Series 15(d)

" ေရျခားေျမျခား သူ႔ဘ၀ " အပိုင္း ( ၄ )

ဇာတ္လမ္း - နတ္သား

မင္းမင္း
ရွင္းျပမည္ျပဳစဥ္တြင္ နားကြဲမတတ္ မိုးခ်ိမ္းသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။
"အေမ့ …"
ဖူးသစ္စု သူ႔ကို က်ဳံးဖက္သျဖင့္ မင္းမင္းကိုင္ထားသည့္ထီးက အရွိန္ပ်က္ၿပီး လည္ထြက္သည္။
မိုးစက္ေတြကလဲ အလစ္ကို ေခ်ာင္းေနသလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ ထီးခဏဟာသြားသည္ႏွင့္
သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ မ်က္ႏွာေတြဆီ အညိဳးနဲ႔ေရာက္လာသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဖူးသစ္စု၏အကၤ်ီသည္
ေရွ႕ပိုင္းပါ စိုသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
"စု … ဘာမွေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ … အေျခအေနက မရေတာ့ဘူး …"
"အင္းပါ .. မေျပာေတာ့ဘူး .. ျမန္ျမန္သြားရေအာင္ .. မိုးခ်ိမ္းတာ လန္႔စရာႀကီး .."
အေစာတုန္းက အင္တင္တင္ႏွင့္ ဖူးသစ္စုခမ်ာ စကၤာပူမိုး တစ္ခ်က္လဲ ခ်ိမ္းလုိက္ေရာ မင္းမင္းကို
တိုး၍ ဖက္ၿပီးေတာ့ အေျပးအလႊားကို ေထာက္ခံေလသည္။ ေရဒီယိုေခတ္တုန္းက
အဆိုေတာ္ဘုိဘုိဟန္ ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ဘူးဟု ဆိုထားခဲ့သည္ႏွင့္အညီ
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တကယ္အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ပဲ မိုးေတြေရေတြ ၾကားထဲမွာ တုန္႔ဆိုင္းတုန္႔ဆိုင္းႏွင့္
မင္းမင္းအိမ္ဘက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ စကၤာပူမိုးဆိုတာကလဲ မရြာလွ်င္သာ မရြာတာ၊
ရြာလွ်င္ေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းမို႔ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဖက္ထားသည့္တိုင္
လူခ်င္းမထိသည့္ ဟိုဘက္ျခမ္းေတြက ရႊဲရႊဲကို စိုသြားေတာ့သည္။
"ဘယ္သူမွ မရွိဘူးလား .."
"ဟုတ္ပါ့ … ေျပာဖို႔ ေမ့ေနတာ .. ဂ်ိမ္းစ္တို႔ ဂ်ေဟာသြားၾကတယ္ … ဘာလဲ .. စုက ဘယ္သူမွ
မရွိတာနဲ႔ မ၀င္ခ်င္ေတာ့ဘူးလား .."
"ဟုတ္ပါဘူး … တိတ္ဆိတ္ေနလို႔ ..."
"ကဲ .. မေခ်ာ .. စိတ္ထဲ တမ်ဳိးျဖစ္မေနနဲ႔ .. ေရာ့ ဒီမွာ အခန္းေသာ့ .. အဲဒီမွာ ဗီဒိုေသာ့လဲ ပါတယ္ ..
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္သာ ၀င္ၿပီး အ၀တ္ဗီဒိုထဲက အဆင္ေျပတာနဲ႔ ၀င္လဲေတာ့ … အေအးပတ္မယ္
..ၿပီးလွ်င္သာ အခန္းအျပင္ ျပန္ထြက္လာခဲ့ …ကိုကို ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လိုက္ဦးမယ္ …"
မင္းမင္း အခန္းေသာ့ကို လွမ္းေပးၿပီး ဧည့္ခန္းေနာက္ဘက္က dry kitchen ဆီသို႔
ေလွ်ာက္သြားသည္။ ဖူးသစ္စု မင္းမင္း ထြက္သြားရာသို႔ ေတြၿပီး ေငးၾကည့္ေနေသးသည္။ ၿပီးမွ
ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်ကာကိုကို႔အခန္းဘက္သို႔ ခပ္သြက္သြက္ေလး သြားလိုက္သည္။ တကယ္ဆို
သူမလဲ ထမိန္ေရစိုေနျဖင့္ အေတာ္ေအးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မလဲလို႔ မျဖစ္၊ ထမိန္အနားကေန
ေရစက္ေတြက ၾကမ္းျပင္ေပၚေတာင္ က်ေနသည္။
မင္းမင္း ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ၿပီးသည့္ အခ်ိန္ထိ ဖူးသစ္စု အျပင္ထြက္မလာေသးေပ။ မတတ္ႏိုင္သည့္ အဆံုး
စိုရႊဲေနသည့္ သူ႔တီရွပ္ကို ခြ်တ္ကာ ေရညစ္ၿပီး လွမ္းဖို႔ အ၀တ္တန္းရွိရာ ေနာက္ေဘးဘက္သို႔
ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
"ကို ..ကို .. အယ္ .."
မင္းမင္းက အခန္းနား အျဖတ္ သူ႔အခန္းတံခါး ပြင့္လာၿပီး ဖူးသစ္စု၏ မ်က္ႏွာ၀င္း၀င္းေလး
တံခါးေနာက္ကြယ္မွ ေပၚလာသည္။ ေကာင္မေလးသည္ မင္းမင္း၏ တီရွပ္အျဖဴတစ္ထည္ႏွင့္
ပုဆိုးတစ္ထည္ကို၀တ္ထား၏။ ပုဆိုးကို ထမိန္လိုပတ္ကာ ၀တ္ထားသျဖင့္ သူမပံုစံက
ရယ္ခ်င္စရာေတာင္ ေကာင္းေနသည္။ သို႔ေသာ္ ရယ္ခ်င္စရာ မေကာင္းသည္က တီရွပ္ေအာက္က
မို႔ေဖာင္းထြက္ေနေသာ အရာျဖစ္သည္။ ထိုေနရာက ဘယ္လိုပဲ ေယာက်္ားေလးအ၀တ္အစားကို
၀တ္ထားေပမယ့္ မိန္းကေလး ျဖစ္ေၾကာင္းကို ႂကြားႂကြား၀င့္၀င့္ႏွင့္ ထုတ္ေဖာ္ကာေျပာေနသည္။
ပိုဆိုးသည္က ဖူးသစ္စု ေရစိုသြားသည့္ ဘရာကိုပါ ခြ်တ္ပစ္ထားခဲ့ဟန္တူသည္။
ႏို႔သီေလးေတြေနရာက အရာေလးထင္ဟပ္ေနသည္။ မင္းမင္း ထိန္းထားသည့္ၾကားမွ
စိတ္လြတ္ထြက္သြားသည္။
"အေမ့ .."
ဒီတစ္ခါ ဖူးသစ္စု အာေမတိတ္သံ ျပဳျခင္းသည္ မိုးခ်ိမ္းသံေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း
ေပြ႔ဖက္လိုက္သည့္ မင္းမင္း၏ လုပ္ရက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အျပင္ဘက္က မိုးသီးမိုးေပါက္ထက္ပင္
ျပင္းထန္လွမည့္ အနမ္းမ်ား၏ ေခၚေဆာင္ရာေနာက္တြင္ သူႏွင့္ ဖူးသစ္စုသည္ တံခါး၀နားကေန
ေမြ႔ယာေပၚသို႔ တရွိန္ထိုးေရာက္သြားၿပီးကိုယ္ခ်င္းထပ္ကာလဲက်သည္။ တီရွပ္တစ္ထည္
ၾကားကခံေနေသးေသာ္လည္း ဘရာမပါေတာ့သည့္ ရင္သားေတြ၏ အထိအေတြ႔က
တပ္မက္ခ်င္စရာေကာင္းလွပါသည္။ မင္းမင္း ဖူးသစ္စု၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို
မလြတ္တမ္းစုပ္နမ္းေနရင္းက သူ႔လက္ကို တီရွပ္ေအာက္ေျခကေန ပင့္ကာ ဆြဲလွန္ပစ္လိုက္သည္။
"အေမ့ .."
ဖူးသစ္စု ေအာ္ရျပန္ၿပီ။ မင္းမင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းသည္ ေခ်ာမြတ္ႏုေထြးေနသည့္ ရင္သားတစ္ဖက္ကို
ငံု႔ကာစုပ္နမ္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မင္းမင္း တစ္ဖက္ကို ခဲထားရင္း ေနာက္တစ္ဖက္ကို
လက္ႏွင့္ဆြသည္။ အရင္တစ္ခါ ခ်စ္ၾကတုန္းက သူ ဖူးသစ္စု၏ အေပၚပိုင္းအလွကို မျမင္ခဲ့ရလိုက္ပါ။
ဘာဂ်ာပဲ ဆြဲျဖစ္ခဲ့၍ သူမ၏ ေအာက္ပိုင္းအလွႏွင့္ပဲ ရင္းႏွီးခဲ့ရသည္။ ထိုအလွႏွင့္ပင္ သူ ဖူးသစ္စုကို
10 out of 10 ေပးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ အခုတဖန္ မို႔အိျဖဴေဖြးေနသည့္ ရင္ႏွစ္မႊာကို ျမင္ရေတာ့
သူတစ္ဆယ္နီးပါးထပ္ေပးရဦးမည္ ထင္သည္။ သူလက္တစ္ဆုပ္စာထက္နဲနဲေလး ပိုမည့္ သူမ၏
ရင္သားေတြသည္ သားေကာင္းမိခင္ျဖစ္မည့္ အရိပ္လကၡဏာေတြႏွင့္ ျပည့္၀ေသာ
အလံုးအ၀န္းရွိေပသည္။ ပန္းေသြးေရာင္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကမူ ရွည္လဲမရွည္၊ ျမဳပ္လဲျမဳပ္မေနပဲ
သူ႔လက္မႏွင့္လက္ညိဳးပြတ္ကာ ေဆာ့ကစားလို႔ရေအာင္ အဆင္သင့္ ရွိေနသည္။
ထိုအရာေတြအားလံုးကို မင္းမင္း လက္ႏွင့္သာမက ပါးစပ္ႏွင့္ပါ
ေကာင္းေကာင္းေဆာ့ေပးလိုက္သည္။ ဖူးသစ္စု၏ လက္ကမူၿပီးခဲ့သည့္အႀကိမ္ကအတိုင္း
သူ႔ဆံပင္ေတြကို ထိုးဖြကာေနသည္။
ဖူးသစ္စု ၀တ္ထားသည့္ သူ႔ပုဆိုးက ေမြ႔ယာေပၚကို ထပ္ကာလဲက်စဥ္ကတည္းက ကြ်တ္ခ်င္ခ်င္
ျဖစ္ေနရာ မင္းမင္းလက္ကနဲနဲ ထပ္လႈပ္ရွားလိုက္သည္ႏွင့္ သူမကိုယ္မွ ကြာသြားသည္။
ကြင္းလံုးကြ်တ္သြားေအာင္ေတာ့ မင္းမင္း ေျခေထာက္ကို ကူၿပီး လႈပ္ရွားေပးလိုက္သည္။
ေအာက္ပိုင္းဗလာ ျဖစ္သြားသည္တြင္ က်င္လည္ခဲ့ဖူးေသာ လြင္တီးေျပာင္ႏွင့္ လွ်ဳိေျမာင္ေလးက
အရင္တစ္ႀကိမ္ကလိုပဲ ခ်စ္စဖြယ္ ခရီးဦးႀကိဳျပဳေနသည္။ ျမင္ယံုႏွင့္စိတ္ထခ်င္စရာ ေကာင္းေနသည္မို႔
မင္းမင္း သူ႔လက္ကို တင္းတင္းေစ့ေနသည့္ အ၀ေလးဆီသို႔ မဆိုင္းမတြ လွမ္းသည္။
လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက အကြဲေၾကာင္းေလးကို ထိလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ဖူးသစ္စု ဆတ္ခနဲ
ေခါင္းေထာင္ၾကည့္သည္။
"ကိုကို … စုကို ခ်စ္လား …"
"ခ်စ္တာေပါ့ စုရယ္ .... အသည္းနင့္ေအာင္ကို ခ်စ္တယ္"
ဒီလိုမ်ဳိးေမးခြန္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ဘာမွ ဆန္းၾကယ္သည္မဟုတ္ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ
ဘာျဖစ္လို႔ ေမးလဲဆိုတာ သေဘာေပါက္ေနသျဖင့္ မင္းမင္း ေလးေလးနက္နက္ပဲ ေျဖပါသည္။
အပ်ဳိစင္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အခုလိုမ်ဳိး အခ်ိန္တြင္ကိုယ့္ခ်စ္သူဆီမွ "ခ်စ္တယ္"
ဆိုသည့္ စကားကို အၾကားခ်င္ဆံုး ျဖစ္လိမ့္မည္ဆိုတာကို သူစာနာမိပါသည္။ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ
ေျဖၾကားသည့္ စကားေၾကာင့္ ဖူးသစ္စု ေက်နပ္သြားသည္။ ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ
ေခါင္းအံုးေပၚ၌သာ အက်အနျပန္မွီထားၿပီး မင္းမင္းကို ရီေ၀ေ၀ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးေတြက တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ သူမ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားေနမွန္းေတာ့
သိသာလွသည္။ မင္းမင္းကိုယ္ကိုနဲနဲေရႊ႔ကာ အေပၚဘက္တိုးၿပီး ဖူးသစ္စု၏ မ်က္ႏွာေလးအား မိုး၍
တရႈိက္ရႈိက္မက္မက္ ၾကည့္သည္။ မင္းမင္း၏ အၾကည့္က ခြင့္ေတာင္းျခင္းဆိုသည့္
အနက္ကိုေဆာင္ၿပီး ဖူးသစ္စု၏ တန္ျပန္အၾကည့္၌မူ ခြင့္ျပဳျခင္းဆိုသည့္ သေဘာကို
ျမင္လိုက္ရေသာအခါ စမ္းမိထားသည့္ အ၀ေလးထဲသို႔ လက္ညိဳးကို စတင္ ထိုးထည့္သည္။
တင္းအားတစ္ခုကို ေက်ာ္ၿပီးမွ စိခနဲ အထဲကို ၀င္သြား၏။ တၿပိဳင္တည္းလို ဖူးသစ္စု
ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကလဲ ဆြဲဖြင့္လိုက္သည့္ တံခါးရြက္မ်ားအလား အလိုအေလ်ာက္ကားကာ
ထြက္သည္။
"အင့္ …"
မ်က္လံုးေလး ပြင့္လ်က္သားႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးမဲ့သြားသည့္ ဖူးသစ္စု၏ ပံုရိပ္က မင္းမင္း
ႏွလံုးသားထဲမွာ စြဲနက္စြာ ထင္က်န္၏။ သူ စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ေကာင္မေလး၏ နဖူးျပင္ကိုနမ္းသည္။
ဖူးသစ္စု မ်က္ေတာင္ေလးေတြ စင္းက်သည္။ မ်က္ႏွာေလးက ေမာ့ေမာ့ေလး ျဖစ္လာသည္။ မင္းမင္း
အနမ္းက မ်က္ခြံသားမို႔မို႔ေလးေတြကိုဆီ ကူးသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ႏွာတံလြင္လြင္ေလး၊ ထိုမွ ပါးမုိ႔မို႔၊
အဆံုးသတ္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေပၚေရာက္သည့္ အခ်ိန္တြင္မူ ေအာက္ဘက္တြင္လဲ
လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းေတာင္ မကေတာ့ပဲ လက္ခလယ္ပါ အထဲကို ေရာက္ေနေလၿပီ။ မင္းမင္း
အတင္းကာေရာ ထိုးထည့္သည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အငယ္ေကာင္အတြက္ လမ္းေၾကာင္းေပးျခင္းသား
ျဖစ္သည္။ သိပ္မၾကာခင္ပင္ အေပါက္၀ေလးက အရည္ေတြရႊဲလာသည္။
မင္းမင္း လက္ေခ်ာင္းေတြကို ျပန္ထုတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ဆင္းသည္။ ရင္ခုန္မႈအသစ္မွာ
ေမ်ာလြင့္ေနေသာ ဖူးသစ္စုသည္ မင္းမင္း သူ႔အနားမွ ႐ုတ္ခ်ည္းကြာသြားသည္တြင္ မ်က္လံုးေတြကို
မဖြင့္ခ်င္ဖြင့္ခ်င္ႏွင့္ လွမ္းၾကည့္သည္။ မင္းမင္း အံဆြဲကိုဖြင့္ၿပီး အထုပ္ေလးတစ္ခုကို ဆြဲယူလာတာ
ေတြ႔သည္။ မင္းမင္းလက္ထဲက အရာကို ျမင္သည္ႏွင့္ကိုကိုက သူမကို အခ်စ္၏အဆံုးစြန္သို႔
ေခၚေဆာင္ေတာ့မည္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သည္။ကိုကို သူမအေပၚ ခ်စ္သည့္အခ်စ္ကို
သံသယမျဖစ္သျဖင့္ ေနာက္ဆက္တြဲေရာက္လာမည့္ကိုကို႔ အျပဳအမူေတြကို မတားျမစ္ခ်င္ပါ။
သို႔ေသာ္လည္း လက္ထဲကအထုပ္ကိုမူ ဖူးသစ္စု သေဘာမက်။
"ကိုကို .. အဲဒါႀကီး စြပ္မလို႔လား …"
"ဟုတ္တယ္ .. စု … စု စိတ္ထဲမွ တမ်ဳိး ျဖစ္လို႔လား …"
"ဒီအတိုင္းပဲလုပ္ .. ကုိကို … စု ေနာက္မွေဆးေသာက္လိုက္မယ္ .. ဟိုေကာင့္ဆီမွာ
ေဆာင္ထားတာရွိတယ္ .."
