Series 5(d)

" က်ေနာ့္ ပီယာႏိုဆရာမေလး " အပိုင္း ( ၄ ) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

ဇာတ္လမ္း - ခ်မ္းကို

ေမာင္.. ကုတင္ေပၚတက္စို. အညိဳ.ေမာင့္ဟာႀကီးကိုစုပ္ခ်င္လာပီ...
အင္း.. အညိဳ.အဖုတ္ကိုလည္း က်ေနာ္လွ်က္ခ်င္တယ္.. လာ.. အညိဳ ျမန္ျမန္ေလး...
အ ဲ့လိုေတြေျပာပီးတာန ဲ. က်ေနာ္ကုတင္ေပၚတက္ပီး ပက္လက္လွန္လွဲလိုက္တယ္။ အညိဳက တက္လာပီး က်ေနာ့္
ညီေလးကိုသူ.ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးမွာေတ့ပီး လွ်ာကေလးကိုထုတ္ကစားရင္း
က်ေနာ့္ညီေလးရ ဲ.ဒစ္ဖ်ားတ၀္၀ိုက္ကိုလွ်က္ေပးေနတယ္။
အညိဳ!! ရွီးးးး .. ေနဦး .. က်ေနာ့္မ်က္နာကိုလာခ ြ..လာခ ဲ့.. က်ေနာ္လည္း အညိဳ.ကိုလွ်က္ခ်င္ေနတာ..
ရုတ္တရက္အညိဳလည္းေနရာအေနအထားျပင္လိုက္ေတာ့ထက္ေအာက္ေျပာင္းျပန္69 ပံုစံျဖစ္သြားပီ။
က်ေနာ့္မ်က္နာကိုဒူးေထာက္ပီးခ ြထားတယ္။ က်ေနာ္လည္းက်ေနာ့္ေခါင္းေအာက္ကို
ေခါင္းအံုးတစ္လံုးထိုးထည့္လိုက္ပီး အညိဳ.ဖင္တံုးႀကီး၂ျခမ္းကိုဆြဲျဖ ဲလိုက္ရင္း ေဖာင္းမို.ေနပီးအရည္ေတြစို. ေနတဲ့အညိဳ.ေ-
ာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပလပ္ပလပ္ျမည္ေအာက္အားပါးတရလွ်က္ေပးေနမိ
တယ္။ ေအာက္ဖက္ကအညိဳကလည္း တခ်က္တခ်က္အာေခါင္ထိုးမိေတာ့မတတ္
က်ေနာ့္ညီေလးကိုသူ.ပါးစပ္ထဲစုပ္စုပ္သြင္းလိုက္ဒစ္ကိုလွ်ာန ဲ.ကစားေနတဲ့အခါ လက္န ဲ.ဂ ြင္းထုသလိုကစား
ေပးလိုက္န ဲ.၂ေယာက္လံုးအရသာေတြေတြ.ေနႀကတာေပါ့။ သူလည္း -ီး မစုပ္ရတာႀကာလို.အရသာေတြ.ေနသလို..
က်ေနာ္လည္း ေ-ာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းညိဳညိဳႀကီးကိုမလွ်က္ရတာႀကာလို.
လားမသိဘူးေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ တခါတခါအညိဳ.ေ-ာက္ဖုတ္ထဲကစီးပ်စ္ပ်စ္တြဲက်လာတဲ့အညိဳ.ေ-
ာက္ရည္ဖန္တန္တန္ငံ့တံ့တံ့ေလးကိုေတာင္ႏွေျမာလို.မ်ိဳမ်ိဳခ်ပလိုက္မိတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလးႀကာေတာ့က်ေနာ့္ညီေလးလည္း ၁၂နာရီထိုးေနသလို... အညိဳကလည္း..
ေမာင္!! လုပ္စို.ေနာ္.. အညိဳပီးခ်င္သလိုျဖစ္လာတယ္.. ေမာင့္ဟာႀကီးန ဲ.ထိုးထည့္ပီးလုပ္ရင္းပီးမွပိုေကာင္းတာ..
လုပ္စို.ေနာ္လို.ေျပာလာတယ္
က်ေနာ္ကအညိဳ.သေဘာလို.ေျပာလိုက္တာန ဲ. -ီး စုပ္ေနရကရပ္ပီး ေဘးကိုဖင္ခ်ထိုင္လိုက္တယ္။
အညိဳ..ကုတင္ေအာက္ဆင္း.. နံရံကိုမွီပီးမတ္တပ္လုပ္ရေအာင္လို.က်ေနာ္ကေျပာေတာ့.. အိုေကဆိုပီး
ကုတင္ေပၚကလႊားကန ဲဆင္းသ ြားတယ္။
က်ေနာ္လည္း၀ုန္းကန ဲထပီးကုတင္ေျခရင္းက နံရံမွာ အညိဳ.ကိုတြန္းကပ္ထားလိုက္တယ္။ အညိဳ.ေပါင္တံတစ္ေခ်ာင္းကို
ဆြဲမ ပီး အညိဳ.ႏႈတ္ခမ္းကိုအားရပါးရ၃-၄ခ်က္စုပ္ေပးလိုက္တယ္။ အညိဳ.လက္တစ္ဖက္က
တရမ္းရမ္းျဖစ္ေနတဲ့က်ေနာ့္ညီေလးကို ေသခ်ာကိုင္ပီး သူ.ေ-ာက္ဖုတ္၀မွာေတ့ေပးရင္းေနာက္လက္တစ္ဖက္က
က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကိုပ ြတ္ေပးေနတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ
ေလးေတ့မိေလာက္ပီဆိုတာန ဲ.ဒူးေကြးထားတဲ့က်ေနာ့္ကိုယ္လံုးကိုဆန္. ခါးမတ္မတ္ထားပီး က်ေနာ္-ိုး သြင္းလိုက္တယ္။
အားးးးးးးးးး!! ေရွာေရွာရွဴရွဴေပမယ့္.. ေႏ ြးေႏ ြးစီးစီးေလးဗ်။ ၂-၃ခ်က္
ေလာက္ခါးကိုကေညာ့ပီးအ၀င္အထြက္လုပ္ေပးေနလိုက္တယ္။ ပီးတာန ဲ.အညိဳ.မ်က္နာေလးကိုတစ္ခ်က္ႀကည့္လိုက္ေတာ့
မ်က္လံုးေလးေမွးပီး ဖီးလ္တက္ေနတာေတြ.ေတာ့ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို
ကိုင္၊အညိဳ.ခါးက်င္က်င္ေလးကိုတစ္ဖက္ကကိုင္ပီး အသားကုန္ေကာ့ေကာ့ေဆာင့္ပီး -ိုး
ေနမိတာေကာင္းလြန္းလို.ႀကယ္ေတြလေတြေတာင္ျမင္သလိုျဖစ္လာတယ္။ အညိဳကေတာ့သူ.အက်င့္
တိုင္းပ ဲေအာ္ခ်င္ရာေတြေအာ္ေနေတာ့တာပါပဲ..
ေမာင္...ေဆာင့္ေဆာင့္... ေကာင္းတယ္..အားးးးးးးးးးးးး ရွီးးးးးးးးးးးးးးး ခ်စ္လိုက္တာေမာင္ရယ္..
နံရံကပ္ပီး မိနစ္၂၀ေလာက္ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ေကာ့ထိုးေပးလိုက္လုပ္ေပးေနလိုက္တာ အညိဳတစ္ခ်ီပီးသြားပီး
ေပ်ာ့ေခ ြသြားလို.ကုတင္ေပၚကိုေပ ြ.ခ်ီပီးတင္ေပးလိုက္ရတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့မေန.ညကဆရာမေလးန ဲ.ဆက္တုိက္၃ခ်ီေလာက္လုပ္ထားမိတာရယ္၊
ေသာက္ထားတဲ့၀ိုင္အရွိန္ေႀကာင့္ရယ္မပီးႏိုင္ေသးဘူး။ အညိဳကကုတင္ေပၚမွာေဘးတိုက္တေစာင္းေလးေခ ြပီး
မွိန္းေနရွာတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေက်ာေပးပီးေခ ြေခ ြေလးအိပ္ေနတဲ့အညိဳ.အေနာက္မွာကပ္လွ်က္လွဲအိပ္လိုက္ရင္း
အညိဳ.နားရ ြက္ကေလးေတြကို ဖ ြဖ ြေလးကိုက္ေပး၊ ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေနလက္လွ်ိဳ
ရင္း ႏို.အယ္အယ္ႀကီးေတြကိုလွမ္းကိုင္ပီးဆုတ္ေခ်လိုက္လုပ္ေနမိတယ္။ နည္းနည္းေလးႀကာမွ
အညိဳ.တင္ပါးကိုသာသာေလးဆြဲျဖ ဲပီး မာေတာင့္ေနဆဲျဖစ္တဲ့က်ေနာ့္ညီေလးကို ပုဇ ြန္ထုပ္ေကြးပံုစံ
အတိုင္းအညိဳ.တင္ပါးအေနာက္ကေန အရည္ေတြစိုအိအိျဖစ္ေနတဲ့အညိဳ.ေ-ာက္ဖုတ္ထဲကိုဖိသြင္းပီး တအိအိ-ိုး
ေနမိတယ္။ အညိဳကေတာ့ဘာမွအသံမထြက္ပ ဲမွိန္းရင္းျငိမ္ျငိမ္ေလး ႀကိတ္ခံေနတယ္။ ကပ္တြန္းေလး -ိုး ေနေတာ့
အသံဗလံေတြလည္းသိပ္မထြက္လွဘူးေပါ့ေလ။ ေတာ္ေတာ္ႀကာႀကာေလးအ ဲ့လိုလုပ္ေနရင္း
အညိဳ.ဆီကအသံထြက္လာတယ္။
ေမာင္!! အညိဳဆစ္ဆစ္ဆစ္ဆစ္ျဖစ္လာတယ္.. အထဲမွာ..ခုေလးဘက္ေထာက္ေပးမယ္..
ေမာင္ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေလးေဆာင့္ေပးေနာ္..
အ ဲ့လိုေျပာရင္း ရုတ္တရက္တေစာင္းအိပ္ေနရာက ေလးဘက္ေထာက္ေပးလိုက္ေတာ့က်ေနာ့္ညီေလးခမ်ာ..
ပလြတ္ကန ဲျမည္သံန ဲ.အတူအျပင္ထြက္ႀကလာတယ္။
ေလးဘက္ေထာက္ထားတဲ့အညိဳ.တင္ပါးအေနာက္မွာက်ေနာ္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ခါးကိုညႊတ္ပီး
တင္ကိုတအားေနာက္ကိုပစ္ထားေတာ့အညိဳ.ဖင္ကားကားႀကီးေတြက အေနာက္ကို
ျပဴထြက္ေနတာအားရစရာေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ႀကာႀကာေငးမေနအားဘူး.. အညိဳ.ဖင္၂ျခမ္းႀကားထဲက ေ-
ာက္ဖုတ္ျပဴတစ္တစ္ကိုက်ေနာ့္ညီေလးန ဲ.ေတ့ပီး ဖိသြင္းခ်ပလိုက္တယ္။ ၀င္သြားတာ
န ဲ.က်ေနာ့္အညိဳ.ခါးက်င္က်င္ေလးကိုလက္၂ဖက္န ဲ.စံုကိုင္ပီး မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာင့္ေတာ့တယ္။
အင့္..အင့္.. ရွီးးးး ရွီးးးး.. ေမာင္ေရ.. ေကာင္းတယ္..သြက္သြက္ေလးေဆာင့္...
