Series 15(c)

" ေရျခားေျမျခား သူ႔ဘ၀ " အပိုင္း ( ၃ )

ဇာတ္လမ္း - နတ္သား

"ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ သန္႔စ္ေျပာဖို႔ လိုေသးတယ္ဟုတ္.."
"မလုိဘူး ဆူဇီ .. မင္းက ဒီအတိုင္း ဆက္ဆီပိုျဖစ္ေနတယ္ သိတယ္မွတ္လား ? အျဖဴနဲ႔ အမည္းေလ
"
မင္းမင္းက အမည္း တြင္ စကတ္ကိုေထာက္ျပၿပီး အျဖဴ အေရာက္၌ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကား၍
ဆြဲေထာင္လိုက္သည္။ စကတ္က ေပါင္ရင္းထိ လိပ္တက္သြားၿပီး တကယ္လဲ ျဖဴႏုသည္
အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက ဟၿပဲေလးထြက္လာသည္။ ဆူဇီသည္ သူမကိုသူမ
ေကာင္းစြာျပဳျပင္ထားသည့္ေနရာတြင္ ဒီေနရာလဲပါသည္ ထင္သည္။ ေစာက္ေမႊးေလးေတြက
အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလး အေပၚဘက္တြင္သာ ခြ်န္ခြ်န္ေလးစုေပါက္ေနၿပီး
အဖုတ္၀တစ္၀ိုက္တြင္ေတာ့ ပကတိရွင္းသန္႔ေနသည္။ ဒါမ်ဳိးဆိုလွ်င္ေတာ့ ဂ်ာဖို႔၀န္မေလးသျဖင့္
မင္းမင္း ပိုၿပီးအဆင္ေျပသြားေအာင္ စကတ္ကို ထပ္၍ လိပ္တင္လိုက္ၿပီးမွ သူမ ေပါင္ၾကားကို
မ်က္ႏွာအပ္သည္။ လွ်ာကို တတ္ႏိုင္သမွ် ခြ်န္ေအာင္လုပ္ၿပီး အဖတ္ေလးႏွစ္ခုၾကားကို
ထိုးထည့္လိုက္သည္။
"အိုး .. ေဂါ့ … ရွီး … ရွီး .."
သူမႏို႔ေတြကို စို႔တုန္းက ဖြယုံဖြခဲ့သည့္ သူ႔ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဒီတစ္ခါေတာ့ ဆူဇီက
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ကိုင္သည္။ မင္းမင္းကိုယ္တိုင္လဲ ဒါႏွင့္ပင္ စိတ္ထဲတမ်ဳိးျဖစ္ၿပီး
အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးလ်က္ပစ္သည္။ သူ႔လွ်ာကို အထဲကိုထိုးထည့္ႏိုင္သမွ်
ထိုးထည့္ကာ ေမြေႏွာက္လ်က္သည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လဲ ပါးစပ္ႏွင့္အသအခ်ာေတ့ၿပီး
ဟင္းခ်ဳိေသာက္သလို ရွဴးခနဲျမည္တဲ့အထိ စုပ္ပစ္သည္။ ဆူဇီ ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မည္နည္း။ မင္းမင္း
အေစ့ဖုေလးကိုလဲ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ထိုးကာ ကေလာ္တင္ၿပီး ဆြေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေပါင္တံေတြက
အၿငိမ္မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ လႈပ္ရြလာသည္။ ဒါမ်ဳိးအခ်က္ျပသည္ဆိုလွ်င္ၿပီးခါနီးၿပီဆိုတာ သိေနသျဖင့္
မင္းမင္း အဖုေလးကို လ်က္ေနရင္း လက္ညိဳးကိုအကူေခၚလုိက္သည္။ စြိခနဲေနေအာင္
သူ႔လက္ညိဳးက အထဲကို တိုး၀င္ပစ္လိုက္ၿပီး ခပ္ေကြးေကြးလုပ္ကာ
ေမႊေႏွာက္ပစ္လိုက္သည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ ဆူဇီတစ္ေယာက္ ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲတုန္ကာ
တစ္ခ်ီၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ မင္းမင္း ျပန္ထုတ္လိုက္သည့္ လက္ညိဳးကိုၾကည့္ေတာ့
အရည္ၾကည္ေတြေၾကာင့္ ခြ်ဲေျပာင္ေနသည္။
"သန္႔စ္ .. မင္း .. ငါတကယ္ ေက်းဇူးတယ္ .. မင္းက တကယ္ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ကို ေကာင္းေနတယ္ ..
၀ိုး !!!"