ခ်စ္သူေလး၏ စကားကို ၾကားေတာ့ မင္းမင္း အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္သြားသည္။ အမွန္တကယ္ဆို သူလဲ
က်န္းမာေရးအသိေၾကာင့္သာ အစြပ္သံုးရျခင္းျဖစ္ၿပီး ဒါႀကီးတပ္ေနရတာကို သိပ္ေတာ့မႀကိဳက္။
မင္းမင္း လက္ထဲက အထုပ္ကို ျပန္ခ်ထားလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ ျပန္တက္သည္။ ဖူးသစ္စု၏
ႏႈတ္ခမ္းကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးျဖင့္ ျပန္နမ္းသည္။
"ကိုကို ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာ္ .."
မင္းမင္း အနမ္းေတြရပ္ၿပီး သူမနားက ခြာသြားေတာ့ ဖူးသစ္စု မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ရင္း ေျပာသည္။
မင္းမင္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိမ့္ျပၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီကို အခုမွ ခြ်တ္ရသည္။ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း
သူ႔ေကာင္က မာန္အျပည့္ႏွင့္ထြက္လာသည္။ ဖူးသစ္စုကို ၾကည့္ေတာ့ သူမ မ်က္လံုးေတြ
ျပန္မွိတ္ထားသည္ကို ေတြ႔သည္။ မင္းမင္း ဒါလဲ ေကာင္းတာပဲဟု ေတြးလိုက္မိသည္။ ေတာ္ၾကာေန
အလကားသက္သက္ ေခ်ာ့ေမာ့ေနတာႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ေနဦးမည္။
"အေမ့ .."
သူ႔ထိပ္ႏွင့္ေတ့ကာ ေထာက္လိုက္စဥ္မွာပင္ ဖူးသစ္စုက သူမထံုးစံအတိုင္း ေယာင္ေအာ္သည္။
မ်က္လံုးကေတာ့ ပြင့္မလာပါ။ မင္းမင္း ဖူးသစ္စု၏ ေပါင္ရင္းသားႏွစ္ဖက္ကို
လက္ႏွင့္ဆုပ္ကုိင္ထိန္းၿပီး တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ ၀င္ေအာင္ အားႏွင့္ ဖိထည့္သည္။ ျဗစ္ဆိုသည့္
အသံက မတိုးမက်ယ္ျမည္ၿပီး သူ႔ထိပ္က ကြ်ံ၀င္သည္။ ႏုးညံ့အိေထြးမႈႏွင့္အတူ
ေစးပိုင္တင္းၾကပ္သည့္ အရသာက တြဲ၍ ရရွိသည္။ မွိတ္ထားသည့္ ဖူးသစ္စု မ်က္လံုးေတြ
ျပန္ပြင့္လာသည္။
"ကို ..ကို !!"
၀ိုင္း၀ိုင္းေလး ျဖစ္သြားေသာ ေကာင္မေလး၏ မ်က္လံုးမ်ားက အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ေနသည့္
ပုံေပၚေနသည္။ မင္းမင္း ထိန္းကာကိုင္ထားသည့္လက္ကို ျပန္ထုတ္ၿပီး ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကို ဖြဖြေလး
ပြတ္ေပးသည္။ ဖူးသစ္စု မ်က္ႏွာေလးက ေစာင္းလာၿပီး သူ႔လက္ကို လိုက္နမ္းသည္။ ဖူးသစ္စု၏
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြက သူ႔လက္မကို ထိကာ နမ္းေနခ်ိန္တြင္ သူ ေနာက္ထပ္
နည္းနည္းေရွ႕တိုးလိုက္သည္။ ဖူးသစ္စု ႏႈတ္ခမ္းက ဟသြားၿပီး မင္းမင္းလက္မကိုကိုက္သည္။
"အား …."
"နာသြားလား …"
"ခစ္ .. ခစ္ … ဟီး .. ဟီး .."
ဒီစကားကို ႏွစ္ေယာက္စလံုး ၿပိဳင္တူေမးမိၾကသည္။ ေမးၾကမည္ေပါ့ ေအာ္လိုက္သည့္ "အား"
ဆိုသည့္ အသံက ႏွစ္ေယာက္ပူး အသံျဖစ္ေနၾကတာကိုး။ ၿပီးမွ ဖူးသစ္စုေရာ မင္းမင္းပါ
တိုင္ပင္မထားပဲ တူတူ ရယ္မိၾကျပန္သည္။ မင္းမင္း
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ရယ္မိသျဖင့္ကိုယ္ကိုေကာ့လိုက္သလို ျဖစ္သြားရာ သူ႔အေကာင္က
တင္းခနဲေနေအာင္ ေနာက္ထပ္တိုး၀င္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ တင္းရင္းေနသည့္ ညႇစ္အားအျပင္
ထိပ္တည့္တည့္မွ ေတာင့္ခံထားသည့္ အရာတစ္ခုႏွင့္ပါ လာတိုးသည္။
"ကို ..ကို …"
"ရလား … စု …ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ၀င္ေနပါၿပီ …"
"ရေတာ့ရတယ္ .. ဒါေပမယ့္ နာလဲနာတယ္ …"
"ဒါက အစမို႔လို႔ပါကြာ .. ေနာက္ေတာ့လဲ အဆင္ေျပသြားမွာေပါ့ … ဘယ္အရာမဆို အစမွာ
ခက္ခဲတာပဲကို .. ဟီး .. ဟီး .."
မင္းမင္း ေကာင္မေလး စိတ္အာ႐ံုေျပာင္းေအာင္ ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုနဲ႔
ဟိုေျပာဒီေျပာေတြလုပ္ရသည္။ ေအာက္ဘက္တြင္လဲ ခါးကိုသံုးၿပီး မသိမသာေလး ထုတ္ခ်ည္
သြင္းခ်ည္ႏွင့္ ဆြေပးသည္။ တင္းၾကပ္မႈက ေျပေပ်ာက္မသြားသည့္တိုင္ အရည္ေတြရႊဲေနၿပီမို႔
၀င္ေနသည့္ အပိုင္းကေတာ့ အဆင္ေျပေျပႏွင့္ လႈပ္ရွားလို႔ရေနသည္။ ဖူးသစ္စု မ်က္ႏွာက
ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္လာေသာအခါ မင္းမင္း သူမပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို မိမိရရဆြဲၿပီး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို
ဖိကာစုပ္နမ္းသည္။ ဖူးသစ္စုကလဲ သူအနမ္းကို တံု႔ျပန္ပါသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အနမ္းက
အခ်ိန္ပိုင္းခနအတြင္း အရွိန္ျမင့္တက္သည္။ ဖူးသစ္စု အနမ္းေတြ၌ ေမ့ေမာေနေလာက္ၿပီဆိုသည့္
အခ်ိန္မွ မင္းမင္း အသက္ကိုေအာင့္ၿပီး လႈပ္ရွားလုိက္၏။
"အိ …."
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း မလြတ္ေအာင္ စုပ္နားထားသည့္ၾကားက ဖူးသစ္စု၏ ညည္းသံက အျပင္ဘက္ကို
လွ်ံကာၾကသည္။ ေကာင္မေလးသည္ ေပါင္တံေတြတဆတ္ဆတ္ တံုသြားယံုမက ရင္ေတြပင္
ေကာ့ကာတက္သည္ကို မင္းမင္းကကိုယ္ခ်င္းကပ္ထား၍ သိလိုက္သည္။ မင္းမင္း ဒီအခ်ိန္သည္
သနားညႇာတာေနလို႔ အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ဟု တြက္ဆကာ အတားအဆီးကို ေက်ာ္လႊားလိုက္ႏိုင္ၿပီ
ျဖစ္သည့္ သူ႔ထိပ္ကို အဆံုးစြန္ထိေရာက္ေအာင္ ထိုးထည့္လိုက္သည္။
"ကိုကို !!! …"
ေအာက္ဘက္ကို အာ႐ံုစိုက္ကာ လုပ္လိုက္ရသည့္အျပင္ ဒီတစ္ခ်က္ကေတာ္ေတာ့္ကို
ျပင္းထန္သည္မို႔ ဖူးသစ္စု ေခါင္းခါလိုက္သည္တြင္ မင္းမင္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့မထားႏိုင္ေတာ့ပါ။
ဖူးသစ္စုမ်က္ရည္ၾကည္ေလးေတြ ၀ဲေနသည့္ မ်က္၀န္းႏွင့္ သူ႔ကို စိုက္ကာၾကည့္ေနသည္။
"ေဆာရီး … စု .. ဒီလိုမလုပ္ရင္ …"
"အင္း .. ကြ်တ္ .. ကြ်တ္ … အကုန္လံုး ၀င္သြားၿပီလား .."
"၀င္သြားၿပီ .. ထပ္သြင္းစရာလဲ မရွိေတာ့ဘူး …ဟီး ဟီး …"
ဖူးသစ္စု ေထာက္ထားသည့္ သူ႔လက္ေမာင္းကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ျဖန္းခနဲ ျမည္ေအာင္ပင္
႐ိုက္သည္။ ဒီလိုအ႐ိုက္တြင္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားလို႔ထင္သည္။ သူမ မ်က္ႏွာေလးက
အနည္းငယ္ မဲ့တက္သြားျပန္သည္။
"အီး …. ထပ္သြင္းလဲ .. ဗိုက္ထဲက ေဖာက္ထြက္ဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တယ္ …"
"မထြက္ပါဘူး … စုကလဲ … ဒါမ်ဳိးလုပ္လို႔ ဗိုက္ေပါက္သြားတယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးလို႔လား .."
