Series 15(g)
" ေရျခားေျမျခား သူ႔ဘ၀ " အပိုင္း ( ၇ ) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း
ဇာတ္လမ္း - နတ္သား
ဖူးသစ္စုႏွင့္ ပံု႔ပံု႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္ တိုင္ပင္ထားသလို ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္
ၿပိဳင္တူ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ပစ္လိုက္သည္။ သူမတို႔လက္အသီးအသီး
ေရွ႕ျပန္ေရာက္လာသည္တြင္မူ ဘရာအသီးသီးလဲကိုယ္ေပၚက ကြာက်သြားၿပီ ျဖစ္သည္။
မ်က္စိေရွ႕တြင္ ျမင္ေနရသည့္ ရင္သားႏွစ္စံုကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း မင္းမင္း ၾကည့္သည္။
တစ္ေယာက္က မို႔မို႔၀န္း၀န္းရွိၿပီး တစ္ေယာက္က ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္း ရွိလွသည္။ ၾကည့္ရတာႏွင့္
အားမရေတာ့သျဖင့္ သူ႔လက္တစ္ဖက္စီ ေျမႇာက္လိုက္သည္။ ရင္သားခ်င္း တူေပမယ့္
မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္စီကမို႔ ထိေတြ႔မႈကပင္ ထူးျခားလွသည္။ မင္းမင္း ႏို႔သီးေခါင္း
နီနီေလးတစ္ခုခ်င္းစီကို ပြတ္ကိုင္ေပးယံုမက ခပ္တင္းတင္းလဲ ညႇစ္သည္။
"အင္း …ကိုကိုရယ္ … ႏို႔စို႔ေပးေတာ့ကြယ္ .."
ခ်စ္သူခ်င္းမို႔ ဖူးသစ္စု ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ဖြင့္ဟကာ ေတာင္းဆိုသည္။ မင္းမင္း လွဲေနရာမွကိုယ္ကို
မတ္သည္။ ဖူးသစ္စုက သူ႔လည္ပင္းကိုဖက္၍ကိုယ္ကိုႂကြလိုက္သည္တြင္ သူမ၏ ရင္သားေတြႏွင့္
မင္းမင္းမ်က္ႏွာက တတန္းတည္း ျဖစ္သြားသည္။ ပါးစပ္နားေရာက္လာသည့္ ႏို႔သီးေလးေတြကို
မင္းမင္း အလိုက္သင့္ စို႔ေပးယံုပင္။ မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စုတို႔ပဲ အက္ရွင္ျဖစ္ေနလို႔ ပံု႔ပံု႔က
ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့သည္ မထင္ပါႏွင့္။ မင္းမင္း ဖူးသစ္စု၏ ႏို႔သီးေလးေတြကို စို႔ေပးမည္ ျပင္ေတာ့
သူမက ထကာ သူ႔ေနာက္ဘက္သို႔ ကူးသြားသည္။ မင္းမင္း၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို အပ္ကာ
ထြားအိသည့္ ရင္သားေတြႏွင့္ ပြတ္ေပးေနသလို မင္းမင္းေခါင္းေပၚကေန ေက်ာ္ကာလဲ
သူမသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ကစ္ဆင္ဆြဲေနေသးသည္။ လြယ္ေတာ့မလြယ္သည့္ ေကာင္မေလးပင္။
"ကိုကို စုထဲကို ထည့္လိုက္ေတာ့ .. စုမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး …"
မင္းမင္းကိုယ္တိုင္ကလဲ စိတ္ထေနၿပီ ျဖစ္ရာ ဖူးသစ္စုဆီမွ ေတာင္းဆိုသံၾကားသည္ႏွင့္
ဆီးစပ္ႏွစ္ခုၾကားတြင္ ညႇပ္ကာေနသည့္ သူ႔လိင္တံကို ျပန္ဆြဲထုတ္ကာ ဖူးသစ္စု
အ၀ေလးႏွင့္ေတ့သည္။ ခပ္စိုစိုျဖစ္ေနသည္ကို စမ္းမိသည္မို႔ ႏုးႏွပ္မေတာ့ပဲ ေတ့မိသည့္ႏွင့္
ေကာ့သြင္းလိုက္သည္။ ဖူးသစ္စုကိုယ္တိုင္လဲ အထဲကို ၀င္လာသည္ဆိုတာသိသည္ႏွင့္ တင္ပါးကို
ႏွိမ့္ခ်ကာ ဆက္ဖိသြင္းသည္။ လိင္တံႀကီးသည္ တအိအိႏွင့္ပင္ အထဲသို႔ တိုး၀င္သြားေလသည္။
မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စုတို႔ လုပ္ၾကကိုင္ၾကတာကို အေသးစိတ္ၾကည့္ခ်င္သျဖင့္ ပံု႔ပံု႔ ေနာက္ကေန
ေနရာျပန္ေရႊ႔သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ မင္မင္းလိင္တံတစ္ေခ်ာင္းလံုး အကုန္၀င္သြားခိ်န္တြင္
ဖူးသစ္စုက သူ႔ကို ျပန္တြန္းထုတ္၍ အိပ္ယာေပၚတြင္ ပက္လက္ျပန္ၾကသည္။ အဲဒီေနာက္
ေကာင္မေလးသည္ မင္းမင္း၏ ေပါင္လံုးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာ
ဖိကာေဆာင့္ေလေတာ့သည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖိက်ိတ္ေနသျဖင့္ ခဏအတြင္းမွာပင္
ေသြးေရာင္လႊမ္းေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးေတြ ေခြ်းကေလးေတြေတာင္ စိုလို႔လာသည္။
အ၀င္အထြက္ျဖစ္ေနသည့္ လိင္အဂၤါမ်ား၏ အရင္းအေျခတြင္လဲ ျဖဴျဖဴအရည္ေတြက စုၿပံဳကာ
ထြက္လ်က္ရွိေနသည္။ ပံု႔ပံု႔ ဒါကိုၾကည့္ရင္း ရမၼက္ေသြးေတြ ႂကြသထက္ႂကြလာသည္။
ပင္တီခြ်တ္ထားလိုက္ၿပီမို႔ လြတ္လပ္ေနသည့္ကိုယ့္အဖုတ္ကိုယ္ လက္ျဖင့္ ျပန္ပြတ္မိသည္။
"ပံု႔ပံု႔လာ ..ကို ႏို႔စို႔ေပးမယ္ … "
"ေကာင္းတယ္ ..ကိုမင္း .. ညႇစ္လဲညႇစ္ေပးဦး .. ဒါေပမယ့္ တအားႀကီးလဲ မညႇစ္နဲ႔ေနာ္ .."
ဖူးသစ္စုတစ္ေယာက္ သူမဖာသာသူမ ဟန္က်ေနၿပီမို႔ မင္းမင္း ပံု႔ပံု႔ဘက္ကိုလွည့္သည္။ ပံု႔ပံု႔က
အနားတိုးလာသည္တြင္ ႏို႔ထြားထြားတစ္စံုက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမိုးလာသည္။ မင္းမင္း ေခါင္းေထာင္ကာ
မ်က္ႏွာႏွင့္ အနီးဆံုးက ရင္သားတစ္ျခမ္းကို ပါးစပ္ႏွင့္ဟပ္သည္။
ပါးစပ္ကိုက်ယ္ႏိုင္သမွ်က်ယ္ေအာင္ ဟလိုက္သည္မို႔ ရင္သားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
သူ႔ပါးစပ္ထဲပါလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို တင္းတင္းေစ့ကာ အသားဆိုင္ေတြစုပ္ယူလိုက္ရင္း
ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုပါ လွ်ာႏွင့္ထိုးသည္။
"အားပါးပါး .. ေကာင္းတယ္ ..ကိုမင္းရယ္ … အဲဒီလိုမ်ဳိး လုပ္ လုပ္စမ္းပါ .. အာ … ဟာ .. ဟာ …"
မင္းမင္းက ပံု႔ပံု႔၏ ႏို႔ႀကီးေတြကို အားရပါးရ စို႔ေနသည္ ျမင္ကြင္းက ဖူးသစ္စု စိတ္ကို
တမ်ဳိးတမည္ျဖစ္ေစသည္။ စိတ္ထဲတြင္ မနာလိုသလိုလို ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ကိုကိုႏွင့္ ပံု႔ပံု႔ဆိုတာ
တျခားသူေတြ မဟုတ္သလို၊ သူမ ခြင့္ျပဳခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ပဲဟု ေတြးမိေတာ့ မနာလိုမႈက
ေပ်ာက္သြားသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈသာ အဆမတန္ တိုးပြားလာလို႔ အားထည့္ၿပီး
ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်သည္။ အရသာရွိန္က တက္သထက္တက္လာေသာအခါ
႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းေဆာင့္ရတာကိုပင္ အားမရေတာ့ပဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္သလို ပံုစံေျပာင္းကာ
ခါးအားေရာ၊ တကိုယ္လံုးအေလးခ်ိန္ေရာ သံုးကာ တင္ပါးေတြကို အေပၚကေနပစ္ပစ္ခ်သည္။
ဖတ္ခနဲ ေဖာင္းခနဲပင္ ျမည္ကုန္သည္။ သိပ္ၾကာၾကာေတာ့ ဖူးသစ္စု မလုပ္ႏိုင္။
ဆယ္ခ်က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိေဆာင့္မိသည္တြင္
တကိုယ္လံုးတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ တစ္ခ်ီေကာင္းေကာင္းၿပီးသြားသည္။ မင္းမင္းေပၚကိုလဲ
အ႐ုပ္က်ဳိးျပတ္လို ေခြက်ကာ ရင္ခြင္ထဲကာ ေခါင္းအပ္၍ အသက္မွန္မွန္ရွဴကာ
အေမာေျဖေနေတာ့သည္။
ဖူးသစ္စု မင္းမင္းကိုယ္ေပၚမွ ဖယ္ႂကြကာ ေဘးကိုလွိမ့္ဆင္းသြားသည္ႏွင့္ သူမအလွည့္ေရာက္ၿပီမွန္း
ပံု႔ပံု႔နားလည္သည္။ ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္း ခုန္လာသလို အၾကည့္ကိုလဲ အရည္ေတြႏွင့္
ေျပာင္လက္ေနေသာ အေခ်ာင္းမာမာႀကီးဆီမွ ခြာလို႔မရေပ။ သူမပါးစပ္ႏွင့္ အားရပါးရစုပ္ခဲ့ရသည့္
ဒီအေခ်ာင္းႀကီးသည္ မ်ားမၾကာခင္ သူမအဖုတ္ေလးထဲသို႔ အားရပါးရ ၀င္လာေပဦးမည္။
အေတြးႏွင့္ပင္ ပံု႔ပံု႔၏ အတြင္းသားေတြက ထိန္းမရေအာင္လႈပ္ရြၿပီး အရည္ၾကည္ေတြလဲ
ဆထက္တပိုး ထြက္လ်က္ရွိသည္။
"ကိုမင္း .. ပံု႔ပံု႔ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ .."
မေနႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး သူမ ခပ္ရဲရဲပင္ ေမးလိုက္သည္။ မင္းမင္းလွဲေနရာမွ ထလာၿပီး
သူမကိုယ္ကေလးကို ဆြဲယူကာေနရာျပင္ေပးသည္။ ၾကည့္ရတာကိုမင္းမင္းသည္ သူမကို
သူ႔စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ေတာ့မည္ ထင္သည္။ ေခါင္းအံုးစအစြန္းႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္
ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္ၿပီးကိုမင္းမင္း သူမေပါင္ၾကားတြင္ ေနရာယူလိုက္ေသာအခါ အလိုလို
ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားေပးမိသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားရလြန္းလို႔ သူမရင္သားေတြသည္
နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ႏွင့္ လႈပ္ခါေနသည္ကို သူမဖာသာသူမ ျပန္ေတြ႔ေနရသည္။
"သြင္းလိုက္ရေတာ့မလား … ပံု႔ပံု႔ .."
"ဟုတ္ .. ရတယ္ ..ကိုမင္း .. ေျဖးေျဖးေတာ့ လုပ္ေနာ္ .."
စိတ္ထလာလွ်င္ကိုမင္းမင္းက ၾကမ္းတတ္သည္ဟု ဖူးသစ္စု ေျပာထား၍
စစခ်င္းေဆာက္နဲ႔ထြင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔ လွမ္းေတာ့သတိေပးမိသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဖူးသစ္စုေတာင္မွ
ခံႏိုင္ေသးလွ်င္ သူမလဲ မခံႏိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိဆိုတာေတာ့ စိတ္ထဲက သိေနသည္။
စိ္တ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ လိင္တံထိပ္က သူမအ၀ေလးကို ေတ့ေထာက္မိခ်ိန္တြင္ ဆတ္ခနဲေတာင္
တုန္သည္။
"စိတ္ေလွ်ာ့ထားေနာ္ ပံု႔ပံု႔ .. သြင္းလိုက္ၿပီ .."
"ဟုတ္ .. သြင္း .. အီး … အီး .."
သူမအ၀ေလးတင္းခနဲ ျဖစ္သြားတာ သိလိုက္ၿပီးေနာက္ ပူပူေႏြးေႏြးထိပ္လံုးႀကီးက အထဲသို႔
တိုး၀င္လာသည္။ ကင္းကြာေနတာ ၾကာျမႇင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ကေပးေသာ အရသာမို႔
အသည္းတုန္ အူတုန္ေအာင္ပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ သူမတကိုယ္လံုးရွိ အေသြးအသားေတြသည္
ကာမအရသာေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ကာ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်န္းဖ်န္း ျဖစ္လာၾကသည္။ ထပ္ၿပီး
၀င္လာဖို႔လဲ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားႏိုင္သမွ်ကားေပးထားသည္။ကိုမင္းမင္းကလဲ သူမသေဘာကို
နားလည္သည့္အလား တိုး၍တိုး၍ ဖိသြင္းသည္။ တင္းက်ပ္မႈက အျပည့္ျဖစ္ေနေပမယ့္
လိင္အဂၤါအသီးသီးသည္ အရည္ေတြရႊဲေနေလရာ သိပ္ေတာ့ ခဲခဲယဥ္းယဥ္းမသြင္းလိုက္ရပါ။
မိနစ္ပိုင္းေတာင္ မကူးလိုက္ရပဲ မင္းမင္းလိင္တံက ဂိတ္ကုန္ေအာင္ အထဲသို႔ ေရာက္လာသည္။
"အဆင္ေျပလား .. ပံု႔ပံု႔ …"
ဒီစကားကို မင္းမင္းက ေမးခ်င္းမဟုတ္ပဲ အေမာေျပသြားၿပီျဖစ္သည့္ ဖူးသစ္စုက သူမပါးကိုရြရြေလး
နမ္းကာ ေမးျခင္းျဖစ္သည္။ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ေမွးက်သလို ျဖစ္ေနရာမွ ပုံ႔ပံု႔မ်က္လံုးကို
အားယူဖြင့္ကာ ဖူးသစ္စုကို ၾကည့္သည္။ သူမမ်က္ႏွာႏွင့္ နီးကပ္စြာ ရွိေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏
မ်က္ႏွာကို ျမင္ေတာ့ စိတ္ထဲတမ်ဳိးျဖစ္ကာ ေခါင္းအံုးစြန္းကိုကိုင္ထားရာမွလႊတ္ၿပီး
သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေပြ႔၍ အားရပါးရ နမ္းမိသည္။
အဆင္ေျပသြားၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္ႏွင့္ မင္းမင္း လုပ္ငန္းစတင္သည္။ အရင္ကတည္းက
သေဘာက်ေနရသည့္ ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးကိုယ္လံုး ပိုင္ရွင္ေလးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ လုပ္ရၿပီမို႔ မင္းမင္း
စိတ္ထိန္းမေနေတာ့ပါ။ ဖူးသစ္စုကလဲ တစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီမို႔ သူ႔မွာ အားနာစရာမရွိ။ ဒီေတာ့
ခပ္ထြားထြားႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို လက္ႏွင့္ဆုပ္နယ္ယူကာ လက္ကိုင္သေဘာမ်ဳိးသံုး၍
စတင္ေဆာင့္ေပးသည္။ ဖူးသစ္စုႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိကပ္ထားသည့္ ပံု႔ပံု႔ဆီမွ အိုးအိုး အစ္အစ္
ညည္းသံေလးေတြ လြင့္ပ်ံထြက္လာသည္။ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ အထာက်ေအာင္
ေဆာင့္ၿပီးခ်ိန္တြင္မူ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စတင္ေဆာင့္သည္။ အားအရွိန္ျပင္းလာၿပီမို႔ ပံု႔ပံု႔ႏွင့္ ဖူးသစ္စု
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိကပ္ထားလို႔ မရေတာ့ပါ။
"စု .. ဒီကိုလာ …"
မင္းမင္း အလိုက္တသိပင္ ဖူးသစ္စုကို လွမ္းေခၚသည္။ ဖူးသစ္စု သူ႔အနားကို ေရာက္လာသည္တြင္
ပံု႔ပံု႔ႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားသည့္ အနမ္းဇာတ္လမ္းကို သူက ဆက္ေပးလိုက္သည္။ ေမြ႔ယာေပၚရွိ
ပံု႔ပံုသည္မူ ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ႏွင့္ တလူးလူးတလြန္႔လြန္႔ ျဖစ္လာယံုမက ရမၼက္ေဇာအရွိန္ႏွင့္
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ေအာ္ညည္းေနသည္။
"အီး … ထိတယ္ .. အင့္ .. ထိတယ္ .. ေဆာင့္ ..ကိုမင္း … ေဆာင့္ .."
ပါးစပ္ကသာ အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳသည္မဟုတ္၊ ပံု႔ပံု႔ ေအာက္ကေန၍ တင္ပါးႀကီးကိုပါ
ေကာင္းေကာင္းကစားေပးသည္။ မင္းမင္း ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းႏွင့္ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္
ျပဳလုပ္ေပးသည္။ ထို႔အျပင္ မင္းမင္းက ဖူးသစ္စုႏွင့္ ဖက္ရမ္း နမ္းရႈံ႔ေနသည့္အတြက္ သူမ၏
ႏို႔ေတြကို မဆြဲေပးႏိုင္ရာ၊ သူမဖာသာသူမ ျပန္ဆြဲၿပီး ျဖစ္ညႇစ္ေနေသးသည္။ကိုမင္းမင္း၏
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ဖူးသစ္စု ေျပာထားသည့္အတိုင္း
ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းကိုယ္ေတြ႔ခံစားလာရေသာအခါ အခ်က္တိုင္း အခ်က္တိုင္းက သူမအား
အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္သို႔ ေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔ေနသည္။ တရိပ္ရိပ္တက္လာသည့္ အခ်စ္ဖီလင္က
ဒီဂရီျမင့္လာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သိပ္မၾကာခင္ သူမၿပီးေတာ့မွာသိသည္။
"ကိုမင္း … ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင့္ေပးပါလား …အင့္ .. ပံု႔ပံု႔ၿပီးေတာ့မယ္ .. အင့္ .."
"ကိုကိုၿပီးခ်င္ၿပီးလိုက္ေလ ..ၿပီးေတာ့မွ ျပန္စၾကတာေပါ့ .."
မင္းမင္း ေက်နပ္သြားသည္။ တကယ္တမ္း လုပ္မည္ဆိုလွ်င္ ဆက္လုပ္ႏိုင္ဦးမည္ ထင္ေသာ္လဲ
သူ႔အတြင္းစိတ္၌မူ ပံု႔ပံု႔၏ကိုယ္ကေလးအတြင္းၿပီးသြားခ်င္သည္။ မိမိအလိုကို သိေနသည့္အလား
လိုက္ေလ်ာသည့္ ခ်စ္သူေလးကို ေက်းဇူးတင္စြာၾကည့္သည္။ ဖူးသစ္စုက သူ႔ကို
နားလည္သည့္သေဘာႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ မင္းမင္း စိတ္အာ႐ံုကို ပံု႔ပံု႔ဆီသို႔ပဲ
ပို႔လႊတ္လိုက္သည္။ ခါးေလးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ လိင္တံတစ္ခုလံုး တဆံုး၀င္ တဆံုးထြက္ေဆာင့္သည္။
ဆယ္ခ်က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးသည္တြင္ အားမရႏိုင္ေတာ့ပဲ ကားထားေပးသည့္
ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေကာက္ေပြ႔ကာ ပုခုံးထက္ထမ္းတင္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလဲ ေပါင္မ်ားေဘးမွ
ပတ္ကာလွ်ဳိၿပီး ပံု႔ပံု႔၏ ပုခံုးသားႏွစ္ဖက္ကို မိေအာင္ကိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္အားျဖင့္ဖိတြန္းခ်လိုက္ရာ
ပံု႔ပံု႔ကိုယ္ကေလးမွာ ေလးကိုင္းသဖြယ္ေကြးညႊတ္သြားရွာသည္။ ထိုအေနအထားႏွင့္ ဆက္တိုက္
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ပစ္လိုက္ရာ ပံု႔ပံု႔မွာ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့ပဲ တအစ္အစ္
တအီးအီးေအာ္ကာၿပီးသြားရသည္။ ေကာင္မေလးၿပီးသြားၿပီဆိုတာကို သိသည့္အတြက္
အမီလိုက္ခ်င္သည့္စိတ္ႏွင့္ မင္းမင္း မနားေတာ့ပဲ ဆက္တုိက္ေဆာင့္ခ်ပစ္လိုက္ရာ ေနာက္ထပ္
ေျခာက္ခ်က္တိတိ လုပ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ သူလဲပဲ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ လိင္တံတေလွ်ာက္ ပူထူတက္ၿပီး
လရည္ေတြကို ဒလေဟာ ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္ ….။
"ဘယ္လိုလဲ ေကာင္မ .. ေဆြမ်ဳိးေမ့သြားၿပီလား …"
"ေဆြမ်ဳိးေမ့လား မေမ့လားေတာ့ မသိဘူး … ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းေတာ့ ခဏေမ့သြားတယ္ .. ခစ္ ..
