Series 3(c)
" ညေစာင့္ " အပိုင္း ( ၃ ) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း
ဇာတ္လမ္း - Directionless
ထို႔ေနာက္လင္းလင္းထက္အား ေသနတ္ႏွင့္ေထာက္ထားရင္း ကိုျမင့္ေမာင္သူမကိုယ္ကို
ေနာက္ေက်ာမွတြန္းကာ security ေမာ္နီတာမ်ား ရွိရာသို႔ေခၚလာခဲ့သည္။
“မင္း လက္ေတြကိုခံုေပၚမွာ တင္ထား .. နဲနဲေလးမွလႈပ္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔”
လင္းလင္းထက္က သူေျပာသည့္အတိုင္း လိုက္လုပ္တာေတြ႔ရသည္။ ကိုျမင့္ေမာင္သူမကို ေသနတ္ႏွင့္
ခ်ိန္ထားရင္းမွနီနီအသံုးျပဳခဲ့သည့္လက္ထိပ္ကို ေကာက္ယူသည္။ စားပြဲခံု၏ သံေထာက္တစ္ခုတြင္
လက္ထိပ္ကိုအရင္လွ်ဳိလိုက္ၿပီးမွ နီနီရဲ ႔လက္တစ္ဖက္ဆီကိုအေသအခ်ာ ခတ္သည္။ စိတ္ခ်ရၿပီဆိုမွ
သူ႔လက္ထဲက ေသနတ္ကို ျပန္ရုတ္ကာ ခါးၾကားထိုးလိုက္သည္။ နီနီတစ္ေယာက္စားပြဲေပၚ
လက္ေထာက္ကာ ရွိေနၿပီး သူမကိုယ္က ကိုျမင့္ေမာင္ရွိရာဘက္သို႔ေက်ာေပးထားသည္။
“ငါးပ်ံတစ္လွည့္ဗံုလံုတစ္လွည့္ဆိုတဲ့စကား သိပ္မွန္တာပဲ မဟုတ္လား လင္းလင္းထက္”
ခပ္ေထ့ေထ့ၿပံဳးကာေျပာရင္း ေနာက္ေက်ာဘက္မွေန၍ လင္းလင္းထက္ဆိုေသာ
အၾကမ္းဖက္သမရဲ ႔ေနာက္ပိုင္းကိုကိုျမင့္ေမာင္စိတ္ႀကိဳက္ရွဳစားေနမိသည္။
ေပါင္လည္ေလာက္အထိပဲ ရွည္သည့္သားေရစကပ္အနက္က တင္းေျပာင္ၿပီး တင္သားၿဖိဳးၿဖိဳးေတြေပၚ
ေျပးကပ္ေနသည္။ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္စကပ္သားေၾကာင့္ေကာ့စြင့္ကာထြက္ေနေသာ တင္သားမ်ား၊
ေတာင္တင္းရွည္လ်ားၿပီး သြယ္လွသည့္ေျခတန္မ်ား .. အားလံုးလိုလိုသည္incredible လို႔ဆိုရမည္..
very sexy !!!
“သိန္းငါးဆယ္!!” (ေက်ာေပးထားသည့္လင္းလင္းထက္ထံမွ စကားသံထြက္လာသည္)
“ဘာေျပာတယ္” (တင္သားေတြကိုငမ္းေနမိသည့္ကိုျမင့္ေမာင္မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔ၿပီး ျပန္ေမးသည္)
“ရွင္အခုခ်က္ခ်င္း ဒီေနရာက ထြက္သြားမယ္ဆိုရင္က်မ ရွင့္ကိုသိန္းငါးဆယ္ေပးမယ္”
“ေအာ္.. ဒီလိုလား .. ေနစမ္းပါဦး .. ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ .. ေနာက္ၿပီး ဒီေဖာက္ခြဲပစၥည္းေတြက
ဘာလုပ္ဖို႔လဲ??” (ကိုျမင့္ေမာင္ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရႈံ႔ရင္း ေမးခြန္းျပန္ထုတ္သည္)
သူ႔အေမးကိုလင္းလင္းထက္က မတံု႔ျပန္ပါ။
ကိုျမင့္ေမာင္က လင္းလင္းထက္နားသို႔လူခ်င္းနီးကပ္သည္အထိတိုးကပ္ၿပီး သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို
တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးႀကီးေတြေပၚ အသာအယာ တင္လိုက္သည္။ လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ကိုယ္ကေလး မသိမသာ
တုန္သြားသည္။ အေၾကာက္အကန္ရုန္းျခင္းေတာ့မရွိပါ။
“မင္း .. ဘာျဖစ္လို႔က်ဳပ္တို႔စက္ရံုကို ေဖာက္ခြဲခ်င္ရတာလဲ”
လင္းလင္းထက္က သူ႔ကို စကားမျပန္…။
“အိုေကေလ .. မေျဖခ်င္လဲ ရတယ္.. ငါလည္း ဒီကိစၥေတြ သိပ္စိတ္၀င္စားတာ မဟုတ္ဘူး”
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔အႀကံကိုဆက္လက္ေမးျမန္းမေနေတာ့ဘဲ ကိုယ့္အႀကံကိုသာ အေကာင္အထည္ဖို႔
ေတြးလိုက္ၿပီး ကိုျမင့္ေမာင္သူ႔ဆီးစပ္ႏွင့္အရသာေကာင္းေကာင္း ေပးမည္ဆိုတာ သိေနသည့္
တင္ပါးႀကီးေတြကို ေျပးကပ္သည္။
“အေစာပိုင္းတုန္းက တစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႔ရပ္လိုက္ရတဲ့က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ကိစၥပဲ
ဆက္လိုက္ရေအာင္”
ထိုသို႔ေျပာရင္း ကိုျမင့္ေမာင္က ဆီးစပ္ႏွင့္တင္အိုးႏွစ္လံုးႏွင့္စတင္ၿပီး ပြတ္သည္။ ေအာက္ခံ
သားေရစကပ္ရွိေနသည့္တိုင္တင္သားေတြရဲ ႔အေတြ႔က ေကာင္းလြန္းလွရာ သူ႔လီးက တေျဖးေျဖးျခင္း
ျပန္၍ မာလာသည္။
“ဘာလုပ္တာလဲ … ေနာက္ထပ္တစ္ခါ က်မကုိယ္မွာ ဗံုးရွာဖို႔ႀကံေနတာလား” (မေက်မခ်မ္း
ျဖစ္ေနရွာသူလင္းလင္းထက္က အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ထားသည့္အသံျဖင့္ေမးသည္)
“ဟဲ ဟဲ ဆိုပါေတာ့.. မင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးသာေန .. က်ဳပ္စိတ္ပါရင္မင္းတို႔အသည္းအသန္လိုခ်င္ေနတဲ့
ပတ္စ္ေ၀ါ့ေတာင္ေျပာျပဦးမယ္..”
ကိုျမင့္ေမာင္လက္ေတြက သားေရစကပ္ရဲ ႔ေအာက္ေျခေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီေရာက္သြားၿပီး
အေပၚဘက္သို႔အသာဆြဲမတင္သည္။ တေျဖးေျဖးျခင္းႏွင့္သားေရစကပ္က လိပ္ကာ
ခါးသြယ္သြယ္ေလးေပၚတြင္စုပံုသည္။
“ရွင္ဟာ တကယ့္ႏွာဘူးေကာင္ပဲ” (လင္းလင္းထက္က မခံခ်ိမခံသာ အသံႏွင့္ထပ္ေျပာသည္)
“ေတာက္.. လွတယ္ကြာ”
စကပ္အခံကင္းလြတ္သြားလို႔ေပၚလာသည့္တင္သားေဖြးေဖြးႀကီး ႏွစ္လံုးက ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္
ေကာင္းလွသည္။ အစက္အေပ်ာက္ဆို၍ အမည္းစက္ေရာ၊ အနီစက္ေရာ တစ္ခုတစ္ေလမွ မရွိဘဲ
ေၾကြသားေရာင္ေတာက္သလို ျဖဴေဖြးတင္းေျပာင္ေနသည္။ ထို႔အျပင္လင္းလင္းထက္အတြင္းခံဟူ၍
၀တ္ထားသည္က ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းထဲ ရွိေသာ ဂ်ီစထရင္းသာ။ အျပစ္ေျပာစရာ မရွိသည့္
လံုး၀န္းၿဖိဳးေမာက္သည့္တင္သားႀကီးႏွစ္ခုကို ေသးငယ္လွသည့္ေငြေရာင္lace ႀကိဳးေလးကသာ
ပိုင္းျခားထားသည္။ ေတာက္ !!!