"ေတာ္ၿပီ ..ေတာ္ၿပီ .. ေပါက္တတ္ကရေတြ မေျပာနဲ႔ေတာ့ … လုပ္မွာလဲ လုပ္ေတာ့ .. ဒီမွာ
ခံထားရတာ မစားသာဘူး …"
"ကဲ .. ဒါျဖင့္ စၿပီေနာ္ … မရဘူး ဆိုရင္သာ ေျပာ …"
တကယ္လုပ္ေတာ့လဲ မင္းမင္း ဖူးသစ္စုကို အ့ံၾသရျပန္သည္။ ေကာင္မေလးသည္ ပထမဆံုးအႀကိမ္
ျဖစ္ေပမယ့္ "နာသည္"၊ "ေအာင့္သည္"၊ "မခံႏိုင္ဘူး" ဆိုၿပီး တစ္ခြန္းမွ မေျပာ။ မင္းမင္း ပံုမွန္အတိုင္း
ေျဖးေျဖးခ်င္း လုပ္ေပးေနတုန္းက မ်က္လံုးေလး မွိန္းကာ ၿငိမ္ၿပီးေတာ့ခံသည္။ ရေလာက္ၿပီ ထင္ၿပီး
tempo တင္လိုက္ေတာ့လဲ သူ႔လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ကာ အသံတိုးတိုးႏွင့္ ညည္းရင္း
ေတာင့္ခံထားသည္။ သူမကေတာင္မွ အားေပးအားေျမႇာက္သည့္ သေဘာႏွင့္ မင္းမင္း ေက်ာကုန္းကို
ပြတ္ေပးေသးသည္။ ဖင္သားေတြကိုလဲ လက္သည္းႏွင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကုတ္ျခစ္သည္။
ဒီလုိဆိုေတာ့ မင္းမင္း ဘယ္လိုမွ ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့ပဲ စိတ္လြတ္ထြက္သြားသည္။ ညႇာမေနေတာ့ပဲ
ခပ္ျပင္းျပင္း၊ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြကိုသာ ဆက္တိုက္ အသံုးျပဳသည္။
တင္းၾကပ္စီးပိုင္သည့္ အရသာက ေကာင္းလြန္းအားႀကီးေနရာ မင္းမင္း စိတ္တင္းထားသည့္ၾကားမွ
နာရီ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာခ်ိန္တြင္ ဘယ္လိုမွ တားထားလို႔မရေတာ့ပါ။ အသစ္စက္စက္
ေျမာင္းေလးထဲကို သူ႔အရည္ေတြ အျပည့္ flood ျဖစ္သည္ႏွင့္မျခား ပန္းသြင္းလိုက္ျခင္းျဖင့္
အဆံုးသတ္လိုက္သည္။ အစြပ္မပါသည့္အတြက္လဲ အရသာက ပိုရွိေနသည္ဟု
သူခံစားရေသးသည္။ မင္းမင္း မိနစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည့္တိုင္ အငယ္ေကာင္ကို ျပန္မထုတ္ျဖစ္။
ဖူးသစ္စု ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုအားရပါးရ ဖက္ထားရင္း ညိမ္သက္ေနမိသည္။
ေနာက္ေတာ့မွ သူအသိျပန္၀င္လာၿပီး ဖူးသစ္စုကိုယ္ေပၚမွ ႂကြ၍ သူမေဘးမွာ ၀င္လွဲရသည္။
လူခ်င္းကြာသြားသလို တသားတည္း ျဖစ္ေနသည့္ အရာတစ္ခုက ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသည္ကို
သိလိုက္လို႔ ထင္သည္၊ မ်က္လံုးေလး ေမွးကာ အသက္ကို ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ရွဴေနရသည့္ ဖူးသစ္စု
မ်က္လႊာေလးေတြ ပြင့္လာသည္။ သူမေဘးနားတြင္ ကပ္ကာ ရွိေနသည့္ မင္းမင္းကို ျမင္ေတာ့
ေခါင္းကိုသူ႔ဘက္ေရာက္ေအာင္ အနည္းငယ္ တိုးကပ္သည္။ မင္းမင္း လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို
ဆန္႔ထုတ္ေပးလိုက္သည္တြင္ သူမေခါင္းက သူ႔လက္ေမာင္းေပၚအလိုက္သင့္ေရာက္လာသည္။
ပါးခ်င္းထိကပ္ထားသည့္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးသည္ ရင္ခုန္သံအသစ္စက္စက္တစ္ခု၏ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္
တူယွဥ္တြဲကာ ရွိေနေလေတာ့သည္။
*** *** ***
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ျမတ္ႏိုးယုယၾကင္နာစြာ မခြဲမခြာတမ္း ရွိေနတတ္သည့္ ခ်စ္သူစံုတြဲကို lovebirds ဟု
အဂၤလိပ္စာတြင္ တင္စားေခၚဆို ၾကေသာ္ ထိုအသံုးအႏႈန္းသည္ မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စုအတြက္
ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ား မွန္ပါသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ခ်စ္ျခင္း၏ အဆံုးစြန္သို႔
ခ်ဥ္းႏွင္း၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သံေယာဇဥ္ ပို၍ ခိုင္ၿမဲလာသလို ပြင့္လင္းစြာလဲ
ေျပာဆို ဆက္ဆံလာၾကသည္။
"ကိုကို … အဲဒီလိုမ်ဳိးလုပ္ … အင္း … ဟုတ္ၿပီ ….. အဲဒီလိုမ်ဳိး …"
မင္းမင္းက သြယ္လ်သည့္ သူမေပါင္တံေတြကို ေပြ႔ပိုက္ကာ ေအာက္ကေနပင္တင့္ေသာ နည္းျဖင့္
ေကာ့ေကာ့ေဆာင့္ေပးလွ်င္ ဖူးသစ္စု ႏႈတ္မွ အထက္ပါအတိုင္း ဖြင့္ဟ၍ ညည္းတတ္သည္။
တစ္ခါတစ္ခါ ေဘးဘက္ေထာက္ကာ ကုန္းထားေပးသည့္ သူမ၏ ေနာက္နားကေန
တဖတ္ဖတ္ျမည္ေအာင္ေဆာင့္ေနရာမွ ႐ုတ္ခ်ည္း ရပ္ခိုင္းတတ္သည္။ ၿပီးမွ အဆံုးထိထည့္ထားၿပီး
က်ိတ္ေဆာင့္ေပးကြာေနာ္ ဆိုၿပီး ခိုင္းခ်င္လဲခိုင္းတတ္ေသးသည္။ သူမ အေပၚက ေနရာယူၿပီး
တက္ေဆာင့္သည့္အခါမ်ဳိးတြင္မူ ခံစားမႈ ဒီဂရီ ျမင့္တက္လာၿပီ ဆိုလွ်င္ မင္းမင္းလက္ေတြ
ဟိုေလွ်ာက္ပြတ္ ဒီေလွ်ာက္ပြတ္လုပ္ေနတာမ်ဳိးကို ဖူးသစ္စု မႀကိဳက္။ မို႔၀န္းအိေထြးေသာ သူမ၏
ရင္သားေတြကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆူၿဖိဳးတင္းရင္းေသာ တင္သားမ်ားကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ဆုပ္ကာကိုင္ထားခိုင္းတတ္သည္။
ဖူးသစ္စု၏ ဟန္ေဆာင္မႈ ကင္းမဲ့ကာ ပကတိ အရွိကိုအရွိအတိုင္း ဖြင့္ေျပာတတ္မႈတို႔က မင္းမင္းကို
တစ္ခါတစ္ခါ ေပါက္ကြဲထြက္သြားေစတတ္သည္။ ဟိုတစ္ေန႔က ဖူးသစ္စု သူ႔ကိုပထမဦးဆံုး
အႀကိမ္အျဖစ္ ပါးစပ္ႏွင့္ လုပ္ေပးသည္။ မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စု ဒီၾကားထဲ အခ်ိန္ရလွ်င္ ရသလို
ခ်စ္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကေသာ္လဲ သူမ ပါးစပ္ႏွင့္ ခ်စ္ေပးသည္ကေတာ့ ဒီတစ္ႀကိမ္က ပထမဦးဆံုးပင္ ျဖစ္သည္။
မင္းမင္းကိုယ္တိုင္က ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ ဖူးသစ္စုကို ထိုသို႔လုပ္ခိုင္းဖို႔ အားနာေနသလို ျဖစ္လို႔
ထုတ္မေျပာျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္လဲ ပါပါသည္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ေတြ႔ၾကလွ်င္
မင္းမင္းကသာ လ်က္ေပးခဲ့ၿပီး စိတ္ထလာသည္ႏွင့္ လုပ္ၾကကိုင္ၾက၊ ေဆာင့္ၾကေဆာ္ၾက အဆင့္ကို
ကူးၾကတာပဲမ်ားသည္။ ထို႔ေန႔ကေတာ့ ဖူးသစ္စုကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ဟ ေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။
"ကိုကို ..ကိုကို႔ဟာႀကီးကို စုလ်က္ၾကည့္ခ်င္တယ္ …"
"ေဟ …"
ႏွစ္ဦးသား ေပြ႔ဖက္နမ္းရႈတ္ေနရာမွ မ်က္ႏွာခ်င္းကြာသြားသည္တြင္ ဖူးသစ္စုက သူ႔ဟာႀကီးကို
လွမ္းကိုင္သည္။ အ၀တ္အစားကင္းမဲ့ေနတာ ၾကာခဲ့သည့္အျပင္ ဖက္ရမ္းပြတ္သပ္မႈေတြ
အရွိန္တက္ေနၿပီမို႔ မင္းမင္းလိင္တံက စံခ်ိန္မီ မာေတာင္တက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ခါတိုင္း
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးဆို ဖူးသစ္စုကေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူကေသာ္လည္းေကာင္း ညီေလးနဲ႔ ညီမေလးကို
မဆိုင္းမတြ ေပးေဆာ့ေစခဲ့သည္သာ။
"စုက .. တကယ္ စမ္းၾကည့္ခ်င္တာလား …"
"အင္းေပါ့ … ေတြ႔တိုင္းကိုကိုကပဲ စုဟာေလးကို လ်က္ေပးေနတာမွတ္လား … အဲဒါနဲ႔ စုက
ျပန္စမ္းၾကည့္ခ်င္ေနတာ …ဘယ္လိုအရသာရွိလဲသိခ်င္လို႔ …"
ဖူးသစ္စု အေျပာေၾကာင့္ မင္းမင္း လိင္တံ ဆတ္ခနဲ တုန္ခါသည္။
"အယ္ ..ကိုကို ေျဖစရာမလိုေတာ့ဘူး ..ကိုကို႔ ညီေလးက သေဘာတူတယ္ဆိုၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပေနၿပီ
… ဟိ … ဟိ .."
ဖူးသစ္စု သူ႔ေဘးကေန ထကာ ေအာက္ကို ေလွ်ာဆင္းသြားေတာ့ မင္းမင္း မတားျမစ္ပါ။ မလုပ္တတ္
မကိုင္တတ္ႏွင့္ အဆင္မေျပမွာ စိုးလို႔၊ သူမဘက္က ေခါင္းအံုးကို ေကာက္ကာ သူ႔ေခါင္းေနာက္တြင္
ေထာင္၍ ထိုးလိုက္ၿပီးကိုယ္ကိုနဲနဲ ေလွ်ာကာ မတ္ထားလိုက္သည္။ ေျပာစရာရွိလွ်င္ေျပာ၊
သင္စရာရွိလွ်င္သင္ရေအာင္ ျဖစ္သည္။ ဖူးသစ္စု သူ႔ေပါင္ၾကားတြင္ ေနရာ ၀င္ယူၿပီး
ပုဆစ္တုတ္ေလးထုိင္ကာ ဆံပင္ေတြကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ အရင္ေဘးတစ္ဖက္သို႔ သိမ္းသည္။ ၿပီးမွ
သူ႔ေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာအပ္သည္။ မ်က္ႏွာက်က္ကို ေဖာက္ထြင္းမည့္အလား ေထာင္ေနသည့္
မင္းမင္းလိင္တံက သူမမ်က္ႏွာေရွ႕တြင္ ကာဆီးကာဆီးႏွင့္ ေထာင္ေထာင္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။
ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မင္းမင္း ဘယ္လိုလုပ္ရမည္ဆိုတာကို ေျပာဆိုေပးဖို႔ေတာင္ ေမ့သြားသည္။
သို႔ေပမယ့္ ဖူးသစ္စု မင္းမင္း အေျပာကို ေစာင့္မေနပါ။ မင္းမင္းကို ၾကည့္ေနလ်က္က သူမပါးစပ္ကို
ဟကာ သူ႔ေကာင္၏ ထိပ္ကို ငံု႔လိုက္သည္။ ေနရာခ်င္း မတူေပမယ့္ ဖူးသစ္စု၏ကိုယ္ထဲကို
ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ေရာက္သြားတုန္းက ခံစားခ်က္မ်ဳိး မင္းမင္းခံစားရပါသည္။
ဘယ္ေယာက်္ားသား မဆို ပထမဦးဆံုးဆိုသည့္ အသိသည္ အလိုလို ေသြးႂကြလာေအာင္
ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သျဖင့္ မင္းမင္း ခံစားမႈက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ထႂကြလာသည္။
"စု ေျဖးေျဖးေနာ္ .. အရမ္း မလုပ္နဲ႔ .. .အသက္ရွဴရခက္ေနမယ္ …"
"အိ … အု … အု …"
ေကာင္မေလး ထပ္မံ၍ ေခါင္းကို ငံု႔ခ်လိုက္သျဖင့္ မင္းမင္း အျမန္လွမ္းတားရသည္။ ဖူးသစ္စုက
တစ္ခုခု ျပန္ေျပာေပမယ့္ ဘာေျပာမွန္း မသိပဲ ဗလံုးဗေထြးအသံမ်ားသာ ထြက္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္၌
သူ႔လိင္တံက တစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ၀င္ေနသည့္ အျပင္ အာေခါင္ကိုေထာက္ေနၿပီမို႔ မင္းမင္း
စိုးရိမ္သြားသည္။ သူထင္သည့္အတိုင္းပင္ …
"အဟြတ္ … အဟြတ္ …."
ပါးစပ္ထဲ အစာအျပည့္အသိပ္ႏွင့္ ရွိေနတုန္း အေလာတႀကီး စကားေျပာမိသူတိုင္း ခံစားမႈမ်ဳိးကို
ဖူးသစ္စု ခံစားလိုက္ရသည္။ ကမန္းကတမ္း သူ႔ဟာႀကီးကို ျပန္ခြ်တ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ေဘးကိုလွည့္ကာ
ေခ်ာင္းဆိုးသည္။ အလ်င္စလို ပါးစပ္ထဲက ျပန္ထုတ္လိုက္မႈက မင္းမင္းကိုလဲ ခံရခက္ေအာင္
ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးဆို အရမ္း ဆန္းစတစ္ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ သူ႔ထိပ္ေခါင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စု
အေပၚသြားေလးေတြက မလြတ္ ျဖစ္သြားသည္။ မနာေပမယ့္ေတာ္ေတာ္ေတာ့ က်င္တတ္သြား၏။
ဖီလင္လဲ နည္းနည္း ပ်က္သြားရသည္။
"အယ္ …ကိုက္မိသြားတာလား ….အဟြတ္ …."
"ရတယ္ … ျပသနာမရွိဘူး .. စုဖာသာပဲစု အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ဦး … ေရေသာက္ဦးမလား …"
"ဟီး .. ဟီး … ရတယ္ .. စု စကားေျပာမိလိုက္လို႔နဲ႔ တူတယ္ …"
"ဟုတ္တယ္ … ဒါမ်ဳိးဆိုတာ စကားေျပာရတာ မဟုတ္ဘူး .. အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပရတာ …"
မင္းမင္း ႀကံဖန္၍ ေနာက္လိုက္ေတာ့ ဖူးသစ္စု ဆီမွ မ်က္ေစာင္းအျပင္ လက္ေစာင္းပါ ရလိုက္သည္။
ေပါင္ကို လာဆိတ္သည့္ ဒဏ္က မနာေပမယ့္ ေက်နပ္သြားေအာင္ ဟန္ေဆာင္ အားခနဲ
ေအာ္ျပရသည္။ ၿပီးမွ မလုပ္တတ္၊ လုပ္တတ္ႏွင့္ ဆက္လုပ္ေနလွ်င္ အခ်ိန္ကုန္သြားတာသာ
အဖတ္တင္ေတာ့မည္မို႔ အဓိကကိုပဲ သြားရန္ ေျပာလိုက္သည္။
"စု ..ကိုကိုတို႔ လုပ္ၾကရေအာင္ကြာ … အဲဒါႀကီးက ေနာက္မွ လုပ္ေတာ့ …"
"ဟာကြာ .. မရဘူးကိုကိုရာ … ဒီမွာ စုကကိုကိုနဲ႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ေတြ႔လွ်င္ စမ္းၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး
စိတ္ကူးထားတာ …"
ဖူးသစ္စုက ေျပာလဲေျပာယံုမက မင္းမင္း ေနရာေရႊ႔သြားလို႔ မရေအာင္ သူ႔လိင္တံကို
ဖမ္းဆြဲထားသည္။ ဖူးသစ္စု တစ္ခါတစ္ခါ အဲဒီလိုမ်ဳိး ဇြတ္ရြတ္ ႏိုင္လွသည္။ သူမလုပ္ခ်င္တာ
ဒါဆိုဒါမွ ျဖစ္သည္။ မင္းမင္း အေလွ်ာ့ေပးကာ လက္ကိုေထာက္ကာ ႂကြမလို ျဖစ္တာကို
ရပ္လိုက္ရသည္။
"ေအး ေနာ္ … အဲဒီလို စမ္းခ်င္တာ အေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး …ေတာ္ၾကာကိုကိုက မထိန္းႏိုင္ပဲ
ထြက္သြားမွ ဟုတ္ပဲ့ ျဖစ္ေနမယ္ …"
မင္းမင္းက ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ေပမယ့္ ဖူးသစ္စုက ေၾကာက္မသြားပါ။ ေၾကာက္မသြားသည့္ အျပင္
မ်က္ႏွာက စပ္ၿဖဲစပ္ၿဖဲႏွင့္ ေျပာသည့္ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ မင္းမင္း ေသြးေတာင္မွ
နားထင္တက္ေဆာင့္သလို ခံစားရသည္။
"ထြက္လဲရတယ္ .. စာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရးထားတာ အဲဒါက မိန္းကေလးေတြနဲ႔ တည့္တယ္တဲ့ .. ဟီး
.. ဟီး .."
"အမ္ .. ဒီေကာင္မေလးကေတာ့ေနာ္ … မႏိုင္ဘူး …"
"မႏိုင္ဘူး မလုပ္နဲ႔ … စုကၿပီးလွ်င္ ျမင္းစီးဦးမွာေနာ္ … ဒီေန႔ပဲ ေသခ်ာေတြ႔ရတာ .. ၾကားရက္ဆို
ေနာက္က်မွာနဲ႔ အလုပ္ သိပ္ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး .."
