Series 2(a)

" ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္က ခ်စ္ပံုျပင္ " အပိုင္း ( ၁ )

ဇာတ္လမ္း - DonJohn

ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ခပ္က်က်ေနရာတြင္သစ္ပင္မ်ားအံု႔ဆိုင္းေနေသာ ျခံက်ယ္ႀကီးတစ္ခုတည္႐ွိသည္။
ျခံႀကီး၏ အဝင္ဝတြင္"ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္" ဟု ေဆးအျဖဴ ပန္းခ်ီလက္ေရးေသာ့ေသာ့ႏွင့္ေရးထားေသာ ပိေတာက္
က်ီးေပါင္းသား ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးတစ္ခု ခ်ိတ္ထားသည္။ ျခံႀကီးအလယ္တြင္ေတာ့ ရဲတိုက္ႀကီးႏွင့္တူေသာ အုတ္
ကြက္ေဖာ္ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ အုတ္ႂကြပ္မိုး ႏွစ္ထပ္အိမ္နီညိဳေရာင္ႀကီးတစ္လံုး႐ွိသည္။ ျခံေထာင့္တြင္
ျခံေစာင့္လင္မယားေနေသာ သစ္သားအိမ္ပုေလးတစ္လံုး။
အခ်ိန္က ညေန ၇ နာရီခန္႔...ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕၏ ေဆာင္းဦးညေနခင္း။ ေနဝင္သြားသည္ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္
ခုလံုး ေမွာင္မည္းသြားၿပီး အေအးဓာတ္က စိမ့္ဝင္လာသည္။ သစ္ပင္အခ်ိဳ႕ေပၚမွ ပုစဥ္းရင္ကြဲသံမ်ားမွအပ တစ္
ေလာကလံုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။ သို္႔ေသာ္အိမ္ႀကီးေပၚ႐ွိ အိပ္ခန္းက်ယ္ႀကီး ထဲတြင္ေတာ့ မီးလင္
းဖိုထဲမွ တဖ်စ္ဖ်စ္ေတာက္ေလာင္ေနေသာ သစ္တံုးႀကီးမွ မီးအ႐ွိန္ျဖင့္ အခန္းတစ္ခုလံုးေႏြးေထြးေနသည္။ မီးပန္
းဆိုင္းမွ ျဖာက်ေနေသာ ဝါက်င့္က်င့္အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ဆင္စြယ္ေရာင္ဂါဝန္႐ွည္ႀကီးကို ဝတ္ထားၿပီး
ေခါင္းေပၚမွာ ဇာပဝါေလးျခံဳလႊမ္းထားေသာ သတို႔သမီးတစ္ေယာက္ကြၽန္းသားမွန္တင္ခံုႀကီးေ႐ွ႕တြင္ထိုင္
ေနသည္။ သူမနာမည္က သက္ထားသခင္ပါ။ ညေနခင္းကမွ ေလာေလာလတ္လတ္လက္ထပ္ထားေသာ
သတို္႔သမီး အသစ္စက္စက္ေလးျဖစ္သည္။ ယေန႔ညသည္သူမ၏ မဂၤလာဦးည။ သူမ၏ သတို႔သားကေတာ့
စိုင္းေစာထြန္း ဆိုေသာ ဤ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္အိမ္ႀကီး၏ ပိုင္႐ွင္ပါ။
အခန္းထဲကိုျပန္ေရာက္တာ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာၿပီျဖစ္ေသာလည္း အက်ႌမလဲရေသးဘဲ မွန္တင္ခံုေ႐ွ႕တြင္သက္
ထိုင္ေနမိသည္။ သူမ၏ ခင္ပြန္းအသစ္စက္စက္ျဖစ္သူက စီးပြားဖက္မိတ္ေဆြတသိုက္ကို ခ်ယ္ရီစားေသာက္
ဆိုင္တြင္ဘတ္ခ်လာႏိုက္သြားေရာက္ဧည့္ခံေနသည္ေလ။ ခင္ပြန္းဆိုေသာ စကားလံုးကိုေတြးမိခ်ိန္တြင္သက္
ေက်ာထဲစိမ့္သြားသည္။ စေတြ႕တာ လပိုင္းသာ႐ွိေသးေသာ သူစိမ္းျပင္ျပင္လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္သည္
အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ေသာ သူမ၏ ဘဝတဆစ္ခ်ိဳးကို ျပန္စဥ္းစားရင္း မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။ တစ္ေန႔ေန႔
လက္ထပ္ၾကရင္သတို႔သားဟာ "ကို" ကလြဲၿပီး တျခားလူျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ သက္ထင္ကိုမထင္ခဲ့မိတာပါ။ သံုးႏွစ္
ေက်ာ္ခ်စ္ခဲ့ၾကေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ သက္ႏွင့္ကိုသည္ဒီလိုလမ္းခြဲၾကရလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္
းကမွမေတြးခဲ့မိတာပါ။ ကို သက္ကို မထင္မွတ္စြာ ရက္စက္ခဲ့သည္။ သက္ဘဝ သက္အနာဂတ္ကို ဖ်က္
ဆီးခဲ့သည္။ သက္ဘဝရဲ႕ အေမွာင္ဆံုးအခ်ိန္မွာ စိုင္းေစာထြန္းေခၚ ကိုစိုင္းနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တာပါ။
မီးေရာင္ဝါက်င့္က်င့္ေအာက္မွ မဂၤလာကုတင္ႀကီးကို သက္အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ အညိဳေရာင္ႏွင့္ ၾကက္
ဥႏွစ္ေရာင္အစင္းအိပ္ရာခင္း၊ ဖဲသားေခါင္းအံုး အညိဳေရာင္မ်ားျဖင့္ ခင္းက်င္းထားေသာ ႀကီးမားသည့္ ကုတင္
ႀကီး။ ေျခရင္းဘက္မွာ ႏူးညံ့ေသာ ေမြးပြေစာင္ႀကီးတစ္ထပ္ပံုထားသည္။ ဒါဟာ မၾကာခင္သူနဲ႔ကိုယ္အိပ္ရ
ေတာ့မည့္ ကုတင္ႀကီးဆိုေသာအသိက သက္ကို ေက်ာခ်မ္းေစသည္။ သက္ဟာ ေယာက်္ားမေတြ႕ဖူးေသာ
အစိမ္းေလးမဟုတ္ပါ။ ကိုနဲ႔ သံုးႏွစ္တာခ်စ္ခဲ့ၾကစဥ္အတြင္းမွာ ပထမတစ္ႏွစ္က ကိုသည္ ႏႈတ္ခမ္းနမ္း႐ံု၊ သက္
၏ ရင္သားထြားထြားမ်ားကို ကိုင္တြယ္႐ံု သာ႐ွိခဲ့ေသာ္လည္း ဒုတိယႏွစ္ႏွစ္တြင္သက္၏အပ်ိဳစင္ဘဝအား
အရယူခဲ့သည့္အျပင္အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း ေနာက္ထပ္လင္ခန္းမယားခန္း ဇာတ္သြင္းခဲ့ပါေသးသည္။ သို႔
ေသာ္ယခု သက္၏ ခင္ပြန္းအသစ္စက္စက္စိုင္းေစာထြန္းႏွင့္ေတာ့ ဘယ္တုန္းကဆို ဘယ္တုန္းကမွ
ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးပါ။ ေယာက်္ားႏွင့္ ေနသည္ဆိုတာ ဒါဟာဒါပဲဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း တစိမ္းေယာက်္ားတစ္
ေယာက္ႏွင့္ ထပ္မံေတြ႕ၾကံဳရမည့္အေရးကိုေတာ့ သက္ရင္ဖိုေၾကာက္လန္႔မိေနသည္။
ျခံတံခါးဖြင့္သံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး တဆက္တည္း ျခံထဲသို္႔ ဝင္လာသည့္ ကားစက္သံကိုပါ ၾကားရသည္။ သူျပန္
လာၿပီ။ အက်ႌမလဲရေသးေသာ အျဖစ္ကိုသတိရၿပီး ေခါင္းေပၚမွ ကလစ္မ်ားကို အျမန္ျဖဳတ္၍ ဇာပုဝါကိုဖယ္ၿပီး
ဆံထံုးကိုျဖည္ခ်ရသည္။ လက္ဝတ္ရတနာမ်ားကို တစ္ခုခ်င္းခြၽတ္ၿပီး ကတၱီပါဘူးမ်ားအတြင္းသို႔ ျပန္ထည့္သည္။
လည္ပင္းမွ လည္ဆြဲတစ္ခုက ခ်ိတ္ျဖဳတ္ရခက္ေနသည္။ လက္ေနာက္ျပန္ျဖဳတ္ေနရသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျဖဳတ္
မရေအာင္ျဖစ္ေနဆဲ တံခါးေလာ့ခ္မွ ကလစ္ဆိုေသာအသံၾကားရၿပီး တံခါးကိုျဖည္းညင္းစြာဖြင့္ကာ စိုင္းေစာထြန္
း ဝင္လာသည္။ ဘာမွမေျပာဘဲ ေနာက္မွာဝင္ရပ္ကာ လည္ဆြဲခ်ိတ္ကိုကူျဖဳတ္ေပးသည္။ လက္ဖ်ားႏွင့္
အသားထိမိေသာအခါ သက္ေက်ာျပင္ႏွင့္လည္ကုပ္တြင္ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားထသြားသည္။ စိုင္းေစာထြန္းက
ျဖဳတ္ၿပီးသြားေသာ လည္ဆြဲကို သက္လက္ထဲ ထည့္ေပးသည္။ လက္ဖဝါးႏွင္သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားထိခတ္
သြားျပန္သည္။ ဘာမဟုတ္တဲ့အထိအေတြ႕ေလးႏွင့္ သက္ရင္ေတြ တဒုိင္းဒိုင္း ခုန္လာသည္။
"ပင္ပန္းေနၿပီလား"
ၾသ႐ွ႐ွ စကားသံကုိအနီးကပ္ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ သက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မူးေနပံုမရေသာ္လည္း သူ႔ထြက္
သက္ေႏြးေႏြးထဲတြင္အရက္နံ႔သင္းသင္း ပါေနသည္။
"ဟင့္အင္း မပင္ပန္းပါဘူး"
အရပ္ျမင့္ျမင့္ ကိုယ္လံုးထြားထြားႏွင့္ သက္ကိုအေပၚမွစီးမိုးၾကည့္ေနေသာ သူ႕ကို သက္ကလည္ပင္းေလးေစာင္
းငဲ့ၿပီး ေမာ့ၾကည့္ကာေျဖလိုက္သည္။ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက သက္မ်က္ႏွာဆီမွ ရင္ၫြန္႔ဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္။