အားးး အညိဳ... က်ေနာ္တအားေကာင္းလာပီ.. အညိဳရဲ. ဟားးးး ေကာင္းလိုက္တာ...
က်ေနာ္ထိန္းထားလို.မရေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ခါးေလးကိုစံုကိုင္ထားတဲ့လက္၂ဖက္ကိုအညိဳ.ဖင္တံုးအိအိႀကီးေတြဆီေျပာင္းကိုင္ပီး
အားရပါးရဆုတ္ေခ်ရင္း သုတ္ရည္ပူပူေတြကိုပန္းထုတ္ပလိုက္မိတယ္။ ေနာက္ဆံုး က်န္သမွ်သုတ္ရည္ေတြကို
အညိဳ.ဖင္ႀကီးထဲတဇိဇိန ဲ.ညွစ္သြင္းလိုက္ပီး ေမာလာတာန ဲ. အညိဳ.ေက်ာေပၚကိုထပ္ပီးလွဲက်သြားတယ္။
၂ေယာက္သားထပ္လွ်က္ကေလးမွိန္းပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားႀကတာ ၁နာရီေလာက္ႀကာသြားတယ္။ က်ေနာ့္ညီေလး
ေအးကန ဲျဖစ္သြားေတာ့က်ေနာ္လန္.ႏိုးလာတယ္။ အညိဳက ျပံဳးရင္းက်ေနာ့္ကို
လွမ္းႀကည့္တယ္။ ေဆးေႀကာသန္.စင္ပီးျပန္လာဟန္တူတဲ့အညိဳက မ်က္နာသုတ္ပု၀ါေရစိုေလးန ဲ.
က်ေနာ့္ညီေလးကိုသုတ္ေပးေနတာကိုးဗ်။
သန္.စင္ေအာင္ပ ြတ္သတ္ေဆးေႀကာေပးပီးတာန ဲ.
ေမာင္..ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားလားဟင္လို.ျပံဳးပီးေမးတယ္..
က်ေနာ္ဘာမွျပန္မေျပာပဲသူ.ကိုေငးေနလိုက္တယ္။
အညိဳေတာ့မ၀ေသးဘူးေနာ္.. လို.ေျပာေျပာဆိုဆိုန ဲ.ပ ဲ ေပ်ာ့အိအိျဖစ္ေနတဲ့က်ေနာ့္ညီေလး
ကိုႏႈတ္ခမ္းစိုစိုေလးန ဲ.ျပ ြတ္ဆိုစုပ္ေပးျပန္တယ္။
ခ်က္ခ်င္းေတာ့က်ေနာ္စိတ္ျပန္မထလာေသးေပမယ့္အညိဳ.လွ်ာရယ္ႏႈတ္ခမ္းရယ္ကၽ ြမ္းကၽ ြမ္းက်င္က်င္
လႈပ္ရွားမႈေႀကာင့္က်ေနာ့္ညီေလးက ေတာ့ျပန္ထစျပဳလာျပန္ပီဗ်။
၁၀မိနစ္ေလာက္က်ေနာ့္ကို-ီး စုပ္ေပးလိုက္ေတာ့က်ေနာ္ဇိမ္ေတြ.စျပဳလာပီးျပန္ေတာင္လာျပန္တယ္။
အညိဳဘာမွစကားမဆိုပ ဲ ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့က်ေနာ့္အေပၚကိုတက္လာပီး က်ေနာ့္ကိုခ ြ
လိုက္တယ္။ ေတာင္မတ္ေနတဲ့က်ေနာ့္ညီေလးကိုသူ.အဖုတ္မွာေတ့ပီး ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
ရွီးးး ကန ဲသူ.ပါးစပ္ကအသံထြက္လာတယ္။ ပီးေတာ့မွေရွ.တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္းက်ေနာ့္ကိုအေပၚစီးကေနစ -
ိုးတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ေအာက္ကေန တုန္တုန္ေလးျဖစ္ျဖစ္သြားတဲ့အညိဳ.ႏိုညိဳစိုစိုႀကီး၂လံုးကိုပင့္ကိုင္ထားေပးရင္း
ဇိမ္ခံေနလိုက္တယ္။ အညိဳကေတာ့ဆံပင္ေခ ြေခြေလးေတြကိုကလစ္ႀကီးႀကီးန ဲ.ညွပ္ထားေတာ့
ေျပာင္ေျပာင္ေလးျဖစ္ေနတဲ့နဖူးေလးေပၚမွာေခၽြးစက္ေလးေတြသီးလာတဲ့အထိ
က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကိုလက္၂ဖက္န ဲ.ေထာက္ပီး ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်ေနတယ္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း သူ.ဖင္ႀကီးန ဲ.က်ေနာ့္ေပါင္လံုးေတြရိုက္မိတဲ့အသံ
တေဖာင္းေဖာင္းျမည္သံစည္းခ်က္က်က်ထြက္လာတယ္။
အင့္အင့္... ေမာင္.. ေကာင္းလားဟင္...
က်ေနာ္ဘာမွမေျပာပဲေခါင္းျငိမ့္ျပမိတယ္။ အညိဳဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပ ဲ အံေလးႀကိတ္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ပီး
က်ေနာ့္ကိုဆက္-ိုးေနျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့အညိဳေမွ်ာ့သြားေအာင္-ိုး မွက်ေနာ္
ပီးေတာ့မယ္ဆိုတာအလိုလိုသိေနလို. သူ.စိတ္ႀကိဳက္-ိုးပါေစဆိုပီးလႊတ္ထားေပးမိတယ္။
ေဒါက္ေဒါက္..ဒံုး..ဒံုးးး !!
အ ဲ့လိုဖီးလ္တက္ေနခ်ိန္မွာ အိမ္ေရွ.တံခါးမႀကီးကိုအသားကုန္ထုေနတဲ့အသံႀကားလိုက္ရေတာ့
၂ေယာက္လံုး၀ရုန္းသံုးကားျဖစ္ကုန္တယ္။
၂ေယာက္လံုးလႈပ္လႈပ္ရွားရွားတုန္တုန္ရီရီေတြျဖစ္ပီးရုတ္တရက္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္တယ္။
သိတယ္မလား လူဆိုတဲ့အမ်ိဳးကဆိတ္ကြယ္ရာ မွာအရွက္မရွိျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနရင္
ဘယ္သူမွမျမင္ပါဘူးေလဆိုပီးစိတ္ကေပါ့ပါးေနသေလာက္ရုတ္တရက္လူမိခံရမလိုျဖစ္ပီဆိုေဆာက္တည္ရာမရ
ျဖစ္တတ္တာကိုးဗ်။ ေစာင္ပါးေလးကိုဆြ ဲျခံဳပီး ကုတင္ေပၚမွာပုေနတဲ့အညိဳ.ကိုလွမ္းႀကည့္ပီး
က်ေနာ္အ၀တ္ေတြကိုျမန္ျမန္ေလးေကာက္၀တ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးကဆင္၀င္ေအာက္မွာရပ္
ထားတာဘယ္လိုမွေရွာင္ပုန္းေနလို.မွမျဖစ္ေတာ့တာ။ လာမယ့္ေဘးေျပးေတြ.ရံုေပါ့။ အညိဳ!! အ၀တ္ေတြျပန္၀တ္ထားလိုက္
က်ေနာ္သြားႀကည့္လိုက္မယ္.. လုပ္လုပ္ျမန္ျမန္... အ ဲ့လိုေျပာပီးက်ေနာ္
အိပ္ခန္းထဲကေနေျခလွမ္းႀကဲႀကဲန ဲ.အိမ္ေရွ.ဖက္ကိုထြက္လာပီး တံခါးမႀကီးကိုကလန္.ျဖဳတ္ပီးဖ ြင့္ခ်လိုက္တယ္။
မသစ္သစ္ဆိုတာဒီအိမ္ကလားဗ်!!
လူတခ်ိဳ.အျပင္မွာရပ္ေနတယ္။ က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းရင္ထိတ္လာတယ္။ မသစ္သစ္ဆိုတာအန္တီေလး၀င္နီရ ဲ.နာမည္ဗ်။
ဟုတ္ကဲ့!! ဘာမ်ားျဖစ္လို.လဲခင္ဗ်??
ျမိဳ.သစ္သြားတ ဲ့ဘတ္စ္ကား ၉မိုင္ေကြ.ကေခ်ာက္ထဲက်သြားတယ္ဗ်ာ.. ခုခရီးသည္ေတြေဆးရံုႀကီးမွာ ..... ......... ... ... ...
က်ေနာ္နားေတြအူလာတယ္။ သူတို.ဘာေတြဆက္ေျပာေနလဲက်ေနာ္မႀကားေတာ့ဘူး။
မိုက္ကန ဲျဖစ္သြားလို.တံခါးကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ရတယ္။ က်ေနာ့္ဒူးေတြေခ ြက်သြားလို.မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
တံခါးေပါက္၀မွာ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ခ်ပီးေခါင္းကိုငံု.ထားမိတယ္။ က်ေနာ့္အေနာက္ဖက္က
ဧည့္ခန္းထဲမွာ၀ုန္းကန ဲလွဲျပိဳသံႀကားလို.အ
သာလွည့္ႀကည့္လိုက္တယ္။ အညိဳေလ.. ဧည့္ခန္းထဲကႀကမ္းျပင္ေပၚမွာေခ ြက်သြားတယ္။ သူလည္းႀကားလိုက္ပီေနမွာ။
ယူကလစ္၀င္းထဲကလူေတြအကုန္လံုးအံုလာတယ္။တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္န ဲ.ဘာေတြေျပာေနႀကမွန္းမသိဘူး။
က်ေနာ္အသာအယာထရပ္လိုက္တယ္။ ေခ ြလွဲေနတဲ့အညိဳ.ကိုအိမ္နီးခ်င္းမိန္းမတ
ခ်ိဳ.ျပဳစုေနတာေတြ.တယ္။ က်ေနာ္ဘာမွမေျပာပဲ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးကိုဆြဲထုတ္ပီး ျခံအျပင္ဖက္ကိုနင္းထြက္ခ ဲ့မိတယ္။
အန္တီေလး... မေသပါနဲ.ဗ်ာ.. က်ေနာ့္လာေနပီဗ်ာ... မထားသြားန ဲ.ေနာ္...က်ေနာ္လာေနပီ.. အန္တီေလးရ ဲ.ကေလး
ေလးလာေနပီ။ က်ေနာ့္ကိုခ်န္မသြားေႀကးေနာ္..
က်ေနာ္အန္တီေလးကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာအန္တီေလးသိပါတယ္...
က်ေနာ္.. .... အန္တီေလးမရွိပ ဲမေနရဲဘူးေနာ္... ဆရာမေလး..ေရ..က်ေနာ္လာေနပီဗ်ာ..