မင္းမင္း လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရပါသည္။ ဖူးသစ္စု ေျပာတာလဲ ဟုတ္သည္။ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း မင္းမင္း
အလုပ္က နည္းနည္းမ်ားေနသျဖင့္ ညေနခင္းေတြဆို သိပ္လစ္ထြက္လို႔ မရေတာ့ပါ။
ကြန္ကရစ္ေလာင္းသည့္ ရက္က စိပ္လာသလို၊ Client’s Rep (Representative) ကလဲ
တစ္ခါတစ္ခါ လာၾကည့္တတ္သည္မို႔ မင္းမင္း ဆိုက္မွာေနရတာ မ်ားလာသည္။ အျပင္ကို
ထြက္လို႔မရတာ မဟုတ္ေသာ္လဲ စိတ္ေအးလက္ေအး မရွိလွသည္မို႔ သူတို႔ေတြ ဒီလိုမ်ဳိး
ခ်စ္တင္းေႏွာသည့္ အဆင့္သို႔ေတာ့ မေရာက္ျဖစ္ၾကပါ။ အျပင္မွာပဲ ေတြ႔ျဖစ္တာ မ်ားၿပီး မင္းမင္း
အလုပ္က အင္ဂ်ီနီယာေကာင္ေလးက ဖုန္းဆက္ကာ အေၾကာင္းၾကားလွ်င္ သူေရာက္သည့္ေနရာက
တက္စီငွား၍ ျပန္ေျပးရတတ္သည္။ ဖူးသစ္စုကေတာ့ မင္းမင္းအေပၚမွာသာ မက၊ အလုပ္ကိစၥကိုပါ
နားလည္တတ္သူမို႔ ဘာမွ မေျပာရွာေပ။
ပံုမွန္ ႐ံုးဆင္းခ်ိန္ ျဖစ္လို႔ အားၿပီဆိုသည့္ အခါမ်ဳိးေရာက္လို႔ ခ်စ္ၾကမည္ဆုိေတာ့လဲ ဖူးသစ္စုက
သိပ္လက္မခံခ်င္။ သူမ အေၾကာင္းျပခ်က္က အိမ္ျပန္ေနာက္က်မည္ ဆိုတာ ျဖစ္သည္။ ဆရာမိုးက
အပ္သြားသည့္ သူ႔ညီမ၀မ္းကြဲဆိုသည့္ အန္တီႀကီးက တျခားေနရာေတြတြင္
ဘယ္ေလာက္ေခတ္မီွေခတ္မွီ အိမ္ျပန္ေနာက္က်လို႔ေတာ့ မရ ဆိုတာ မွာထားသည္။ ဖူးသစ္စုမွ
မဟုတ္ သူတို႔ တစ္အိမ္လံုး ထိုအတိုင္းျဖစ္ၿပီး အန္ကယ္တင္ေမာင္ကိုယ္တိုင္လဲ အလုပ္ၿပီးၿပီးခ်င္း
အိမ္ကို ျပန္လာသူ ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ အားလံုးနဲ႔ ေရာေယာင္ၿပီး ဖူးသစ္စုလဲ အိမ္ကို ရွစ္နာရီမထိုးခင္
အေရာက္ျပန္ရသည္။ စကၤာပူလို ႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာ ေနတဲ့သူကို ညရွစ္နာရီ မတိုင္ခင္ အိမ္ျပန္ရမည္ဆုိတာ
ဟာသပ်က္လံုးတစ္ခုလို ျဖစ္ေသာ္လဲ သူမကို ၾကည့္ရွဴေစာင့္ေရွာက္ထားသည္ဆိုသည့္ ခံစားမႈႏွင့္
ဖူးသစ္စုခမ်ာ အားနာရရွာသည္။ လုပ္ျဖစ္ၾကလွ်င္ေတာင္မွ သူမဘက္က တက္ႂကြမႈ သိပ္ျဖစ္မေန။
မင္းမင္းကလဲ ခ်စ္သူေလးအေပၚနားလည္ေပးထားသည္မို႔ ေနာက္ပိုင္း ၾကားရက္ဆို ညေနစာစားဖို႔
အစီအစဥ္ မရွိလွ်င္ သိပ္ေတာင္မွ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေပ။ အခုလိုမ်ဳိး ႐ံုးပိတ္ရက္မွ သူတို႔ ေတြ႔ၾကတာ
ျဖစ္သည္။
"ၿပီးေရာၿပီးေရာ .. ျမင္းမကလို႔ .. လားပဲ စီးစီး .. လုပ္ခ်င္တာသာ လုပ္ေတာ့ …"
မင္းမင္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေနာက္လိုက္ေတာ့ ဖူးသစ္စုက သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းျပန္ငံု႔သည္။
ၿပီးေတာ့မွ သူေျပာတာကို စဥ္းစားမိသြားၿပီး သူ႔ေပါင္တစ္ဖက္ကို လက္၀ါးေလးႏွင့္
တျဖန္းျဖန္း႐ိုက္သည္။
"ကိုကိုေနာ္ .. ယုတ္မာတယ္ .. စုကို အဲဒီလို ေျပာစရာလား …ေတာ္ၿပီ .. ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘူး
ျပန္ေတာ့မယ္ …"
မင္းမင္း သူစတာ လြန္သြားမွန္းသိ၍ ထကာေခ်ာ့ရသည္။ ဖူးသစ္စုသည္ သူႏွင့္ အားရပါးရ
စိတ္လိုလက္ရ ခ်စ္တတ္ေသာ္လဲ ဒီလိုမ်ဳိးခပ္ရင့္ရင့္ အသံုးအႏႈန္းေတြကို သံုးတာမ်ဳိးကို မႀကိဳက္။
အမွန္တကယ္ဆို မင္းမင္းကိုယ္တိုင္လဲ အပြဲပြဲႏႊဲလာဖူးသည့္တိုင္ ဒါမ်ဳိးေတြ သိပ္ေျပာခဲ့သူမဟုတ္။
အခုမွသာ စခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ေနာက္လိုက္တာျဖစ္သည္။ ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုေပမယ့္ ထုိင္ရာမွ မထပဲ
ေက်ာပဲေပးထားသည္မို႔ မင္းမင္း ေခ်ာ့ရတာ သိပ္မခက္ပါ။ ဟြန္းဆိုၿပီး မ်က္ေစာင္းထိုးကာ
"ကိုက္ျဖတ္လိုက္မွာေနာ္" ဟု က်ိမ္းၿပီး နဂိုအတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားသည္။
"စု … အဆင္ေျပသလို လုပ္ေနာ္ .. အေလာမႀကီးနဲ႔ …"
မင္းမင္း ဘယ္လိုေျပာေျပာ ဖူးသစ္စုကေတာ့ မေလွ်ာ့ပဲ အားကုန္ကို စုပ္ေတာ့သည္။ လွ်ာေလးႏွင့္လဲ
ထိပ္ကို ပတ္ကာဆြဲေသးသည္။ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ ပိန္ကာခ်ဳိင့္၀င္သြားသည္အထိ
စုပ္သည့္အခါမ်ဳိးတြင္မူ မင္းမင္း ၿငိမ္ၿငိမ္မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ေကာ့ေကာ့ထိုးမိသည္။ ဖူးသစ္စုက
လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ လိင္တံအရင္းကိုကိုင္ထားလို႔သာေတာ္ေတာ့သည္။ မဟုတ္လွ်င္ ခုနကလို
ျပန္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာသည္။
"စု … အရမ္း မလုပ္နဲ႔ကိုကိုၿပီးသြားလိမ့္မယ္ ….အီး …"
ေကာင္မေလး၏ စုပ္အားက ျပင္းလာသည့္အျပင္ လွ်ာဖ်ားေလးကပါ သြက္လာလို႔ မင္းမင္း
မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ဖြင့္ဟကာ ေျပာရသည္။ တျခားေကာင္မေလးေတြနဲ႔တုန္းက ပါးစပ္ထဲမွာၿပီးသြားလဲ
ဘာမွ မခံစားရေပမယ့္ ဖူးသစ္စုကိုေတာ့ ခ်စ္သည့္စိတ္ႏွင့္ အားနာေနသည္။
ပါးစပ္ထဲမွာၿပီးသည့္အစားၿပီးဆံုးေနၾက ေနရာမွာပဲၿပီးတာ ႏွစ္ဦးစလံုးအတြက္ ပိုေကာင္းမည္
ထင္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ဖူးသစ္စုက သူ႔ေျပာဆိုခ်က္ကို လက္မခံပါ။ မင္းမင္း သူမေခါင္းကို
ဆြဲထုတ္ေတာ့ သူ႔လက္ကို ပုတ္ထုတ္သည္။
"ေနစမ္းပါဦး ..ကိုကိုကလဲ … စုက်ေတာ့ကိုကိုက ဘယ္လိုအရသာ ရွိလဲဆိုတာ စမ္းၾကည့္ၿပီး ..
စုျပန္စမ္းမယ္ဆိုတာ့ တြန္႔တိုေနတယ္ … မိန္းကေလးေတြနဲ႔ တည့္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္မဟုတ္
သိခ်င္လို႔ပါဆို … ၿမိဳကိုခ်ဦးမယ္ …"
မင္းမင္း "ေသဟဲ့ နႏၵိယ" လို႔ကိုယ္နဖူးကိုယ္ ျပန္မ႐ိုက္မိေအာင္ကို ႀကိဳးစားလိုက္ရသည္။
တကယ့္ဟာမေလး။ ဘယ္သူက ေျမႇာက္ေပးလိုက္လဲ၊ ဘယ္သူ႔ဆီက ၾကားလာလဲေတာ့ မသိ
ဇြတ္ကို စုပ္မည္လို႔ ေျပာေနပါလား။ ခက္ေတာ့တာပဲ။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့သည့္ အဆံုး ဖူးသစ္စု
စိတ္ပ်က္သြားေအာင္ မင္းမင္း စိတ္ကို ဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္ ေတြးေနလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္
ဖူးသစ္စုကလဲ သူႏွင့္ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနသလားလို႔ေတာင္ ထင္ရသည္။ မင္းမင္း အႀကံကို
ရိပ္မိသြားသလိုႏွင့္ ပိုလို႔ေတာင္ အားတက္သေရာ ႀကိဳးစားသည္။ အရင္းကိုကိုင္ထားသည့္လက္ကို
လႈပ္ေပးယံုမက လြတ္ေနသည့္ လက္တစ္ဖက္က လက္သည္းခြ်န္ေတြႏွင့္ ဟိုျခစ္ ဒီျခစ္
လိုက္လုပ္သည္။ ဒါမ်ဳိးဆိုေတာ့ မင္းမင္း မခံႏိုင္ပါ။
"စု .. ထုတ္လိုက္ေတာ့ … ထြက္ .. ထြက္ ကုန္ၿပီ … "
ေတာ္ေတာ့ေတာ္ေသးသည္။ မင္းမင္းက ႀကိဳေျပာသလိုမ်ဳိး ျဖစ္လို႔ ဖူးသစ္စု
ေခါင္းနဲနဲေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားကာ ထိပ္ပိုင္းကိုပဲ ငံုထားမိသား ျဖစ္သြား၏။ ဒါေတာင္ အျပည့္အ၀
ပိတ္ကာမထားႏိုင္ပဲ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွ တခ်ဳိ႔က လွ်ံက်သည္။ မင္းမင္း အခုေန ဆြဲထုတ္လိုက္လွ်င္
မ်က္ႏွာေတြ ဘာေတြ စင္ကုန္ေတာ့မွာမို႔ တုန္ကာတက္ေနသည့္ သူ႔အေကာင္ ၿငိမ္သြားေအာင္
ေစာင့္ရသည္။ အတင္းပင္ ဖူးသစ္စုေခါင္းကိုဆြဲကာ ဖိခ်ခ်င္သည့္ စိတ္႐ိုင္းေတြကိုလဲ လက္သီးကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားၿပီး ေျဖေဖ်ာက္ရသည္။
"၀ူး .. ၀ူး…. "
"အယ္ .. ေပကုန္ၿပီ …"
ကုန္စင္သြားသည့္ မင္းမင္းလိင္တံကို ျပန္ထုတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း စကားေျပာလိုက္ေတာ့ သူမ ဘယ္လိုမွ
မထိန္းႏိုင္ပဲ ပါးစပ္ထဲကဟာေတြက အိပ္ယာခင္းေပၚ စီးက်သည္။
"ေနေတာ့ ထားလိုက္ … ေရာ့ … ဒီမွာ တစ္ရွဴး …"
ကုတင္ေပၚမွာ အဆင္သင့္တင္ထားသည့္ တစ္ရွဴးဗူးကို ေပးလိုက္ေတာ့ တစ္ရွဴးရြက္ေတြကို
ဆြဲထုတ္ၿပီး ပါးစပ္ကို သုတ္သည္။ အျဖဴေရာင္ တစ္ရွဴးစေတြမွာ
အျဖဴေရာင္အရည္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိုသြားသည္ ဆိုတာကို မင္းမင္း ျမင္လိုက္ရသည္။
သူ႔စိတ္ထဲ ေထာင္းခနဲ ျဖစ္သလို ၿငိမ္သြားသည့္အေကာင္ကလဲ စိတ္၏ခံစားခ်က္ကိုလိုက္ကာ
ထလႈပ္သည္။ ဒါကို ဖူးသစ္စုက သတိထားျဖစ္ေအာင္ သတိထားမိသြားေသး၏။
"အမယ္ .. သူက မေက်နပ္ေသးဘူးလား …. ေနာက္တစ္ခါဆို လံုး၀ကို လႈပ္မရေအာင္ စုပ္ပစ္မယ္
… ဟြန္း …"
ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ကေလးနဲ႔ တို႔ကာ စသလို ေျပာသည့္ စကားေၾကာင့္ မင္းမင္း
ဘာေျပာရမွန္း မသိေတာ့ပါ။ သူပိုင္ပစၥည္းက်ေနတာပဲဟုသာ စိတ္ထဲက
ေတြးကာေနမိေလေတာ့သည္။
*** *** ***
ဘာလိုလိုႏွင့္ မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စု၏ ခ်စ္သူသက္တမ္းသည္ေတာ္ေတာ္ေလးေတာင္ အရွိန္ရခဲ့ၿပီဟု
ဆိုရမည္။ ၾကာလွ်င္႐ိုးသြားတတ္သည္ဆိုသည့္ စကားသည္ သူတို႔ႏွစ္ဦးအတြက္ေတာ့ မမွန္ကန္ပဲ
ၾကာလွ်င္တိုး၍သာ ခ်စ္ၾကသည္ဟု ေျပာင္းကာ ဆိုသင့္ေပသည္။ အထူးသျဖင့္ ဖူးသစ္စု၏
မင္းမင္းအေပၚ ခ်စ္သည့္အခ်စ္က ထိုအခ်က္ကို သက္ေသျပေနသည္သာ။ မင္းမင္းႏွင့္ပတ္သက္၍
အေသးအဖြဲေလး ကိစၥေလးကအစ သူမ မွတ္မိေနတတ္သည္။
တစ္ေန႔တုန္းက Laksa (မေလးေခါက္ဆြဲျပဳတ္) စားၾကသည္။ အုန္းႏို႔လို အရည္နဲ႔မို႔ အမွတ္တမဲ့
ခတ္လိုက္ရာ မင္းမင္း အကၤ်ီအျဖဴစင္းေလးမွာ အနည္းငယ္စြန္းသြားသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့
ေမ့ၿပီး ဒီအတိုင္းပဲ အ၀တ္ျခင္းထဲ ထည့္ထားမိသည္။ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ႏွင့္ သူက သတိမရေပမမယ့္
ဖူးသစ္စုက မေမ့မေလ်ာ့ ဒါကို ေလွ်ာ္ဖို႔ ဖုန္းဆက္ကာ သတိေပးခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ၿပီး
မင္းမင္းအစ္မက ႀကံဳလွ်င္ scarf တစ္ထည္ေလာက္ လိုခ်င္သည္ဟု ေျပာထားခဲ့တာကို
ဟိုဟိုဒီဒီေျပာၾကရင္းႏွင့္ သူမသိသြားသည္။ ဖူးသစ္စု ေက်ာင္းက
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျပန္ေသာအခါ သူမက မွတ္မွတ္ရရႏွင့္ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ သြား၀ယ္ၿပီး
လူႀကံဳ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ မင္းမင္းေတာင္မွ သူမ ၀ယ္လာၿပီး ျပမွ အမွတ္တမဲ့ ေျပာဖူးခဲ့တာကို
ျပန္မွတ္မိသည္။
သူမ ဒီလိုမ်ဳိး မင္းမင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေသးစိတ္မွတ္မိေနေတာ့လဲ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့
ေခ်ာက္က်ရသည္။ တျခား မၾကည့္ႏွင့္၊ ဟိုတစ္ေန႔ကအျဖစ္ကုိပဲ ၾကည့္။
"ကိုကို .. စုတို႔ ခ်စ္ၾကတာ ဘယ္ႏွစ္ခါ ရွိၿပီလဲ …"
"အမ္ .. အခုမွ တစ္ခ်ီပဲၿပီးေသးတယ္ေလ … ဘာလဲ စုက ျပန္ခ်င္ေနၿပီလား …"
မင္းမင္းက ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားသူမို႔ အသက္ကိုမွန္မွန္ ရွဴကာ အေမာေျဖရင္း
ေနာက္တစ္ခ်ီဘယ္လိုစရမလဲ ႀကံစည္ေနသျဖင့္ သူမ ေမးခြန္းကို သိပ္မစဥ္းစားပဲ ေျဖလိုက္မိ၏။
မေခ်ာက စိတ္ေကာက္သြားယံုမက ရင္ပတ္ေပၚကို လက္ေခ်ာင္းကေလးႏွင့္ တို႔ကစားေနရာမွ
မရွိမဲ့ရွိမဲ့ အေမြးေလးကို ဆြဲႏႈတ္သည္။
"အား .. နာတယ္ဟ … ေနရင္းထိုင္ရင္း ဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲ .."