တအားဖ်စ္ညွစ္ဖို႔ေကာင္းေနသည့္တင္သားလံုးလံုးေတြေပၚ ကိုျမင့္ေမာင္လက္က ခ်က္ခ်င္း
ေနရာယူသည္။ လက္ဖ၀ါးျဖင့္အသာအယာပြတ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္တင္သားႏွစ္ဖက္ကို ဖ်စ္ညွစ္ကာ
ဆြဲရင္း ဟသြားသည့္ဖင္ၾကားထဲသို႔သူ႔လီးကိုကပ္ကာ တေယာထိုးသလိုစတိလိုးသည္။
“ဒီညအဖို႔က်ဳပ္ေလးႀကိမ္ေျမာက္လိုးႏို္င္မလားဆိုတာ စိတ္၀င္စားစရာပဲ”
ကိုယ့္စိတ္ကူးႏွင့္ကိုယ္ေျပာလိုက္ရင္း ကိုျမင့္ေမာင္လက္က တင္အိုးထြားထြားေတြကို
ဆုပ္ကိုင္ထားရာမွအေပၚဘက္သို႔ကင္းေျခမ်ားတစ္ေကာင္လိုတေရြ ႔ေရြ ႔ႏွင့္တက္လာ၏။
“က်ဳပ္ဟာက်ဳပ္ေတာင္အံ့ၾသမိတယ္.. ဒီေလာက္ေတာင္စြမ္းလိမ့္မယ္ထင္မထားတာ အမွန္ပဲ ..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ဒီေန႔ဟာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္အေကာင္းဆံုးေန႔ပဲ”
ကိုျမင့္ေမာင္လက္ေတြက ဘေလာက္စ္အေပၚကေန လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ႏို႔ႀကီးေတြကို
လွမ္းဆြဲလိုက္ေသာအခါ သူမကိုယ္ေလး ေတာင့္တင္းကာသြားရွာသည္။ အင္းခနဲ ကိုျမင့္ေမာင္ႏႈတ္က
ေက်နပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ညည္းၿပီး လက္ေတြက ႏို႕အံုသားေတြကိုတင္းတင္းဆြဲဖ်စ္သလို၊
ဆီးစပ္ႏွင့္လည္း သူမဖင္ၾကားကို ေလွ်ာတိုက္ပြတ္ေနသည္။ (ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္မင္းႏို႕ႀကီးေတြက
ဆြဲလို႔ေကာင္းေနတာပဲ ဟ) .. ။ လင္းလင္းထက္ဆီက ဘာသံမွမထြက္ဘဲ ၿငိမ္ခံေနရာ ကိုျမင့္ေမာင္
ပို၍ အတင့္ရဲလာသည္။ ဘေလာက္စ္ေပၚမွ ႏို႔ေတြကို နယ္ဖတ္ေနရာမွလက္ကို
ဘေလာက္စ္ေအာက္မွလွ်ဳိကာ အထဲသို႔ထည့္မည့္ဟန္ျပင္သည္။
“ေတာ္ၿပီ.. က်မ အရႈံးေပးတယ္.. ရွင္က်မကို ရဲလက္ထဲ အပ္ခ်င္အပ္ေတာ့”
“ေနပါဦးေလ .. ဆႏၵေတြ မေစာစမ္းပါနဲ႔ “
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ေျပာလိုက္သည့္လင္းလင္းထက္စကားကိုလ်စ္လ်ဴရႈရင္း ကိုျမင့္ေမာင္လက္က
ဘေလာက္စ္အကၤ် ီရဲ ႔ေအာက္နားစကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္သည္။ လက္ျဖင့္တအားဆြဲလိုက္ရာ
ၿဗိခနဲ ဆိုသည့္အသံက အက်ယ္ႀကီး ျမည္ၿပီး ဘေလာက္စ္အကၤ် ီက လည္ပင္းေနရာထိ
ႏွစ္ျခမ္းကြဲထြက္သည္။
“ေစာက္ရူးးးး .. အဲ့ဒါ ေစ်းႀကီးေပး၀ယ္ထားရတာဟဲ့”
ၿငိမ္ခံေနသည့္လင္းလင္းထက္ေဒါသျဖင့္ေပါက္ကြဲၿပီး ကုန္းေအာ္သည္။ ဘေလာက္စ္ျဖဴျဖဴေလး
ရွိခဲ့သည့္ေနရာကို ေခါင္းငံု႔ၾကည့္မိေတာ့ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔လက္ႏွစ္ဖက္က အနီရဲရဲ lacy ဘရာေလးကို
အုပ္ကိုင္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔သည္။ လင္းလင္းထက္ေဒါသထြက္လိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။
သူမကိုယ္တစ္ခုလံုး ေဒါသမီးေၾကာင့္ေလာင္ၿမိဳက္ေနရာ လူေတာင္မွခ်က္ခ်င္းပင္အခိုးအေငြ႔မ်ား
ထြက္ကာ ေပ်ာက္သြားမလား ထင္ရသည္။ သူမ ဒီလိုျဖစ္ေနေပမယ့္ကိုျမင့္ေမာင္ကေတာ့မမႈ။
ဘရာသားတစ္၀က္ေလာက္သာ ဖံုးထားႏိုင္သည့္ႏို႕ႀကီးေတြကို ေကာင္းေကာင္းနယ္ဖတ္ေနယံုမက၊
ဖင္ၾကားထဲ လီးကိုေထာက္ၿပီး လိုးေနသည္ကိုလည္း တစ္ခ်က္ေလးမွ မရပ္။ ယူနီေဖာင္း
ေဘာင္းဘီသာ ခံမထားလွ်င္သူမဖင္ေပါက္ျဖစ္ျဖစ္၊ အဖုတ္ေပါက္ျဖစ္ျဖစ္တစ္ခုခုထဲ လီးက
တိုး၀င္ေနမွာ ေသခ်ာပါသည္။
“ကဲ သြားေပေတာ့”
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ကိုျမင့္ေမာင္သည္အေနအထား မမွန္ေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ
ဘရာနီနီေလးရဲ ႔ေနာက္ေက်ာက ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ ဘရာႀကိဳးေသးေသးေလး ႏွစ္ဖက္က
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ပခံုသားမ်ားေပၚက ေျပက်ၿပီး စားပြဲစြန္းကိုကိုင္ထားရသည့္
လက္တန္ေတြတေလွ်ာက္ေလွ်ာဆင္းကာ အဖ်ားမွာ သြားစုသည္။ ဘာမွအဖံုးအကြယ္မရွိေတာ့ၿပီ
ျဖစ္သည့္လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ႏို႕ႀကီးေတြခမ်ာ ၀င့္၀င့္ၾကြားၾကြားႏွင့္သူမရဲ ႔ရင္ဘတ္ေနရာမွ ၾကြတက္ကာ
ရွိေနသည္။ ႏို႔သီးမာမာေလးေတြကမူငွားငွားစြင့္စြင့္ရွိေနသည့္ႏို႔အံုႀကီးေတြ၍ ထိပ္ပိ္ုင္းအား လွပစြာ
အဖ်ားသတ္ေပးထားသည္။
“ေကာင္းကြာ …”
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ပခံုးေပၚမွ ေက်ာ္၍ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ကိုျမင့္ေမာင္
ႏႈတ္မွထုတ္ေဖာ္ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ (မင္း ႏို႔ေတြက အရမ္းႀကီးၿပီး တအားလွတာပဲ) .. အေလးခ်ိန္
မနည္းလွမည့္ႏို႔အံုလံုးႀကီးေတြကို ေအာက္ကေန ပင့္ကာ ကိုင္ထားရင္း ကိုျမင့္ေမာင္
ထပ္ေျပာျပန္သည္။ လက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ၿပီး ညွစ္ၾကည့္ေသာအခါ တင္းရင္းေနသည့္အသားဆိုင္ေတြက
သူ႔လက္ကိုပင္ေတာင့္ခံထားရွာသည္။ ကိုျမင့္ေမာင္ေတာ့သေဘာက်လိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။
ႏို႕ႀကီးဂိုဏ္းရဲ ႔ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဘုရင္မ ပီသပါဘိ..။