က်ေနာ့္အဆုတ္ေတြကြဲထြက္ေတာ့မလားမွတ္ရတယ္။ က်ေနာ့္စက္ဘီးေလးဟာျမားတစ္စင္းလိုလမ္း
ေပၚတရိပ္ရိပ္ေျပးေနတယ္။ မနက္ခင္းဆီက ေနသာေနတဲ့ေကာင္းကင္ဟာ ခ်က္ခ်င္းအံု.မိႈင္းလာပီး မိုးေတြရ ြာခ်လာတယ္။
က်ေနာ့္တကိုယ္လံုးရႊဲရႊဲစိုကုန္ပီ။ က်ေနာ့္ပါးျပင္ေပၚမွာမ်က္ရည္ေတြ
လားမိုးစက္ေတြလားမသ ဲကြဲေတာ့ဘူးဗ်ာ။
ဒီလိုန ဲ.ေဆးရံုေပၚကိုက်ေနာ္စိုရႊဲတုန္ရီပီးေရာက္သြားတယ္။
ခပ္ညံ့ညံ့ဗမာဇတ္ကားေတြထဲကလိုက်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးဟာ မွာတမ္းေတြအရွည္ႀကီးမေခၽြခ ဲ့ပါဘူး။
ျပံဳးမ ဲ့မ ဲ့မ်က္နာန ဲ.ေနာက္ဆံုးစကားေတြလည္းမဆိုခ ဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ေတြ.လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ..
ႀကိဳးျပတ္ေနတဲ့မင္းသမီးအရုပ္ကေလးလိုရင္ခ ြဲရံုထဲက အုတ္ခုံႀကီးေပၚမွာေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ကေလးလွဲေလ်ာင္းေနရွာပီေလ။
စစ္မက္ျပိဳင္မိုး... ႀကယ္ကေလးေတြစီးခ်င္းမထိုးႀကပါန ဲ.
မိုးခ်ဳပ္အိမ္ျပန္.. ... လမင္းကိုပန္တဲ့မိန္းကေလး.. ...
ျငိမ္းခ်မ္းေရးန ဲ.အိပ္စက္ေနလို.ပါကြယ္။
(တာရာမင္းေ၀၏
က်ေနာ္ႏွင့္သနပ္ခါးပ ြင့္ကေလးကဗ်ာမွ)
တန္းစီေနတဲ့အေလာင္းပံုေတြႀကားထဲက်ေနာ့္ဆရာမေလး အိပ္ေနရွာပီ။
က်ေနာ္အသံမထြက္ပ ဲမ်က္ရည္ေတြေပါက္ေပါက္က်ေနတယ္။ ဆံႏ ြယ္ရွည္ရွည္ေလးေတြကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္
က်ေနာ္ေသခ်ာသပ္ေပးေနမိတယ္။ ေအးစက္စက္ျဖစ္ေနတဲ့သူ.ပါးျပင္ကိုက်ေနာ္အႀကိမ္ႀကိမ္နမ္းေနမိတယ္။
ပီယာႏိုတီးတဲ့လက္ေခ်ာင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ရွည္ရွည္ေလးေတြကိုက်ေနာ္က်စ္က်စ္ပါ
ေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားပီးတိုးတိုးေလးေခၚႀကည့္မိေနတယ္။
အန္တီေလး... .... အန္တီေလး... ကေလး ေလးဒီမွာေလ... အန္တီေလး.. ထပါဗ်ာ...ျပံဳးပီး..ဘာတံုး
က်မအခ်စ္ကေလးရာ လို.ျပန္ေျဖေလဗ်ာ..
ဘာလို.တိတ္ေနတာလဲ?ဘာမွလဲျပန္မေျပာႏိုင္ရွာေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ထပါဗ်ာ။
က်ေနာ္၀န္ခံစရာေလးရွိေနလို.ပါ။ က်ေနာ္အန္တီေလးကိုတကယ္ခ်စ္ေပမယ့္အညိဳနဲ.အိပ္မိတဲ့အေႀကာင္းေလး
ေျပာျပခ်င္လို.။ အန္တီေလးစိတ္ဆိုးပီး ရိုက္တာ၊ေအာ္တာေလးခံခ်င္လို.ပါ။ အန္တီေလး
ခုလိုျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာက်ေနာ္က ေဖာက္ျပန္ေနတာဗ်။ က်ေနာ့္ကို
ခ ြင့္မလႊတ္န ဲ.ေနာ္။ ဆရာမေလးထေတာ့ဗ်ာ.. က်ေနာ့္ကိုအ ဲ့လိုမေနာက္န ဲ. က်ေနာ္မခံႏိုင္ဘူး။ ဆရာမေလးက
က်ေနာ္န ဲ.အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆို? ပီယာႏိုေကာ၊ဂစ္တာေကာတီးပီး စာေတြအမ်ား
ႀကီးဖတ္တဲ့ကေလးေလးေတြေမ ြးေပးမယ္ဆို? ဘာလဲခုဂတိမတည္ေတာ့ဘူးလား?
ထေတာ့ဗ်ာ..ဒီေလာက္ေအးစက္ေနတဲ့အုတ္ခံုႀကီးေပၚမွာအိပ္မေနနဲ.ေတာ့။ မွန္းစမ္းေခါင္းမနာဘူးလား။
က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကိုေခါင္းအံုးထား..လာ။ မိုးေတြတအားသည္းလာပီဗ်။ ခ်မ္းေနလား? က်ေနာ္ဖက္ထားမယ္ဗ်ာ။
ရင္ခ ြဲရံုထဲမွာရွိတဲ့လူေတြက်ေနာ့္ကို၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကတယ္။ အေလာင္းေတြတင္တဲ့အုတ္ခံုေပၚက်ေနာ္တက္ပီး
ဆရာမေလးကိုဖက္ထားတာကိုး။
က်ေနာ္မရွက္ပါဘူးဗ်ာ။ ခ်စ္သူကိုဖက္ထားတာပ ဲေလ။ က်ေနာ္စကားေတြဆက္ေျပာေနတယ္။
က်ေနာ္ေဖာက္ျပန္မိတဲ့အေႀကာင္း... သစၥာမ ဲ့မိတဲ့အေႀကာင္းေတြ.. ခုဆိုအရမ္းေႀကာက္ေနပါပီ
ဆရာမေလးရာ။ က်ေနာ္ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ခုက်ေနာ့္ကိုတမင္အျပစ္ေပးေနတာပါ။ မေသပါဘူး။
ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာေနမွာ။ ပီးမွဘြားကန ဲထလာပီး အရင္ကလိုအားပါးတရခ်စ္
စဖ ြယ္ေလးျပံဳးပီး က်ေနာ့္ကိုနားရ ြက္ကိုမနာေအာင္ဆြဲပီး ကေလး ေလးအရူးဆိုပီး စေနေနာက္ေနဦးမွာ..
က်ေနာ္သိပါတယ္။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူရ ဲ.ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းန ဲ.သာသာဖ ြဖ ြ
ေလးနမ္းႀကည့္တယ္။
ညီေလး!! စိတ္ထိန္းကြာ... ဆိုပီးလူ၂ေယာက္က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကိုအတင္းလာဆြဲတယ္။
ေဟ့လူေတြ..က်ဳပ္ကိုလာမထိန ဲ. ဆိုပီး တြန္းထုတ္ပလိုက္ေတာ့သူတို.လွန္.သြားတယ္။ အန္တီေလး ထေတာ့!!
ျပန္စို.ဗ်ာ.. လူေတြ၀ိုင္းႀကည့္ေနတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္မွက်ေနာ့္ကိုအျပစ္ေပးခ်င္သေလာက္ေပး ဟုတ္ပီလား။
ရုတ္တရက္အန္တီေလးကိုဖက္ထားတဲ့က်ေနာ့္ကိုလူေတြ၀ိုင္းဆြဲခ ြါလိုက္တာခံလိုက္ရတယ္။
က်ေနာ္အားရွိသေလာက္ရုန္းတာမရဘူးဗ်ာ။ လူ၄-၅ေယာက္၀ိုင္းခ်ဳပ္ထားလို.ယက္ကန္
ယက္ကန္ျဖစ္ကုန္ပီ။ က်ေနာ္မရူးဘူးေနာ္!! လႊတ္စမ္းပါဗ်ာ!! ဘာေသသြားပီလဲ!! ခင္ဗ်ားတို.မျမင္ဘူးလား??
တစ္ကိုယ္လံုးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းေလး.. လွတပတေလး..ဒါေသတာမဟုတ္
ဘူးဗ်။ က်ေနာ့္ကိုအျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ.ခဏဟန္ေဆာင္ေနတာ။ လႊတ္ႀကစမ္းပါ။
က်ေနာ္အာေခါင္ျခစ္ပီးေအာ္ပလိုက္တာရင္ခ ြဲရံုအမိုးေပၚဆူညံေနေအာင္က်ေနတဲ့မိုးစက္မိုးေပါက္သံေတြကိုဖံုး
သြားတယ္။
အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး !!!!!!!
ယူကလစ္၀င္းထဲကတစ္ထပ္တိုက္ပုျဖဴျဖဴေလးရ ဲ.ဆင္၀င္ေအာက္မွာ ဆရာမေလးကိုျပင္ဆင္ထားပါတယ္။
ခံုအရွည္၂လံုးကိုေအာက္ကခံထားပီး ကန္.လန္.တင္ထားတဲ့သစ္သားအေခါင္းေလးထ ဲမွာ
က်ေနာ့္ခ်စ္သူေလးလွဲေလ်ာင္းျငိမ္သက္လို.ေပါ့။ပတ္၀န္းက်င္ကတိတ္ဆိတ္လ ြန္းေနတယ္။ယူကလစ္ရ ြက္ေတြကိုေလတိုးလို
.တရွဲရွဲျမည္သံေတြကလႊဲလို.ဘာမွမႀကားရဘူး။ ၂ရက္ရွိပီ..က်ေနာ္ရင္ခ ြဲရံုကေနအန္တီေလးကိုျပန္သယ္လာပီးကထဲက
သူ.ေဘးကေနမခ ြါတာ။ ဘေလာက္စ္အျပာ၊
ထမီအနက္ေရာင္ကေလးကိုေရမိုးခ်ိဳးသန္.စင္ေပးပီး၀တ္ထားေပးေတာ့သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလးန ဲ.က်က္သေရရွိလိုက္တာဗ်ာ
။ သူ.ဆံပင္အရွည္ႀကီးေတြကို မညိဳညိဳကေသခ်ာက်စ္ထားေပးေတာ့
က်စ္ဆံျမီးတုတ္တုတ္ေလးက ရင္ဘတ္ေပၚမွာေခြလို.ေပါ့။
နက္ဖန္ဆိုရင္ဆရာမေလးကိုေျမခ်ေတာ့မယ္။ ဒီညဟာဘ၀မွာေနာက္ဆံုးတူတူေနရတဲ့ညေပါ့ကြယ္။
အို..ကံႀကမၼာေရ..