"အို .. နာေအာင္ ႏႈတ္မွာပဲ .. စုေမးတာကို ေသခ်ာမွ မေျဖတာ .. စုေမးတာ စုတို႔
စခ်စ္တဲ့အခ်ိန္ကေနစၿပီး အခုထက္ထိ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ တူတူေနၿပီးၿပီလဲ ဆိုတာကို ေမးတာ .."
"ေအာ္ .. ဒါလား .."
မေခ်ာ စိတ္ေကာက္ေတာ့မွာမွန္း သိလို႔ မင္းမင္း မွန္ေအာင္ ေျဖမွရမည္ဆိုတာ တြက္မိသည္။
မင္းမင္း ေခါင္းကို ကုတ္ကာ စဥ္းစားသည္။ ၿပီးေတာ့ နဖူးကို လက္ႏွင့္ပြတ္သည္။ အေျဖက
ထြက္မလာေသး။ သူက ဒိုင္ယာရီေရးတတ္သူ မဟုတ္သည့္အျပင္ ဒါမ်ဳိးကို ျပကၡဒိန္ေပၚမွာ ေရးကာ
မွတ္ထားသူမဟုတ္။ သူ႐ံုးက ျပကၡဒိန္တြင္ ကြန္ကရစ္ေလာင္းသည့္ အခ်ိန္စာရင္းသာ ရွိသည္။
ဒုကၡနဲ႔ လွလွေတာ့ ေတြ႔ၿပီ ထင္ပါရဲ ႔ …။
"အခါႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာ့ ရွိၿပီ မွတ္လား …"
"ကိုကိုေနာ္ .. ဘာမွ လူလည္မက်နဲ႔ .. ေမးတာကိုပဲေျဖ … "
"စုကလဲ ေျဖေနတာပဲကို .. ခ်စ္သူအခ်င္းခ်င္း ဘာကိစၥမဆို တုိင္ပင္တဲ့ သေဘာပါ .."
"ေဟ့ .. ညာတာပါေတးနဲ႔ စကားကို ေ၀့ေအာင္ မေျပာနဲ႔ .. တိတိက်က် ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္လဲသာေျပာ …
စု စိတ္ေကာက္လိုက္ေတာ့မွာေနာ္ …"
"အမေလး … စိတ္ေတာ့ မေကာက္ပါနဲ႔ .. ေျဖမယ္ .. ႏွစ္ဆယ့္တစ္ခါကြာ …"
"ေသခ်ာလား …"
"ေသခ်ာတယ္ကြာ ..ကိုကိုက 21 သမားပဲ .. စုကသာ ဘူႀကီး …ဟီး .. ဟီး …"
"ကိုကိုစုတ္ .. ရမ္းသမ္းေျပာတာ .. ဘာမွ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ခါ မဟုတ္ဘူး … ဒီေန႔မွ အခါႏွစ္ဆယ္
ျဖစ္တာ …ကိုကိုက စုကိုဆို ဘယ္ေတာ့မွ အေလးအနက္ မရွိဘူး …"
ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာက တည္တည္ေလးျဖစ္သြားယံုမက မင္းမင္းကို မၾကည့္ေတာ့ပဲ
ငုတ္တုတ္ထထိုင္ကာ မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အုပ္ထားသည္။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ မင္းမင္း
စိတ္ထိခိုက္ရျပန္၏။ ဖူးသစ္စုကို အေလးအနက္မထားဘူး ဆိုတဲ့စကားကို သူ မခံႏိုင္ပါ။
"စုရယ္ … အဲဒီလိုႀကီးေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ .. စုကိုကိုကို တကယ္ခ်စ္တာပါ … ဒီမွာ ၾကည့္စမ္း .. စု .."
အတင္းပဲ အုပ္ထားသည့္လက္ကို ဖက္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေမာ့ေတာ့ ညိဳးႏြမ္းသည့္ သြင္ျပင္က
အထင္းသားေတြ႔ေနရသည္။ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြ ၀ဲသလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ မ်က္ႏွာကိုေတာ့
လႊဲခါမသြားပဲ ထိုမ်က္၀န္းေတြႏွင့္ပင္ သူ႔ကို ေငးၾကည့္ေနသည္။
"စုကို …ကိုကို ေျပာဖူးပါတယ္ …ကိုကို႔အခ်စ္ကို သက္ေသျပတဲ့အေနနဲ႔ စုကို လက္ထပ္မယ္
ဆိုတာေလ …စုကိုကိုကို ဘ၀တစ္ခုလံုးစာအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ခ်စ္တာပါ .."
ဒီလိုဆိုေတာ့ ေကာင္မေလး၏ မ်က္ႏွာက ျပန္ၾကည္လာသည္။ မင္းမင္း ရင္ခြင္ထဲကို တိုး၀င္လာရင္း
"ကိုကို တကယ္ေျပာတာေနာ္ .."
"တကယ္ေျပာပါတယ္ဆိုမွ … ခက္ေတာ့တာပဲ .. လာ ROM မွာ လက္မွတ္သြားထိုးရေအာင္ .."
ROM ဆိုသည္မွာ စကၤာပူႏိုင္ငံကဖြင့္ထားေသာ Registery of Marriage ျဖစ္ၿပီး အခ်ဳိ႔ေသာ
စံုတြဲေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္ၿပီး မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ မလြယ္ကူလွ်င္ ဒီမွာပင္
လက္မွတ္ထိုးတတ္ၾကေသာဌာန ျဖစ္သည္။ ပထမဆံုး အႀကိမ္ ခ်စ္ၾကၿပီးကတည္းက မင္းမင္းက
ဒီအတိုင္းေျပာထားခဲ့ေသာ္လည္း ဖူးသစ္စုက လက္မခံခဲ့ေပ။ အခုလဲ
"ကဲပါ .. စုကို တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုလွ်င္ၿပီးတာပါပဲ … သူ႔စိတ္ေကာက္မယ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္လွ်င္
ဒီလက္မွတ္ထိုးဖို႔ ကိစၥႀကီးပဲ ပါပါလာတယ္ .. စုက ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ အထိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေနခ်င္ေသးတယ္ ရွင့္ .."
"စုကလဲ …ကိုကို ေျပာၿပီးပါေရာလား .. လက္မွတ္ထိုးထားတာ ဘာခက္တာမွတ္လို႔လဲ ..
မဂၤလာကေတာ့ ဘယ္ေတာ့ ေဆာင္ေဆာင္ေပါ့ …"
"ေတာ္ၿပီ ..ကိုကိုရာ .. အဲဒီလိုႀကီးလဲ စု မလုပ္ခ်င္ဘူး … သူမ်ားေတြ မသိေတာင္ကိုယ့္ကိုကိုယ္
လိမ္သလိုမ်ဳိးႀကီး .. စု လိပ္ျပာမသန္႔ဘူး …"
မင္းမင္း ဆက္မေျပာေတာ့ပါ။ တစ္ခါတစ္ခါ ဖူးသစ္စု၏ အေတြးအေခၚေတြက ဆန္းသည္။
လိုက္လို႔မမီဟုပဲ ေျပာရမည္။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ဖို႔ ကိစၥလဲ မင္းမင္းက ေဖာေရွာလုပ္လိုက္ေပါ့၊
ဟိုအေၾကာင္းျပခ်က္ ဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ေပးလိုက္လဲ ရတာပဲဟု သင္ဖူးေသာ္လည္း သူမကို
ေစာင့္ေရွာက္ေပးထားသူေတြကို ဒါမ်ဳိး လိမ္ၿပီး မဆိုခ်င္ဟု ဆိုသျဖင့္ မင္းမင္း
လက္ေလ်ာ့ထားခဲ့ရသည္သာ။ သူက ဆက္ေျပာေနလွ်င္ျဖင့္ သူပဲ သူမ်ားကို မုသာ၀ါဒ
က်ဴးလြန္ေအာင္ အတင္းတိုက္တြန္းသူ ျဖစ္ကာ ငရဲက်ေပဦးမည္။ မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာလို႔
ဆိုေပမယ့္ ဖူးသစ္စုကေတာ့ ဒါကို ဘယ္လိုမွ လက္မခံပါ။ သူ႔ေမေမက ငယ္ငယ္ကတည္းက
မလိမ္ရဘူး ဆိုၿပီး သင္ထားသျဖင့္ ေမေမ ဆံုးမထားသည့္အတိုင္း ေနရမည္ဆိုၿပီး မင္းမင္းကို
ေျပာသည္။ သူ႔ကိုလဲ သူမအေပၚမွာ မလိမ္မညာရဘူး၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွန္အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုၿပီး
စည္းကမ္းခ်က္ ထုတ္ထားေသးသည္။
"ကုိကိုက စုအတြက္ ေျပာတာပါ .. ဒီအတိုင္းပဲၾကေတာ့ စုအတြက္ကိုကိုက အားနာ …"
"ဘာ အားနာတာလဲ … မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး … အားပဲနာလို႔ပဲ … "
"ဒါကေတာ့ ..ကိုယ့္ေကာင္မေလးက ရင္ခုန္ခ်င္စရာ ေကာင္းတာကိုး .."
"သူမ်ားေတြလဲ … ခ်စ္သူရွိတာပဲ .. ဒါေပမယ့္ကိုကိုေလာက္ မေသာင္းက်န္းပါဘူး … "
"ဟာ .. အဲဒါ သူတို႔ခ်စ္သူေတြက စုလိုမ်ဳိး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မရွိလို႔ေပါ့ ကြ …မွတ္ထားကိုကိုက စု
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ရွိလို႔ကို ခ်စ္တာ …"
"ကဲပါ … ဒါေတြ ထားလိုက္ေတာ့ .. ညေနက်လွ်င္ ပံု႔ပံု႔နဲ႔ စာၾကည့္ဖို႔ ခ်ိန္းထားေသးတယ္ … အခု
ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ ..ကိုကိုက ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ ဆို …"
မင္းမင္း လက္ပတ္နာရီကို ေထာင္ၾကည့္သည္။
"႐ုပ္ရွင္က ႏွစ္နာရီေလာက္ပဲ ၾကာမွာပါ ကြာ .. အခု အခ်ိန္ ရွိေနေသးတာပဲ ဆိုေတာ့ … ဟီး .."
"ကိုကို႔ေျပာလိုက္လွ်င္ .. ဒါႀကီးပဲ …"
"စုကလဲကြာ ..ကိုကိုတို႔က တစ္ပတ္မွာ ဒီတစ္ေန႔ပဲ စိတ္ေအးလက္ေအး ေတြ႔ရတာ မွတ္လား …"
"ၿပီးေရာၿပီးေရာ .. ဒါေပမယ့္ကိုကို႔အလွည့္ၿပီးသြားၿပီးေနာ္ .. ဒီတစ္ခါ စုအလွည့္ …"
"အမ္ .. ဒါဆိုကိုကိုက ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနရာမွာလား …"
"ေနေပါ့ .. ဒီမွာ တစ္ခု စမ္းၾကည့္ခ်င္လို႔ …"
"ဟင္ .. ဘယ္သူ ေျမႇာက္ေပးလိုက္တာကို စမ္းဦးမွာလဲ …ပံု႔ပံု႔ပဲလား …"
မင္းမင္း အေၾကာင္းသိေနလို႔ ဖူးသစ္စု သူငယ္ခ်င္းမ ပု႔ံပံု႔ကို ရည္ရြယ္၍ ေမးလိုက္သည္။ ဖူးသစ္စုႏွင့္
ပံု႔ပံု႔သည္ တစ္ေယာက္၏ အတြင္းေရးေတြကို တစ္ေယာက္က သိေနတဲ့အထိကို ခင္ေနၾကၿပီ
ဆိုတာကို သူသိေနသည္။ ဟိုတစ္ေလာတုန္းကလဲ အဲဒီတစ္ေယာက္ေျမႇာက္ေပးလို႔ ဖူးသစ္စု
သူ႔ေကာင္ကို လာစမ္းစုပ္ၾကည့္တာမွန္း သိထားသည္။
"သိလွ်င္လဲ ေမးမေနနဲ႔ေတာ့ …"
ဖူးသစ္စုက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႔ေဘးနားတြင္ ထိုင္ေနရာမွ ေအာက္ကိုဆင္းသြားသည္။
ဘာလုပ္မွာမွန္း သိေနသျဖင့္ မင္းမင္းကိုယ္ကိုေလွ်ာကာ ေနေပးလိုက္၏။ ဖူးသစ္စု ေခါင္းက
ငံု႔သြားေသာအခါ သူက ေျပာင္းျပန္ ေခါင္းကို ဆတ္ခနဲ ေမာ့မိသည္။ တစ္ခါ စီတီးေဟာမွာ
ဆံုဖူးခဲ့သည့္ ဖူးသစ္စု သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းက ေခါင္းထဲေရာက္လာသည္ႏွင့္
"ပံု႔ပံု႔က စုကိုပဲ ေျမႇာက္ေပးေနတာလား … သူကေရာ ရည္းစားထားၿပီး မဆန္းဘူးလား … သူ႔ဆို
စိတ္၀င္စားမယ့္သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲကို .."