ခစ္ .."
"ဘင္တန္ေရာက္ေနတာေလ ..ေတာ္ၾကာေန မနက္ျဖန္ ျပန္ဖို႔ ေမ့ေနဦးမယ္ ..ဟိ .. ဟိ"
"ေအးဟ … အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ျပန္ေတာင္ မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး .. ခစ္ .. ခစ္ .."
"ကိုကိုေရ .. ဒီမွာ ပံု႔ပံု႔က နက္ျဖန္ မျပန္ခ်င္ဘူးဆိုပဲ .."
ပံုပံု႔ အေမာေျဖေနတုန္း ေတာက္ေလွ်ာက္ အစြမ္းျပလိုက္ရေသာသူ႔လိင္တံကို ေရသြားေဆးသည့္
မင္းမင္း ဖူးသစ္စု လွမ္းေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ ၿပံဳးမိသည္။
"နက္ျဖန္ေရာက္ဖို႔ အေ၀းႀကီး လိုပါေသးတယ္ကြာ .. ေအးေဆးေပါ့ .."
"ကိုကိုကလဲေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တတ္တယ္ .. သူ႔ဟာကျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီဟာကို .."
"စုကလဲ အိပ္ေပ်ာ္တာမဟုတ္ဘူး .. စင္ဒရဲလားလို အနမ္းေပးမယ့္သူ႔ကို ေစာင့္ေနတာ .."
"ခစ္ . .ခစ္ ..ကိုမင္းက အလာႀကီးပဲ .. ကဲ .. မိစု နင္ပဲ ႏိုးေအာင္လုပ္ထားလိုက္ခ်ည္ .. ငါလဲ
ေရသြားေဆးလိုက္ဦးမယ္ "
တခစ္ခစ္ ရယ္ရင္း ပံု႔ပံု႔ ကုတင္ေပၚက ဆင္းကာ ေရခ်ဳိခန္းဘက္ ေျပးသြားေလသည္။ မင္းမင္း
ကုတင္ေပၚတက္လာၿပီး ဖူးသစ္စု ေဘးတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ ဖူးသစ္စု၏ ေခါင္းကို
လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲယူၿပီး နဖူးျပင္ေလးကို နမ္းသည္။
"ကိုကိုေလ .. စုကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ .."
"အယ္ .. စုက ေမးေတာ့မလို႔ ..ကိုကိုကႀကိဳသိေနတယ္ .. အမွတ္ျပည့္ေတာ့ ေပးလိုက္ၿပီ … ဒါပဲေနာ္
.. စုကို ဘယ္ေတာ့မွ ပစ္မသြားရဘူး .. "
"ပစ္မသြားပါဘူး .. စိတ္ခ် စု ..ကိုကိုတို႔ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္စလံုးကို စုကိုပဲေပးမွာ .. ကဲ
..ကိုကို႔ညီေလးကို အနမ္းေလးနဲ႔ ႏိႈးလိုက္ေတာ့ .. စုကို ခ်စ္ေပးဦးမယ္ .."
ဖူးသစ္စုကို အလွည့္ေပးမည္ ဆိုေပမယ့္ မင္းမင္းလိင္တံ ျပန္ေထာင္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ပံု႔ပံု႔ကပါ
ျပန္ေရာက္လာသျဖင့္ သူမေဘးထြက္ထိုင္ေနရသည္ မျဖစ္ေအာင္ မင္းမင္းက ပံုစံတမ်ဳိးေျပာင္းဖို႔
အႀကံျပဳသည္။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္စလံုးက မျငင္းသျဖင့္ ပံု႔ပံု႔ကေအာက္က၊ ဖူးသစ္စုက
အေပၚက ၆၉ပံုေနရာယူၾကသည္။ မင္းမင္းက ဖူးသစ္စု တင္ပါးလံုးလံုးေလးေနာက္တြင္ ေနရာယူၿပီး
ေဆာင့္ေပးသည္။ ပု႔ံပံု႔ေခါင္းက သူမအဖုတ္တည့္တည့္တြင္ ရွိေနသျဖင့္ လိင္တံႀကီး
အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ တိုး၀င္ေနပံုကို အထင္အရွားပင္ ျမင္ေနရသည္။
စိတ္ထဲတမ်ဳိးျဖစ္လာသည္မို႔ ေခါင္းကိုႂကြကာ အကြဲေၾကာင္းေလးထိပ္မွ အဖုေလးကို
လွ်ာႏွင့္လွမ္းထိုးသည္။ ဖူးသစ္စု၏ ေအာ္သံက ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းတက္ၿပီး တကိုယ္လံုးလဲ
တုန္ခိုက္ခိုက္ ျဖစ္ရွာသည္။ သူမလုပ္ေဆာင္မႈက ခ်က္ေကာင္းထိသည္ကို သိသြားေသာအခါ ပံု႔ပံု႔က
မင္းမင္းေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ အဆက္မျပတ္ပင္ လုပ္ေပးသည္။ တကယ့္အညႇာႏွစ္ခုကို ထိုးဆြျခင္း
ခံေနရသည့္အတြက္ အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္း ဖူးသစ္စု တစ္ခ်ီၿပီးရျပန္သည္။ ဖူးသစ္စုၿပီးသြားေတာ့
မင္းမင္းက ေနရာေရႊ႔ကာ ပံု႔ပံု႔ဘက္ေျပာင္းသည္။ ပံု႔ပံု႔ၿပီးေတာ့ ဖူးသစ္စု၊ ဖူးသစ္စုၿပီးေတာ့ ပံု႔ပံု႔ ..
ထို႔ေနာက္ .. ထို႔ေနာက္ …
*** *** ***
ခန္းဆီးစေပၚကို ထိုးကာက်ေနသည့္ အလင္းေရာင္သည္ ေရႊေရာင္ေတာက္ပစြာ
၀င္းလက္လ်က္ရွိသည္။ ထိုအလင္းေရာင္အားႏွင့္ပင္ အခန္းထဲရွိ ပစၥည္းပစၥယေတြကို သဲသဲကြဲကြဲ
ျမင္ႏိုင္ေနသည္။ ဒီအတိုင္းဆို ေနေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနေလာက္ၿပီမွန္း မင္းမင္း တြက္မိသည္။ သူတို႔ေတြ
ညတုန္းက ေသာင္းက်န္းခ်င္တိုင္း ေသာင္းက်န္းခဲ့ၾကရာေတာ္ေတာ္ႀကီး ညဥ့္နက္လို႔ လူေတြလဲ
တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့မွ မီးပိတ္ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ေန႔ခင္းလံုး ေရထဲစိမ္၊
တစ္ညခင္းလံုး ကြ်င္းစိမ္ထားခဲ့သည့္ အရွိန္ႏွင့္မို႔ကိုယ္ေတြလက္ေတြေတာင္မွ နဲနဲကိုက္ခ်င္သလို
ျဖစ္ေနသည္။ မင္းမင္း ခန္းဆီးစဘက္ကို ေငးေနရာမွ ေခါင္းကို အသာလွည့္လိုက္သည္။
ျဖဴ၀င္းေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးတြင္ ေရႊေရာင္ဆံႏြယ္ေလးေတြ ကႏြဲ႕ကလ်ႏွင့္ ေခြက်ေနသည့္
မိန္းမေခ်ာေလး တစ္ဦးက သူ႔ေဘးတြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနရွာသည္။ လွပႏုနယ္သည့္
မ်က္ႏွာေလးကို ေငးေနရာမွ စိတ္ထဲမခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာသည္ႏွင့္ ပါးျပင္ေပၚအုပ္မိုးေနသလို ျဖစ္ေသာ
ဆံႏြယ္ေလးတခ်ဳိ႔ကို လက္ႏွင့္သပ္တင္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔လက္ဖ၀ါးႏွင့္ ႏုးညံ့သည့္ ပါးျပင္
ထိအေတြ႔တြင္ ဖူးသစ္စု တစ္ခ်က္တြန္႔သြားသည္။
"အင္း .. အင္း …ကိုကို ႏိုးေနၿပီလား …"
မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ ျဖစ္လာသည့္ ဖူးသစ္စု ေခါင္းအံုးေပၚတြင္ သူမ
မ်က္ႏွာေလးကို ဟိုမွဒီကုိ လွိမ့္ကာလူးသည္။
"အိပ္ပုတ္ေလး … ထေတာ့ .. ေနျမင့္ေနၿပီ .."
"အင္းပါ .. ထပါ့မယ္ .. ကစ္ေပးဦး .. အဲဒါမွ မ်က္စိဖြင့္လုိ႔ရမွာ .."
"ေရာ့ဗ်ား … ႁပြတ္ .."
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိေတြ႔သြားရာမွ ျပန္ခြာလိုက္ေတာ့ ဖူးသစ္စုက သူ႔ကို ေက်ေက်နပ္နပ္
ၿပံဳးၾကည့္ေနသည္။
"ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ .."
"မသိဘူး .. ေနဦး ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ …"
မင္းမင္း ဖူးသစ္စုအေပၚကေန ေက်ာ္ကာ ကုတင္ေဘးက ခံုပုေလးေပၚ တင္ထားသည့္
လက္ပတ္နာရီကို လွမ္းၾကည့္သည္။ အဲဒီေတာ့မွ တစ္ဖက္ကုတင္တြင္ ပံု႔ပံု႔ မရွိမွန္း
သတိထားမိသည္။ အေစာပိုင္းတုန္းက ေစာင္ႀကီး ကြယ္ေနသျဖင့္ သူမ အိပ္ေနသည္ဟုပင္ သူက
ထင္ထားသည္။ အခန္းထဲ မ်က္စိကစားလိုက္ရာ ေရခ်ဳိးခန္းဘက္မွ မီးအလင္းအေရာင္က
ၾကမ္းျပင္ထက္တြင္ အစြန္းထြက္ေနသည္ကို ေတြ႔သည္။
"၉ နာရီခြဲေနၿပီ .. ပံု႔ပံု႔လဲ ႏိုးေနတယ္ ထင္တယ္ .. ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာလား မသိဘူး .."
"ဟင္ .. ၉ နာရီခြဲေနၿပီလား .. ဒါဆို ထမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ .. စုက ကမ္းေျခမွာ
လမ္းနဲနဲေလွ်ာက္ခ်င္ေသးတယ္ .."
"ကမ္းေျခ ဆင္းဦးမလို႔လား … နံနက္စာစားၿပီး ဒီမွာပဲ ျပန္ႏွပ္ေန ရတာပဲကို …"
"မႏွပ္ခ်င္ပါဘူး … အခန္းထဲမွာ ပ်င္းစရာႀကီး …"
"ပ်င္းစရာ မေကာင္းေအာင္ကိုကို ဧည့္ခံမယ္ေလ .. ဟီး "
"အံမယ္ ..ေတာ္ၿပီကိုကိုရယ္ … စုေတာ့ကိုယ္ေတြလက္ေတြ နာေနၿပီ ..ေတာ္ၾကာေန ျပန္သြားရင္
ေနမေကာင္းျဖစ္ေနဦးမယ္ .. ဘာလဲ ..ကိုကို႔ညီေလးက ႏိုးေနျပန္ၿပီလား … "
ဖူးသစ္စု လက္တစ္ဖက္က ေစာင္ေအာက္ကို ေရာက္လာသည္။ ညတုန္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ
ဦးက်ဳိးေအာင္ လုပ္ထား၊ လုပ္ထား မနက္ဘက္ဆို တာ၀န္ေက်တတ္သည့္ မင္းမင္း လိင္တံက
မာတာတာ ျဖစ္ေနေလသည္။
"အယ္ .. မာေနတာပဲလား ..ကိုကိုကေတာ့ေနာ္ .. မႏိုင္ဘူး .. ျဖတ္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္ .. ဟိ .. ဟိ
.."
"ျဖတ္ေတာ့မျဖတ္ပစ္ပါနဲ႔ကြယ္ .. ဒါေလးနဲ႔ လုပ္စားေနရတာ … အရွိန္က်သြားေအာင္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲပဲ
ေျပးလိုက္ပါေတာ့မယ္ …"
မင္းမင္းက သေဘာ႐ိုးႏွင့္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ဖူးသစ္စုက ဘာကို စဥ္းစားမိသည္မသိ။ ေမြ႔ယာေပၚက
ထေတာ့မလို ျဖစ္သည့္ မင္းမင္း လက္ကို လွမ္းဆြဲသည္။
"လုပ္ခ်င္လဲလုပ္ …ကိုကို .. ဒါေပမယ့္ အၾကာႀကီးေတာ့ စြဲမလုပ္နဲ႔ေနာ္ …စု ဒီအတိုင္းပဲ
ေစာင္းေပးထားမယ္ .."
"အာ .. စုကလဲ …ကိုကိုက ဘယ္လိုသေဘာနဲ႔မွ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး … ပံု႔ပံု႔ ရွိေနလို႔ ေျပာတာ
မဟုတ္ဘူး .. တမ်ဳိးမထင္နဲ႔ .."
"အင္းပါ .. စုသိပါတယ္ .. စုကလဲ စုရွိေနလ်က္သားနဲ႔ေတာ့ကိုကို႔ကို ပစ္မထားခ်င္လို႔ … သိၿပီလား ..
လုပ္မွာလုပ္ေတာ့ .. အဲဒါနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနမယ္ …"
ဖူးသစ္စုက တျခားဘက္ကို ျပန္လွည့္သြားၿပီး တင္ကေလးကို ေနာက္ပစ္ေပးသည္။
ေစာင္ေအာက္တြင္ ရွိေနသည့္ သူ႔ခါးေအာက္ပိုင္းကို လံုးလံုးက်စ္က်စ္အရာေလးႏွစ္ခုက အိခနဲ
လာထိသည္။ မင္းမင္း သူမကိုယ္ေပၚရွိ ဖဲသား ညအိပ္၀တ္စံုေလးကို အေပၚသို႔ မတင္လိုက္သည္။
ႏုးည့ံသည့္ အသားဆိုင္ေတြ၏ အထိအတြ႔က အခန္းထဲရွိ အဲယားကြန္းဓါတ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ
ေႏြးေထြးေနေလသည္။ မမာ့တမာျဖစ္ေနသည့္ သူ႔ေကာင္ကို တင္အိုးေလးႏွစ္လံုးၾကားထဲ
ထိုးညႇပ္လိုက္သည္။
"အင္း ..ကိုကို … ေျခာက္ေတာက္ေတာက္ႀကီး … စပ္ေနဦးမယ္ .."
"တံေတြးနဲနဲ ဆြတ္လိုက္မယ္ေလ … ခန .."
"အေမ့ … ေအးတာ …"
တံေတြးေတြႏွင့္ စိုေနသည့္ မင္းမင္းလက္က သူမအ၀ေလးကိုလာထိေတာ့
ဖူးသစ္စုကိုယ္ကေလးတြန္႔သြားယံုမက ၾကက္သီးေမြးညင္းေလးေတြေတာင္ ထသည္။ မင္းမင္း
တံေတြးေတြ အေငြ႔ပ်ံၿပီး ေျခာက္သြားမွာစိုးလို႔ လက္ျပန္အ႐ုတ္တြင္ တခါထဲ သူ႔ထိပ္ဖူးကို
ေတ့ကာေထာက္သည္။ ဖူးသစ္စုက အလိုက္တသိႏွင့္ ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းကို ႂကြကာ
ေနာက္ျပန္ခ်ိတ္ေပးရာ အ၀ေလးႏွင့္ အံကိုက္ျဖစ္သြားသျဖင့္ လိင္တံကို လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္
ထိုးထည့္လို႔ရသည္။ ႁပြတ္ခနဲ မတိုးမက်ယ္အသံက ေစာင္ေအာက္ကေန သဲ့သဲ့ေလးထြက္လာသည္။
"ကိုကို .. နဲနဲ ေညႇာင့္ေပးဦးေနာ္ …"
အ၀ေလးတြင္ တံေတြးဓါတ္ႏွင့္ စိုေနေပမယ့္ အတြင္းထဲတြင္ေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔ေနေသးသည္။
ဖိုမွထုတ္ထားသည့္ မုန္႔ေပါင္းတစ္ခုႏွယ္ ေႏြးေႏြးေလး ျဖစ္ေနသည္ကို မင္းမင္း လိင္တံထိပ္ဖူးမွ
တဆင့္ သိလိုက္ရသည္။ ျပန္ကြ်တ္ မထြက္သြားေအာင္ သတိထားၿပီး လက္တစ္ဖက္ကို
ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးမွ ေက်ာ္ကာ ၀မ္းျပင္သားေရွ႕ကိုပို႔သည္။ က်န္သည့္တစ္ဖက္ကိုေတာ့ ဖူးသစ္စု၏
လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေအာက္မွ ထိုးသြင္းကာကိုယ္ကို သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ကိုယ္လံုးအိအိေလးက
ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာမွ သူ စတင္ၿပီး ေညႇာင့္သည္။ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ေအာင္ပြဲခံဆိုသည့္ စကားအတိုင္း
ေညႇာင့္လိုက္ ေဆာင့္လိုက္ႏွင့္ ႀကိဳးစားလိုက္ရာ ဖူးသစ္စုတင္သားလံုးလံုးေလးႏွစ္ခုက သူ႔ဆီးစပ္ႏွင့္
ထိသည္အထိ ျဖစ္လာသည္။
"ကို ..ကို!! …"
ဖူးသစ္စု မ်က္ႏွာေလးက လည္ျပန္လွည့္လာၿပီး သူ႔ကို ရီေ၀ေ၀ႏွင့္ ၾကည့္သည္။
ေသြးေရာင္လႊမ္းေနသည့္ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ခ်စ္သူေလး စိတ္ထေနၿပီဆိုတာကုိ နားလည္သည္။
မဟတဟ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အမိအရလွမ္းနမ္းလိုက္ၿပီး ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ကို ျမႇင့္သည္။
တင္အိုးေလးႏွစ္လံုးၾကားမွ ေလွ်ာတိုက္ကာ အ၀င္အထြက္ျဖစ္သည့္ အႀကိမ္အေရအတြက္
မ်ားသထက္မ်ားလာသလို၊ ျမန္သထက္လဲ ျမန္လာသည္။ အရွိန္ရလာၿပီ ျဖစ္ရာ ဖူးသစ္စု၏
အတြင္းသားေတြက လိႈက္ကာစိုလာသလို၊ လိင္တံကိုလဲ တင္းတင္းဖ်စ္ညႇစ္စျပဳသည္။ ထို႔အျပင္
တတ္ႏိုင္သမွ် ခါးကေလးကို ခြက္ကာ တင္ေလးကို ေကာ့ေပးထားေသးသည္။
"စု …ကို … အရမ္းခ်စ္တယ္ .. သိလား .."
"ခ်စ္တယ္ …ကိုကို ..ကိုကိုလုပ္တာ အကုန္လံုးကို ခ်စ္တယ္ .."