အကယ္၍မ်ားလူေတြေျပာသလိုေနာက္ဘ၀ဆိုတာတကယ္ရွိခ ဲ့ရင္
ဘ၀ဆက္တိုင္းဆရာမေလးန ဲ.က်ေနာ္ဆံုပရေစလို.စိတ္ထဲကဆုေတာင္းေနရင္း
က်ေနာ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့မ်က္နာေလးကိုေငးႀကည့္ေနမိတယ္ဗ်ာ။
အခ ြင့္ေရးေနာက္တစ္ႀကိမ္ရဦးမယ္ဆိုရင္က်ေနာ္ဘယ္ေတာ့မွမေဖာက္ျပန္ေတာ့ဘူး၊သစၥာမမ ဲ့ေတာ့ဘူးလို.ဂတိေပးပါတယ္
ဆရာမေလးရာ။ အန္တီေလးတီးေနႀက သီခ်င္းႏုတ္စ္ေတြကိုလည္းေသခ်ာေလးစီစီရီရီလုပ္ပီး
အေခါင္းထဲထည့္ေပးေနမိတယ္။ ညကတေျဖးေျဖးနက္လာခ ဲ့ပီ။ ေလေျပကေလးတေနာ့ေနာ့တိုက္ေနတယ္။
အသုဘရွဳလာတဲ့လူေတြ
လည္းျပန္ကုန္ႀကပီ။ အန္တီေလးရ ဲ.ရုပ္ကလပ္ေဘးမွာ ထိုင္ရင္းေတြေတြေငးေနတဲ့
မညိဳညိဳကိုက်ေနာ္စကားလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
အညိဳ.. အန္တီေလးကုတင္ေဘးမွာေထာင္ထားတဲ့
..က်ေနာ့္ဂစ္တာေလးယူေပးပါ..က်ေနာ္အန္တီေလးကိုဂစ္တာတီးျပခ်င္လို.
အညိဳထထြက္သြားပီးဂစ္တာေလးကိုယူလာပီးက်ေနာ့္လက္ထဲထည့္တယ္။ က်ေနာ္ဂစ္တာႀကိဳးေတြကိုခပ္ျမန္ျမန္ေလး
ညွိလိုက္ရင္း ကီးျမွင့္တဲ့ကာပိုေလးကို ဂစ္တာဖရက္တံရ ဲ.နံပါတ္၅မွာညွပ္
လိုက္တယ္။ ေကာ့ဒ္ကိုင္ပီးတာန ဲ.ညာလက္ေခ်ာင္းေတြန ဲ.ဂစ္တာႀကိဳးေတြကိုဆြဲကုပ္လိုက္တယ္။
Saimon&Garfunkel ရ ဲ. Scarborough Fair: သီခ်င္း.. ... .. ...
တုန္ခါေနတဲ့က်ေနာ့္သီခ်င္းဆိုသံကြဲအက္အက္ခပ္တိုးတိုးထြက္လာတယ္။
ဆရာမေလးအရမ္းႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္း.. နားေထာင္ပါေတာ့..ဒီတစ္ခါပဲက်ေနာ္ဆိုျပလို.ရေတာ့မွာမို.လို.ပါဗ်ာ။
ခါတိုင္းလိုသီခ်င္းဆိုတာဆံုးသြားတိုင္း ေဆြးသြားတယ္ဟာလို. အန္တီေလးက်ေနာ့္
ကိုဖက္ပီးမေျပာႏိုင္ေတာ့ပါလားကြယ္။ အ ဲ့ဒီအသံအစား မညိဳညိဳရ ဲ.ႀကိတ္ရွိဳက္သံတဟင့္ဟင့္ပ ဲႀကားေနရတယ္။
သီခ်င္းဆံုးသြားေတာ့ညအေမွာင္ထဲက်ေနာ္ေငးေနမိတယ္... က်ေနာ့္ဘ၀ဟာ
ညအေမွာင္ထက္ပိုလို.ေတာင္ေမွာင္ေတာ့မယ္ဆရာမေလးရာ။
ေနာက္ေန.မွာဆရာမေလးကိုလိုက္ပို.တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုက်ေနာ္ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ဘူး။
မညိဳညိဳက ဆရာမေလးအေခါင္းကိုအတင္းဖက္ပီး ငါ့ကိုခ ြင့္လႊတ္ပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္လို.ေအာ္ပီးေခ ြလွဲသြားတာရယ္...
ေျမနီနီေတြတူးဆြထားတဲ့က်င္းအနက္ႀကီးထဲက်ေနာ့္ခ်စ္သူကိုျမဳပ္ႏွံလိုက္
ႀကတာေတြက်ေနာ္ေသခ်ာျပန္မမွတ္မိေတာ့ေလာက္ေအာင္ေ၀၀ါးခ ဲ့ပီ။
ဘယ္ေတာ့မွျပန္မေတြးခ်င္ေတာ့တဲ့အျဖစ္ပ်က္ေတြေပါ့။ ရာဘာျခံသုႆန္ရ ဲ. ေညာင္ေထာက္ပင္အႀကီးႀကီးေအာက္မွာ
ဆရာမေလးကိုျမဳပ္ႏွံထားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ပုံႀကမ္းျခစ္ထားတဲ့
ေက်ာက္ျပားေလးကိုခ်စ္သူရ ဲ.အုတ္ဂူေလးမွာကပ္ႏိုင္ဖို.အလုပ္ေတြရႈပ္ေနခ ဲ့တယ္။ အားလံုးပီးသြား
ေတာ့ေအးစိမ့္ေနေအာင္အရိပ္ေကာင္းတဲ့အပင္ႀကီးေအာက္မွာ သပ္ရပ္တဲ့အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးျဖစ္လာတယ္။
မသစ္သစ္@၀င္နီဆိုတဲ့ေက်ာက္ျပားေလးေပၚမွာ ပီယာႏိုခလုတ္ကေလးေတြရယ္
ဂီတသေကၤတႏုတ္စ္ေကြးေကြးေလးေတြရယ္ထြင္းထားတယ္။
က်ေနာ့္ဘ၀ေတာ့ေရွ.ဆက္ဘာလုပ္ရမလဲက်ေနာ္မေတြးတတ္ေသးဘူးဗ်ာ။ ေဖေဖနဲ.ေမေမလည္းမ်က္နာမေကာင္းႀကဘူး။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က မႈန္ေတေတမ်က္နာနဲ.ေနလာတာရက္ေတြႀကာ
လာပီေကာ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ ဲ့သြားရင္လူဆိုတာအသက္ရွင္ေနရက္န ဲ.ဗလာႀကီးဆိုတာပိုပိုသိလာတယ္ဗ်ာ။ တခါတေလဆို
မနက္ေစာေစာထပီးအန္တီေလးႀကိဳက္တဲ့စံပယ္ပ ြင့္ေလးေတြေစ်းထဲ
က၀ယ္.. ရာဘာျခံသုႆန္ထဲကအန္တီေလးအုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာ အသာေလးျဖန္.ခင္းထားေပးပီး
အရူးတစ္ေယာက္လိုစကားေတြတတြတ္တြတ္ေျပာေနမိတယ္။ ညေတာ္ေတာ္ႀကီးေမွာင္
လာမွအိမ္ကိုတိတ္တဆိတ္ျပန္ျပန္လာတတ္တယ္။ တျမိဳ.လံုးကလူေတြက
က်ေနာ္လာရင္သနားစရာမ်က္နာေတြန ဲ.၀ိုင္းႀကည့္ေနႀကတယ္။ ဒါမွမဟုတ္အရူးတစ္ေယာက္ကိုစာနာတဲ့မ်က္၀န္းေတြ
ေပါ့ဗ်ာ။ အညိဳတစ္ေယာက္ေကာ? က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္မျမင္ခ ဲ့တာႀကာပီ။ သူကိုယ္တိုင္လဲအထိနာရွာမယ္။
သူတို.၂ေယာက္ဆိုတာ ၁၀ႏွစ္သမီးေလာက္ကထဲကအတူတူေနလာႀကတဲ့ညီအမထက္
ပိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။
တရက္ေတာ့က်ေနာ္တစ္ေယာက္အန္တီေလးဆီကျပန္အလာ ယူကလစ္၀င္းထဲ၀င္မိတယ္။
ဆင္၀င္ေအာက္ကဒန္းကေလးေပၚမွာ အညိဳတစ္ေယာက္ထဲထိုင္ေနတာေတြ.တယ္။
က်ေနာ္၀င္လာတာျမင္ေတာ့တခ်က္လွမ္းႀကည့္တယ္။ စကားေတာ့မေျပာဘူး။ သူ.ပံုစံကေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့
ျဖဳေလ်ာ္ေလ်ာ္န ဲ.ပိန္သြားသလိုပ ဲ။ ေတာ္ေတာ္စိတ္ထိခိုက္ထားပီေလ။ က်ေနာ္ဘာမွစကားမဆိုျဖစ္ပ ဲ
အညိဳ.ေဘးမွာ၀င္ထိုင္ပီး စီးကရက္တစ္လိပ္ထုတ္ဖ ြာေနမိတယ္။ ရုတ္တရက္အညိဳက.. ..
က်ေနာ့္လက္ထဲကိုအစိမ္းေရာင္စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ထိုးထည့္ပီး ေမာင္!! ဖတ္ႀကည့္ပါလို.ေျပာလာတယ္။
စာအုပ္အဖံုးမွာ ၀င္နီလို.ေရးထားတယ္။ ဒါအန္တီေလးရ ဲ. ဒိုင္ယာရီထင္တယ္ဗ်။
ေနာက္ဆံုးစာမ်က္နာေတြကိုလွန္ဖတ္ႀကည့္..ေမာင္.လို.အညိဳကငိုသံပါနဲ.ေျပာတယ္။
က်ေနာ္စာရ ြက္ေတြကိုခပ္ျမန္ျမန္လွန္ေနတံုး .. အညိဳကစကားေတြဆက္တိုက္ေျပာရင္း တဟီးဟီးငိုခ်လိုက္တယ္။
၀င္နီအကုန္သိတယ္ေမာင္ရ ဲ.။ တမင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားခ ဲ့တာတဲ့။
အို!! စိတ္ႏွလံုးျဖဴစင္တဲ့ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလးေရ.. နင့္အစား ညိဳပ ဲေသသြားရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္..
ညိဳကမွမိန္းမယုတ္..သူမ်ားခ်စ္သူကိုျမဳဆြယ္တဲ့မိန္းမ..တသက္လံုးယူႀကံဳးမရျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ ဲ့တာ
လားသူငယ္ခ်င္းေလးရယ္.. ညိဳလည္းေသခ်င္ေနပါပီဟာ..ဟင့္ဟင့္!!
ငိုေနတဲ့အညိဳ.ကိုက်ေနာ္မႀကည့္အားဘူး တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြန ဲ.စာအုပ္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ရင္း
ဆရာမေလးရ ဲ.လက္ေရး၀ိုင္း၀ိုင္းစက္စက္ေလးေတြကိုဖတ္ေနမိတယ္။
.... .... ..... ..... .... ...... ......
အညိဳန ဲ.ငါ့ခ်စ္သူတို.၂ေယာက္ကိုႀကည့္တာေတာ္ေတာ္ေလးအမူယာပ်က္ေနပါလား...နင္ဘာလုပ္မလဲမိ၀င္နီ??
ငါ့ကေလး ေလးကတကယ္ေတာ့ေပါက္စေလးပါ..ပီးေတာ့သူလည္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္ပ ဲ...
ငါနဲ.ကင္းကြာခ်ိန္မွာမေတာ္တဆေတြျဖစ္ကုန္တယ္ေနမွာပါ...
သနားစရာေကာင္းလိုက္တာ... တခါတခါသူ.မ်က္နာကညိွဳးညွိဳးသြားရွာတယ္.. လိပ္ျပာမလံုျဖစ္ေနရွာတယ္.. ... ...
ညိဳကလည္း... သိကၡာရွိတဲ့မိန္းမပါ.. ငါသိပါတယ္.. အားလံုးကမေတာ္တဆျဖစ္ခ ဲ့တာေတြပါ..
ငါမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမယ္.. ပိပိရိရိေပါ့... .... ...