သတို္႔သမီးဂါဝန္၏ လည္ပင္းဟိုက္ဟိုက္ထဲမွ ရင္သားႏွစ္ႁမြာၾကား႐ွိ အကြဲေၾကာင္းေလးကို ျမင္ေနရသည္။
စကားတစ္လံုးမွထပ္မေျပာဘဲ သူက ေနာက္ေက်ာမွ ဂါဝန္ဇစ္ကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သက္ပခံုး
ေပၚမွလက္ေက်ာ္၍ ဂါဝန္ကို ေအာက္သို႔ေလ်ွာခ်လိုက္သည္။ အက်ႌႏွင့္တြဲခ်ဳပ္ထားေသာ ရင္ပံုခြက္မ်ားပါ
ပါသြားၿပီး ၃၈ စီကက္ပ္ဆိုဒ္႐ွိေသာ သက္၏ ရင္သားေဖာင္းေဖာင္းအိအိမ်ားက လ်ွံထြက္လာသည္။ သက္
မလႈပ္ရဲဘဲ မွန္ထဲသို႔ၾကည့္လိုက္သည္။ သူႏွင့္ မွန္ထဲမွာ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုသည္။ မျပံဳးမရယ္ခပ္တည္တည္ျဖစ္
ေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုေငး ၾကည့္ေနမိဆဲ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားထဲတြင္အ႐ိုင္းဆန္ေသာ အရိပ္တစ္ခု ျဖတ္
ေျပးသြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႀကီးမားၾကမ္းတမ္းေသာ သူ႔လက္ဖဝါးမ်ားက သက္၏ ရင္သားႏွစ္ႁမႊာကို
ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သက္ေယာင္ယမ္းၿပီး မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္လိုက္သည္။ သူက ခပ္ဆဆတစ္ခ်က္ညႇစ္
လိုက္သည္။
"အ"
သက္ႏႈတ္ဖ်ားမွ အသံတိုးတိုးထြက္သြားသည္။ သူက အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္႐ွဴလိုက္ၿပီး သက္၏ရင္
သားမ်ားကို စတင္ဆုပ္နယ္ေတာ့သည္။ ထိုင္ခံုလက္တန္းႏွစ္ဘက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။
သူက ႏို႔အံုကို ဆုပ္ညႇစ္ၿပီးနယ္လိုက္ႏို႔သီးဖ်ားေလးမ်ားကို လက္ညိဳးႏွင့္ လက္မညႇပ္ၿပီး ဆြဲလိုက္လုပ္ေနသည္။
အနည္းငယ္နာေသာ္လည္း သက္ႀကိဳးစားၿပီး ထပ္မေအာ္မိေအာင္ေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သက္၏ ႏို႔သီး
ေလးမ်ား မာေတာင္လာသည္။ သူ႔လက္မ်ားတြင္ေမွာ္ဓာတ္စီးဝင္ေနသလို ႐ွိန္းဖိန္းၿပီး အလြန္သာယာေသာ
အရသာတစ္မ်ိဳးကို ခံစားရသည္။ သူ႔အသက္႐ွဴသံက ျပင္းလာသည္။ ရင္သားမ်ားကို ညႇစ္ေနေသာလက္က
ပိုအားပါလာသည္။ နာက်င္မႈႏွင့္ သာယာမႈက ဒြန္တြဲေနသည္။ ကိုဆိုလ်ွင္ဆုပ္နယ္႐ံုလြဲၿပီး ခုေလာက္ထိ တစ္
ခါမွ တင္းတင္းႀကီး မညႇစ္ဖူးေခ်။ သို္႕ေသာ္နာတာထက္ေကာင္းတာကပိုေနသည္။ ပူေႏြး႐ွိန္းဖိန္းမႈက ရင္
သားမ်ားဆီမွတဆင့္ ေပါင္ၾကားထဲအထိ စီးဆင္းသြားသည္။ သက္၏ မိန္းမအဂၤႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားတြင္
ေသြးတဒုတ္ဒုတ္တိုးၿပီး ေဖာင္းတင္းလာသည္ကို စတင္ခံစားမိသည္။ သူက ႏို႔သီးေခါင္းေလးတစ္ဖက္ကို ဆြဲၿပီး
ညႇစ္လိုက္သည္။
သက္အံႀကိတ္ထားမိသည္။ ႏို႔အံုထြားထြားမ်ားကို ေခ်ေပးၿပီး ေနာက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲညႇစ္လိုက္ျပန္သည္။
"အား...အ...အ...အား"
သက္ မေနႏိုင္ဘဲ ခပ္တိုးတုိးညည္းတြားမိသည္။ သူ႔လက္မ်ားက ပိုလႈပ္႐ွားသြားျပန္သည္။ သက္မေနႏိုင္
ေတာ့ဘဲ ရင္သားမ်ားကို ေကာ့ေပးမိသည္။ ညည္းရင္း မ်က္လံုးမ်ားကို ခပ္သာသာဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ မွန္ထဲမွ
သူ႔ပံုရိပ္က အသည္းယားစရာေကာင္းေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားရင္း မွန္ထဲကသက္ကို အနည္
းငယ္ေမွးစင္းထားေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔လက္ႏွစ္ဘက္က သက္ႏို႔အံုႀကီးမ်ားကို ဆုပ္ညႇစ္
လိုက္တင္းေတာင္ေနေသာ ႏို႔သီးေလးမ်ားကို ပြတ္ေခ်လိုက္လုပ္ေနသည္။ သတို႔သမီးဝတ္စံုက သက္ရင္
သားမ်ားေအာက္အထိ လန္က်ေနသည္။ ၾကည့္ရင္း သက္႐ွက္လာမိၿပီး မ်က္ႏွာ နီျမန္းလာသည္။
"သက္ထား"
သူက လည္ေခ်ာင္းထဲမွလာေသာ ေခ်ာက္ကပ္ကပ္အသံၾသၾသျဖင့္ ေခၚသည္။ သက္႐ုတ္တရက္ေရငတ္
လာသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
"႐ွင္"
သူ႔မ်က္ႏွာကို လွည့္ၿပီးေမာ့ၾကည့္ကာ ထူးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္သက္၏ ထူးသံက လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ ေပ်ာက္
ေနသည္။
သူက ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ သက္၏ လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္မွ ဆြဲထူကာ ကုတင္ဘက္ဆီသို႔ ေခၚသြားသည္။
သက္တစ္ကုိယ္လံုး ပူေႏြး႐ွိန္းဖိန္းကာ ဘာဆိုဘာမွကို ေရေရရာရာမသိေတာ့ဘဲ ေလထဲလမ္းေလ်ွာက္ေနသလို
ပါသြားသည္။ ဒူးမ်ားကၫြတ္ေခြခ်င္ေနသည္။
သူက သက္ကို ကုတင္ေပၚ ဆြဲမတင္ေပးဘဲ ခါးေစာင္းေလာက္ျမင့္သည့္ ခုတင္ေပါင္သို႔ ေမွာက္လ်က္ဖိခ်
ေပးလိုက္သည္။ ေျခေထာက္က ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ႐ွိေနၿပီး အေပၚပိုင္းက ခုတင္ေပၚမွာေမွာက္လ်က္ျဖစ္ေနသည္။
ရင္သားမ်ားက ေမြ႕ရာေပၚတြင္ျပားေနေအာင္ဖိမိေနသည္။ သူက သက္ကုိ မထိေသးဘဲေနာက္ေက်ာဘက္မွာ
ခဏၿငိမ္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို္႔ ခါးပတ္ေခါင္းျပဳတ္က်သံ ေဒါက္ခနဲကို ၾကားရသည္။ ၿပီးေတာ့
ဇစ္ဆြဲဖြင့္သံ။ ထို႔ေနာက္သူက သက္၏ ဂါဝန္ကားကားႀကီးကို ခါးအထိလွန္တင္လိုက္သည္။ ေအာက္ခံအတြန္
႔အဖတ္မ်ားပါ ေပါင္းၿပီး ပိုးသားႏွင့္ခ်ည္သားေရာေနေသာ အဝတ္အပံုလိုက္ႀကီးက သက္ေခါင္းေပၚအထိ
ပံုက်လာသည္။ နကိုတည္းက ေမွာက္လ်က္ျဖစ္ေနေသာ သက္မ်က္ႏွာတဝိုက္မွာ ေမွာင္အတိက်သြားသည္။
ဘာမွမျမင္ရေတာ့။ ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ မဖယ္မိဘဲ ဒီအတိုင္းေနလိုက္သည္။ အညိဳေရာင္ဆံႏြယ္ေခြလိပ္မ်ားကသာ
ဂါဝန္စေအာက္မွ ျဖာထြက္ေနသည္။ သူ႔လက္မ်ားက သက္၏ အသားေရာင္ဇာနားတပ္ပိုးအတြင္းခံေဘာင္းဘီ
ေလးကို လိပ္ၿပီးခြၽတ္ေနသည္။ ေအာက္အထိမခြၽတ္ဘဲ ေျခသလံုးနားတြင္ရပ္ထားလိုက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္
းကို ဆြဲကားလိုက္သည္။ သက္က ႐ွက္ၿပီး ျပန္ဆြဲေစ့မိသြားသည္။ သူက တင္ပါးလံုးလံုးအိအိေလး တစ္ဖက္ကို
ခပ္နာနာဆြဲညႇစ္လိုက္သည္။
"အား"
သက္လန္႔သြားၿပီး အလိုက္သင့္ေလ်ွာ့ေပးလိုက္သည္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိပ္ဖ်ားေလးမ်ားက အကြဲေၾကာင္း
ေလးတစ္ေလ်ွာက္ပြတ္ဆြဲလာသည္။ ထို႔ေနာက္ေပါင္တြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားကို ပြတ္ေပးသည္။ သက္၏ မိန္
းမအဂၤတစ္ခုလံုး ပိုၿပီးေဖာင္းကလာသည္။ လ်ွပ္စစ္စီးသလို ပူေႏြး႐ွိန္းဖိန္းေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ တစ္ခ်က္
တစ္ခ်က္အေစ့ေလးဆီမွ က်ဥ္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး အကြဲေၾကာင္းေလးထဲတြင္အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိုလာသည္။
