕လက္ေခ်ာင္းကိုအန္နာ့ေစာက္ဖုတ္မွအျမန္ထုတ္ကာ ကိုယ္ကို
မတ္မတ္ထားထိုင္လိုက္ေလသည္။ ရီမုတ္ကိုယူလိုက္ၿပီး ရုပ္ရွင္ကိုခဏရပ္လိုက္သည္။
“ ဟလို.. မာမီလား… အင္းပါ ၊ ဒီမွာ ရုပ္ရွင္တန္းလန္းႀကီး…”
“................”
“ အိုေက အိုေက၊ လာခ ဲ့မယ္”
စိုင္းျမတ္ထိုက္က အရမ္းကို ဝမ္းသာသြားသည္။ ဂ်က္စီကာက ဆိုဖာမွထလိုက္ၿပီး။
“ အန္နာ ငါခဏသ ြားအုန္းမယ္၊ နင္ဒီျပင္ဟာ ခဏၾကည့္ေနဟာ၊ နာရီဝက္ေလာက္ပဲ”
“ ေအးပါ ငါေစာင့္ေနပါ့မယ္။”
အန္နာက ဂ်က္စီကာ ႏွင့္ထလိုက္သြားၿပီး ဂ်က္စီကာ ထြက္သြားေတာ့အိမ္ေရွ႕တံခါးကိုဂလန္႕ခ်ၿပီး
ျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္က အန္နာ႕ကိုလက္က လွမ္းဆြ ဲလိုက္ရာ အန္နာကေလးမွာ သူ႕ကိုယ္ေပၚသို႕
လွဲက်လာေတာ့သည္။
“ အို႕ ကိုႀကီးစိုင္းကလည္း”
“ အင္း ကိုႀကီးက အန္နာ့ကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ခ်စ္ခ်င္ေနတာ ဂ်က္စီကာ ရွိေနလို႕”
“ သြားပါ အခု မွလာၿပီး”
အန္နာေလးမွာ ပါးစပ္ကသာ ေျပာေနေသာ္လည္း မ်က္ေစ့ေလးက ေမွးေနၿပီ။ ခုနကတည္းက စိုင္းျမတ္ထိုက္
လက္န ဲ႕ဆြထားလို႕ အရည္လည္းရႊမ္း စိတ္လည္း တအားထေနၿပီမလား။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း ဖိုးပေလးေတြ ဘာေတြ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့သူလည္း ေအာင့္ထားရတာၾကာၿပီမဟုတ္လား၊
အန္နာ့ကိုယ္ေလးကိုဖက္ကာ ဆိုဖာေပၚ လွဲခ်ၿပီး အန္နာ့ႏူတ္ခမ္းေလးေတ ြကိုအငမ္းမရ နမ္းစုပ္လိုက္သည္၊
သူ႕လက္ေတြက အန္နာ့ဂါဝန္တိုေလးကို ခါးေပၚလွန္တင္လိုက္သည္။သူ႕ေဘာင္းဘီကိုလည္း ဆြ ဲခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး
ဆိုဖာေပၚ ဒူးေထာက္တက္လိုက္သည္။ အန္နာ့ေပါင္ေလးႏွစ္လံုးကိုသူ႕ဒူးေတြႏွင့္ျဖဲကားေပးလိုက္သည္။
အန္နာတေယာက္ဆိုဖာေပၚမွာ ဂါဝန္အနားစ ခါးေပၚလိပ္ၿပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကားေလး ျဖစ္ေနရွာသည္။ အန္နာ့
ေစာင့္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးမွာ အရည္ၾကည္တို႕ျဖင့္လဲ့ေနေလသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္က မတရားကိုေထာင္မတ္တင္းမာေနသည့္သူ႕လီးႀကီးကိုအန္နာ့အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလး
အဝမွာ ေတ့ၿပီး အသာဖိသြင္းလိုက္ေလသည္။
...အ..ရႈီး…..
အန္နာ့သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို စိုင္းျမတ္ထိုက္ရင္ဘတ္ႀကီးထဲ အတင္းတိုးဝင္ကပ္ထားၿပီး သူ႕လက္ႏွစ္ဘက္ကလည္း
စိုင္းျမတ္ထိုက္ေက်ာကိုတြယ္ဖက္ထားသည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ လီးႀကီး တေခ်ာင္းလံုးမွာ ႏူးအိေနေသာ ကတၱီပါ
အိပ္စိုစိုေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္ရသလိုအရသာ မွာ ရွိန္ကနဲ ပင္ျဖစ္သြားသည္။
စိုင္း က သူ႕လိင္တန္ႀကီးကိုအန္နာ့အဖုတ္ေလးထဲ ပထမ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရသာခံကာ သြင္း
လိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ရင္း အန္နာေလး အသားက်ၿပီး သူ႕ဖင္ေလးကိုပါေကာ့ေကာ့ေပးလာေတာ့မွအရွိန္ကို
တင္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့အန္နာ့ဖင္လံုႏွစ္လံုးကိုသူ႕လက္ဖဝါးႀကီးမ်ားျဖင့္တဖက္တခ်က္ဆုပ္ကိုင္ကာ
အားရပါးရ ဆြဲေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။
“ ဖြတ္..စ ြတ္..ဖတ္..ဖတ္..”
“ အာ့.. အိ...အို႕ ကၽြတ္စ္….အာ့”
“ ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္..”
စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ေဆာင့္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ၾကာသ ြားမွန္း မသိေတာ့
အဲယားကြန္းဖြင့္ထားေသာအခန္းထဲ ေခၽ ြးေလးေတ ြစို႕လာၿပီး သူ႕လီးတေခ်ာင္းလံုးလည္း ယားယံလာၿပီး
သုတ္ရည္ပူပူေတြ အန္နာ့ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ပန္းထုတ္ေနမိေလေတာ့သည္။ သူ႕ ကိုယ္ႀကီးလည္း
ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲျဖင့္ေနာက္ဆံုး လရည္ေတြကိုညွစ္ထုတ္ၿပီးခ်ိန္က်မွစိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္
စဥ္းစားမိေလသည္။
..... အန္နာ့အတ ြက္ငါဝယ္ထားတဲ့ေဆး ဘယ္နားထားမိပါလိမ့္လို႕။ ...
.....................................................
.
.
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္ဂ်ပန္က ျပန္ေရာက္လာၿပီး ႏွစ္ရက္သံုးရက္အတြင္းမွာပင္သူမိန္းမ ၏ ထူးျခားခ်က္ကို
သူသိလိုက္သည္။ သို႕ေပမ ဲ့မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ သူလည္း ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ႏွင့္ဇာတ္လမ္း ျဖစ္လာၿပီ
မဟုတ္လား။ ရန္ကုန္မွာ ဇာတ္လမ္းဆက္ဖို႕ အႀကံထုတ္ရအုန္းမည္။
အခုေလာေလာဆယ္ဂ်ပန္အီလက္ထေရာနစ္မားကက္က ဝယ္လာတဲ့စပိုင္ကင္မရာ တတ္ထားသည့္
ႏိူးစက္နာရီေလးကိုသူ႕အိပ္ရာေဘးက စားပြဲေပၚတင္ထားလိုက္သည္။ အဲဒီႏိုးစက္နာရီေလးက
ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ရိုးရိုးနာရီပ ဲ။ အတြင္းမွာေတာ့အားေကာင္းသည့္ကင္မရာေလး တတ္ထားသည္။
ႏိုင္ငံျခားမွာေတာ့ကိုယ့္ခေလးကိုအိမ္မွာ ခေလးထိန္းႏွင့္ထားခဲ့ရတာ စိတ္မခ်သျဖင့္နာနီကင္မရာ ေခၚေသာ ထို
စပိုင္ကင္မရာေလးေတြကိုအိမ္မွာ ထားခဲ့ေလ့ရွိသည္။ ထိုကင္မရာမ်ားမွာ အင္တာနက္ႏွင့္ဆက္ထားၿပီး မိမိတို႕
အလုပ္လုပ္ေနေသာ ေနရာမ်ား ရံုးမ်ားမွကြန္ျပဴတာျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ မိမိ၏ စမတ္ဖုန္းျဖင့္ျဖစ္ေစ အခ်ိန္မေရြး
လွမ္းၾကည့္၍ ရသည္။ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္ဝယ္လာေသာ ကင္မရာက အဲလိုေတာ့မဟုတ္၊ ဗမာျပည္က အင္တာနက္
အေျခအေနကိုလည္း ဦးသန္းထြန္းေဇာ္က သိေသာေၾကာင့္ရိုးရိုးဟာ ဝယ္လာခဲ့သည္။ ထိုကင္မရာက လႈပ္ရွားမႈရွိမွ
ရီေကာ့လုပ္သည္။ လႈပ္ရွားမႈမရွိပဲ ေနလွ်င္စကၠန္႕ပိုင္းမွာပင္ရပ္သြားသည္။ ရီေကာ့ကိုသူ႕မွာထည့္ထားသည့္
အက္စ္ဒီမယ္မိုရီကဒ္ေလးထဲမွာပဲ ရီေကာ့လုပ္ထားသည္။ သူၾကည့္ခ်င္လွ်င္ထိုအက္စ္ဒီကဒ္ကေလးကိုထုတ္ျပီး
ကြန္ျပဴတာမွာ ထည့္ၾကည့္ရံုပင္။
ပထမ တပတ္ေလာက္မွာ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္သူ႕ စပိုင္ကင္မရာကိုသတိေတာင္မရ ေမ့ေနသည္။ အလုပ္မွာ
သူမရွိခင္တုန္းက က်န္ေနခ ဲ့သည့္အေၾကြးေတ ြ လုပ္ရ၊ သူသြားခဲ့သည့္စင္မနာ အေၾကာင္း ရီပို႕ ျပင္ဆင္ရ၊
အလုပ္ေတြ မ်ားေနခ ဲ့ရသည္။ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုေတာင္သူမသိမသာ ဖင္ကေလးပုတ္၊ ေက်ာကေလးပြတ္ပ ဲ
လုပ္ႏိုင္ခ ဲ့သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာႏွင့္ေမာၿပီး အိပ္။ တပတ္ေလာက္ၾကာၿပီး အလုပ္ေတြ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္လာေတာ့မွ
လိင္စိတ္က ျပန္ထလာသည္။ အလုပ္ထဲမွာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုကပ္တိုးေလး ေျပာျဖစ္သည္။
“ဟူး ... အလုပ္ေတြကလည္း မ်ားလိုက္တာ ခ်စ္ခ်စ္ေရာ ဘယ္လိုေနေသးလည္း”
“သမီးလည္း မေန႕က မွရီပို႕ အဆံုးသတ္ႏိုင္တယ္ဆရာ”
“ခ်စ္ခ်စ္နဲ႕ လည္း ဆရာ .. ေအးေဆး စကားေလး ဘာေလးေျပာခ်င္တယ္၊ ခ်စ္ခ်စ္ဒီညေန အခ်ိန္ရမလားဟင္”
“ရပါတယ္ဆရာ ေျပာေလ ဘယ္မွာ ေျပာခ်င္လို႕လဲ”
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္နည္းနည္း ဦးေႏွာက္စားသြားသည္။ သူ႕နာမည္ႏွင့္သူ႕မ်က္ႏွာက ေနရာတကာလည္း
သြားလို႕မျဖစ္။ ေဟာ္တယ္ေတြ တည္းခိုခန္းေတ ြဆိုပိုဆိုးမည္၊ ေနာက္တခုက အခုေခတ္ဗမာျပည္က ေဟာ္တယ္
တည္းခိုခန္းေတြကိုသိပ္မယံုခ်င္ေတာ့၊ အင္တာနက္မွာ တခ်ိန္လံုး ေတြ႕ေနရသည္ဟစ္ဒင္း ကင္မရာေတြ။
“အင္း ဆရာ စဥ္းစားလိုက္အုန္းမယ္ဘယ္မွာ အဆင္ေျပမလဲဆိုတာ”
“ အင္း ဆရာ မနက္ျဖန္အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္ေတာ့သမီးတို႕ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွရွိမွာမဟုတ္ဘူး၊
တအိမ္လံုးသြားၾကမွာ၊ သမီးက အလုပ္ရွိတယ္ဆိုၿပီး ေနခ ဲ့တာ၊ သူတို႕ တည အိပ္သြားၾကမွာ”
“ဟင္ဟုတ္လား အဲဒါဆိုရင္အေတာ္ပ ဲ ခ်စ္ခ်စ္မနက္ျဖန္ခြင့္ယူလိုက္ေလ၊ ဆရာ ရံုးက ေန႕တဝက္ဆင္းၿပီး
လာခ ဲ့မယ္”
.....................................................