ဖူးသစ္စု၏ တံု႔ျပန္မႈက ျပည့္စံုလွပါသည္။ အခ်စ္ႏွင့္ျပည့္ေနေသာ ၾကည္ႏုးမႈအေပါင္းက
သူ႔ရင္ထဲအထိ စီးဆင္းသြားေသာအခါ သူ႔ကိုယ္ထဲမွလဲ တန္ျပန္အျဖစ္ အခ်စ္ရည္မ်ားကို
သူမကိုယ္ေလးထဲ စီးဆင္းေစလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွလဲ မနက္ခင္းတိုင္း မနက္ျဖန္တိုင္းကို အခုလိုမ်ဳိး
ႏိုးထခြင့္ရလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ေကာင္းမလဲမသိဆိုကာ မင္းမင္း စိတ္ကူးယဥ္ေနမိသည္။
မိမိအေပၚ အလိုက္သိသူ၊ နားလည္ေပးတတ္သူ ခ်စ္ရသူ ခ်စ္သူေလး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ရွိေနျခင္းသည္ပင္
သူ႔အတြက္ ကမ႓ာေပၚတြင္ အလိုအပ္ဆံုး ဆုတစ္ခု ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုဆုေရာ၊ ဒီစုပါ မင္းမင္း
ထာ၀ရပိုင္ဆိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရမည္ဟုလဲ သႏၵိဌာန္ခ်မိလိုက္ပါေတာ့သည္။
"မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး .. ႏိုးေနလွ်င္လဲ ထၾကေတာ့ .. ဒီမွာ ဗိုက္ဆာေနၿပီ …"
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ကိုယ္ခ်င္းထပ္ကာ မွိန္းေနၾကသည့္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ေရခ်ဳိးခန္းထဲက
ထြက္လာသည့္ ပံု႔ပု႔ံ၏ ေလာေဆာ္သံၾကားမွ လူခ်င္းခြာျဖစ္သည္။ အခ်ိန္လဲ မရွိေတာ့ၿပီမို႔
ႏွစ္ေယာက္တူတူပင္ ေရခ်ဳိးခန္း၀င္လိုက္ၾကရသည္။ မင္းမင္းတို႔ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ပံု႔ပံု႔က
ပစၥည္းေတြေတာင္ သိမ္းၿပီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ရာ ၁၀နာရီေက်ာ္ေနၿပီမို႔
ဟိုတယ္ကေကြ်းတဲ့ မနက္စာကို မွီေအာင္ သူတို႔ေတြ အေျပးအလႊားသြားရသည္။ နံနက္စာ
ဘူေဖးစား၊ ကမ္းေျခမွာ လမ္းခဏေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္လာေတာ့ အျပန္ ဖယ္ရီအခ်ိန္ႏွင့္ ကပ္ေနၿပီမို႔
တခါထဲ အခန္းေသာ့ ျပန္အပ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ၾကေလသည္။ အျပန္လမ္းတြင္မူ သူတို႔
သံုးေယာက္စလံုး ႏြမ္းေနမႈ အရွိန္ႏွင့္ေရာ၊ လြမ္းသလို ေဆြးသလို ခံစားခ်က္ကိုယ္စီေၾကာင့္ေရာ
စကားသိပ္မေျပာျဖစ္ေပ။ သံုးေယာက္သား စကၤာပူအျပန္ ဖယ္ရီသေဘၤာေပၚအေရာက္၌
ဘင္တန္ဘက္ျခမ္းကို သံေယာဇဥ္ မကုန္ေသးသည့္ဟန္ႏွင့္ သေဘၤာထြက္ခြာသည့္တိုင္
တၾကည့္ၾကည့္ ျဖစ္ကာေနသည္။ ေရျခားေျမျခားမွ တစ္ညတာျဖစ္ရပ္ကေလးသည္ လူသားသံုးဦး၏
အေတြးထဲတြင္ မည္မွ်ၾကာေအာင္ စိုးမိုးထားမည္ မသိဆိုတာေတာ့ ထိုလူမ်ားသာလွ်င္
သိေပလိမ့္မည္။
သေဘၤာဦးက ေရလိႈင္းေတြကုိ ထိုးခြဲလိုက္ေသာအခါ အျဖဳေရာင္လိႈင္းေတြသည္ ေဘးႏွစ္ဖက္ကို
ဖြားခနဲ ဖြားခနဲ လြင့္စင္ကာ ထြက္ေျပးၾကရသည္။ အေျပာက်ယ္လွသည့္ ပင္လယ္ျပင္ကို
ေငးၾကည့္ေနရင္း မင္းမင္း စိတ္ထဲတြင္ ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ဘင္တန္ရယ္ဟုသာ ေတြးေနမိပါေတာ့သည္
….။
*** *** ***
အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ပြားၿပီး တစ္ႏွစ္ခန္႔ ၾကာျမင့္ေသာ္ …
ျမန္မာျပည္၏ နာမည္ေက်ာ္ ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခရွိ ပင္လယ္ဘက္ ခပ္က်က်တြင္ ေဆာက္ထားေသာ
ဘန္ဂလိုတစ္လံုး …
႐ုတ္တရက္ ဟူးခနဲ တိုက္ခိုက္သြားေသာ ပင္လယ္ေလ၏ အရွိန္ေၾကာင့္ ဘန္ဂလို၏
၀ရံတာဘက္တြင္ ရပ္ကာ ပင္လယ္ဘက္ကို ေငးေနၾကေသာ စံုတြဲဆီမွ အျဖဴေရာင္၀တ္စံုႏွင့္
ေကာင္မေလး၏ ဂါ၀န္သည္ တလူလူလြန္႔ကာသြားသည္။ အနားသတ္ေတြ လန္သြားသည့္
ဂါ၀န္စေတြကို သိမ္းကာေနေသာ ဇနီးေလးတစ္ျဖစ္လဲ ခ်စ္သူေလး၏ ကပိုကယို ပံုစံအား
၀ိုင္အရက္ကိုေမာ့ေသာက္ရင္း မင္းမင္း ၿပံဳးကာၾကည့္ေနမိသည္။ကိုယ္ကေလးကိုကိုင္း၊
ေခါင္းကေလးကို ငံု႔ကာ ဂါ၀န္အနားစေတြကို လက္ႏွင့္သပ္ခ်ေနသျဖင့္ ေရႊေရာင္ဆံႏြယ္ေလးေတြက
ဖူးသစ္စု မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ၀ဲကာက်ေနသည္။ ထိုဆံႏြယ္ေလးေတြ၏ အဆံုးသတ္ရွိ ရင္မို႔မို႔က
အခုလိုအေနအထားတြင္ ဂါ၀န္လည္ဟိုက္ထဲမွ ႐ုန္းထြက္ကာ အလွျပလ်က္ရွိသည္။
ဘယ္ေတာ့ၾကည့္ၾကည့္ ဒီျမင္ကြင္းေတြက မင္းမင္းကို ႐ိုးမသြားႏိုင္ေစပါ။
"အယ္ ..ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္ေပါ့ …"
ဖူးသစ္စုက ဆံပင္ေတြကို တစ္ပတ္လွ်ဳိသိမ္းလိုက္ၿပီး ေခါင္းျပန္အေမာ့တြင္ မင္းမင္း မ်က္လံုးေတြ၏
လားရာကို ေတြ႔သြား၏။ မ်က္ေစာင္းခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ တစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး ၀ရံတာလက္တန္းေပၚတြင္
တင္ထားသည့္ ၀ိုင္ခြက္ကို လွမ္းယူသည္။ ၀ိုင္ခြက္လွလွေလးႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးတို႔
မိတ္ဆက္သြားၿပီးေနာက္ သြယ္လ်သည့္ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးက လႈပ္ရွားသြားသည္ကို
မင္းမင္း စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနသည္မို႔ ေသခ်ာျမင္လိုက္ရသည္။
"ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ .. တကယ္တဲ .. လူကို မျမင္ဖူးတာက်ေနတာပဲ .."
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ .. ဒီေလာက္လွတဲ့ ခ်စ္သူေလးကိုကို႔အနားမွာ အၿမဲရွိေနေတာ့မယ္ဆိုတာ
စဥ္းစားမိၿပီး အိပ္မက္မက္ေနတာလားလို႔ ေသခ်ာၾကည့္ေနတာ …"
"ဟြန္း ..ေတာ္ပါ အပိုေတြ .."
မူႏြဲ႔ႏြဲ႔ႏွင့္ ဆိုၿပီးေနာက္ ဖူးသစ္စုကိုယ္ကေလးကို လွည့္ကာ လိႈင္းပုတ္သံေတြ ၾကားေနရသည့္
ပင္လယ္ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္သည္။ မင္းမင္းကိုယ္တိုင္လဲ သူမနည္းတူ လိုက္ကာေငးမိသည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ပင္လယ္လိႈင္းေတြက တရိပ္ရိပ္ႏွင့္ ကမ္းေျခဆီသို႔ ေျပးလာသည္ကိုျမင္ေတာ့
ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ သူ႔အတြင္းစိတ္က တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ျဖတ္ခနဲ သတိရသည္။ အေစာက
ခပ္ၿပံဳးၿပံဳး ျဖစ္ေနသည့္ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ တည္တည္တန္႔တန္႔ ့ျဖစ္သြားမိသည္။ ဒီလိုမ်ဳိး မ်က္ႏွာ
အေျပာင္းအလဲကို သူ႔ဘက္ မ်က္ႏွာျပန္လွည့္လာသည့္ ဖူးသစ္စု ျမင္သြားရွာသည္။
"ကိုကို .. ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ …"
"ေအာ္ .. ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး .. ပင္လယ္ႀကီးကို ျမင္ေတာ့ မႏွစ္က ဒီအခ်ိန္ေလာက္တုန္းက
ဘင္တန္သြားခဲ့တာကို ေတြးမိသြားလို႔ပါ .."
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္ စကားေၾကာင့္ ဖူးသစ္စု ၿပံဳးမိသည္။ကိုကို ပံု႔ပံု႔ကို သတိရေနမွန္း
သိသြားေပမယ့္ သူမစိတ္ထဲတြင္ သ၀န္တိုမႈမျဖစ္ပါ။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရလွ်င္ သူမလဲပဲ
အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းကို သတိရမိသည္သာ။ သူမဦးေလးရွိရာ ေအာ္ဇီကို
လြန္ခဲ့တဲ့ေလးလေလာက္ကတည္းက ေျပာင္းသြားခဲ့သည္မို႔ ဖူးသစ္စုတို႔၏ မဂၤလာပြဲကို
ပံု႔ပံု႔တစ္ေယာက္မတက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ စလံုးမွာသာ သူမႏွင့္အတူရွိေနေသးသည္ဆိုလွ်င္
ေသခ်ာေပါက္ ပံု႔ပံု႔ သူမတို႔ႏွင့္ အတူ ရန္ကုန္လိုက္လာျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ ဒါေတာင္ သူမရွိရာ
မဲလ္ဘုန္းကို ဟန္နီးမြန္းသေဘာမ်ဳိးႏွင့္ အလည္လာခဲ့ၾကဖို႔ တဖြဖြလွမ္းေခၚေနခဲ့ေသးသည္။
အခုလိုမ်ဳိးကိုကိုႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေခ်ာင္းသာကို ဟန္နီးမြန္းထြက္လာခဲ့သည္ဆိုလွ်င္
ဘာေျပာမလဲ မသိ။
"စု .. စိတ္ထဲတမ်ဳိးမျဖစ္နဲ႔ေနာ္ …ကိုကိုက ဘာသေဘာနဲ႔မွ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ..
စိတ္ေကာက္မသြားနဲ႔ဦး .."
ၿပံဳးေနရာမွ တေအာင့္အၾကာတြင္ ေတြေတြေလးျဖစ္သြားသည့္ မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ မင္းမင္း
ဖူးသစ္စုကို ျပာျပာသလဲ ေခ်ာ့မိသည္။ သူမ စိတ္ေကာက္လို႔မျဖစ္။ မေန႔ညက မဂၤလာပြဲအရွိန္ႏွင့္
ပင္ပန္းထားေလရာ သူတို႔ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္မျဖစ္လိုက္။ ဒီေန႔ညမွ တကယ့္အခ်စ္ပြဲကို
ေခ်ာင္းသာမွာ ေအးေအးေဆးေဆး က်င္းပဖို႔ သူက ႀကံထားရွာသည္ မဟုတ္လား။
"စိတ္မေကာက္ပါဘူး ..ကိုကို …ကိုယ့္ေယာက်္ားအေၾကာင္းကိုယ္အသိဆံုးပါ … စုလဲ ပံု႔ပံု႔ကို
သတိရသြားလို႔ပါ .."
ဒီေတာ့မွ မင္းမင္း သက္ျပင္းခ်ရသည္။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ
စိတ္အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ တစ္ခုခုလုပ္ရင္ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးသည္။ ကမ္းေျခဘက္ကို
လွမ္းၾကည့္ရာ ညေနဘက္မေရာက္ေသး၍ လူသိပ္မရွိပဲျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
တိမ္ကင္းစင္ေနသည့္ ေကာင္းကင္ေၾကာင့္ ပင္လယ္ဘက္တြင္ ေနက်ဲက်ဲေတာက္ ပူေနရာ
ေရကူးလို႔လဲ ေကာင္းဦးမည္မထင္။ ၾကည့္ေနရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ေဘာ္လီေဘာကစားႏုိင္သည့္
ေနရာတြင္မူ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ရွိ အုန္းပင္ရိပ္ေတြေၾကာင့္ ေနသိပ္မထိုးတာကို သတိထားမိသည္။
"အပ်င္းေျပ .. ေဘာ္လီေဘာေဆာ့မလား …ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေဘာ္လီေဘာတစ္လံုး က်န္ေနတာ
ခုနကတုန္းက ေတြ႔တယ္ မွတ္လား .."
မင္းမင္း၏ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အႀကံျပဳခ်က္ကို ဖူးသစ္စု သြားျဖဴတန္းေလးေပၚေအာင္ပင္ရယ္သည္။
သို႔ေပမယ့္ သူမကိုယ္တိုင္လဲ ေရထဲဆင္းဖို႔ အဆင္မေျပလွေသးသည္ကို တြက္မိသည့္အတြက္
ကန္႔ကြက္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိပါ။ ဘယ္သူ႔ဆီက က်န္ခဲ့မွန္းမသိသည့္ ေဘာလီေဘာတစ္လံုးကို အသံုးခ်ဖို႔
စဥ္းစားမိသည့္ကိုကို႔ကို စခ်င္လု႔ိသာ ရယ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
"ကိုကိုကေတာ့ေလ မႏိုင္ဘူး .. အေခ်ာင္ရတာကို အသံုးခ်ဖို႔ စဥ္းစားေနတယ္ … ဟီး ဟီး ..
ဒါေပမယ့္ ေဆာ့ပါ .. ဒီအတိုင္းဆိုလဲကိုကိုက တျခားေဘာေဆာ့ခိုင္းမွာပဲ မွတ္လား .. ဟီး .. ဟီး .."
"လမ္းေၾကာင္းေပးေနတယ္ေပါ့ .. ဟုတ္လား ေကာင္မေလး .. ဒီမွာ ၀ိုင္အရွိန္ေလးနဲ႔ အခန္းထဲပဲ
ထိုးအိပ္လိုက္ေတာ့မွာေနာ္ .."
"အမေလး .. မလုပ္ပါနဲ႔ကိုကိုရယ္ .. အေစာႀကီးရွိေသးတယ္ .. ညက်မွသာ လုပ္ေတာ့ ..
စုအခုခ်က္ခ်င္း အ၀တ္လဲၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့မယ္ .. ခနေလးပဲေစာင့္ .. ဟုတ္လား .."
တကယ္ခနေလးဆို ခနေလးပဲ ဖူးသစ္စု ၾကာလိုက္ပါသည္။ မင္းမင္း လက္က်န္၀ိုင္ကို
ေမာ့ေသာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ သူ႔လိုပဲ ကြာတားေဘာင္းဘီအတိုေလးႏွင့္ ျပန္ထြက္လာသည္။ မင္းမင္း
၀ိုင္ခြက္ႏွင့္ ပုလင္းကို အခန္းထဲရွိ စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားလိုက္ၿပီး ေရာက္ကတည္းက
အခန္းေထာင့္တြင္ ေတြ႔ထားသည့္ ေဘာလီေဘာကို ပိုက္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုေဘာလီေဘာက
ဆိုဖာေထာင့္ႏွင့္ကြယ္ေနသည္မို႔ ဟိုတယ္သန္႔ရွင္းေရးက မ်က္စိရွန္းကာ မေတြသြားတာ
ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့
အပ်င္းေျပသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဆာ့ဖို႔အတြက္ နည္းတစ္ခုရသြားသည္သာ။ ႏွစ္ေယာက္သား
လက္ခ်င္းတြဲကာ ဘန္ဂလိုမွ ဆင္းလာခဲ့ၾကသည္။
"ကိုကို .. စုရွိရာကိုပဲ ေပးေနာ္ … ေနပူႀကီးထဲ မေျပးခိုင္းနဲ႔ …"
"ေအးပါ .. စိတ္ခ်.. လာၿပီ .. ဒီမွာၾကည့္ေတာ့ .."
မင္းမင္း ညာဘက္လက္သီးကိုဆုတ္ၿပီး ေအာက္ကေန ထိန္းကာပင့္႐ိုက္လိုက္သည္။ ေဖာင္ခနဲ
ျမည္သံႏွင့္အတူ ေဘာ္လီေဘာက ပိုက္ေပၚကခုန္ကာ တစ္ဖက္သို႔ ကူးသည္။ သဲေသာင္ျပင္ေပၚ၌
ေဘာ္လီေဘာကစားျခင္းကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကၤာပူမွာကတည္းက ကြ်မ္းေနၿပီမို႔ ဖူးသစ္စု
သူ႔႐ိုက္ခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္းတုန္႔ျပန္ႏိုင္သည္။ ေဘာ္လီေဘာက သူ႔ဘက္ကို
ျပန္ေရာက္လာသည္။ သို႔ေပမယ့္ လားရာကေတာ့ သူ႔တည့္တည့္မဟုတ္။ သူ႔ဘက္မက်ခ်င္သည့္
ေဇာႏွင့္ မင္းမင္း ကမန္းကတမ္း ေျပးလိုက္ရသည္။
"ေဟ့ … မညစ္နဲ႔ေလ .. ဘယ္ေတြကို ပုတ္ထုတ္တာလဲ .."
"အယ္ ..ကိုကိုက ေယာက်္ားေလးပဲ အဲဒီေလာက္ေတာ့ လိုက္ေပါ့ …"
"ေၾသာ္ .. ဒီလိုလား … ရတယ္ .."
သူ႔ကို ဟိုေျပးခိုင္း၊ ဒီေျပးခိုင္း လုပ္ေနသည့္ ေကာင္မေလး မွတ္ေလာက္ေအာင္ဆုိၿပီး
ေနာက္အခ်က္ေတြမွာေတာ့ မင္းမင္းလဲ လူတည့္တည့္မေပးေတာ့ေခ်။ ဖူးသစ္စုကလဲ ေလွ်ာ့ေပးမည္
မထင္ႏွင့္။ မရမက လိုက္ကာပင္ ျပန္႐ိုက္ထုတ္သည္။ ေျပးလႊားက လိုက္ရသျဖင့္
ဟန္ခ်က္ကမမွန္သလို၊ ထိခ်က္ကလဲ မျပင္းေပ။ သို႔ေပမယ့္ ေဘာ္လီေဘာကေတာ့
မင္းမင္းဘက္ကိုပဲ လာျပန္ျပန္က်သည္။ ဒီေတာ့ သူခ်ည့္ပဲ ေကာက္ေကာက္ေနရသည္။ ဖူးသစ္စု
မ်က္ႏွာက အပိုးမေသပဲ စပ္ၿဖဲၿဖဲ ျဖစ္ေနသည္။
"ေကာင္မေလး ..ေတာ္ေတာ္ညစ္တယ္ .. ကုိကို႔ကိုပဲ ေကာက္ခိုင္းေနတယ္ .."
"ခိုင္းမွာပဲ ..ကိုကိုကလဲ .. စုကိုေမာင္းတာကိုး .."
မင္းမင္း ဖူးသစ္စု အႀကံကို ရိပ္မိသြားသျဖင့္ ၿငီးစူစူႏွင့္ ကန္႔ကြက္ေပမယ့္ ဖူးသစ္စုကလဲ
အေလ်ာ့မေပးပါ။ လွ်ာေတာင္ ထုတ္ျပလိုက္ေသးသည္။ ေတြ႔မယ္။ စိတ္ထဲမွ က်ိန္း၀ါးရင္း နဖူးတြင္
ရႊဲစိုလာသည့္ ေခြ်းေတြကိုလက္ႏွင့္သုတ္ကာ ဖူးသစ္စု ေနရာယူထားသည္ကို ေသခ်ာၾကည့္သည္။
ေကာင္မေလး ေရွ႕နဲနဲ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႔သည္ႏွင့္ လက္ကိုေျမႇာက္ကာ ေဘာ္လီေဘာကို
ေနာက္ဘက္သို႔ ႐ိုက္ထုတ္လိုက္သည္။ ဖူးသစ္စုကလဲ ဒါကို ရိပ္မိသည္ထင္သည္။
ေဘာလံုးတက္လာသည္ႏွင့္ ေနာက္ကို အေဆာတလ်င္ေျပးသည္။ အေပၚကို
ေမာ့ၾကည့္ေမာ့ၾကည့္ႏွင့္ ေျပးသည့္ ဖူးသစ္စု၊ ေဘာ္လီေဘာကြင္း၏ အေနာက္ဘက္ရွိ
အုန္းပင္တန္းမွ ထြက္လာသည့္ လူရိပ္တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ေပမယ့္ မေရွာင္ႏိုင္ပါ။ "အေမ့"ဆိုသည့္
အသံႏွင့္အတူ တိုးထြက္လာသည့္လူႏွင့္ တိုက္မိကာ လဲက်သြားသည္။
"စု !!! .."