ဆူဇီက အနည္းငယ္ဖြာသြားသည့္ ဆံပင္ေတြကို သပ္ရင္း အေမာသံေလးႏွင့္ ေျပာသည္။ သူမ၏
အေျပာေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ္လည္း မင္းမင္း စိတ္ထဲတြင္ ဘယ္လိုမွ မေနသလို
ျဖစ္ေနသည္။ အင္း .. ငါ ဘာျဖစ္ေနတာပါလိမ့္။
"အရမ္းေကာင္းတာပဲ .. မင္း "
မင္းမင္း သူမေဘးတြင္ ၀င္လွဲလိုက္ေတာ့ ဆူဇီက သူ႔မ်က္ႏွာကို ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ၾကည့္ရင္း
တိုးတိုးေလးေျပာသည္။ မင္းမင္း စိတ္ထဲတြင္ တမ်ဳိးျဖစ္ေနလို႔ ဘာမွ ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္မရွိပဲ
ၿပံဳးယံုသာၿပံဳးေနသည္။ ထိုအခိုက္ ေကာင္မေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီေရာက္လာသည္။
ႁပြတ္ခနဲျမည္ေအာင္ တစ္ခ်က္စုပ္ယူလိုက္ၿပီးေနာက္ ဆူဇီသည္ ဖြဖြေလး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္စီနမ္းကာ
သူ႔ကိုယ္ေပၚကို အနမ္းေတြေရႊ႔သြားသည္။ ၾကည့္ရတာ သူမအလွည့္ဟု ခံယူထားသည္ထင္သည္။
မင္းမင္းအထင္ မွန္ေၾကာင္းကို သူမလက္က သူ႔ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲဖယ္လိုက္သည္ႏွင့္
သက္ေသျပသည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖိုႏွင့္မအထိအေတြ႔အရ ေထာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္သည့္
သူ႔အေကာင္က လကမ႓ာကို ခ်ိန္ရြယ္ထားသည့္အလား မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ေပၚထြက္လာသည္။
"၀ိုး!! မင္းက လက္နက္ႀကီးတစ္ခု ပိုင္ထားတာပဲ "
ဆူဇီထိုင္ေနပံုကကိုယ္ကိုေအာက္သို႔ဆင္းသြားသည္ မဟုတ္ပဲ ေခါင္းကိုသာေရႊ႔သြားသျဖင့္
သူမမ်က္ႏွာကို မျမင္ရပဲ ေနာက္ေက်ာကိုသာ ျမင္ေနရသည္။ မင္းမင္း လိင္တံကို
လက္ႏွင့္လွမ္းကိုင္ၿပီးမွ ေခါင္းကိုေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ ရီေ၀ေ၀အၾကည့္အျပင္
ျဖဴႏုသည့္ လက္ကေလး၏ ဖ်စ္ညႇစ္ထားမႈေၾကာင့္ မင္းမင္းစိတ္အစဥ္သည္ ရရွိလာသည့္
ကာမအရသာတြင္ ျငင္းဆန္မရေအာင္ နစ္ေမ်ာသြားသည္။
"ငါမင္းကို စိတ္မပ်က္ေစခ်င္ဘူးေလ "
ဆူဇီ မ်က္လံုးေလးေတြက အရည္လဲ့ကာ ၿပံဳးသည္။ မင္းမင္းလိင္တံကိုကိုင္ထားသည့္လက္ကမူ
တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ အေပၚေအာက္ကိုဆြဲကာ ဆြေပးသည္။ ၿပီးမွ က်န္သည့္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္
နားနားက ဆံပင္ေတြကို သပ္တင္ကာ ေခါင္းကေလးကို ေစာင္း၍ကိုယ္ကိုအသာေမွာက္ခ်သည္။
ပါးစပ္ေလး ၀ိုင္းကာဟသြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးက လိင္တံ၏ ထိပ္ဖူးကို ငံုမိသား ျဖစ္သည္။
မင္းမင္း သူ႔အလွည့္ျပန္ေရာက္ၿပီဟု သတ္မွတ္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ကိုဆန္႔ထုတ္၍
သူမေခါင္းကိုကိုင္သည္။ အတင္းေတာ့ဖိမခ်ပဲ ထိန္းယံုသာထိန္းၿပီး ဆူဇီ ျပဳစုေပးသမွ်ကိုသာ မွိန္း၍
ခံသည္။ က်န္သည့္လက္တစ္ဖက္ကိုေတာ့ ဒူးတုတ္ကာ ကုန္းထားသလို ျဖစ္ေနသည့္ ဆူဇီ၏
တင္ပါးႏွစ္ဖက္ၾကားကို ေနာက္ကေန ထိုးထည့္ၿပီး အရည္ရႊဲေနသည့္ အဖုတ္ေလးကို
လွမ္းပြတ္ေပးသည္။
"အင္း .. အင္း … အီ … အီ …. အင္း …."
ဆူဇီ အစုတ္ေကာင္းသည္။ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ ထိုးထိုးဆြသလို ေခါင္းကေလးကို နိမ့္လိုက္ႂကြလိုက္
လုပ္ကာလဲ သူ႔လိင္တံကို သူမပါးစပ္ထဲ ၀င္လာေအာင္ ျပဳလုပ္သည္။ မင္းမင္း တကိုယ္လံုး
ဖိန္းရွိန္းတက္လာၿပီး အေၾကာေတြ ေတာင့္တက္လာသည္။ သူ႔ဘယ္လက္ႏွင့္ ထိေတြ႔ေနသည့္
သူမအဖုတ္ကို အားမလိုအားမရ လက္ေစာင္းတိုက္သည္။ စလံုးတ႐ုတ္မ အသားျဖဴသူမို႔
အရည္ကရႊဲလွရာ ခဏေလးအတြင္း၌ပင္ သူလက္ေခ်ာင္းေတြသည္ ခြ်ဲက်ိက်ိ ျဖစ္လာရသည္။
"မင္း .. ငါမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး .. လုပ္ၾကရေအာင္ .."
ရမၼက္ဆႏၵေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလး နီျမန္းေနသလို ျဖစ္သည့္ ေကာင္မေလးသည္ မင္းမင္းလိင္တံကို
ပါးစပ္ထဲမွ ျပန္ခြ်တ္ေပးၿပီးေနာက္ အေပၚက တက္ကာ ေခါင္းအံုးတစ္လံုးကို ျပန္ဆြဲယူသည္။
မင္းမင္းလဲ စိတ္တက္ႂကြေနၿပီမို႔ အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ ခြ်တ္ပစ္ထားသည့္
သူ႔ဂ်င္းေဘာင္းဘီအိတ္ထဲႏိႈက္ကာ ကြန္ဒြန္ကိုယူ၍ ေဖာက္စြပ္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို
ကားေပးကာ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသည့္ ဆူဇီ၏ ေပါင္ခြဆံုနားတိုး၍ ကပ္သည္။ ဆူဇီက အလိုက္သင့္
သူမေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ေပါင္ေပၚထပ္ခ်ိတ္ကာ ေနရာျပင္ေပးသည္။ ဒီေတာ့ မင္းမင္း
လုပ္ရသည္က မာေတာင္ေနသည့္ သူ႔လိင္တံကို မဟတဟေလး ျဖစ္ေနသည့္ အ၀ေလးထဲ
ႏွစ္ထည့္လိုက္ရျခင္းသာ။
"ျဗစ္ .. အင့္ … အင့္ … အ .. ဟင္း .. ဟင္း .."