ဦးသန္းထြန္းေဇာ္မနက္ျဖန္ခ်စ္ခ်စ္ေဇာ္ႏွင့္ေတြ႔ရမည္ဆိုေတာ့စိတ္လႈပ္ရွားလာသည္။ ထိုအခါမွသူ႕
စပိုင္ကင္မရာကိုသတိရသြားသည္၊ ထို႕ေၾကာင့္အိမ္ေရာက္ေတာ့ညအိပ္ခ်ိန္ေဒၚရီရီအိပ္ခါနီးမွသူ႕မွာ
အလုပ္ရွိေသးသည္ဟုဆိုကာ ညေနကထဲက ထုတ္ထားေသာ အက္စ္ဒီကဒ္ကေလးကိုယူၿပီး သူ႕ ကြန္ျပဴတာ
ခန္းသို႕ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ သူ႕အခန္းေလးမွာ အိမ္တြင္းမွအခန္းပိုေလး တခုကိုအလုပ္ခန္းအေနျဖင့္
ထားထားၿပီး တခါတေလ ညနက္ထိအလုပ္လုပ္ေလ့ရွိေသာ ေနရာေလး ျဖစ္ေလသည္။ သူ႕အခန္းတံခါးကို
အတြင္းမွဂလန္႕ခ်ၿပီးမွကြန္ျပဳတာကို ဖြင့္လိုက္ေလသည္။
ဗီဒီယိုရီေကာ့ဒင္း၏ စခရင္အေပၚဆံုးမွာ ေန႕စ ြဲႏွင့္ရီေကာ့လုပ္ထားေသာ အခ်ိန္မ်ားကို ျပထားသျဖင့္၊
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္အေနႏွင့္လည္း ဘယ္ေန႕ အခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့သည္ဆိုတာကိုမွန္းဆေနစရာ မလိုေတာ့ေခ်။
သူျပန္ေရာက္ၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္အထိက ဘာမွထူးျခားတာမရွိ။ တခါတရံေဒၚရီရီအခန္းတြင္းသို႕ ဝင္လာသည့္
အခ်ိန္ရီေကာ့ျဖစ္ေနၿပီး သူတေရးတေမာ အိပ္ေပ်ာ္သ ြားတာႏွင့္ရီေကာ့ဒင္းမွာ အလိုလို ရပ္သြားသည္။
သံုးရက္ေျမာက္ေန႕မွာေတာ့ထူးျခားသည္။ ေဒၚရီရီအိပ္ေနေသာ အခန္းထဲသို႕ မင္းညိဳ ဝင္လာတာ ေတ ြ႕ရသည္။
ရက္စ ြ ဲနဲ႕ အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဒီေကာင္ေလး ေက်ာင္သြားရမည့္အခ်ိန္၊ ေက်ာင္းလစ္လာတာျဖစ္ရမည္ဟု
ေတြးလိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္း စြတ္က်ယ္အကႌ်ႏွင့္ပုဆိုးတိုတို ဝတ္လို႕။ အိပ္ေနေသာ ေဒၚရီရီ၏ကုတင္နား
ကပ္သြားၿပီး ငံုနမ္းလိုက္သည္။
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္ဟိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ကမန္းကတမ္း ဟက္ဖုန္းကိုေကာက္တတ္၊ နားမွာကပ္ကာ
ကြန္ျပဴတာမွစပီကာ ကိုအသံအျမင့္ဆံုးတင္လိုက္သည္။
“ ဟယ္ေမာင္မင္းညိဳ ေက်ာင္းမသ ြားဘူးလား”
“သ ြားတယ္ေဒၚေလး။ ေဒၚေလးကိုလြမ္းလို႕ ေနမေကာင္းဘူး ဆိုၿပီး ျပန္လာတာ”
“အိုကြယ္တို႕ေျပာထားတယ္မလား ကိုအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္အရင္လိုေနလို႕မရေတာ့ဘူး ဆိုတာ”
“သိပါတယ္ေဒၚေလးရယ္က်ေနာ္လည္း ေအာင့္ထားပါတယ္ဒါေပမ ဲ့အခုလိုေတာ့အစိမ္းႀကီး မျဖတ္ပါနဲ႕လား၊ ခုဆို
ႏွစ္ရက္ႏွစ္ည ႀကီးမ်ားေတာင္ၾကာေနၿပီ”
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္မင္းညိုက ငံု႕ကာ ေဒၚရီရီႏူတ္ခမ္းေတြကိုငံုစုပ္လိုက္ေတာ့၊ ေဒၚရီရီ႕ လက္ေတြကလည္း
မင္းညိုလည္ဂုတ္ေလးကိုတ ြဲခိုဖက္ထားၿပီး အနမ္းေတ ြ တုန္႕ျပန္ေပး ေနခဲ့ပါသည္။ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္တေယာက္
ကေတာ့ေအာရွပ္ရွင္ကား ထက္ဆယ္ဆမက ပင္သူ႕ကို စိတ္လႈပ္ရွားေစေသာ ျမင္က ြင္းေၾကာင့္သူ႕လီးႀကီးပင္
ပုဆိုးေအာက္မွထိုးေထာင္ထလာပါေတာ့သည္။
ကုတင္ေဘးမွမတ္တတ္ရပ္လွ်က္ျဖင့္ေမာင္မင္းညိဳက ေဒၚရီရီကိုကုန္းနမ္းေနရင္း သူ႕လက္တဖက္က
ထမိန္ေအာက္မွတိုးဝင္သ ြားကာ ေဒၚရီရီေစာက္ဖုတ္ေနရာကိုပြတ္သတ္ေနတာကို ေတြ႕ေနရေလသည္။
ဒီေကာင္ေလး တယ္လက္သြက္ပါလား ဟုလည္း ေတြးေနမိသည္။ သူသာ ငယ္ရြယ္စဥ္၊ သူတို႕သမီးေလး
မရေသခင္အခ်ိန္တုန္း ကသာ အခုလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတ ြ႕ရလွ်င္၊ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကိုအိမ္ေပၚမွကန္ခ်ျပစ္မိမွာက
အနည္းဆံုးျဖစ္ေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ယခုမွာေတာ့ဘာထူးမွာမို႕လည္း။ သူလည္း ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေလးကို
ေကာင္းေကာင္း ဝါးခ ဲ့ရၿပီ၊ ရီရီလည္းေသြးနဲ႕ကိုယ္သားန ဲ႕ကိုယ္ပ ဲေလ၊ သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္တအိပ္ယာထ ဲ
အိပ္ခ ဲ့တာေတာင္ဆယ္စုႏွစ္သံုးစုေလာက္ေတာ့ရွိေတာ့မည္။ တခါတေလ တလေနလို႕ ရုပ္ရွင္တို႕၊ ဘာတို႕
ၾကည့္မိေတာ့မွသာ အလုပ္တခါ ျဖစ္တတ္ခဲ့ၾကသည္။
သို႕ေသာ္လည္း အေတြးပင္လယ္ျပာ ဆိုတာကိုေတြ႕ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အဲဒီထဲက ဇာတ္လမ္းေတြ ဖတ္ၿပီး စိတ္ေတြ
ျပန္လည္ႏုပ်ိဳလာခဲ့သည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ သူဇာတ္လမ္းထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြကိုစဥ္းစား စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး
ရိုးပေလးေတြ လုပ္ေလ့ရွိေတာ့ကာမဆက္ဆံတာ နည္းနည္း ရက္စိတ္လာခ ဲ့ရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ဒါးဆိုတာ
ေသြးေပးရင္ထက္သည္ဆိုသည့္စကားပံုကပ ဲ မွန္တာလား၊ မစ္လိုက္ခရိုက္စစ္ေခၚသည့္အသက္ရလာေတာ့
တျခားဟိုမုန္း၊ေတြ ဂလင္းေတ ြ အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္လား မသိ၊ ေဒၚရီရီလည္း စိတ္ေတြ ျပန္ထလာရသည္
မဟုတ္လား။
... ဟိုက္ .... စိတ္ထဲသူက ေလွ်ာက္ေတြးေနေတာ့ကြန္ျပဴတာစခရင္ကို ၾကည့္ေနရက္ႏွင့္သူအခုမွ
သတိထားမိသည္။ မင္းညိဳက ကုတင္ေဘး ရပ္လ်က္ရွိေသးေပမဲ့ပုဆိုးကေတာ့ကြင္းလံုးပံုကၽ ြတ္ေနၿပီ၊ ေဒၚရီရီက
ကုတင္ေပၚက ဘယ္တုန္းက ဆင္းသြားမွန္းပင္သူသတိမထားမိလိုက္၊ မင္းညိဳေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လွ်က္မင္းညိဳ
လီးႀကီးကိုအားရပါးရ စုပ္ေနသည္။ ငါ့မိန္းမ လုပ္မ ဲ့လုပ္ေတာ့လည္း ပုေလြေတာင္ကိုင္ေနပါ့လား။ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္
သူ႕ပုဆိုးကိုခါးပံုစ ျဖည္လိုက္ၿပီး မာတင္းေနေသာ သူ႕လိင္တန္ႀကီးကိုလြတ္လပ္ေရး ေပးလိုက္သည္။ ေဒၚရီရီ
မင္းညိဳေပါင္ျခံမွာ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေခါင္းကို ျမင့္ခ်ီနိမ့္ခ်ီလုပ္ေနသလို၊ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္လည္း သူ႕လီးႀကီးကို
သူ႕လက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ပြတ္သတ္ဂြင္းထုေနမိေလသည္။
မင္းညိဳတေယာက္ေဒၚရီရီ႕ေခါင္းကိုသူ႕လက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္ကာ ၊ ေဒၚရီရီ႕ ပါးစပ္ထ ဲ ဝင္ခ်ည္ထြက္ခ်ည္ျဖစ္ေနသာ
သူ႕လီးႀကီးကိုငံု႕ၾကည့္ေနေလသည္။ ခဏေနေတာ့မင္းညိုက ေဒၚရီရီိကိုဂ်ိဳင္းမွဆြ ဲမထူလိုက္ေလသည္။
“ ေဒၚေလးရယ္ေတာ္ၿပီႏွစ္ရက္ေတာင္ေအာင့္ထားရတာဆိုေတ့၊ ပါးစပ္ထဲမွာ မၿပီးခ်င္ေသးဘူး၊ ေဒၚေလး
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲမွာပဲ ၿပီးခ်င္တယ္ဗ်ာ”
ဟိုက္၊ ဒီေကာင္ေလး ငါ့မိန္းမ ပါးစပ္ထဲမွာေတာင္ၿပီးဘူးတယ္ေပါ့။ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္သူ႕လီးႀကီးကို
နာနာေလးဆုပ္ၿပီး အြန္႕ကနဲ႕ ေဆာင့္ထုျပစ္လိုက္ေလသည္။
ေဒၚရီရီကေတာ့မင္းညိဳကိုမ်က္ေစာင္းေလး ပဲ ထိုးလိုက္ရွာသည္၊ မင္းညိဳက ေဒၚရီရီ႕ကိုယ္လံုးကို ပုခံုးေလးမွ
ကိုင္ၿပီးသူ႕ကိုေက်ာေပးေစလိုက္ရာ ေဒၚရီရီက အလိုက္သင့္လွည့္ေပးၿပီး ကုတင္ေပၚကိုယ္ကိုကိုင္းကာ တေတာင္
ေထာက္ေပးလိုက္ေလသည္။ မင္းညိဳက ေဒၚရီရီ႕ထမိန္ကိုဆြ ဲခၽ ြတ္ခ်လိုက္ရာ ေျခရင္းသို႕ အကြင္းလိုက္ပံုရက္
က်သြားေတာ့ေလသည္၊ ေဒၚရီရီက အတြင္းခံမဝတ္ထားသျဖင့္ေျပာင္ဝင္းေနေသာ သူ႕ဖင္ႀကီးကိုအေနာက္သို႕
အသာ ေကာ့ေပးေလသည္။ ေမာင္မင္းညိဳက ေဒၚရီရီ၏ တံေတြးမ်ားျဖင့္စိုရြဲ အရည္လဲ့ေနေသာ သူ႕လီးႀကီးကို
ေဒၚရီရီ၏ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွ ျပဴးထ ြက္ေနသည့္အဖုတ္ဝတြင္ေတ့ကာ ဖိသြင္း လိုက္ေလေတာ့သည္။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ပံုစံအေနအထားကို ၾကည့္လိုက္ပါက၊ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္
သိပ္ေျပာစရာကိုမလိုေတာ့ပဲ တေယာက္အထာ တေယာက္သိေနၿပီထိုက ဲ့သို႕ ပံုစံမ်ိဳး က်ိန္ဖန္မ်ားစ ြာ လုပ္လာ
ခဲ့ၾကသူမ်ားႏွင့္တူေပသည္။ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္စိတ္ထ ဲတြင္အင္း၊ ငါတပတ္ေလာက္သ ြားတ ဲ့အခ်ိန္အတ ြင္း
အဲေလာက္ေတာင္ျဖစ္သြားၾကရတာဆိုေတာ့၊ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီမ်ား ေဆာ္ခဲ့ၾကသလဲ မသိဟုေတြးရင္း စိတ္ေတြ
တအားထလာကာ၊ သူ႕လီးႀကီးကိုအတင္းထုမိေတာ့မၾကာခင္မွာပင္သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္က် ကုန္ေတာ့သည္။
“ ဟိုက္.. ခ်ီး ၾကမ္းျပင္ေတာ့ပြကုန္ၿပီလိုက္သုပ္မွရေတာ့မယ္”
ကြန္ျပဴတာစခရင္မွာေတာ့မင္းညိဳက ေဒၚရီရီခါးကိုလက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္ကာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးကို
ေဆာင့္ေနတုန္း၊ ေဒၚရီရီ၏ ဖင္လံုးႀကီးမ်ားမွာလည္း တုန္ကန ဲတုန္ကန ဲ ျဖစ္ေန၏ ေဒၚရီရီ၏ မ်က္ႏွာကို
မျမင္ရေသာ္လည္း သူ႕လက္ေတြက အိပ္ယာခင္းကိုဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေကာ့ေပးေနသျဖင့္
ေတာ္ေတာ္အရသာေတြ႕ေနမွန္း သိသာလွေပသည္။ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္မွာ သူတခ်ီၿပီးသြားၿပီမို႕ ရုပ္ရွင္
ေကာင္းေကာင္း အၿပီးၾကည့္ရမွာ ႏွေျမာသလို ျဖစ္လာၿပီး ကြန္ျပဴတာမွ ဗီဒီယိုပေလရာ ကိုရပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
ေနာက္ေန႕က်မွဆက္ၾကည့္ေတာ့မည္ဟု ေတးထားလိုက္ၿပီး သူ႕စားပြဲေအာက္မွလရည္ေတြကိုသုတ္ဖို႕ တစ္ရူး ထ
ရွာရေလေတာ့သည္။
.....................................................
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္ေရခ်ိဳးခန္းဝင္သူ႕ကိုယ္သူေဆးေၾကာ သုတ္သင္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ သူ႕မိန္းမ နေဘး
ေစာင္ေအာက္အသာဝင္လွဲ လိုက္ေလသည္။ အခုနက ကြန္ျပဴတာမွာေတြ႕ခဲ့ရသည့္ျမင္ကြင္းေတ ြေၾကာင့္
သူ႕စိတ္ေတြက တက္ၾကြလန္းဆန္းေနၿပီး အိပ္ခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ေနသည္။ မ်က္လံုး လည္းက်ယ္ေနသည္။
သူ႕ေဘးမွာ အသက္မွန္မွန္ရူလွ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သူ႕မိန္းမ ေဒၚရီရီဆီမွသင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ သနပ္ခါးနံ႕ေလးက
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုယ္ေလးမွ ေရေမႊးနံ႕ေလးေတြန ဲ႕မတူ၊ အခုမွသူ႕စိတ္ကိုလႈပ္ႏိူးေနသလိုလို။ ကိုယ့္မိန္းမ သူမ်ားန ဲ႕
ျဖစ္ၿပီးေတာ့မွကိုယ့္အတ ြက္ပိုဆ ြ ဲေဆာင္မႈရွိလာသလိုလိုစိတ္ထဲ ခံစားေနရသည္။
သူ႕ကိုေက်ာေပး အိပ္ေနေသာ ေဒၚရီရီ၏ ခါးေလးေပၚသူ႕လက္ဖဝါးေတြတင္လိုက္သည္ေနာက္ေတာ့သူ႕ကိုယ္ကို
ေဒၚရီရီေနာက္ေက်ာတင္တိုးကပ္လိုက္မိသည္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္မာလာေသာ သူ႕လိင္တန္ႀကီးကိုေဒၚရီရီ၏
ဖင္လံုးႀကီး ႏွစ္ခုၾကား အေျမွာင္းလိုက္ဖိကပ္လိုက္ၿပီး သူ႕လက္ဖဝါးေတြကလည္း ေဒၚရီရီ၏ ခါးေလးမွတဆင့္
ႏို႕ေတြေပၚကိုပြတ္သတ္ေရာက္ရွိသြားေလသည္။ သူ႕ လႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင္း အိပ္ေမာက်ေနရာမွႏိုးလာေသာ
ေဒၚရီရီက သူ႕ရင္သားမ်ား ေပၚမွာ အုပ္ကိုင္ၿပီး စတင္ႏွယ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဦးသန္းထ ြႏ္းေဇာ္၏ လက္မ်ားကို
ဖမ္းကိုင္ရင္း ဖယ္ရွား လိုက္ေလသည္။ ပါးစပ္မွလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးသံေလးျဖင့္၊
“ ကို ႏိုးက ြာ ဒီညေတာ့ရီတအား အိပ္ခ်င္ေနလို႕၊ ေနာက္ေန႕မွေနာ္”
ေျပာရင္းျဖင့္သူ႕အနားမွခ ြာၿပီး ပက္လက္ပံုစံေျပာင္းအိပ္လိုက္ေသာ ေဒၚရီရီေၾကာင့္ဦးသန္းထြန္းေဇာ္
စိတ္ပ်က္သြားကာ နဖူးေပၚလက္တင္ေမွးေနလိုက္ေလသည္။ သူ႕စိတ္ထဲက ေတြးရင္းေတ ြးရင္း ေဒါပ ြလာသျဖင့္၊
အိပ္ယာေပၚမွအသာျပန္ထကာ သူ႕ကြန္ျပဴတာခန္းဘက္ထ ြက္လာခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္အခုန
ဖိုင္ကို ျပန္ဖြင့္ကာ၊ ယခုလက္ရွိေန႕အထိကိုေက်ာ္ရစ္လိုက္ၿပီး ဒီေန႕ မနက္က သူအလုပ္သ ြားခ်ိန္မွစကာ
ၾကည့္လိုက္မိေလသည္။
အခုန အိပ္ယာေပၚမွာ ေထာင္မတ္လာၿပီး ကြန္ျပဴတာအခန္းကိုလမ္းေလွ်ာက္လာေတာ့အနည္းငယ္ျပန္
ေပ်ာ့က်သြားသည့္သူ႕လိင္တန္ႀကီးက ကြန္ျပဴတာ ေမာ္နီတာ စခရင္ေပၚမွဗီဒီယိုကိုၾကည့္ရင္း ျပန္လည္
ေထာင္မတ္လာေလေတာ့သည္။ မမာပ ဲ ခံေရာရွိမလား။ တကယ့္ဟုန္းမိတ္ေအာကား စစ္စစ္
ကိုၾကည့္ေနရတာကိုး။ ၾကည့္ေနရတာမွပက္ပက္စက္စက္ပင္။
တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ဒီေန႕ က သူတို႕ ပ ြ ဲၾကမ္းသည့္ေန႕ ျဖစ္ေနရသည္ထင္သည္။ ေမာင္းမင္းညိဳ က ေဒၚရီရီကို
ဘာဂ်ာ ေကာင္းေကာင္းေပးၿပီး ေဒၚရီရီက ေမာင္မင္းညိဳကိုပုေလြေပးၿပီး ေဒၚရီရီ႕ပါးစပ္ထဲ ေမာင္မင္းညိဳ
ၿပီးလိုက္တာကိုေတြ႕ရတာႏွင့္ဦးသန္းထြန္းေဇာ္ခင္ဗ်ာ မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ မနက္ျဖန္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေလး တြက္ဆိုၿပီး
ေအာင္းထားရေသာ သုတ္ရည္ေတြ စကၠဴ လက္သုပ္ပုဝါထဲတြင္ဇာတ္သိမ္း သြားရရွာေတာ့သည္။ အဲဒါေတာင္မွ
မနက္ပိုင္း အစကေလးပဲ ရွိေသးသည္။ ထိုေန႕က ဗီဒီယိုမွာ ရီေကာဒ္လုပ္ထားေသာ အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္
ရွည္သျဖင့္တေန႕လံုး ဆြ ဲေနၾကပံုရသည္ဟု၊ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္တေယာက္ေတ ြးမိေလသည္။ သူမတတ္ႏိုင္ေတာ့
မ်က္လံုးလဲ စင္းလာၿပီ၊ လူလည္း ေတာ္ေတာ္ႏြမ္းေနၿပီအိပ္မွရေတာ့မည္။ ဝီး ။
.....................................................
.
.
.