ကေလး ေလးကငါ့ကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္ရွာတယ္.. ငါ့ကိုလက္ထပ္မွာပါ.. သူငယ္ခ်င္းအေပၚလည္း
ငါအျပစ္မတင္လိုေတာ့ဘူး.. ၀မ္းေတာ့နည္းတယ္ဟာ.. ... ... ...
... .... .... ... .. .. ... ....
... .... ... ... .... .... ... .....
က်ေနာ္ဆက္ဖတ္လို.မရေတာ့ဘူးဗ်ာ။ အျမင္အာရံုေတြေ၀၀ါးကုန္တယ္။ မ်က္ရည္ေတြသူ.အလိုလိုစီးက်လာတယ္။
ျဖစ္မွျဖစ္ရေလဗ်ာ။ တခ်ိန္လံုးနာနာက်င္က်င္န ဲ.ေနထိုင္သြားခ ဲ့တဲ့က်ေနာ့္
ဆရာမေလးရာ။ အ ဲ့ဒီမနက္ကေကာ သူထြက္သြားခ ဲ့တာစိတ္ေျဖာင့္ခ ဲ့ရ ဲ.လားဗ်ာ။
သူ.အလစ္မွာက်ေနာ္န ဲ.အညိဳဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ သူသိေနတာပ ဲ။ က်ေနာ္အသက္မရွိေတာ့တဲ့လူတစ္ေယာက္လို
မိႈင္ေငးေနမိတယ္။ တိတ္တဆိတ္ထပီးထြက္လာခ ဲ့တယ္။ အညိဳကေတာ့တသိမ့္သိမ့္ရွိဳက္ရင္းက်န္ခ ဲ့တယ္။
အ ဲ့ဒီေန.ကက်ေနာ္အညိဳ.ကိုေနာက္ဆံုးေတြ.ခ ဲ့တဲ့ေန.ပ ဲဗ်။
က်ေနာ့္မွာဆရာမေလးရ ဲ.အုတ္ဂူေရွ.မွာေတာင္သြားမရပ္ရ ဲေတာ့ဘူး။ ဘ၀ကိုတျမည့္ျမည့္နာက်ည္းသြားေစတဲ့
အေႀကာင္းရင္းကိုသိလိုက္ရပီေလ။ ေသတဲ့အထိသိမ္းထားရေတာ့မယ့္အနာတရ
ေတြ။ က်ေနာ္န ဲ.တန္တာက်ေနာ္ရခ ဲ့ပီေလ။
ေနာက္တေန.မနက္မွာ ဖ ဲႀကိဳးေလးေတြႀကဲထားတာန ဲ.တူတဲ့လမ္းလိမ္လိမ္ေလးေတ ြရွိတဲ့တိတ္ဆိတ္လွပတဲ့
ေနခ်င့္စဖြယ္ျမိဳ.ကေလးကေနက်ေနာ္ထြက္ခ ြါခ ဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ့္ေက်ာပိုးအိပ္အျပာေလးထဲမွာဂ်င္းပန္၃ထည္န ဲ.တီရွပ္တခ်ိဳ.ပါတယ္။ ဂ်က္လန္ဒန္ရ ဲ. ပင္လယ္၀ံပုေလြဆိုတဲ့
၀တၳဳတစ္အုပ္ပါတယ္။ အနက္ေရာင္ႀသဂတ္စတင္းေဘာင္ရီယိုတံဆိပ္ႏိုင္လြန္ႀကိဳးတပ္ထားတဲ့စပိန္ဂစ္တာ
နီညိဳေရာင္ေလးကိုေက်ာမွာလြယ္ထားတယ္။ ဂစ္တာရ ဲ.အတြင္းနံရံမွာ ဗလင္စီယာျမိဳ.မွဆရာႀကီး... ကိုယ္တိုင္စီရင္ေသာ
GC-60 လက္လုပ္ဂစ္တာ
ဆိုတဲ့တံဆိပ္ေပၚမွာ သင့္ပီယာႏိုဆရာမေလး ၀င္နီလို.လက္မွတ္ကေလးထိုးထားတယ္။ ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ့တစ္ဘ၀စာ
ေနာင္တေတြ၊ေျဖမဆည္ႏိုင္မႈေတြပါတယ္။ သေဘာ ၤႀကီးကဥႀသဆြဲေနပီ
လက္ရမ္းကိုမွီတြယ္ထားတဲ့က်ေနာ္ေတာအုပ္မႈန္ျပျပေလးရွိရာ ဟိုးယူကလစ္၀င္းဖက္ကိုေငးႀကည့္ေနမိတယ္။
အန္တီေလး၊အညိဳ၊ေပ်ာ္ရႊင္ခ ဲ့ရေသာကာလမ်ား။ ဘယ္ဆီမသိတဲ့က်ေနာ့္ခရီး။
၀ိဥာဥ္ႏွင္းမႈန္တစ္စက္
အိပ္မက္ျမင္းခ ြါ(၁၃)
တစ္ေယာက္ထဲအတုံးအရံုးလဲသူ
ငါ့ကံႀကမၼာနဲ. ... ... လူ
(တာရာမင္းေ၀၏ေတေလမွတ္တိုင္ကဗ်ာမွ)
ခုက်ေနာ္ေျပာျပခ ဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြျဖစ္ခ ဲ့တာ ၁၃-၁၄ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ရွိသြားပီလားမသိေတာ့ဘူး။
ေနာက္ပိုင္းက်ေနာ္ဘာဆက္ျဖစ္သလဲဆိုတာျပန္ေတာင္ေတြးမႀကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ရႈပ္ေထြးလြန္းခ ဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ့္ျမိဳ.ကေလးကိုစ ြန္.ခ ြါခ ဲ့ပီး တစ္ခါမွျပန္မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ဟာ
လူေပလူလႊင့္တစ္ေကာင္ျဖစ္သြားခ ဲ့ပါတယ္။ အ ဲ့ဒီေခတ္က
အထက္တန္းေအာင္တဲ့လူငယ္ေတြလိုပ ဲေက်ာင္းတစ္ခုကိုေရာက္သြားခ ဲ့တယ္။
ေမ့ဖို.ႀကိဳးစားတယ္ဆိုတ ဲ့အေႀကာင္းျပခ်က္န ဲ. ဖ ဲပ ြင့္ေတြ၊
သူရာရည္ေတြ၊မိန္းမေတြ၊မူးယစ္ေဆးေတြ၊ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္စာအုပ္ေတြန ဲ.ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီးကုန္လြန္ေစခ ဲ့ပါတယ္။
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့က်ေနာ္မေပ်ာ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ေလာကမွာလူ
ေတြအေႀကာက္ဆံုးအရာကေသျခင္းတရားလို.ေျပာႀကတယ္။ မဟုတ္ဘူးဗ်..
အသက္ေလာက္ျမတ္ႏိုးရတဲ့သူန ဲ.ေကြကြင္းတာေလာက္ေႀကာက္စရာေကာင္းတာဘာမွမရွိဘူး။ အ ဲ့ဒါေတာ့ခင္ဗ်ားတို.
ယံုဗ်ာ။ ေသျခင္းတရားေလာက္ေတာ့စာဖြဲ.မေနေတာ့ဘူး။
Albert Camus: ရ ဲ. the outsider: ၀တၳဳထဲက မားေဆာ့
ဆိုတဲ့ဇတ္ေကာင္လိုပ ဲဘ၀ကိုဘာတစ္ခုမွမေလးနက္ပ ဲဆက္လက္ရွင္သန္ခ ဲ့ပါတယ္။
မိသားစုဆိုတာရွိခ ဲ့လွ်က္န ဲ. ဂ်စ္ပဆီတစ္ေကာင္လိုလမ္းေဘးမွာေနခဲ့ဖူးတယ္။ က်ေနာ္ဟာအတၱဘ၀မွန္
၀ါဒီဆန္မွန္းမသိဆန္လာခ ဲ့ပါပီ။ တခါတခါမွာေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္န ဲ.ေပါင္းပီး
ေဆာ့ခရတၱိလိုအဆိပ္မေသာက္ရ ဲလို. အရက္ေသာက္တာကြလို.က်ဴးရင့္ေနခ ဲ့ဖူးတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့
က်ေနာ္န ဲ.အိပ္ခ်င္တဲ့မိန္းမတခ်ိဳ.န ဲ.က်ေနာ္အိပ္မိတယ္။ ညသန္းေခါင္မွာလန္.ႏိုးလာ
တိုင္းက်ေနာ့္အိပ္ယာေပၚမွာေရာက္ေနတတ္တဲ့မိန္းမေတြဟာက်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ဆရာမေလး မဟုတ္မွန္းသတိထားမိပီး
သည္းထန္စ ြာန ဲ.ငိုေျကြးခ ဲ့ဖူးတယ္။ က်ေနာ္ဟာမိန္းမဘယ္ႏွစ္ေယာက္န ဲ.အိပ္
မိခ ဲ့သလဲက်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ခ ဲ့ဖူးတယ္။ က်ေနာ္ဟာမျဖဴစင္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။
အ၀တ္စျဖဴျဖဴေလးကိုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစ ြာ အညစ္အေႀကးသုတ္တဲ့လက္ႏွီးအျဖစ္
အသံုးျပဳပီးမွဆပ္ျပာန ဲ.အထပ္ထပ္ေလွ်ာ္ဖ ြတ္ခ ဲ့ရင္ေတာင္အရင္လိုဆြတ္ဆြတ္ျဖဴႏိုင္ပါ့မလား? အ ဲ့ဒီလိုပါပဲက်ေနာ္
ဟာညစ္ႏ ြမ္းသြားခ ဲ့ပါပီ။ ေဖေဖနဲ.ေမေမ၊မညိဳညိဳ.. သူတို.ေတြက်ေနာ္ဘယ္
ေရာက္လို.ဘယ္ေပါက္ေနပီလဲသိရွာမယ္မထင္ပါဘူး။ က်ေနာ္ဟာကိုယ့္ဘ၀ကိုကိုယ္အေမွာင္ခ်ထားခ ဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္
က်ေနာ္ဟာျမန္ျမန္လည္းမိုက္ဇတ္မသိမ္းႏိုင္ခ ဲ့ဘူး။ ဒီလိုန ဲ.အိမ္ကထြက္
လာတာေတာ္ေတာ္ေလးႀကာလာပီးမိုက္စရာရယ္လို.မက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ကမ္းကုန္တဲ့အခါ
က်ေနာ္န ဲ.တူတူေနတဲ့ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ့လူက ပင္လယ္ျခားေနတဲ့အရပ္ေဒသတစ္ခု
ကိုသြားႀကဖို.အေဖာ္စပ္လာခ ဲ့တယ္။ ဘာမွရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းမေတြးေတာ့ပ ဲ က်ေနာ္သူန ဲ.လိုက္ခ ဲ့မိတယ္။
တစ္ပတ္မွာ၆ရက္အလုပ္လုပ္ႀကတယ္။ က်န္တဲ့တစ္ရက္မွာ မူးေအာင္ေသာက္ပီးထိုးအိပ္။
အားတဲ့အခ်ိန္ဆိုတာဘာမွမရွိဘူး။ ေ၀ဒနာေတြေတာ္ေတာ္ေလးေလွ်ာ့ပါးစျပဳလာတယ္။
က်ေနာ္ရုတ္တရက္သတိ၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာအခ်ိန္ေတြဟာခုနကေျပာသလိုပ ဲ ၁၃-၄ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ႀကာသြားသလိုပ ဲ။
က်ေနာ္ခုအရက္မေသာက္ျဖစ္တာ၁ပတ္ေလာက္ရွိပီ။ ႀကည္လင္ေနတဲ့
ေခါင္းန ဲ.ေတြးႀကည့္ေတာ့က်ေနာ္ဟာမတရားခ ဲ့ဘူးဆိုတာေပၚလြင္ေနခ ဲ့တယ္။ မိဘေတြ၊ က်ေနာ့္ကိုတြယ္တာတဲ့အညိဳ..