အရမ္းႀကီးေခ်ာင္ အရမ္းႀကီးက်ပ္ေနသည္ မျဖစ္ပဲ သူ႔လိင္တံထိပ္က တင္းတင္းစီးစီးေလးႏွင့္
အဆင္ေျပေျပ ၀င္သြားသည္။ ေခါင္း၀င္သြားသည့္ေနာက္ မင္းမင္း ေကာင္မေလး၏
ေျခခ်င္း၀တ္ႏွစ္ခုကို အသာဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို ႂကြကာ တအိအိ ဖိသြင္းသည္။ ဆူဇီ၏
မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကိုလဲ မလြတ္တမ္း အကဲခတ္ကာ ၾကည့္သည္။ ေကာင္မေလးသည္
သူ႔ထိပ္၀င္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ပါးစပ္ေလးဟ မ်က္လံုးေလး၀ိုင္းသည္။ လိင္တံထိပ္ကအထဲကို
ေရာက္ၿပီး ဆက္ထိုးသြင္းခ်ိန္တြင္ မ်က္ႏွာေလးက မဲ့သည္။ လိင္တံတစ္၀က္ေက်ာ္လို႔
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ မ်က္လံုးေတြက ရီေ၀သည္။ အဆံုးထိ၀င္သြားခ်ိန္တြင္
မ်က္လံုးေလးေတြ မပြင့္ေတာ့ပဲ မွ်င္းမွ်င္းေလး အသက္ရွဴကာေနသည္။ မင္းမင္း ဘာမွ
ေျပာမေနေတာ့ပဲ လုပ္စရာ ရွိတာသာ လုပ္ေတာ့သည္။
"စြတ္ .. ဖြတ္ .. စြတ္ … ဖြတ္ .. အင့္ … အင့္ … အီး .. အီး .."
မွန္မွန္ႀကီး ၀င္ထြက္ေနသည့္ မင္းမင္း၏ လိင္တံေၾကာင့္ ဆူဇီတစ္ေယာက္
တလႈပ္လႈပ္တရြရြျဖစ္ေအာင္ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ေပးၿပီး ခံသည္။ အရည္ေတြရႊဲေနမႈေၾကာင့္
သြင္းရထုတ္ရတာအဆင္ေျပၿပီး ဆူဇီအဖုတ္က လုပ္လို႔ တအားေကာင္းေနသည္။ သို႔ေသာ္
မင္းမင္းရင္ထဲတြင္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက ေပ်ာက္ဆံုးေနေလသည္။ ဒီေလာက္လွတဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ တလူးလူးတလြန္႔လြန္႔ျဖစ္ကာ သူႏွင့္တက္ညီလက္ညီ ကာမအရသာကို
ခံစားေနေပမယ့္ သူ႔ရင္ထဲတြင္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္မရွိ။ မီးမလာသည့္ ရပ္ကြက္ကို
အဲယားကြန္းဆင္မလားဟု လာကမ္းလွမ္းတာခံရသလို အဓိပၸါယ္မဲ့ကာေနသည္။ မင္းမင္း
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ပင္ အရွိန္ျမႇင့္ကာ ေဆာင့္သည္။
ေဘာင္ဘင္ခတ္ေနသလို လႈပ္ခါေနသည့္ ဆူဇီ၏ ႏို႔ထြားထြားေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ဆြဲကိုင္ၿပီး
ဆက္တိုက္ဖိေဆာင့္သည္။
"အိုး .. ဂြတ္ .. ရက္စ္.. ရက္စ္ .. ကမ္းမြန္း .... အဂန္း .. အဂန္း .. အင့္ ... အင့္ .."
ဆူဇီသည္ အရွိန္တက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ထုတ္ေဖာက္ကာ ညည္းၿပီး မင္းမင္းကို
အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳသည္။ သူမ၏ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလဲ ကားႏိုင္သမွ် ကားေပးထားသည္။
ေကာ့ႏိုင္သမွ်လဲ ေကာ့ေပးထားသည္။ မင္းမင္း လိင္တံတေလွ်ာက္ ပူတက္လာၿပီး သူ တအီးအီး
ေအာ္ညည္းမိကာ ဖိဖိေဆာင့္ပစ္လိုက္သည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ မေရွာင္းမေႏွာင္း ဆူဇီ
ေခါင္းေလးေမာ့တက္ၿပီး ပါးစပ္ေလးဟကာ တုန္ခါသြားသည္။ မင္းမင္းကိုယ္တိုင္လဲ သူ၏ ခါးႀကီးကို
တြန္႔ခနဲေနေအာင္ ေကာ့ပစ္လိုက္ၿပီး သုတ္ရည္ေတြကို
ပန္းထုတ္သည္။ကိုယ္ကိုေတာင့္၍ထိန္းမထားေတာ့ပဲ ဆူဇီအေပၚကို ေမွာက္ခ်ကာ သူမပါးနားကပ္၍
အေမာေျဖရသည္။ ဆူဇီကေတာ့ သူ႔လည္တုိင္ကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဖက္ထားရင္း
ေနာက္တစ္ဖက္က သူ႔ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သပ္ေနေလသည္ ….။
"ငါ ေရသြားခ်ဳိးလိုက္ဦးမယ္ .. မင္း လိုက္ဦးမလား? "
အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ စီးကရက္ တစ္လိပ္စီကို တစ္၀က္ေလာက္က်ဳိးေအာင္ ေသာက္ၿပီးေနာက္ ဆူဇီက
ကုတင္ေပၚက ထသည္။ ေျပျပစ္လွပသည့္ အလွက အ၀တ္အစားမဲ့ေနသည့္ သူမကိုယ္ေပၚတြင္
အရွင္းပတိ အခ်ဳိးက်က် ရွိေနသည္။ "ေဟ့ေကာင္ … မင္းမင္း … ဒီေလာက္လွတဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ မင္းစိတ္ကူးထဲက အတိုင္းျဖစ္တာေလ။ မင္း ေပ်ာ္သင့္ပါတယ္ကြာ"။
မင္းမင္းကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ အတင္း ျပန္ထိန္းေက်ာင္းၿပီး ကုတင္ေပၚက လူးလဲထသည္။ အင္း ..