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္သူ႕ကားေလးကို ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္တို႕ အိမ္ဝင္းထ ဲ ခ်ိဳးဝင္လိုက္ေတာ့အိမ္ေရွ႕တံခါးမွခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္
ထြက္ႀကိဳ ေနေလသည္။
“ ခ်စ္ေလး အိမ္မွာ ဘယ္သူမွမရွိၾကဘူးလား “
“ မရွိဘူး ဆရာ အိမ္က ေကာင္မေလးေတြကိုပါ ဒီေန႕ ခြင့္ေပးလိုက္တယ္၊ သ ြားခ်င္ရာ သြားၾကဖို႕”
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္အိမ္ထဲ ဝင္လိုက္ကာ အိမ္တံခါးမကို ပိတ္ၿပီးတာႏွင့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုယ္လံုးေလးကို
ဆြ ဲဖက္လိုက္ကာ မ်က္ႏွာျပင္အႏွံ႕ နမ္းရံႈ႕ျပစ္လိုက္သည္။
“ လြမ္းေနတာကြာ ခ်စ္ေလးကို “
“ ဟြန္႕ ဆရာကလည္း ခုမွဘယ္ႏွစ္ရက္ရွိေသးလို႕လ ဲ”
“ အိုလြမ္းတာပ ဲ ဟာ ရက္ၾကာဖို႕ လိုလို႕လား”
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္စကားဆက္ေျပာလို႕ မရေတာ့ပါ၊ သူ႕ႏူတ္ခမ္း ႏုႏုေလးေတ ြက ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္၏ ရမၼက္ၾကမ္းၾကမ္း
အနမ္းေတ ြ ေအာက္မွာ ပိျပားေနရၿပီ။ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္လက္ဖဝါးႀကီးေတ ြကလည္း ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုယ္လံုးေလးကို
သိုင္းဖက္လွ်က္အေနာက္ဖက္မွခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္တင္လံုးေလးကိုအုပ္ကိုင္ဆုပ္ႏွယ္ေနေသးသည္။ ခဏၾကာေတာ့
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္တေယာက္အသက္ရႈမဝေတာ့တာမို႕ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္ရင္ဘတ္ႀကီးကိုသူ႕လက္ကေလးျဖင့္
အသာတြန္းထားရင္း၊
“ ဆရာ ရယ္ခ်စ္ခ်စ္ေမာတယ္ခဏေလး အသက္ရႈပါရေစအုန္း၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ဧည့္ခန္းႀကီးမွာ”
“ အင္း ဒါဆိုလည္း သြားရေအာင္ေလ၊ ခ်စ္ေလး အခန္း ဆရာ မျမင္ဘူးေသးဘူး သြားၾကည့္ရေအာင္”
“ ေအာင္မယ္လူလည္ႀကီး သြား”
ညဳတုတုႏွင့္ပါးစပ္ကသာ ေျပာလိုက္ေပမ ဲ့လက္ေတြ႕မွာေတာ့ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္က ေရွ႕မွဦးေဆာင္ၿပီး သူ႕အခန္းရွိရာ၊
အေပၚထပ္သို႕ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္ကိုေခၚေဆာင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ေလွခါး ေပၚသို႕ သူ႕ေရွ႕မွတက္သြားေသာ
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္မွာ အိမ္ေနရင္း ေပမဲ့သူလာမည္ဆိုတာ သိလို႕ ဝတ္ထားသလား မသိစကဒ္တိုတိုအမဲေလး ႏွင့္
တီရွပ္လက္တိုက်ပ္က်ပ္ကေလး ႏွင့္သူ႕ကိုယ္သြယ္သြယ္ေလး ေပၚမွာ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ကေလး ၾကည့္ေကာင္း
ေနသည္။ စကဒ္အမဲေအာက္မွေပါင္တန္လံုးလံုးေဖြးေဖြး ေလးေတြက ေျဖာင့္စင္း ေခ်ာမြတ္ေနေလသည္။
ညက ကိုယ့္ဘာသာ စိတ္ေျဖေဖ်ာက္ၿပီး ကုန္ထားရသည့္အားေတ ြ အတြက္လိုရ မယ္ရ ေဆးေတြ
ေသာက္လာခဲ့သျဖင့္ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္၏ ညီေတာ္ေမာင္က အခုေတာ့ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ မာတင္း
ထၾကြေနေလၿပီ။
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္က အခန္းတြင္း ေရာက္သည္ႏွင့္ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကို ျဖည္ကာ ေဘာင္းဘီကိုကြင္း လံုးပံုခၽြတ္ခ်
လိုက္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီပါ တဆက္ထည္း ခၽြတ္ျပစ္လိုက္သည္။ အေပၚပိုင္း မွာ ရွပ္အက်ႌလက္ရွည္
နက္တိုင္ႏွင့္ေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့မာေတာင္ေနသည့္အလံတိုင္ႀကီး ႏွင့္ဦးသန္းထြန္းေဇာ္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္က ရွက္သလိုတခစ္ခစ္ရယ္ေမာရင္း ဦးသန္းထြန္းေဇာ္ကို ေက်ာေပးကာ ကုတင္ဘက္မ်က္ႏွာ ျပဳထား
လိုက္သည္။
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္က ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္အေနာက္ဘက္သို႕ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာကာ ခ်ိဳင္း ႏွစ္ဘက္ေအာက္မွလက္ရိႈၿပီး
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ ရင္သား ေဖာင္းအိအိေလး မ်ားကိုတီရွပ္ေပၚမွပင္လက္ဖဝါး ျဖင့္တဘက္တခ်က္အုပ္ကိုင္
ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သည္။ သူ႕ႏူတ္ခမ္းမ်ားက ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့္ေလးကိုငံု႕နမ္းေနရင္း၊ ေအာက္က
အလံတိုင္ႀကီးက လည္း ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ တင္သား လံုးလံုးေလး မ်ားအေပၚ ထိုးေထာက္မိေနေလသည္။ အရမ္းကို
ကာမ စိတ္ျပင္းျပေနၿပီျဖစ္ေသာ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္က သိပ္မရစ္ေနေတာ့ပဲ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေက်ာျပင္ေလးကိုအသာ
ဖိေပးလိုက္ရာ အလိုက္သိေသာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကလည္း သူ႕ကုတင္ေပၚကိုတေတာင္ေလး ႏွစ္ဘက္ေထာက္ကာ
ကုန္းေပးလိုက္သည္။
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္က စကဒ္ေအာက္မွလက္လ်ိႈကာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး ကို
ဆြ ဲခၽ ြတ္ခ်ၿပီး စကဒ္ကိုလည္း ခါးေပၚ လွန္တင္လိုက္သည္။ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ အေမႊး ေျပာင္ရွင္းထားေသာ
အဖုတ္ကေလးက အရည္ၾကည္ရြမ္းလဲ့ေနၿပီး အတ ြင္းသား နီနီေလးေတြကိုပင္ျမင္ေနရသည္။ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္က
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွ ျပဴထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အက ြဲေၾကာင္းေလး ဝတြင္သူမာန္ဖီေနေသာ
လိင္တန္ႀကီးကိုေတ့ကာ ဖိသြင္း ခ်လိုက္သည္။
“ အာ… “
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ဆီမွ ျငီးသံတိုးတိုးေလး သာ ထြက္ေပၚလာသည္။ ဒီေျမြ နဲ႕ ဒီတြင္း က ဂ်ပန္မွာ ေနခဲ့စဥ္ကတည္းက
ကၽ ြမ္းဝင္ၿပီးသားမို႕ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အေကြ႕မွာ ဘယ္လိုက်ပ္မည္ဘယ္လိုပြတ္မည္ကိုေတာ့သိေနၿပီးသားပါ။
သုိ႕ေသာ္လည္း ခံစားမႈဆိုတာကေတာ့ထမင္းလိုပင္ေန႕တိုင္း စားေနရေသာ္လည္း ရိုးမသ ြားသည့္အရာ
မဟုတ္လား။ စည္းခ်က္ညီညီျဖင့္လႈပ္ရွား ခံစားေနၾကေလၿပီ။
“ ဖြတ္..စ ြတ္..ရွလြတ္..”
“ ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္..”
မတိုးမက်ယ္သံစဥ္ေတြ ၾကားမွ ႏွစ္ဦးစလံုး၏ ပါးစပ္ဖ်ားေတြက အီး အီးအဲအဲ သံေတြ က တခ်က္တခ်က္
ထြက္ေပၚေန၏။
“ အ.. အ… အား…..”
အခ်က္ေပါင္းမ်ားစ ြာ ေဆာင့္ၿပီး နရီက သြက္လာကာ ေနာက္ဆံုး အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ကာမ အရသာ
အထြပ္အထိပ္ကိုေရာက္သြားၾက ခ်ိန္မွာေတာ့ကုတင္ေပၚ ေမွာက္ရက္က်သ ြားသည့္ခ်စ္ခ်စ္ႏ ြယ္ေပၚ ထပ္ရက္
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္တေယာက္ပါသြားရင္း ေနာက္ဆံုး လိင္တန္တြင္းမွက်န္သမွ် အရည္ေလးကိုဖင္ပါႀကံဳ႕ၿပီး
ညွစ္ထည့္လိုက္ၿပီးမွမ်က္ေစ့ကိုေမွးကာ ခဏနားလိုက္ေလသည္။
အေမာေလး ေျပသြားမွမ်က္ေစ့ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကုတင္ေပၚမွဝင္းနီသည္ပိုး စတပ္ဖ အရုပ္က
မ်က္လံုးနက္နက္ေသးေသး ေလး ႏွစ္လံုးျဖင့္သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသလိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
..... ငါ့မမေလး ကိုခင္ဗ်ားႀကီး မတရားလုပ္ေနတာလားလို႕ ေမးေနသလိုလို။ ...
.....................................................
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္တေယာက္သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေမာက်ေနေသာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေလး ကိုအသာ
ေပ ြ႕ဖက္ထားရင္း သူ႕ ဆံပင္ရွည္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြကိုအသာပ ြတ္ေပးေနမိသည္။ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့
ေလးေတြ ႏွင့္အသက္ကိုမွန္မွန္ရူသြင္းရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာသည့္အျပစ္ကင္းစင္သည့္ခေလးငယ္ေလးလို
မိန္းခေလးကို ငံု႕ၾကည့္မိရင္း စိတ္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းေနမိသည္။ လြန္ခဲ့သည့္နာရီပိုင္း အတ ြင္းက မုန္တိုင္းထန္သလို
ၾကမ္းခဲ့ၾကစဥ္ကႏွင့္ဘာမွ မဆိုင္၊ ျငိမ္သက္သြားရ သည့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္အိပ္ခန္းေလးတြင္းမွာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏
အသက္ရႈသံျမွင္းျမွင္းေလးႏွင့္ေခါင္းရင္းမွနာရီသံပတ္သံတခ်ပ္ခ်ပ္သာ ၾကားေနရေလသည္။ အသံေတြက
တိတ္ဆိပ္ေလ၊ အေတ ြးေတြက ပိုျပန္႕ေလ ဟုဆိုရမည္လားမသိ၊ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္၏ စိတ္ေတြက ဟိုဒီမ်ိဳးစံု
အေတြးကမာၻထဲ ေလွ်ာက္သြားေန ေလသည္။
သူ႕ အိမ္ရွင္မ ႏွင့္မင္းညိဳ၊ သူႏွင့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၊ တဏွာေပမ ႏ ြံထဲ ကၽြံၿပီးရင္း ကၽြံေနၾကသည္ကိုစဥ္းစားမိသည္။
သူ႕အိမ္ရွင္မ ႏွင့္မင္းညိဳကိစၥအေပၚ မည္သူ႕ကိုမွအျပစ္မတင္မိ၊ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည့္အိမ္ရွင္မကိုထို
တဏွာႏြံထ ဲ ကၽ ြံေအာင္စေပးခ ဲ့တာက သူကိုယ္တိုင္ျဖစ္သည္။ ေမာင္မင္းညိဳလိုလူပ်ိဳေပါက္ကေတာ့
အခြင့္အေရးရလွ်င္လႈပ္ရွားမိမွာပင္။ သူႏွင့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိစၥမွာသာ သူ႕ကိုယ္သူအျပစ္တင္ေနမိသည္။
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္မွာ သူ႕ တပည့္မေလး တဦးျဖစ္ခ ဲ့ၿပီး၊ ယခုႏိူင္ငံျခားေရာက္ေနသည့္၊ သူ႕သမီးထက္
အသက္နည္းနည္းသာ ႀကီးသည္။ အစက တဏွာ ရမက္ေၾကာင့္လြန္က်ဴးမိခ ဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့သံေယာဇဥ္
ျဖစ္လာရသည္။ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုသူတကယ္ခ်စ္သလို ျဖစ္လာခ ဲ့ရသည္။ ဒါကလည္း ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္သည့္ကိစၥ၊
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကလည္း သူ႕အေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနမွာေပမ ဲ့သူ႕တကယ္ခ်စ္တဲ့သူရွိလို႕ ႏွစ္ဦး
သေဘာတူေတာင္လက္ထပ္ဖို႕ စီစဥ္ထား ၾကၿပီပဲ၊ အခုသူ႕ အမ်ိဳးသား ဟိုမွာ အဆင္ေျပတာန ဲ႕ လိုက္သ ြားဖို႕
အဆင္သင့္ျပင္ေနၿပီျဖစ္ေလသည္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္သူကံေကာင္းခ ဲ့လို႕ ဒီလို မိန္းခေလး တေယာက္ႏွင့္ခ်စ္ပ ြ ဲဝင္ထင္တိုင္းႀကဲခြင့္ရခဲ့သည္
မဟုတ္လား၊ ေနာင္ဆိုရင္ေတာ့ဒီလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳး ဆိုတာကို ႀကံဳဖို႕ ဆိုတာ၊ ေတာ္ေတာ့္ကို ျဖစ္ႏိုင္ေျခ
မရွိသည့္ကိစၥမဟုတ္လား။
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္က ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ လည္ပင္းနားေလးထိျခံဳ ထားေသာ ေစာင္ေလးကိုအသာ ဆြ ဲၿပီး ခါးနားေလးထိ
လွန္လိုက္သည္၊ ျဖဴေဖ ြး ဝင္းအိေနေသာ ရင္သားေလး အစံုထိပ္မွပန္းႏုေရာင္ရင့္ရင့္ႏို႕သီးေခါင္းေလး ေတြက
မာတင္းတင္းေလး ေထာင္ထေနသည္။ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္က ေခါင္းကိုငံုလိုက္ၿပီး သူ႕ႏူတ္ခမ္း အစံုျဖင့္
ႏို႕သီးေခါင္းေလး တလံုးကို ငံုစုပ္လိုက္သည္။
“ အင္း…….”
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေၾကာင္မေလးလို ျငီးတြားလူးလ ြန္႕ရင္း မ်က္လံုးေလး ေတြ ပြင့္လာသည္၊ သူ႕ႏို႕ေတြကို
ကုန္းစုပ္ေနေသာ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္၏ ေခါင္းမွဆံပင္ေတြထဲကိုသူ႕လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြ ထိုးထည့္ဆုပ္ကိုင္ရင္း
အသံေလးထြက္ေအာင္ၿငီးလိုက္မိသည္။ တဆက္ထဲမွာပင္သူ႕ေပါင္သို႕ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္
လာေထာက္မိေနေသာ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္၏ ပစၥည္းႀကီးကိုလည္း သတိထားမိကာ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အျပံဳးေလး
တခ်က္ပြင့္လာခ ဲ့ေလသည္။
.....................................................
.
.
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္တေယာက္ေလဆိပ္ဒီပတ္ခ်ာေလာင့္ခ်္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ သ႕ူ မိဘ ေဆြမ်ိဳးေတြက
အျပင္မွာ က်န္ခဲ့ၾကၿပီေနာက္ဆံုး ထြက္ခါနီး ဂိတ္ထ ဲ မဝင္ခင္မွာ လိုက္ပို႕သည့္သူေတြ ဝင္မရေတာ့။
သို႕ေသာ္လည္း ေလဆိပ္မွအေကာင္ႀကီးႀကီး တေယာက္ႏွင့္ရင္းႏွီးေသာ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္က အတြင္းထဲမွ
ဆီးႀကိဳေနသည္။
ေလယာဥ္ေပၚတက္မည့္ေနာက္တဆင့္ကို မသြားခင္ဂ်ဴတီဖရီးဆိုင္ခန္းေတြ ေနရာမွခ်စ္ခ်စ္ေဇာ္ကို
လာေခၚသြားၿပီး သူ႕မိတ္ေဆြ ၏ ရံုးခန္းတြင္းသို႕ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုေခၚသြင္းသ ြားေလသည္။ အတြင္းမွတံခါးကို
ပိတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ စကဒ္တိုကိုအေပၚလွန္တင္ကာ ပင္တီးကိုဆြ ဲခ်၊ ရံုးခန္းတြင္းမွစားပြဲေပၚ
လက္ေထာက္ေစၿပီး အေနာက္မွအသားကုန္တဖံုးဖံုး ေဆာ္လိုက္ေလသည္။
... ႏူတ္ဆက္လိုး ဟုစိတ္ထဲမွာ သိေနသျဖင့္လည္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ပိုျပင္းထန္ရေလသည္။
ကာမ အရသာ အထ ြတ္ထိပ္ေရာက္သြားေတာ့သူ႕သုတ္ရည္ေတြ တျဖစ္ျဖစ္ပန္းထုတ္ၿပီး သကာလ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္
ေစာက္ဖုတ္ကေလးထဲမွအျပင္လွ်ံထ ြက္လာေသာ အရည္တခ်ိဳ႕ ကိုစားပြ ဲေပၚက တစ္ရူးေလးျဖင့္သုပ္ေပးကာ
ပင္တီေလးကို ျပန္ဝတ္ေပးလိုက္သည္။ ေမာပန္းသြားဟန္ျဖင့္ေခၽြးေလး စို႕လာေသာ နဖူးျပင္ေလးကိုဖ ြဖြေလး
နမ္းလိုက္ေလသည္။
“ ခ်စ္ေလး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂရုစိုက္ေနာ္.. ေရေျမအေျပာင္းအလဲ၊ အပူခ်ိန္မတူတ ဲ့ေနရာဆိုေတာ့
ေရာက္ေရာက္ျခင္းမွာ အေနအထိုင္ဆင္ျခင္မွ”
“ အင္း ပါဆိုမွစိတ္ခ်ပါ ခ်စ္ခ်စ္က ကေလး ဟုတ္ပါဘူး..”