႐ုတ္တရက္သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဖက္က သက္ေပါင္မ်ားႏွင့္ကပ္လာသည္။ ပူေႏြးေတာင့္တင္းေသာ အေခ်ာင္းႀကီးတစ္
ေခ်ာင္းက သက္၏ အကြဲေၾကာင္းေလးၾကားသို႔ တိုးဝင္ဖိပြတ္လာသည္။ သူ႔လက္ၾကမ္းႀကီးႏွစ္ဖက္က သက္တင္
ပါးကို ဆုပ္နယ္ေနသည္။ သူ႔လိင္တံႀကီးက သက္၏ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားႏွင့္ မထိတထိ ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္
ပြတ္ေနသည္။ သက္၏အရည္ေလးမ်ားက သူ႔လိင္တံႀကီးကို စိုကုန္သည္။ တစ္ခ်က္တြင္သူကေနာက္ဆုတ္ၿပီး
ဆတ္ကနဲေ႐ွ႕သို႔ျပန္တိုးလိုက္ရာ အေစ့ေလးကို ေနာက္မွတည့္တည့္ထိုးမိသြားသည္။ သက္၏အေၾကာမ်ား စိမ္
့ခနဲျဖစ္သြားၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ခါသြားသည္။
"အား...ကိုစိုင္း"
သူ႔နာမည္ ကို ေခၚမိသြားသည္။ သူက ငံု႔ကိုင္းကာ သက္ကိုအနည္းငယ္ဆြဲမၿပီး ရင္ဘတ္ေအာက္မွလက္
လ်ိွဳကာ ႏို္႔မ်ားကို ဆုပ္ေျခေပးသည္။ သက္႐ူးမတတ္ျဖစ္လာသည္။ တင္ပါးကိုေနာက္သို႔ေကာ့ေပးမိသည္
။သူက ႏို႔ကိုင္ထားေသာလက္တစ္ဖက္ကိုလႊတ္ကာ သက္ခါးကို ၿငိမ္ေအာင္ဖိထားၿပီး သက္၏ အကြဲေၾကာင္း
ေလးထဲ သူ႔လိင္တံထိပ္ဖူးႏွင့္ေတ့ကာ တစ္ခ်က္တည္း တဆံုးထိုးသြင္းလိုက္သည္။ အရည္မ်ားစိုရြဲကာ
ေခ်ာဆီလိုျဖစ္ေနေသာလည္း ကိုႏွင့္မလုပ္ရတာ ေျခာက္လေလာက္ၾကာသြားသည့္အျပင္သူ႔လိင္တံႀကီးက
ကို႔ထက္အမ်ားႀကီးပိုၿပီး ႐ွည္လည္း႐ွည္ႀကီးလည္းႀကီးသျဖင့္ သက္၏လမ္းေၾကာင္းေလးထဲ နာက်င္စြာ မဆံမၿပဲ
ထိုးသိပ္ဝင္သြားသည္။ ထိပ္ဖူးကလည္း သားအိမ္ေခါင္းကိုသြားထိသျဖင့္ ဒုတ္ခနဲေအာင့္သြားသည္။
"အား...ကိုစိုင္း"
"႐ွဴး..႐ွဴး"
သူက သက္ကို ကေလးလိုေခ်ာ့ရင္း ခါးကိုဖိထားေသာလက္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး ပါးစပ္ကို အသာအယာအုပ္လိုက္
သည္။ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက သက္ပါးစပ္ထဲတိုးဝင္လာၿပီး သြားဖံုးသားမ်ားကိုပြတ္တိုက္လိုက္လ်ွာ
ေလးႏွင့္ထိေပးၿပီး စုပ္ခိုင္းသလိုလုပ္လိုက္လုပ္ေနသည္။ ရင္သားကိုလည္း ေခ်ာ့သလို သာသာေလးညႇစ္ေပးၿပီး
ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုတလွည့္စီပြတ္ေပးေနသည္။ သက္အရည္မ်ားပိုစိုရႊဲလာသည္။ သူက အသာအယာ
စတင္လႈပ္႐ွားသည္။ အစပိုင္းတြင္က်ပ္ၿပီးနာက်င္ေနေသာ္လည္းတျဖည္းျဖည္း လိင္အဂၤအတြင္းပိုင္
းနံရံမ်ားတြင္သာယာေသာ ထိပြတ္သည့္ခံစားခ်က္ေပၚလာသည္။ တျဖည္းျဖည္း ပိုေကာင္းလာသည္။ သူလည္
းေကာင္းလာပံုရသည္။ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကပို႐ွည္ကာ ပိုျပင္းလာၿပီး လူကို သက္အေပၚကိုင္းခ်ကာ ႏို္႔မ်ားကို
လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ စံု ဆုပ္နယ္ေနသည္။ ေစာေစာကလို တအားညႇစ္လာျပန္သည္။ သူ႔အသက္႐ွဴသံမ်ားကျပင္
းလာသည္။ သို႔ေသာ္နာမွန္းမနာမွန္း သက္မသိႏိုင္ေတာ့။ တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အေၾကာထဲစိမ့္ၿပီး
ေကာင္းသြားကာ အသံထြက္ၿပီးခပ္တိုးတိုးေအာ္ညည္းေနမိသည္။ အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ကုန္သြားမွန္းလည္
းမသိေတာ့။ သာယာမႈကမၻာထဲတြင္ေမ်ာေနသည္။ ေလထဲမွာ ဝဲပ်ံေနၿပီးေျမေပၚျပန္မက်သလို ခံစားေနရသည္။
ရမၼက္လိႈင္းတြင္ႏွစ္ေယာက္လံုး မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္စီးေမ်ာေနၿပီး ေနာက္ဆံုး သူက သူမ၏ တင္ပါးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္
ကာ အားရပါးရေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ရင္း သူ႔လိင္အဂၤႀကီးက ပိုမိုေတာင့္တင္းလာကာ ဆတ္ခနဲ တစ္ခ်က္တန္
႔သြားၿပီး တဆတ္ဆတ္ခါရင္း သူမ၏ လမ္းေၾကာင္းေလးထဲသို႔ သုက္ရည္ပူပူေႏြးေႏြးမ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္
သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမေပၚသို္႔ေမွာက္ခ်ကာ ၿငိမ္ေနသည္။ သူမလည္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာျဖင့္ သူ႔ေအာက္မွာ ၿငိမ္
ေနမိသည္။
႐ုတ္တရက္သူဆတ္ခနဲထလိုက္သည္။ သူမလန္႔သြားသည္။ ဘာပါလိမ့္ ဆိုၿပီး ေမာ့ၾကည့္မိသည္။
"မင္းမၿပီးေသးဘူး"
သူမ ၿပီးစရာမလိုပါ။ သူႏွင့္လုပ္ရေသာ ခံစားခ်က္က အရမ္းေကာင္းသည္။ ႐ူးမတတ္ေကာင္းပါသည္။ ကိုႏွင္
့အတူေနတုန္းကလည္း သူမၿပီးခဲသည္။ ၿပီးခဲ့တုန္းကလည္း ယခုေလာက္ထိ ျပင္းထန္ေသာခံစားခ်က္မ်ိဳးမဟုတ္
။ ေရလိႈင္းေလးမ်ားကို စီးသလို ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးၿပီးသြားတာမ်ဳိး။ ၿပီးတယ္ဆိုတာ ခုထက္ပိုမေကာင္းႏိုင္တာေတာ့
ေသခ်ာပါသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူးကိုစိုင္း...သက္အရမ္းေနလို္႔ေကာင္းတယ္"
သက္႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"လာစမ္းပါ"
သူက ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး သူမကိုပါ ဂ်ိဳင္းက မတင္လိုက္သည္။ ခုတင္ေခါင္းရင္းက ေခါင္းအံုးမ်ားကို ခပ္ေလ်ွာ
ေလ်ွာမွီကာ သက္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲမယူသည္။ သက္ေခါင္းက သူ႔ပခံုးေပၚမွာတင္ထားၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ကို
ေက်ာမွီကာ ပက္လက္အေနအထား။ သက္၏ ေၾကမြေနၿပီျဖစ္ေသာသတို႔သမီးဂါဝန္ကို ခါးမွာလိပ္တင္လိုက္
သည္။ သက္ေျခေထာက္ကို သူ႔ေျခေထာက္ႏွင့္ ကားလုိက္ၿပီး ဘယ္လက္က သက္၏ ႏို္႕မ်ားကုိ ကိုင္ေပးကာ
ညာလက္က ေပါင္ၾကားထဲတိုးဝင္ၿပီး လက္ခလယ္ျဖင့္ ေစာေစာကပန္းထုတ္ထားေသာ သူ႔ သုက္ရည္မ်ားကို
ေကာ္ယူလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အေစ့ေလးကို သုတ္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္ေပးသည္။
" အား...အား"
မၾကာခင္သက္ခပ္တိုးတိုးေလး အဆက္မျပတ္ညည္းတြားလာသည္။ သူကလက္ခလယ္ကို ခပ္သြက္သြက္
ကစားေပးသည္။ သက္အရမ္းေကာင္းလာၿပီး အီဆိမ့္႐ွိန္းဖိန္းေသာ ခံစားခ်က္က လိင္အဂၤတစ္ခုလံုးကို
ပ်ံ႕ႏွံ႕လာသည္။ သူက ပြတ္ေပးေနရင္း အေစ့ေလးကို လက္ညိွဳးလက္မႏွင့္ ခပ္သာသာ ညႇစ္လိုက္သည္။ သက္
မ႐ွက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေကာ့ပ်ံသြားသည္။ သူကလက္ခလယ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ကစားေပးလိုက္သည္။ ႏို္႕ကိုညႇစ္ေပး
ေနေသာလက္ကလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းညႇစ္ေပးေနသည္။ သက္၏ လိင္အဂၤႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ား တဆတ္
ဆတ္ခါလာၿပီး ခံစားခ်က္အားလံုး အထြတ္အထိပ္သို႔ စုျပံဳေရာက္သြားေတာ့သည္။
"အား...ကိုစိုင္း...အား...."