“ေတာက္… နည္းတာႀကီးေတြ မဟုတ္ဘူး .. ဒါႀကီးေတြ ေခါင္အံုးအိပ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့
ေကာင္းလိုက္မယ့္ ျဖစ္ျခင္း”
ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔စကာကိုး ဟြန္႔ခနဲ ႏွာေခါင္းရႈံ႔၍ လင္းလင္းထက္တံု႔ျပန္သည္။ သူမ ပခုံးေပၚမွ ေက်ာ္၍
ကိုျမင့္ေမာင္က သူ႔လက္ေတြ ႏို႔အံုႀကီးေတြေပၚ ေျပးလႊားေနပံုကို ငံု႔ၾကည့္ေနရာ လင္းလင္းထက္
မ်က္ႏွာက တျခားကို ေစာင္းငဲ့ထားသည္။
“ကဲ .. က်ဳပ္တို႔ေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ ေျပာရေအာင္.. မင္းကိုက်ဳပ္ေကာင္းေကာင္းလိုးၿပီး
ေယာက်္ားလီး ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႔ျပမယ္.. ၿပီးမွရဲေတြ
အေၾကာင္းၾကားတာေပါ့.. မေကာင္းဘူးလား”
လံုး၀ကို ေက်နပ္မွာ မဟုတ္မွန္း သိေနေပမယ့္လင္းလင္းထက္ဆီမွတံု႔ျပန္စကားကိုေတာ့မရရွိပါ။
မ်က္ႏွာကိုလႊဲၿမဲအတို္င္း လႊဲထားသည္။
ႏို႔လံုးလံုးႀကီးေတြအား စိတ္ႀကိဳက္နယ္ဖတ္ေနမႈကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး ကိုျမင့္ေမာင္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်၍
ပင္တီဆီသို႔လက္လွမ္းသည္။ ေသးသြယ္သည့္ခဲေရာင္ဂ်ီစထရင္းေလး သြယ္လွသည့္ေပါင္တန္ေတြ
တေလွ်ာက္ေလွ်ာကာ ကဗ်ာဆန္ဆန္က်လာေသာအခါ ကိုျမင့္ေမာင္သူ႔စိတ္ကိုသူမထိန္းႏိုင္။
သူ႔ကိုယ္ႏွင့္အနီးဆံုးျဖစ္ေသာ ညာဘက္ျခမ္းက ဖင္သားေဖြးေဖြးလံုးလံုးႀကီးအား ဖိကာနမ္းသည္။
လွ်ာျပားလိုက္ႀကီး ထုတ္၍လည္း ရႊတ္ခနဲ လ်က္သည္။
တံေတြးရည္စိုကာ ေျပာင္လက္သြားသည့္တင္ပါးႀကီးတစ္ျခမ္းကို ျဖန္းခနဲျမည္ေအာင္ပင္
ခပ္ဆတ္ဆတ္ပုတ္လိုက္ၿပီး ကိုျမင့္ေမာင္မတ္တပ္ျပန္ရပ္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့သူ႔ေဘာင္းဘီကို
ၾကယ္သီးျဖဳတ္ကာ ခြ်တ္လိုက္ယံုမက ေျခက်င္း၀တ္ထိေရာက္ေအာင္လည္း တြန္းခ်သည္။
အသင့္အေနအထားႏွင့္မတ္ေထာင္ေနသည့္လီးကေတာ့သူ႔အတြက္ခိုနားစရာ ခ်ဳိျမမည့္
အဖုတ္အသစ္ဘယ္မွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာ သိေနဟန္ျဖင့္တင္ပါးေဖြးေဖြးႀကီး ႏွစ္ခုၾကားသို႔
တန္းကာခ်ိန္ထားသည္။
“ေကာင္းလိုက္မယ့္ ျဖစ္ျခင္းကြာ”
အမဲနံ႔ရေသာ က်ားလိုဆႏၵေဇာျဖင့္တဆတ္ဆတ္တုန္ခ်င္ေနသည့္လီးကို ေသခ်ာ ထိန္းကိုင္ၿပီး
ကိုျမင့္ေမာင္လင္းလင္းထက္ရဲ ႔တင္ပါးႀကီးေတြ ေနာက္သို႔တိုးကပ္သည္။ အနည္းငယ္စြတ္စိုေနသည့္
အဖုတ္၀ႏွင့္လီးထိပ္အရင္ထိသည္။ လင္းလင္းထက္ရဲ ႔သက္ျပင္းခ်သံသဲ့သဲ့ႏွင့္အတူ
ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔ေက်နပ္အားရစြာ ညည္းသံက ထြက္ေပၚလာ၏။ ထိုအသံႏွစ္ခုရဲ ႔ေနာက္တြင္ေတာ့
အဖုတ္ထဲ လီး၀င္သြားသည့္ ျပစ္ခနဲျမည္သံက ထပ္က်ပ္မကြာ လိုက္ပါလာသည္။
“အိုး .. ဖက္ခ္”
လီးဒစ္အဖုတ္ေခါင္းထဲ ၀င္သြားသည္ႏွင့္ကုိျမင့္ေမာင္လက္ႏွစ္ဖက္က
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ပခံုးသားမ်ားကိုအားျပဳသလိုဆုပ္ကိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္ဆီးစပ္ကိုဆတ္ခနဲ
ေကာ့ထိုးလိုက္ရာ လီးတန္က အဖုတ္လမ္းေၾကာင္း တေလွ်ာက္အားအရွိန္အျပည့္ျဖင့္ေျပး၀င္သည္။
“မွတ္ၿပီလား .. ပါ၀ါပလန္႔ကိုဗံုးခြဲခ်င္ဦး”
ကိုျမင့္ေမာင္ကေတာ့အပီအျပင္ကို ႀကံဳး၀ါး၍ လိုးေဆာင့္သည္။ လင္းလင္းထက္အဖုတ္က နီနီလုိမ်ဳိး
တအားက်ပ္ေနသည္မဟုတ္ဘဲ၊ သူ႔လီးအား အဆင္ေျပစြာ လက္ခံႏိုင္သည့္အတြက္လည္း လုပ္ရတာ
ပိုမိုက္သည္။ စိတ္ပါတာလား၊ မပါတာလား မသိသည့္တိုင္သဘာ၀အေလ်ာက္ထြက္လာသည့္
ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားေၾကာင့္လီးတန္အသြင္းအထုတ္က အခက္အခဲမရွိ။ ေရွာခနဲ၀င္.. ေရွာခနဲ
ျပန္ထြက္ႏွင့္စကၠန္႔တိုင္း စကၠန္႔တိုင္းတြင္လီးတစ္ေခ်ာင္းလံုးက အဖုတ္ထဲ လိုး၀င္သည္။
“လာခဲ့စမ္း”
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ပခံုးအား အားျပဳထားသည့္လက္ေတြကိုလႊတ္၍ ဖါးလ်ားက်ေနသည့္
ဆံႏြယ္နီညိဳေရာင္ေတြကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဆုပ္ဆြဲသည္။ အားခနဲ ေအာ္ၿပီး လင္းလင္းထက္ေခါင္းက
ေမာ့ၿပီး ေက်ာျပင္ေလးက အလိုလို ေကာ့တက္သည္။ ဒီအေနအထားတြင္ခါးက ခြက္၀င္သလို ျဖစ္ရာ၊
အဖုတ္ထဲတိုး၀င္ေနသည့္လီးက အေနအထား တစ္မ်ဳိးေျပာင္း၍ တိုး၀င္ျပန္သည္။
“အိုး ... ေရး”
သူ႔လီးက အိေထြးေနသည့္အဖုတ္ထဲသို႔အဆံုးအထိ၀င္သြားတုိင္း၊ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးေတြ
လိႈင္းလံုးပမာတုန္ခါတက္သည္ကို ၾကည့္ရင္း ကိုျမင့္ေမာင္အေကာင္းႀကီးေကာင္းေနသည္။
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ဆံပင္ကိုလက္ျပန္လိမ္ကာ ဆြဲထားရင္းမွအခ်က္ႏွစ္ဆယ္နီးပါးမွ်
တဟုန္ထိုးေဆာင့္သည္။ ထို႔ေနာက္ဆံပင္ေတြကိုလိမ္ဆြဲထားမႈကို ေျဖလႊတ္သည္။ သို႔ေသာ္
ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔လက္ေတြကမူဆံႏြယ္ေတြအစား လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ႏို႕ႀကီးေတြကို ေနာက္ကေန
ဖမ္းဆုပ္အားျပဳသည္။ တအားကိုဖ်စ္ညွစ္ထားရင္းမွတဖန္းဖန္းႏွင့္ ျမည္ေအာင္ကို ေဆာင့္သည္။
“အား ... ၿပီး .. ၿပီးၿပီ!!!!!!!!”