"ေ၀ ..ေ၀… ၀ူး … ၀ူး …"
မင္းမင္း အေမးေၾကာင့္ ဖူးသစ္စု ေယာင္ၿပီး စကားေျပာမိျပန္သည္။ ကမန္းကတမ္း ပါးစပ္ထဲ
တစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေရာက္ေနသည့္ သူ႔အေကာင္ကို ျပန္ထုတ္ရသည္။ ေပါင္ကုိ
ျဖန္းခနဲေနေအာင္ လက္၀ါးတစ္ဖက္ႏွင့္ ႐ိုက္ၿပီး ..
"လူကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ေမးခြန္းထုတ္ေနတယ္ ..ေတာ္ၿပီ .. မလုပ္ေပးေတာ့ဘူး .. အထဲပဲ
ထည့္လိုက္တာ ေကာင္းတယ္ …"
"ေဆာရီး .. စု သေဘာ …ကိုကိုက ပံု႔ပံု႔က ေယာက်္ားေတြကို စိတ္နာတယ္လဲ ေျပာေသးတယ္ …
စုကိုလဲ ေျမႇာက္ေပးေနတာကို အံ့ၾသလို႔ပါ …"
"အင္း … စု ေနာက္မွ ေျပာမယ္ကြာ … ေလာေလာဆယ္ ေလွ်ာက္ေမးမေနနဲ႔ေတာ့ကိုကိုရာ … ဒီမွာ
ဖီလင္ပ်က္တယ္ …"
မင္းမင္း ပုံ႔ပံု႔အေၾကာင္း ဆက္မေမးေတာ့ပဲ ပါးစပ္ပိတ္ေနလိုက္ရသည္။ ဖူးသစ္စု သူငယ္ခ်င္းသည္
အရမ္းေခ်ာလွသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႔ဟာႏွင့္သူေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းသည့္ ေကာင္မေလးမွန္း
တစ္ခါေတြ႔ဖူးလို႔ သူသိထားသည္။ နဲနဲေလး ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး ျဖစ္ေနတာ တစ္ခုပဲ ေျပာစရာရွိသည္။
ဒါေပမယ့္ အရြယ္ငယ္ေသးလို႔လားေတာ့ မသိ၊ ဒီလိုမ်ဳိး တင္းတင္းရစ္ရစ္ ျဖစ္ေနတာကိုက
ဖ်စ္ညႇစ္ခ်င္စရာေကာင္းမွန္း ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္မို႔ မင္းမင္းေကာင္းေကာင္းသိသည္။
ေနာက္ပိုင္း အသက္၃၀ေက်ာ္လာလွ်င္ေတာ့ ဘယ္လိုေနမွန္း မသိ။ အခုေနေတာ့ ဒါမ်ဳိးေလး
ဆူၿဖိဳးေနတာကပင္ကိုက္စားခ်င္စရာေကာင္းေနသည္။ အထူးသျဖင့္ အေနာက္က ျမင္ရသည့္အခါမ်ဳိး
….
"အင္း … ရွီး … ရီွး ..ကိုကိုရယ္ …"
စြိခနဲ ၀င္သြားသည့္ သူ႔ထိပ္ဆီမွ အထိအေတြ႔က မင္းမင္း၏ အေတြးမွ်င္ေတြကို ရပ္ဆိုင္းသြားေစ၏။
မဆိုင္သည့္သူကို ေလွ်ာက္ၿပီး စဥ္းစားမိေနသည့္ သူ႔အျဖစ္ကို မလံုမလဲျဖစ္ကာ ဖူးသစ္စုကို
ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးက မ်က္ေတာင္ေလးေတြေမွးကာ သူ႔ကို ျပန္ၾကည့္ေနတာ ေတြ႔သည္။
အၿပံဳးတစ္ခုကို အျမန္ဖန္ဆင္းလိုက္ရယံုမက သူမ၏ တင္ပါးေတြကိုလဲ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္
ေပြ႔ကာဆုပ္လိုက္သည္။
"ကဲ .. စၿပီေနာ္ … ဘယ္သူအရင္ၿပီးလဲ တုိင္မင္မွတ္လိုက္ေတာ့မယ္ …"
"ေတာ္ေတာ္ဟုတ္တဲ့ကိုကို .. ၿပိဳင္စရာမရွိ လာၿပိဳင္ေနတယ္ .. ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ … ဟြန္႔ …"
*** *** ***
မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စုသည္ ေတြ႔ၾကတိုင္း အိပ္ယာေပၚေရာက္ေနသည္လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရပါ။
အစရွိေနာက္ေနာင္ဆိုသလို မၾကာမၾကာ သူတို႔ေတြ ခ်စ္ပြဲ၀င္မိၾကေသာ္လဲ ဒါက တျခားသြားစရာ
မရွိေတာ့မွသာ ျဖစ္သည္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္လည္တာ ၀ါသနာပါသည့္သူခ်င္းမို႔
စကၤာပူေနရာအႏွံ႔စံုေအာင္ သြားျဖစ္ၾကတာ မ်ားပါသည္။ ဖူးသစ္စုကလဲ ေရာက္ခါစ၊
စကၤာပူအေၾကာင္းကို မသိေသးသည့္သူဆိုေတာ့ သြားလို႔ရသမွ် ေနရာတုိင္းကို သြားျဖစ္ၾကသည္ဟု
ဆိုရေပမည္။ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ၾက၊ စားလိုက္ေသာက္လုိက္ၾကႏွင့္ ႐ုံးပိတ္ရက္ဆို ေပ်ာ္စရာႀကီးပင္။
ဒါေပမယ့္ စကၤာပူဆိုတာလဲ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွ က်ယ္သည့္ေနရာမွ
မဟုတ္သည့္အတြက္ ၾကာလာေသာအခါ သြားစရာေနရာက မရွိေတာ့ေပ။ တစ္ခါလာလဲ ဒီေနရာ၊
ေနာက္တစ္ပတ္ ျပန္သြားေတာ့လဲ ဒီေနရာဆိုေတာ့ မင္းမင္း မေျပာႏွင့္ အခုမွ စလံုးေရာက္သူ
ဖူးသစ္စုေတာင္ ပ်င္းလာရသည္။ မင္းမင္း စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ တစ္ခုႀကံထားသည္။ သူ႔ဆီမွာ စလံုး
driving license ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ R.E ျဖစ္ၿပီး ရတဲ့ ၀င္ေငြေလးႏွင့္ အရင္က စုထားတာ ေပါင္းလွ်င္
ကားတစ္စီးေလာက္ေတာ့ အင္စေတာမန္႔ (အရစ္က်ေငြေပးေျခစနစ္)ႏွင့္ သူ၀ယ္ႏိုင္ေနၿပီ။
အခုတေလာ COE price ေတြကလဲ က်ေနတယ္လို႔ သူ႔လိုပဲ R.E ျဖစ္ေနသူ၊ ေလာေလာလတ္လတ္
ကားတစ္စီး၀ယ္လိုက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ကို ေျပာထားသည္။ ဒီေတာ့ အဆင္ေျပတုန္း
ကားေလးတစ္စီး၀ယ္၊ကိုယ့္ကားကိုယ္ေမာင္းၿပီး မေလးဘက္ကို ကူးကာသြားလည္လွ်င္
ေကာင္းမလားဟု စဥ္းစားသည္။ ဖူးသစ္စုကိုေတာ့ ဒီအေၾကာင္း မေျပာရေသးေပ။
ဆတ္ပ႐ိုက္(surprise) ျဖစ္ေအာင္ ဆိုၿပီး ႀကံထားသည္။
တျခား ေထြေထြထူးထူး သြားစရာ မရွိေသာအခါ မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စု လုပ္ျဖစ္တာက
တိုပါး႐ိုးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားမည္။ အဲဒီက ျပန္လွ်င္ စီတီးေဟာ သြားမည္။ ဒါမွ မဟုတ္ East
Coast (စကၤာပူ အေရွ႕ျခမ္းရွိကမ္းေျခ) သြားၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကမည္။ ဒီေလာက္ပဲ ျဖစ္သည္။
အဲဒီလိုမွ မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ ဖူးသစ္စုက မင္းမင္း အိမ္လိုက္လာၿပီး တူတူေနၾကသည္။
သူ႔အိမ္လိုက္လာလွ်င္ေတာ့ ဂ်ိမ္းစ္က ဘာမွ မေျပာေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ဦးက ဧည့္ခန္းမွာ
မေနသည့္အတြက္ ဇာတ္လမ္းက အိပ္ယာေပၚတြင္သာ အဆံုးသတ္သြားတာ မ်ားသည္။
အစတုန္းက အိမ္လိုက္လာလို႔ ဂ်ိမ္းစ္ႏွင့္ အန္ကယ္ေ၀ါင္ရွိေနလွ်င္ ဖူးသစ္စုက တျခားတစ္ေနရာကို
သြားရေအာင္ဆိုၿပီး ျပန္ေခၚထုတ္သြားေသာ္လဲ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူမလဲ သိပ္ဂ႐ုစိုက္ေတာ့သည့္ ပံုစံ
မျပေတာ့ပါ။ အခန္းတံခါး ပိတ္ထားလွ်င္ ရတာပဲဆိုသည့္ မင္းမင္း စကားကို နား၀င္
လက္ခံသြားသည္။
တစ္ရက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထံုးစံအတိုင္း တိုပါး႐ိုး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကေန အျပန္ လမ္းမွာ
စကားေျပာလာရင္းႏွင့္ အိမ္ရွင္မ ေကာင္းဆိုသည့္ေတာ့ပစ္ကို ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကသည္။
ေျပာရင္းေျပာရင္းႏွင့္ေတာ့ပစ္က ဟင္းခ်က္သည္မ်ားဘက္ ေရာက္သြားသည္။
"ဒါဆို စုက ဟင္းတင္မကဘူး .. မုန္႔ဟင္းခါးတို႔ ဘာတို႔ပါ ခ်က္တတ္တာေပါ့ …"
"ခ်က္တတ္တာေပါ့ .. ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက စုတို႔က သားအမိႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာ .. ေမေမက
အကုန္သင္ေပးထားတာ … "
"မယံုပါဘူးကြာ .. အိမ္မွာ ဘာမွ ခ်က္စားတာလဲ မဟုတ္ပဲ အျပင္က ၀ယ္စားတဲ့သူကမ်ား ..
မသိတာက်ေနတာမွတ္လို႔ .."
မင္းမင္း အန္ကယ္တင္ေမာင္တို႔ အိမ္အေၾကာင္း သိေနေပမယ့္ မခံခ်င္ေအာင္ စလိုက္သည္။
အန္တီသူဇာက တျခားဟာေတြ ဘာမွ သိပ္မေျပာေသာ္လဲ မီးဖိုခန္း၀င္တာေတာ့
သိပ္မႀကိဳက္ဆိုတာကို ဖူးသစ္စု ျပန္ေျပာထားလို႔ သူသိေနသည္။ တစ္ခါတုန္းက ဖူးသစ္စု
မီးဖိုခန္း၀င္ၿပီး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တာေတာင္ ဟိုဟာလာေျပာ ဒီဟာလာေျပာႏွင့္မို႔ သူမက
ေနာက္ေခါက္ဆြဲေတာင္ မျပဳတ္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာဖူးထားသည္။
"ကိုကိုကလဲ .. အိမ္အေၾကာင္း သိရဲ ႔သားနဲ႔ .. အမွန္ဆို စုလဲ အန္ကယ္မိုး မ်က္ႏွာနဲ႔မို႔ပါ ..
တခါတေလက်ေတာ့လဲကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တျခားသြားေနခ်င္တယ္ …"
"ေအးပါ …ကိုကို သေဘာေပါက္ပါတယ္ .. ဒါနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးက တကယ္ခ်က္တတ္တာလား .."
"အင္း .. ခ်က္တတ္တာေပါ့ …ကိုကို႔လို ေျမာင္းျမေဒၚခ်ဳိကို ေရေႏြးေဖ်ာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ …"
"အမယ္ .. အသားလြတ္ လူကို လာခြပ္ေနတယ္ .. ေျမာင္းျမေဒၚခ်ဳိက ေရေႏြးေဖ်ာတိုင္းရတယ္
ေအာင့္ေမ့ေနလား .. အဲဒီလို ေရေႏြးေဖ်ာတာကိုက ပညာဗ် .. ဘာသိလို႔လဲ …"
"အမေလး .. ေရေႏြးေဖ်ာတာက ပညာဟုတ္လား .. ဟား .. ဟား လို႔ပဲ ရယ္လိုက္ေတာ့မယ္ .. "
"ဒီမွာ ေကာင္မေလး .. မိုးတစ္လံုး ေလတစ္လံုး လုပ္မေနနဲ႔ … ဒါဆို အခု မုန္႔ဟင္းခါး ခ်က္ျပ ..
အရသာရွိတယ္ဆိုရင္ လက္ခံလိုက္မယ္ .."
"အိုေကေလကိုကို .. ခ်က္ျပမယ္ … လိုအပ္တာေတြသာ ၀ယ္ေပး ..ကိုကို႔အိမ္ကေရာ
ျဖစ္တယ္မွတ္လား .."
"ျဖစ္ပါတယ္ … ဂ်ိမ္းစ္က ဘာမွ မေျပာပါဘူး ..ကိုကိုက မီးဖိုထဲ ၀င္ရမွာ ပ်င္းလို႔သာ မခ်က္တာပါ ..
သူတို႔ရွိေနလွ်င္လဲ သူတို႔ကို ေကြ်းလိုက္မယ္ေလ … ျမန္မာအစားအစာ စားဖူးသြားတာေပါ့ ..