ကုိႏွင္ ့ၿပီးခဲ့ေသာ လိႈင္းက ျမစ္ထဲကလိႈင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြဆိုလ်ွင္ကိုစိုင္းႏွင့္ၿပီးရေသာ လိႈင္းက ပင္လယ္ကမ္
းစပ္က လိႈင္းလံုးႀကီးေတြလို အ႐ွိန္အဟုန္ျပင္းထန္လြန္းသည္။ အားေကာင္းေသာ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြကို တသိမ္
့သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္စီးရင္း သက္သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ အ႐ုပ္က်ိဳးျပတ္ပံုက်သြားေတာ့သည္။

မ်က္လံုးမ်ားကို ဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ေႏြးေထြးၿပီး တိတ္ဆိတ္ေမွာင္မိုက္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုထဲေရာက္ေန
ေၾကာင္း သက္သိလိုက္ရသည္။ ႐ုတ္တရက္ဘယ္အခ်ိန္႐ွိၿပီး ဘယ္ေနရာမွာႏိုးလာေၾကာင္းကို စဥ္
းစားလို႔မရဘဲျဖစ္ေနသည္။ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ဆန္႔တန္းၿပီး အိပ္ေရးဝသြားေသာ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လို အ
ေညာင္းဆန္႔လိုက္စဥ္ႏူးညံ့ေသာ ေမြးပြေစာင္ႀကီးကို စမ္းမိသျဖင့္ တြန္းဖယ္လိုက္သည္။ နံနက္ခင္း၏ေနေရာင္
က မွန္ျပတင္းမွတဆင့္ သံပုရာစိမ္းေရာင္ခန္းဆီးစကိုျဖတ္၍ အခန္းထဲသို႔ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ က်ေရာက္ေနသည္။
သက္အိပ္ေနေသာ မဂၤလာဦး ကုတင္ႀကီးႏွင့္ကြၽန္းသားမွန္တင္ခံုကို ေတြ႕လိုက္ရမွ စိုင္းေစာထြန္း ဆိုေသာ
ကိုစိုင္း၏ အိမ္ကိုေရာက္ေနေၾကာင္းႏွင့္တကြ ညက အျဖစ္အပ်က္မ်ားအားလံုးကိုပါ ႐ုတ္တရက္သတိရၿပီး
မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး နီျမန္းထူပူလာေအာင္႐ွက္မိသြားသည္။ သက္နံေဘးကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုိစိုင္းအိပ္
ေသာဘက္တြင္ေနရာလြတ္ကိုသာ ေတြ႕ရသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္႐ွိ မွန္တင္ခံုမွ မွန္ေပၚတြင္စာေၾကာင္းမ်ား
ေရးျခစ္ထားေသာ စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ကပ္ထားသည္ကို သတိထားမိသည္။ ညကတည္းက မခြၽတ္ရေသးေသာ
ဂါဝန္႐ွည္ႀကီးကုိ မႏိုင့္တႏိုင္မၿပီး ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ စာရြက္ကိုသြားၾကည့္သည္။
" ညကပင္ပန္းထားလို႔ မႏိႈးေတာ့ဘူး။ ေအာက္မွာ မနက္စာျပင္ခိုင္းထားတယ္။ ႏိုးတဲ့အခ်ိန္ေရခ်ိဳးၿပီး ဆင္
းစားပါ။ "
လက္ ေရးေသာ့ေသာ့မ်ားႏွင့္ ေရးထားၿပီး ေအာက္မွာ သူ႔လက္မွတ္ထိုးထားသည္။ သက္လို႔လည္း ခ်စ္စႏိုးမ
ေခၚ...သူ႔နာမည္လည္းထည့္မေရးေသာ တိုျပတ္ျပတ္စာေလးကို ၾကည့္ရင္း သက္ရင္ထဲမွာ အမ်ိဳးအမည္မသိ
ေသာ လိႈက္လွဲသည့္ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးကို ခံစားမိသည္။ မွန္ေပၚမွ စာကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ဖ်ားေလးမ်ားႏွင့္ ခပ္
ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ ထိုစဥ္မွန္ထဲမွပံုရိပ္ကို သက္သတိထားမိသြားသည္။ အ႐ိုင္းဆန္ဆန္ေခြလိပ္ဝဲျဖာက်
ေနေသာ အညိဳေရာင္ဆံပင္႐ွည္မ်ား၊ ပြတ္မိထားသျဖင့္ ပန္ဒါမ်က္လံုးလို ျဖစ္ေနေသာ အိုင္း႐ွဲဒိုးႏွင့္ လိုင္
နာမ်ား၊ ဗလာက်င္းေနေသာ ပခံုးႏွင့္ ပန္းေသြးညိဳေရာင္ႏို႔သီးထိပ္ဖ်ားေလးမ်ား ေထာင္မတ္ေနသည့္
ရင္သားထြားထြားႏွစ္ႁမႊာ၊ ခါးလည္ထိ လန္က်ေနေသာ ဂါဝန္အေပၚပိုင္း၊ တြန္႔လိပ္ေၾကမြေနေသာ ေအာက္ပိုင္းမွ
စကတ္ကားကား... သရဲကားထဲက တမလြန္မွသတို္႔သမီးႏွင့္ တူေနသည္။ ေပါင္ၾကားထဲမွလည္း ေစးကပ္ကပ္
ခံစားခ်က္ကိုရသည္။ ဂါဝန္ကိုမၿပီးလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညက ေပက်ံေနသည့္ သုက္ရည္မ်ားႏွင့္ သက္၏
အရည္ၾကည္မ်ားက မိန္းမအဂၤတစ္ခုလံုးႏွင့္ ေပါင္တြင္းသားမ်ားတြင္စီးက်ေျခာက္ေသြ႕ေနသည္။ ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုေျပးဝင္သြားၿပီး ဂါဝန္ကိုခြၽတ္ကာ ေရျမႇဳပ္တံုးတြင္ဆပ္ျပာရည္ထည့္ၿပီး တစ္ကိုယ္လံုးကို တိုက္
ခြၽတ္ေဆးေၾကာပစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ကိုစိုင္း၏ ေႂကြသားေရခ်ိဳးကန္ထဲတြင္ေရေႏြးေႏြးစပ္ကာ တစ္ကိုယ္လံုး
ေညာင္းကိုက္မႈမ်ားေျပေလ်ာ့ေအာင္စိမ္ရင္း သက္မ်က္လံုးမ်ားကုိ မွိတ္ထားလိုက္သည္။ မဂၤလာပြဲ ၿပီးသြားၿပီျဖစ္
၍ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားအားလံုးကို ေလ်ွာ့ခ်လိုက္ေသာအခါ အတိတ္၏ ပံုရိပ္မ်ားသည္သက္၏အာ႐ံုထဲတြင္႐ုပ္႐ွင္
ျပသလို တစ္ကြက္ၿပီးတစ္ကြက္ထင္ဟပ္လာေလသည္။
______________________________________________
သက္ ထားသခင္သည္လူလတ္တန္းစား မိသားစုမွေပါက္ဖြားလာသျဖင့္ ပစၥည္းဥစၥာ မခ်မ္းသာေသာ္လည္း
အလွကေလးတစ္ခုေတာ့ျဖင့္ ခ်မ္းသာေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သဘာဝအတိုင္း လိႈင္းတြန္႔
ေလးမ်ားပါသည့္ ႏူးညံေတာက္ပေသာ ဆံပင္ညိဳညိဳ႐ွည္႐ွည္မ်ား၊ အရပ္ငါးေပငါးလက္မ၊ တင္းရင္းအိစက္
ေသာ ရင္သားမ်ား၊ ေသးသြယ္ေသာ ခါးကေလးႏွင့္ လံုးဝန္းေဖာင္းျပည့္ေသာ တင္
သားအိအိထြားထြားမ်ားတို႔ႏွင့္လိုက္ဖက္သည့္ ေယာက်္ားေလးတိုင္း၏ အာ႐ံုကိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေသာကိုယ္လံုးႏွင့္
ဂ်ပန္မကေလးလို မ်က္ဝန္းနက္နက္ႏွင့္ မ်က္လံုးႀကီးႀကီးေလးမ်ား၊ အဖ်ားေကာ့ေနေသာ ႏွာတံလံုးလံုးေလး၊ပန္း
ေသြးေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေဖာင္းေဖာင္းျပည့္ျပည့္ေလးမ်ားတို႔ျဖင့္ ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေလးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။
ေဆးဝါးကြၽမ္းက်င္တကၠသိုလ္မွ ကြင္းန္သက္ထားသခင္ႏွင့္ ပန္းကိုလိုလို႔ ဝဲေသာလိပ္ျပာ ေဆးေက်ာင္းသား
ေလး ကိုကိုေမာင္တို္႔၏ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းသည္နတ္သမီးပံုျပင္လို လွပေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္
ခဲ့သည္။
ရည္ းစားျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း သက္ထား၏အပ်ိဳစင္ဘဝေလးသည္ကို႔ခူးေႁခြျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသည္။ ရည္
းစားမထားဖူးေသာ အ႐ိုင္းေလး သက္သည္ကို၏ ခ်ိဳသာေသာ အေခ်ာ့အယမ်ား၊ အမွတ္တရေန႔မ်ားတြင္ရ
ေလ့႐ွိသည့္ ပန္းစည္း ေခ်ာကလက္ဝက္ဝံ႐ုပ္မ်ား၊ ကြၽမ္းက်င္ညက္ေညာလွသည့္ ခ်စ္ဗ်ဴဟာမ်ားထဲတြင္လိႈင္
းလံုးမ်ားစီးသလို တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္စီးေမ်ာခဲ့သည္။
ကိုက သက္အေပၚ အရမ္းေကာင္းခဲ့သည္(ေကာင္းခဲ့သည္ဟု သက္ထင္ခဲ့သည္)။ ကိုႏွင့္ခ်စ္ေသာ သံုးႏွစ္တြင္