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ႀကံဳးေအာ္လိုက္ၿပီးေနာက္ကိုျမင့္ေမာင္သူ႔လီးကို ျပန္မႏႈတ္တမ္း
အဖုတ္အဆံုးထိေရာက္ေအာင္ထိုးထည့္ထားသည္။ အတြင္းပိုင္း အက်ဆံုးသို႔ေရာက္ရွိေနသည့္
လီးထိပ္မွေန၍ ခြ်ဲျပစ္ေနသည့္လရည္ေတြကိုအားရပါးရ ပန္းထုတ္သည္။ သံုးေလးခါထက္မနည္း
လီးတန္တေလွ်ာက္ပူဆင္းသြားေအာင္လရည္ေတြကိုသြန္ထုတ္ၿပီးမွကိုျမင့္ေမာင္သူ႔လီးကို
အဖုတ္ထဲမွဆြဲထုတ္သည္။ ႏႈတ္ဆက္လက္ေဆာင္အေနနဲ႔ေသြးေရာင္သမ္းကာ နီးျမန္းေနသည့္
ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီး တစ္ဖက္ကိုလက္ျဖင့္ခပ္ဆတ္ဆတ္ရိုက္လုိက္သည္။
“ေကာင္းကြာ .. ဟူး ... ေရလည္မိုက္တယ္”
ေနာက္ကို ေျခလွမ္း အနည္းငယ္ဆုတ္ရင္း အသက္ကိုမွန္မွန္ျပန္ရွဴေနရသည့္ကိုျမင့္ေမာင္
သူ႔အတြက္သူဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာျဖင့္ေၾကြးေၾကာ္မိသည္။ ဟုတ္လည္း ဟုတ္တာပဲေလ။ ျပည့္စြမ္းအား
ႏူးကလီးယားပါ၀ါပလန္႔ကို ေဖာက္ခြဲဖို႔လာတာ ျဖစ္ရမည့္အၾကမ္းဖက္သမ သံုးေယာက္တြင္..
ႏို႔ႀကီးဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူလင္းလင္းထက္ဆိုသည့္လံုးႀကီးေပါက္လွေကာင္မက ေမာ္နီတာမ်ား
တင္ထားသည့္စားပြဲစြန္းကိုလက္ေထာက္၍ ခပ္ကုန္းကုန္းအေနအထားႏွင့္မတ္တပ္ရပ္ေနရသည္။
ဖင္သားေဖြးေဖြးေတြၾကားမွအေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္ေနသည့္အဖုတ္၀သည္မူကိုျမင့္ေမာင္
လီးဒဏ္ေၾကာင့္ဟစိဟစိေတာင္ျဖစ္ေနသည္။ နီနီရဲရဲ အသားႏုေလးေတြ အေပၚတြင္ေတာ့တစိမ့္စိမ့္
စီးက်ေနသည့္သုတ္ရည္ျဖဴျပစ္ျပစ္မ်ားက ေနရာယူထားသည္။
ႏို႕ႀကီးဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ရဲ ႔ေနာက္လိုက္ျဖစ္သည့္ႏွစ္ေယာက္အနက္နီနီက မ်က္ႏွာေပၚတြင္
သုတ္ရည္ေတြ အေဖြးသားႏွင့္ၾကမ္းျပင္ထက္တြင္ေမ့လဲေနၿပီး၊ ၀ါ၀ါကမူအဖုတ္အတြင္းတြင္
သုတ္ရည္ေတြ အျပည့္ႏွင့္စားပြဲေပၚတြင္လဲေလ်ာင္းလ်က္ရွိသည္။
ကိုျမင့္ေမာင္မခိုးမခန္႔ေလသံျဖင့္ဟက္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကို ျပန္၀တ္သည္။
ညဘက္ေစာေစာ အိမ္က ထြက္မလာခင္က ခြ်န္ခဲ့သည့္ Jingle Bells တီးလံုးကိုပင္ေလကေလး
ခြ်န္ရင္း လင္းလင္းထက္ရွိေနရာ ေမာ္နီတာမ်ား တင္ထားသည့္စားပြဲနားသို႔ေလွ်ာက္လာသည္။
ထိုင္ခံုတစ္လံုးကိုဆြဲကာထိုင္ရင္း စကရင္ေဆာ့ဗာေပၚေနေသးသည့္မိန္းကြန္ပ်ဴတာတြင္ပတ္စ္ေ၀ါ့ကို
စိမ္ေျပနေျပ ရိုက္ထည့္သည္။ ျဖတ္ခနဲ ေပၚလာသည့္စကရင္တြင္ရွိေသာ Security System
ကိုဖြင့္လိုက္ၿပီးေနာက္ေမာ္နီတာေရွ႔က နံရံတြင္ရွိေသာ အနီေရာင္ခလုတ္ကို ႏွိပ္သည္။ Emergency
Team မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ့မည္မွန္း ကိုျမင့္ေမာင္ေရာ၊ လင္းလင္းထက္ပါ သိလိုက္သည္။
“ပတ္စ္ေ၀ါ့က ဘာလဲ” (နာက်ည္းစက္ဆုပ္သည့္ေလသံျဖင့္လင္းလင္းထက္ေဘးတိုက္ရွိေနသည့္
ကိုျမင့္ေမာင္ကိုလွမ္းေမးသည္)
“ပတ္စ္ေ၀ါ့”
“ဘာေျပာတယ္”
ကိုျမင့္ေမာင္ဆီက ျပန္ေျဖသံကို ၾကားလိုက္ေပမယ့္ဘာဆိုလိုမွန္း မသိသျဖင့္လင္းလင္းထက္
ထပ္ေမးျပန္သည္။ ထိုေရာအခါ ေလသံေအးေအးေလးႏွင့္ရွင္းျပရွာသည့္ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔စကားကို
ၾကားၿပီးေနာက္လင္းလင္းထက္စိတ္ဓါတ္က ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ကုိက်သြားသည္။ ဒီလိုမ်ဳိး
စက္ရံုရဲ ႔ညေစာင့္အလိုးခံလိုက္ရတာေတာင္သူမ ဒီေလာက္မခံစားရ။ ဘာမဟုတ္တာေလးကို
မေတြးမိရေကာင္းလားဆိုသည့္သူမရဲ ႔အျဖစ္ကိုသူမ ၀မ္းနည္းနာက်ည္းကာ လက္ထိပ္သာ
ခတ္မထားဘူးဆိုရင္နံရံနဲ႔ေခါင္းေျပးေဆာင့္ကာ သူမကိုယ္သူမ သတ္ေသမိမလား မသိ… ။
Terrorist အရင့္အမာႀကီး ျဖစ္လ်က္ႏွင့္မ်က္လံုးအိမ္တြင္မ်က္ရည္မ်ား ရစ္၀ဲလာသည့္အထိ
ခံစားသြားရရွာသည့္လင္းလင္းထက္အား ကိုျမင့္ေမာင္လွမ္းေျပာလိုက္သည့္စကားကား
“ပတ္စ္ေ၀ါ့က ပတ္စ္ေ၀ါ့ပဲေလ .. p a s s w o r d .. ဒီေကာင္က system default အေနနဲ႔လာတာ ...
က်ဳပ္က ဒါႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ဟာသပဲဆိုၿပီး မခ်ိန္းဘဲထားတာ .. ခ်ိန္းရမွာ ပ်င္းတာလဲ ပါတာေပါ့”
ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဟန္ပါပါ တြန္႔ျပလိုက္ယံုမက လက္၀ါးႏွစ္ဖက္ကို ျဖန္႔၍ပါ သူဘာမွ
မတတ္ႏိုင္ဘူးဆိုသည့္အမူအရာျဖင့္ကိုျမင့္ေမာင္ရွင္းျပလိုက္ေသာ စကားပင္...။
မိန္းကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ရွိထိုင္ခံုတြင္ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ေနရင္းမွကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔အေတြးက
ဓါတ္ခြဲခန္းရဲ ႔စတိုခန္းထဲတြင္က်န္ခဲ့သည့္ေဒါက္တာ၀င့္သူဆီသို႔ေရာက္သြားသည္။ စက္ရံုကို
၀င္စီးသည့္အၾကမ္းဖက္သမားေတြကိုသူေခ်မႈန္းလိုက္ၿပီလို႔၀မ္းသာအားရ သြားေျပာရမလား၊
ဒါမွမဟုတ္အႏၱရာယ္မွ မလြတ္ေျမာက္ေသးဘူးဟု ေဖာေရွာလုပ္ကာ ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီေလာက္
လီးစုပ္ခိုင္းလို႔ရမလား ေတြးလိုက္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ဒီေန႔အဖို႔ငါးႀကိမ္ေျမာက္အျဖစ္
လီးေထာင္လာႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာ ကိုျမင့္ေမာင္အတြက္ေတာ့မေသခ်ာပါေခ် .. ။
ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ကိုျမင့္ေမာင္ေနရာမွာဆိုလွ်င္ေရာ ဘယ္လိုေနၾကမလဲဗ်ာ ….