မင္းမင္း အေျပးအလႊားပင္ ေရာက္သြားသည္။ စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ ေျပးလာခဲ့ေပမယ့္ လဲက်ေနသူႏွစ္ဦးနား
အေရာက္တြင္ သူ စကၠန္႔ပိုင္းမွ် ၾကက္ေသေသသြားရသည္။ ဖူးသစ္စုႏွင့္ ထပ္ကာ လဲေနသူက
ေကာင္မေလးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ႐ိုး႐ိုးတန္း ေကာင္မေလးေတာင္မဟုတ္ပဲေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည့္
ေကာင္မေလး ျဖစ္မွန္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း မင္းမင္း သတိထားမိသည္။ ထို႔ထက္ပို၍ သူ႔ကို
ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေစေသာ အေၾကာင္းအရာက ဖူးသစ္စုႏွင့္ ထပ္ကာလဲသည့္
အရွိန္ေၾကာင့္ထင္သည္။ ၀တ္ထားသည့္ ဂါ၀န္တိုတုိေလးက ေပါင္ရင္းေလာက္ထိ လန္တက္ေနရာ
အတြင္းခံစိမ္းႏုေရာင္ေလးကို တစြန္းတစေတာင္ ျမင္ေနရသည္။ ဒိတ္ခနဲခုန္သြားသည့္ ရင္ခုန္သံကို
ခ်က္ခ်င္းထိန္းလိုက္ရၿပီး မ်က္စိကို တျခားေနရာသို႔ လႊဲလိုက္ရာ ပုလင္းျပားတစ္လံုးကို
ေကာင္မေလး၏ လက္၌ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ တအံ့တၾသျဖစ္သြားမႈႏွင့္အတူ
ႏွာေခါင္းထဲကို ၀င္လာသည့္ အနံ႔ေၾကာင့္ ေကာင္မေလး အေျခအေနကို မင္းမင္း
အကဲခတ္မိသြားသည္။
"ကိုကို!! .. စုကိုထူဦး .."
"အင္း ..လာ .. ထ .. စု .."
ေကာင္မေလးေပၚမွာ ဖိမိထားသလိုျဖစ္သည့္ ဖူးသစ္စုကို အရင္ဆြဲထူရသည္။ ဖူးသစ္စုကိုယ္ေပၚမွာ
ႂကြအသြားတြင္ ေအာက္ကေကာင္မေလးကကိုယ္ကိုေကြးကာ ေနာက္ဆုတ္သြားသျဖင့္
စိမ္းႏုေရာင္ေလးက လူျမင္ကြင္းမွ ျပန္ေပ်ာက္သြားသည္။ မင္းမင္း ဆက္ၾကည့္မေနေတာ့ပဲ
ဖူးသစ္စုကိုယ္တြင္ ေပေနသည့္ သဲေတြကို ၀ိုင္းခါေပးသည္။ ဖူးသစ္စုက အေပၚကျဖစ္သည္မို႔ ဘာမွ
ထူးထူးျခားျခား ထိခိုက္မိတာ မရွိေပ။ကိုယ့္မိန္းမအေျခအေနေကာင္းသည္ကို ေတြ႔မွ မင္းမင္း
ေကာင္မေလးဘက္ကို ျပန္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ တိုက္မိသည့္အရွိန္ေၾကာင့္ပဲလား၊
ေသာက္ထားသည့္အရွိန္ေၾကာင့္ပဲလားေတာ့မသိ။ ေကာင္မေလးသည္
ငုတ္တုတ္ကေလးထိုင္ေနရာမွ မထႏိုင္ေသးေပ။ ဆန္႔တန္းထားသည့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္မွ
ဘယ္ဘက္ေျခသလံုးကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ႏွိပ္ကာေနသည္။ ေျဖာင့္စင္းေနသည့္ ေျခတံေလးေတြက
အခ်ဳိးက်လွသည့္အျပင္ အမာရြတ္၊ အမဲစက္အစရွိသည္တို႔ ဘာမွ မရွိ။ ေတာ္ေတာ္ျဖဴသည့္
အသားအရည္အျပင္ မ်က္ႏွာေပါက္က်ပံုေၾကာင့္ တ႐ုတ္မလား၊ ရွမ္းမလား တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုဟု
မင္းမင္းေတြးမိသည္။ ႏုႏုနယ္နယ္မ်က္ႏွာေလးႏွင့္မို႔ ဖူးသစ္စုထက္ေတာ့ ငယ္ခ်င္ငယ္ေနဦးမည္
ထင္သည္။ ဒီလိုမ်ဳိး ေကာင္မငယ္ငယ္ေလးက ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ တစ္ေယာက္တည္း ပုလင္းဆြဲ၍
ရွိေနသည္ဆိုေသာအခ်က္က ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာမို႔ မင္းမင္း ဘာစကားမွ မဆိုျဖစ္ေသးပဲ
ေၾကာင္ေငးေနမိသည္။
"ညီမေလး ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ .."
"မသိဘူး အစ္မ .. ေျခေထာက္ေတာ့ နာေနတယ္ …ကြ်တ္ .. ကြ်တ္ .."
ဖူးသစ္စုအေမးကို ေကာင္းေကာင္းျပန္ေျဖႏိုင္ေပမယ့္ ေကာင္မေလး အသံက လွ်ာေလးအာေလးသံ
စြက္ေနသည္။ လူမွန္းသူမွန္း မသိတတ္ေအာင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးသျဖင့္သာေတာ္ေတာ့သည္။
ဒီျပင္ဆို မင္းမင္းတို႔ ဘာလုပ္ရမည္မွန္းသိမွာမဟုတ္။
"ဟုတ္လား … လမ္းေလွ်ာက္လို႔ရမလား .. အစ္မတြဲေပးရမလား …"
"ရမယ္ ထင္တယ္ အစ္မ … စိတ္ .. မပူပါနဲ႔ .. ဘာမွ မျဖစ္ … ေလာက္ပါဘူး … လူခ်င္း ..
ထပ္မိေတာ့ နဲနဲေတာ့ ေအာင့္သြားတယ္ "
"ေဆာရီး ညီမရယ္ … ေဟာဒီကကိုကိုေပါ့ … ဆာဗင္ေပးတာကို အေ၀းႀကီးေရာက္ေအာင္
ပုတ္လိုက္တယ္ေလ .. အဲဒါ အစ္မကလိုက္ရင္း ..နဲ႔ .."
"ညီမေတြ႔တယ္ … အစ္မတို႔ စကစားေနကတည္းက ညီမက ဒီဘက္မွာ ထိုင္ေနတာ .. အစ္မတို႔သာ
အုန္းပင္ေတြ ကြယ္ေနလို႔ မေတြ႔သာ .."
"ေအာ္ .. ဟုတ္လား .. ဒါနဲ႔ ညီမေလးက တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနတာလား .. အေဖာ္မပါဘူးလား
.."
ဖူးသစ္စုက စပ္စပ္စုစုေမးလိုက္ေပမယ့္ ဒီအေမးကို မင္းမင္း ေက်နပ္သြားသည္။ သူလဲပဲ
ဒီအခ်က္ကိုသိခ်င္ေနသည္။ ေကာင္မေလးသည္ မင္းမင္းတို႔ကိုၾကည့္ေနရာမွ မ်က္၀န္းေတြက
ခပ္ေ၀ေ၀ေလး ျဖစ္သြားရွာသည္။ ေရွ႕တူရွဴကို ၾကည့္ေနေပမယ့္ သူမ၏ အျမင္ထဲတြင္ မင္းမင္းတို႔ကို
ျမင္ပံုမေပၚေခ်။ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ေလးကလဲ ခပ္မႈိင္းမိႈင္းျဖစ္သြားသည္ကို မင္းမင္း
သတိထားမိသည္။
"အေဖာ္မပါပါဘူး .. အစ္မရယ္ .. တစ္ေယာက္ထဲပါပဲ .."
"ေအာ္ … တစ္ေယာက္တည္း ဒီကိုထြက္လာတာလား .. ဟိုတယ္မွာေရာ .."
"ဟိုတယ္မွာလဲ မရွိဘူး .. အစ္မ .. ေခ်ာင္းသာကို ေကသီဖာသာ ေကသီ
တစ္ေယာက္တည္းထြက္လာတာ …"
"ဟင္ !! "
ဖူးသစ္စု အာေမဋိတ္တမိသလို မင္းမင္းလဲ မ်က္ခံုးႏွစ္ခု ပင့္တက္သည္။ ဘယ္ကလာသည္မွန္း
မသိေသာ္လည္း ေခ်ာင္းသာလိုေနရာမ်ဳိးကို တစ္ေယာက္တည္း ထြက္လာသည္ဆိုသည့္
အခ်က္ကေတာ္ေတာ္မ်က္ခံုးလႈပ္စရာေကာင္းေနသည္။ အိမ္ေျပးမေလးမ်ားလား။ ဖူးသစ္စုႏွင့္
မင္းမင္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္မိသည္။ ထိုအခိုက္ ရိႈက္သံလိုလို ၾကားလို႔ ကမန္းကတမ္း
ျပန္လွည့္ၾကည့္ရာ ေကာင္မေလး၏ မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္စေတြေ၀့ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
"ဘာစိတ္မေကာင္းစရာ ရွိလို႔လဲ .. ညီမ .. အစ္မကို ေျပာျပႏိုင္ရင္ေျပာျပပါလား .."
"စိတ္မေကာင္းစရာ ဟုတ္လား … အစ္မ .. ဟင့္ … စိတ္မေကာင္းစရာ ရွိတာေပါ့ အစ္မရယ္ ..
ဒါေၾကာင့္လဲ တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးေဆးေဆး လာၿပီး ကြဲေနတာေပါ့ .."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီမ .. ဒီေလာက္ထိ စိတ္ညစ္ဖို႔ ေကာင္းလို႔လား .."
"ေကာင္းတယ္ .. အစ္မ .. ေကသီ ရည္းစား ေယာက္်ားယူသြားတယ္ေလ .. အဲဒါ
စိတ္မညစ္ရဘူးလား .."
ဗုေဒၶါ .. ၾကားလိုက္သည့္စကားက သိပ္ထူးဆန္းဖုိ႔ ေကာင္းလွသည့္ မဟုတ္ေပမယ့္ ေျပာလိုက္သူက
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ မင္းမင္းကိုယ့္နားကိုေတာင္ မယံုႏိုင္။ သူ႔နည္းတူ
ဖူးသစ္စုလဲ ခံစားရသည္ထင္သည္။ မတုိင္ပင္ပဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကို
တစ္ေယာက္ၾကည့္မိၾကသည္။ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္း ႀကိဳက္တတ္တဲ့သူနဲ႔မွ
လာတိုးေနရတယ္လို႔၊ သူကပဲ သူ႔ရည္းစားကုိ လွ်ာေကြ်းေနတာလား၊ ေယာက်္ားယူသြားသည့္
သူ႔ရည္းစားကပဲ သူ႔ကို လွ်ာေကြ်းေနတာလားမသိ။ ဟိုတစ္ေယာက္က
ေယာက်္ားယူသြားသည္ဆိုသည့္အတြက္ လက္စ္စစ္စ္ႀကီးပဲေတာ့မဟုတ္ႏိုင္။ ၾကည့္ရတာ
ႏွစ္ဘက္ခြ်န္မ်ားလား၊ မင္းမင္း စိတ္ထဲတမ်ဳိးျဖစ္လာသည္ႏွင့္အမွ် သူ႔မ်က္လံုးေတြက
အေရာင္လက္လာသည္။ ထိုေရာအခါ သူ႔အတြင္းစိတ္ကို ဖူးသစ္စု ရိပ္မိသြားသည္လားမသိ။
မ်က္လံုးခ်င္း စံုၾကည့္ေနေသာ သူမ၏ မ်က္၀န္းတြင္လဲ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ဳိးႏြယ္ေသာ အၾကည့္တစ္ခ်က္
ယွက္သမ္းသြားသည္။
"ညီမေလးရဲ ႔ရည္းစားက ေယာက်္ားယူသြားတယ္ .. ဟုတ္လာ.. အစ္မနားၾကားလြဲတာေတာ့
မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ .."
"ေၾသာ္ .. အစ္မကလဲ ခက္ေတာ့တာပဲ .. အခုမွ ေတြ႔တဲ့လူကို ဘာျဖစ္လို႔ ညာေျပာရမွာလဲ ..
ေကသီရည္းစား ေရႊရည္ေယာက်္ားယူသြားတယ္. ရွင္းၿပီလား .. ေယာက်္ားေတြမ်ား
ဘာေကာင္းတာမွတ္လို႔ .. အစ္မလဲ အတူတူပဲ .."
"ဟင္ .. အစ္မလဲ အတူတူပဲ ?? .."
"ဟုတ္တယ္ .. အစ္မတို႔က တခစ္ခစ္ တဟီးဟီးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၾကတာေတြ႔ေတာ့ ေကသီက
တစ္ေယာက္တည္းလာကြဲေနတဲ့ ဖီးလ္ပ်က္သြားေရာ … အဲဒါနဲ႔ ထလာၿပီး အခန္းျပန္မယ္လုပ္ေတာ့
အစ္မနဲ႔ ၀င္တိုက္တာပဲေလ .."
"ေၾသာ္ .. ဒီလိုလား .. အစ္မနဲ႔ကိုကိုက မေန႔ကမွ လက္ထပ္ထားတာ .. အဲဒါေၾကာင့္ပါ .."
"ဟူး .. အတူတူပဲ .. ေယာက်္ားေတြမ်ား ဘာေကာင္းတာမွတ္လို႔ .. ဘာျဖစ္လို႔
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လင္ယူေနၾကတာလဲ မသိဘူး .."
မင္းမင္း ဘယ္လိုမွ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ တဟားဟားႏွင့္ကို ရယ္မိေတာ့သည္။ ႀကံဳပဲႀကံဳရသည္လို႔။
သူရယ္ေတာ့ ဖူးသစ္စုလဲ မေနႏိုင္ပဲ လိုက္ရယ္သည္။ မင္းမင္းတို႔ ရယ္ေနၾကသည္ကို ျမင္ေတာ့
ေကသီဆိုသည့္ ေကာင္မေလးခမ်ာ မ်က္ေစာင္းတခဲခဲႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ေမးတာကိုေျဖရင္းႏွင့္
ရင္ဖြင့္သလုိ ျဖစ္သြားမိသည့္ သူမကိုယ္သူမလဲ စိတ္ထဲမွ က်ိတ္ကာ အျပစ္တင္ေနပုံရသည္။
"ေတာ္ၿပီ ..ေတာ္ၿပီ .. ေကသီျပန္ေတာ့မယ္ … အစ္မတို႔က ခ်စ္စခင္စဆိုေတာ့ အသည္းကြဲတာေတြ
ေျပာေနလို႔လဲ အလကားပဲ .."
"အေမ့ .. အို ...."
ဇိုးဇုိးဇတ္ဇတ္ႏွင့္ လူးလဲကာ ထမတ္တပ္ရပ္ေပမယ့္ ေျခေထာက္ကပဲ နာတာလား၊
ေသာက္ထားသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ပဲလားမသိ ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ ယိုင္သည္။ မင္းမင္း
ေျချမန္လက္ျမန္ႏွင့္ အေရွ႕ဘက္ယိုင္လာသည့္ ေကသီကိုယ္ကေလးကို ၀င္ထိန္းသည္။ ပုခံုးကုိ
မွန္းကာ လွမ္းဆြဲလိုက္ေပမယ့္ သူမက ဟန္ခ်က္အပ်က္ႏွင့္မို႔ သူ႔လက္က ရင္သားတစ္ဖက္ကို
မရည္ရြယ္ပဲ ဆုပ္ကိုင္မိသည္။ ေကာင္မေလးကိုယ္ကေလးတြန္႔ကာသြားၿပီး မင္းမင္းကို
မ်က္ေတာင္ေလးပင့္၍ ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေလး ေကြးတြန္႔ကာ
မထီတရီၿပံဳးသည္။ သူမ၏ အၾကည့္က ေသြးတိုးစမ္းသလို၊ စိန္ေခၚသလို အၾကည့္ႏွယ္
ခပ္ေထြေထြေလးႏွင့္မို႔ မင္းမင္း လက္ကိုေတာင္ ျပန္လႊတ္ဖို႔ ေမ့ေနသည္။
"ကိုကို .. စုပဲ လိုက္ပို႔လိုက္မယ္ …ကိုကို ဘန္ဂလိုမွာပဲ ျပန္ေနလိုက္ေလ .."
ဖူးသစ္စုက ေကာင္မေလး၏ ပုခံုးတစ္ဖက္ကို ၀င္တြဲသည္။ မင္းမင္းလက္က
ဘယ္ကိုကိုင္ထားသည္ဆိုတာ ဖူးသစ္စု မျမင္မွာ မဟုတ္။ ျမင္မွာေသခ်ာသည္။ သို႔ေသာ္ သူမက
မသိလိုက္မသိဖာသာႏွင့္ပင္ ေကသီ၏ တျခားတစ္ဖက္မွ ၀င္တြဲသည္။ မင္းမင္း အသိ၀င္လာၿပီး
တင္းတင္းအိအိထိေနသည့္ ခပ္လံုးလံုးေလး အရာေလးထံမွ သူ႔လက္ကို လႊတ္သည္။ ေကသီတို႔
သြားလို႔ရေအာင္လဲကိုယ္ကိုေဘးသို႔ ဖယ္ေပးသည္။ ဖူးသစ္စု ေကသီကို တြဲကာ စေလွ်ာက္သည္။
ေကသီသည္ ဖူးသစ္စု ေခၚေဆာင္ရာ ဟိုတယ္ဘက္သို႔ တြဲကာပါသြားေပမယ့္ မင္းမင္းကို
၁၀ေပေလာက္ ကြာသည္အထိ လည္ျပန္လွည့္၍ ၾကည့္ေနေသးသည္။ သူမ၏ အၾကည့္ေတြက
တမ်ဳိးဆိုတာ နားလည္ေပမယ့္ မင္းမင္း အတည္ယူရမွာလား၊ မယူရမွာလားကို မေ၀ခြဲႏိုင္ပါ။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္တြဲ၍ သြားေသာ ေကသီတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟိုတယ္ဘက္သို႔
သြားရာလမ္းကေလးအနီးရွိ အုန္းပင္တစ္ပင္နား အေရာက္ ရပ္သြားသည္ကို ေတြ႔သည္။ မင္းမင္းက
ဘာမ်ားျဖစ္လဲမသိဆိုကာ လိုက္၍သြားမည္အျပဳတြင္ ဖူးသစ္စုက ျပန္လွည့္ကာ သူ႔ဘက္သို႔
ေလွ်ာက္လာသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းတစ္၀က္မွာပင္ ေတြ႔ၾကသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ .. စု .."
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ..ကိုကို႔ကို ေျပာစရာရွိလို႔ .."
"ဘာေျပာမလို႔လဲ .. စု .."
"မေန႔ညကကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဘက္ခ်လာႏိုက္ လုပ္ၾကေသးတယ္ မွတ္လား .."
ဖူးသစ္စုေမးပံုက ထူးဆန္းေနသလို သူမ မ်က္ႏွာက မခ်ဳိမခ်ဥ္ျဖစ္ေနလို႔ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲဟု
မင္းမင္း ေတြးမိသည္။ ဘယ္လိုသေဘာႏွင့္ လာေမးေနတာလဲဆိုတာကိုေတာ့ သူနားမလည္ေခ်။
"ဟုတ္တယ္ေလ .. "
"ေအာ္ .. စုကလဲ ..ကိုကို႔အတြက္ ဆန္းဆန္းျပားျပား ဘက္ခ်လာပါတီတစ္ခု လုပ္ေပးရင္
ေကာင္းမလားလို႔ေလ .. အဲဒါ .."
"ဘယ္လို .. ဘယ္လို .."