တစ္ခါမွ ရန္လည္းမျဖစ္ဖူး၊ ေလသံမာမာႏွင့္လည္း မေျပာဖူး၊ အျငင္းလည္းမပြားဖူး။ လူတိုင္းအျမင္မွာ သက္
တို႔ဟာ နတ္ဖက္သည့္စံုတြဲေလး။
တကယ္ဆို သက္သတိထားခဲ့မိသင့္သည္။ ကိုဟာ သက္ကို ခ်စ္တယ္ခ်စ္တယ္သာ တဖြဖြေျပာေသာ္လည္း
သက္ႏွင့္ အနာဂတ္ကို အတူျဖတ္သန္းဖို႔ အစီအစဥ္လည္း တစ္ခါမွဆြဲမျပဖူး၊ မတိုင္ပင္မေဆြးေႏြးဖူး၊
ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း အဆံုးစြန္အထိ နီးစပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကို႔စိတ္ထဲဘာေတြေတြးေနမွန္း ခန္႔မွန္းႏိုင္သည္အထိ စိတ္
ခ်င္းလည္း တစ္ခါမွ မနီးစပ္ခဲ့ဖူး။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သက္မသိခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းၿပီးလ်ွင္ဇာတ္လမ္းၿပီးမယ္ဟု ရည္
ရြယ္ထားခဲ့လိမ့္မယ္လို႔လည္း သက္မရိပ္မိခဲ့ပါ။ သက္ထင္ခဲ့တာ သက္ႏွင့္ကိုသည္သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ခ်စ္သူေတြ၊
တစ္ေန႔လက္ထပ္ၾကဖို႔ဆိုတာ စကားထဲထည့္ေျပာစရာမလိုေအာင္ကို သိေနၿပီးသား။
ကိုႏွင့္တြဲတာ ၂ ႏွစ္ျပည့္ခါနီးမွာ ကိုက ေက်ာင္းၿပီးသြားသည္။ သက္တို႔ေက်ာင္းက ႏွစ္တိုေသာ္လည္း သက္က
ကို႔ထက္၂ ႏွစ္ငယ္တာမို႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္တက္ေနတုန္း။ ကိုကအလုပ္မဝင္ခင္၁၀ တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္
ေဆးေက်ာင္းမွ ႏွစ္ငယ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဂိုက္လုပ္ေနသည္။ အဲဒီတစ္ႏွစ္လည္း ကိုကအလုပ္မ်ား သက္
ကစာမ်ား၍ သိပ္မအားၾကတဲ့ၾကားက မွန္မွန္ခ်ိန္းေတြ႕ခဲ့ၾကေသးသည္။
ကိုအလုပ္ဝင္လို႔ နယ္ကို ပို႔စတင္က်တဲ့အခ်ိန္မွာ သက္တို္႔ ၃ ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ သက္လည္းေက်ာင္းၿပီးလို႔ အေဆာင္
ေနၿပီး ေဆးကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္သည္။ ကိုက ေဆး႐ံုမွာအလြန္အလုပ္မ်ားေနသည္။ သက္ကိုမွန္မွန္
မဆက္သြယ္ႏိုင္ေတာ့။ တျဖည္းျဖည္း ဖုန္းေခၚတာေတြက က်ဲလာသည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္ ေလးနာရီေလာက္သာ
ကားစီးရေသာ နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သက္ကိုလာမေတြ႕ႏိုင္ေတာ့။ ေနာက္ဆံုးတျဖည္းျဖည္းႏွင့္
ကုိ္႕ဆီက ဖုန္းမလာတာ ၂ပတ္ေက်ာ္လာေတာ့ သက္လန္႔လာသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီက
ကို္႔သတင္းေတြ ၾကားလိုက္ရတာျဖစ္သည္။ သူ ဂိုက္ျပေပးခဲ့ေသာ ေဆးေက်ာင္းသူေလးႏွင့္ တြဲေနသည္တဲ့။
ေကာင္မေလးက မိုးကုတ္ဘက္က သူေဌးသမီးတဲ့။ ကုိက ရန္ကုန္ကိုလည္းပိတ္ရက္ခဏခဏလာသည္တဲ့။
သက္ကုိသာ လာမေတြ႕တာတဲ့။ သက္ဘယ္လိုမွ မယံုႏိုင္ေတာ့။ ေသြး႐ူးေသြးတန္းႏွင့္ ဖုန္းဆက္ၿပီးေမးမိသည္။
ကိုက ဖုန္းခ်ပစ္ၿပီး ထပ္ေခၚေတာ့ စက္ပိတ္ထားသည္။ လံုးဝျပန္မေျဖ။ တစ္ပတ္လံုး သက္အဆက္မျပတ္
ေခၚသည္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွမေနႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ပိတ္ရက္တြင္ အရဲစြန္႔ကာ ကိုတာဝန္က်သည့္ၿမိဳ႕သို႔ တစ္
ေယာက္တည္း ကားစီးၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။
ေန႔ခင္းက စီးသြားတာ ဟိုေရာက္ေတာ့ ညကိုးနာရီထိုးေတာ့မည္။ဆိုက္ကယ္တက္စီတစ္စီးကို ႐ွား႐ွားပါးပါး
႐ွာငွါးၿပီး ေလးပင္ေသာစိတ္ျဖင့္ ကိုေျပာထားဖူးသည့္လိပ္စာကုိ လိုက္႐ွာသည္။ သက္မ်က္ႏွာကုိေတြ႕ရင္ကို
ပစ္ပစ္ခါခါေတာ့ မလုပ္တန္ေကာင္းရဲ႕။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေျဖရွင္းလိုက္ရရင္ျပသနာေတြအကုန္လံုး ေျပလည္႐ွင္
းလင္းသြားေကာင္းရဲ႕။
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ သက္ကို႔တံခါးကိုေခါက္သည္။ တံခါးဖြင့္ေပးေသာကိုက သက္ကိုျမင္ေတာ့ အံ့ၾသၿပီး မ်က္
ႏွာပ်က္ေနသည္။ သက္လက္ထဲကအထုပ္ကိုလည္း ကူမဆြဲ၊ အထဲလည္းမေခၚဘဲ အေပါက္ဝမွာပိတ္ရပ္
ေနသည္။
"ဘယ္သူလည္းကိုႀကီး"
ကေလးသံလိုလို ခ်ိဳအီခြၽဲပ်စ္ေသာ အသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္သက္မ်က္လံုးမ်ား ျပာေဝသြားကာ ေနာက္
ထပ္ဆက္ျဖစ္သမ်ွအားလံုး အိပ္မက္လို ေဝဝါးသြားခဲ့ေလသည္.....။
"အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုႀကီး သူ႔ကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို္႕မွျဖစ္မယ္"
"ကိုႀကီးသြားၾကည္ ့ေလ...ျပန္လာရင္တြယ္တာ ဒီမွာမ႐ွိႏွင့္ေစရဘူး။ သူကအသက္၂၃ႏွစ္႐ွိၿပီျဖစ္တဲ့ အရြယ္
ေရာက္ၿပီး မိန္းမတစ္ေယာက္။ ဒီအထိေတာင္လာတတ္ေသးတာ ျပန္လည္းျပန္တတ္တယ္။ ကိုႀကီး အစိုးရိမ္
ေတြပိုၿပီး လိုက္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေနစရာမလိုဘူး။"
သတိျပန္ ဝင္လာေသာအခ်ိန္တြင္သက္လမ္းမေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္းေလ်ွာက္ေနသည္။ ဆိုက္ကယ္၊
ဆိုက္ကား၊ ျမင္းလွည္း...ငွါးစရာတစ္ခုမွမေတြ႕ရေတာ့။ အိမ္မ်ားကလည္း တံခါးပိတ္၊ တိတ္ဆိတ္။ လမ္
းဟိုဘက္မွ ေခြးတစ္ေကာင္က သက္ေလ်ွာက္လာသည့္ဘက္ကိုၾကည့္ကာ စူးစူး၀ါး၀ါး ထိုးေဟာင္သည္။
ေ႐ွ႕ဆက္မသြားရဲဘဲ ေနရာမွာ ရပ္ေနရသည္။ ထြက္လာမိတာကို သက္အလြန္ေနာင္တရေနသည္။ ခုမွေတာ့
ဘယ္လိုမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့။ အနားမွာ အကူအညီေတာင္းစရာ လူ႐ွိမလားလို႔ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေသာ္လည္း တစ္
ေယာက္မွမေတြ႕။ ႐ုတ္တရက္ေလအေဝွ႕တြင္ခ်ဥ္ခ်ဥ္စူးစူး ခ်က္အရက္နံ႔ကို ရသည္။ မညီညာေသာ
ေျခသံမ်ားက တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာသည္။ ေတာ္ေတာ္မူးေနေသာ လူတစ္ေယာက္။ သက္ကိုျမင္ေတာ့
ေျခလွမ္းတံု႔သြားသည္။
"ညီမေလး ...အကိုဘာကူညီရမလည္း ဟင္"
ေသြး႐ိုးသား႐ိုး ေစတနာႏွင့္ေမးေသာ ေမးခြန္းမဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသခ်ာေျပာႏိုင္သည္။
"ရပါတယ္...လာႀကိဳမယ့္သူနဲ႔ လမ္းမွာလြဲေနလို႔ေစာင့္ေနတာ"
သက္ စကားမခိုင္လံုတာ ထိုလူသိသည္။ ႂကြက္နံ႔ရသြားေသာေၾကာင္လို သူ႔ႏွာေခါင္းက ႐ံႈ႕ပြပြ ျဖစ္သြားသည္။
အဆီျပန္ေနေသာမ်က္ႏွာတြင္ရမၼက္ခိုးကို ေတြ႕ရသည္။ သက္အနားကို ပိုမိုတိုးကပ္လာသည္။ လက္ကိုလွမ္
းဆြဲသည္။ သက္က ပုတ္ထုတ္ၿပီး အသံကုန္ေအာ္ရန္ပါးစပ္ဟလိုက္ခ်ိန္တြင္ထုိလူက သက္ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္
သည္။ ရြံစရာေကာင္းေသာ သူ႔လက္ဖဝါးက သက္ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ထိကပ္ေနသည္။ သက္အတင္း႐ုန္းသည္။ မူးေန
ေသာ ေယာက်္ားအားက ပိုသန္သည္။ ႐ုန္းကန္ရင္း အလြန္ကံဆိုးလွေသာ ကုိယ့္အျဖစ္ကိုယ္ကို ေတြးေနသည္
။ ခုလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြၾကံဳရမယ့္အစား ေသသြားလိုက္ဖို႔ ဆုေတာင္းမိသည္။ ထုိလူက သက္၏ ဂ်င္းေဘာင္
းဘီၾကယ္သီးကို အတင္းေဆာင့္ဆြဲၿပီးျဖဳတ္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ကားမီးေရာင္တန္းတစ္ခု ႐ုတ္တရက္
ထိုးက်လာၿပီး ကြၽီခနဲထိုးရပ္သြားကာ ကားထဲမွ လူတစ္ေယာက္ဆင္းလာသည္။ စိုင္းေစာထြန္း၏ မ်က္ႏွာကို
သက္ဘဝမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ျမင္ဖူးျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
______________________________________________
သက္ ၏ ပခံုးကို လက္တစ္ဖက္က လာထိသည္။ ႐ုတ္တရက္ဆတ္ခနဲ ျပန္႐ိုက္ခ်လိုက္မိသည္။ ေရစက္
အခ်ိဳ႕က လက္ပိုင္႐ွင္ကိုစဥ္သြားသည္။
"ကိုစိုင္း...ေဆာရီး...သက္လန္႔သြားလို႔ပါ"
"ေရေတြေအးကုန္ၿပီ၊ အေအးမိလိမ့္မယ္။ ထြက္ေတာ့။"
သူက သက္ကို ေရကန္ထဲကဆြဲထူေပးသည္။ တဘက္အႀကီးႀကီးျဖင့္ ပတ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ခန္းထဲျပန္
ေခၚလာကာ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး က်က်နန ေရသုတ္ေပးေနသည္။ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလံုးကို ကိုင္တြယ္
ပြတ္သပ္ၿပီး သုတ္ေပးေနေသာ္လည္း လက္႐ွိအခ်ိန္တြင္သူ႔စိ္တ္ထဲတြင္ညကလိုဆႏၵေတြ ႐ွိပံုမေပၚ။ သက္
ေရျမန္ျမန္ေျခာက္ၿပီး အေအးမပတ္ဖို႔သာ အဓိကျဖစ္သည္။ ၾကင္နာမႈကို စကားလံုးမ်ားျဖင့္ တစ္ခါမွမေဖာ္ျပဖူး
ေသာ္လည္း ခုလိုသူ႔အျပဳအမူမ်ားက တစ္ခါတစ္ခါ သက္အေပၚ ငဲ႕ညႇာလြန္းသည္။ ေခါင္းေလ်ွာ္မထားေသာ္
လည္း ေရထိသြားသျဖင့္ စိုထို္င္းေနေသာ ဆံပင္မ်ားကို သုတ္ေပးေနခ်ိန္တြင္သက္စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ မ်က္ရည္
မ်ား စီးက်လာေတာ့သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လည္း၊ ဘာလို႔ငိုတာလည္း"
သူက လက္ထဲကတဘက္ျဖင့္ သက္မ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္ေပးသည္။
"သက္ အေပၚ ဘာလို႔ေကာင္းတာလည္း။ သက္က ကိုစိုင္းကိုေကာင္းက်ိဳးမေပးဘူး။ သက္ဘဝကို သက္အ႐ွက္
ကို ႏွစ္ခါျပန္ကယ္တင္ခဲ့တဲ့သူကို သက္က ဘာမွျပန္မေပးႏုိင္ဘူး။ "
"ငါဘာမွမလိုခ်င္ဘူး၊ မင္းကုိ လက္ထပ္ခ်င္တယ္ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ဒါပဲ။ အခုပိုင္ၿပီ၊ ေက်နပ္တယ္"
"သက္ က ကိုစိုင္းကုိ အပ်ိဳစင္ဘဝေလးေတာင္မေပးႏိုင္ဘူး၊ တစ္ခါမဟုတ္ႏွစ္ခါမဟုတ္အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးသား"
သူက သေဘာက်သလို တစ္ခ်က္ရယ္သည္။
"ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ လိုခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္မွမျဖစ္ႏုိင္တာကိုး၊ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလည္း။ ငါလည္း မိန္းမမ
ေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ မင္းသက္ေစ့ေလာက္ေတြ႕ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ နန္းလံုလည္း႐ွိေသးတယ္။"
နန္ းလံုဆိုေသာနာမည္ၾကားသည္ႏွင့္ သက္စိတ္ထဲတြင္သဝန္တိုစိတ္ေလးနည္းနည္း ဝင္လာမိသည္။ ဟိုသက္
ေစ့က ခုခ်ိန္မွာ ဘာမွအေရးမဟုတ္ေသာ္လည္း နန္းလံုဆိုတာက သူနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္သံုးႏွစ္နီးပါး ပတ္သက္ခဲ့ဖူး
ေသာ၊ သူလက္ထပ္မယူႏိုင္ေသာ္လည္း ဘယ္ေတာ့မွလည္း သံေယာဇဥ္ျပတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေသာ၊ လိင္ပို္င္းဆိုင္
ရာ မပတ္သက္ေတာ့ေပမယ့္ တစ္သက္လံုး သူ႔ေစာင့္ေရွာက္မႈေအာက္မွာ႐ွိသြားမွာျဖစ္ေသာ မိန္းကေလး။
သဝန္တိုစိတ္ကို သက္ႀကိဳးစားၿပီးေဖ်ာက္လုိက္သည္။ သူေတာင္သက္အတိတ္ကို သဝန္မတိုတာ၊ သက္လည္
း မတိုသင့္ပါ။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကိုစိုင္း"
သက္ တိုးတိတ္စြာေျပာမိသည္။ သူက ေရသုတ္ျခင္းကို လက္စသတ္လိုက္သည္။ သက္ကို သူ႔ဘက္
ဆြဲယူၿပီးဖက္သည္။ ထိုစဥ္သက္ရင္သားမ်ားကို မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ သူ႔ ထရက္ဆု ေဘာင္းဘီေအာက္မွ မာ
ေက်ာေသာ အရာတစ္ခုျဖင့္ ေထာက္မိသည္။ သက္ လက္ဖဝါးေလးႏွင့္ စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူက သက္
လက္အတြင္းသို႔ ျပန္လည္ဖိပြတ္သည္။ သက္အသည္းယားလာၿပီး သြားျဖင့္ ဖြဖြေလး ငံုခဲလိုက္မိသည္။
သူ႔မ်က္လံုးနက္နက္မ်ားက အရည္လဲ့ကာ ပိုမိုနက္ေမွာင္လာသည္။
"လုပ္ေပးမွာလား"
သက္ကေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
"အေအးမိမယ္အက်ႌအရင္ဝတ္"
သူက ေျခလွမ္းက်ဲႀကီး သံုးလွမ္းေလာက္ႏွင့္ အခန္းကိုျဖတ္ေလ်ွာက္သြားကာ အဝတ္ဗီ႐ိုထဲမွ ေမြးပြတဘက္
အက်ႌတစ္ထည္ကို ယူၿပီး သက္ကို ကေလးလိုဝတ္ေပးသည္။ သူ႔အက်ႌက သက္ႏွင့္ မတရားႀကီေနေသာ
ေၾကာင့္ လက္ကို ေခါက္ေပးၿပိီး ႀကိဳးစႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲကာ ခါးနားမွာ ခပ္က်ပ္က်ပ္ထံုးခ်ည္ေပးလိုက္သည္။
သူ႔လက္ရာသူ ေက်နပ္သြားပံုႏွင့္ ျပံဳးကာ ပြေယာင္းေနေသာ သက္ဆံပင္ကေလးမ်ားကို လက္ဖဝါးႏွင့္ သပ္
ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္သက္ပခံုးႏွစ္ဘက္ကုိကိုင္ကာ ဖိခ်လိုက္သည္။ သက္အလိုက္သင့္ေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူး
ေထာက္က်သြားသည္။ သူက ထရက္ဆုေဘာင္းဘီကို ေအာက္ဆြဲခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မီးခို္းရင့္ေရာင္
အတြင္းခံကုိ လက္မႏွစ္ဘက္ႏွင့္ တြန္းခ်လိုက္သည္။ မေန႔က တစ္ခါမွမျမင္လုိက္ရေသာ သူ႔လိင္တံႀကီးက
ေထာင္မတ္စြာ တိုးထြက္လာသည္။ အ႐ွည္ႏွင့္လံုးပတ္ကိုၾကည့္ကာ သက္လန္႔သြားၿပီး တံေတြးတစ္ခ်က္
မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ သူက သက္ပါးကို လက္ႏွင့္ညႇပ္ကုိင္ၿပီး ထိပ္ဖ်ားကို ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္ေပးသည္။ သက္က
အရည္ၾကည္ထြက္ေနေသာ အကြဲေၾကာင္းေလးကိုလ်ွာဖ်ားေလးႏွင့္ ေမႊၾကည့္လုိက္သည္။ မေန႔က သက္ညည္
းသေလာက္တစ္ခ်က္မွမညည္းေသာ သူ႔ဆီမွ ပထမဆံုး ညည္းသံထြက္လာသည္။ ဘာရယ္လို႔ ကြဲကြဲျပားျပား မ
ေျပာတတ္ေသာ တိရစၧာန္႐ိုင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေအာ္သံလို ရင္ေခါင္းသံခပ္တိုးတိုး။
သူ႕ကိုေက်းဇူးတင္ေသာစိတ္ႏွင့္ ရမၼက္ဆႏၵတို္႕ေပါင္းစပ္ကာ သက္သူ႔ကို အစြမ္းကုန္စုပ္ေပးသည္။ ထိပ္ေခါင္
းကို လ်ွာဖ်ားေလးႏွင့္ ပတ္လိွမ့္ေပးသည္၊ ေအာက္ဘက္႐ွိ ဂလင္းအဖုေလးမ်ားကို လ်ွာျဖင့္ အျပားလိုက္ပြတ္
ေပးသည္၊ တြဲက်ေနေသာ ဥမ်ားကို လက္ႏွစ္ဘက္လံုးျဖင့္ ဆုပ္နယ္ေပးရင္း ႐ွည္လ်ားတုတ္ခိုင္ေသာ သူ႔လိင္
တံႀကီးကို ထုတ္ခ်ည္သြင္းခ်ည္စုပ္ေပးသည္။ တျဖည္းျဖည္း သက္ပါးစပ္ထဲမွာတင္သူက ပိုေတာင့္တင္