ၿပီးပါၿပီ ။ ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္
ဇာတ္လမ္း - Directionless
ထို႔ေနာက္လင္းလင္းထက္အား ေသနတ္ႏွင့္ေထာက္ထားရင္း ကိုျမင့္ေမာင္သူမကိုယ္ကို
ေနာက္ေက်ာမွတြန္းကာ security ေမာ္နီတာမ်ား ရွိရာသို႔ေခၚလာခဲ့သည္။
“မင္း လက္ေတြကိုခံုေပၚမွာ တင္ထား .. နဲနဲေလးမွလႈပ္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔”
လင္းလင္းထက္က သူေျပာသည့္အတိုင္း လိုက္လုပ္တာေတြ႔ရသည္။ ကိုျမင့္ေမာင္သူမကို ေသနတ္ႏွင့္
ခ်ိန္ထားရင္းမွနီနီအသံုးျပဳခဲ့သည့္လက္ထိပ္ကို ေကာက္ယူသည္။ စားပြဲခံု၏ သံေထာက္တစ္ခုတြင္
လက္ထိပ္ကိုအရင္လွ်ဳိလိုက္ၿပီးမွ နီနီရဲ ႔လက္တစ္ဖက္ဆီကိုအေသအခ်ာ ခတ္သည္။ စိတ္ခ်ရၿပီဆိုမွ
သူ႔လက္ထဲက ေသနတ္ကို ျပန္ရုတ္ကာ ခါးၾကားထိုးလိုက္သည္။ နီနီတစ္ေယာက္စားပြဲေပၚ
လက္ေထာက္ကာ ရွိေနၿပီး သူမကိုယ္က ကိုျမင့္ေမာင္ရွိရာဘက္သို႔ေက်ာေပးထားသည္။
“ငါးပ်ံတစ္လွည့္ဗံုလံုတစ္လွည့္ဆိုတဲ့စကား သိပ္မွန္တာပဲ မဟုတ္လား လင္းလင္းထက္”
ခပ္ေထ့ေထ့ၿပံဳးကာေျပာရင္း ေနာက္ေက်ာဘက္မွေန၍ လင္းလင္းထက္ဆိုေသာ
အၾကမ္းဖက္သမရဲ ႔ေနာက္ပိုင္းကိုကိုျမင့္ေမာင္စိတ္ႀကိဳက္ရွဳစားေနမိသည္။
ေပါင္လည္ေလာက္အထိပဲ ရွည္သည့္သားေရစကပ္အနက္က တင္းေျပာင္ၿပီး တင္သားၿဖိဳးၿဖိဳးေတြေပၚ
ေျပးကပ္ေနသည္။ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္စကပ္သားေၾကာင့္ေကာ့စြင့္ကာထြက္ေနေသာ တင္သားမ်ား၊
ေတာင္တင္းရွည္လ်ားၿပီး သြယ္လွသည့္ေျခတန္မ်ား .. အားလံုးလိုလိုသည္incredible လို႔ဆိုရမည္..
very sexy !!!
“သိန္းငါးဆယ္!!” (ေက်ာေပးထားသည့္လင္းလင္းထက္ထံမွ စကားသံထြက္လာသည္)
“ဘာေျပာတယ္” (တင္သားေတြကိုငမ္းေနမိသည့္ကိုျမင့္ေမာင္မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔ၿပီး ျပန္ေမးသည္)
“ရွင္အခုခ်က္ခ်င္း ဒီေနရာက ထြက္သြားမယ္ဆိုရင္က်မ ရွင့္ကိုသိန္းငါးဆယ္ေပးမယ္”
“ေအာ္.. ဒီလိုလား .. ေနစမ္းပါဦး .. ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ .. ေနာက္ၿပီး ဒီေဖာက္ခြဲပစၥည္းေတြက
ဘာလုပ္ဖို႔လဲ??” (ကိုျမင့္ေမာင္ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရႈံ႔ရင္း ေမးခြန္းျပန္ထုတ္သည္)
သူ႔အေမးကိုလင္းလင္းထက္က မတံု႔ျပန္ပါ။
ကိုျမင့္ေမာင္က လင္းလင္းထက္နားသို႔လူခ်င္းနီးကပ္သည္အထိတိုးကပ္ၿပီး သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို
တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးႀကီးေတြေပၚ အသာအယာ တင္လိုက္သည္။ လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ကိုယ္ကေလး မသိမသာ
တုန္သြားသည္။ အေၾကာက္အကန္ရုန္းျခင္းေတာ့မရွိပါ။
“မင္း .. ဘာျဖစ္လို႔က်ဳပ္တို႔စက္ရံုကို ေဖာက္ခြဲခ်င္ရတာလဲ”
လင္းလင္းထက္က သူ႔ကို စကားမျပန္…။
“အိုေကေလ .. မေျဖခ်င္လဲ ရတယ္.. ငါလည္း ဒီကိစၥေတြ သိပ္စိတ္၀င္စားတာ မဟုတ္ဘူး”
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔အႀကံကိုဆက္လက္ေမးျမန္းမေနေတာ့ဘဲ ကိုယ့္အႀကံကိုသာ အေကာင္အထည္ဖို႔
ေတြးလိုက္ၿပီး ကိုျမင့္ေမာင္သူ႔ဆီးစပ္ႏွင့္အရသာေကာင္းေကာင္း ေပးမည္ဆိုတာ သိေနသည့္
တင္ပါးႀကီးေတြကို ေျပးကပ္သည္။
“အေစာပိုင္းတုန္းက တစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႔ရပ္လိုက္ရတဲ့က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ကိစၥပဲ
ဆက္လိုက္ရေအာင္”
ထိုသို႔ေျပာရင္း ကိုျမင့္ေမာင္က ဆီးစပ္ႏွင့္တင္အိုးႏွစ္လံုးႏွင့္စတင္ၿပီး ပြတ္သည္။ ေအာက္ခံ
သားေရစကပ္ရွိေနသည့္တိုင္တင္သားေတြရဲ ႔အေတြ႔က ေကာင္းလြန္းလွရာ သူ႔လီးက တေျဖးေျဖးျခင္း
ျပန္၍ မာလာသည္။
“ဘာလုပ္တာလဲ … ေနာက္ထပ္တစ္ခါ က်မကုိယ္မွာ ဗံုးရွာဖို႔ႀကံေနတာလား” (မေက်မခ်မ္း
ျဖစ္ေနရွာသူလင္းလင္းထက္က အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ထားသည့္အသံျဖင့္ေမးသည္)
“ဟဲ ဟဲ ဆိုပါေတာ့.. မင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးသာေန .. က်ဳပ္စိတ္ပါရင္မင္းတို႔အသည္းအသန္လိုခ်င္ေနတဲ့
ပတ္စ္ေ၀ါ့ေတာင္ေျပာျပဦးမယ္..”
ကိုျမင့္ေမာင္လက္ေတြက သားေရစကပ္ရဲ ႔ေအာက္ေျခေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီေရာက္သြားၿပီး
အေပၚဘက္သို႔အသာဆြဲမတင္သည္။ တေျဖးေျဖးျခင္းႏွင့္သားေရစကပ္က လိပ္ကာ
ခါးသြယ္သြယ္ေလးေပၚတြင္စုပံုသည္။
“ရွင္ဟာ တကယ့္ႏွာဘူးေကာင္ပဲ” (လင္းလင္းထက္က မခံခ်ိမခံသာ အသံႏွင့္ထပ္ေျပာသည္)
“ေတာက္.. လွတယ္ကြာ”
စကပ္အခံကင္းလြတ္သြားလို႔ေပၚလာသည့္တင္သားေဖြးေဖြးႀကီး ႏွစ္လံုးက ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္
ေကာင္းလွသည္။ အစက္အေပ်ာက္ဆို၍ အမည္းစက္ေရာ၊ အနီစက္ေရာ တစ္ခုတစ္ေလမွ မရွိဘဲ
ေၾကြသားေရာင္ေတာက္သလို ျဖဴေဖြးတင္းေျပာင္ေနသည္။ ထို႔အျပင္လင္းလင္းထက္အတြင္းခံဟူ၍
၀တ္ထားသည္က ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းထဲ ရွိေသာ ဂ်ီစထရင္းသာ။ အျပစ္ေျပာစရာ မရွိသည့္
လံုး၀န္းၿဖိဳးေမာက္သည့္တင္သားႀကီးႏွစ္ခုကို ေသးငယ္လွသည့္ေငြေရာင္lace ႀကိဳးေလးကသာ
ပိုင္းျခားထားသည္။ ေတာက္ !!!