ေသမွန္းရွင္မွန္းမသိ။ လႊင့္ခ်င္တိုင္းလႊင့္ခ ဲ့တယ္။ က်ေနာ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္
တစ္ခုခ်လိုက္မိတယ္။ တူတူေနတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္က်ေနာ့္ဂစ္တာသံေတြကို
မာတီနီန ဲ.ျမံဳ.ရင္းဇိမ္ခံေနတံုး က်ေနာ္ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေႀကာင္းဖ ြင့္ေျပာလိုက္ေတာ့သူကျပံဳးရင္း...
ျမက္ေျခာက္မ်ားကိုမီးရွိဳ.ေသာအနံ.ကေလး
သင္းသင္းေမႊးေသာ ဇာတိေျမကို ျပန္လာပီဆိုတာ
မ်က္လံုးစိမ္းစိမ္းန ဲ. အိုင္ယာလန္မေလးအားေျပာေပးပါ ေလညွင္းေလးခင္ဗ် ....
ဆိုပီး ေရွးမတ္စ္ေဟနီရ ဲ.ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္ကိုေကာက္ရ ြတ္လိုက္ပီး ျပံဳးေနတယ္။ က်ေနာ့္မွတ္ပံုတင္ကဒ္ကို
အပီးပိုင္ပယ္ဖ်က္ဖို.အတြက္ရံုးကိုသြားတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာဟာ သူန ဲ.တူတူလိုက္
လာဖို.က်ေနာ့္ကိုစိုက္ထုတ္ကူညီခ ဲ့ဖူးတဲ့ေင ြေႀကးတခ်ိဳ.ရွိခ ဲ့ဖူးတယ္။
တိတ္တဆိတ္သူ.ဘဏ္အေကာင့္ထဲကို၂ဆေလာက္ပမာဏရွိတဲ့ေင ြေတြကိုက်ေနာ့္ဘဏ္အေကာင့္ထဲကေနလႊဲေပးခ ဲ့လိုက္
တယ္။ အထုတ္အပိုးျပင္ပီး ေလဆိပ္ကိုထြက္လာခါနီး ဘယ္ေတာ့မွျပန္ဖို.မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့က်ေနာ့္မိတ္ေဆြကဗ်ာဆရာက
အိမ္ေပါက္၀ထိလိုက္ပို.ရင္း သြားေတာ့ရ ဲေဘာ္.. အသစ္တစ္ခုထပ္ရွာ
ပီးတည္ေဆာက္ေပေရာ့..ေမာင္ရင္န ဲ.ငါ့အဖို.မွာေတာ့ဆန္ဆံုစားလို.ကံကုန္သြားပီေပါ့ကြာဆိုပီးႏႈတ္ဆက္ရွာတယ္။
က်ေနာ္စိတ္ထိခိုက္လို.ဘာမွျပန္မေျပာပ ဲ ခရီးေဆာင္အိတ္ကေလးကိုဆြ ဲပီး
ထြက္လာေတာ့လွမ္းေအာ္ေသးတယ္..ေဟ့ေကာင္ဂစ္တာဆရာ..မင့္အညိဳေယာက်္ားရေနပါပီကြာ..တဲ့။
ေအေပးႀကီးလို.ကေလာ္ဆဲရင္း က်ေနာ္တကၠဆီေပၚတက္ရင္းေပါ့ပါးစ ြာရယ္ေမာလိုက္မိ
တယ္။
ေလယာဥ္ေျပးလမ္းေပၚ က်ေနာ္စီးနင္းလာတဲ့ေဖာ္ကာႀကီးထိုးဆင္းလာေတာ့
အုတ္ျကြပ္မိုးနီနီန ဲ.အေဆာက္ဦးပုပုေလးေတြရွိတဲ့က်ေနာ့္ျမိဳ.ေလးဟာ ကုကၠိဳပင္ႏွစ္ခ်ိဳ.ေတြႀကားထဲဟိုးအရင္က
လိုတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ကေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတံုးပ ဲ။ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းအဆံုးကျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေလးေတြကလည္း
အရင္အတိုင္းပါပ ဲလားဗ်ာ။ လူလတ္ပိုင္းအရ ြယ္ေရာက္သြားပီျဖစ္တဲ့က်ေနာ့္ကို
ျမိဳ.ကေလးကမွတ္မိပံုမေပၚဘူး။ ေလယာဥ္ေပၚကေနေျမႀကီးေပၚေျခခ်မိတာန ဲ.က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာေအာ္ေနမိတယ္။
ေဖေဖ၊ေမေမ၊အန္တီေလး၊အညိဳ က်ေနာ္ျပန္လာပီဗ်။ မနက္ခင္း၁၀နာရီေလာက္ရွိ
ေနေပမယ့္ထံုးစံအတိုင္းေအးျမျမအရသာကိုခံစားေနရတယ္။
ေလယာဥ္ကြင္းႀကိဳပို.ကားေပၚကဆင္းလာေတာ့က်ေနာ္တို.ျခံ၀င္းထဲမွာ
ထံုးစံအတိုင္းအလုပ္သမားေတြန ဲ.အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ေမေမက ဘယ္သူပါလိမ့္ဆိုတဲ့အႀကည့္န ဲ.အကဲခတ္ေနတယ္။
က်ေနာ္ထြက္သြားတံုးကေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတဲ့က်ေနာ့္ညီေလးက ကိုကို!! လို.ေအာ္ပီးေျပးလာမွ
ေမေမဟာက်ေနာ့္ကိုေျပးဖက္ပီးငိုရွာတယ္။ အိမ္ထဲ၀င္လာေတာ့ထံုးစံအတိုင္းစာအုပ္ထူထူႀကီးထဲ
ေခါင္းငိုက္စိုက္ထားတဲ့ေဖေဖက ေခ ြးသားလူမိုက္ျပန္လာေသးတယ္ေပါ့လို.စိုက္ႀကည့္ပီးေျပာေတာ့
က်ေနာ္သိမ္ငယ္စ ြာန ဲ.မ်က္လံုးခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္မ်က္နာလႊဲလိုက္ရင္း က်ေနာ့္ကိုခ ြင့္လႊတ္ပါလို.
ေတာင္းပန္မိတယ္။ က်ေနာ့္အိပ္ခန္းေလးထဲကိုအထုတ္အပိုးေတြဆြဲရင္း၀င္လာမိေတာ့
အရာရာအရင္တိုင္းပ ဲျဖစ္ေနတာသတိထားမိတယ္။ က်ေနာ့္ကုတင္ေဘးကနံရံမွာကပ္ထားတဲ့က်ေနာ္ကိုယ္
တိုင္ခ ဲေကာက္ေႀကာင္းျခစ္ထားတဲ့ပန္းခ်ီကားေလးထဲက ဆရာမေလး.. ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလးျပံဳးေနတံုးပ ဲဗ်ာ။
ငိုင္ေတြေတြန ဲ.အိပ္ယာေပၚတက္ထိုင္ေနရင္း က်ေနာ့္ဗီရိုေလးကိုေကာက္ဖ ြင့္လိုက္
ေတာ့ပရုတ္လံုးနံ.ေလးသင္းသင္းထြက္ေနတယ္။ တီရွပ္အေဟာင္းတစ္ထည္ေကာက္စ ြပ္ပီး
အေရာင္လႊင့္ေနတဲ့ဂ်င္းပန္အျပာေရာင္ကို၀တ္ႀကည့္ေတာ့၀တ္လို.ရေနေသးတယ္။ ငါဟာဘာမွမ
ေျပာင္းလဲေသးပါလားလို.ေတြးရင္းတစ္ေယာက္ထဲျပံဳးေနမိတယ္။
ခရီးေဆာင္အိတ္ေအာက္ေျခမွာဖ ြက္ထည့္လာခ ဲ့တဲ့ပိုက္ဆံေတြထဲက
ေဒၚလာတစ္ရာတန္အရ ြက္၁၀၀ေလာက္ကိုထုတ္ပီးစာအိတ္ျဖဴျဖဴထဲထိုးထည့္ပီး အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခ ဲ့တယ္။
ေဖေဖနဲ.ေမေမကိုကန္ေတာ့ေတာ့ေမေမကမင့္ပိုက္ဆံေတြငါမလိုဘူးေနာ္သားႀကီးဖိုးသက္..
ဒီတစ္ခါမင္းဘယ္မွသြားလို.မရေတာ့ဘူးလို.မ်က္ရည္က်ရင္းေျပာတယ္။ ေဖေဖကေတာ့သက္ျပင္း
ခ်ပီး..ငါတို.အသက္ႀကီးပီ..အိမ္အလုပ္လုပ္ဖို.ေတြးေတာ့ကြာလို.ေျပာတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ေခါင္းကိုတြင္တ ြင္ျငိမ့္ေနပီးဂတိေတြေပးေနရတာေပါ့။ အားလံုးတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ျဖစ္သြားမွက်ေနာ္
ျခံ၀င္းထဲက ကားဂိုေထာင္ဖက္ထြက္လာခ ဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ညီေလးကလွမ္းပီး ကိုကိုအျပင္သြားရင္ကားေသာ့ဒီမွာတဲ့။
က်ေနာ့္ျပံဳးပီးေခါင္းခါမိတယ္။ ဂိုေဒါင္ထဲက နံရံမွာက်ေနာ္ခ်ိတ္ပီးခ်န္ထားခ ဲ့
တဲ့က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးကိုဆြ ဲျဖဳတ္လိုက္ရင္း စစ္ေဆးေနမိတယ္။ သံေခ်းေတာ့နည္းနည္းတက္ေနပီ။
အျပင္ကိုတြန္းထုတ္လိုက္ရင္း က်ေနာ့္ညီေလးကို စက္ဘီးပစၥည္းဆိုင္မွာက်ေနာ္လိုခ်င္တာ
ေလးေတြသြား၀ယ္ခိုင္းလိုက္ရင္းထိုင္ျပင္ေနမိတယ္။ အားလံုးအဆင္ေျပသြားေတာ့.. ျပိဳင္ဘီးေလးကိုနင္းရင္းျခံထဲက
လွစ္ကန ဲထြက္လာခ ဲ့တယ္။
က်ေနာ္ဟာအရင္အတိုင္းပ ဲဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး။
ဆံပင္ဂုတ္ေထာက္န ဲ.တီရွပ္အျဖဴဂ်င္းပန္းအျပာအေရာင္လႊင့္ကို၀တ္ထားတံုးပ ဲ။ အရင္လိုပ ဲရင္ေတြကတုန္ေနတတ္တံုးပ ဲ။
ျမိဳ.ျပင္ကရာဘာျခံသုႆန္ထဲေရာက္လာေတာ့ေညာင္ေထာက္ပင္ႀကီးေအာက္က
ဆရာမေလးရ ဲ.အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးကိုလိုက္ရွာတယ္။ ေတြ.ပါပီ... အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလး.. မသစ္သစ္@၀င္နီ.. ..