မင္းမင္း အံ့ၾသတႀကီးႏွင့္ မ်က္လံုးျပဴးကာ ျပန္ေမးလိုက္ေပမယ့္ ဖူးသစ္စု သူ႔အေမးကို မေျဖေတာ့ပဲ
အနားက ျပန္ေပ်ာက္သြားသည္။ မင္းမင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနသည္ကို ရပ္ေစာင့္ေနဟန္
ရွိေသာ ေကသီနားအေရာက္တြင္ သူမတို႔ႏွစ္ဦး တစ္စံုတစ္ခုကုိ ကပ္ကာ စကားေျပာၾကသည္။
ဖူးသစ္စု ဘာေျပာသည္မသိ။ ေကသီသည္ သူ႔ဘက္ကိုေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေအာင္ စိုက္ေငးေနၿပီမွ
ဖူးသစ္စုကို မွီကာ မင္းမင္းကို ေက်ာခိုင္း၍ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္သည္။ တရိပ္ရိပ္ႏွင့္
ထြက္ခြာသြားၾကေသာ ေကသီႏွင့္ ဖူးသစ္စုတို႔၏ ေနာက္ေက်ာမ်ားကို ေငးၾကည့္ၿပီး
ဖူးသစ္စုေျပာသြားသည့္ စကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို မင္းမင္း စဥ္းစားခန္း ၀င္ေနမိေတာ့ေလသည္ …။
ၿပီးပါၿပီ ။ ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္
ဇာတ္လမ္း - နတ္သား
ဖူးသစ္စုႏွင့္ ပံု႔ပံု႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္ တိုင္ပင္ထားသလို ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္
ၿပိဳင္တူ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ပစ္လိုက္သည္။ သူမတို႔လက္အသီးအသီး
ေရွ႕ျပန္ေရာက္လာသည္တြင္မူ ဘရာအသီးသီးလဲကိုယ္ေပၚက ကြာက်သြားၿပီ ျဖစ္သည္။
မ်က္စိေရွ႕တြင္ ျမင္ေနရသည့္ ရင္သားႏွစ္စံုကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း မင္းမင္း ၾကည့္သည္။
တစ္ေယာက္က မို႔မို႔၀န္း၀န္းရွိၿပီး တစ္ေယာက္က ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္း ရွိလွသည္။ ၾကည့္ရတာႏွင့္
အားမရေတာ့သျဖင့္ သူ႔လက္တစ္ဖက္စီ ေျမႇာက္လိုက္သည္။ ရင္သားခ်င္း တူေပမယ့္
မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္စီကမို႔ ထိေတြ႔မႈကပင္ ထူးျခားလွသည္။ မင္းမင္း ႏို႔သီးေခါင္း
နီနီေလးတစ္ခုခ်င္းစီကို ပြတ္ကိုင္ေပးယံုမက ခပ္တင္းတင္းလဲ ညႇစ္သည္။
"အင္း …ကိုကိုရယ္ … ႏို႔စို႔ေပးေတာ့ကြယ္ .."
ခ်စ္သူခ်င္းမို႔ ဖူးသစ္စု ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ဖြင့္ဟကာ ေတာင္းဆိုသည္။ မင္းမင္း လွဲေနရာမွကိုယ္ကို
မတ္သည္။ ဖူးသစ္စုက သူ႔လည္ပင္းကိုဖက္၍ကိုယ္ကိုႂကြလိုက္သည္တြင္ သူမ၏ ရင္သားေတြႏွင့္
မင္းမင္းမ်က္ႏွာက တတန္းတည္း ျဖစ္သြားသည္။ ပါးစပ္နားေရာက္လာသည့္ ႏို႔သီးေလးေတြကို
မင္းမင္း အလိုက္သင့္ စို႔ေပးယံုပင္။ မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စုတို႔ပဲ အက္ရွင္ျဖစ္ေနလို႔ ပံု႔ပံု႔က
ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့သည္ မထင္ပါႏွင့္။ မင္းမင္း ဖူးသစ္စု၏ ႏို႔သီးေလးေတြကို စို႔ေပးမည္ ျပင္ေတာ့
သူမက ထကာ သူ႔ေနာက္ဘက္သို႔ ကူးသြားသည္။ မင္းမင္း၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို အပ္ကာ
ထြားအိသည့္ ရင္သားေတြႏွင့္ ပြတ္ေပးေနသလို မင္းမင္းေခါင္းေပၚကေန ေက်ာ္ကာလဲ
သူမသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ကစ္ဆင္ဆြဲေနေသးသည္။ လြယ္ေတာ့မလြယ္သည့္ ေကာင္မေလးပင္။
"ကိုကို စုထဲကို ထည့္လိုက္ေတာ့ .. စုမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး …"
မင္းမင္းကိုယ္တိုင္ကလဲ စိတ္ထေနၿပီ ျဖစ္ရာ ဖူးသစ္စုဆီမွ ေတာင္းဆိုသံၾကားသည္ႏွင့္
ဆီးစပ္ႏွစ္ခုၾကားတြင္ ညႇပ္ကာေနသည့္ သူ႔လိင္တံကို ျပန္ဆြဲထုတ္ကာ ဖူးသစ္စု
အ၀ေလးႏွင့္ေတ့သည္။ ခပ္စိုစိုျဖစ္ေနသည္ကို စမ္းမိသည္မို႔ ႏုးႏွပ္မေတာ့ပဲ ေတ့မိသည့္ႏွင့္
ေကာ့သြင္းလိုက္သည္။ ဖူးသစ္စုကိုယ္တိုင္လဲ အထဲကို ၀င္လာသည္ဆိုတာသိသည္ႏွင့္ တင္ပါးကို
ႏွိမ့္ခ်ကာ ဆက္ဖိသြင္းသည္။ လိင္တံႀကီးသည္ တအိအိႏွင့္ပင္ အထဲသို႔ တိုး၀င္သြားေလသည္။
မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စုတို႔ လုပ္ၾကကိုင္ၾကတာကို အေသးစိတ္ၾကည့္ခ်င္သျဖင့္ ပံု႔ပံု႔ ေနာက္ကေန
ေနရာျပန္ေရႊ႔သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ မင္မင္းလိင္တံတစ္ေခ်ာင္းလံုး အကုန္၀င္သြားခိ်န္တြင္
ဖူးသစ္စုက သူ႔ကို ျပန္တြန္းထုတ္၍ အိပ္ယာေပၚတြင္ ပက္လက္ျပန္ၾကသည္။ အဲဒီေနာက္
ေကာင္မေလးသည္ မင္းမင္း၏ ေပါင္လံုးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာ
ဖိကာေဆာင့္ေလေတာ့သည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖိက်ိတ္ေနသျဖင့္ ခဏအတြင္းမွာပင္
ေသြးေရာင္လႊမ္းေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးေတြ ေခြ်းကေလးေတြေတာင္ စိုလို႔လာသည္။
အ၀င္အထြက္ျဖစ္ေနသည့္ လိင္အဂၤါမ်ား၏ အရင္းအေျခတြင္လဲ ျဖဴျဖဴအရည္ေတြက စုၿပံဳကာ
ထြက္လ်က္ရွိေနသည္။ ပံု႔ပံု႔ ဒါကိုၾကည့္ရင္း ရမၼက္ေသြးေတြ ႂကြသထက္ႂကြလာသည္။
ပင္တီခြ်တ္ထားလိုက္ၿပီမို႔ လြတ္လပ္ေနသည့္ကိုယ့္အဖုတ္ကိုယ္ လက္ျဖင့္ ျပန္ပြတ္မိသည္။
"ပံု႔ပံု႔လာ ..ကို ႏို႔စို႔ေပးမယ္ … "
"ေကာင္းတယ္ ..ကိုမင္း .. ညႇစ္လဲညႇစ္ေပးဦး .. ဒါေပမယ့္ တအားႀကီးလဲ မညႇစ္နဲ႔ေနာ္ .."
ဖူးသစ္စုတစ္ေယာက္ သူမဖာသာသူမ ဟန္က်ေနၿပီမို႔ မင္းမင္း ပံု႔ပံု႔ဘက္ကိုလွည့္သည္။ ပံု႔ပံု႔က
အနားတိုးလာသည္တြင္ ႏို႔ထြားထြားတစ္စံုက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမိုးလာသည္။ မင္းမင္း ေခါင္းေထာင္ကာ
မ်က္ႏွာႏွင့္ အနီးဆံုးက ရင္သားတစ္ျခမ္းကို ပါးစပ္ႏွင့္ဟပ္သည္။
ပါးစပ္ကိုက်ယ္ႏိုင္သမွ်က်ယ္ေအာင္ ဟလိုက္သည္မို႔ ရင္သားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
သူ႔ပါးစပ္ထဲပါလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို တင္းတင္းေစ့ကာ အသားဆိုင္ေတြစုပ္ယူလိုက္ရင္း
ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနသည့္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုပါ လွ်ာႏွင့္ထိုးသည္။
"အားပါးပါး .. ေကာင္းတယ္ ..ကိုမင္းရယ္ … အဲဒီလိုမ်ဳိး လုပ္ လုပ္စမ္းပါ .. အာ … ဟာ .. ဟာ …"
မင္းမင္းက ပံု႔ပံု႔၏ ႏို႔ႀကီးေတြကို အားရပါးရ စို႔ေနသည္ ျမင္ကြင္းက ဖူးသစ္စု စိတ္ကို
တမ်ဳိးတမည္ျဖစ္ေစသည္။ စိတ္ထဲတြင္ မနာလိုသလိုလို ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ကိုကိုႏွင့္ ပံု႔ပံု႔ဆိုတာ
တျခားသူေတြ မဟုတ္သလို၊ သူမ ခြင့္ျပဳခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ပဲဟု ေတြးမိေတာ့ မနာလိုမႈက
ေပ်ာက္သြားသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈသာ အဆမတန္ တိုးပြားလာလို႔ အားထည့္ၿပီး
ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်သည္။ အရသာရွိန္က တက္သထက္တက္လာေသာအခါ
႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းေဆာင့္ရတာကိုပင္ အားမရေတာ့ပဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္သလို ပံုစံေျပာင္းကာ
ခါးအားေရာ၊ တကိုယ္လံုးအေလးခ်ိန္ေရာ သံုးကာ တင္ပါးေတြကို အေပၚကေနပစ္ပစ္ခ်သည္။
ဖတ္ခနဲ ေဖာင္းခနဲပင္ ျမည္ကုန္သည္။ သိပ္ၾကာၾကာေတာ့ ဖူးသစ္စု မလုပ္ႏိုင္။
ဆယ္ခ်က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိေဆာင့္မိသည္တြင္
တကိုယ္လံုးတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ တစ္ခ်ီေကာင္းေကာင္းၿပီးသြားသည္။ မင္းမင္းေပၚကိုလဲ
အ႐ုပ္က်ဳိးျပတ္လို ေခြက်ကာ ရင္ခြင္ထဲကာ ေခါင္းအပ္၍ အသက္မွန္မွန္ရွဴကာ
အေမာေျဖေနေတာ့သည္။
ဖူးသစ္စု မင္းမင္းကိုယ္ေပၚမွ ဖယ္ႂကြကာ ေဘးကိုလွိမ့္ဆင္းသြားသည္ႏွင့္ သူမအလွည့္ေရာက္ၿပီမွန္း
ပံု႔ပံု႔နားလည္သည္။ ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္း ခုန္လာသလို အၾကည့္ကိုလဲ အရည္ေတြႏွင့္
ေျပာင္လက္ေနေသာ အေခ်ာင္းမာမာႀကီးဆီမွ ခြာလို႔မရေပ။ သူမပါးစပ္ႏွင့္ အားရပါးရစုပ္ခဲ့ရသည့္
ဒီအေခ်ာင္းႀကီးသည္ မ်ားမၾကာခင္ သူမအဖုတ္ေလးထဲသို႔ အားရပါးရ ၀င္လာေပဦးမည္။
အေတြးႏွင့္ပင္ ပံု႔ပံု႔၏ အတြင္းသားေတြက ထိန္းမရေအာင္လႈပ္ရြၿပီး အရည္ၾကည္ေတြလဲ
ဆထက္တပိုး ထြက္လ်က္ရွိသည္။
"ကိုမင္း .. ပံု႔ပံု႔ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ .."
မေနႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး သူမ ခပ္ရဲရဲပင္ ေမးလိုက္သည္။ မင္းမင္းလွဲေနရာမွ ထလာၿပီး
သူမကိုယ္ကေလးကို ဆြဲယူကာေနရာျပင္ေပးသည္။ ၾကည့္ရတာကိုမင္းမင္းသည္ သူမကို
သူ႔စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ေတာ့မည္ ထင္သည္။ ေခါင္းအံုးစအစြန္းႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္
ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္ၿပီးကိုမင္းမင္း သူမေပါင္ၾကားတြင္ ေနရာယူလိုက္ေသာအခါ အလိုလို
ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားေပးမိသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားရလြန္းလို႔ သူမရင္သားေတြသည္
နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ႏွင့္ လႈပ္ခါေနသည္ကို သူမဖာသာသူမ ျပန္ေတြ႔ေနရသည္။
"သြင္းလိုက္ရေတာ့မလား … ပံု႔ပံု႔ .."
"ဟုတ္ .. ရတယ္ ..ကိုမင္း .. ေျဖးေျဖးေတာ့ လုပ္ေနာ္ .."
စိတ္ထလာလွ်င္ကိုမင္းမင္းက ၾကမ္းတတ္သည္ဟု ဖူးသစ္စု ေျပာထား၍
စစခ်င္းေဆာက္နဲ႔ထြင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔ လွမ္းေတာ့သတိေပးမိသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဖူးသစ္စုေတာင္မွ
ခံႏိုင္ေသးလွ်င္ သူမလဲ မခံႏိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိဆိုတာေတာ့ စိတ္ထဲက သိေနသည္။
စိ္တ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ လိင္တံထိပ္က သူမအ၀ေလးကို ေတ့ေထာက္မိခ်ိန္တြင္ ဆတ္ခနဲေတာင္
တုန္သည္။
"စိတ္ေလွ်ာ့ထားေနာ္ ပံု႔ပံု႔ .. သြင္းလိုက္ၿပီ .."
"ဟုတ္ .. သြင္း .. အီး … အီး .."
သူမအ၀ေလးတင္းခနဲ ျဖစ္သြားတာ သိလိုက္ၿပီးေနာက္ ပူပူေႏြးေႏြးထိပ္လံုးႀကီးက အထဲသို႔
တိုး၀င္လာသည္။ ကင္းကြာေနတာ ၾကာျမႇင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ကေပးေသာ အရသာမို႔
အသည္းတုန္ အူတုန္ေအာင္ပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ သူမတကိုယ္လံုးရွိ အေသြးအသားေတြသည္
ကာမအရသာေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ကာ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်န္းဖ်န္း ျဖစ္လာၾကသည္။ ထပ္ၿပီး
၀င္လာဖို႔လဲ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားႏိုင္သမွ်ကားေပးထားသည္။ကိုမင္းမင္းကလဲ သူမသေဘာကို
နားလည္သည့္အလား တိုး၍တိုး၍ ဖိသြင္းသည္။ တင္းက်ပ္မႈက အျပည့္ျဖစ္ေနေပမယ့္
လိင္အဂၤါအသီးသီးသည္ အရည္ေတြရႊဲေနေလရာ သိပ္ေတာ့ ခဲခဲယဥ္းယဥ္းမသြင္းလိုက္ရပါ။
မိနစ္ပိုင္းေတာင္ မကူးလိုက္ရပဲ မင္းမင္းလိင္တံက ဂိတ္ကုန္ေအာင္ အထဲသို႔ ေရာက္လာသည္။
"အဆင္ေျပလား .. ပံု႔ပံု႔ …"
ဒီစကားကို မင္းမင္းက ေမးခ်င္းမဟုတ္ပဲ အေမာေျပသြားၿပီျဖစ္သည့္ ဖူးသစ္စုက သူမပါးကိုရြရြေလး
နမ္းကာ ေမးျခင္းျဖစ္သည္။ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ေမွးက်သလို ျဖစ္ေနရာမွ ပုံ႔ပံု႔မ်က္လံုးကို
အားယူဖြင့္ကာ ဖူးသစ္စုကို ၾကည့္သည္။ သူမမ်က္ႏွာႏွင့္ နီးကပ္စြာ ရွိေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏
မ်က္ႏွာကို ျမင္ေတာ့ စိတ္ထဲတမ်ဳိးျဖစ္ကာ ေခါင္းအံုးစြန္းကိုကိုင္ထားရာမွလႊတ္ၿပီး
သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေပြ႔၍ အားရပါးရ နမ္းမိသည္။
အဆင္ေျပသြားၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္ႏွင့္ မင္းမင္း လုပ္ငန္းစတင္သည္။ အရင္ကတည္းက
သေဘာက်ေနရသည့္ ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးကိုယ္လံုး ပိုင္ရွင္ေလးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ လုပ္ရၿပီမို႔ မင္းမင္း
စိတ္ထိန္းမေနေတာ့ပါ။ ဖူးသစ္စုကလဲ တစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီမို႔ သူ႔မွာ အားနာစရာမရွိ။ ဒီေတာ့
ခပ္ထြားထြားႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို လက္ႏွင့္ဆုပ္နယ္ယူကာ လက္ကိုင္သေဘာမ်ဳိးသံုး၍
စတင္ေဆာင့္ေပးသည္။ ဖူးသစ္စုႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိကပ္ထားသည့္ ပံု႔ပံု႔ဆီမွ အိုးအိုး အစ္အစ္
ညည္းသံေလးေတြ လြင့္ပ်ံထြက္လာသည္။ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ အထာက်ေအာင္
ေဆာင့္ၿပီးခ်ိန္တြင္မူ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စတင္ေဆာင့္သည္။ အားအရွိန္ျပင္းလာၿပီမို႔ ပံု႔ပံု႔ႏွင့္ ဖူးသစ္စု
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိကပ္ထားလို႔ မရေတာ့ပါ။
"စု .. ဒီကိုလာ …"
မင္းမင္း အလိုက္တသိပင္ ဖူးသစ္စုကို လွမ္းေခၚသည္။ ဖူးသစ္စု သူ႔အနားကို ေရာက္လာသည္တြင္
ပံု႔ပံု႔ႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားသည့္ အနမ္းဇာတ္လမ္းကို သူက ဆက္ေပးလိုက္သည္။ ေမြ႔ယာေပၚရွိ
ပံု႔ပံုသည္မူ ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ႏွင့္ တလူးလူးတလြန္႔လြန္႔ ျဖစ္လာယံုမက ရမၼက္ေဇာအရွိန္ႏွင့္
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ေအာ္ညည္းေနသည္။
"အီး … ထိတယ္ .. အင့္ .. ထိတယ္ .. ေဆာင့္ ..ကိုမင္း … ေဆာင့္ .."
ပါးစပ္ကသာ အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳသည္မဟုတ္၊ ပံု႔ပံု႔ ေအာက္ကေန၍ တင္ပါးႀကီးကိုပါ
ေကာင္းေကာင္းကစားေပးသည္။ မင္းမင္း ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းႏွင့္ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္
ျပဳလုပ္ေပးသည္။ ထို႔အျပင္ မင္းမင္းက ဖူးသစ္စုႏွင့္ ဖက္ရမ္း နမ္းရႈံ႔ေနသည့္အတြက္ သူမ၏
ႏို႔ေတြကို မဆြဲေပးႏိုင္ရာ၊ သူမဖာသာသူမ ျပန္ဆြဲၿပီး ျဖစ္ညႇစ္ေနေသးသည္။ကိုမင္းမင္း၏
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ဖူးသစ္စု ေျပာထားသည့္အတိုင္း
ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းကိုယ္ေတြ႔ခံစားလာရေသာအခါ အခ်က္တိုင္း အခ်က္တိုင္းက သူမအား
အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္သို႔ ေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔ေနသည္။ တရိပ္ရိပ္တက္လာသည့္ အခ်စ္ဖီလင္က
ဒီဂရီျမင့္လာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သိပ္မၾကာခင္ သူမၿပီးေတာ့မွာသိသည္။
"ကိုမင္း … ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင့္ေပးပါလား …အင့္ .. ပံု႔ပံု႔ၿပီးေတာ့မယ္ .. အင့္ .."
"ကိုကိုၿပီးခ်င္ၿပီးလိုက္ေလ ..ၿပီးေတာ့မွ ျပန္စၾကတာေပါ့ .."
မင္းမင္း ေက်နပ္သြားသည္။ တကယ္တမ္း လုပ္မည္ဆိုလွ်င္ ဆက္လုပ္ႏိုင္ဦးမည္ ထင္ေသာ္လဲ
သူ႔အတြင္းစိတ္၌မူ ပံု႔ပံု႔၏ကိုယ္ကေလးအတြင္းၿပီးသြားခ်င္သည္။ မိမိအလိုကို သိေနသည့္အလား
လိုက္ေလ်ာသည့္ ခ်စ္သူေလးကို ေက်းဇူးတင္စြာၾကည့္သည္။ ဖူးသစ္စုက သူ႔ကို
နားလည္သည့္သေဘာႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ မင္းမင္း စိတ္အာ႐ံုကို ပံု႔ပံု႔ဆီသို႔ပဲ
ပို႔လႊတ္လိုက္သည္။ ခါးေလးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ လိင္တံတစ္ခုလံုး တဆံုး၀င္ တဆံုးထြက္ေဆာင့္သည္။
ဆယ္ခ်က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးသည္တြင္ အားမရႏိုင္ေတာ့ပဲ ကားထားေပးသည့္
ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေကာက္ေပြ႔ကာ ပုခုံးထက္ထမ္းတင္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလဲ ေပါင္မ်ားေဘးမွ
ပတ္ကာလွ်ဳိၿပီး ပံု႔ပံု႔၏ ပုခံုးသားႏွစ္ဖက္ကို မိေအာင္ကိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္အားျဖင့္ဖိတြန္းခ်လိုက္ရာ
ပံု႔ပံု႔ကိုယ္ကေလးမွာ ေလးကိုင္းသဖြယ္ေကြးညႊတ္သြားရွာသည္။ ထိုအေနအထားႏွင့္ ဆက္တိုက္
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ပစ္လိုက္ရာ ပံု႔ပံု႔မွာ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့ပဲ တအစ္အစ္
တအီးအီးေအာ္ကာၿပီးသြားရသည္။ ေကာင္မေလးၿပီးသြားၿပီဆိုတာကို သိသည့္အတြက္
အမီလိုက္ခ်င္သည့္စိတ္ႏွင့္ မင္းမင္း မနားေတာ့ပဲ ဆက္တုိက္ေဆာင့္ခ်ပစ္လိုက္ရာ ေနာက္ထပ္
ေျခာက္ခ်က္တိတိ လုပ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ သူလဲပဲ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ လိင္တံတေလွ်ာက္ ပူထူတက္ၿပီး
လရည္ေတြကို ဒလေဟာ ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္ ….။
"ဘယ္လိုလဲ ေကာင္မ .. ေဆြမ်ဳိးေမ့သြားၿပီလား …"
"ေဆြမ်ဳိးေမ့လား မေမ့လားေတာ့ မသိဘူး … ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းေတာ့ ခဏေမ့သြားတယ္ .. ခစ္ ..