သူမအႀကံမဆိုးဘူး။ ေရခ်ဳိးလိုက္တယ္ဆိုလွ်င္ လန္းသြားမွာပဲ။ သူကိုယ္တိုင္ လိင္တံတစ္၀ိုက္
စီးကပ္စီးကပ္ ျဖစ္ေနမႈေၾကာင့္ ေရလဲေဆးခ်င္ေနသည္။
ဆူဇီႏွင့္ ေရအတူခ်ဳိးျဖစ္သျဖင့္ မင္းမင္း အရံႈးမရွိလိုက္ပါ။ တဖြားဖြား က်ေနသည့္ ေရပန္းေအာက္တြင္
ႏွစ္ဦးသား ဖက္ရမ္းနမ္းရံႈ ႔ျဖစ္ၾကၿပီး မင္းမင္း၏ လိင္တံကို ေနာက္ထပ္ ဘလိုးေဂ်ာ့ထပ္ေပးသည္။
တစ္ခ်ီၿပီးထားၿပီမို႔ မင္းမင္းအေကာင္က မာယံုသာမာၿပီးၿပီးတဲ့အထိေတာ့ မေရာက္လိုက္ေခ်။ ဆူဇီ၏
ေခါင္းကို စုပ္ကိုင္ၿပီး အားရပါးရ ဖိေဆာင့္လိုက္လွ်င္ေတာ့ၿပီးသြားႏိုင္ေသာ္လဲ သူမသာ လက္မခံလွ်င္
အေကာင္းခ်ည္းကေန မေတာ္တရားလုပ္ပါတယ္ ျဖစ္သြားႏိုင္လို႔ သူ ဒီအတိုင္းပဲ ျပန္ထြက္ခဲ့သည္။
ဆူဇီက မျပန္ဘူးဟု ေျပာသျဖင့္ မင္းမင္း အ၀တ္အစားေတာ့ ၀တ္မေနေတာ့ပဲ ေရကို ေျခာက္ေအာင္
သုတ္ၿပီးေတာ့သာ ေစာင္ကို ရင္ပတ္ထိေရာက္သည္ အထိ လႊမ္းထားလိုက္သည္။
တေအာင့္ေနေတာ့ ဆူဇီျပန္ထြက္လာၿပီး သူ႔နည္းတူ ေစာင္ေအာင္တိုး၀င္လာသည္။
အေမာေျပေတာ့ အေမာသစ္ စသည္လို႔ပင္ ေျပာရမည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဆူဇီကိုယ္တိုင္က
စိတ္လိုက္လက္ရႏွင့္ စသည္မို႔ သူမကပင္ အစစအရာရာ ဦးေဆာင္သြားသည္။ ကြန္ဒြန္းတပ္က အစ
သူမဖာသာသူမလုပ္ၿပီး ေဆာင့္ေတာ့လဲ သူမက အေပၚက တက္၍ေဆာင့္သည္။
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကားလို႔ သူမ ေျခကုန္လက္ပန္းက်သလို ျဖစ္သြားမွ မင္းမင္းက
ပြဲသိမ္းလုပ္ေပးရသည္။ ဒါကေတာ့ သိပ္မခက္ေတာ့။ မင္းမင္းကိုယ္တိုင္လဲ စိတ္ကိုတင္းကာ
ထိန္းမထားခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ေလးဘက္ေထာက္ကာ ကုန္းထားေပးသည့္ ဆူဇီေနာက္တြင္
ေနရာယူၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ပစ္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ငါးမိနစ္ေတာင္ မေရာက္ေတာ့။
ပထမအႀကိမ္တုန္းက စီးကရက္ေသာက္တာ တစ္၀က္မက်ဳိးခဲ့ေပမယ့္ အခု ဒုတိယအႀကိမ္ကေတာ့
တစ္ေယာက္တစ္လိပ္စီ ကုန္ေအာင္ ဖြာမိၾကသည္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္
ပကတိကိုယ္လံုးတီးႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ေနၾကသည့္တိုင္ေတာ့ပစ္ေတြသည္ မထိတထိ
စကားေတြမဟုတ္ေတာ့။ စလံုးအေၾကာင္း၊ အလုပ္အေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္း စသည့္
ဟိုဟိုဒီဒီေတာ့ပစ္ေတြသာ ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ဦးသား တုိင္ပင္ထားသည့္အလား ထုတ္ေဖာ္မေျပာေပမယ့္
သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အျဖစ္ကို တစ္ညတာပဲ ဟု သတ္မွတ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။
အဲဒီညက သူတို႔ႏွစ္ဦး ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမြ႔ယာႀကီးတြင္ အတူအိပ္မိၾကေပမယ့္
႐ိုမန္႔ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို ဆူဇီက သူ႔လက္ေမာင္းကို ေခါင္းအံုးတာတို႔၊ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္တာတို႔
မရွိခဲ့ပါ။ သူ႔ကိုေက်ာေပးကာ အိပ္ေနသည့္ ဆူဇီ၏ ေနာက္ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း အကယ္၍မ်ား
သူမေနရာမွာသာ ဖူးသစ္စု ဆိုရင္ေကာဟု မင္းမင္း ေတြးမိသည္။ ထိုေရာအခါ သူ႔ရင္ပတ္ထဲတြင္
ေပ်ာက္ဆံုးေနသည့္ အဓိပၸါယ္သည္ အေၾကာင္းအရာတမ်ဳိးႏွင့္ ျပန္လည္၍ ကိုယ္ထင္ျပသည္။
ထိုအရာသည္ အျခားမဟုတ္။ စကားလံုးႏွစ္လံုးရွိသည့္ "အခ်စ္" ဆိုသည့္ အရာသာ
ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
*** *** ***
"ဦးေလးႀကီး ..."
ဖုန္းထဲမွ အသံက လြင္လြင္ေလးေပမယ့္ မင္းမင္း တြန္႔သြားသည္။
"ေဟ .. ဘယ္သူ႔ေခၚတာလဲ ..."
"ဟီး ... ဟီး .. ဖုန္းဟိုဘက္က အကိုမင္းမင္းဆိုတဲ့ ဦးေလးႀကီးကို ေခၚတာ .."