စီတီးေဟာသြားၿပီး လိုတာ၀ယ္ၾကမယ္ေလ …"
"ဒါဆိုလဲ သြားၾကတာေပါ့ .. ငါးကေတာ့ အျပန္က်မွ ၀င္၀ယ္မယ္ေနာ္ …"
ႏွစ္ဦးသား သေဘာတူဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ တိုပါး႐ိုး အမ္အာတီဘက္ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကသည္။
အမ္အာတီထဲ ၀င္မယ္လုပ္ေတာ့ ဖူးသစ္စု ရထားစီးကတ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံသိပ္မက်န္ေတာ့လို႔
ပိုက္ဆံထည့္သည့္စက္ကို သြားၿပီး ပိုက္ဆံျဖည့္သည္။ ေရွ႕ကတစ္ေယာက္ ျဖည့္ေနသူ ရွိလို႔
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေနာက္က ရပ္ၾကည့္ရင္း ေစာင့္ေနမိသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ ေယာက်္ားေလး
မ်က္လံုးမို႔ မင္းမင္း ေရွ႕မွာ ရွိေနသူ ေကာင္မေလးကို စိတ္၀င္စားသြားသည္။ အျဖဴမေလးပင္ ….။
မင္းမင္းက ေနာက္ကတည့္တည့္ ရပ္ေနတာမဟုတ္ပဲ ေဘးကိုထြက္ေနရာ
တေစာင္းအေနအထားႏွင့္မို႔ ေကာင္မေလးသည္ ေကာ့ေကရွန္းလို႔ ေခၚသည့္ အျဖဴမစစ္စစ္ေလးမွန္း
လွမ္းျမင္ေနရသည္။ စလံုးလို ႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာ အျဖဴမေတြကို ေတြ႔ရတာ မဆန္းေပမယ့္
ဒီေကာင္မေလးက ျမင္လိုက္တာႏွင့္ မ်က္စိမလႊဲႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေနသည္။ ခါတိုင္း
မင္းမင္း ဖူးသစ္စုႏွင့္ အျပင္ထြက္လို႔ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးေတြကို ေတြ႔လွ်င္ သူျဖတ္ခနဲ
တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ပဲ ၾကည့္ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေကာင္မေလးကိုေတာ့ေတာ္ေတာ္စိုက္ၾကည့္မိသည္။
အျဖဴမေလးသည္ မသာကာ ရွိမွ ဖူးသစ္စု အရြယ္ေလာက္ပင္ ရွိဦးမည္ ထင္သည္။ သို႔ေပမယ့္
အတိုင္းအတာ အရြယ္အစားေတြ အားလံုးကေတာ့ ဥေရာပစံခ်ိန္မီျဖစ္ၿပီး စီးထားေသာ
ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ပါ ေပါင္းထည့္လိုက္ေတာ့ မင္းမင္းအရပ္ထပ္ေတာင္ နည္းနည္းေလး ျမင့္ေနသည္ဟု
ခံစားရသည္။ ႐ံုးဖြင့္ရက္မဟုတ္ပဲ စေန၊ တနဂၤေႏြလို ေန႔မ်ဳိးမွာ အျဖဴေကာင္(မ)ေတြကိုေတြ႔လွ်င္
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၀တ္စားထားၾကတာမ်ားေသာ္လည္း ဒီတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပြဲတက္အ၀တ္အစား
ၾကက္ေသြးေရာင္ dress ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာ့ရွင္းေျပျပစ္ေသာ ေက်ာျပင္တစ္ပိုင္းေလာက္ နီးနီး
ဟင္းလင္းေဖာ္ျပထားေသာ dressသည္ ေရႊအိုေရာင္ ဆံပင္ပိုင္ရွင္ သူမႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီစြာ
ရွိေနသည္။ အရွင္လတ္လတ္ ေဟာလီး၀ုဒ္မင္းသမီး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ရသလိုမ်ဳိး ျဖစ္သည္။
မင္းမင္းက ေငးကာၾကည့္ေနသျဖင့္ ပိုက္ဆံထည့္စက္၏ စကရင္ကို ေထာက္ကာ ေနသည့္ သူမ၏
လက္ဖ်ံတြင္ ေရႊအိုေရာင္အေမြးေလးေတြ ခပ္ေရးေရး ရွိေနသည္ကို ျမင္ရ၏။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့
အေမြးသန္တဲ့ေကာင္မေလးပဲ။ ဒါဆို သူမရဲ ႔ဟိုေနရာဆိုလွ်င္ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိ ..။ ထိုအခိုက္
အျဖဴမေလးသည္ ေနာက္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္တာ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူမက မင္းမင္းတို႔ကို
ျမင္သြားသလို မင္းမင္းတို႔က သူမကို စိုက္ၾကည့္ေနမွန္းလဲ သိသြားသည္။
"Excuse me, ဒါၿပီးလွ်င္ ပိုက္ဆံကို ထည့္လိုက္ရတယ္။ အဲဒါဟုတ္လား ? "
မင္းမင္းက အကဲခတ္ကာ ၾကည့္ေနသူမို႔ screenကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ သူမ ဘာေမးတာလဲ
ဆိုတာကို ခ်က္ခ်င္း ရိပ္မိသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္လဲ သူ႔ပါးစပ္က ဖူးသစ္စုထက္
အရင္ထြက္သြားသည္။
"ဟုတ္တယ္ ... အဲဒါေပၚလာၿပီးရင္ ပိုက္ဆံထည့္လိုက္ေလ .. ခရီးဆံုးသြားရင္ ဒီပို႔ဇစ္ကို
ျပန္အမ္းလိမ့္မယ္ "
မင္းမင္း ႏႈတ္သြက္လွ်ာသြက္ႏွင့္ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ thank you လို႔ေျပာၿပီး လက္ထဲကိုင္ထားသည့္
ပိုက္ဆံကို စက္ထဲထည့္သည္။ ၾကည့္ရတာ ဒီအဆင့္မွာ သူမက မေသခ်ာလို႔ အနားမွာ ရွိတဲ့သူကို
လွမ္းေမးတာျဖစ္ရမည္။ ၀တ္ေကာင္းစားလွ ၀တ္လာၿပီးမွ ဘာျဖစ္လို႔ အမ္အာတီႏွင့္ သြားလဲမသိဟု
မင္းမင္း အေတြးခန္း၀င္မိသည္။ တက္စီပဲ မရလုိ႔လား ဘာလားေတာ့မသိ။
မင္းမင္းကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ေမ်ာသြားသျဖင့္ ဖူးသစ္စုက သူ႔ကို ပုခံုးႏွင့္တိုက္မွ သူမကို
ျပန္လွည့္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ဖူးသစ္စုက ဘာမွ မေျပာပဲ သူ႔ကို ၿပံဳးစိစိႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့
ႏွာဘူးက်သည္ဆိုသည့္အထာႏွင့္ သူမႏွာေခါင္းကို လက္ညိဳးေလးႏွင့္ပြတ္ကာ ေျပာင္ျပသည္။
ေျပာင္စပ္စပ္ မ်က္ႏွာေပးေၾကာင့္ နဖူးကို ထုမယ္ ဆိုၿပီး လက္ရြယ္လိုက္ေသာအခါ အျဖဴမေလူး
ေနရာေရႊ႔သြားၿပီ ျဖစ္သည့္ စက္ေရွ႕ကို ျဖတ္ခနဲ တိုးသြားသည္။ အျဖဴမေလးက
မင္းမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ အျပဳအမူကို ျမင္ၿပီး တစ္ခ်က္ၿပံဳးကာ ျပရင္း အနားက
ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသည္။ ဆြဲေဆာင္မႈရွိသည့္ အၿပံဳးေၾကာင့္ မင္းမင္း ဖူးသစ္စုနားကို ခ်က္ခ်င္း
ကပ္မသြားႏိုင္ပဲ သူမကို လိုက္ေငးၾကည့္ေနမိေသးသည္။
"ကိုကိုကေတာ့ ဘူးတယ္ကြာ … ေကာင္မေလးေတြ ေတြ႔တိုင္း ေငးေနေတာ့တာပဲ .."
"အာ .. စုကလဲ .. ေကာင္မေလးတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ..
အဲဒီတစ္ေယာက္ကေတာ္ေတာ္မိုက္လို႔ပါ ဟ .."
"ဒါနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ဘာလိုလုိ ညာလိုလို ျဖစ္ခ်င္သြားတယ္ေပါ့ …"
"အဲဒီလိုမ်ဳိးႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးကြာ .. စုကလဲ …"
မင္းမင္း စိတ္ထဲမွာ ဘုရားတရင္း ဖူးသစ္စုကို ရွင္းျပရသည္။ ဖူးသစ္စု သူ႔ကို ထဲထဲ၀င္၀င္
သံေယာဇဥ္ရွိမွန္းသိလို႔ သူေတြးေနသည့္ အေတြးေတြသာ ေျပာျပလိုက္လွ်င္ ေနရာမွာတင္
ထသတ္မွာေသခ်ာသည္။ မိန္းကေလးဆိုတာ အူတိုတတ္သည့္ အမ်ဳိးမဟုတ္လား။ သို႔ေပမယ့္
အတူတူ escalatorမွ ဆင္းလာသည့္အခ်ိန္တြင္ ဖူးသစ္စုက သူထင္မွတ္မထားသည့္
စကားတစ္ခြန္းကို ဆိုသည္။
"အင္းေနာ္ .. မိုက္တာေတာ့ေတာ္ေတာ္မုိက္တယ္ .. စုသာ ေယာက်္ာေလးဆိုလဲ ငမ္းမိမွာပါပဲ ..."
ဖူးသစ္စု၏ အမူအယာႏွင့္ စကားေျပာပံုက တမ်ဳိးျဖစ္ေနေပမယ့္ မင္းမင္း ေသခ်ာ မဆန္းစစ္မိပါ။
အမ္အာတီတံခါးက ပိတ္ခါနီး "တီတီ" ႏွင့္ ျမည္ေနၿပီ ျဖစ္လို႔ ကမန္းကတမ္း သူမလက္ကို ဆြဲကာ
အထဲကို ၀င္လိုက္သည္။ ရထားကလဲ သူတို႔ကို ေစာင့္ေနသည့္အလား မင္းမင္းတို႔
အထဲေရာက္သည္ႏွင့္ တံခါးပိတ္သြားသည္။ သူတို႔၀င္လိုက္သည့္ တြဲက ေနာက္ဘက္က်သည့္
တြဲတစ္ခုျဖစ္လို႔ အနည္းငယ္လူရွင္းေနသည္။ သို႔ေသာ္ ထံုးစံအတိုင္း ထိုင္စရာခံုကေတာ့
လူအျပည့္ႏွင့္ပင္။ မင္းမင္း ဖူးသစ္စုလက္ကို ဆြဲ၍ တြဲတစ္ခုႏွင့္တစ္ခုဆက္ထားသည့္ ေခ်ာင္ေလးသို႔
ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ မင္းမင္းက ရထားကိုယ္ထည္ကို မွီကာ ထားခ်ိန္တြင္ ဖူးသစ္စုက
သူရင္ခြင္ထဲေရာက္လာသည္။ ဒါက သူတို႔ႏွစ္ဦး အၿမဲရထားစီးေနၾက ပံုစံ။ တစ္ခါတစ္ခါ
ေရွာပင္းေမာထဲမွ escalator စီးလွ်င္ သူတို႔ႏွစ္ဦးက lovebirds လို႔ ဆိုထားသည့္အတိုင္း
တစ္ဦးမ်က္ႏွာကိုတစ္ဦးၾကည့္ရင္း လိုက္လာတတ္ၾကသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ေတာ့
သူတို႔ႏွစ္ဦးအေၾကာင္းက stomp ထဲပါလာမည္ မသိ။ မင္းမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့
အျပင္ထြက္လွ်င္ ဒါမ်ဳိးေလးေတြ လုပ္တတ္သည္။
မင္းမင္း ဖူးသစ္စု၏ မ်က္၀န္းစိုစိုေလးေတြကို ေငးကာၾကည့္ေနစဥ္ သူ႔မ်က္၀န္းေထာင့္တြင္
အရိပ္တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ မင္းမင္း အၾကည့္ အေျပာင္းအလြဲေၾကာင့္ ဖူးသစ္စုက
ေခါင္းကေလးေစာင္းကာ လိုက္ၾကည့္သည္။ သူတို႔ ေတြ႔လိုက္သည္က ..
အေစာက အျဖဴမေလးသည္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မင္းမင္းတို႔စီးလာသည့္
ရထားတြဲထဲတြင္ပါလာသည္။ မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စုက ရထားတံခါးဘက္ျခမ္းကို ကပ္ကာရပ္ေနၿပီး
သူမက တံခါးဘက္ကို မ်က္ႏွာမူကာ ရွိေနသျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး လွမ္းအၾကည့္တြင္ သူမကလဲ
ျပန္ၾကည့္ေနတာ ေတြ႔ရသည္။ အျဖဴေတြ၏ ထံုးစံအတိုင္း (စတယ္ႀကီးႏွင့္မဟုတ္ပဲ) မင္းမင္းတို႔ကို
ေတြ႔သြားသည္တြင္ မွတ္မိသည့္ သေဘာႏွင့္ ၿပံဳးျပသည္။ ဖူးသစ္စုေတာ့ မသိေပမယ့္
မင္းမင္းကေတာ့ အလိုအေလ်ာက္ ျပန္ၿပံဳးျပျဖစ္သြားသည္။
"ကိုကိုနဲ႔မ်ား ေရစက္လား မသိဘူး .. ျပန္ေတြ႔ျပန္ၿပီ …လွမ္းေတာင္ အထာေပးေနေသးတယ္"
"ဟာ .. စုကလဲ .. ဒါပဲစေနတယ္ …ကိုကိုက စုလိုမ်ဳိး ဆံပင္ေရႊေရာင္ေလးနဲ႔မို႔ပါကြာ …"
မင္းမင္း စကားကို ဘယ္လိုသေဘာေပါက္လဲေတာ့ မသိ၊ ဖူးသစ္စု
သူ႔ဘက္ကိုလွည့္ထားရာမွကိုယ္ကိုေက်ာခိုင္းကာ အျဖဴမေလးဘက္ကို လွည့္သည္။ မင္းမင္းလက္က
နဂိုကတည္းက သူမခါးကို ေပြ႔ဖက္ထားသည့္မို႔ အခုလိုအေနအထားတြင္ သူမ ဆီးစပ္အထက္နားကို
ေရာက္ေနသည္။ ဖူးသစ္စုက သူ႔ကိုမွီထားသျဖင့္ သူမ၏ တင္းအိသည့္တင္လံုးလံုးေလးေတြက
သူႏွင့္လာထိေနသည္။
"ေခ်ာတာေတာ့ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္ေနာ္ ..ကိုကို .. အျဖဴေတြမွာ ေတြ႔တဲ့
အစက္အေပ်ာက္ေတြေတာင္ မေတြ႔ဘူး .."
"အင္း …"
ဖူးသစ္စု ဘာသေဘာႏွင့္ ေျပာေနမွန္း မသိလို႔ မင္းမင္း ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း "အင္း" ပဲ လိုက္သည္။
မ်က္စိကေတာ့ ဖူးသစ္စု နည္းတူ အျဖဴမေလးကို စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမအေၾကာင္းကို
ေျပာေနၾကမွန္း သိလို႔လားေတာ့မသိ။ မင္းမင္းတို႔အတြဲကို အျဖဴမေလးကလဲ ျပန္ၾကည့္ေနသည္။
"ကိုကို ဒါမ်ဳိးေလးေတြ႔ေတာ့ စိတ္မ၀င္စားဘူးလား .. "
"အမ္ …"
"စုက အေကာင္းေျပာတာပါ … ေယာက္်ားေလးေတြမွာ ဖန္တစီ ရွိတတ္ၾကတာ စု သိေနတာပဲကို …"
မင္းမင္း ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သည္။ ဖူးသစ္စု စကားက သူ႔ရင္ကို တိုက္႐ိုက္ထိသည္။ ခ်စ္သူခ်င္းမို႔
ဖူးသစ္စုကို သူ႔အေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေျပာျပဖူးေသာ္လည္း အတိတ္က
တခ်ဳိ႔ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို သူမအား မေျပာျဖစ္ခဲ့ေသးေပ။ မင္မင္း မ်က္လံုးေတြက
အနည္းငယ္ရီေ၀သြားသလို ျဖစ္ၿပီး လုပ္မိလုပ္ရာအျဖစ္ ဖူးသစ္စုကို တိုးလို႔ ေပြ႔ထားမိ၏။ ထိုေရာအခါ
သူမေနာက္ပိုင္းႏွင့္ သူ႔ေရွ႕ပိုင္းက ထိကပ္မႈက ပိုျပင္းလာသည္။
"ကိုကိုေျပာတာ ဟုတ္တယ္ … သူ႔ဆံပင္က်ေနပံုက စုနဲ႔ တစ္ပံုစံထဲပဲ .. စုကို ေနာက္က ၾကည့္လဲ
သူနဲ႔ ဆင္တင္ယိုးမွား ျဖစ္မွာ …"
မင္းမင္း "ဟိုက္"ခနဲ မေအာ္မိေအာင္ သတိထားလိုက္ရ၏။ ဖူးသစ္စု မေျပာခင္ကတည္းက
သူ႔စိတ္ကူးထဲတြင္ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ျဖစ္ေနရာ အခုက်ေတာ့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုကေန ဘာလိုလို
ညာလိုလို အဆင့္ထိ ျဖစ္လာ၏။ သူ႔အေျခအေနကို ပိုဆိုးရြားေစသည္က သူတို႔ႏွစ္ဦး
ရပ္ေနၾကေနရာက တြဲၾကားမို႔ သြားေနသည့္အရွိန္ႏွင့္ MRTကလႈပ္ေနသလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနရာ၊
သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အေနအထားေၾကာင့္ ဖူးသစ္စု၏ ေနာက္ပိုင္းက သူ႔ေရွ႕ပိုင္းအား
(တမင္တကာပဲလားမသိ) ပြတ္ကာေပးေနသလို ျဖစ္သည္။

"ကိုကို ရထားေပၚမွာေနာ္ .. စိတ္လဲထိန္းဦး .."