“ ေနာက္တႏွစ္တခါေလာက္အဆင္ေျပရင္ျပန္လာလည္ေနာ္၊ ဆရာ့ကိုေပးထားတဲ့ဂတိမေမ့ပါဘူး ဆိုတာ
ေျပာအုန္း”
“ မေမ့ပါဘူးဆိုဆရာကလည္း “
“ မေမ့ဘူးဆိုရင္ျပန္ရြတ္ျပ ဘာလည္းဆိုတာ၊ ဆရာ တိုင္ေပးထားတဲ့အတိုင္း “
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္က ခ်စ္စရာ မ်က္ေစာင္းေလး တခ်က္ကိုဦးသန္းထြန္းေဇာ္ဆီလွမ္းျပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ
ၿပံဳးေစ့ေစ့မ်က္ႏွာေပးေလးျဖင့္၊
“ ခ်စ္ခ်စ္ဗမာျပည္ကို ျပန္လာလည္တိုင္း၊ ဆရာ စိတ္ႀကိဳက္အလိုး ကို အနည္းဆံုး တရက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လာၿပီး
အလိုးခံပါ့မယ္လို႕ ဂတိျပဳပါတယ္ဆရာ “
“ အင္း ဒါမွကိုယ့္ခ်စ္ခ်စ္ေလးကြ၊ အခုေတာင္ေနာက္တခ်ီႏူတ္ဆက္ခ်င္လာၿပီကြာ”
“ ဆရာ ဟိုမွာ ေလယာဥ္ေပၚတက္ဖို႕ ေခၚေနၿပီသ ြားမွရေတာ့မယ္ထင္တယ္ေနာ္”
“ အင္းအင္း ေအးခ်စ္ေလး သြားေတာ့ေနာ္တာ့တာ “
.....................................................
“ ေမာင္မင္းညိဳ ရယ္ျဖည္းျဖည္းက ြာ၊ ရီက အဲဒီဖင္ေပါက္ကိုကိုရီး ကိုေတာင္ေပးလုပ္တာ မဟုတ္ဘူးက ြယ” ္
“ ေအာ္ ... မမ ကလည္း က်ေနာ္က အခု ေထာပတ္ေတ ြလည္း အမ်ားႀကီး လိမ္းထားပါတယ္၊ ဟိုတေန႕က ေတာင္
ဒစ္ဖ်ားကေလး စမ္းေသးတာပ ဲ”
“ အင္း ... အင္း ... ျဖည္းျဖည္းေတာ့လုပ္ကြာ၊ ေနာက္အခ်ိန္လည္း သတိထားအုန္း ေတာ္ၾကာ ကိုရီး ေလဆိပ္က
ျပန္လာတုန္း တန္းလန္းႀကီး ကားကနဲ မိေနအုန္းမယ္။”
.....................................................
“ ဂ်က္စီကာရယ္နင့္ဖင္ေလး နည္းနည္းေကာ့ခါးေလးကိုနိမ့္ေပးထားေလ၊ ခါတိုင္းလည္း လုပ္ေနၾကပ ဲဟာကို”
“ လုပ္ေပးထားပါတယ္ေနာ္၊ ခါတိုင္းလိုပါပဲ၊ ကိုႀကီးစိုင္းကသာ၊ မိန္းမ လာေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေလဆိပ္သြားႀကိဳဖို႕
ေလာေနလို႕ အေပါက္ေခ်ာ္ေနတာပါ”
“ ဟယ္ ... ဒီေကာင္မေလး တကယ္ .. အေပါက္ေခ်ာ္ၿပီး ဖင္ထဲ လိုးထည့္လိုက္ရ”
“ ဟင့္ ... ခုေတာ့လုပ္ပါနဲ႕အုန္း ... အန္နာေျပာတယ္အစတုန္းက နာတယ္တဲ့၊ မနက္ျဖန္စာေမးပ ြ ဲရွိတယ္၊
နာေနရင္ေကာင္းေကာင္း ထိုင္လို႕ရမွာ မဟုတ္ဘူး”
.....................................................
“ ေဟာ ကိုကို “
“ ေဟး အခ်စ္ေလး “
“ လြမ္းလိုက္တာ ကိုကိုရယ္”
“ ကိုကိုလည္း တူတူပါပ ဲ အခ်စ္ရယ္”
.....................................................
ၿပီးပါၿပီ ။ ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္
ဇာတ္လမ္း - သာဒင္
.
.
.
မင္းညိဳ ဒီတခါ အိပ္ယာႏိုးေတာ့ေတာ္ေတာ္ေနျမင့္ေနၿပီ၊ အိပ္ယာေပၚမွာ ေဒၚရီရီကိုလည္း မေတ ြ႕ေတာ့၊
သူ႕ဗိုက္ထဲလည္း ဆာသလို ျဖစ္လာ သည္။ ေဒၚရီရီတို႕ ေရခ်ိဳဳးခန္းထဲပ ဲ ဝင္ၿပီး မ်က္ႏွာသစ္သ ြားတိုက္ၿပီး မွရွာဝါ
ေတြ႕သျဖင့္ေရခ်ိဳးခ်င္စိတ္ေပါက္သြားၿပီး ေရပါ တခါထဲ ခ်ိဳးလိုက္သည္။ လူလည္း လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္သြားၿပီး
ဗိုက္ထဲက လည္း တၾကဳပ္ၾကဳပ္ျမည္လာသည္။ မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့ေဘစင္မွာ အိုးတခုကို ေဆးေနေသာ
ေဒၚရီရီကိုေတ ြ႕လိုက္ရေလသည္ၾကက္ဥေက်ာ္နံ႕ေလးႏွင့္ေကာ္ဖီနံ႕ေလးကလည္း မီးဖိုခန္းထ ဲ သင္းေနသည္။
...ေဒၚေလး ဘာေတ ြ ခ်က္ေနတာလည္း…
..မနက္စာ စားဖို႕ေလ ေမာင္မင္းညိဳ ရွိတာေလးပ ဲ လုပ္ထားလိုက္တယ္၊ ၾကက္ဥေက်ာ္နဲ႕ ေပါင္မုန္႕
ေထာပတ္သုတ္ေလးပ ဲ..
မင္းညိဳ ေဒၚရီရီအေနာက္နား အသာကပ္ရပ္လိုက္ၿပီး လည္ကုတ္ေလးကို ငံု႕နမ္းလိုက္သည္။
...ဟ ဲ့..အို…
ေဒၚရီရီရုတ္တရက္တ ြန္႕သြားသည္။ သူ႕ဖင္ႀကီးေတြကို မင္းညိဳေပါင္ျခံနဲ႕ တုံကန ဲ ဖိမိေတာ့မင္းညိဳ
ညီေတာ္ေမာင္က ေခါင္းေထာင္ခ်င္လာသည္။ ဒါေပမဲ့ဗိုက္ထ ဲက တဂီြဂီြျမည္ေအာင္ကိုဆာေနၿပီမို႕ မင္းညိဳက
ေဒၚရီရီဖင္ႀကီးကိုသူ႕လက္ဖဝါးျဖင့္ဖ ြဖြေလး ရိုက္လိုက္ၿပီး ထမင္းစား စားပ ြ ဲဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ေဒၚရီရီျပင္ဆင္ေပးထားသည့္နံနက္စာကိုေမာင္မင္းညိဳ အားရပါးရ စားေသာက္ေနတုန္း ေဒၚရီရီမွာ လက္ေရစိုကို
သဘက္ေလး တခုျဖင့္သုတ္ရင္း အနားသို႕ေလွ်ာက္လာခ ဲ့သည္။
..ေဒၚေလးေရာ စားၿပီးပလား…
..အင္း ၿပီးၿပီ ..ၾကာလွၿပီ.. မင္းက အိပ္ပုတ္ေနတာကိုး..
..အင္း ညက ပင္ပန္းသ ြားတာကိုး.. အခုေတာင္အိပ္ေရး မဝခ်င္ေသးဘူး၊ အဟီး..
ေဒၚရီရီက မ်က္ေစာင္းတခ်က္ျပစ္ထိုးလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ရွက္အန္းအန္းေလး ျဖစ္ေနေသးသည္၊
ညတုန္းက အခန္းထဲမွာ မီးေရာင္ႏွင့္ဆိုေတာ့ေတာ္ေသးသည္။ အခုလိုလင္းလင္းျခင္းျခင္းႀကီး ေနာက္
အျပင္ဖက္ႀကီးမွာ၊ ဆိုေတာ့မင္းညိဳကိုမ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ရတာ ရွက္ေနသည္။ မ်က္လံုးခ်င္းပင္ဆိုင္လို႕ ေစ့ေစ့
မၾကည့္ရဲ။ အျပင္ဘက္ဆိုတာက အိပ္ခန္းလိုလံုလံုျခံဳျခံဳ မဟုတ္ဘူးေလ။ ခါတိုင္းဆိုရင္လူေတြရွိေနတတ္တာ၊
ဒီေန႕မို႕လို႕ အိမ္မွာ လူမရွိတာ။
ေဒၚရီရီသူ႕လက္ေရစိုေတြကိုလက္သုတ္ပုဝါႏွင့္သုတ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းဘက္သို႕ ထ ြက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
မင္းညိုလည္း မနက္စာကိုပလုပ္ပေလာင္းစားရင္းက အိမ္ေရွ႕သို႕ အေျပးေလးထြက္သြားေသာ ေဒၚရီရီ၏
ဖင္တုံတံုႀကီးကို ၾကည့္ရင္း၊ အင္း ဒီေန႕ေတာ့ေက်ာင္းမသ ြားေတာ့ဘူး တေန႕လံုး တန္ေအာင္လုပ္ေတာ့မယ္ဟု
ေတြးမိသည္။ အစာမ်ားကိုလည္း အျမန္ကုန္ေအာင္ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ဝါးေနလိုက္ေတာ့သည္။
.....................................................
မင္းညိဳ မနက္စာစားၿပီး ထြက္လာေတာ့ေဒၚရီရီတေယာက္ဟိုေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္ႏွင့္
ဧည့္ခန္းထ ဲမွာေတ ြ႕လိုက္သည္။ ဟိုပစၥည္း ဒီေရြ႕ ဒီပစၥည္း ဟိုေရြ႕လုပ္ေနသည္။ မင္းညိဳက ေဒၚရီရီ႕
အေနာက္ဖက္နား သ ြားက အသာေလး ဖက္လိုက္သည္။
..အို႕ ေမာင္မင္းညိဳရယ္လန္႕လိုက္တာ..
မင္းညိဳရဲ႕ လက္ေတြက ေဒၚရီရီခါးေလးကိုဖက္ထားၿပီး သူ႕ညီေတာ္ေမာင္က ေဒၚရီရီေပါင္ကိုေထာက္ေနေျခၿပီ။
..ခုထိလန္႕လို႕ မၿပီးေသးဘူးလား ေဒၚေလးရဲ႕.. တညလံုး ခ်စ္ခဲ့ၾကၿပီးတာကို..
..အို ေန႕ခင္း ေၾကာင္ေတာင္ႀကီးကြယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ဧည့္ခန္းႀကီးမွာ..
..ဒါဆိုလည္း အိပ္ခန္းထ ဲ သြားရေအာင္ေလ လာပါ ေဒၚေလးရယ္..
မင္းညိဳက သူ႕လက္ကိုဆြဲၿပီးအခန္းထဲ ေခၚသြင္းသြားေတာ့ေဒၚရီရီတေယာက္ဘယ္လို ျငင္းဆန္ရမွန္း မသိေတာ့။
ကိုယ္တိုင္ကေရာ ျငင္းခ်င္စိတ္မရွိလို႕လား ၊ ကိုယ့္စိတ္ကပဲ ခပ္ပါပါမို႕လား။ မေျပာတတ္ေတာ့။
... ကို႕ကိုေတာ့အားနာလိုက္တာ။
.....................................................
.
.
.
စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္အန္နာေလးကို ေဆးဝယ္တိုက္ထားၿပီး ေသာ္လည္း စိတ္ပူသျဖင့္၊ ေန႕တိုင္းလိုလို
အကဲခတ္ေနမိေလသည္။ ေဒၚေလးနန္း မသိမသာ လာကပ္ေသာ္လည္း စာေမးပ ြ ဲ အတြက္အေရးတႀကီး စာက်က္
ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ရသည္။
အန္နာတေယာက္မီးနီျပန္ေပၚလာေတာ့မွပ ဲ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ် ႏိုင္ေတာ့သည္။ ဒီၾကားထဲ အန္နာဆီလာလာ
လည္တတ္ေသာ ဂ်က္စီကာ ေလး ႏွင့္လည္း ဝင္လံုး ေနမိေလသည္။ တကယ္လည္း စိတ္ျပန္ေအးရၿပီဆိုေတာ့
လံုးလံုးတုတ္တုတ္အန္နာေလး၏ အိအိေဖာင္းေဖာင္း အသားေလး ေတြနဲ႕ အထိအေတြ႕ကို ျပန္ေတာင္းတ
မိေနျပန္သည္။ ကိုယ္တိုင္ပါကင္ဖြင့္ထားရသျဖင့္လည္း အခုတခါ ဆိုရင္ေတာ့အေတာ္ေကာင္းေတာ့မည္
ဆိုတာကိုစိုင္းသိေနၿပီ။ သို႕ေသာ္လည္း အခြင့္အေရးက မေခ်ာင္ေပ။ အိမ္မွာ သူရွိေနလွ်င္ေဒၚေလးနန္းရွိေနသည္။
အန္နာက သာ ေက်ာင္းသ ြားလို႕ မရွိတတ္တာပ ဲ ရွိသည္။ အန္နာႏွင့္သူႏွင့္ႏွစ္ေယာက္ထဲ အိမ္မွာ က်န္ေနဖို႕
ဆိုတာက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ႀကံဳခ ဲသည္။ ေဒၚေလးနန္းႏွင့္သူႏွင့္ကေတာ့တေန႕ကိုတခါေလာက္
အလုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ေဒၚေလးနန္းဆီက လည္း ပညာေတ ြ အမ်ားႀကီး ရလိုက္သည္။
.....................................................
အခုရက္ပိုင္း သူ႕စာေမးပ ြ ဲကလည္း တကယ္ကိုနီးလာၿပီျဖစ္သျဖင့္စိုင္းတေယာက္အလုပ္ကိုအခ်ိန္ေလွ်ာ့လုပ္
လာသည္။ ေဒၚေလးနန္း ႏွင့္အလုပ္ကိုသိပ္မလိုက္ျဖစ္ေတာ့၊ အိမ္မွာဆိုလည္း အင္တာနက္ထဲဝင္ၿပီး
ပြန္ဆိုက္ေတြပဲ သြားသြားၾကည့္ေန ျဖစ္သျဖင့္၊ စာမက်က္ျဖစ္ပဲ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေနရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္
စာၾကည့္တိုက္သြားကာ စာၾကည့္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
စာကလည္း တခ်ိန္လံုး ၾကည့္ေနရေတာ့တခါတေလၾကေတာ့၊ တနာရီေလာက္ၾကာေသာ္လည္း အေရးႀကီးသည့္
အစိတ္အပိုင္ေလး တခုေတာင္မွေခါင္းထ ဲ မဝင္ခ်င္ေတာ့၊ လူက နည္းနည္း ဟုန္လာသည္။ ခုတေလာ
ေက်ာင္းေတြလည္း ပိတ္ထားသျဖင့္အန္နာ တေယာက္လည္း အိမ္မွာ ရွိေနမွန္းသိေတာ့စိုင္းတေယာက္စိတ္ကို
ကလည္း စာႏွင့္တဏွာ တအားကိုလ ြန္ဆ ြ ဲတာ ခံေနရသည္။
တေန႕ေတာ့ေခါင္းကိုအနား ေပးလိုက္အုန္းမယ္ဆိုၿပီး စာၾကည့္တိုက္မွအိမ္သို႕ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ တကယ္ေတာ့
တဏွာဘက္က သန္သြားတာကိုသူ႕ကိုယ္သူဆင္ေျခေပးျခင္းသာ။ အိမ္မွာ အန္နာ တေယာက္ထဲ ရွိေနမည္
ျဖစ္ေၾကာင္း သူသိထားသည္။ ေဒၚေလးနန္း က မာဂရက္မီြတို႕ႏွင့္နယူးမက္ဆီကိုဘက္ကိုအလည္သ ြားေနသည္။
သူ႕ကိုေခၚေသးသည္၊ သူက စာၾကည့္ရမည္ဆိုၿပီး မလိုက္ပဲ ေနခ ဲ့သည္။ ဦးေဂ်ာ္နီက အလုပ္သြားေနမည္ဆိုတာ
သိထားသည္။
အိမ္အျပန္လမ္းမွာ အန္နာကိုပါကင္ဖြင့္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျပန္ေတြးမိရင္း လီးက ေတာင္ေနရသည္။
အန္နာ့ကိုသူလိုးသာ လိုးလိုက္မိသည္၊ သူနဲ႕ က ဘာမွကိုအထိအေတ ြ႕ မရွိလိုက္၊ အဲတုန္းက အမွတ္မထင္ပ ဲ
ျဖစ္သြားလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့အိမ္မွာ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆံုဖို႕ အခြင့္အေရး မေပးသလို၊ အန္နာ
အေနႏွင့္က လည္း သူ႕ကိုအကိုႀကီး လိုသာ ဆက္လက္ဆက္ဆံေနခ ဲ့သည္။ တခါတေလ မ်က္ႏွာေလး နီသြားတာ
မ်ိဳးေလာက္ပဲ ရွိသည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ဂ်က္စီကာ ႏွင့္ပင္စ စ ေနတတ္ေသးသည္။ သူတို႕က ႏွစ္ေယာက္စလံုး
အရပ္ပင္၅ေပ မျပည့္ခ်င္ေသး၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ ၅ေပ ၁၁ လက္မ အရမ္ႏွင့္ဆိုလွ်င္သူတို႕ မွာ စိုင္းျမတ္ထိုက္
ပုခံုးေတာင္မရွိခ်င္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္အိမ္ေရာက္ေတာ့အန္နာ ႏွင့္အတူဂ်က္စီကာ ကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့နည္းနည္းေတာ့
စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သြားသည္။ အန္နာႏွင့္ႏွစ္ေယာက္ထည္း ဆိုရင္ဘယ္လို ျပန္ၿပီး စည္းရံုးလိုက္မည္ဟု
ေတြးထားတာေတြက ခုေတာ့သံုးမရေတာ့ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ဂ်က္စီကာေလး ကိုလည္း သူက စိတ္က အရမ္းလာေနတာ
ဆိုေတာ့မဆိုးပါဘူးေလ ဟုေတြးလိုက္ရသည္။
...ေဟာ ကိုႀကီးစုိင္း ျပန္လာတယ္၊ ဒီေန႕ စာသ ြား မဖတ္ဘူးလား…
..ေအး ဒီေန႕ ဦးေႏွာက္ကိုခဏ အနားေပးမလားလို႕ ၊ ဟိုင္း ... ဂ်က္စီကာ လာလည္ေနတာလား…
...အန္နာတို႕ ရုပ္ရွင္ၾကည့္မလို႕ေလ၊ ေပါ့ကြန္း လုပ္ေနတယ္.. ၾကည့္မလား အေတာ္ပဲ သရဲကား ၾကည့္မလို႕
အန္နာတို႕ ေၾကာက္ေနလို႕..ခစ္ခစ္..