"အမယ္ .. ငါက အဲဒီေလာက္ အသက္မႀကီးေသးပါဘူး ဟ .. လူပ်ဳိႏုႏုထြတ္ေလး ရွိေသးတာ ..."
"ဟာ .. ဟ .. သူကို႔သူ လူပ်ဳိႏုႏုထြတ္ထြတ္တဲ့ .. ဘာလဲ ယရစ္နဲ႔ၿပိဳတဲ့ လူၿပိဳလား ... "
"ေတာ္ၿပီ ေကာင္မေလး ... စမေနနဲ႔ေတာ့ .. ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ ..."
"အယ္ .. ကိစၥရွိမွ ဆက္ရမွာလား ...ေတာ္ၿပီ ဒါဆို မဆက္ေတာ့ဘူး ..."
ဖူးသစ္စု အသံက စိတ္ေကာက္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားသည္။ မင္းမင္း ကမန္းကတမ္း ေခ်ာ့ရသည္။ သူလဲ
အခုတေလာ ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ေတြ႔မွေတာ္ေတာ္ေတာင္ ေခ်ာ့တတ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
"ေဟး .. စု ... စတာေနာ္ .. စိတ္မေကာက္ရဘူး .. အကိုေတာင္မွ ခနေနလွ်င္ ဖုန္းဆက္မလို႔
စဥ္းစားေနတာ .."
"ဘာအခုမွလဲ ... စုက သတိရလို႔ ဆက္တာကို ... ေနပါဦး စုဆီ ဆက္မလို႔ဆိုတာေရာ ကိစၥရွိလို႔လား
.."
"ရွိတာေပါ့ .. တကယ့္အေရးတႀကီး ကိစၥကို ရွိတယ္ .."
"အင္း ... ဘာကိစၥ .."
"ဒီေန႔ ညေနအားလွ်င္ ထမင္းစားရေအာင္ လာေခၚမလို႔ .."
"ဒါမ်ား ..."
ဖူးသစ္စုက ဘာမွမထူးျခားသည့္ အသံႏွင့္ ေျပာသည္။ မင္းမင္း ဖုန္းေျပာေနရင္း ၿပံဳးသြားသည္။
ေကာင္မေလးရယ္ ...။ မင္း အဲဒီ "ဒါမ်ား" ဆိုတာကို ညေနက်လွ်င္ ေျပာႏိုင္လား
ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့။ကိုယ့္ရင္ထဲက စကားတစ္ခြန္းကို ၾကားလွ်င္ မင္း ဘယ္လိုေနမလဲ
သိခ်င္လိုက္တာ။ မင္းမင္း စဥ္းစားရင္းႏွင့္ပင္ ရင္တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာသည္။ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲ
သူအံ့ၾသမိသည္။
မင္းမင္း ဘ၀တြင္ "အခ်စ္"ဆိုတာႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူတစ္ႀကိမ္တည္း ခံစားခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုစဥ္က
သူသည္ အခ်စ္၌ေပ်ာ္၀င္ကာ အခ်စ္ကို အရူးအမူးကိုးကြယ္ခဲ့ၿပီး ကမ႓ာႀကီးသည္ အခ်စ္ႏွင့္
လည္ပတ္ေနသည္ဟုေတာင္ သူထင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကံၾကမၼာဆိုသည့္ သေကာင့္သားက
သူ႔ဘက္မွာ မရွိခဲ့ပါ။ ကံၾကမၼာ၏ လွည့္ကြက္တစ္ခ်က္တြင္ သူသည္ အခ်စ္တြင္ က်ရႈံးၿပီး အခ်စ္၏
သားေကာင္ျဖစ္ကာ အခ်စ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ရင္နင့္ေအာင္ ခံစားခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆံုး
မိမိက်င္လည္ရာ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ မေနခ်င္ေတာ့ေလာက္သည္အထိ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရသျဖင့္ စလံုးကို
ေလ့လြင့္ကာ ေရာက္လာခဲ့သည္ဟု ေျပာလွ်င္လဲ ရႏိုင္ပါသည္။
သို႔ေပမယ့္ ဒါေတြအားလံုးသည္ ဖူးသစ္စုႏွင့္ မေတြ႔ခင္က အထိသာ မွန္ကန္ခဲ့သည္။ Orchard တြင္
မင္းမင္း ဆူဇီႏွင့္ တစ္ညတာေတြ႔ခဲ့ၿပီးေနာက္ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့သည္။ ဆူဇီလိုမ်ဳိး
စလံုးမေခ်ာေခ်ာေလးႏွင့္ကိုယ္ခ်င္းထပ္ကာ ရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့သည္တိုင္ ဘာျဖစ္လို႔ ခါတိုင္းလို
ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ျဖစ္မေနရတာလဲဆိုသည့္ ေမးခြန္းကို သူ႔ႏွလုံးသားအား သူျပန္ေမးခဲ့သည္။
ထိုေမးခြန္း၏ အဆံုးသတ္၌ သူ႔ႏွလံုးသားသည္ သူ႔ကို တိတ္တိတ္ေလး ရင္ခုန္စြာ ျပန္ေျဖခဲ့သည္။
ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာ ေကာင္းစြာပင္ သူ႔ရင္ခုန္သံေတြသည္ "ဒိတ္ .. ဒိတ္ .. ဒိတ္ "ျမည္ရမည့္အစား
"စု .. စု .. စု "ဟု ျမည္ေယာင္ေနသည္။ မင္းမင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ခ်ခဲ့ပါသည္။
ဒီၾကားထဲ သူႏွင့္ ဖူးသစ္စု ႏွစ္ႀကိမ္အျပင္မွာ ေတြ႔ၿပီးၿပီ ျဖစ္သည္။ ႐ုပ္ရွင္ကားတစ္ကားကိုလဲ
ႏွစ္ေယာက္တည္း အတူ ၾကည့္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ျဖစ္ယိုးျဖစ္ေနၾက ျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္ တြက္ၾကည့္လွ်င္