ခ်က္ခ်င္းသတိထားမိတာက အုတ္ဂူေလးဟာဘာလို.ျဖဴဆြတ္ပီးေတာက္ေျပာင္ေနရတာလဲ။
၁၀စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္သြားတာေတာင္ဘာလို. အညွိေတြတက္မေနရတာလဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က
လာလာပီးသန္.ရွင္းေပးေနလို.ေပါ့။ ဘယ္သူလို.ခင္ဗ်ားတို.ထင္သလဲဗ်ာ။ ဟုတ္ပါ့..သူ.အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပ ဲေပါ့ေလ။
အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးအေရွ.မွာ က်ေနာ္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
ဆရာမေလး..က်ေနာ္ျပန္လာပီဗ်..ခုကေလး ေလးလို.မေခၚသင့္ေတာ့ဘူးေနာ္...
က်ေနာ္ဟာေယာက်္ားႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပီသိလား..
က်ေနာ္ေျခဦးတည့္ရာ..ထြက္သြားတံုးက အန္တီေလးလြမ္းေနေသးလားဟင္..
အညိဳေကာအန္တီေလးဆီလာေသးလား..က်ေနာ္အန္တီေလးကိုတစ္ရက္မွမေမ့ခ ဲ့ပါဘူးဗ်ာ.. အကယ္၍က်ေနာ္
တို.လက္ထပ္ျဖစ္ခ ဲ့ရင္ခုခ်ိန္ဆိုေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့မိသားစုေလး ပိုင္ေနေရာေပါ့..
ကံတရားေပါ့ဗ်ာ..အန္တီေလးတို.ဘာသာအလိုအရဆိုဘုရားသခင္ခ ြင့္မျပဳခဲ့ဘူးေပါ့.. က်ေနာ္ခုမငိုေတာ့ဘူး
သိလား...က်ေနာ္ရင့္က်က္ခ ဲ့ပီ.. ခုက်ေနာ္ျပန္လာတယ္.. အန္တီေလးကိုခ ြင့္တစ္ခုေတာင္းမယ္ေနာ္..
အညိဳသာလူလြတ္ျဖစ္ေနေသးရင္သူ.ကိုက်ေနာ္လက္ထပ္မယ္...နက္ဖန္က်ရင္က်ေနာ္..
အညိဳ.ကိုေခၚလာပီး.. အန္တီေလးေရွ.မွာခ ြင့္ျပဳခ်က္လာယူမလို.။ အန္တီေလး
ျပံဳးပီးသေဘာတူမယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိပါတယ္ဗ်။
အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးကိုက်ေနာ္ေထြးေပ ြ.လိုက္တယ္။
ရာဘာျခံသုႆန္ထဲက ထြက္လာေတာ့ညေနေတာင္အေတာ္ေစာင္းေနပီ။ က်ေနာ့္ျပိဳင္ဘီးေလးဟာ
ယူကလစ္၀င္းဖက္ကိုဦးတည္ေနတယ္.. ...
တိတ္ဆိတ္ပီး ျငိမ္သက္ေနတဲ့ျခံ၀င္းေလးထဲ က်ေနာ္၀င္လာခ ဲ့တယ္။ ရင္ထဲမွာတထိတ္ထိတ္န ဲ.ဗ်ာ။
ဆင္၀င္ေအာက္မွာစက္ဘီးေလးကိုေထာင္ထားပီး တစ္ထပ္တိုက္ပုေလးထဲ၀င္ခ်လာေတာ့။
ထူးထူးဆန္းဆန္း ပီယာႏိုတီးသံႀကားရလို.က်ေနာ္အံ့ႀသေနမိတယ္။ Fur elise: ဆိုတဲ့သီခ်င္းဗ်။
ပီယာႏိုတီးေနတဲ့သူကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္လံုးေတြျပာေ၀သြားတယ္။
အန္..တီ..ေလး
ဟုတ္တယ္..က်ေနာ့္ဆရာမေလးပါလား။ရုတ္တရက္အသက္ရွဴေတာင္ရပ္သြားခ်င္ပီ။
က်ေနာ္ေခါင္းကိုဘယ္ညာဆတ္ကန ဲခါပီး ေသခ်ာျပန္ႀကည့္မိတယ္။ အာ..မဟုတ္ဘူးဗ်။
ဘီးကုတ္၀ါ၀ါေလးေခါင္းမွာတပ္ထားတဲ့အသက္၁၂-၁၃အရ ြယ္ေကာင္မေလးပါ။ ဒါေပမယ့္
ေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးေတြကိုေက်ာမွာခ်ထားပီး ဘာလို.က်ေနာ့္အန္တီေလးန ဲ.ခၽ ြတ္စ ြပ္တူ
ေနရတာလဲ။ ဘာျဖစ္လို.ဆရာမေလးတီးေနက် ေဘထိုဗင္ရ ဲ. Bagatelle No. 25 in A minor: ကိုတီးက်င့္ေနတာလဲ။
က်ေနာ္ေႀကာင္ေငးေနမိတယ္။ ေကာင္မေလးရ ဲ.လက္ေခ်ာင္းေတြကေတာ့..
ဒီသီခ်င္းကိုအတီးက်င့္ေနမွန္းသိသာေနတယ္။ ၁၆န ဲ.၃၂ႏုတ္စ္ေတြကိုတီးတဲ့အခါ
လက္ေျပးတာမျမန္ႏိုင္ေသးတာသတိထားမိတယ္။ မ်က္နာေပါက္ကေလးက က်ေနာ့္အန္တီေလး၀င္နီန ဲ.တစ္ပံုစံ
ထဲပါလား။
အသားအေရကလည္း၀ါ၀င္း၀င္းေလး..ပီယာႏိုတီးတဲ့ဟန္ပန္ေလး..ႏုတ္စ္စာရြက္ကိုလွမ္းႀကည့္ပီးႀကိဳးႀကာငွက္မေလးပ်ံေန
သလိုထင္ရတာကအစက်ေနာ့္ခ်စ္သူန ဲ.တူလွေခ်လားကြယ္။
၀င္နီေလး ေရ.. ညစာ စားစို.ကြယ္!!
အညိဳ.ေအာ္သံမွန္းက်ေနာ္မွတ္မိတယ္။ ရင္ထဲထိတ္ကန ဲျဖစ္သြားတယ္။ ၀င္နီေလးတဲ့လား။ ပီယာႏိုတီးေနတဲ့
အသံတိတ္သြားပီး ေကာင္မေလးထရပ္လိုက္ရင္းက်ေနာ့္ကိုလွမ္းႀကည့္တယ္။
အသံစူးစူးေလးန ဲ. ေမေမ.. ဒီမွာဧည့္သည္လာေနပါတယ္လို. မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက အညိဳ.ကိုလွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္တယ္။ ေႀသာ္..
အညိဳေတာင္အိမ္ေထာင္က်ခ ဲ့ပီေကာဗ်ာ။ ရင္ထဲမွာက်ဥ္ကန ဲျဖစ္
သြားေပမယ့္အတတ္ႏိုင္ဆံုးက်ေနာ္အားတင္းပီးျပံဳးထားလိုက္တယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ကေနဧည့္ခန္းကို
လာတဲ့လမ္းႀကားေလးထဲကေန တစ္ပတ္လွ်ိဳဆံထံုး ထံုးထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထြက္
လာတယ္။ က်ေနာ့္အညိဳရယ္ေလ.. အင္း .. အညိဳကဘာမွလည္းမေျပာင္းလဲပါလားကြယ္။ က်ေနာ္ထင္ခ ဲ့တာက
သတ္လတ္ပိုင္းမိန္းမ၀၀တစ္ေယာက္ကိုျမင္ရမလားလို.။ အညိဳကအန္တီေလး
ထက္နည္းနည္းငယ္တယ္ဆိုေပမယ့္လူေကာင္ပိုထြားခ ဲ့တာကိုး။ ခုျမင္ေနရတာက ၀ိုင္းစက္စက္မ်က္နာစိုစိုေျပေျပေလး၊
သစ္အယ္ေစ့န ဲ.တူတဲ့မ်က္လံုးလွလွ၊ဘာမွအရာမယြင္းေသးဘူးလို.ထင္
ရတဲ့ကိုယ္လံုးေတာင့္ေတာင့္ျဖိဳးျဖိဳးေလး။ အညိဳဟာႏုပ်ိဳေနတံုးပ ဲ။ က်ေနာ္ကသာ ဆံပင္ျဖဴတခ်ိဳ.န ဲ.မ်က္မွန္တပ္ထားရပီ။
ေတြေတြေလးေငးႀကည့္ေနတဲ့အညိဳ.ကိုျပံဳးျပရင္း က်ေနာ့္မ်က္မွန္ကို
ဆြဲခၽ ြတ္လိုက္ပီး အညိဳလို.ေခၚလိုက္တယ္။
... .... .... .... .... .... ... ....
ထိတ္လန္.အံ့ႀသမႈ၊မယံုႏိုင္မႈ၊၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈ၊လိႈက္ကန ဲေပ်ာ္ရႊင္မႈ.. အရာရာအားလံုးျဖတ္ေျပးသြားတဲ့မ်က္နာန ဲ.
အညိဳက်ေနာ့္ကိုလွမ္းႀကည့္ရင္း ႀကမ္းျပင္ေပၚကိုေခ ြလွဲက်သြားရွာတယ္။
ေမေမ..ဘာျဖစ္သြားတာလဲဆိုတဲ့ေအာ္သံန ဲ.ခုနက ေကာင္မေလးကအညိဳ.ကိုေျပးေပြ.ဖက္ထားတယ္။ က်ေနာ္လည္း
အညိဳ.ေဘးကေနေထြးေပ ြ.ထားရင္း အညိဳ.. သတိထားေနာ္။ က်ေနာ္
အညိဳ.ကိုျပန္လာေတြ.တာေလလို.ေျပာရင္း တသြင္သြင္စီးက်ေနတဲ့အညိဳ.ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကို
သုတ္ေပးေနမိတယ္။ က်ေနာ္မွားျပန္ပီလားဗ်။ ဒုကၡေတြလာေပးမိျပန္ပီ။ အညိဳ.ခင္ပ ြန္း
သာျမင္ရင္ျပႆနာတက္ေတာ့မွာပ ဲ။ အညိဳကဘာစကားမွမဆိုပ ဲ အရူးတစ္ေယာက္လို
တုန္ယင္ေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြန ဲ.က်ေနာ့္ပါးျပင္၊နဖူး၊နားရ ြက္ေတြကိုကိုင္တြယ္ပ ြတ္သတ္ေနတယ္။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကတလႈပ္လႈပ္န ဲ.ျဖစ္ေနေပမယ့္ဘာစကားသံမွထြက္မလာႏိုင္ဘူး။ ဆို.နင့္ေနရွာတယ္။
နည္းနည္းေလးႀကာလို. အညိဳသူ.ကိုသူထိန္းႏိုင္လာေတာ့မွစကားသံထြက္လာတယ္။ တိုးတိုးေလးန ဲ.တစ္လံုးခ်င္း...
... ... ...
ေမာင္..ရက္..စက္..ခ ဲ့..တယ္..