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္အိမ္ေရွ႕ခန္း တီဗီၾကည့္ရန္ျပင္ေနၾကသည္။ အန္နာက အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္အတိုေလးႏွင့္
အေပၚက တီရွပ္ဝတ္ထားၿပီး ဂ်က္ဆီကာ ကလည္း အေပၚက တီရွပ္ႏွင့္ေအာက္ကေတာ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတို
အနားမွာ စုပ္ေနသည့္ဒီဇိုင္းေလး ကိုဝတ္ထားသည္၊ ေဘာင္းဘီတိုေလးမွာ အရမ္းတိုၿပီး ေပါင္တန္ေလးေတ ြက
ေခ်ာမြတ္ေနေတာ့ၾကည့္လို႕အေတာ္ေကာင္းေနသည္။
ဂ်က္ဆီကာက ကိုယ္လံုးေလးမွာ သြယ္သြယ္ေလး ျဖစ္သျဖင့္တကိုယ္လံုးမွာ ေသးေသးေလးလို ျဖစ္ေနေလသည္။
အန္နာကေတာ့နည္းနည္းတုတ္သည္။ ခါးေလးပင္ေပ်ာက္ေနသည္။ ေပါင္ေလးေတြကလည္း တုတ္တုတ္
ေဖာင္းေဖာင္းေလး၊ သုိ႕ေပမဲ့အဆီရစ္မရွိေခ်ာေမြ႕ေနေတာ့ၾကည့္ေကာင္းသည္။ အန္နာ အသားအရည္က
ရွမ္းတရုပ္ေသြးမို႕ ဝင္းဝါ ျဖဴေဖြးေနသည္။ ဂ်က္စီကာကေတာ့ညိဳညိဳေလး ျဖစ္ေလသည္။
ဧည့္ခန္းထ ဲမွာက လပ္ဖဆိေခၚေသာ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာႏွင့္သံုးေယာက္ထိုင္ဆိုဖာ ႏွစ္လံုးရွိေလသည္။
သံုးေယာက္ထိုင္ဆိုဖာမွာ တီဗီႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာကေတာ့သံုးေယာက္ထိုင္
ဆိုဖာႏွင့္ကိုးဆယ္ဒီကရီေဒါင့္မွန္ပံုစံျဖစ္ေလသည။္
စိုင္းျမတ္ထိုက္သူ႕အခန္းထဲဝင္ၿပီး ဘတ္စကက္ေဘာ ေဘာင္းဘီတို ပ ြပြႀကီးကိုေအာက္က အတ ြင္းခံမပါပဲ
ဝတ္လိုက္ၿပီး မွ ျပန္ထြက္လာခ ဲ့သည္။ အန္နာက သံုးေယာက္ထိုင္ေပၚမွာ လွဲရင္း တေစာင္းၾကည့္ေနသည္။
ဂ်က္ဆီကာက ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာေပၚမွာ ပက္လက္လွဲကာ လက္ရမ္းကိုေခါင္းတင္ၿပီး ၾကည့္ေနေလသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္က အန္နာထိုင္ေနေသာ ဆိုဖာ သို႕ ေလွ်ာက္လာကာ အန္နာ ေျခေထာက္ဆင္းထားေသာ ဖက္မွာ
ထိုင္လိုက္ေလသည္။
တီဗီကိုအလင္း မျပန္ေစရန္ျပတင္းေပါက္မွေနကာမ်ား ခ်ထားလိုက္သျဖင့္အခန္းတ ြင္းမ်ာ အနည္းငယ္
ေမွာင္ေနၿပီး တီဗီမွအလင္းေရာင္က သာ လင္းလက္ေနေလသည္။ ဂ်က္ဆီကာက အန္နာ့ဆိုဖာဖက္ကို
ေခါင္းေပးကာ လက္ရမ္းေပၚ ေခါင္းတင္ရင္း တီဗီကို ပက္လက္ၾကည့္ေနတာမို႕ အန္နာ့ဘက္ကိုမျမင္ရ၊
စိုင္းျမတ္ထိုက္ထိုင္ဖို႕ေနရာရေအာင္အန္နာက ေျခေထာက္ေလးကိုေကြးေပးလိုက္ေလသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း သူတို႕ နည္းတူအလယ္စားပ ြဲေပၚ တင္ထားသည့္ေပါ့ကြန္း ကိုႏိုက္စားရင္း ရုပ္ရွင္ထိုင္ၾကည့္
ေနလိုက္ေလသည္။ ေခါင္းထဲမွာေတာ့ဘယ္လိုလႈပ္ရွားရမလည္း အႀကံထုတ္ေန၏။
စိုင္းျမတ္ထိုက္သူ႕လက္ဖဝါးကိုအန္နာ့ေျခသလံုးေလးေပၚ အသာတင္လိုက္သည္။ အန္နာမွာ တေစာင္းေလး
ေကြးလွ်က္ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုထပ္လ်က္အိပ္ေနသျဖင့္ေအာက္ဘက္က ေျခသလံုးေလးေပၚကို
သူ႕လက္ဖဝါး တင္လိုက္တာကိုဂ်က္ဆီကာအေနျဖင့္မျမင္ႏိုင္ဟုသူတြက္ထားလိုက္မိသည္။
အန္နာမွာ စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ဖဝါးသူ႕ေျခသလံုးသားေပၚ လာထိသည္ကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ရုပ္ရွင္ကိုသာ
စိတ္ဝင္စားသလို ၾကည့္ေနသည္။ စိုက္ျမတ္ထိုက္လက္ဖဝါးက ေျခသလံုးေလးကိုအေပၚေအာက္ပြတ္တိုက္
ေနရင္းမွေပါင္သားေလးေတ ြဆီေရာက္သ ြားသည္။ အန္နာ မွာ ထိုအခါမွစိုင္းျမတ္ထိုက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေလသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္ကလည္း သူ႕ကို ၾကည့္ေနရာ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိၾကသည္။ မ်က္လံုးခ်င္း
အသံတိတ္တေယာက္ကိုတေယာက္ၾကည့္ေနရင္းမွအန္နာက သူ႕အၾကည့္ကိုတီဗီဖန္သားျပင္ဘက္သို႕
ေျပာင္းၾကည့္လိုက္သည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္က တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေပါင္တြင္းသားေလး ေတြဆီေရာက္လာသည္။ စိုင္းက သူ႕လက္ကို
အန္နာ့ေပါင္ခြဆံုထိမွီရန္လူကိုအန္နာ့ဘက္သို႕ အသာေသး ေစာင္းမွီထားလိုက္သည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္
လက္ဖဝါးက စိထားေသာ အန္နာ့ေပါင္လံုးႀကီး ႏွစ္ခုၾကားမွာ လႈပ္ရွားပ ြတ္ေပးေနရင္းက ဂါဝန္ေလး
ေအာက္ထိုတိုးဝင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေနရာေလးကိုပင္တီေပၚမွလွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ အန္နာတေယာက္တြန္႕ကန ဲ႕
ျဖစ္သြားၿပီး၊ ရုတ္တရက္ထိုင္လိုက္သည္။
“ ခ်မ္းတယ္ဟာ ေစာင္သြားယူအုန္းမယ္၊ ဂ်က္စီကာ နင္ေရာယူအုန္းမလား”
“ ဟင့္အင္း မလိုဘူး ရတယ္”
အျပင္မွာ ေနပူေနသျဖင့္အဲယားက ြန္းအေသဖ ြင့္ထားရာ အခန္းထဲမွာက ေအးစိမ့္ေနသည္။ အဲယားကြန္း
ပိတ္လိုက္ပါလားဟ ဟုေျပာမလို႕ ျပင္ၿပီးမွအန္နာ့အကြက္ကိုမွန္းမိၿပီး ပါးစပ္ပိတ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
ေနာက္ေတာ့ေစာင္ပါးတထည္ယူလာေသာ အန္နာက စိုင္းျမတ္ထိုက္ေဘးမွာ လာထိုင္ၿပီး သူ႕
ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုေစာင္ျခံဳ ထားလိုက္ေလသည္။
“ ေအးဟ ငါလည္း ေအးလာၿပီ”
စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း ေရာေသာေဖာေသာ လုပ္ၿပီး သူ႕ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုပါ အန္နာ့အနားတိုးကပ္ကာ ေစာင္ကို
ဆြ ဲယူဖံုးထားလိုက္ေလသည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္စိတ္ထဲမွလည္း အန္နာ့ညဏ္သြားပံုကိုခ်ီးက်ဴးးေနမိေလသည္။
ပုဇ ြန္ဆိပ္ကေလး ငယ္ေသာ္လည္း ဆိုတဲ့ေရွးလူႀကီးေတြ စကားကို ျပန္သတိရ မိေသးသည္။
အန္နာက ျပံဳးေစ့ေစ့ျဖင့္အခုန အေနအထားအတိုင္း ျပန္လွဲ အိပ္လိုက္ေလသည္၊ သို႕ေသာ္စိုင္းျမတ္ထိုက္မွာ
အခုေတာ့သူႏွင့္ပူးကပ္ေနၿပီမို႕ စိုင္းျမတ္ထိုက္ေပါင္ေပၚမွသူ႕ေျခေထာက္ေတြကို ျဖတ္တင္ထားလိုက္သည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ေတြက ခ်က္ျခင္းပင္အန္နာ့ေပါင္ခြဆံုသို႕ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ အန္နာ့ေပါင္လံုးေခ်ာမ ြတ္
အိတုန္ႀကီးေတြ ၾကားသူ႕လက္ဝါးေစာင္း ထိုးထည့္ၿပီး ေပါင္ခြဆံုကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ရာ စိုင္းျမတ္ထိုက္ပင္ဟာကနဲ
ကို ျဖစ္သြားသည္။ ေကာင္မေလး ေစာင္သ ြားယူရင္း အတ ြင္းခံေဘာင္းဘီပါ ခၽြတ္လာခဲ့ပါလား။ အဟီး။
သူ႕လက္ဝါးက အေမႊးပါးပါးေလးႏွင့္စိုစ ြတ္စ ြတ္ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးကိုသြားစမ္းမိသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးကိုအန္နာ့ေစာက္ပတ္အကြ ဲေၾကာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္ၿပီး ပြတ္လိုက္ေတာ့
အန္နာ့ကိုယ္ေလး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားကာ စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ေကာက္ဝတ္ကိုသူ႕လက္ကေလး ျဖင့္လာ
ဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ အရမ္းမလုပ္န ဲ႕ ဆိုသည့္သေဘာ။ စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ လိင္တန္ႀကီးမွာေတာ့မာတင္း
ေတာင့္ခိုင္ေနေလၿပီ။ ဂ်က္စီကာ သာ ရွိမေနပါက အန္နာ့ကိုခုခ်က္ျခင္း ဂါဝန္လွန္ကာ တက္လိုး ျပစ္မိေတာ့မွာ
ျဖစ္သည္။ ခုေတာ့သူ႕လက္ခလည္ထိပ္ကေလးကိုအရည္စိုရ ြ ဲေနသည့္အန္နာ့ေစာက္ဖုတ္ကေလးထဲ
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏွဲ႕ထိုးကာ ေဆာ့ကစား ေပးေနလိုက္သည္။
အန္နာ့ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေလးမ်ားမွာ ႏူးညံ့အိစက္ေနရာ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္သူ႕လိင္တန္ႀကီး ကို
သာ ထိုးထည့္ျပစ္ခ်င္ေနေတာ့သည္။ အန္နာ့မ်က္ႏွာေလးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း မ်က္လံုးေလးမ်ားပင္
ေမွးလို႕ မ်က္ႏွာေလးလဲ နီရဲ ေနသည္ကိုေတ ြ႕ေနရေလသည္။ အရင္တုန္းက ေတာ့ဂ်က္စီကာေလးကို
တင္းေနသျဖင့္သူကေလး ကိုလာဖို႕ ေမွ်ာ္ေနရသည္။ အခုေတာ့သူ႕ကိုကန္ထုတ္ျပစ္ခ်င္ေနမိသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္တီကန ဲ ဖံုး တလံုးက ဗိုင္ဘေရးရွင္း ထျမည္သျဖင့္ဂ်က္စီကာက ထထိုင္လိုက္ေလသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း သူ႕လက္ေခ်ာင္းကိုအန္နာ့ေစာက္ဖုတ္မွအျမန္ထုတ္ကာ ကိုယ္ကို
မတ္မတ္ထားထိုင္လိုက္ေလသည္။ ရီမုတ္ကိုယူလိုက္ၿပီး ရုပ္ရွင္ကိုခဏရပ္လိုက္သည္။
“ ဟလို.. မာမီလား… အင္းပါ ၊ ဒီမွာ ရုပ္ရွင္တန္းလန္းႀကီး…”
“................”
“ အိုေက အိုေက၊ လာခ ဲ့မယ္”
စိုင္းျမတ္ထိုက္က အရမ္းကို ဝမ္းသာသြားသည္။ ဂ်က္စီကာက ဆိုဖာမွထလိုက္ၿပီး။
“ အန္နာ ငါခဏသ ြားအုန္းမယ္၊ နင္ဒီျပင္ဟာ ခဏၾကည့္ေနဟာ၊ နာရီဝက္ေလာက္ပဲ”
“ ေအးပါ ငါေစာင့္ေနပါ့မယ္။”
အန္နာက ဂ်က္စီကာ ႏွင့္ထလိုက္သြားၿပီး ဂ်က္စီကာ ထြက္သြားေတာ့အိမ္ေရွ႕တံခါးကိုဂလန္႕ခ်ၿပီး
ျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္က အန္နာ႕ကိုလက္က လွမ္းဆြ ဲလိုက္ရာ အန္နာကေလးမွာ သူ႕ကိုယ္ေပၚသို႕
လွဲက်လာေတာ့သည္။
“ အို႕ ကိုႀကီးစိုင္းကလည္း”
“ အင္း ကိုႀကီးက အန္နာ့ကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ခ်စ္ခ်င္ေနတာ ဂ်က္စီကာ ရွိေနလို႕”
“ သြားပါ အခု မွလာၿပီး”
အန္နာေလးမွာ ပါးစပ္ကသာ ေျပာေနေသာ္လည္း မ်က္ေစ့ေလးက ေမွးေနၿပီ။ ခုနကတည္းက စိုင္းျမတ္ထိုက္
လက္န ဲ႕ဆြထားလို႕ အရည္လည္းရႊမ္း စိတ္လည္း တအားထေနၿပီမလား။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း ဖိုးပေလးေတြ ဘာေတြ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့သူလည္း ေအာင့္ထားရတာၾကာၿပီမဟုတ္လား၊
အန္နာ့ကိုယ္ေလးကိုဖက္ကာ ဆိုဖာေပၚ လွဲခ်ၿပီး အန္နာ့ႏူတ္ခမ္းေလးေတ ြကိုအငမ္းမရ နမ္းစုပ္လိုက္သည္၊
သူ႕လက္ေတြက အန္နာ့ဂါဝန္တိုေလးကို ခါးေပၚလွန္တင္လိုက္သည္။သူ႕ေဘာင္းဘီကိုလည္း ဆြ ဲခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး
ဆိုဖာေပၚ ဒူးေထာက္တက္လိုက္သည္။ အန္နာ့ေပါင္ေလးႏွစ္လံုးကိုသူ႕ဒူးေတြႏွင့္ျဖဲကားေပးလိုက္သည္။
အန္နာတေယာက္ဆိုဖာေပၚမွာ ဂါဝန္အနားစ ခါးေပၚလိပ္ၿပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကားေလး ျဖစ္ေနရွာသည္။ အန္နာ့
ေစာင့္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးမွာ အရည္ၾကည္တို႕ျဖင့္လဲ့ေနေလသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္က မတရားကိုေထာင္မတ္တင္းမာေနသည့္သူ႕လီးႀကီးကိုအန္နာ့အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလး
အဝမွာ ေတ့ၿပီး အသာဖိသြင္းလိုက္ေလသည္။
...အ..ရႈီး…..