ခစ္ .."
"ဘင္တန္ေရာက္ေနတာေလ ..ေတာ္ၾကာေန မနက္ျဖန္ ျပန္ဖို႔ ေမ့ေနဦးမယ္ ..ဟိ .. ဟိ"
"ေအးဟ … အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ျပန္ေတာင္ မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး .. ခစ္ .. ခစ္ .."
"ကိုကိုေရ .. ဒီမွာ ပံု႔ပံု႔က နက္ျဖန္ မျပန္ခ်င္ဘူးဆိုပဲ .."
ပံုပံု႔ အေမာေျဖေနတုန္း ေတာက္ေလွ်ာက္ အစြမ္းျပလိုက္ရေသာသူ႔လိင္တံကို ေရသြားေဆးသည့္
မင္းမင္း ဖူးသစ္စု လွမ္းေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ ၿပံဳးမိသည္။
"နက္ျဖန္ေရာက္ဖို႔ အေ၀းႀကီး လိုပါေသးတယ္ကြာ .. ေအးေဆးေပါ့ .."
"ကိုကိုကလဲေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တတ္တယ္ .. သူ႔ဟာကျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီဟာကို .."
"စုကလဲ အိပ္ေပ်ာ္တာမဟုတ္ဘူး .. စင္ဒရဲလားလို အနမ္းေပးမယ့္သူ႔ကို ေစာင့္ေနတာ .."
"ခစ္ . .ခစ္ ..ကိုမင္းက အလာႀကီးပဲ .. ကဲ .. မိစု နင္ပဲ ႏိုးေအာင္လုပ္ထားလိုက္ခ်ည္ .. ငါလဲ
ေရသြားေဆးလိုက္ဦးမယ္ "
တခစ္ခစ္ ရယ္ရင္း ပံု႔ပံု႔ ကုတင္ေပၚက ဆင္းကာ ေရခ်ဳိခန္းဘက္ ေျပးသြားေလသည္။ မင္းမင္း
ကုတင္ေပၚတက္လာၿပီး ဖူးသစ္စု ေဘးတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ ဖူးသစ္စု၏ ေခါင္းကို
လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲယူၿပီး နဖူးျပင္ေလးကို နမ္းသည္။
"ကိုကိုေလ .. စုကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ .."
"အယ္ .. စုက ေမးေတာ့မလို႔ ..ကိုကိုကႀကိဳသိေနတယ္ .. အမွတ္ျပည့္ေတာ့ ေပးလိုက္ၿပီ … ဒါပဲေနာ္
.. စုကို ဘယ္ေတာ့မွ ပစ္မသြားရဘူး .. "
"ပစ္မသြားပါဘူး .. စိတ္ခ် စု ..ကိုကိုတို႔ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္စလံုးကို စုကိုပဲေပးမွာ .. ကဲ
..ကိုကို႔ညီေလးကို အနမ္းေလးနဲ႔ ႏိႈးလိုက္ေတာ့ .. စုကို ခ်စ္ေပးဦးမယ္ .."
ဖူးသစ္စုကို အလွည့္ေပးမည္ ဆိုေပမယ့္ မင္းမင္းလိင္တံ ျပန္ေထာင္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ပံု႔ပံု႔ကပါ
ျပန္ေရာက္လာသျဖင့္ သူမေဘးထြက္ထိုင္ေနရသည္ မျဖစ္ေအာင္ မင္းမင္းက ပံုစံတမ်ဳိးေျပာင္းဖို႔
အႀကံျပဳသည္။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္စလံုးက မျငင္းသျဖင့္ ပံု႔ပံု႔ကေအာက္က၊ ဖူးသစ္စုက
အေပၚက ၆၉ပံုေနရာယူၾကသည္။ မင္းမင္းက ဖူးသစ္စု တင္ပါးလံုးလံုးေလးေနာက္တြင္ ေနရာယူၿပီး
ေဆာင့္ေပးသည္။ ပု႔ံပံု႔ေခါင္းက သူမအဖုတ္တည့္တည့္တြင္ ရွိေနသျဖင့္ လိင္တံႀကီး
အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ တိုး၀င္ေနပံုကို အထင္အရွားပင္ ျမင္ေနရသည္။
စိတ္ထဲတမ်ဳိးျဖစ္လာသည္မို႔ ေခါင္းကိုႂကြကာ အကြဲေၾကာင္းေလးထိပ္မွ အဖုေလးကို
လွ်ာႏွင့္လွမ္းထိုးသည္။ ဖူးသစ္စု၏ ေအာ္သံက ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းတက္ၿပီး တကိုယ္လံုးလဲ
တုန္ခိုက္ခိုက္ ျဖစ္ရွာသည္။ သူမလုပ္ေဆာင္မႈက ခ်က္ေကာင္းထိသည္ကို သိသြားေသာအခါ ပံု႔ပံု႔က
မင္းမင္းေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ အဆက္မျပတ္ပင္ လုပ္ေပးသည္။ တကယ့္အညႇာႏွစ္ခုကို ထိုးဆြျခင္း
ခံေနရသည့္အတြက္ အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္း ဖူးသစ္စု တစ္ခ်ီၿပီးရျပန္သည္။ ဖူးသစ္စုၿပီးသြားေတာ့
မင္းမင္းက ေနရာေရႊ႔ကာ ပံု႔ပံု႔ဘက္ေျပာင္းသည္။ ပံု႔ပံု႔ၿပီးေတာ့ ဖူးသစ္စု၊ ဖူးသစ္စုၿပီးေတာ့ ပံု႔ပံု႔ ..
ထို႔ေနာက္ .. ထို႔ေနာက္ …
*** *** ***
ခန္းဆီးစေပၚကို ထိုးကာက်ေနသည့္ အလင္းေရာင္သည္ ေရႊေရာင္ေတာက္ပစြာ
၀င္းလက္လ်က္ရွိသည္။ ထိုအလင္းေရာင္အားႏွင့္ပင္ အခန္းထဲရွိ ပစၥည္းပစၥယေတြကို သဲသဲကြဲကြဲ
ျမင္ႏိုင္ေနသည္။ ဒီအတိုင္းဆို ေနေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနေလာက္ၿပီမွန္း မင္းမင္း တြက္မိသည္။ သူတို႔ေတြ
ညတုန္းက ေသာင္းက်န္းခ်င္တိုင္း ေသာင္းက်န္းခဲ့ၾကရာေတာ္ေတာ္ႀကီး ညဥ့္နက္လို႔ လူေတြလဲ
တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့မွ မီးပိတ္ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ေန႔ခင္းလံုး ေရထဲစိမ္၊
တစ္ညခင္းလံုး ကြ်င္းစိမ္ထားခဲ့သည့္ အရွိန္ႏွင့္မို႔ကိုယ္ေတြလက္ေတြေတာင္မွ နဲနဲကိုက္ခ်င္သလို
ျဖစ္ေနသည္။ မင္းမင္း ခန္းဆီးစဘက္ကို ေငးေနရာမွ ေခါင္းကို အသာလွည့္လိုက္သည္။
ျဖဴ၀င္းေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးတြင္ ေရႊေရာင္ဆံႏြယ္ေလးေတြ ကႏြဲ႕ကလ်ႏွင့္ ေခြက်ေနသည့္
မိန္းမေခ်ာေလး တစ္ဦးက သူ႔ေဘးတြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနရွာသည္။ လွပႏုနယ္သည့္
မ်က္ႏွာေလးကို ေငးေနရာမွ စိတ္ထဲမခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာသည္ႏွင့္ ပါးျပင္ေပၚအုပ္မိုးေနသလို ျဖစ္ေသာ
ဆံႏြယ္ေလးတခ်ဳိ႔ကို လက္ႏွင့္သပ္တင္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔လက္ဖ၀ါးႏွင့္ ႏုးညံ့သည့္ ပါးျပင္
ထိအေတြ႔တြင္ ဖူးသစ္စု တစ္ခ်က္တြန္႔သြားသည္။
"အင္း .. အင္း …ကိုကို ႏိုးေနၿပီလား …"
မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ ျဖစ္လာသည့္ ဖူးသစ္စု ေခါင္းအံုးေပၚတြင္ သူမ
မ်က္ႏွာေလးကို ဟိုမွဒီကုိ လွိမ့္ကာလူးသည္။
"အိပ္ပုတ္ေလး … ထေတာ့ .. ေနျမင့္ေနၿပီ .."
"အင္းပါ .. ထပါ့မယ္ .. ကစ္ေပးဦး .. အဲဒါမွ မ်က္စိဖြင့္လုိ႔ရမွာ .."
"ေရာ့ဗ်ား … ႁပြတ္ .."
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိေတြ႔သြားရာမွ ျပန္ခြာလိုက္ေတာ့ ဖူးသစ္စုက သူ႔ကို ေက်ေက်နပ္နပ္
ၿပံဳးၾကည့္ေနသည္။
"ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ .."
"မသိဘူး .. ေနဦး ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ …"
မင္းမင္း ဖူးသစ္စုအေပၚကေန ေက်ာ္ကာ ကုတင္ေဘးက ခံုပုေလးေပၚ တင္ထားသည့္
လက္ပတ္နာရီကို လွမ္းၾကည့္သည္။ အဲဒီေတာ့မွ တစ္ဖက္ကုတင္တြင္ ပံု႔ပံု႔ မရွိမွန္း
သတိထားမိသည္။ အေစာပိုင္းတုန္းက ေစာင္ႀကီး ကြယ္ေနသျဖင့္ သူမ အိပ္ေနသည္ဟုပင္ သူက
ထင္ထားသည္။ အခန္းထဲ မ်က္စိကစားလိုက္ရာ ေရခ်ဳိးခန္းဘက္မွ မီးအလင္းအေရာင္က
ၾကမ္းျပင္ထက္တြင္ အစြန္းထြက္ေနသည္ကို ေတြ႔သည္။
"၉ နာရီခြဲေနၿပီ .. ပံု႔ပံု႔လဲ ႏိုးေနတယ္ ထင္တယ္ .. ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာလား မသိဘူး .."
"ဟင္ .. ၉ နာရီခြဲေနၿပီလား .. ဒါဆို ထမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ .. စုက ကမ္းေျခမွာ
လမ္းနဲနဲေလွ်ာက္ခ်င္ေသးတယ္ .."
"ကမ္းေျခ ဆင္းဦးမလို႔လား … နံနက္စာစားၿပီး ဒီမွာပဲ ျပန္ႏွပ္ေန ရတာပဲကို …"
"မႏွပ္ခ်င္ပါဘူး … အခန္းထဲမွာ ပ်င္းစရာႀကီး …"
"ပ်င္းစရာ မေကာင္းေအာင္ကိုကို ဧည့္ခံမယ္ေလ .. ဟီး "
"အံမယ္ ..ေတာ္ၿပီကိုကိုရယ္ … စုေတာ့ကိုယ္ေတြလက္ေတြ နာေနၿပီ ..ေတာ္ၾကာေန ျပန္သြားရင္
ေနမေကာင္းျဖစ္ေနဦးမယ္ .. ဘာလဲ ..ကိုကို႔ညီေလးက ႏိုးေနျပန္ၿပီလား … "
ဖူးသစ္စု လက္တစ္ဖက္က ေစာင္ေအာက္ကို ေရာက္လာသည္။ ညတုန္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ
ဦးက်ဳိးေအာင္ လုပ္ထား၊ လုပ္ထား မနက္ဘက္ဆို တာ၀န္ေက်တတ္သည့္ မင္းမင္း လိင္တံက
မာတာတာ ျဖစ္ေနေလသည္။
"အယ္ .. မာေနတာပဲလား ..ကိုကိုကေတာ့ေနာ္ .. မႏိုင္ဘူး .. ျဖတ္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္ .. ဟိ .. ဟိ
.."
"ျဖတ္ေတာ့မျဖတ္ပစ္ပါနဲ႔ကြယ္ .. ဒါေလးနဲ႔ လုပ္စားေနရတာ … အရွိန္က်သြားေအာင္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲပဲ
ေျပးလိုက္ပါေတာ့မယ္ …"
မင္းမင္းက သေဘာ႐ိုးႏွင့္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ဖူးသစ္စုက ဘာကို စဥ္းစားမိသည္မသိ။ ေမြ႔ယာေပၚက
ထေတာ့မလို ျဖစ္သည့္ မင္းမင္း လက္ကို လွမ္းဆြဲသည္။
"လုပ္ခ်င္လဲလုပ္ …ကိုကို .. ဒါေပမယ့္ အၾကာႀကီးေတာ့ စြဲမလုပ္နဲ႔ေနာ္ …စု ဒီအတိုင္းပဲ
ေစာင္းေပးထားမယ္ .."
"အာ .. စုကလဲ …ကိုကိုက ဘယ္လိုသေဘာနဲ႔မွ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး … ပံု႔ပံု႔ ရွိေနလို႔ ေျပာတာ
မဟုတ္ဘူး .. တမ်ဳိးမထင္နဲ႔ .."
"အင္းပါ .. စုသိပါတယ္ .. စုကလဲ စုရွိေနလ်က္သားနဲ႔ေတာ့ကိုကို႔ကို ပစ္မထားခ်င္လို႔ … သိၿပီလား ..
လုပ္မွာလုပ္ေတာ့ .. အဲဒါနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနမယ္ …"
ဖူးသစ္စုက တျခားဘက္ကို ျပန္လွည့္သြားၿပီး တင္ကေလးကို ေနာက္ပစ္ေပးသည္။
ေစာင္ေအာက္တြင္ ရွိေနသည့္ သူ႔ခါးေအာက္ပိုင္းကို လံုးလံုးက်စ္က်စ္အရာေလးႏွစ္ခုက အိခနဲ
လာထိသည္။ မင္းမင္း သူမကိုယ္ေပၚရွိ ဖဲသား ညအိပ္၀တ္စံုေလးကို အေပၚသို႔ မတင္လိုက္သည္။
ႏုးည့ံသည့္ အသားဆိုင္ေတြ၏ အထိအတြ႔က အခန္းထဲရွိ အဲယားကြန္းဓါတ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ
ေႏြးေထြးေနေလသည္။ မမာ့တမာျဖစ္ေနသည့္ သူ႔ေကာင္ကို တင္အိုးေလးႏွစ္လံုးၾကားထဲ
ထိုးညႇပ္လိုက္သည္။
"အင္း ..ကိုကို … ေျခာက္ေတာက္ေတာက္ႀကီး … စပ္ေနဦးမယ္ .."
"တံေတြးနဲနဲ ဆြတ္လိုက္မယ္ေလ … ခန .."
"အေမ့ … ေအးတာ …"
တံေတြးေတြႏွင့္ စိုေနသည့္ မင္းမင္းလက္က သူမအ၀ေလးကိုလာထိေတာ့
ဖူးသစ္စုကိုယ္ကေလးတြန္႔သြားယံုမက ၾကက္သီးေမြးညင္းေလးေတြေတာင္ ထသည္။ မင္းမင္း
တံေတြးေတြ အေငြ႔ပ်ံၿပီး ေျခာက္သြားမွာစိုးလို႔ လက္ျပန္အ႐ုတ္တြင္ တခါထဲ သူ႔ထိပ္ဖူးကို
ေတ့ကာေထာက္သည္။ ဖူးသစ္စုက အလိုက္တသိႏွင့္ ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းကို ႂကြကာ
ေနာက္ျပန္ခ်ိတ္ေပးရာ အ၀ေလးႏွင့္ အံကိုက္ျဖစ္သြားသျဖင့္ လိင္တံကို လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္
ထိုးထည့္လို႔ရသည္။ ႁပြတ္ခနဲ မတိုးမက်ယ္အသံက ေစာင္ေအာက္ကေန သဲ့သဲ့ေလးထြက္လာသည္။
"ကိုကို .. နဲနဲ ေညႇာင့္ေပးဦးေနာ္ …"
အ၀ေလးတြင္ တံေတြးဓါတ္ႏွင့္ စိုေနေပမယ့္ အတြင္းထဲတြင္ေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔ေနေသးသည္။
ဖိုမွထုတ္ထားသည့္ မုန္႔ေပါင္းတစ္ခုႏွယ္ ေႏြးေႏြးေလး ျဖစ္ေနသည္ကို မင္းမင္း လိင္တံထိပ္ဖူးမွ
တဆင့္ သိလိုက္ရသည္။ ျပန္ကြ်တ္ မထြက္သြားေအာင္ သတိထားၿပီး လက္တစ္ဖက္ကို
ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးမွ ေက်ာ္ကာ ၀မ္းျပင္သားေရွ႕ကိုပို႔သည္။ က်န္သည့္တစ္ဖက္ကိုေတာ့ ဖူးသစ္စု၏
လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေအာက္မွ ထိုးသြင္းကာကိုယ္ကို သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ကိုယ္လံုးအိအိေလးက
ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာမွ သူ စတင္ၿပီး ေညႇာင့္သည္။ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ေအာင္ပြဲခံဆိုသည့္ စကားအတိုင္း
ေညႇာင့္လိုက္ ေဆာင့္လိုက္ႏွင့္ ႀကိဳးစားလိုက္ရာ ဖူးသစ္စုတင္သားလံုးလံုးေလးႏွစ္ခုက သူ႔ဆီးစပ္ႏွင့္
ထိသည္အထိ ျဖစ္လာသည္။
"ကို ..ကို!! …"
ဖူးသစ္စု မ်က္ႏွာေလးက လည္ျပန္လွည့္လာၿပီး သူ႔ကို ရီေ၀ေ၀ႏွင့္ ၾကည့္သည္။
ေသြးေရာင္လႊမ္းေနသည့္ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ခ်စ္သူေလး စိတ္ထေနၿပီဆိုတာကုိ နားလည္သည္။
မဟတဟ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အမိအရလွမ္းနမ္းလိုက္ၿပီး ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ကို ျမႇင့္သည္။
တင္အိုးေလးႏွစ္လံုးၾကားမွ ေလွ်ာတိုက္ကာ အ၀င္အထြက္ျဖစ္သည့္ အႀကိမ္အေရအတြက္
မ်ားသထက္မ်ားလာသလို၊ ျမန္သထက္လဲ ျမန္လာသည္။ အရွိန္ရလာၿပီ ျဖစ္ရာ ဖူးသစ္စု၏
အတြင္းသားေတြက လိႈက္ကာစိုလာသလို၊ လိင္တံကိုလဲ တင္းတင္းဖ်စ္ညႇစ္စျပဳသည္။ ထို႔အျပင္
တတ္ႏိုင္သမွ် ခါးကေလးကို ခြက္ကာ တင္ေလးကို ေကာ့ေပးထားေသးသည္။
"စု …ကို … အရမ္းခ်စ္တယ္ .. သိလား .."
"ခ်စ္တယ္ …ကိုကို ..ကိုကိုလုပ္တာ အကုန္လံုးကို ခ်စ္တယ္ .."