ဖူးသစ္စုက စသလို၊ ေနာက္သလိုႏွင့္ ေခါင္းကေလးေစာင္း၍ လွမ္းေျပာေသာ္လည္း
တင္အလႈပ္ကိုေတာ့ မရပ္ေပ။ မသိမသာေလး ဆက္လႈပ္ေပးေနေသးသည္။ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ဖြင့္ကာ
ထားသည့္ၾကားမွ မင္းမင္းအေတြးေတြက ဟိုလိုလို ဒီလိုလုိ ျဖစ္လာသည္။
Somerset MRT ေရာက္ေတာ့ အျဖဴမေလး ရထားေပၚမွ ဆင္းသြားသည္။ မဆင္းခင္
မင္းမင္းတို႔ဘက္ကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ကာ ၿပံဳးျပသြားေသးသည္။ ဘာေၾကာင့္
ၿပံဳးသြားသည္ဆိုတာကို analyze မလုပ္ႏိုင္ေသးပဲ "ေရာက္ေတာ့မွာေနာ္" ဆိုသည့္ ဖူးသစ္စု၏
သတိေပးခ်က္ေၾကာင့္ မာေတာင္တက္လာေသာ သူ႔ေကာင္ကို ျပန္စိတ္ေလွ်ာ့ကာ ထိန္းရသည္။
မေလွ်ာ့လို႔လဲ မျဖစ္ ခဏေနလွ်င္ စီတီးေဟာေရာက္လို႔ သူတို႔ဆင္းရေတာ့မွာ ျဖစ္သည္။
ဖူးသစ္စုကလဲ အျဖဴမေလးဆင္းသြားသည္ႏွင့္ သူ႔ကိုေက်ာေပးထားရမွ ခြကာ
ျပန္မ်က္ႏွာမူလာသည္။
"ဘယ္လိုလဲကိုကို .. ဖီးလ္ေတြေတာ္ေတာ္တက္သြားတာလား … ဟီး .. ဟီး .."
"မသိဘူးကြာ .. စုက ေလွ်ာက္ေျပာေနေတာ့ နဲနဲေတာ့ ထူပူသြားတာပဲ …"
"သိသား ..ကိုကိုကသာ လိမ္ခ်င္လိမ္မယ္ ..ကိုကို႔ညီေလးက လိမ္မွမလိမ္တတ္တာ .."
"ေတာ္ၿပီေတာ္ၿပီ …ေတာ့ပစ္ေျပာင္းတာပဲေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ … ဟီး .. ဟီး …"
ဖူးသစ္စု ဘာမွဆက္မေျပာပဲ ရယ္ေန၏။ လွတဲ့သူမ်ား ရယ္လွ်င္ ပို၍ လွသျဖင့္ မင္းမင္း
ေငးသာၾကည့္ေနရသည္။ ငါ့မွာ ဒီေလာက္လွတဲ့ ခ်စ္သူေလး ရွိတာေတာင္ တျခားသူ
စိတ္ကူးယဥ္ေနမိေသးတယ္ဟုလဲ ဘ၀င္မက် ျဖစ္ေနမိေတာ့သည္။
မင္းမင္းတို႔ စီတီးေဟာကေန ပင္နီဆူလာပလာဇာဘက္ ကူးေတာ့ ခါတိုင္းလိုပဲ ျမန္မာပီပီ
လမ္းမႀကီးကို ျဖတ္ကူးလာခဲ့ၾကသည္။ အမွန္ဆို မီးပြိဳင့္ထိ လမ္းေလွ်ာက္သြားၿပီးမွ
လူကူးမီးစိမ္းေစာင့္ကာ ကူးဖို႔ေကာင္းေသာ္လည္း ထိုမီးစိမ္းဖို႔ကိုကေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေစာင့္ရလို႔
ႏွစ္ေယာက္သား လက္ဆြဲကာ ေျပးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မသိလွ်င္ေတာ့ မင္းသားႏွင့္ မင္းသမီး
လက္ဆြဲၿပီး လမ္းမႀကီးကို ျဖတ္ေျပးတာလို႔ေတာင္ ထင္ေနရဦးမည္။ ဒါမ်ိဳးဆိုတာ တကယ္တမ္း
ေျပာရလွ်င္ တရားမ၀င္ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီေနရာမွာက လူတိုင္းက
ဒီလိုမ်ဳိးကူးေနၾကသျဖင့္ အစဥ္အလာလိုေတာင္ ျဖစ္ေနေသး၏။
ျပသနာက လမ္းကူးတုန္းက မတက္ပဲ ဟိုဘက္ျခမ္းေရာက္မွ တက္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။
ႏွစ္ေယာက္သား အျပင္ဘက္တန္းက ေလွ်ာက္လာရင္း ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဖူးသစ္စုက
သူ႔လက္ကိုအသာဆြဲသည္။ တိုးတိုးတိုးတိုးႏွင့္ သူ႔နားနားကပ္ကာ ..
"ကိုကို ၀င္ၾကည့္ရေအာင္ .. "
မင္းမင္း မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ မေခ်ာက ဆက္စ္ေရွာ့ ဆိုသည့္ ဆိုင္ထဲ ၀င္ၾကည့္ခ်င္သည္တဲ့။ သူမ
မ်က္ႏွာကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ႐ုပ္တည္ႏွင့္ သူ႔ကို ျပန္ၾကည့္ေနသည္။
"စု တကယ္ေျပာေနတာလား … ဒီမွာက ဗမာေတြ အမ်ားႀကီးကို ရွက္စရာႀကီး …"
"အို ..ကိုကိုပါတာပဲကို … မသိဘူးကြာ … ၾကည့္ခ်င္တယ္ .. လိုက္ပို႔ .."
ဟိုက္.. ေသာက္ခြ။ မင္းမင္း ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ။ ဖူးသစ္စုကလဲ သူ႔လက္ေမာင္းဆြဲကာ
တလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ၾကည့္ရတာ ေနာက္ေနတာမဟုတ္။
"ဒီေနရာမွ မလုပ္နဲ႔ေလ .. စု .. တျခားမွာ ရွိတာပဲ ..ကိုကို လိုက္ပို႔ေပးမယ္ .. အခုဟာက မုန္႔ဟင္းခါး
ခ်က္ရဦးမယ္ေလ …"
"တကယ္ေနာ္ .. မညာရဘူး …"
"ေအးပါ .. ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ .. တခါထဲ … အိမ္လိုက္လာမွ ေတြ႔မယ္ …"
"အမယ္ .. စုကကိုကို႔လို ဟန္မေဆာင္တတ္ဘူး .. စိတ္ထဲရွိတာေျပာတာ .. သူသာ
ဟိုအျဖဴမေလးကို သေဘာက်လွ်င္က်တယ္ဆိုတာ မေျပာပဲ စိတ္ကူးယဥ္ေနၿပီးေတာ့မ်ား …"
ဗုေဒၶါ …ေတာ့ပစ္က ဒီဘက္ကို ျပန္ေရာက္လာသျဖင့္ မင္းမင္း ပါးစပ္ပိတ္ၿပီး အထဲကို
အတင္းဆြဲေခၚလာရသည္။ ဖူးသစ္စု ေပေစာင္းေစာင္းႏွင့္ သူ႔ေဘးကေန ပါလာသည္။ မင္းမင္း
သံုးထပ္ထိ ဆြဲေခၚလာခဲ့ၿပီး မုန္႔ဟင္းခါး ၀ယ္ဖို႔ ပစၥည္းေတြကို ေရြးေတာ့မွ ဖူးသစ္စု ပံုမွန္အတိုင္း
ျပန္ျဖစ္သည္။ လိုအပ္တာေတြ ၀ယ္ၿပီးေနာက္ သူတို႔ေတြ အခ်ိန္ဆိုင္းမေနေတာ့ပဲ မင္းမင္း အိမ္ကိုပဲ
ေတာက္ေလွ်ာက္ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ အျပန္လမ္းတြင္ေတာ့ ရထားတြဲထဲတြင္ လူမ်ားေပမယ့္
မင္းမင္း တျခားကို မၾကည့္ေတာ့ပါ။ ဖူးသစ္စု၏ သေဘာက ဘာမွန္းမသိလို႔ သူ ေနာက္ထပ္
အရစ္ခံရတာမ်ဳိး၊ စိတ္ေကာက္သြားတာမ်ဳိးလည္း အျဖစ္မခံႏိုင္ေပ။ အိမ္လိုက္လာသည့္
ဇာတ္လမ္း၏ အဆံုးသတ္၌ မင္းမင္းအတြက္ မုန္႔ဟင္းခါး အျပင္ အျခား စိတ္၀င္စားစရာလည္း
ရွိပါေသးသည္။
ဖူးသစ္စု တကယ္ မုန္႔ဟင္းခါး ခ်က္တတ္ပါသည္။ မင္းမင္းက ေဘးကေန
လုပ္တာကိုင္တာကိုၾကည့္ရင္း၊ လိုအပ္သည္ေတြကို ၀င္လုပ္ေပး (အမွန္ကေတာ့ သူမ
ခိုင္းသည္မ်ားကိုသာ လုပ္ေပးျခင္းသာ) သျဖင့္ သြက္သြက္လက္လက္ ျဖစ္ယံုမက
အစီအစဥ္တက်ႏွင့္ ခ်က္သြားသည္ကို ေတြ႔ေနရသည္။ ၾကက္သြန္ဥကိုေတာင္ အရည္ေပ်ာ္သြားမွာ
စိုးလို႔ သပ္သပ္ျပန္ဆယ္ၿပီး ဟင္းေသာက္ပန္းကန္တစ္လံုးထဲ ထည့္ထားကတည္းက မင္းမင္း
အမွတ္ျပည့္ကို ေပးမိသည္။ အရသာက မစားၾကည့္ရေသး၍ မသိေသာ္လည္း အနံ႔ႏွင့္ပင္ အိမ္မွာ
ရွိေနသူ အန္ကယ္ေ၀ါင္ေရာ၊ ဂ်ိမ္းစ္ကပါ လာခ်ီးက်ဴးၾကသည္အထိ ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနသည္ဟု
ဆိုရမည္။ ထမင္းစားပြဲမွာ ထိုင္ၿပီး ေလးေယာက္အတူ စားၾကေတာ့လဲ တကယ္ကို စားလို႔ေကာင္းမွန္း
မင္းမင္းသာမက က်န္သူေတြက ခ်ီးမြမ္းၾကသည္။ ဂ်ိမ္းစ္ကေတာ့ "စု .. နင့္ဖာသာနင္ ဆိုင္ဖြင့္လို႔ရၿပီ"
ဆိုၿပီး ေနာက္ေနသည္။
အစကတည္းက ေျပာခဲ့သလို ကိစၥ၀ိစၥၿပီးၾကေတာ့လဲ ထံုးစံအတိုင္း သူတို႔ႏွစ္ဦး မင္းမင္း၏
စက္ရာခန္းသို႔ ေရာက္လာၾကသည္သာ။ ဂ်ိမ္းစ္ေရာ သူ႔အဖိုးႀကီးပါ ရွိေနသျဖင့္ ဖူးသစ္စုက တံခါးကို
ေသခ်ာေအာင္ ေလာ့ခ်ထားယံုမက မင္းမင္း ကြန္ပ်ဴတာဆီသြား၍ သီခ်င္းေတြပါ ဖြင့္ထားသည္။
ႏွစ္ဦးသား အရွိန္တက္လို႔ အသံေတြ ဘာေတြ ထြက္မိေသာ္ မ်က္ႏွာပူေနရာမွာ စိုးလို႔မွန္း မင္းမင္း
သိပါသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္လဲ ဖူးသစ္စု ဆီမွ အသံကို ပိုမို ထြက္က်လာေစတတ္သည့္
အေပၚကေန တိုက္စစ္ဖြင့္ကာ ကစားျခင္းမ်ဳိးကို သူမလုပ္ပဲ ဖူးသစ္စု၏ ကစားကြက္အတိုင္းသာ
သူကေမွ်ာ၍ လိုက္ကစားသည္။ ဒီလိုေၾကာင့္ပဲလား မသိ၊ ဖူးသစ္စု ပန္းတိုင္ကို ေရာက္သြားသည့္
အခ်ိန္တြင္ မင္းမင္းက အရွိန္တက္ေနတုန္းသာ ရွိေသးသည္။
"ကိုကို မၿပီးေသးဘူးလား …"
"လိုေသးတယ္ … စု "
"ဒါဆိုလဲၿပီးေအာင္ လုပ္ေန … ဘယ္လိုမ်ဳိး လုပ္ခ်င္လဲ .."
"စု ေမာေနၿပီမွတ္လား … လွဲေနလိုက္ေလ ..ကိုကို အေပၚက တစ္လွည့္ေပါ့ .."
မင္းမင္း ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဖူးသစ္စုကို ဖက္ထားရင္းကိုယ့္ကိုလွည့္လိုက္သည္။ လူခ်င္းမကြာသလို
တသားတည္း ျဖစ္ေနသည့္ အေနအထားပါ မပ်က္ ဖူးသစ္စုက ေအာက္က မင္းမင္းက အေပၚကေန
ျဖစ္သြား၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဒုတိယပိုင္း၏ တိုက္စစ္ကို ဦးေဆာင္ကစားသူက မင္းမင္းျဖစ္ၿပီး
ဖူးသစ္စုကေတာ့ မင္းမင္း၏ ေက်ာျပင္ကို သြယ္လ်သည့္ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ႏွင့္
ဖက္တြယ္ထားျခင္း၊ အခ်က္က်က်ႏွင့္ တန္ျပန္ေကာ့ကာေပးျခင္း၊ အားေပးအားေျမႇာက္သည့္
သေဘာႏွင့္ ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလးမ်ား ဖန္ဆင္းျခင္းျဖင့္ ပံ့ပိုးေနသည္။ ထို႕အတြက္ေၾကာင့္လဲ မင္းမင္း
အားသြန္ခြန္စိုက္ ႀကိဳးစားကစားသည္မွာ နဖူးကေခြ်းသည္ ေျခမအထိ မေရာက္ေပမယ့္
မ်က္ခံုးေလာက္အထိေတာ့ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

အပိုင္း ( ၅ ) ကိုဆက္လက္အားေပးၾကပါ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္