အန္နာ့သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို စိုင္းျမတ္ထိုက္ရင္ဘတ္ႀကီးထဲ အတင္းတိုးဝင္ကပ္ထားၿပီး သူ႕လက္ႏွစ္ဘက္ကလည္း
စိုင္းျမတ္ထိုက္ေက်ာကိုတြယ္ဖက္ထားသည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ လီးႀကီး တေခ်ာင္းလံုးမွာ ႏူးအိေနေသာ ကတၱီပါ
အိပ္စိုစိုေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္ရသလိုအရသာ မွာ ရွိန္ကနဲ ပင္ျဖစ္သြားသည္။
စိုင္း က သူ႕လိင္တန္ႀကီးကိုအန္နာ့အဖုတ္ေလးထဲ ပထမ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရသာခံကာ သြင္း
လိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ရင္း အန္နာေလး အသားက်ၿပီး သူ႕ဖင္ေလးကိုပါေကာ့ေကာ့ေပးလာေတာ့မွအရွိန္ကို
တင္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့အန္နာ့ဖင္လံုႏွစ္လံုးကိုသူ႕လက္ဖဝါးႀကီးမ်ားျဖင့္တဖက္တခ်က္ဆုပ္ကိုင္ကာ
အားရပါးရ ဆြဲေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။
“ ဖြတ္..စ ြတ္..ဖတ္..ဖတ္..”
“ အာ့.. အိ...အို႕ ကၽြတ္စ္….အာ့”
“ ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္..”
စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ေဆာင့္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ၾကာသ ြားမွန္း မသိေတာ့
အဲယားကြန္းဖြင့္ထားေသာအခန္းထဲ ေခၽ ြးေလးေတ ြစို႕လာၿပီး သူ႕လီးတေခ်ာင္းလံုးလည္း ယားယံလာၿပီး
သုတ္ရည္ပူပူေတြ အန္နာ့ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ပန္းထုတ္ေနမိေလေတာ့သည္။ သူ႕ ကိုယ္ႀကီးလည္း
ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲျဖင့္ေနာက္ဆံုး လရည္ေတြကိုညွစ္ထုတ္ၿပီးခ်ိန္က်မွစိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္
စဥ္းစားမိေလသည္။
..... အန္နာ့အတ ြက္ငါဝယ္ထားတဲ့ေဆး ဘယ္နားထားမိပါလိမ့္လို႕။ ...
.....................................................
.
.
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္ဂ်ပန္က ျပန္ေရာက္လာၿပီး ႏွစ္ရက္သံုးရက္အတြင္းမွာပင္သူမိန္းမ ၏ ထူးျခားခ်က္ကို
သူသိလိုက္သည္။ သို႕ေပမ ဲ့မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ သူလည္း ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ႏွင့္ဇာတ္လမ္း ျဖစ္လာၿပီ
မဟုတ္လား။ ရန္ကုန္မွာ ဇာတ္လမ္းဆက္ဖို႕ အႀကံထုတ္ရအုန္းမည္။
အခုေလာေလာဆယ္ဂ်ပန္အီလက္ထေရာနစ္မားကက္က ဝယ္လာတဲ့စပိုင္ကင္မရာ တတ္ထားသည့္
ႏိူးစက္နာရီေလးကိုသူ႕အိပ္ရာေဘးက စားပြဲေပၚတင္ထားလိုက္သည္။ အဲဒီႏိုးစက္နာရီေလးက
ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ရိုးရိုးနာရီပ ဲ။ အတြင္းမွာေတာ့အားေကာင္းသည့္ကင္မရာေလး တတ္ထားသည္။
ႏိုင္ငံျခားမွာေတာ့ကိုယ့္ခေလးကိုအိမ္မွာ ခေလးထိန္းႏွင့္ထားခဲ့ရတာ စိတ္မခ်သျဖင့္နာနီကင္မရာ ေခၚေသာ ထို
စပိုင္ကင္မရာေလးေတြကိုအိမ္မွာ ထားခဲ့ေလ့ရွိသည္။ ထိုကင္မရာမ်ားမွာ အင္တာနက္ႏွင့္ဆက္ထားၿပီး မိမိတို႕
အလုပ္လုပ္ေနေသာ ေနရာမ်ား ရံုးမ်ားမွကြန္ျပဴတာျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ မိမိ၏ စမတ္ဖုန္းျဖင့္ျဖစ္ေစ အခ်ိန္မေရြး
လွမ္းၾကည့္၍ ရသည္။ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္ဝယ္လာေသာ ကင္မရာက အဲလိုေတာ့မဟုတ္၊ ဗမာျပည္က အင္တာနက္
အေျခအေနကိုလည္း ဦးသန္းထြန္းေဇာ္က သိေသာေၾကာင့္ရိုးရိုးဟာ ဝယ္လာခဲ့သည္။ ထိုကင္မရာက လႈပ္ရွားမႈရွိမွ
ရီေကာ့လုပ္သည္။ လႈပ္ရွားမႈမရွိပဲ ေနလွ်င္စကၠန္႕ပိုင္းမွာပင္ရပ္သြားသည္။ ရီေကာ့ကိုသူ႕မွာထည့္ထားသည့္
အက္စ္ဒီမယ္မိုရီကဒ္ေလးထဲမွာပဲ ရီေကာ့လုပ္ထားသည္။ သူၾကည့္ခ်င္လွ်င္ထိုအက္စ္ဒီကဒ္ကေလးကိုထုတ္ျပီး
ကြန္ျပဴတာမွာ ထည့္ၾကည့္ရံုပင္။
ပထမ တပတ္ေလာက္မွာ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္သူ႕ စပိုင္ကင္မရာကိုသတိေတာင္မရ ေမ့ေနသည္။ အလုပ္မွာ
သူမရွိခင္တုန္းက က်န္ေနခ ဲ့သည့္အေၾကြးေတ ြ လုပ္ရ၊ သူသြားခဲ့သည့္စင္မနာ အေၾကာင္း ရီပို႕ ျပင္ဆင္ရ၊
အလုပ္ေတြ မ်ားေနခ ဲ့ရသည္။ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုေတာင္သူမသိမသာ ဖင္ကေလးပုတ္၊ ေက်ာကေလးပြတ္ပ ဲ
လုပ္ႏိုင္ခ ဲ့သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာႏွင့္ေမာၿပီး အိပ္။ တပတ္ေလာက္ၾကာၿပီး အလုပ္ေတြ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္လာေတာ့မွ
လိင္စိတ္က ျပန္ထလာသည္။ အလုပ္ထဲမွာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုကပ္တိုးေလး ေျပာျဖစ္သည္။
“ဟူး ... အလုပ္ေတြကလည္း မ်ားလိုက္တာ ခ်စ္ခ်စ္ေရာ ဘယ္လိုေနေသးလည္း”
“သမီးလည္း မေန႕က မွရီပို႕ အဆံုးသတ္ႏိုင္တယ္ဆရာ”
“ခ်စ္ခ်စ္နဲ႕ လည္း ဆရာ .. ေအးေဆး စကားေလး ဘာေလးေျပာခ်င္တယ္၊ ခ်စ္ခ်စ္ဒီညေန အခ်ိန္ရမလားဟင္”
“ရပါတယ္ဆရာ ေျပာေလ ဘယ္မွာ ေျပာခ်င္လို႕လဲ”
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္နည္းနည္း ဦးေႏွာက္စားသြားသည္။ သူ႕နာမည္ႏွင့္သူ႕မ်က္ႏွာက ေနရာတကာလည္း
သြားလို႕မျဖစ္။ ေဟာ္တယ္ေတြ တည္းခိုခန္းေတ ြဆိုပိုဆိုးမည္၊ ေနာက္တခုက အခုေခတ္ဗမာျပည္က ေဟာ္တယ္
တည္းခိုခန္းေတြကိုသိပ္မယံုခ်င္ေတာ့၊ အင္တာနက္မွာ တခ်ိန္လံုး ေတြ႕ေနရသည္ဟစ္ဒင္း ကင္မရာေတြ။
“အင္း ဆရာ စဥ္းစားလိုက္အုန္းမယ္ဘယ္မွာ အဆင္ေျပမလဲဆိုတာ”
“ အင္း ဆရာ မနက္ျဖန္အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္ေတာ့သမီးတို႕ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွရွိမွာမဟုတ္ဘူး၊
တအိမ္လံုးသြားၾကမွာ၊ သမီးက အလုပ္ရွိတယ္ဆိုၿပီး ေနခ ဲ့တာ၊ သူတို႕ တည အိပ္သြားၾကမွာ”
“ဟင္ဟုတ္လား အဲဒါဆိုရင္အေတာ္ပ ဲ ခ်စ္ခ်စ္မနက္ျဖန္ခြင့္ယူလိုက္ေလ၊ ဆရာ ရံုးက ေန႕တဝက္ဆင္းၿပီး
လာခ ဲ့မယ္”
.....................................................
ဦးသန္းထြန္းေဇာ္မနက္ျဖန္ခ်စ္ခ်စ္ေဇာ္ႏွင့္ေတြ႔ရမည္ဆိုေတာ့စိတ္လႈပ္ရွားလာသည္။ ထိုအခါမွသူ႕
စပိုင္ကင္မရာကိုသတိရသြားသည္၊ ထို႕ေၾကာင့္အိမ္ေရာက္ေတာ့ညအိပ္ခ်ိန္ေဒၚရီရီအိပ္ခါနီးမွသူ႕မွာ
အလုပ္ရွိေသးသည္ဟုဆိုကာ ညေနကထဲက ထုတ္ထားေသာ အက္စ္ဒီကဒ္ကေလးကိုယူၿပီး သူ႕ ကြန္ျပဴတာ
ခန္းသို႕ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ သူ႕အခန္းေလးမွာ အိမ္တြင္းမွအခန္းပိုေလး တခုကိုအလုပ္ခန္းအေနျဖင့္
ထားထားၿပီး တခါတေလ ညနက္ထိအလုပ္လုပ္ေလ့ရွိေသာ ေနရာေလး ျဖစ္ေလသည္။ သူ႕အခန္းတံခါးကို
အတြင္းမွဂလန္႕ခ်ၿပီးမွကြန္ျပဳတာကို ဖြင့္လိုက္ေလသည္။
ဗီဒီယိုရီေကာ့ဒင္း၏ စခရင္အေပၚဆံုးမွာ ေန႕စ ြဲႏွင့္ရီေကာ့လုပ္ထားေသာ အခ်ိန္မ်ားကို ျပထားသျဖင့္၊
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္အေနႏွင့္လည္း ဘယ္ေန႕ အခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့သည္ဆိုတာကိုမွန္းဆေနစရာ မလိုေတာ့ေခ်။
သူျပန္ေရာက္ၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္အထိက ဘာမွထူးျခားတာမရွိ။ တခါတရံေဒၚရီရီအခန္းတြင္းသို႕ ဝင္လာသည့္
အခ်ိန္ရီေကာ့ျဖစ္ေနၿပီး သူတေရးတေမာ အိပ္ေပ်ာ္သ ြားတာႏွင့္ရီေကာ့ဒင္းမွာ အလိုလို ရပ္သြားသည္။
သံုးရက္ေျမာက္ေန႕မွာေတာ့ထူးျခားသည္။ ေဒၚရီရီအိပ္ေနေသာ အခန္းထဲသို႕ မင္းညိဳ ဝင္လာတာ ေတ ြ႕ရသည္။
ရက္စ ြ ဲနဲ႕ အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဒီေကာင္ေလး ေက်ာင္သြားရမည့္အခ်ိန္၊ ေက်ာင္းလစ္လာတာျဖစ္ရမည္ဟု
ေတြးလိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္း စြတ္က်ယ္အကႌ်ႏွင့္ပုဆိုးတိုတို ဝတ္လို႕။ အိပ္ေနေသာ ေဒၚရီရီ၏ကုတင္နား
ကပ္သြားၿပီး ငံုနမ္းလိုက္သည္။
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္ဟိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ကမန္းကတမ္း ဟက္ဖုန္းကိုေကာက္တတ္၊ နားမွာကပ္ကာ
ကြန္ျပဴတာမွစပီကာ ကိုအသံအျမင့္ဆံုးတင္လိုက္သည္။
“ ဟယ္ေမာင္မင္းညိဳ ေက်ာင္းမသ ြားဘူးလား”
“သ ြားတယ္ေဒၚေလး။ ေဒၚေလးကိုလြမ္းလို႕ ေနမေကာင္းဘူး ဆိုၿပီး ျပန္လာတာ”
“အိုကြယ္တို႕ေျပာထားတယ္မလား ကိုအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္အရင္လိုေနလို႕မရေတာ့ဘူး ဆိုတာ”
“သိပါတယ္ေဒၚေလးရယ္က်ေနာ္လည္း ေအာင့္ထားပါတယ္ဒါေပမ ဲ့အခုလိုေတာ့အစိမ္းႀကီး မျဖတ္ပါနဲ႕လား၊ ခုဆို
ႏွစ္ရက္ႏွစ္ည ႀကီးမ်ားေတာင္ၾကာေနၿပီ”
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္မင္းညိုက ငံု႕ကာ ေဒၚရီရီႏူတ္ခမ္းေတြကိုငံုစုပ္လိုက္ေတာ့၊ ေဒၚရီရီ႕ လက္ေတြကလည္း
မင္းညိုလည္ဂုတ္ေလးကိုတ ြဲခိုဖက္ထားၿပီး အနမ္းေတ ြ တုန္႕ျပန္ေပး ေနခဲ့ပါသည္။ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္တေယာက္
ကေတာ့ေအာရွပ္ရွင္ကား ထက္ဆယ္ဆမက ပင္သူ႕ကို စိတ္လႈပ္ရွားေစေသာ ျမင္က ြင္းေၾကာင့္သူ႕လီးႀကီးပင္
ပုဆိုးေအာက္မွထိုးေထာင္ထလာပါေတာ့သည္။
ကုတင္ေဘးမွမတ္တတ္ရပ္လွ်က္ျဖင့္ေမာင္မင္းညိဳက ေဒၚရီရီကိုကုန္းနမ္းေနရင္း သူ႕လက္တဖက္က
ထမိန္ေအာက္မွတိုးဝင္သ ြားကာ ေဒၚရီရီေစာက္ဖုတ္ေနရာကိုပြတ္သတ္ေနတာကို ေတြ႕ေနရေလသည္။
ဒီေကာင္ေလး တယ္လက္သြက္ပါလား ဟုလည္း ေတြးေနမိသည္။ သူသာ ငယ္ရြယ္စဥ္၊ သူတို႕သမီးေလး
မရေသခင္အခ်ိန္တုန္း ကသာ အခုလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတ ြ႕ရလွ်င္၊ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကိုအိမ္ေပၚမွကန္ခ်ျပစ္မိမွာက
အနည္းဆံုးျဖစ္ေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ယခုမွာေတာ့ဘာထူးမွာမို႕လည္း။ သူလည္း ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေလးကို
ေကာင္းေကာင္း ဝါးခ ဲ့ရၿပီ၊ ရီရီလည္းေသြးနဲ႕ကိုယ္သားန ဲ႕ကိုယ္ပ ဲေလ၊ သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္တအိပ္ယာထ ဲ
အိပ္ခ ဲ့တာေတာင္ဆယ္စုႏွစ္သံုးစုေလာက္ေတာ့ရွိေတာ့မည္။ တခါတေလ တလေနလို႕ ရုပ္ရွင္တို႕၊ ဘာတို႕
ၾကည့္မိေတာ့မွသာ အလုပ္တခါ ျဖစ္တတ္ခဲ့ၾကသည္။
သို႕ေသာ္လည္း အေတြးပင္လယ္ျပာ ဆိုတာကိုေတြ႕ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အဲဒီထဲက ဇာတ္လမ္းေတြ ဖတ္ၿပီး စိတ္ေတြ
ျပန္လည္ႏုပ်ိဳလာခဲ့သည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ သူဇာတ္လမ္းထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြကိုစဥ္းစား စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး
ရိုးပေလးေတြ လုပ္ေလ့ရွိေတာ့ကာမဆက္ဆံတာ နည္းနည္း ရက္စိတ္လာခ ဲ့ရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ဒါးဆိုတာ
ေသြးေပးရင္ထက္သည္ဆိုသည့္စကားပံုကပ ဲ မွန္တာလား၊ မစ္လိုက္ခရိုက္စစ္ေခၚသည့္အသက္ရလာေတာ့
တျခားဟိုမုန္း၊ေတြ ဂလင္းေတ ြ အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္လား မသိ၊ ေဒၚရီရီလည္း စိတ္ေတြ ျပန္ထလာရသည္
မဟုတ္လား။
... ဟိုက္ .... စိတ္ထဲသူက ေလွ်ာက္ေတြးေနေတာ့ကြန္ျပဴတာစခရင္ကို ၾကည့္ေနရက္ႏွင့္သူအခုမွ
သတိထားမိသည္။ မင္းညိဳက ကုတင္ေဘး ရပ္လ်က္ရွိေသးေပမဲ့ပုဆိုးကေတာ့ကြင္းလံုးပံုကၽ ြတ္ေနၿပီ၊ ေဒၚရီရီက
ကုတင္ေပၚက ဘယ္တုန္းက ဆင္းသြားမွန္းပင္သူသတိမထားမိလိုက္၊ မင္းညိဳေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လွ်က္မင္းညိဳ
လီးႀကီးကိုအားရပါးရ စုပ္ေနသည္။ ငါ့မိန္းမ လုပ္မ ဲ့လုပ္ေတာ့လည္း ပုေလြေတာင္ကိုင္ေနပါ့လား။ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္
သူ႕ပုဆိုးကိုခါးပံုစ ျဖည္လိုက္ၿပီး မာတင္းေနေသာ သူ႕လိင္တန္ႀကီးကိုလြတ္လပ္ေရး ေပးလိုက္သည္။ ေဒၚရီရီ
မင္းညိဳေပါင္ျခံမွာ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေခါင္းကို ျမင့္ခ်ီနိမ့္ခ်ီလုပ္ေနသလို၊ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္လည္း သူ႕လီးႀကီးကို
သူ႕လက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ပြတ္သတ္ဂြင္းထုေနမိေလသည္။
မင္းညိဳတေယာက္ေဒၚရီရီ႕ေခါင္းကိုသူ႕လက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္ကာ ၊ ေဒၚရီရီ႕ ပါးစပ္ထ ဲ ဝင္ခ်ည္ထြက္ခ်ည္ျဖစ္ေနသာ
သူ႕လီးႀကီးကိုငံု႕ၾကည့္ေနေလသည္။ ခဏေနေတာ့မင္းညိုက ေဒၚရီရီိကိုဂ်ိဳင္းမွဆြ ဲမထူလိုက္ေလသည္။
“ ေဒၚေလးရယ္ေတာ္ၿပီႏွစ္ရက္ေတာင္ေအာင့္ထားရတာဆိုေတ့၊ ပါးစပ္ထဲမွာ မၿပီးခ်င္ေသးဘူး၊ ေဒၚေလး
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲမွာပဲ ၿပီးခ်င္တယ္ဗ်ာ”
ဟိုက္၊ ဒီေကာင္ေလး ငါ့မိန္းမ ပါးစပ္ထဲမွာေတာင္ၿပီးဘူးတယ္ေပါ့။ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္သူ႕လီးႀကီးကို
နာနာေလးဆုပ္ၿပီး အြန္႕ကနဲ႕ ေဆာင့္ထုျပစ္လိုက္ေလသည္။
ေဒၚရီရီကေတာ့မင္းညိဳကိုမ်က္ေစာင္းေလး ပဲ ထိုးလိုက္ရွာသည္၊ မင္းညိဳက ေဒၚရီရီ႕ကိုယ္လံုးကို ပုခံုးေလးမွ
ကိုင္ၿပီးသူ႕ကိုေက်ာေပးေစလိုက္ရာ ေဒၚရီရီက အလိုက္သင့္လွည့္ေပးၿပီး ကုတင္ေပၚကိုယ္ကိုကိုင္းကာ တေတာင္