းလာသည္။ သက္က ခပ္ၾကာၾကာေလး ဆြဲစုပ္ေပးရင္း ခဏရပ္ၿပီး ဥမ်ားကုိ အာ႐ံုစိုက္ေပးလုိက္သည္။ ေပ်ာ့တြဲ
ေသာ အေရျပားကို ေနရာလပ္မက်န္ေအာင္စုပ္ငံုေပးသည္။ ဥႏွစ္လံုးကုိ တလွည့္စီ အလံုးလိုက္ငံုေပးသည္။
သူ႔လက္မ်ားက အက်ႌကို ရင္ဘတ္ဆြဲဖြင့္ကာ သက္ႏို႔မ်ားကို ႐ွာေတြ႕သြားသည္။ စံုကုိင္ကာ ဆုပ္နယ္ေနသည္။
သက္က သူ႔လိင္တံႀကီးကို ပါးစပ္ထဲျပန္ထည့္ကာ ခပ္သြက္သြက္စုပ္လုိက္သည္။ သူပိုမိုေတာင့္တင္းလာသည္
။အရည္ၾကည္ေလးမ်ားပိုထြက္လာသည္။ စုပ္ရင္း လည္ေခ်ာင္းထဲေမ်ွာခ်ကာ မ်ဳိခ်သလို လုပ္ေပးလိုက္သည္။
သူ႔လိင္တံက သက္အာေခါင္ရင္းထိ ဝင္သြားသည္။ မည္းနက္သန္မာေသာ ဆီးခံုေမြးမ်ားက သက္ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္
ႏွာေခါင္းကိုထိကပ္ေနသည္။ သူအလြန္ေတာင့္တင္းလာသည္။ သက္က လည္ေခ်ာင္းျဖင့္ ထပ္မံမ်ိဳခ်လိုက္
သည္။ သူက သက္ဆံပင္မ်ားကုိ စုကိုင္ၿပီး တင္းတင္းဆြဲလုိက္သည္။ သက္က အဆက္မျပတ္အျမန္စုပ္ေပး
ေနသည္။ ဆတ္ခနဲ သက္ပါးစပ္ထဲမွာ သူေတာင့္တင္းသြားၿပီး တဆတ္ဆတ္ခါကာ သက္လည္ေခ်ာင္းထဲကို
သူ႔သုက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လုိက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က သက္ႏို႔တစ္လံုးကုိ တင္းတင္းဆုပ္ညႇစ္ထားသည္။
သက္အကုန္မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဒူးေထာက္ေနရင္းက သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို တင္းတင္းဖက္ကာ သူ႔ဆီးစပ္
မွာ မ်က္ႏွာအပ္ထားလိုက္ေလသည္။
ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕မွ မဂၤလာဦး ေန႔ရက္မ်ားထဲတြင္သက္အိပ္မက္တစ္ခုလိုသာယာစြာ စီးေမ်ာ ေနခဲ့သည္။ ဘဝမွာ
တစ္ခါမွ ဒီေလာက္အပူအပင္ကင္းၿပီး စိတ္ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္မႈကို မရခဲ့ဖူးဘူးထင္သည္။ ႏွင္းျမဴလႊမ္းေသာ
မနက္ခင္းမ်ားတြင္ကိုစိုင္းရင္ခြင္ထဲမွာ ႏိုးထ၊ ျခံေစာင့္ႀကီး၏ မိန္းမ ျပင္ေပးထားေသာ မနက္စာကို စား၊ ကိုစိုင္
းအလုပ္သြားလ်ွင္လွည္းက်င္းထားၿပီးသား လုပ္စရာမယ္မယ္ရရ မ႐ွိေသာ အိမ္ႀကီးထဲမွာ စိတ္ကူးတည့္ရာ အိမ္
မႈကိစၥေလးေတြ ႐ွာေဖြလုပ္၊ ေန႔ခင္း ကိုစိုင္းျပန္လာလ်ွင္ထမင္း အတူတူစား၊ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ခ်င္ၾကည့္၊ တေရးတ
ေမာအိပ္ခ်င္အိပ္၊ ညေနခင္းမ်ားတြင္ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္အေပ်ာ္ကားေမာင္းထြက္ရင္း ညစာကို ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္
မွာစား၊ ညေရာက္လ်ွင္မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ေသာ အခ်စ္ပြဲကို ညစဥ္ရက္ဆက္ဆင္ႏႊဲ။ တစ္ရက္တစ္ရက္အခ်ိန္
မ်ားသည္မသိလိုက္ဘဲ ကုန္ကုန္သြားၾကသည္။ သက္ေအာင္ပန္းေရာက္တာ ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္လျပည့္
ေတာ့မည္။
ႏိုဝင္ဘာလထဲကူးလာေတာ့ အလြန္ေအးလာသည္။ ရန္ကုန္မွာ တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးတဲ့ အေအးမ်ိဳး။ ကိုစိုင္းက ေႏြး
ေႏြးေထြးေထြး ျဖစ္ေအာင္တတ္ႏိုင္သမ်ွ ဖန္တီးေပးထားသည့္ ၾကားထဲမွပင္သက္အေအးမိျဖစ္ေအာင္မိေလ
ေတာ့သည္။ ႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုး ကုိယ္ပူ႐ံုမက တစ္ကိုယ္လံုး ကိုက္ခဲေနေအာင္ကို ဖ်ားတာ။ ဆရာဝန္ေခၚျပ
ေသာ္လည္း မထူးျခား။ ေနာက္ေတာ့ မသက္သာသျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲက အထူးကုႏွင့္ သြားျပမွ သာမန္အေအးပတ္
တာမဟုတ္ဘဲ နမိုးနီးယား ဆန္ဆန္ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။ ေဆးေျပာင္းေပးလိုက္သျဖင့္ အဖ်ားက်သြား
ေသာ္လည္း နာလန္ထ အလြန္ေႏွးေနသည္။ ျခံေစာင့္ႀကီး မိန္းမက ဟင္းခ်က္သာေကာင္းတာ လူနာကို သိပ္
မျပဳစုတတ္။ ကိုစိုင္းက စိတ္အရမ္းပူေနသျဖင့္ အလုပ္မသြားဘဲ ေဘးနားမွာေနၿပီး လုိတာေတြ လုပ္ကိုင္ေပး
ေနသည္။ ႏွစ္ရက္သံုးရက္အဆင္ေျပေသာ္လည္း ေလးရက္ေျမာက္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းေတြလည္းခဏခဏလာ၊
သူ႔ရဲ႕ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးထဲက တပည့္ေတြ မန္ေနဂ်ာေတြကလည္း စာရြက္စာတမ္းေတြ စာရင္းေတြယူၿပီး
အိမ္လိုက္လာ ႏွင့္အဆင္မေျပေတြျဖစ္လာသည္။ သက္က အားနာၿပီး ကိုစိုင္းကို အတင္းအလုပ္သြားခိုင္းသည္
။ သူက ေခါင္းမာမာျဖင့္မသြားဘဲေနသည္။ သက္ေနေကာင္းမွျဖစ္ျဖစ္ျပဳစုေပးမယ့္သူ ႐ွိမွျဖစ္ျဖစ္သြားမယ္လို႔
ေျပာသည္။ လူထပ္႐ွာတာလည္း ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ သြက္သြက္လက္လက္လုပ္တတ္ကုိင္တတ္ထဲကကုိ မရႏိုင္
ဘူးျဖစ္ေနသည္။ ငါးရက္ေျမာက္တြင္ေတာ့ သူ ရန္ကုန္ကို မသြားမျဖစ္သြားရမည့္ အလုပ္ကိစၥတစ္ခု
ေပၚလာသည္။
" သြားမွျဖစ္မယ္ဆို သြားပါကိုစိုင္း၊ သက္လည္းဖ်ားမွ မဖ်ားေတာ့တာ။"
"မဖ်ား ေပမယ့္ အိပ္ရာထဲကလည္း ထမွမထႏိုင္ေသးတာကိုး။ ေခ်ာင္းေတြလည္း တစ္ခ်ိန္လံုးဆိုးတုန္း။ အ
ေဒၚႀကီးကလည္း ေရပတ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းတိုက္ေပးတတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ လူမမာစာလည္း ေသခ်ာ
စီစဥ္စိတ္ကူးၿပီး မေကြၽးတတ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ႏိႈးၿပီး ေဆးတိုက္ရမယ္လည္း သင္မရ။"
"ႏိႈးစက္ေပးၿပီး ေဆးေသာက္မယ္၊ စားခ်င္တာ ကိုယ္တိုင္ေျပာျပၿပီး လုပ္ခိုင္းမယ္။"
"မျဖစ္ေသးပါဘူး။"
"သက္ ကိုစိုင္းကို အားနာလွၿပီ၊ ဘယ္ေလာက္မွ မေပါင္းရေသးဘူး နာတာ႐ွည္ေရာဂါ ရသြားတယ္။
လူမမာႀကီး ယူထားရသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အလုပ္ေတြလည္းပ်က္။ သက္ကို ဒီထက္အားနာရေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔
ေတာ့။ သြားပါ။ သံုးရက္ပဲကို။ ကိုစိုင္းျပန္လာရင္သက္ေနေကာင္းၿပီ။ "
သူက ေခါင္းမာမာႏွင့္ မသြားေသးဘဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး လူငွါးတစ္ေယာက္ထပ္႐ွာဖို႔ စံုစမ္းေနသည္။ သို႔ေသာ္ဘယ္
လိုမွ အဆင္မေျပဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုး အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္႐ွဴၿပီး သက္ေဘးကိုလာရပ္သည္။
"မင္း နန္းလံုကို တကယ္မမုန္းဘူးလား၊ သူနဲ႔ပတ္သက္ရင္စိတ္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ဘူးလား။"
"ဟင္ ၊ မမုန္းပါဘူး။ ေသခ်ာမျမင္ဖူးလို႔ ခ်စ္တယ္ခင္တယ္ေတာ့ မ႐ွိေပမယ့္ လံုးဝမမုန္းဘူး။ ကိုစိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္
ဖူးတာ သူ႔အျပစ္မွမဟုတ္တာ။ အဲတုန္းက သက္လည္း ႐ွိေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