တအားဖ်စ္ညွစ္ဖို႔ေကာင္းေနသည့္တင္သားလံုးလံုးေတြေပၚ ကိုျမင့္ေမာင္လက္က ခ်က္ခ်င္း
ေနရာယူသည္။ လက္ဖ၀ါးျဖင့္အသာအယာပြတ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္တင္သားႏွစ္ဖက္ကို ဖ်စ္ညွစ္ကာ
ဆြဲရင္း ဟသြားသည့္ဖင္ၾကားထဲသို႔သူ႔လီးကိုကပ္ကာ တေယာထိုးသလိုစတိလိုးသည္။
“ဒီညအဖို႔က်ဳပ္ေလးႀကိမ္ေျမာက္လိုးႏို္င္မလားဆိုတာ စိတ္၀င္စားစရာပဲ”
ကိုယ့္စိတ္ကူးႏွင့္ကိုယ္ေျပာလိုက္ရင္း ကိုျမင့္ေမာင္လက္က တင္အိုးထြားထြားေတြကို
ဆုပ္ကိုင္ထားရာမွအေပၚဘက္သို႔ကင္းေျခမ်ားတစ္ေကာင္လိုတေရြ ႔ေရြ ႔ႏွင့္တက္လာ၏။
“က်ဳပ္ဟာက်ဳပ္ေတာင္အံ့ၾသမိတယ္.. ဒီေလာက္ေတာင္စြမ္းလိမ့္မယ္ထင္မထားတာ အမွန္ပဲ ..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ဒီေန႔ဟာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္အေကာင္းဆံုးေန႔ပဲ”
ကိုျမင့္ေမာင္လက္ေတြက ဘေလာက္စ္အေပၚကေန လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ႏို႔ႀကီးေတြကို
လွမ္းဆြဲလိုက္ေသာအခါ သူမကိုယ္ေလး ေတာင့္တင္းကာသြားရွာသည္။ အင္းခနဲ ကိုျမင့္ေမာင္ႏႈတ္က
ေက်နပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ညည္းၿပီး လက္ေတြက ႏို႕အံုသားေတြကိုတင္းတင္းဆြဲဖ်စ္သလို၊
ဆီးစပ္ႏွင့္လည္း သူမဖင္ၾကားကို ေလွ်ာတိုက္ပြတ္ေနသည္။ (ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္မင္းႏို႕ႀကီးေတြက
ဆြဲလို႔ေကာင္းေနတာပဲ ဟ) .. ။ လင္းလင္းထက္ဆီက ဘာသံမွမထြက္ဘဲ ၿငိမ္ခံေနရာ ကိုျမင့္ေမာင္
ပို၍ အတင့္ရဲလာသည္။ ဘေလာက္စ္ေပၚမွ ႏို႔ေတြကို နယ္ဖတ္ေနရာမွလက္ကို
ဘေလာက္စ္ေအာက္မွလွ်ဳိကာ အထဲသို႔ထည့္မည့္ဟန္ျပင္သည္။
“ေတာ္ၿပီ.. က်မ အရႈံးေပးတယ္.. ရွင္က်မကို ရဲလက္ထဲ အပ္ခ်င္အပ္ေတာ့”
“ေနပါဦးေလ .. ဆႏၵေတြ မေစာစမ္းပါနဲ႔ “
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ေျပာလိုက္သည့္လင္းလင္းထက္စကားကိုလ်စ္လ်ဴရႈရင္း ကိုျမင့္ေမာင္လက္က
ဘေလာက္စ္အကၤ် ီရဲ ႔ေအာက္နားစကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္သည္။ လက္ျဖင့္တအားဆြဲလိုက္ရာ
ၿဗိခနဲ ဆိုသည့္အသံက အက်ယ္ႀကီး ျမည္ၿပီး ဘေလာက္စ္အကၤ် ီက လည္ပင္းေနရာထိ
ႏွစ္ျခမ္းကြဲထြက္သည္။
“ေစာက္ရူးးးး .. အဲ့ဒါ ေစ်းႀကီးေပး၀ယ္ထားရတာဟဲ့”
ၿငိမ္ခံေနသည့္လင္းလင္းထက္ေဒါသျဖင့္ေပါက္ကြဲၿပီး ကုန္းေအာ္သည္။ ဘေလာက္စ္ျဖဴျဖဴေလး
ရွိခဲ့သည့္ေနရာကို ေခါင္းငံု႔ၾကည့္မိေတာ့ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔လက္ႏွစ္ဖက္က အနီရဲရဲ lacy ဘရာေလးကို
အုပ္ကိုင္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔သည္။ လင္းလင္းထက္ေဒါသထြက္လိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။
သူမကိုယ္တစ္ခုလံုး ေဒါသမီးေၾကာင့္ေလာင္ၿမိဳက္ေနရာ လူေတာင္မွခ်က္ခ်င္းပင္အခိုးအေငြ႔မ်ား
ထြက္ကာ ေပ်ာက္သြားမလား ထင္ရသည္။ သူမ ဒီလိုျဖစ္ေနေပမယ့္ကိုျမင့္ေမာင္ကေတာ့မမႈ။
ဘရာသားတစ္၀က္ေလာက္သာ ဖံုးထားႏိုင္သည့္ႏို႕ႀကီးေတြကို ေကာင္းေကာင္းနယ္ဖတ္ေနယံုမက၊
ဖင္ၾကားထဲ လီးကိုေထာက္ၿပီး လိုးေနသည္ကိုလည္း တစ္ခ်က္ေလးမွ မရပ္။ ယူနီေဖာင္း
ေဘာင္းဘီသာ ခံမထားလွ်င္သူမဖင္ေပါက္ျဖစ္ျဖစ္၊ အဖုတ္ေပါက္ျဖစ္ျဖစ္တစ္ခုခုထဲ လီးက
တိုး၀င္ေနမွာ ေသခ်ာပါသည္။
“ကဲ သြားေပေတာ့”
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ကိုျမင့္ေမာင္သည္အေနအထား မမွန္ေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ
ဘရာနီနီေလးရဲ ႔ေနာက္ေက်ာက ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ ဘရာႀကိဳးေသးေသးေလး ႏွစ္ဖက္က
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ပခံုသားမ်ားေပၚက ေျပက်ၿပီး စားပြဲစြန္းကိုကိုင္ထားရသည့္
လက္တန္ေတြတေလွ်ာက္ေလွ်ာဆင္းကာ အဖ်ားမွာ သြားစုသည္။ ဘာမွအဖံုးအကြယ္မရွိေတာ့ၿပီ
ျဖစ္သည့္လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ႏို႕ႀကီးေတြခမ်ာ ၀င့္၀င့္ၾကြားၾကြားႏွင့္သူမရဲ ႔ရင္ဘတ္ေနရာမွ ၾကြတက္ကာ
ရွိေနသည္။ ႏို႔သီးမာမာေလးေတြကမူငွားငွားစြင့္စြင့္ရွိေနသည့္ႏို႔အံုႀကီးေတြ၍ ထိပ္ပိ္ုင္းအား လွပစြာ
အဖ်ားသတ္ေပးထားသည္။
“ေကာင္းကြာ …”
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ပခံုးေပၚမွ ေက်ာ္၍ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ကိုျမင့္ေမာင္
ႏႈတ္မွထုတ္ေဖာ္ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ (မင္း ႏို႔ေတြက အရမ္းႀကီးၿပီး တအားလွတာပဲ) .. အေလးခ်ိန္
မနည္းလွမည့္ႏို႔အံုလံုးႀကီးေတြကို ေအာက္ကေန ပင့္ကာ ကိုင္ထားရင္း ကိုျမင့္ေမာင္
ထပ္ေျပာျပန္သည္။ လက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ၿပီး ညွစ္ၾကည့္ေသာအခါ တင္းရင္းေနသည့္အသားဆိုင္ေတြက
သူ႔လက္ကိုပင္ေတာင့္ခံထားရွာသည္။ ကိုျမင့္ေမာင္ေတာ့သေဘာက်လိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။
ႏို႕ႀကီးဂိုဏ္းရဲ ႔ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဘုရင္မ ပီသပါဘိ..။