ဖူးသစ္စု၏ တံု႔ျပန္မႈက ျပည့္စံုလွပါသည္။ အခ်စ္ႏွင့္ျပည့္ေနေသာ ၾကည္ႏုးမႈအေပါင္းက
သူ႔ရင္ထဲအထိ စီးဆင္းသြားေသာအခါ သူ႔ကိုယ္ထဲမွလဲ တန္ျပန္အျဖစ္ အခ်စ္ရည္မ်ားကို
သူမကိုယ္ေလးထဲ စီးဆင္းေစလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွလဲ မနက္ခင္းတိုင္း မနက္ျဖန္တိုင္းကို အခုလိုမ်ဳိး
ႏိုးထခြင့္ရလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ေကာင္းမလဲမသိဆိုကာ မင္းမင္း စိတ္ကူးယဥ္ေနမိသည္။
မိမိအေပၚ အလိုက္သိသူ၊ နားလည္ေပးတတ္သူ ခ်စ္ရသူ ခ်စ္သူေလး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ရွိေနျခင္းသည္ပင္
သူ႔အတြက္ ကမ႓ာေပၚတြင္ အလိုအပ္ဆံုး ဆုတစ္ခု ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုဆုေရာ၊ ဒီစုပါ မင္းမင္း
ထာ၀ရပိုင္ဆိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရမည္ဟုလဲ သႏၵိဌာန္ခ်မိလိုက္ပါေတာ့သည္။
"မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး .. ႏိုးေနလွ်င္လဲ ထၾကေတာ့ .. ဒီမွာ ဗိုက္ဆာေနၿပီ …"
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ကိုယ္ခ်င္းထပ္ကာ မွိန္းေနၾကသည့္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ေရခ်ဳိးခန္းထဲက
ထြက္လာသည့္ ပံု႔ပု႔ံ၏ ေလာေဆာ္သံၾကားမွ လူခ်င္းခြာျဖစ္သည္။ အခ်ိန္လဲ မရွိေတာ့ၿပီမို႔
ႏွစ္ေယာက္တူတူပင္ ေရခ်ဳိးခန္း၀င္လိုက္ၾကရသည္။ မင္းမင္းတို႔ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ပံု႔ပံု႔က
ပစၥည္းေတြေတာင္ သိမ္းၿပီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ရာ ၁၀နာရီေက်ာ္ေနၿပီမို႔
ဟိုတယ္ကေကြ်းတဲ့ မနက္စာကို မွီေအာင္ သူတို႔ေတြ အေျပးအလႊားသြားရသည္။ နံနက္စာ
ဘူေဖးစား၊ ကမ္းေျခမွာ လမ္းခဏေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္လာေတာ့ အျပန္ ဖယ္ရီအခ်ိန္ႏွင့္ ကပ္ေနၿပီမို႔
တခါထဲ အခန္းေသာ့ ျပန္အပ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ၾကေလသည္။ အျပန္လမ္းတြင္မူ သူတို႔
သံုးေယာက္စလံုး ႏြမ္းေနမႈ အရွိန္ႏွင့္ေရာ၊ လြမ္းသလို ေဆြးသလို ခံစားခ်က္ကိုယ္စီေၾကာင့္ေရာ
စကားသိပ္မေျပာျဖစ္ေပ။ သံုးေယာက္သား စကၤာပူအျပန္ ဖယ္ရီသေဘၤာေပၚအေရာက္၌
ဘင္တန္ဘက္ျခမ္းကို သံေယာဇဥ္ မကုန္ေသးသည့္ဟန္ႏွင့္ သေဘၤာထြက္ခြာသည့္တိုင္
တၾကည့္ၾကည့္ ျဖစ္ကာေနသည္။ ေရျခားေျမျခားမွ တစ္ညတာျဖစ္ရပ္ကေလးသည္ လူသားသံုးဦး၏
အေတြးထဲတြင္ မည္မွ်ၾကာေအာင္ စိုးမိုးထားမည္ မသိဆိုတာေတာ့ ထိုလူမ်ားသာလွ်င္
သိေပလိမ့္မည္။
သေဘၤာဦးက ေရလိႈင္းေတြကုိ ထိုးခြဲလိုက္ေသာအခါ အျဖဳေရာင္လိႈင္းေတြသည္ ေဘးႏွစ္ဖက္ကို
ဖြားခနဲ ဖြားခနဲ လြင့္စင္ကာ ထြက္ေျပးၾကရသည္။ အေျပာက်ယ္လွသည့္ ပင္လယ္ျပင္ကို
ေငးၾကည့္ေနရင္း မင္းမင္း စိတ္ထဲတြင္ ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ဘင္တန္ရယ္ဟုသာ ေတြးေနမိပါေတာ့သည္
….။
*** *** ***
အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ပြားၿပီး တစ္ႏွစ္ခန္႔ ၾကာျမင့္ေသာ္ …
ျမန္မာျပည္၏ နာမည္ေက်ာ္ ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခရွိ ပင္လယ္ဘက္ ခပ္က်က်တြင္ ေဆာက္ထားေသာ
ဘန္ဂလိုတစ္လံုး …
႐ုတ္တရက္ ဟူးခနဲ တိုက္ခိုက္သြားေသာ ပင္လယ္ေလ၏ အရွိန္ေၾကာင့္ ဘန္ဂလို၏
၀ရံတာဘက္တြင္ ရပ္ကာ ပင္လယ္ဘက္ကို ေငးေနၾကေသာ စံုတြဲဆီမွ အျဖဴေရာင္၀တ္စံုႏွင့္
ေကာင္မေလး၏ ဂါ၀န္သည္ တလူလူလြန္႔ကာသြားသည္။ အနားသတ္ေတြ လန္သြားသည့္
ဂါ၀န္စေတြကို သိမ္းကာေနေသာ ဇနီးေလးတစ္ျဖစ္လဲ ခ်စ္သူေလး၏ ကပိုကယို ပံုစံအား
၀ိုင္အရက္ကိုေမာ့ေသာက္ရင္း မင္းမင္း ၿပံဳးကာၾကည့္ေနမိသည္။ကိုယ္ကေလးကိုကိုင္း၊
ေခါင္းကေလးကို ငံု႔ကာ ဂါ၀န္အနားစေတြကို လက္ႏွင့္သပ္ခ်ေနသျဖင့္ ေရႊေရာင္ဆံႏြယ္ေလးေတြက
ဖူးသစ္စု မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ၀ဲကာက်ေနသည္။ ထိုဆံႏြယ္ေလးေတြ၏ အဆံုးသတ္ရွိ ရင္မို႔မို႔က
အခုလိုအေနအထားတြင္ ဂါ၀န္လည္ဟိုက္ထဲမွ ႐ုန္းထြက္ကာ အလွျပလ်က္ရွိသည္။
ဘယ္ေတာ့ၾကည့္ၾကည့္ ဒီျမင္ကြင္းေတြက မင္းမင္းကို ႐ိုးမသြားႏိုင္ေစပါ။
"အယ္ ..ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္ေပါ့ …"
ဖူးသစ္စုက ဆံပင္ေတြကို တစ္ပတ္လွ်ဳိသိမ္းလိုက္ၿပီး ေခါင္းျပန္အေမာ့တြင္ မင္းမင္း မ်က္လံုးေတြ၏
လားရာကို ေတြ႔သြား၏။ မ်က္ေစာင္းခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ တစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး ၀ရံတာလက္တန္းေပၚတြင္
တင္ထားသည့္ ၀ိုင္ခြက္ကို လွမ္းယူသည္။ ၀ိုင္ခြက္လွလွေလးႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးတို႔
မိတ္ဆက္သြားၿပီးေနာက္ သြယ္လ်သည့္ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးက လႈပ္ရွားသြားသည္ကို
မင္းမင္း စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနသည္မို႔ ေသခ်ာျမင္လိုက္ရသည္။
"ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ .. တကယ္တဲ .. လူကို မျမင္ဖူးတာက်ေနတာပဲ .."
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ .. ဒီေလာက္လွတဲ့ ခ်စ္သူေလးကိုကို႔အနားမွာ အၿမဲရွိေနေတာ့မယ္ဆိုတာ
စဥ္းစားမိၿပီး အိပ္မက္မက္ေနတာလားလို႔ ေသခ်ာၾကည့္ေနတာ …"
"ဟြန္း ..ေတာ္ပါ အပိုေတြ .."
မူႏြဲ႔ႏြဲ႔ႏွင့္ ဆိုၿပီးေနာက္ ဖူးသစ္စုကိုယ္ကေလးကို လွည့္ကာ လိႈင္းပုတ္သံေတြ ၾကားေနရသည့္
ပင္လယ္ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္သည္။ မင္းမင္းကိုယ္တိုင္လဲ သူမနည္းတူ လိုက္ကာေငးမိသည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ပင္လယ္လိႈင္းေတြက တရိပ္ရိပ္ႏွင့္ ကမ္းေျခဆီသို႔ ေျပးလာသည္ကိုျမင္ေတာ့
ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ သူ႔အတြင္းစိတ္က တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ျဖတ္ခနဲ သတိရသည္။ အေစာက
ခပ္ၿပံဳးၿပံဳး ျဖစ္ေနသည့္ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ တည္တည္တန္႔တန္႔ ့ျဖစ္သြားမိသည္။ ဒီလိုမ်ဳိး မ်က္ႏွာ
အေျပာင္းအလဲကို သူ႔ဘက္ မ်က္ႏွာျပန္လွည့္လာသည့္ ဖူးသစ္စု ျမင္သြားရွာသည္။
"ကိုကို .. ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ …"
"ေအာ္ .. ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး .. ပင္လယ္ႀကီးကို ျမင္ေတာ့ မႏွစ္က ဒီအခ်ိန္ေလာက္တုန္းက
ဘင္တန္သြားခဲ့တာကို ေတြးမိသြားလို႔ပါ .."
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္ စကားေၾကာင့္ ဖူးသစ္စု ၿပံဳးမိသည္။ကိုကို ပံု႔ပံု႔ကို သတိရေနမွန္း
သိသြားေပမယ့္ သူမစိတ္ထဲတြင္ သ၀န္တိုမႈမျဖစ္ပါ။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရလွ်င္ သူမလဲပဲ
အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းကို သတိရမိသည္သာ။ သူမဦးေလးရွိရာ ေအာ္ဇီကို
လြန္ခဲ့တဲ့ေလးလေလာက္ကတည္းက ေျပာင္းသြားခဲ့သည္မို႔ ဖူးသစ္စုတို႔၏ မဂၤလာပြဲကို
ပံု႔ပံု႔တစ္ေယာက္မတက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ စလံုးမွာသာ သူမႏွင့္အတူရွိေနေသးသည္ဆိုလွ်င္
ေသခ်ာေပါက္ ပံု႔ပံု႔ သူမတို႔ႏွင့္ အတူ ရန္ကုန္လိုက္လာျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ ဒါေတာင္ သူမရွိရာ
မဲလ္ဘုန္းကို ဟန္နီးမြန္းသေဘာမ်ဳိးႏွင့္ အလည္လာခဲ့ၾကဖို႔ တဖြဖြလွမ္းေခၚေနခဲ့ေသးသည္။
အခုလိုမ်ဳိးကိုကိုႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေခ်ာင္းသာကို ဟန္နီးမြန္းထြက္လာခဲ့သည္ဆိုလွ်င္
ဘာေျပာမလဲ မသိ။
"စု .. စိတ္ထဲတမ်ဳိးမျဖစ္နဲ႔ေနာ္ …ကိုကိုက ဘာသေဘာနဲ႔မွ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ..
စိတ္ေကာက္မသြားနဲ႔ဦး .."
ၿပံဳးေနရာမွ တေအာင့္အၾကာတြင္ ေတြေတြေလးျဖစ္သြားသည့္ မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ မင္းမင္း
ဖူးသစ္စုကို ျပာျပာသလဲ ေခ်ာ့မိသည္။ သူမ စိတ္ေကာက္လို႔မျဖစ္။ မေန႔ညက မဂၤလာပြဲအရွိန္ႏွင့္
ပင္ပန္းထားေလရာ သူတို႔ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္မျဖစ္လိုက္။ ဒီေန႔ညမွ တကယ့္အခ်စ္ပြဲကို
ေခ်ာင္းသာမွာ ေအးေအးေဆးေဆး က်င္းပဖို႔ သူက ႀကံထားရွာသည္ မဟုတ္လား။
"စိတ္မေကာက္ပါဘူး ..ကိုကို …ကိုယ့္ေယာက်္ားအေၾကာင္းကိုယ္အသိဆံုးပါ … စုလဲ ပံု႔ပံု႔ကို
သတိရသြားလို႔ပါ .."
ဒီေတာ့မွ မင္းမင္း သက္ျပင္းခ်ရသည္။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ
စိတ္အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ တစ္ခုခုလုပ္ရင္ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးသည္။ ကမ္းေျခဘက္ကို
လွမ္းၾကည့္ရာ ညေနဘက္မေရာက္ေသး၍ လူသိပ္မရွိပဲျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
တိမ္ကင္းစင္ေနသည့္ ေကာင္းကင္ေၾကာင့္ ပင္လယ္ဘက္တြင္ ေနက်ဲက်ဲေတာက္ ပူေနရာ
ေရကူးလို႔လဲ ေကာင္းဦးမည္မထင္။ ၾကည့္ေနရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ေဘာ္လီေဘာကစားႏုိင္သည့္
ေနရာတြင္မူ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ရွိ အုန္းပင္ရိပ္ေတြေၾကာင့္ ေနသိပ္မထိုးတာကို သတိထားမိသည္။
"အပ်င္းေျပ .. ေဘာ္လီေဘာေဆာ့မလား …ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေဘာ္လီေဘာတစ္လံုး က်န္ေနတာ
ခုနကတုန္းက ေတြ႔တယ္ မွတ္လား .."
မင္းမင္း၏ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အႀကံျပဳခ်က္ကို ဖူးသစ္စု သြားျဖဴတန္းေလးေပၚေအာင္ပင္ရယ္သည္။
သို႔ေပမယ့္ သူမကိုယ္တိုင္လဲ ေရထဲဆင္းဖို႔ အဆင္မေျပလွေသးသည္ကို တြက္မိသည့္အတြက္
ကန္႔ကြက္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိပါ။ ဘယ္သူ႔ဆီက က်န္ခဲ့မွန္းမသိသည့္ ေဘာလီေဘာတစ္လံုးကို အသံုးခ်ဖို႔
စဥ္းစားမိသည့္ကိုကို႔ကို စခ်င္လု႔ိသာ ရယ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
"ကိုကိုကေတာ့ေလ မႏိုင္ဘူး .. အေခ်ာင္ရတာကို အသံုးခ်ဖို႔ စဥ္းစားေနတယ္ … ဟီး ဟီး ..
ဒါေပမယ့္ ေဆာ့ပါ .. ဒီအတိုင္းဆိုလဲကိုကိုက တျခားေဘာေဆာ့ခိုင္းမွာပဲ မွတ္လား .. ဟီး .. ဟီး .."
"လမ္းေၾကာင္းေပးေနတယ္ေပါ့ .. ဟုတ္လား ေကာင္မေလး .. ဒီမွာ ၀ိုင္အရွိန္ေလးနဲ႔ အခန္းထဲပဲ
ထိုးအိပ္လိုက္ေတာ့မွာေနာ္ .."
"အမေလး .. မလုပ္ပါနဲ႔ကိုကိုရယ္ .. အေစာႀကီးရွိေသးတယ္ .. ညက်မွသာ လုပ္ေတာ့ ..
စုအခုခ်က္ခ်င္း အ၀တ္လဲၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့မယ္ .. ခနေလးပဲေစာင့္ .. ဟုတ္လား .."
တကယ္ခနေလးဆို ခနေလးပဲ ဖူးသစ္စု ၾကာလိုက္ပါသည္။ မင္းမင္း လက္က်န္၀ိုင္ကို
ေမာ့ေသာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ သူ႔လိုပဲ ကြာတားေဘာင္းဘီအတိုေလးႏွင့္ ျပန္ထြက္လာသည္။ မင္းမင္း
၀ိုင္ခြက္ႏွင့္ ပုလင္းကို အခန္းထဲရွိ စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားလိုက္ၿပီး ေရာက္ကတည္းက
အခန္းေထာင့္တြင္ ေတြ႔ထားသည့္ ေဘာလီေဘာကို ပိုက္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုေဘာလီေဘာက
ဆိုဖာေထာင့္ႏွင့္ကြယ္ေနသည္မို႔ ဟိုတယ္သန္႔ရွင္းေရးက မ်က္စိရွန္းကာ မေတြသြားတာ
ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့
အပ်င္းေျပသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဆာ့ဖို႔အတြက္ နည္းတစ္ခုရသြားသည္သာ။ ႏွစ္ေယာက္သား
လက္ခ်င္းတြဲကာ ဘန္ဂလိုမွ ဆင္းလာခဲ့ၾကသည္။
"ကိုကို .. စုရွိရာကိုပဲ ေပးေနာ္ … ေနပူႀကီးထဲ မေျပးခိုင္းနဲ႔ …"
"ေအးပါ .. စိတ္ခ်.. လာၿပီ .. ဒီမွာၾကည့္ေတာ့ .."
မင္းမင္း ညာဘက္လက္သီးကိုဆုတ္ၿပီး ေအာက္ကေန ထိန္းကာပင့္႐ိုက္လိုက္သည္။ ေဖာင္ခနဲ
ျမည္သံႏွင့္အတူ ေဘာ္လီေဘာက ပိုက္ေပၚကခုန္ကာ တစ္ဖက္သို႔ ကူးသည္။ သဲေသာင္ျပင္ေပၚ၌
ေဘာ္လီေဘာကစားျခင္းကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကၤာပူမွာကတည္းက ကြ်မ္းေနၿပီမို႔ ဖူးသစ္စု
သူ႔႐ိုက္ခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္းတုန္႔ျပန္ႏိုင္သည္။ ေဘာ္လီေဘာက သူ႔ဘက္ကို
ျပန္ေရာက္လာသည္။ သို႔ေပမယ့္ လားရာကေတာ့ သူ႔တည့္တည့္မဟုတ္။ သူ႔ဘက္မက်ခ်င္သည့္
ေဇာႏွင့္ မင္းမင္း ကမန္းကတမ္း ေျပးလိုက္ရသည္။
"ေဟ့ … မညစ္နဲ႔ေလ .. ဘယ္ေတြကို ပုတ္ထုတ္တာလဲ .."
"အယ္ ..ကိုကိုက ေယာက်္ားေလးပဲ အဲဒီေလာက္ေတာ့ လိုက္ေပါ့ …"
"ေၾသာ္ .. ဒီလိုလား … ရတယ္ .."
သူ႔ကို ဟိုေျပးခိုင္း၊ ဒီေျပးခိုင္း လုပ္ေနသည့္ ေကာင္မေလး မွတ္ေလာက္ေအာင္ဆုိၿပီး
ေနာက္အခ်က္ေတြမွာေတာ့ မင္းမင္းလဲ လူတည့္တည့္မေပးေတာ့ေခ်။ ဖူးသစ္စုကလဲ ေလွ်ာ့ေပးမည္
မထင္ႏွင့္။ မရမက လိုက္ကာပင္ ျပန္႐ိုက္ထုတ္သည္။ ေျပးလႊားက လိုက္ရသျဖင့္
ဟန္ခ်က္ကမမွန္သလို၊ ထိခ်က္ကလဲ မျပင္းေပ။ သို႔ေပမယ့္ ေဘာ္လီေဘာကေတာ့
မင္းမင္းဘက္ကိုပဲ လာျပန္ျပန္က်သည္။ ဒီေတာ့ သူခ်ည့္ပဲ ေကာက္ေကာက္ေနရသည္။ ဖူးသစ္စု
မ်က္ႏွာက အပိုးမေသပဲ စပ္ၿဖဲၿဖဲ ျဖစ္ေနသည္။
"ေကာင္မေလး ..ေတာ္ေတာ္ညစ္တယ္ .. ကုိကို႔ကိုပဲ ေကာက္ခိုင္းေနတယ္ .."
"ခိုင္းမွာပဲ ..ကိုကိုကလဲ .. စုကိုေမာင္းတာကိုး .."
မင္းမင္း ဖူးသစ္စု အႀကံကို ရိပ္မိသြားသျဖင့္ ၿငီးစူစူႏွင့္ ကန္႔ကြက္ေပမယ့္ ဖူးသစ္စုကလဲ
အေလ်ာ့မေပးပါ။ လွ်ာေတာင္ ထုတ္ျပလိုက္ေသးသည္။ ေတြ႔မယ္။ စိတ္ထဲမွ က်ိန္း၀ါးရင္း နဖူးတြင္
ရႊဲစိုလာသည့္ ေခြ်းေတြကိုလက္ႏွင့္သုတ္ကာ ဖူးသစ္စု ေနရာယူထားသည္ကို ေသခ်ာၾကည့္သည္။
ေကာင္မေလး ေရွ႕နဲနဲ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႔သည္ႏွင့္ လက္ကိုေျမႇာက္ကာ ေဘာ္လီေဘာကို
ေနာက္ဘက္သို႔ ႐ိုက္ထုတ္လိုက္သည္။ ဖူးသစ္စုကလဲ ဒါကို ရိပ္မိသည္ထင္သည္။
ေဘာလံုးတက္လာသည္ႏွင့္ ေနာက္ကို အေဆာတလ်င္ေျပးသည္။ အေပၚကို
ေမာ့ၾကည့္ေမာ့ၾကည့္ႏွင့္ ေျပးသည့္ ဖူးသစ္စု၊ ေဘာ္လီေဘာကြင္း၏ အေနာက္ဘက္ရွိ
အုန္းပင္တန္းမွ ထြက္လာသည့္ လူရိပ္တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ေပမယ့္ မေရွာင္ႏိုင္ပါ။ "အေမ့"ဆိုသည့္
အသံႏွင့္အတူ တိုးထြက္လာသည့္လူႏွင့္ တိုက္မိကာ လဲက်သြားသည္။
"စု !!! .."