မင္းမင္းအတြက္ေတာ္ေတာ္ေလး အေျခအေနေကာင္းေနသည္ဟု ဆိုရမည္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဒီေန႔ေတာ့
သူဖြင့္ေျပာေတာ့မည္ဟု ႀကံထားသည္။ ဖူးသစ္စုက စၿပီး မေခၚရင္ေတာင္မွ သူက ဆက္ၿပီး အျပင္မွာ
ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းမည္ဟု တကယ္ကို စဥ္းစားထားသည္။ မင္းမင္း ဖူးသစ္စုဆီမွ ညေနစာ
စားဖို႔ခြင့္ျပခ်က္ရသည္ႏွင့္ အစီအစဥ္ေတြ အေျပးအလႊားဆြဲသည္။
ညေန ဆိုက္ကထြက္လာေတာ့ မင္းမင္း တိုးပါး႐ိုးအိမ္ကို အရင္ျပန္သည္။ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး
လူငယ္ဆန္ဆန္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင့္ ESPRIT တီရွပ္အျဖဴေလးကို ၀တ္လာခဲ့သည္။ ဒီအကၤ်ီေလးကို
ဟိုတစ္ေန႔က ၀တ္သြားတုန္းက ဖူးသစ္စုက မိုက္သည္ဟု ေျပာထားတာ သူမွတ္မိေနလို႔ ျဖစ္သည္။
မင္းမင္း ဖူးသစ္စု ေစာင့္ေနရမွာစိုးလို႔ တက္စီပဲ စီးလာခဲ့သည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဖူးသစ္စု
ဆင္းမလာေသးသည္ႏွင့္ ဆင္၀င္နားတြင္ ရွိသည့္ ေရကန္ေလးေဘးမွာ ေမြးထားသည့္
ငါးေလးေတြကို ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
"ၾကာၿပီလား … အယ္ …"
ႂကြႂကြရြရြေလး ထြက္လာသည့္ ဖူးသစ္စုသည္ သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးမွ အာေမတိတ္သံေလးျပဳကာ
သူ၀တ္လာတာကို ၾကည့္သည္။ မင္းမင္း သူမထက္ဦးေအာင္ လွမ္းစသည္။
"စုက အကို ၀တ္တာ လိုက္၀တ္ထားတာ .."
ဖူးသစ္စုသည္ ရင္ပတ္တြင္ "MANGO" ဆိုၿပီး ေရးထားသည့္ တီရွပ္အျဖဴလြလြေလးကို သူ႔လိုမ်ဳိး
ဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင့္ တြဲကာ ၀တ္ထားသည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက ရွိတ္ေဖာ္သည့္ အက်ပ္မို႔
တင္လံုးလံုးက်စ္က်စ္ေလးေတြေရာ၊ သြယ္လ်ေျဖာင့္စင္းသည့္ ေပါင္တံေတြကိုေရာ ပံုေဖာ္ကာ
ျပေနသည္။ မင္းမင္း တက္စီငွားဖို႔ ကြန္ဒိုအျပင္ဘက္ထြက္လာေတာ့ ဖူးသစ္စုနားကို
တုိးတိုးေလးကပ္ကာ ေျပာသည္။ ဖူးသစ္စုက သူေျပာတာၾကားေတာ့ မ်က္ႏွာေလးနီသြားၿပီး
သူ႔လက္ေမာင္းကို ဖုန္းအိတ္ေသးေသးေလးနဲ႔ ႐ိုက္သည္။ မင္းမင္းေျပာလိုက္သည္က ..
"စု … တီရွပ္က Mango ဆိုၿပီး ေရးထားတာ မွားေနတယ္ .. အမွန္က ဆန္းကစ္ လို႔ ေရးရမွာ သိလား
…"
ဟုတ္ပါသည္။ တီရွပ္ေအာက္မွ ႂကြားႂကြား၀င့္၀င့္ ေထာက္ကာအေရွ႕ဘက္ကို
ေဖာင္းေဖာင္းေလးထြက္ေနသည့္ ရင္ႏွစ္မႊာသည္ ေရွာက္ခ်ဳိသီး အႀကီးစားအရြယ္ေလာက္ ရွိမွာ
ေသခ်ာသည္။ မင္းမင္း တခါတခါ ၾကည့္ရင္းႏွင့္ေတာင္ အသည္းယားရသည္။
ကဲ ေရာက္ၿပီ ဆင္းေတာ့ ဆိုၿပီး မင္းမင္းက ေျပာေတာ့ "တကယ္ ဒါႀကီး စီးရမွာလား၊ အႀကီးႀကီးပဲ"
ဆိုၿပီး ဖူးသစ္စုက ေျပာသည္။ ကားတံခါးဖြင့္ၿပီး ဆင္းေတာ့ သူက တက္စီသမားကို
ပိုက္ဆံေပးေနသျဖင့္ ကားထဲက မထြက္ျဖစ္ေသး။ ကားေပၚကေန ေခါင္းကေလးကို ငံု႔ကာ
အျပင္အထြက္ သူမကိုယ္ကို ခပ္ကုန္းကုန္းေလးျဖစ္သြားသျဖင့္ လံုးက်စ္သည့္တင္ေတြက မင္းမင္းကို
ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲကေန မ်က္စပစ္ျပသြားသည္။ လက္ေတာင္ တုန္သြားသျဖင့္ တက္စီသမား
ျပန္အမ္းသည့္ အေႂကြတစ္ေစ့က လက္ထဲကေတာင္ ျပဳတ္က်သည္။ မင္းမင္းကိုယ့္ဖာသာကိုယ္
ရယ္ခ်င္သြား၏။ ငါ့ႏွယ့္ေနာ္ …
World Tallest Flyer ဟုေျပာရမည့္ observation wheelသည္ စကၤာပူ၏ အထင္ကရ
အိုင္ကြန္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေျမျပင္ကေန 165 မီတာ ျမင့္ေသာ ဒီဘီးႀကီးသည္ တကယ္ေတာ့
မင္းမင္းတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘုရားပြဲမ်ားတြင္ ေတြ႔ရေလ့ရွိသည့္ ခ်ားရဟတ္အႀကီးစားႀကီးပင္။
မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စု ညစာစားဖို႔ အခ်ိန္ကို ဖယ္ၿပီး လက္မွတ္ကို ႀကိဳ၀ယ္ထားလိုက္သည္။
လက္မွတ္ရၿပီဆိုေတာ့မွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ညစာအတူစားၾကသည္။ မင္းမင္းက အႀကံႏွင့္မို႔