“ေတာက္… နည္းတာႀကီးေတြ မဟုတ္ဘူး .. ဒါႀကီးေတြ ေခါင္အံုးအိပ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့
ေကာင္းလိုက္မယ့္ ျဖစ္ျခင္း”
ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔စကာကိုး ဟြန္႔ခနဲ ႏွာေခါင္းရႈံ႔၍ လင္းလင္းထက္တံု႔ျပန္သည္။ သူမ ပခုံးေပၚမွ ေက်ာ္၍
ကိုျမင့္ေမာင္က သူ႔လက္ေတြ ႏို႔အံုႀကီးေတြေပၚ ေျပးလႊားေနပံုကို ငံု႔ၾကည့္ေနရာ လင္းလင္းထက္
မ်က္ႏွာက တျခားကို ေစာင္းငဲ့ထားသည္။
“ကဲ .. က်ဳပ္တို႔ေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ ေျပာရေအာင္.. မင္းကိုက်ဳပ္ေကာင္းေကာင္းလိုးၿပီး
ေယာက်္ားလီး ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႔ျပမယ္.. ၿပီးမွရဲေတြ
အေၾကာင္းၾကားတာေပါ့.. မေကာင္းဘူးလား”
လံုး၀ကို ေက်နပ္မွာ မဟုတ္မွန္း သိေနေပမယ့္လင္းလင္းထက္ဆီမွတံု႔ျပန္စကားကိုေတာ့မရရွိပါ။
မ်က္ႏွာကိုလႊဲၿမဲအတို္င္း လႊဲထားသည္။
ႏို႔လံုးလံုးႀကီးေတြအား စိတ္ႀကိဳက္နယ္ဖတ္ေနမႈကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး ကိုျမင့္ေမာင္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်၍
ပင္တီဆီသို႔လက္လွမ္းသည္။ ေသးသြယ္သည့္ခဲေရာင္ဂ်ီစထရင္းေလး သြယ္လွသည့္ေပါင္တန္ေတြ
တေလွ်ာက္ေလွ်ာကာ ကဗ်ာဆန္ဆန္က်လာေသာအခါ ကိုျမင့္ေမာင္သူ႔စိတ္ကိုသူမထိန္းႏိုင္။
သူ႔ကိုယ္ႏွင့္အနီးဆံုးျဖစ္ေသာ ညာဘက္ျခမ္းက ဖင္သားေဖြးေဖြးလံုးလံုးႀကီးအား ဖိကာနမ္းသည္။
လွ်ာျပားလိုက္ႀကီး ထုတ္၍လည္း ရႊတ္ခနဲ လ်က္သည္။
တံေတြးရည္စိုကာ ေျပာင္လက္သြားသည့္တင္ပါးႀကီးတစ္ျခမ္းကို ျဖန္းခနဲျမည္ေအာင္ပင္
ခပ္ဆတ္ဆတ္ပုတ္လိုက္ၿပီး ကိုျမင့္ေမာင္မတ္တပ္ျပန္ရပ္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့သူ႔ေဘာင္းဘီကို
ၾကယ္သီးျဖဳတ္ကာ ခြ်တ္လိုက္ယံုမက ေျခက်င္း၀တ္ထိေရာက္ေအာင္လည္း တြန္းခ်သည္။
အသင့္အေနအထားႏွင့္မတ္ေထာင္ေနသည့္လီးကေတာ့သူ႔အတြက္ခိုနားစရာ ခ်ဳိျမမည့္
အဖုတ္အသစ္ဘယ္မွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာ သိေနဟန္ျဖင့္တင္ပါးေဖြးေဖြးႀကီး ႏွစ္ခုၾကားသို႔
တန္းကာခ်ိန္ထားသည္။
“ေကာင္းလိုက္မယ့္ ျဖစ္ျခင္းကြာ”
အမဲနံ႔ရေသာ က်ားလိုဆႏၵေဇာျဖင့္တဆတ္ဆတ္တုန္ခ်င္ေနသည့္လီးကို ေသခ်ာ ထိန္းကိုင္ၿပီး
ကိုျမင့္ေမာင္လင္းလင္းထက္ရဲ ႔တင္ပါးႀကီးေတြ ေနာက္သို႔တိုးကပ္သည္။ အနည္းငယ္စြတ္စိုေနသည့္
အဖုတ္၀ႏွင့္လီးထိပ္အရင္ထိသည္။ လင္းလင္းထက္ရဲ ႔သက္ျပင္းခ်သံသဲ့သဲ့ႏွင့္အတူ
ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔ေက်နပ္အားရစြာ ညည္းသံက ထြက္ေပၚလာ၏။ ထိုအသံႏွစ္ခုရဲ ႔ေနာက္တြင္ေတာ့
အဖုတ္ထဲ လီး၀င္သြားသည့္ ျပစ္ခနဲျမည္သံက ထပ္က်ပ္မကြာ လိုက္ပါလာသည္။
“အိုး .. ဖက္ခ္”
လီးဒစ္အဖုတ္ေခါင္းထဲ ၀င္သြားသည္ႏွင့္ကုိျမင့္ေမာင္လက္ႏွစ္ဖက္က
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ပခံုးသားမ်ားကိုအားျပဳသလိုဆုပ္ကိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္ဆီးစပ္ကိုဆတ္ခနဲ
ေကာ့ထိုးလိုက္ရာ လီးတန္က အဖုတ္လမ္းေၾကာင္း တေလွ်ာက္အားအရွိန္အျပည့္ျဖင့္ေျပး၀င္သည္။
“မွတ္ၿပီလား .. ပါ၀ါပလန္႔ကိုဗံုးခြဲခ်င္ဦး”
ကိုျမင့္ေမာင္ကေတာ့အပီအျပင္ကို ႀကံဳး၀ါး၍ လိုးေဆာင့္သည္။ လင္းလင္းထက္အဖုတ္က နီနီလုိမ်ဳိး
တအားက်ပ္ေနသည္မဟုတ္ဘဲ၊ သူ႔လီးအား အဆင္ေျပစြာ လက္ခံႏိုင္သည့္အတြက္လည္း လုပ္ရတာ
ပိုမိုက္သည္။ စိတ္ပါတာလား၊ မပါတာလား မသိသည့္တိုင္သဘာ၀အေလ်ာက္ထြက္လာသည့္
ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားေၾကာင့္လီးတန္အသြင္းအထုတ္က အခက္အခဲမရွိ။ ေရွာခနဲ၀င္.. ေရွာခနဲ
ျပန္ထြက္ႏွင့္စကၠန္႔တိုင္း စကၠန္႔တိုင္းတြင္လီးတစ္ေခ်ာင္းလံုးက အဖုတ္ထဲ လိုး၀င္သည္။
“လာခဲ့စမ္း”
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ပခံုးအား အားျပဳထားသည့္လက္ေတြကိုလႊတ္၍ ဖါးလ်ားက်ေနသည့္
ဆံႏြယ္နီညိဳေရာင္ေတြကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဆုပ္ဆြဲသည္။ အားခနဲ ေအာ္ၿပီး လင္းလင္းထက္ေခါင္းက
ေမာ့ၿပီး ေက်ာျပင္ေလးက အလိုလို ေကာ့တက္သည္။ ဒီအေနအထားတြင္ခါးက ခြက္၀င္သလို ျဖစ္ရာ၊
အဖုတ္ထဲတိုး၀င္ေနသည့္လီးက အေနအထား တစ္မ်ဳိးေျပာင္း၍ တိုး၀င္ျပန္သည္။
“အိုး ... ေရး”
သူ႔လီးက အိေထြးေနသည့္အဖုတ္ထဲသို႔အဆံုးအထိ၀င္သြားတုိင္း၊ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးေတြ
လိႈင္းလံုးပမာတုန္ခါတက္သည္ကို ၾကည့္ရင္း ကိုျမင့္ေမာင္အေကာင္းႀကီးေကာင္းေနသည္။
လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ဆံပင္ကိုလက္ျပန္လိမ္ကာ ဆြဲထားရင္းမွအခ်က္ႏွစ္ဆယ္နီးပါးမွ်
တဟုန္ထိုးေဆာင့္သည္။ ထို႔ေနာက္ဆံပင္ေတြကိုလိမ္ဆြဲထားမႈကို ေျဖလႊတ္သည္။ သို႔ေသာ္
ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔လက္ေတြကမူဆံႏြယ္ေတြအစား လင္းလင္းထက္ရဲ ႔ႏို႕ႀကီးေတြကို ေနာက္ကေန
ဖမ္းဆုပ္အားျပဳသည္။ တအားကိုဖ်စ္ညွစ္ထားရင္းမွတဖန္းဖန္းႏွင့္ ျမည္ေအာင္ကို ေဆာင့္သည္။
“အား ... ၿပီး .. ၿပီးၿပီ!!!!!!!!”