ေထာက္ေပးလိုက္ေလသည္။ မင္းညိဳက ေဒၚရီရီ႕ထမိန္ကိုဆြ ဲခၽ ြတ္ခ်လိုက္ရာ ေျခရင္းသို႕ အကြင္းလိုက္ပံုရက္
က်သြားေတာ့ေလသည္၊ ေဒၚရီရီက အတြင္းခံမဝတ္ထားသျဖင့္ေျပာင္ဝင္းေနေသာ သူ႕ဖင္ႀကီးကိုအေနာက္သို႕
အသာ ေကာ့ေပးေလသည္။ ေမာင္မင္းညိဳက ေဒၚရီရီ၏ တံေတြးမ်ားျဖင့္စိုရြဲ အရည္လဲ့ေနေသာ သူ႕လီးႀကီးကို
ေဒၚရီရီ၏ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွ ျပဴးထ ြက္ေနသည့္အဖုတ္ဝတြင္ေတ့ကာ ဖိသြင္း လိုက္ေလေတာ့သည္။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ပံုစံအေနအထားကို ၾကည့္လိုက္ပါက၊ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္
သိပ္ေျပာစရာကိုမလိုေတာ့ပဲ တေယာက္အထာ တေယာက္သိေနၿပီထိုက ဲ့သို႕ ပံုစံမ်ိဳး က်ိန္ဖန္မ်ားစ ြာ လုပ္လာ
ခဲ့ၾကသူမ်ားႏွင့္တူေပသည္။ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္စိတ္ထ ဲတြင္အင္း၊ ငါတပတ္ေလာက္သ ြားတ ဲ့အခ်ိန္အတ ြင္း
အဲေလာက္ေတာင္ျဖစ္သြားၾကရတာဆိုေတာ့၊ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီမ်ား ေဆာ္ခဲ့ၾကသလဲ မသိဟုေတြးရင္း စိတ္ေတြ
တအားထလာကာ၊ သူ႕လီးႀကီးကိုအတင္းထုမိေတာ့မၾကာခင္မွာပင္သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္က် ကုန္ေတာ့သည္။
“ ဟိုက္.. ခ်ီး ၾကမ္းျပင္ေတာ့ပြကုန္ၿပီလိုက္သုပ္မွရေတာ့မယ္”
ကြန္ျပဴတာစခရင္မွာေတာ့မင္းညိဳက ေဒၚရီရီခါးကိုလက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္ကာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးကို
ေဆာင့္ေနတုန္း၊ ေဒၚရီရီ၏ ဖင္လံုးႀကီးမ်ားမွာလည္း တုန္ကန ဲတုန္ကန ဲ ျဖစ္ေန၏ ေဒၚရီရီ၏ မ်က္ႏွာကို
မျမင္ရေသာ္လည္း သူ႕လက္ေတြက အိပ္ယာခင္းကိုဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေကာ့ေပးေနသျဖင့္
ေတာ္ေတာ္အရသာေတြ႕ေနမွန္း သိသာလွေပသည္။ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္မွာ သူတခ်ီၿပီးသြားၿပီမို႕ ရုပ္ရွင္
ေကာင္းေကာင္း အၿပီးၾကည့္ရမွာ ႏွေျမာသလို ျဖစ္လာၿပီး ကြန္ျပဴတာမွ ဗီဒီယိုပေလရာ ကိုရပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
ေနာက္ေန႕က်မွဆက္ၾကည့္ေတာ့မည္ဟု ေတးထားလိုက္ၿပီး သူ႕စားပြဲေအာက္မွလရည္ေတြကိုသုတ္ဖို႕ တစ္ရူး ထ
ရွာရေလေတာ့သည္။
.....................................................
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္ေရခ်ိဳးခန္းဝင္သူ႕ကိုယ္သူေဆးေၾကာ သုတ္သင္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ သူ႕မိန္းမ နေဘး
ေစာင္ေအာက္အသာဝင္လွဲ လိုက္ေလသည္။ အခုနက ကြန္ျပဴတာမွာေတြ႕ခဲ့ရသည့္ျမင္ကြင္းေတ ြေၾကာင့္
သူ႕စိတ္ေတြက တက္ၾကြလန္းဆန္းေနၿပီး အိပ္ခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ေနသည္။ မ်က္လံုး လည္းက်ယ္ေနသည္။
သူ႕ေဘးမွာ အသက္မွန္မွန္ရူလွ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သူ႕မိန္းမ ေဒၚရီရီဆီမွသင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ သနပ္ခါးနံ႕ေလးက
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုယ္ေလးမွ ေရေမႊးနံ႕ေလးေတြန ဲ႕မတူ၊ အခုမွသူ႕စိတ္ကိုလႈပ္ႏိူးေနသလိုလို။ ကိုယ့္မိန္းမ သူမ်ားန ဲ႕
ျဖစ္ၿပီးေတာ့မွကိုယ့္အတ ြက္ပိုဆ ြ ဲေဆာင္မႈရွိလာသလိုလိုစိတ္ထဲ ခံစားေနရသည္။
သူ႕ကိုေက်ာေပး အိပ္ေနေသာ ေဒၚရီရီ၏ ခါးေလးေပၚသူ႕လက္ဖဝါးေတြတင္လိုက္သည္ေနာက္ေတာ့သူ႕ကိုယ္ကို
ေဒၚရီရီေနာက္ေက်ာတင္တိုးကပ္လိုက္မိသည္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္မာလာေသာ သူ႕လိင္တန္ႀကီးကိုေဒၚရီရီ၏
ဖင္လံုးႀကီး ႏွစ္ခုၾကား အေျမွာင္းလိုက္ဖိကပ္လိုက္ၿပီး သူ႕လက္ဖဝါးေတြကလည္း ေဒၚရီရီ၏ ခါးေလးမွတဆင့္
ႏို႕ေတြေပၚကိုပြတ္သတ္ေရာက္ရွိသြားေလသည္။ သူ႕ လႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင္း အိပ္ေမာက်ေနရာမွႏိုးလာေသာ
ေဒၚရီရီက သူ႕ရင္သားမ်ား ေပၚမွာ အုပ္ကိုင္ၿပီး စတင္ႏွယ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဦးသန္းထ ြႏ္းေဇာ္၏ လက္မ်ားကို
ဖမ္းကိုင္ရင္း ဖယ္ရွား လိုက္ေလသည္။ ပါးစပ္မွလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးသံေလးျဖင့္၊
“ ကို ႏိုးက ြာ ဒီညေတာ့ရီတအား အိပ္ခ်င္ေနလို႕၊ ေနာက္ေန႕မွေနာ္”
ေျပာရင္းျဖင့္သူ႕အနားမွခ ြာၿပီး ပက္လက္ပံုစံေျပာင္းအိပ္လိုက္ေသာ ေဒၚရီရီေၾကာင့္ဦးသန္းထြန္းေဇာ္
စိတ္ပ်က္သြားကာ နဖူးေပၚလက္တင္ေမွးေနလိုက္ေလသည္။ သူ႕စိတ္ထဲက ေတြးရင္းေတ ြးရင္း ေဒါပ ြလာသျဖင့္၊
အိပ္ယာေပၚမွအသာျပန္ထကာ သူ႕ကြန္ျပဴတာခန္းဘက္ထ ြက္လာခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္အခုန
ဖိုင္ကို ျပန္ဖြင့္ကာ၊ ယခုလက္ရွိေန႕အထိကိုေက်ာ္ရစ္လိုက္ၿပီး ဒီေန႕ မနက္က သူအလုပ္သ ြားခ်ိန္မွစကာ
ၾကည့္လိုက္မိေလသည္။
အခုန အိပ္ယာေပၚမွာ ေထာင္မတ္လာၿပီး ကြန္ျပဴတာအခန္းကိုလမ္းေလွ်ာက္လာေတာ့အနည္းငယ္ျပန္
ေပ်ာ့က်သြားသည့္သူ႕လိင္တန္ႀကီးက ကြန္ျပဴတာ ေမာ္နီတာ စခရင္ေပၚမွဗီဒီယိုကိုၾကည့္ရင္း ျပန္လည္
ေထာင္မတ္လာေလေတာ့သည္။ မမာပ ဲ ခံေရာရွိမလား။ တကယ့္ဟုန္းမိတ္ေအာကား စစ္စစ္
ကိုၾကည့္ေနရတာကိုး။ ၾကည့္ေနရတာမွပက္ပက္စက္စက္ပင္။
တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ဒီေန႕ က သူတို႕ ပ ြ ဲၾကမ္းသည့္ေန႕ ျဖစ္ေနရသည္ထင္သည္။ ေမာင္းမင္းညိဳ က ေဒၚရီရီကို
ဘာဂ်ာ ေကာင္းေကာင္းေပးၿပီး ေဒၚရီရီက ေမာင္မင္းညိဳကိုပုေလြေပးၿပီး ေဒၚရီရီ႕ပါးစပ္ထဲ ေမာင္မင္းညိဳ
ၿပီးလိုက္တာကိုေတြ႕ရတာႏွင့္ဦးသန္းထြန္းေဇာ္ခင္ဗ်ာ မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ မနက္ျဖန္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေလး တြက္ဆိုၿပီး
ေအာင္းထားရေသာ သုတ္ရည္ေတြ စကၠဴ လက္သုပ္ပုဝါထဲတြင္ဇာတ္သိမ္း သြားရရွာေတာ့သည္။ အဲဒါေတာင္မွ
မနက္ပိုင္း အစကေလးပဲ ရွိေသးသည္။ ထိုေန႕က ဗီဒီယိုမွာ ရီေကာဒ္လုပ္ထားေသာ အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္
ရွည္သျဖင့္တေန႕လံုး ဆြ ဲေနၾကပံုရသည္ဟု၊ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္တေယာက္ေတ ြးမိေလသည္။ သူမတတ္ႏိုင္ေတာ့
မ်က္လံုးလဲ စင္းလာၿပီ၊ လူလည္း ေတာ္ေတာ္ႏြမ္းေနၿပီအိပ္မွရေတာ့မည္။ ဝီး ။
.....................................................
.
.
.
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္သူ႕ကားေလးကို ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္တို႕ အိမ္ဝင္းထ ဲ ခ်ိဳးဝင္လိုက္ေတာ့အိမ္ေရွ႕တံခါးမွခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္
ထြက္ႀကိဳ ေနေလသည္။
“ ခ်စ္ေလး အိမ္မွာ ဘယ္သူမွမရွိၾကဘူးလား “
“ မရွိဘူး ဆရာ အိမ္က ေကာင္မေလးေတြကိုပါ ဒီေန႕ ခြင့္ေပးလိုက္တယ္၊ သ ြားခ်င္ရာ သြားၾကဖို႕”
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္အိမ္ထဲ ဝင္လိုက္ကာ အိမ္တံခါးမကို ပိတ္ၿပီးတာႏွင့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုယ္လံုးေလးကို
ဆြ ဲဖက္လိုက္ကာ မ်က္ႏွာျပင္အႏွံ႕ နမ္းရံႈ႕ျပစ္လိုက္သည္။
“ လြမ္းေနတာကြာ ခ်စ္ေလးကို “
“ ဟြန္႕ ဆရာကလည္း ခုမွဘယ္ႏွစ္ရက္ရွိေသးလို႕လ ဲ”
“ အိုလြမ္းတာပ ဲ ဟာ ရက္ၾကာဖို႕ လိုလို႕လား”
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္စကားဆက္ေျပာလို႕ မရေတာ့ပါ၊ သူ႕ႏူတ္ခမ္း ႏုႏုေလးေတ ြက ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္၏ ရမၼက္ၾကမ္းၾကမ္း
အနမ္းေတ ြ ေအာက္မွာ ပိျပားေနရၿပီ။ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္လက္ဖဝါးႀကီးေတ ြကလည္း ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုယ္လံုးေလးကို
သိုင္းဖက္လွ်က္အေနာက္ဖက္မွခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္တင္လံုးေလးကိုအုပ္ကိုင္ဆုပ္ႏွယ္ေနေသးသည္။ ခဏၾကာေတာ့
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္တေယာက္အသက္ရႈမဝေတာ့တာမို႕ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္ရင္ဘတ္ႀကီးကိုသူ႕လက္ကေလးျဖင့္
အသာတြန္းထားရင္း၊
“ ဆရာ ရယ္ခ်စ္ခ်စ္ေမာတယ္ခဏေလး အသက္ရႈပါရေစအုန္း၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ဧည့္ခန္းႀကီးမွာ”
“ အင္း ဒါဆိုလည္း သြားရေအာင္ေလ၊ ခ်စ္ေလး အခန္း ဆရာ မျမင္ဘူးေသးဘူး သြားၾကည့္ရေအာင္”
“ ေအာင္မယ္လူလည္ႀကီး သြား”
ညဳတုတုႏွင့္ပါးစပ္ကသာ ေျပာလိုက္ေပမ ဲ့လက္ေတြ႕မွာေတာ့ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္က ေရွ႕မွဦးေဆာင္ၿပီး သူ႕အခန္းရွိရာ၊
အေပၚထပ္သို႕ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္ကိုေခၚေဆာင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ေလွခါး ေပၚသို႕ သူ႕ေရွ႕မွတက္သြားေသာ
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္မွာ အိမ္ေနရင္း ေပမဲ့သူလာမည္ဆိုတာ သိလို႕ ဝတ္ထားသလား မသိစကဒ္တိုတိုအမဲေလး ႏွင့္
တီရွပ္လက္တိုက်ပ္က်ပ္ကေလး ႏွင့္သူ႕ကိုယ္သြယ္သြယ္ေလး ေပၚမွာ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ကေလး ၾကည့္ေကာင္း
ေနသည္။ စကဒ္အမဲေအာက္မွေပါင္တန္လံုးလံုးေဖြးေဖြး ေလးေတြက ေျဖာင့္စင္း ေခ်ာမြတ္ေနေလသည္။
ညက ကိုယ့္ဘာသာ စိတ္ေျဖေဖ်ာက္ၿပီး ကုန္ထားရသည့္အားေတ ြ အတြက္လိုရ မယ္ရ ေဆးေတြ
ေသာက္လာခဲ့သျဖင့္ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္၏ ညီေတာ္ေမာင္က အခုေတာ့ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ မာတင္း
ထၾကြေနေလၿပီ။
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္က အခန္းတြင္း ေရာက္သည္ႏွင့္ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကို ျဖည္ကာ ေဘာင္းဘီကိုကြင္း လံုးပံုခၽြတ္ခ်
လိုက္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီပါ တဆက္ထည္း ခၽြတ္ျပစ္လိုက္သည္။ အေပၚပိုင္း မွာ ရွပ္အက်ႌလက္ရွည္
နက္တိုင္ႏွင့္ေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့မာေတာင္ေနသည့္အလံတိုင္ႀကီး ႏွင့္ဦးသန္းထြန္းေဇာ္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္က ရွက္သလိုတခစ္ခစ္ရယ္ေမာရင္း ဦးသန္းထြန္းေဇာ္ကို ေက်ာေပးကာ ကုတင္ဘက္မ်က္ႏွာ ျပဳထား
လိုက္သည္။
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္က ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္အေနာက္ဘက္သို႕ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာကာ ခ်ိဳင္း ႏွစ္ဘက္ေအာက္မွလက္ရိႈၿပီး
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ ရင္သား ေဖာင္းအိအိေလး မ်ားကိုတီရွပ္ေပၚမွပင္လက္ဖဝါး ျဖင့္တဘက္တခ်က္အုပ္ကိုင္
ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သည္။ သူ႕ႏူတ္ခမ္းမ်ားက ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့္ေလးကိုငံု႕နမ္းေနရင္း၊ ေအာက္က
အလံတိုင္ႀကီးက လည္း ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ တင္သား လံုးလံုးေလး မ်ားအေပၚ ထိုးေထာက္မိေနေလသည္။ အရမ္းကို
ကာမ စိတ္ျပင္းျပေနၿပီျဖစ္ေသာ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္က သိပ္မရစ္ေနေတာ့ပဲ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေက်ာျပင္ေလးကိုအသာ
ဖိေပးလိုက္ရာ အလိုက္သိေသာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကလည္း သူ႕ကုတင္ေပၚကိုတေတာင္ေလး ႏွစ္ဘက္ေထာက္ကာ
ကုန္းေပးလိုက္သည္။
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္က စကဒ္ေအာက္မွလက္လ်ိႈကာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး ကို
ဆြ ဲခၽ ြတ္ခ်ၿပီး စကဒ္ကိုလည္း ခါးေပၚ လွန္တင္လိုက္သည္။ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ အေမႊး ေျပာင္ရွင္းထားေသာ
အဖုတ္ကေလးက အရည္ၾကည္ရြမ္းလဲ့ေနၿပီး အတ ြင္းသား နီနီေလးေတြကိုပင္ျမင္ေနရသည္။ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္က
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွ ျပဴထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အက ြဲေၾကာင္းေလး ဝတြင္သူမာန္ဖီေနေသာ
လိင္တန္ႀကီးကိုေတ့ကာ ဖိသြင္း ခ်လိုက္သည္။
“ အာ… “
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ဆီမွ ျငီးသံတိုးတိုးေလး သာ ထြက္ေပၚလာသည္။ ဒီေျမြ နဲ႕ ဒီတြင္း က ဂ်ပန္မွာ ေနခဲ့စဥ္ကတည္းက
ကၽ ြမ္းဝင္ၿပီးသားမို႕ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အေကြ႕မွာ ဘယ္လိုက်ပ္မည္ဘယ္လိုပြတ္မည္ကိုေတာ့သိေနၿပီးသားပါ။
သုိ႕ေသာ္လည္း ခံစားမႈဆိုတာကေတာ့ထမင္းလိုပင္ေန႕တိုင္း စားေနရေသာ္လည္း ရိုးမသ ြားသည့္အရာ
မဟုတ္လား။ စည္းခ်က္ညီညီျဖင့္လႈပ္ရွား ခံစားေနၾကေလၿပီ။
“ ဖြတ္..စ ြတ္..ရွလြတ္..”
“ ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္..”
မတိုးမက်ယ္သံစဥ္ေတြ ၾကားမွ ႏွစ္ဦးစလံုး၏ ပါးစပ္ဖ်ားေတြက အီး အီးအဲအဲ သံေတြ က တခ်က္တခ်က္
ထြက္ေပၚေန၏။
“ အ.. အ… အား…..”
အခ်က္ေပါင္းမ်ားစ ြာ ေဆာင့္ၿပီး နရီက သြက္လာကာ ေနာက္ဆံုး အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ကာမ အရသာ
အထြပ္အထိပ္ကိုေရာက္သြားၾက ခ်ိန္မွာေတာ့ကုတင္ေပၚ ေမွာက္ရက္က်သ ြားသည့္ခ်စ္ခ်စ္ႏ ြယ္ေပၚ ထပ္ရက္
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္တေယာက္ပါသြားရင္း ေနာက္ဆံုး လိင္တန္တြင္းမွက်န္သမွ် အရည္ေလးကိုဖင္ပါႀကံဳ႕ၿပီး
ညွစ္ထည့္လိုက္ၿပီးမွမ်က္ေစ့ကိုေမွးကာ ခဏနားလိုက္ေလသည္။
အေမာေလး ေျပသြားမွမ်က္ေစ့ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကုတင္ေပၚမွဝင္းနီသည္ပိုး စတပ္ဖ အရုပ္က
မ်က္လံုးနက္နက္ေသးေသး ေလး ႏွစ္လံုးျဖင့္သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသလိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
..... ငါ့မမေလး ကိုခင္ဗ်ားႀကီး မတရားလုပ္ေနတာလားလို႕ ေမးေနသလိုလို။ ...
.....................................................
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္တေယာက္သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေမာက်ေနေသာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေလး ကိုအသာ
ေပ ြ႕ဖက္ထားရင္း သူ႕ ဆံပင္ရွည္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြကိုအသာပ ြတ္ေပးေနမိသည္။ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့
ေလးေတြ ႏွင့္အသက္ကိုမွန္မွန္ရူသြင္းရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာသည့္အျပစ္ကင္းစင္သည့္ခေလးငယ္ေလးလို
မိန္းခေလးကို ငံု႕ၾကည့္မိရင္း စိတ္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းေနမိသည္။ လြန္ခဲ့သည့္နာရီပိုင္း အတ ြင္းက မုန္တိုင္းထန္သလို
ၾကမ္းခဲ့ၾကစဥ္ကႏွင့္ဘာမွ မဆိုင္၊ ျငိမ္သက္သြားရ သည့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္အိပ္ခန္းေလးတြင္းမွာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏
အသက္ရႈသံျမွင္းျမွင္းေလးႏွင့္ေခါင္းရင္းမွနာရီသံပတ္သံတခ်ပ္ခ်ပ္သာ ၾကားေနရေလသည္။ အသံေတြက
တိတ္ဆိပ္ေလ၊ အေတ ြးေတြက ပိုျပန္႕ေလ ဟုဆိုရမည္လားမသိ၊ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္၏ စိတ္ေတြက ဟိုဒီမ်ိဳးစံု
အေတြးကမာၻထဲ ေလွ်ာက္သြားေန ေလသည္။
သူ႕ အိမ္ရွင္မ ႏွင့္မင္းညိဳ၊ သူႏွင့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၊ တဏွာေပမ ႏ ြံထဲ ကၽြံၿပီးရင္း ကၽြံေနၾကသည္ကိုစဥ္းစားမိသည္။
သူ႕အိမ္ရွင္မ ႏွင့္မင္းညိဳကိစၥအေပၚ မည္သူ႕ကိုမွအျပစ္မတင္မိ၊ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည့္အိမ္ရွင္မကိုထို
တဏွာႏြံထ ဲ ကၽ ြံေအာင္စေပးခ ဲ့တာက သူကိုယ္တိုင္ျဖစ္သည္။ ေမာင္မင္းညိဳလိုလူပ်ိဳေပါက္ကေတာ့
အခြင့္အေရးရလွ်င္လႈပ္ရွားမိမွာပင္။ သူႏွင့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိစၥမွာသာ သူ႕ကိုယ္သူအျပစ္တင္ေနမိသည္။
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္မွာ သူ႕ တပည့္မေလး တဦးျဖစ္ခ ဲ့ၿပီး၊ ယခုႏိူင္ငံျခားေရာက္ေနသည့္၊ သူ႕သမီးထက္
အသက္နည္းနည္းသာ ႀကီးသည္။ အစက တဏွာ ရမက္ေၾကာင့္လြန္က်ဴးမိခ ဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့သံေယာဇဥ္
ျဖစ္လာရသည္။ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုသူတကယ္ခ်စ္သလို ျဖစ္လာခ ဲ့ရသည္။ ဒါကလည္း ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္သည့္ကိစၥ၊
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကလည္း သူ႕အေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနမွာေပမ ဲ့သူ႕တကယ္ခ်စ္တဲ့သူရွိလို႕ ႏွစ္ဦး
သေဘာတူေတာင္လက္ထပ္ဖို႕ စီစဥ္ထား ၾကၿပီပဲ၊ အခုသူ႕ အမ်ိဳးသား ဟိုမွာ အဆင္ေျပတာန ဲ႕ လိုက္သ ြားဖို႕
အဆင္သင့္ျပင္ေနၿပီျဖစ္ေလသည္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္သူကံေကာင္းခ ဲ့လို႕ ဒီလို မိန္းခေလး တေယာက္ႏွင့္ခ်စ္ပ ြ ဲဝင္ထင္တိုင္းႀကဲခြင့္ရခဲ့သည္
မဟုတ္လား၊ ေနာင္ဆိုရင္ေတာ့ဒီလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳး ဆိုတာကို ႀကံဳဖို႕ ဆိုတာ၊ ေတာ္ေတာ့္ကို ျဖစ္ႏိုင္ေျခ
မရွိသည့္ကိစၥမဟုတ္လား။
ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္က ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ လည္ပင္းနားေလးထိျခံဳ ထားေသာ ေစာင္ေလးကိုအသာ ဆြ ဲၿပီး ခါးနားေလးထိ
လွန္လိုက္သည္၊ ျဖဴေဖ ြး ဝင္းအိေနေသာ ရင္သားေလး အစံုထိပ္မွပန္းႏုေရာင္ရင့္ရင့္ႏို႕သီးေခါင္းေလး ေတြက
မာတင္းတင္းေလး ေထာင္ထေနသည္။ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္က ေခါင္းကိုငံုလိုက္ၿပီး သူ႕ႏူတ္ခမ္း အစံုျဖင့္
ႏို႕သီးေခါင္းေလး တလံုးကို ငံုစုပ္လိုက္သည္။
“ အင္း…….”
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ေၾကာင္မေလးလို ျငီးတြားလူးလ ြန္႕ရင္း မ်က္လံုးေလး ေတြ ပြင့္လာသည္၊ သူ႕ႏို႕ေတြကို
ကုန္းစုပ္ေနေသာ ဦးသန္းထ ြန္းေဇာ္၏ ေခါင္းမွဆံပင္ေတြထဲကိုသူ႕လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြ ထိုးထည့္ဆုပ္ကိုင္ရင္း
အသံေလးထြက္ေအာင္ၿငီးလိုက္မိသည္။ တဆက္ထဲမွာပင္သူ႕ေပါင္သို႕ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္
လာေထာက္မိေနေသာ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္၏ ပစၥည္းႀကီးကိုလည္း သတိထားမိကာ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အျပံဳးေလး
တခ်က္ပြင့္လာခ ဲ့ေလသည္။
.....................................................
.
.
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္တေယာက္ေလဆိပ္ဒီပတ္ခ်ာေလာင့္ခ်္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ သ႕ူ မိဘ ေဆြမ်ိဳးေတြက
အျပင္မွာ က်န္ခဲ့ၾကၿပီေနာက္ဆံုး ထြက္ခါနီး ဂိတ္ထ ဲ မဝင္ခင္မွာ လိုက္ပို႕သည့္သူေတြ ဝင္မရေတာ့။
သို႕ေသာ္လည္း ေလဆိပ္မွအေကာင္ႀကီးႀကီး တေယာက္ႏွင့္ရင္းႏွီးေသာ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္က အတြင္းထဲမွ
ဆီးႀကိဳေနသည္။
ေလယာဥ္ေပၚတက္မည့္ေနာက္တဆင့္ကို မသြားခင္ဂ်ဴတီဖရီးဆိုင္ခန္းေတြ ေနရာမွခ်စ္ခ်စ္ေဇာ္ကို
လာေခၚသြားၿပီး သူ႕မိတ္ေဆြ ၏ ရံုးခန္းတြင္းသို႕ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုေခၚသြင္းသ ြားေလသည္။ အတြင္းမွတံခါးကို
ပိတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၏ စကဒ္တိုကိုအေပၚလွန္တင္ကာ ပင္တီးကိုဆြ ဲခ်၊ ရံုးခန္းတြင္းမွစားပြဲေပၚ
လက္ေထာက္ေစၿပီး အေနာက္မွအသားကုန္တဖံုးဖံုး ေဆာ္လိုက္ေလသည္။
... ႏူတ္ဆက္လိုး ဟုစိတ္ထဲမွာ သိေနသျဖင့္လည္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ပိုျပင္းထန္ရေလသည္။
ကာမ အရသာ အထ ြတ္ထိပ္ေရာက္သြားေတာ့သူ႕သုတ္ရည္ေတြ တျဖစ္ျဖစ္ပန္းထုတ္ၿပီး သကာလ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္
ေစာက္ဖုတ္ကေလးထဲမွအျပင္လွ်ံထ ြက္လာေသာ အရည္တခ်ိဳ႕ ကိုစားပြ ဲေပၚက တစ္ရူးေလးျဖင့္သုပ္ေပးကာ
ပင္တီေလးကို ျပန္ဝတ္ေပးလိုက္သည္။ ေမာပန္းသြားဟန္ျဖင့္ေခၽြးေလး စို႕လာေသာ နဖူးျပင္ေလးကိုဖ ြဖြေလး
နမ္းလိုက္ေလသည္။
“ ခ်စ္ေလး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂရုစိုက္ေနာ္.. ေရေျမအေျပာင္းအလဲ၊ အပူခ်ိန္မတူတ ဲ့ေနရာဆိုေတာ့
ေရာက္ေရာက္ျခင္းမွာ အေနအထိုင္ဆင္ျခင္မွ”
“ အင္း ပါဆိုမွစိတ္ခ်ပါ ခ်စ္ခ်စ္က ကေလး ဟုတ္ပါဘူး..”
“ ေနာက္တႏွစ္တခါေလာက္အဆင္ေျပရင္ျပန္လာလည္ေနာ္၊ ဆရာ့ကိုေပးထားတဲ့ဂတိမေမ့ပါဘူး ဆိုတာ
ေျပာအုန္း”
“ မေမ့ပါဘူးဆိုဆရာကလည္း “
“ မေမ့ဘူးဆိုရင္ျပန္ရြတ္ျပ ဘာလည္းဆိုတာ၊ ဆရာ တိုင္ေပးထားတဲ့အတိုင္း “
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္က ခ်စ္စရာ မ်က္ေစာင္းေလး တခ်က္ကိုဦးသန္းထြန္းေဇာ္ဆီလွမ္းျပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ
ၿပံဳးေစ့ေစ့မ်က္ႏွာေပးေလးျဖင့္၊
“ ခ်စ္ခ်စ္ဗမာျပည္ကို ျပန္လာလည္တိုင္း၊ ဆရာ စိတ္ႀကိဳက္အလိုး ကို အနည္းဆံုး တရက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လာၿပီး
အလိုးခံပါ့မယ္လို႕ ဂတိျပဳပါတယ္ဆရာ “
“ အင္း ဒါမွကိုယ့္ခ်စ္ခ်စ္ေလးကြ၊ အခုေတာင္ေနာက္တခ်ီႏူတ္ဆက္ခ်င္လာၿပီကြာ”
“ ဆရာ ဟိုမွာ ေလယာဥ္ေပၚတက္ဖို႕ ေခၚေနၿပီသ ြားမွရေတာ့မယ္ထင္တယ္ေနာ္”
“ အင္းအင္း ေအးခ်စ္ေလး သြားေတာ့ေနာ္တာ့တာ “
.....................................................
“ ေမာင္မင္းညိဳ ရယ္ျဖည္းျဖည္းက ြာ၊ ရီက အဲဒီဖင္ေပါက္ကိုကိုရီး ကိုေတာင္ေပးလုပ္တာ မဟုတ္ဘူးက ြယ” ္
“ ေအာ္ ... မမ ကလည္း က်ေနာ္က အခု ေထာပတ္ေတ ြလည္း အမ်ားႀကီး လိမ္းထားပါတယ္၊ ဟိုတေန႕က ေတာင္
ဒစ္ဖ်ားကေလး စမ္းေသးတာပ ဲ”
“ အင္း ... အင္း ... ျဖည္းျဖည္းေတာ့လုပ္ကြာ၊ ေနာက္အခ်ိန္လည္း သတိထားအုန္း ေတာ္ၾကာ ကိုရီး ေလဆိပ္က
ျပန္လာတုန္း တန္းလန္းႀကီး ကားကနဲ မိေနအုန္းမယ္။”
.....................................................
“ ဂ်က္စီကာရယ္နင့္ဖင္ေလး နည္းနည္းေကာ့ခါးေလးကိုနိမ့္ေပးထားေလ၊ ခါတိုင္းလည္း လုပ္ေနၾကပ ဲဟာကို”
“ လုပ္ေပးထားပါတယ္ေနာ္၊ ခါတိုင္းလိုပါပဲ၊ ကိုႀကီးစိုင္းကသာ၊ မိန္းမ လာေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေလဆိပ္သြားႀကိဳဖို႕
ေလာေနလို႕ အေပါက္ေခ်ာ္ေနတာပါ”
“ ဟယ္ ... ဒီေကာင္မေလး တကယ္ .. အေပါက္ေခ်ာ္ၿပီး ဖင္ထဲ လိုးထည့္လိုက္ရ”
“ ဟင့္ ... ခုေတာ့လုပ္ပါနဲ႕အုန္း ... အန္နာေျပာတယ္အစတုန္းက နာတယ္တဲ့၊ မနက္ျဖန္စာေမးပ ြ ဲရွိတယ္၊
နာေနရင္ေကာင္းေကာင္း ထိုင္လို႕ရမွာ မဟုတ္ဘူး”
.....................................................
“ ေဟာ ကိုကို “
“ ေဟး အခ်စ္ေလး “
“ လြမ္းလိုက္တာ ကိုကိုရယ္”
“ ကိုကိုလည္း တူတူပါပ ဲ အခ်စ္ရယ္”
.....................................................
ၿပီးပါၿပီ ။ ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္