ညစာစားေနခ်ိန္အတြင္း တျခားအေၾကာင္းေတြသာ ေျပာသည္။ ဖူးသစ္စုကို စပ႐ိုက္ျဖစ္ေစခ်င္လို႔
သူမကို ရည္းစားစကားေျပာေတာ့မည္ဆိုသည့္ အေၾကာင္း အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မျပ။ ဘယ္လိုပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ဖူးသစ္စုကေတာ့ အေတြ႔အႀကံဳ အသစ္အဆန္းတစ္ခုကို ႀကံဳေတြ႔ရေတာ့မည္မို႔ တခ်ိန္လံုး
ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္။ သူ႔ကိုေတာင္ လိုက္ေနာက္ေနေသးသည္။
မင္းမင္းအတြက္ ကံေကာင္းသည္ဟု ေျပာရမည္။ သူတို႔ေနရာက်တဲ့ capsule (အိမ္ေလး) တြင္
သူတို႔အျပင္ အဖိုးႀကီး၊ အဖြားႀကီး စံုတြဲတစ္တြဲသာ ရွိသည္။ အျဖဴေတြျဖစ္ၿပီး ၾကည့္ရတာ သူတို႔လဲ
စလံုးေရာက္လို႔ အမွတ္တရအျဖစ္ လာစီးၾကတာ ျဖစ္မည္။ အဖိုးႀကီးႏွင့္ အဖြားႀကီးသည္
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးလက္ဆြဲကာ ထိုင္ေနၾကၿပီး မင္းမင္းတို႔ ၀င္လာေတာ့ ၿပံဳးၿပီး ႏႈတ္ဆက္သည္။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ရွိၾကသည့္ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးအတြဲကိုၾကည့္ကာ
မင္းမင္း ဒါက သူ႔အတြက္ နမိတ္ေကာင္းလို႔ ယူဆသည္။ စုရယ္ …. မင္းရဲ ႔လက္ကိုကိုယ္ဒီလိုမ်ဳိး
အသက္အရြယ္ထိကိုင္တြယ္ခြင့္ရလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ ကြယ္ …။
ေလးေယာက္ထဲပါၿပီး အတြဲကိုယ္စီလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ မင္းမင္းတို႔ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ
ဓါတ္ပံု႐ိုက္ျဖစ္ၾကသည္။ အဖိုးႀကီးက သူတို႔အလွည့္ၿပီးလို႔ မင္းမင္းတို႔ကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္ေပးေတာ့
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္က မထိတထိျဖစ္ေနလုိ႔ "မရွက္နဲ႔ေလ" ဆိုၿပီးေတာ့ေတာင္
စေနေသးသည္။ မင္းမင္းက "we’re just friends" ဆိုၿပီး ရွင္းျပေတာ့ အဖြားႀကီးက "Really? "
ဆိုၿပီး မ်က္ခံုးပင့္၍ ေမးသည္။ ဖူးသစ္စုကေတာ့ ပါးစပ္ကို လက္ကေလးႏွင့္ ပိတ္ကာရပ္ေနသည္။
ဆယ့္ငါးမိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္၊ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ မင္းမင္းတို႔ ပါလာသည့္ capsule က
ထိပ္ဆံုးကိုေရာက္လာသည္။ မင္းမင္း ဖူးသစ္စုနားကို တိုးသြားသည္။
"စု …"
ဖူးသစ္စုက အျပင္ကိုေငးေနရာမွ သူ႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္သည္။ အကိုမင္းမင္း၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္
ပံုမွန္လို မဟုတ္ပဲ တည္ၾကည္ေလးနက္သည့္ အသြင္က အထင္းသားေပၚေနသည္။
"အကိုတို႔ အခုလို flyer ရဲ ႔အေပၚဆံုးကို ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အကို စုကို
စကားတစ္ခြန္းေျပာခ်င္တယ္ .."
"ရွင္ !!! .."
ဖူးသစ္စု ရင္ထဲ "ဒိတ္"ခနဲ ျဖစ္သည္။ အကို .. သူ .. သူ .. ငါ့ကို …။ တစ္ေန႔ ဒါမ်ဳိး ျဖစ္လာမည္ဟု
တြက္ထားၿပီး ျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ျဖစ္လာေတာ့ သူမ ထိန္းမရေအာင္ ရင္ခုန္မိသည္။
ထိုအခိုက္ မင္းမင္း၏ အသံက ေပၚလာသည္။
"စုကို .. အကို သိပ္ခ်စ္တယ္ …"
လွ်ပ္စီးတစ္ခ်က္ လက္လိုက္သည္ဟု ဖူးသစ္စု ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ .. မဟုတ္ပါ။
သူမႏွလံုးသားထဲမွာ လွ်ပ္စီးလက္သလို "လင္း" သြားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ Flyerသည္ တေရြ႔ေရြ႔ႏွင့္
လည္ပတ္ေနသျဖင့္ ေအာက္ကို ျပန္လည္၍ ေရြ႔လ်ားေနေလၿပီ။ သို႔ေသာ္ ဖူးသစ္စု၏ ႏွလံုးသားသည္
ရင္ခုန္သံႏွင့္အတူ ေလထဲမွာ လြင့္ကာ ေအာက္ကို ျပန္မက်ဘူးလို႔ ထင္ေနရသည္။
"စုကို အကို ဒီစကားေျပာခ်င္ေနတာ ၾကာပါၿပီ .. အခြင့္အေရးယူတယ္လို႔ ထင္မွာ စိုးလို႔သာ
ၿမိဳသိပ္ေနခဲ့တာပါ .. ဒါေပမယ့္ ဖြင့္မေျပာပဲေနေလေလ .. အကုိခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာက ပိုၿပီးေတာ့
တိုးလာေလေလ ျဖစ္လို႔ အရဲကိုးၿပီး ဖြင့္ေျပာတာပါ .. စုရဲ ႔အကို႔အေပၚ သေဘာထားကို သိပါရေစ .."