မင္းမင္း အေျပးအလႊားပင္ ေရာက္သြားသည္။ စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ ေျပးလာခဲ့ေပမယ့္ လဲက်ေနသူႏွစ္ဦးနား
အေရာက္တြင္ သူ စကၠန္႔ပိုင္းမွ် ၾကက္ေသေသသြားရသည္။ ဖူးသစ္စုႏွင့္ ထပ္ကာ လဲေနသူက
ေကာင္မေလးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ႐ိုး႐ိုးတန္း ေကာင္မေလးေတာင္မဟုတ္ပဲေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည့္
ေကာင္မေလး ျဖစ္မွန္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း မင္းမင္း သတိထားမိသည္။ ထို႔ထက္ပို၍ သူ႔ကို
ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေစေသာ အေၾကာင္းအရာက ဖူးသစ္စုႏွင့္ ထပ္ကာလဲသည့္
အရွိန္ေၾကာင့္ထင္သည္။ ၀တ္ထားသည့္ ဂါ၀န္တိုတုိေလးက ေပါင္ရင္းေလာက္ထိ လန္တက္ေနရာ
အတြင္းခံစိမ္းႏုေရာင္ေလးကို တစြန္းတစေတာင္ ျမင္ေနရသည္။ ဒိတ္ခနဲခုန္သြားသည့္ ရင္ခုန္သံကို
ခ်က္ခ်င္းထိန္းလိုက္ရၿပီး မ်က္စိကို တျခားေနရာသို႔ လႊဲလိုက္ရာ ပုလင္းျပားတစ္လံုးကို
ေကာင္မေလး၏ လက္၌ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ တအံ့တၾသျဖစ္သြားမႈႏွင့္အတူ
ႏွာေခါင္းထဲကို ၀င္လာသည့္ အနံ႔ေၾကာင့္ ေကာင္မေလး အေျခအေနကို မင္းမင္း
အကဲခတ္မိသြားသည္။
"ကိုကို!! .. စုကိုထူဦး .."
"အင္း ..လာ .. ထ .. စု .."
ေကာင္မေလးေပၚမွာ ဖိမိထားသလိုျဖစ္သည့္ ဖူးသစ္စုကို အရင္ဆြဲထူရသည္။ ဖူးသစ္စုကိုယ္ေပၚမွာ
ႂကြအသြားတြင္ ေအာက္ကေကာင္မေလးကကိုယ္ကိုေကြးကာ ေနာက္ဆုတ္သြားသျဖင့္
စိမ္းႏုေရာင္ေလးက လူျမင္ကြင္းမွ ျပန္ေပ်ာက္သြားသည္။ မင္းမင္း ဆက္ၾကည့္မေနေတာ့ပဲ
ဖူးသစ္စုကိုယ္တြင္ ေပေနသည့္ သဲေတြကို ၀ိုင္းခါေပးသည္။ ဖူးသစ္စုက အေပၚကျဖစ္သည္မို႔ ဘာမွ
ထူးထူးျခားျခား ထိခိုက္မိတာ မရွိေပ။ကိုယ့္မိန္းမအေျခအေနေကာင္းသည္ကို ေတြ႔မွ မင္းမင္း
ေကာင္မေလးဘက္ကို ျပန္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ တိုက္မိသည့္အရွိန္ေၾကာင့္ပဲလား၊
ေသာက္ထားသည့္အရွိန္ေၾကာင့္ပဲလားေတာ့မသိ။ ေကာင္မေလးသည္
ငုတ္တုတ္ကေလးထိုင္ေနရာမွ မထႏိုင္ေသးေပ။ ဆန္႔တန္းထားသည့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္မွ
ဘယ္ဘက္ေျခသလံုးကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ႏွိပ္ကာေနသည္။ ေျဖာင့္စင္းေနသည့္ ေျခတံေလးေတြက
အခ်ဳိးက်လွသည့္အျပင္ အမာရြတ္၊ အမဲစက္အစရွိသည္တို႔ ဘာမွ မရွိ။ ေတာ္ေတာ္ျဖဴသည့္
အသားအရည္အျပင္ မ်က္ႏွာေပါက္က်ပံုေၾကာင့္ တ႐ုတ္မလား၊ ရွမ္းမလား တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုဟု
မင္းမင္းေတြးမိသည္။ ႏုႏုနယ္နယ္မ်က္ႏွာေလးႏွင့္မို႔ ဖူးသစ္စုထက္ေတာ့ ငယ္ခ်င္ငယ္ေနဦးမည္
ထင္သည္။ ဒီလိုမ်ဳိး ေကာင္မငယ္ငယ္ေလးက ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ တစ္ေယာက္တည္း ပုလင္းဆြဲ၍
ရွိေနသည္ဆိုေသာအခ်က္က ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာမို႔ မင္းမင္း ဘာစကားမွ မဆိုျဖစ္ေသးပဲ
ေၾကာင္ေငးေနမိသည္။
"ညီမေလး ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ .."
"မသိဘူး အစ္မ .. ေျခေထာက္ေတာ့ နာေနတယ္ …ကြ်တ္ .. ကြ်တ္ .."
ဖူးသစ္စုအေမးကို ေကာင္းေကာင္းျပန္ေျဖႏိုင္ေပမယ့္ ေကာင္မေလး အသံက လွ်ာေလးအာေလးသံ
စြက္ေနသည္။ လူမွန္းသူမွန္း မသိတတ္ေအာင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးသျဖင့္သာေတာ္ေတာ့သည္။
ဒီျပင္ဆို မင္းမင္းတို႔ ဘာလုပ္ရမည္မွန္းသိမွာမဟုတ္။
"ဟုတ္လား … လမ္းေလွ်ာက္လို႔ရမလား .. အစ္မတြဲေပးရမလား …"
"ရမယ္ ထင္တယ္ အစ္မ … စိတ္ .. မပူပါနဲ႔ .. ဘာမွ မျဖစ္ … ေလာက္ပါဘူး … လူခ်င္း ..
ထပ္မိေတာ့ နဲနဲေတာ့ ေအာင့္သြားတယ္ "
"ေဆာရီး ညီမရယ္ … ေဟာဒီကကိုကိုေပါ့ … ဆာဗင္ေပးတာကို အေ၀းႀကီးေရာက္ေအာင္
ပုတ္လိုက္တယ္ေလ .. အဲဒါ အစ္မကလိုက္ရင္း ..နဲ႔ .."
"ညီမေတြ႔တယ္ … အစ္မတို႔ စကစားေနကတည္းက ညီမက ဒီဘက္မွာ ထိုင္ေနတာ .. အစ္မတို႔သာ
အုန္းပင္ေတြ ကြယ္ေနလို႔ မေတြ႔သာ .."
"ေအာ္ .. ဟုတ္လား .. ဒါနဲ႔ ညီမေလးက တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနတာလား .. အေဖာ္မပါဘူးလား
.."
ဖူးသစ္စုက စပ္စပ္စုစုေမးလိုက္ေပမယ့္ ဒီအေမးကို မင္းမင္း ေက်နပ္သြားသည္။ သူလဲပဲ
ဒီအခ်က္ကိုသိခ်င္ေနသည္။ ေကာင္မေလးသည္ မင္းမင္းတို႔ကိုၾကည့္ေနရာမွ မ်က္၀န္းေတြက
ခပ္ေ၀ေ၀ေလး ျဖစ္သြားရွာသည္။ ေရွ႕တူရွဴကို ၾကည့္ေနေပမယ့္ သူမ၏ အျမင္ထဲတြင္ မင္းမင္းတို႔ကို
ျမင္ပံုမေပၚေခ်။ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ေလးကလဲ ခပ္မႈိင္းမိႈင္းျဖစ္သြားသည္ကို မင္းမင္း
သတိထားမိသည္။
"အေဖာ္မပါပါဘူး .. အစ္မရယ္ .. တစ္ေယာက္ထဲပါပဲ .."
"ေအာ္ … တစ္ေယာက္တည္း ဒီကိုထြက္လာတာလား .. ဟိုတယ္မွာေရာ .."
"ဟိုတယ္မွာလဲ မရွိဘူး .. အစ္မ .. ေခ်ာင္းသာကို ေကသီဖာသာ ေကသီ
တစ္ေယာက္တည္းထြက္လာတာ …"
"ဟင္ !! "
ဖူးသစ္စု အာေမဋိတ္တမိသလို မင္းမင္းလဲ မ်က္ခံုးႏွစ္ခု ပင့္တက္သည္။ ဘယ္ကလာသည္မွန္း
မသိေသာ္လည္း ေခ်ာင္းသာလိုေနရာမ်ဳိးကို တစ္ေယာက္တည္း ထြက္လာသည္ဆိုသည့္
အခ်က္ကေတာ္ေတာ္မ်က္ခံုးလႈပ္စရာေကာင္းေနသည္။ အိမ္ေျပးမေလးမ်ားလား။ ဖူးသစ္စုႏွင့္
မင္းမင္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္မိသည္။ ထိုအခိုက္ ရိႈက္သံလိုလို ၾကားလို႔ ကမန္းကတမ္း
ျပန္လွည့္ၾကည့္ရာ ေကာင္မေလး၏ မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္စေတြေ၀့ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
"ဘာစိတ္မေကာင္းစရာ ရွိလို႔လဲ .. ညီမ .. အစ္မကို ေျပာျပႏိုင္ရင္ေျပာျပပါလား .."
"စိတ္မေကာင္းစရာ ဟုတ္လား … အစ္မ .. ဟင့္ … စိတ္မေကာင္းစရာ ရွိတာေပါ့ အစ္မရယ္ ..
ဒါေၾကာင့္လဲ တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးေဆးေဆး လာၿပီး ကြဲေနတာေပါ့ .."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီမ .. ဒီေလာက္ထိ စိတ္ညစ္ဖို႔ ေကာင္းလို႔လား .."
"ေကာင္းတယ္ .. အစ္မ .. ေကသီ ရည္းစား ေယာက္်ားယူသြားတယ္ေလ .. အဲဒါ
စိတ္မညစ္ရဘူးလား .."
ဗုေဒၶါ .. ၾကားလိုက္သည့္စကားက သိပ္ထူးဆန္းဖုိ႔ ေကာင္းလွသည့္ မဟုတ္ေပမယ့္ ေျပာလိုက္သူက
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ မင္းမင္းကိုယ့္နားကိုေတာင္ မယံုႏိုင္။ သူ႔နည္းတူ
ဖူးသစ္စုလဲ ခံစားရသည္ထင္သည္။ မတုိင္ပင္ပဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကို
တစ္ေယာက္ၾကည့္မိၾကသည္။ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္း ႀကိဳက္တတ္တဲ့သူနဲ႔မွ
လာတိုးေနရတယ္လို႔၊ သူကပဲ သူ႔ရည္းစားကုိ လွ်ာေကြ်းေနတာလား၊ ေယာက်္ားယူသြားသည့္
သူ႔ရည္းစားကပဲ သူ႔ကို လွ်ာေကြ်းေနတာလားမသိ။ ဟိုတစ္ေယာက္က
ေယာက်္ားယူသြားသည္ဆိုသည့္အတြက္ လက္စ္စစ္စ္ႀကီးပဲေတာ့မဟုတ္ႏိုင္။ ၾကည့္ရတာ
ႏွစ္ဘက္ခြ်န္မ်ားလား၊ မင္းမင္း စိတ္ထဲတမ်ဳိးျဖစ္လာသည္ႏွင့္အမွ် သူ႔မ်က္လံုးေတြက
အေရာင္လက္လာသည္။ ထိုေရာအခါ သူ႔အတြင္းစိတ္ကို ဖူးသစ္စု ရိပ္မိသြားသည္လားမသိ။
မ်က္လံုးခ်င္း စံုၾကည့္ေနေသာ သူမ၏ မ်က္၀န္းတြင္လဲ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ဳိးႏြယ္ေသာ အၾကည့္တစ္ခ်က္
ယွက္သမ္းသြားသည္။
"ညီမေလးရဲ ႔ရည္းစားက ေယာက်္ားယူသြားတယ္ .. ဟုတ္လာ.. အစ္မနားၾကားလြဲတာေတာ့
မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ .."
"ေၾသာ္ .. အစ္မကလဲ ခက္ေတာ့တာပဲ .. အခုမွ ေတြ႔တဲ့လူကို ဘာျဖစ္လို႔ ညာေျပာရမွာလဲ ..
ေကသီရည္းစား ေရႊရည္ေယာက်္ားယူသြားတယ္. ရွင္းၿပီလား .. ေယာက်္ားေတြမ်ား
ဘာေကာင္းတာမွတ္လို႔ .. အစ္မလဲ အတူတူပဲ .."
"ဟင္ .. အစ္မလဲ အတူတူပဲ ?? .."
"ဟုတ္တယ္ .. အစ္မတို႔က တခစ္ခစ္ တဟီးဟီးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၾကတာေတြ႔ေတာ့ ေကသီက
တစ္ေယာက္တည္းလာကြဲေနတဲ့ ဖီးလ္ပ်က္သြားေရာ … အဲဒါနဲ႔ ထလာၿပီး အခန္းျပန္မယ္လုပ္ေတာ့
အစ္မနဲ႔ ၀င္တိုက္တာပဲေလ .."
"ေၾသာ္ .. ဒီလိုလား .. အစ္မနဲ႔ကိုကိုက မေန႔ကမွ လက္ထပ္ထားတာ .. အဲဒါေၾကာင့္ပါ .."
"ဟူး .. အတူတူပဲ .. ေယာက်္ားေတြမ်ား ဘာေကာင္းတာမွတ္လို႔ .. ဘာျဖစ္လို႔
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လင္ယူေနၾကတာလဲ မသိဘူး .."
မင္းမင္း ဘယ္လိုမွ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ တဟားဟားႏွင့္ကို ရယ္မိေတာ့သည္။ ႀကံဳပဲႀကံဳရသည္လို႔။
သူရယ္ေတာ့ ဖူးသစ္စုလဲ မေနႏိုင္ပဲ လိုက္ရယ္သည္။ မင္းမင္းတို႔ ရယ္ေနၾကသည္ကို ျမင္ေတာ့
ေကသီဆိုသည့္ ေကာင္မေလးခမ်ာ မ်က္ေစာင္းတခဲခဲႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ေမးတာကိုေျဖရင္းႏွင့္
ရင္ဖြင့္သလုိ ျဖစ္သြားမိသည့္ သူမကိုယ္သူမလဲ စိတ္ထဲမွ က်ိတ္ကာ အျပစ္တင္ေနပုံရသည္။
"ေတာ္ၿပီ ..ေတာ္ၿပီ .. ေကသီျပန္ေတာ့မယ္ … အစ္မတို႔က ခ်စ္စခင္စဆိုေတာ့ အသည္းကြဲတာေတြ
ေျပာေနလို႔လဲ အလကားပဲ .."
"အေမ့ .. အို ...."
ဇိုးဇုိးဇတ္ဇတ္ႏွင့္ လူးလဲကာ ထမတ္တပ္ရပ္ေပမယ့္ ေျခေထာက္ကပဲ နာတာလား၊
ေသာက္ထားသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ပဲလားမသိ ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ ယိုင္သည္။ မင္းမင္း
ေျချမန္လက္ျမန္ႏွင့္ အေရွ႕ဘက္ယိုင္လာသည့္ ေကသီကိုယ္ကေလးကို ၀င္ထိန္းသည္။ ပုခံုးကုိ
မွန္းကာ လွမ္းဆြဲလိုက္ေပမယ့္ သူမက ဟန္ခ်က္အပ်က္ႏွင့္မို႔ သူ႔လက္က ရင္သားတစ္ဖက္ကို
မရည္ရြယ္ပဲ ဆုပ္ကိုင္မိသည္။ ေကာင္မေလးကိုယ္ကေလးတြန္႔ကာသြားၿပီး မင္းမင္းကို
မ်က္ေတာင္ေလးပင့္၍ ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေလး ေကြးတြန္႔ကာ
မထီတရီၿပံဳးသည္။ သူမ၏ အၾကည့္က ေသြးတိုးစမ္းသလို၊ စိန္ေခၚသလို အၾကည့္ႏွယ္
ခပ္ေထြေထြေလးႏွင့္မို႔ မင္းမင္း လက္ကိုေတာင္ ျပန္လႊတ္ဖို႔ ေမ့ေနသည္။
"ကိုကို .. စုပဲ လိုက္ပို႔လိုက္မယ္ …ကိုကို ဘန္ဂလိုမွာပဲ ျပန္ေနလိုက္ေလ .."
ဖူးသစ္စုက ေကာင္မေလး၏ ပုခံုးတစ္ဖက္ကို ၀င္တြဲသည္။ မင္းမင္းလက္က
ဘယ္ကိုကိုင္ထားသည္ဆိုတာ ဖူးသစ္စု မျမင္မွာ မဟုတ္။ ျမင္မွာေသခ်ာသည္။ သို႔ေသာ္ သူမက
မသိလိုက္မသိဖာသာႏွင့္ပင္ ေကသီ၏ တျခားတစ္ဖက္မွ ၀င္တြဲသည္။ မင္းမင္း အသိ၀င္လာၿပီး
တင္းတင္းအိအိထိေနသည့္ ခပ္လံုးလံုးေလး အရာေလးထံမွ သူ႔လက္ကို လႊတ္သည္။ ေကသီတို႔
သြားလို႔ရေအာင္လဲကိုယ္ကိုေဘးသို႔ ဖယ္ေပးသည္။ ဖူးသစ္စု ေကသီကို တြဲကာ စေလွ်ာက္သည္။
ေကသီသည္ ဖူးသစ္စု ေခၚေဆာင္ရာ ဟိုတယ္ဘက္သို႔ တြဲကာပါသြားေပမယ့္ မင္းမင္းကို
၁၀ေပေလာက္ ကြာသည္အထိ လည္ျပန္လွည့္၍ ၾကည့္ေနေသးသည္။ သူမ၏ အၾကည့္ေတြက
တမ်ဳိးဆိုတာ နားလည္ေပမယ့္ မင္းမင္း အတည္ယူရမွာလား၊ မယူရမွာလားကို မေ၀ခြဲႏိုင္ပါ။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္တြဲ၍ သြားေသာ ေကသီတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟိုတယ္ဘက္သို႔
သြားရာလမ္းကေလးအနီးရွိ အုန္းပင္တစ္ပင္နား အေရာက္ ရပ္သြားသည္ကို ေတြ႔သည္။ မင္းမင္းက
ဘာမ်ားျဖစ္လဲမသိဆိုကာ လိုက္၍သြားမည္အျပဳတြင္ ဖူးသစ္စုက ျပန္လွည့္ကာ သူ႔ဘက္သို႔
ေလွ်ာက္လာသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းတစ္၀က္မွာပင္ ေတြ႔ၾကသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ .. စု .."
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ..ကိုကို႔ကို ေျပာစရာရွိလို႔ .."
"ဘာေျပာမလို႔လဲ .. စု .."
"မေန႔ညကကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဘက္ခ်လာႏိုက္ လုပ္ၾကေသးတယ္ မွတ္လား .."
ဖူးသစ္စုေမးပံုက ထူးဆန္းေနသလို သူမ မ်က္ႏွာက မခ်ဳိမခ်ဥ္ျဖစ္ေနလို႔ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲဟု
မင္းမင္း ေတြးမိသည္။ ဘယ္လိုသေဘာႏွင့္ လာေမးေနတာလဲဆိုတာကိုေတာ့ သူနားမလည္ေခ်။
"ဟုတ္တယ္ေလ .. "
"ေအာ္ .. စုကလဲ ..ကိုကို႔အတြက္ ဆန္းဆန္းျပားျပား ဘက္ခ်လာပါတီတစ္ခု လုပ္ေပးရင္
ေကာင္းမလားလို႔ေလ .. အဲဒါ .."
"ဘယ္လို .. ဘယ္လို .."
မင္းမင္း အံ့ၾသတႀကီးႏွင့္ မ်က္လံုးျပဴးကာ ျပန္ေမးလိုက္ေပမယ့္ ဖူးသစ္စု သူ႔အေမးကို မေျဖေတာ့ပဲ
အနားက ျပန္ေပ်ာက္သြားသည္။ မင္းမင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနသည္ကို ရပ္ေစာင့္ေနဟန္
ရွိေသာ ေကသီနားအေရာက္တြင္ သူမတို႔ႏွစ္ဦး တစ္စံုတစ္ခုကုိ ကပ္ကာ စကားေျပာၾကသည္။
ဖူးသစ္စု ဘာေျပာသည္မသိ။ ေကသီသည္ သူ႔ဘက္ကိုေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေအာင္ စိုက္ေငးေနၿပီမွ
ဖူးသစ္စုကို မွီကာ မင္းမင္းကို ေက်ာခိုင္း၍ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္သည္။ တရိပ္ရိပ္ႏွင့္
ထြက္ခြာသြားၾကေသာ ေကသီႏွင့္ ဖူးသစ္စုတို႔၏ ေနာက္ေက်ာမ်ားကို ေငးၾကည့္ၿပီး
ဖူးသစ္စုေျပာသြားသည့္ စကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို မင္းမင္း စဥ္းစားခန္း ၀င္ေနမိေတာ့ေလသည္ …။
ၿပီးပါၿပီ ။ ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္