အညိဳ. ကိုပစ္သြားေပးရက္တယ္ေနာ္.. တဲ့
ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပ ဲမ်က္ရည္ေတြေပလူးေနတဲ့မ်က္နာန ဲ. က်ေနာ့္မ်က္နာကိုသိုင္းဖက္ပီးနမ္းတယ္။
က်ေနာ္ရွိန္းကန ဲျဖစ္သြားတယ္။ အညိဳဘာေတြလုပ္ကုန္ပီလဲဗ်ာ။ ဒုကၡ။ ေဘးကအညိဳ.
သမီးေလးက အံ့ႀသတဲ့မ်က္နာေလးန ဲ. ရွက္၀ဲ၀ဲေႀကာင္ႀကည့္ေနပီ။
ေမာင္... ဒီတစ္ခါအညိဳ.ကိုပစ္မေျပးသြားေပးရဘူးေနာ္..
ဒီမွာေတြ.လား.. ဒါေမာင့္သမီးေလးေလ..၀င္နီေလးတဲ့.. ေမာင္တေန.ေန.ျပန္လာမယ္ဆိုတာ.. အညိဳသိခ ဲ့တယ္..
အညိဳတစ္ေယာက္ထဲေမာင့္သမီးေလးကိုေစာင့္ေရွာက္ခ ဲ့ရတာပါ..
အညိဳတို.သားအမိန ဲ.တူတူေနေတာ့ေနာ္.. ဘယ္မွမသြားရဘူး..
ဒီတစ္ခါဘာလုပ္ရမွန္းမသိပ ဲတုန္လႈပ္မိေနတာက်ေနာ္ရယ္ပါ။
ဘုရားဘုရား!! အညိဳဟာ က်ေနာ့္ကိုယ္၀န္ကိုမိုက္မိုက္မ ဲမ ဲယူခ ဲ့ပါလား။
ဘယ္လိုခံႏိုင္ရည္မ်ိဳးန ဲ.ဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ခ ဲ့ရွာမလဲကြယ္။ က်ေနာ္ဟာေခ ြးထက္မိုက္ခ ဲ့ပါလားဗ်ာ။ က်ေနာ့္သမီးေလးကိုက်ေနာ္
ေငးႀကည့္ေနမိတယ္။ က်ေနာ့္မွာသမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိေနပါလား။ ကံႀကမၼာဟာက်ေနာ္ထင္သေလာက္မဆိုးရ ြားခ ဲ့ဘူး။
အညိဳဟာက်ေနာ့္ကိုဘာလို.ဒီေလာက္ယံုယံုႀကည္ႀကည္ေမွ်ာ္ေနခ ဲ့ရွာ
တာလဲ။ သနားစရာက်ေနာ့္အညိဳ။ က်ေနာ့္ကိုဘ၀န ဲ.ရင္းပီးခ်စ္ရွာတဲ့အညိဳ။ လူပံုအလည္မွာမ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္န ဲ.
ႀကီးပ်င္းခ ဲ့ရတဲ့က်ေနာ့္ရင္ေသြးေလး။ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဘာရယ္လို.
ေျပာမျပႏိုင္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြရႈပ္ရွက္ခတ္ေနပီဗ်ာ။
ဘာစကားမွျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပ ဲ အညိဳ.တစ္ကိုယ္လံုးကိုသိမ္းႀကံဳးဖက္ရင္း အညိဳ.. က်ေနာ္ေလ..
က်ေနာ္..ဆိုပီးဆို.နင့္ေနမိတယ္။
က်ေနာ့္ရင္ခ ြင္ထဲတိုး၀င္လာတဲ့က်ေနာ့္သမီးေလးကိုတင္းတင္းဖက္။ သူတို.၂ေယာက္လံုးကိုက်ေနာ့္ရင္ခ ြင္ထဲထည့္ထားပီး
ဂတိေတြအထပ္ထပ္ေပးေနမိတယ္။ ... ... ... ... ...
.... .... ... ... .... ... .... ... .... ....
ညစာကို၃ေယာက္သားတူတူစားႀကေတာ့ဘယ္သူမွဟက္ဟက္ပက္ပက္မစားႏိုင္ႀကပါဘူးဗ်ာ။
အကုန္လံုးရင္ထဲမွာအေပ်ာ္ေတြန ဲ.အင့္ေနခဲ့ပီ။
မိုးခ်ဳပ္ေတာ့က်ေနာ့္အိမ္ကိုဖုန္းေခၚရင္း ဒီညျပန္မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ ဖုန္းလာကိုင္တဲ့ေမေမက..
ဟဲ့အေကာင္..နင့္မိန္းမန ဲ.ကေလးကိုေတြ.ပီမလား..အိမ္ေတာင္ျပန္
မလာခ်င္ေတာ့ဘူးမလား လို.ရယ္ရင္းေျပာတာကို.. ေမေမတို.ကလည္းတမင္သိရက္န ဲ.မေျပာဘူးဗ်ာ
လို.အရွက္ေျပေျပာရင္းဖုန္းခ်လိုက္တယ္။
ဟိုးအရင္တံုးကလိုပ ဲ..ခုဆင္၀င္ေအာက္ကဒန္းျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာ က်ေနာ္က အလယ္မွာထိုင္ေနပါတယ္။
က်ေနာ့္ညာဖက္မွာ ၀င္နီေလးဆိုတဲ့သမီးေလး၊ ညာဖက္မွာက်ေနာ့္ကိုတစ္ဘ၀လံုး
ပံုခ်စ္ခ ဲ့တဲ့အညိဳ။ က်ေနာ့္ခ်စ္သူဆရာမေလးျမင္ရင္က်ေနာ့္ဘ၀အတြက္၀မ္းသာေနမယ္ဆိုတာက်ေနာ္ယံုႀကည္ပါတယ္ဗ်ာ။
ေလတိုးလို.ယူကလစ္ရ ြက္ေတြတရွဲရွဲျမည္သံႀကားမွာ အညိဳ.ခၽြဲသံခပ္
တိုးတိုးရယ္၊ က်ေနာ့္သမီးေလးရ ဲ.ရယ္သံတခစ္ခစ္ရယ္ဟာညအေမွာင္ထဲမွာလႊင့္ပ်ံ.လို.ေပါ့ဗ်ာ။
ညဥ့္နက္လာေတာ့တူတူအိပ္ယာ၀င္ႀကတယ္။
သမီးေလးကိုအလယ္မွာထားလို. အညိဳန ဲ.က်ေနာ္တို.၂ေယာက္သား ဘာစကားမွမဆိုျဖစ္ပ ဲ
စိုက္ႀကည့္ရင္းမိုးလင္းသြားခ ဲ့တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့သမီးေလးကိုက်ေနာ့္စက္ဘီးေလးေပၚတင္
ပီးေက်ာင္းလိုက္ပို.တယ္။ ေက်ာင္းဆင္းရင္ေဖေဖလာႀကိဳေနာ္တဲ့။ သမီးေလးကိုဖ ြဖ ြေလးနမ္းပီး
အင္းပါသမီးရယ္လို.ဂတိေပးခ ဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာ ယူကလစ္၀င္းဆီဦးတည္ပီးနင္းလာတဲ့...
က်ေနာ့္စက္ဘီးေလးဟာ တ၀ီ၀ီျမည္ေအာင္ေျပးေနတယ္။ အညိဳေက်ာင္းမသြားဘူး..ေမာင္ျမန္ျမန္ျပန္လာလို.
က်ေနာ့္ဇနီးေလးကမွာလိုက္တယ္။ တစ္ထပ္တိုက္ပုေလးရ ဲ.ဆင္၀င္ေအာက္ကို
ေရာက္လာတာန ဲ.စက္ဘီးေလးကိုေထာက္မေထာက္ႏိုင္ေတာ့ပ ဲ လႊတ္ခ်လိုက္ပီးအိမ္ထဲေျပး၀င္လာမိတယ္။
အ..ညိဳ.. လို.အက်ယ္ႀကီးေအာ္လိုက္မိတယ္။ အိပ္ခန္း၀မွာ ဟိုးအရင္ကစ ြပ္က်ယ္အျဖဴေလး၀တ္ထားပီး
ထမီအနက္ကေလးကိုခပ္က်စ္က်စ္၀တ္ထားတဲ့ခါးေသးေသးတင္ကားကားေလးန ဲ.
က်ေနာ့္ဇနီးေလးက တံခါးေဘာင္ကိုလက္ေထာက္ပီး မခို.တရို.ျပံဳးရင္းရီေ၀ေ၀ႀကည့္ေနတယ္။
က်ေနာ္တစ္ေယာက္ေဇာင္းကလႊတ္လိုက္တဲ့ျမင္းတစ္ေကာင္လိုခုန္ေပါက္ပီးေျပးသြားတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစ ြာ ေမ့ေလွ်ာ့လုမတတ္ျဖစ္ခ ဲ့ရတဲ့အနမ္းေတြ..ႏူးညံ့တဲ့အထိအေတြ.ေတြ၊
အညိဳ.ေအာ္ညည္းသံေတြ၊က်ေနာ့္မာန္သြင္းသံေတြ...တစ္ထပ္အိမ္ပုေလးထဲမွာဆူညံလို.ေပါ့ကြယ္...
..... ..... .... .... .... ..... ..... .....
.... .... ..... .... .... .... .... .... .....
.... .... .... .... .... .... ..... .... .... .....
..... .... .... .... .... ... .... ... ... .... ....
ယခုအခါမွာက်ေနာ့္ဘ၀မွာခ်စ္ဇနီးတစ္ေယာက္၊ပီယာႏိုတီးတဲ့၀င္နီေလးလို.ေခၚတဲ့သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
အပတ္စဥ္တနဂ ၤေႏ ြေန.တိုင္းမွာဆရာမေလးရ ဲ.အုတ္ဂူကိုသြားပီး သန္.ရွင္းေရးလုပ္၊ပန္းကေလးေတြခ်တတ္ႀကပါတယ္။
ညစဥ္ညတိုင္းအိပ္ယာေပၚမွာ သမီးေလးကိုစာဖတ္ျပတဲ့အခါက်ေနာ့္ဇနီးက
က်ေနာ့္ေပါင္ေပၚမွီအိပ္ရင္းျပံဳးေနတတ္ပါတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့သမီးေလးက ေဖေဖငယ္ငယ္က
နာမည္တမ်ိဳးရွိတယ္ကေလး ေလးလို.ေမေမကေျပာတယ္ဟုတ္လားလို.ေမးတ ဲ့အခါ..
က်ေနာ္တဟားဟားရယ္ရင္း ဟုတ္ဘူးသမီးေလးရ..ေဖေဖ့ငယ္နာမည္က ေမာင္!! တဲ့
လို.ျပန္ေျပာရင္းအညိဳ.မ်က္ေစာင္းလွလွေလးကိုခံယူတတ္လာပါတယ္။
က်ေနာ့္ဘ၀ခုလိုေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကိုက်ေနာ္ကအန္တီေလးလို.ေခၚပီး က်ေနာ့္ကိုကေလး
ေလးလို.ေခၚတတ္တဲ့က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလးတစ္ေယာက္သိရင္က်မအခ်စ္ကေလးအတြက္
၀မ္းသာတယ္ဟာလို.ေျပာမယ္ဆိုတာက်ေနာ္ယံုႀကည္ပါတယ္ဗ်ာ။
ဤတြင္က်ေနာ့္ပီယာႏိုဆရာမေလးပံုျပင္ပီး၏။
channko

ၿပီးပါၿပီ ။ ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္