"သူက စိတ္လည္းခ်ရတယ္။ ငါ့စကားလည္းနားေထာင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္လည္း႐ွိတယ္။
သူနဲ႔ထားခဲ့ရင္မင္းကိုစိတ္ခ်မယ္။"
သက္ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးေတာ့ျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္လိုမွသေဘာမထားဘူးဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ သူနဲ႔ သံုးႏွစ္
သံုးမိုး ျဖစ္ပ်က္ပတ္သက္ခဲ့ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမယ္ဆိုရင္ကို တစ္မ်ိဳးျဖစ္လွၿပီ၊
အခု လာၿပီး ျပဳစုပါ ျပဳစုဦးမယ္ဆိုေတာ့။ သို႔ေသာ္ကိုစိုင္းကို စိတ္ခ်လက္ခ်သြားေစခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုစိုင္
းသေဘာပါ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
______________________________________________
တကယ္ ေတာ့ နန္းလံုႏွင့္ေနရတာ သက္ထင္သေလာက္ႀကီး အိုးတိုးအမ္းတမ္း မျဖစ္လိုက္ရ။ သက္ထက္၄
ႏွစ္ေလာက္ငယ္ေသာ နန္းလံုက သက္ကို အႀကီးလို ႐ို႐ိုေသေသ ဆက္ဆံသည္။ သူ႔လူကို လုသြားသလိုလို
ျဖစ္ေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို မလိုမုန္းထားတာမ်ဳိးလည္း နည္းနည္းမွမ႐ွိ။ အစားအေသာက္ကအစ
ေဆးကအစ၊ ေရပတ္တိုက္အဝတ္အစားလဲတာအလည္၊ တစ္ကိုယ္ေရသန့္ရွင္းေရးအဆံုး အကုန္လံုး
ေစတနာထားၿပီးလုပ္ေပးသည္။ သက္နည္းနည္း ထူထူေထာင္ေထာင္႐ွိေသာ ေနသာသည့္ တစ္ေန႔တြင္နန္
းလံုႏွင့္ စကားထိုင္ေျပာျဖစ္ရာမွ နကိုက ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္သာ သိခဲ့ေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ပတ္သက္မႈကို
ေသေသခ်ာခ်ာ သိလိုက္ရသည္။
နန္းလံုက ကိုစိုင္းအလုပ္ထဲမွ အလုပ္သမားလင္မယား၏ တူမ။ မိဘေတြက သူငယ္ငယ္ကတည္းက
ဆံုးသြားၾကသည္။ ၁၀ တန္းအထိေက်ာင္းေနခဲ့သည္။ ၁၀ တန္းက်ၿပီး ျပန္မေျဖေတာ့။ ၁၈ ႏွစ္တြင္ေယာက်္ား
ေနာက္လိုက္ေျပးသည္။ ေယာက်္ားက သူ႔ထက္ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးေသာ ႐ွမ္းတ႐ုတ္ကျပား။ ညားၿပီးမွ ဘိန္းစားမွန္း
သိသည္။ နန္းလံုကို ခိုးေျပးတာက သူအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ မူဆယ္ကို။ မူဆယ္မွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေသာအခါ
အလုပ္လည္းျပဳတ္ၿပီး အေႂကြးေတြပါတင္လာသည္။ နန္းလံုကလည္း စီးပြားမ႐ွာတတ္။ ရရာအလုပ္ဝင္လုပ္
ေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စာ မလံုေလာက္။ ေယာက်္ားကလည္း ဘိန္းျပတ္သျဖင့္ တပိန္ပိန္တလိန္လိန္။ ေနာက္
ဆံုး ထင္မွတ္မထားတာ တစ္ခုကို လုပ္ခ်သြားသည္။ နန္းလံုကို အသိအိမ္ဟု ညာေခၚသြားၿပီး ဇိမ္ခန္းတစ္ခုမွာ
ထားခဲ့ကာ ပိုက္ဆံယူၿပီး ထြက္ေျပးသြားသည္။ နန္းလံုက ဒီအလုပ္ကို လံုးဝမလုပ္ႏိုင္။ အေၾကာက္အကန္ငိုယို
ေတာင္းပန္ၿပီး လာေရြးခိုင္းမည္ဟု ေစ်းညႇိသည္။ အိမ္ကုိဖုန္းဆက္သည္။ အိမ္ကလည္း မတတ္ႏိုင္။ ေနာက္ဆံုး
အလုပ္႐ွင္စိုင္းေစာထြန္းကို အကူအညီေတာင္းရသည္။ စိုင္းေစာထြန္းက မူဆယ္အထိ လိုက္လာၿပီး ေရြး
ေပးသည္။ အိမ္ျပန္ေခၚလာသည္။ အလုပ္ေပးထားသည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ နန္းလံုက စိုင္းေစာထြန္းကို သူ႔ေက်းဇူး႐ွင္အျဖစ္သတ္မွတ္လိုက္သည္။ အလုပ္ႀကိဳးစားသည္
့အျပင္သူ႔ဗာဟီရလည္း အကုန္လုပ္ေပးသည္။ တျဖည္းျဖည္း အလုပ္႐ွင္အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရးထက္ရင္
းႏွီးလာသည္။ လူပ်ဳိလူလြတ္ျဖစ္ေသာ စိုင္းေစာထြန္းႏွင့္ ပိုင္႐ွင္မ႐ွိေတာ့ေသာ နန္းလံုတို႔ ျဖစ္ပ်က္ပတ္သက္
ခဲ့ၾကသည္။ ဒုကၡေပးၿပီး စြန္႔ပစ္သြားေသာ ေယာက်ာ္းႏွင့္လည္း အစကတည္းက စာခ်ဳပ္စာတမ္းျဖင့္ လက္ထပ္
ခဲ့တာ မဟုတ္ရာ အမႈအခင္းလည္း ျဖစ္စရာမ႐ွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းဆက္ခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္စိုင္းေစာထြန္းက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ပိုင္႐ွင္။ နန္းလံုက ေၾကးစားတန္း မွ ျပန္လာေသာ အိမ္
ေထာင္ပ်က္တစ္ခုလပ္။ ထို႔အျပင္အလုပ္သမားမိသားစုထဲမွ တူမ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ယူလို႔မျဖစ္ႏိုင္။ အ
ေရးအႀကီးဆံုးက စိုင္းေစာထြန္းက သူ႔ကို မခ်စ္။ သနားသည္၊ ႀကိဳက္သည္၊ သို႔ေသာ္ရည္းစားလိုမခ်စ္။
ထိုသို႔ျဖင့္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သက္သက္ပတ္သက္မႈသာ ႐ွိခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ သူ အိမ္ေထာင္ျပဳရမည္၊ နန္းလံုကို
ထားသြားမည္ဆိုတာ နန္းလံု သိသည္။
အခု တကယ္အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့ ဝမ္းနည္းမိေသာ္လည္း သူ႔ကို အၿပီးတိုင္မစြန္႔ပစ္သည့္အတြက္နန္းလံုဝမ္
းသာသည္။ အလုပ္ဆက္ေပးထားတာ၊ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ၿမဲေထာက္ပံတာကို မကန္႔ကြက္ေသာ စိုင္းေစာထြန္
း၏ မိန္းမကိုလည္း နန္းလံုေက်းဇူးတင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခု ျပဳစုမယ့္သူ လိုေနတယ္၊ အလုပ္
သြားစရာမလိုဘူး၊ အိမ္မွာ လာေနေပးလွည့္ ဆိုေသာအခါ လိုလိုလားလား ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
နန္းလံုေျပာျပေသာ ဇာတ္လမ္းကို နားေထာင္ၿပီး သက္ အကုန္လံုး ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း သိသြားသလို စိတ္မ
ေကာင္းလည္း ျဖစ္သြားသည္။ ကိုယ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ ရည္းစား(လို႔ပဲထားပါေတာ့ေလ) တစ္
ေယာက္ဆံုး႐ွံဳးၿပီး အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ခံစားေနခဲ့ရမွာ။ ဒီအေျခအေနနဲ႔ကို သက္အေပၚမွာ အေကာင္းျမင္ႏိုင္
ေသးသည္။ ႐ွမ္းမေလးပီပီ အသားျဖဴျဖဴဝင္းဝင္း မ်က္လံုး ညိဳလဲ့လဲ့ ရြဲရြဲႀကီးေတြ ၊ နက္ေမွာင္ေသာ ဆံပင္႐ွည္
႐ွည္၊ ပါးအို႔ရဲရဲေလးမ်ား၊ သြယ္လ်ေသာ္လည္း ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း ကုိယ္လံုးေလးႏွင့္ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ထဲမွာ
ပါေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ထပ္႐ွာၿပီး ခ်စ္ႀကိဳက္ပတ္သက္ဖို႔ စိတ္ကူးထဲ႐ွိပံုမေပၚ။ စိုင္းစိုးထြန္
းႏွင့္ ဟိုလိုမပတ္သက္ရေတာ့ေသာ္လည္း သူ႔ေစာင့္ေ႐ွာက္မႈေအာက္မွာ ဆက္ေနၿပီး လိုအပ္တာေတြ ျဖည့္ဆည္
းလုပ္ကိုင္ေပးဖို႔သာ ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည္။

အပိုင္း ( ၂ ) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ကိုဆက္လက္အားေပးၾကပါ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္