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ႀကံဳးေအာ္လိုက္ၿပီးေနာက္ကိုျမင့္ေမာင္သူ႔လီးကို ျပန္မႏႈတ္တမ္း
အဖုတ္အဆံုးထိေရာက္ေအာင္ထိုးထည့္ထားသည္။ အတြင္းပိုင္း အက်ဆံုးသို႔ေရာက္ရွိေနသည့္
လီးထိပ္မွေန၍ ခြ်ဲျပစ္ေနသည့္လရည္ေတြကိုအားရပါးရ ပန္းထုတ္သည္။ သံုးေလးခါထက္မနည္း
လီးတန္တေလွ်ာက္ပူဆင္းသြားေအာင္လရည္ေတြကိုသြန္ထုတ္ၿပီးမွကိုျမင့္ေမာင္သူ႔လီးကို
အဖုတ္ထဲမွဆြဲထုတ္သည္။ ႏႈတ္ဆက္လက္ေဆာင္အေနနဲ႔ေသြးေရာင္သမ္းကာ နီးျမန္းေနသည့္
ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီး တစ္ဖက္ကိုလက္ျဖင့္ခပ္ဆတ္ဆတ္ရိုက္လုိက္သည္။
“ေကာင္းကြာ .. ဟူး ... ေရလည္မိုက္တယ္”
ေနာက္ကို ေျခလွမ္း အနည္းငယ္ဆုတ္ရင္း အသက္ကိုမွန္မွန္ျပန္ရွဴေနရသည့္ကိုျမင့္ေမာင္
သူ႔အတြက္သူဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာျဖင့္ေၾကြးေၾကာ္မိသည္။ ဟုတ္လည္း ဟုတ္တာပဲေလ။ ျပည့္စြမ္းအား
ႏူးကလီးယားပါ၀ါပလန္႔ကို ေဖာက္ခြဲဖို႔လာတာ ျဖစ္ရမည့္အၾကမ္းဖက္သမ သံုးေယာက္တြင္..
ႏို႔ႀကီးဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူလင္းလင္းထက္ဆိုသည့္လံုးႀကီးေပါက္လွေကာင္မက ေမာ္နီတာမ်ား
တင္ထားသည့္စားပြဲစြန္းကိုလက္ေထာက္၍ ခပ္ကုန္းကုန္းအေနအထားႏွင့္မတ္တပ္ရပ္ေနရသည္။
ဖင္သားေဖြးေဖြးေတြၾကားမွအေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္ေနသည့္အဖုတ္၀သည္မူကိုျမင့္ေမာင္
လီးဒဏ္ေၾကာင့္ဟစိဟစိေတာင္ျဖစ္ေနသည္။ နီနီရဲရဲ အသားႏုေလးေတြ အေပၚတြင္ေတာ့တစိမ့္စိမ့္
စီးက်ေနသည့္သုတ္ရည္ျဖဴျပစ္ျပစ္မ်ားက ေနရာယူထားသည္။
ႏို႕ႀကီးဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ရဲ ႔ေနာက္လိုက္ျဖစ္သည့္ႏွစ္ေယာက္အနက္နီနီက မ်က္ႏွာေပၚတြင္
သုတ္ရည္ေတြ အေဖြးသားႏွင့္ၾကမ္းျပင္ထက္တြင္ေမ့လဲေနၿပီး၊ ၀ါ၀ါကမူအဖုတ္အတြင္းတြင္
သုတ္ရည္ေတြ အျပည့္ႏွင့္စားပြဲေပၚတြင္လဲေလ်ာင္းလ်က္ရွိသည္။
ကိုျမင့္ေမာင္မခိုးမခန္႔ေလသံျဖင့္ဟက္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကို ျပန္၀တ္သည္။
ညဘက္ေစာေစာ အိမ္က ထြက္မလာခင္က ခြ်န္ခဲ့သည့္ Jingle Bells တီးလံုးကိုပင္ေလကေလး
ခြ်န္ရင္း လင္းလင္းထက္ရွိေနရာ ေမာ္နီတာမ်ား တင္ထားသည့္စားပြဲနားသို႔ေလွ်ာက္လာသည္။
ထိုင္ခံုတစ္လံုးကိုဆြဲကာထိုင္ရင္း စကရင္ေဆာ့ဗာေပၚေနေသးသည့္မိန္းကြန္ပ်ဴတာတြင္ပတ္စ္ေ၀ါ့ကို
စိမ္ေျပနေျပ ရိုက္ထည့္သည္။ ျဖတ္ခနဲ ေပၚလာသည့္စကရင္တြင္ရွိေသာ Security System
ကိုဖြင့္လိုက္ၿပီးေနာက္ေမာ္နီတာေရွ႔က နံရံတြင္ရွိေသာ အနီေရာင္ခလုတ္ကို ႏွိပ္သည္။ Emergency
Team မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ့မည္မွန္း ကိုျမင့္ေမာင္ေရာ၊ လင္းလင္းထက္ပါ သိလိုက္သည္။
“ပတ္စ္ေ၀ါ့က ဘာလဲ” (နာက်ည္းစက္ဆုပ္သည့္ေလသံျဖင့္လင္းလင္းထက္ေဘးတိုက္ရွိေနသည့္
ကိုျမင့္ေမာင္ကိုလွမ္းေမးသည္)
“ပတ္စ္ေ၀ါ့”
“ဘာေျပာတယ္”
ကိုျမင့္ေမာင္ဆီက ျပန္ေျဖသံကို ၾကားလိုက္ေပမယ့္ဘာဆိုလိုမွန္း မသိသျဖင့္လင္းလင္းထက္
ထပ္ေမးျပန္သည္။ ထိုေရာအခါ ေလသံေအးေအးေလးႏွင့္ရွင္းျပရွာသည့္ကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔စကားကို
ၾကားၿပီးေနာက္လင္းလင္းထက္စိတ္ဓါတ္က ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ကုိက်သြားသည္။ ဒီလိုမ်ဳိး
စက္ရံုရဲ ႔ညေစာင့္အလိုးခံလိုက္ရတာေတာင္သူမ ဒီေလာက္မခံစားရ။ ဘာမဟုတ္တာေလးကို
မေတြးမိရေကာင္းလားဆိုသည့္သူမရဲ ႔အျဖစ္ကိုသူမ ၀မ္းနည္းနာက်ည္းကာ လက္ထိပ္သာ
ခတ္မထားဘူးဆိုရင္နံရံနဲ႔ေခါင္းေျပးေဆာင့္ကာ သူမကိုယ္သူမ သတ္ေသမိမလား မသိ… ။
Terrorist အရင့္အမာႀကီး ျဖစ္လ်က္ႏွင့္မ်က္လံုးအိမ္တြင္မ်က္ရည္မ်ား ရစ္၀ဲလာသည့္အထိ
ခံစားသြားရရွာသည့္လင္းလင္းထက္အား ကိုျမင့္ေမာင္လွမ္းေျပာလိုက္သည့္စကားကား
“ပတ္စ္ေ၀ါ့က ပတ္စ္ေ၀ါ့ပဲေလ .. p a s s w o r d .. ဒီေကာင္က system default အေနနဲ႔လာတာ ...
က်ဳပ္က ဒါႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ဟာသပဲဆိုၿပီး မခ်ိန္းဘဲထားတာ .. ခ်ိန္းရမွာ ပ်င္းတာလဲ ပါတာေပါ့”
ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဟန္ပါပါ တြန္႔ျပလိုက္ယံုမက လက္၀ါးႏွစ္ဖက္ကို ျဖန္႔၍ပါ သူဘာမွ
မတတ္ႏိုင္ဘူးဆိုသည့္အမူအရာျဖင့္ကိုျမင့္ေမာင္ရွင္းျပလိုက္ေသာ စကားပင္...။
မိန္းကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ရွိထိုင္ခံုတြင္ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ေနရင္းမွကိုျမင့္ေမာင္ရဲ ႔အေတြးက
ဓါတ္ခြဲခန္းရဲ ႔စတိုခန္းထဲတြင္က်န္ခဲ့သည့္ေဒါက္တာ၀င့္သူဆီသို႔ေရာက္သြားသည္။ စက္ရံုကို
၀င္စီးသည့္အၾကမ္းဖက္သမားေတြကိုသူေခ်မႈန္းလိုက္ၿပီလို႔၀မ္းသာအားရ သြားေျပာရမလား၊
ဒါမွမဟုတ္အႏၱရာယ္မွ မလြတ္ေျမာက္ေသးဘူးဟု ေဖာေရွာလုပ္ကာ ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီေလာက္
လီးစုပ္ခိုင္းလို႔ရမလား ေတြးလိုက္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ဒီေန႔အဖို႔ငါးႀကိမ္ေျမာက္အျဖစ္
လီးေထာင္လာႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာ ကိုျမင့္ေမာင္အတြက္ေတာ့မေသခ်ာပါေခ် .. ။
ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ကိုျမင့္ေမာင္ေနရာမွာဆိုလွ်င္ေရာ ဘယ္လိုေနၾကမလဲဗ်ာ ….
ၿပီးပါၿပီ ။ ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္