မင္းမင္း စကားဆံုးေတာ့ ဖူးသစ္စု ၿပံဳးသည္။ အကိုသည္ေတာ္ေတာ္ေတာ့ လည္သည့္လူ။ သူမကုိ
စိတ္ၾကည္ႏုးေအာင္၊ ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ၿပီးမွ ေျပးမထြက္သြားႏိုင္သည့္ ေနရာတြင္ ရည္းစားစကားကို
ေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ တခါထဲလဲ အေျဖေတာင္းေသးသည္။ ဟြန္း …။ ဒီလို လြယ္လြယ္နဲ႔ ဖူးသစ္စုကို
ရယိုးလား။ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ …။
"ကိုမင္းမင္းက ..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အပိုင္တြက္တာကိုး …"
ဖူးသစ္စု ၿပံဳးေနလို႔ သူ႔အတြက္ အေျခအေနေကာင္းၿပီးလို႔ ထင္ထားသည့္ မင္းမင္း တြန္႔ခနဲ
ျဖစ္သြားသည္။ ထင္မွတ္မထားပဲ "အကို"လို႔ ေခၚေနရာမွ "ကိုမင္းမင္း" ဟု ေျပာင္းေခၚသည့္
ဖူးသစ္စု၏ တံု႔ျပန္မႈက သူ႔ရင္ကို တုန္လႈပ္ေစသည္။
"အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး .. စု … အကိုေျပာၿပီးသားပဲ … အကို ရင္ထဲကေန စုကို
တကယ္ေလးေလးနက္နက္ ခ်စ္တာပါ … ခင္မင္မႈကို အခြင့္အေရးယူတယ္လို႔ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး .."
"ဟုတ္ပါၿပီ … ဒါေပမယ့္ကိုမင္းမင္းက .. စုအေၾကာင္းကို ဘယ္ေလာက္သိေနလို႔လဲ …"
မင္းမင္း စတင္ ထိတ္လန္႔စျပဳေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သူ ရည္းစားစကားေျပာလိုက္စဥ္တုန္းက
ရွက္ေသြးျဖာသလို ျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာေလး နီျမန္းသြားသည့္ ေကာင္မေလးသည္ အခုေတာ့ သူ႔ကို
မၿပံဳးမရယ္ပဲ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ႏွင့္ ေမးခြန္းထုတ္ေနသည္။ သူမအျပဳအမူက
နားလည္ရခက္ေစသည္။ စု .. စု ဆီမွာ ..
"စု .. အကို႔ဆီမွာ တစ္ခုခု လိုအပ္တာမ်ား ရွိေနလို႔လား … ဒါမွ မဟုတ္ စုကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ
မယံုတာမ်ားလား .."
"ကိုမင္းမင္း ဆီမွာ ခ်ဳိ ႔ယြင္းခ်က္မရွိပါဘူး .. စု ဘက္က ရွိေနတာပါ …"
"စု .. စု ဆီမွာ ေယာက်္ားေလးမိတ္ေဆြမ်ား ရွိေနတာလား ဗ်ာ .."
"ဟုတ္ပါတယ္ .. စု ဆီမွာ ရည္မွန္းထားသူ ရွိပါတယ္ …"
"ဟာ !!! .."
ဘယ္လိုမွ ဟန္ေဆာင္မထားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မင္းမင္း မ်က္ႏွာပ်က္သည္။ ေလပူတစ္ခ်က္ကို
"ဟူး"ခနဲ ျမည္ေအာင္ပင္ မႈတ္ထုတ္ၿပီး ဖူးသစ္စုကို မၾကည့္ေတာပဲ capsule ၏ မွန္နံရံကေန
အျပင္ဘက္ကို ေငးၾကည့္သည္။ စကၤာပူ ႏိုင္ငံသည္ မီးေရာင္စံုမ်ားႏွင့္ ထိန္ထိန္လင္းကာ လွခ်င္တိုင္း
လွေနသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ႏွလံုးသားထဲတြင္ေတာ့ အျပင္ဘက္ႏွင့္ ကြာျခားကာ ဘာအလင္းအေရာင္မွ
မရွိပဲ ေမွာင္မည္း ခ်ဳပ္သိမ္းေနသည္။ ကံၾကမၼာသည္ သူ႔ဘက္မွာ ရွိမေနခဲ့ပါ။
သူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အရူးအမူးခ်စ္ခဲ့ဖူးသည္။ ထိုမိန္းကေလးေၾကာင့္ပင္ သူ
အသည္းကြဲျခင္း အရသာကို ခါးခါးသည္းသည္းလဲ ခံစားဖူးခဲ့ရသည္။ နာက်င္လွသည့္
ထိုအတြ႔အႀကံဳကို သူတစ္ခါႀကံဳဖူးယံုႏွင့္ မွတ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ အခု ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ သူ
အသည္းကြဲရဦးမည္လား။ မင္းမင္း မေတြးရဲေတာ့ပါ။ မေတြးလဲ မေတြးခ်င္ေတာ့ပါ။ ဘာစကားမွ
ဟုတ္တိပတ္တိ မဆိုမိပဲ သူ အျပင္ဘက္ကိုသာ ေငးေနမိသည္။ ဒီလိုႏွင့္ သူႏွင့္ ဖူးသစ္စု
ေအာက္ျပန္ေရာက္လာသည္။
"ျပန္လိုက္ပို႔ ေပးမွာ မွတ္လား" ဆိုၿပီး ဖူးသစ္စုက ေျပာသျဖင့္ မင္းမင္း ေခါင္းညိတ္ျပကာ
တက္စီတစ္စီးကို ငွားသည္။ လွပသည့္ မ်က္ႏွာေလးက သူ႔ကို အကဲခတ္သလို ၾကည့္ေနသျဖင့္
မင္းမင္းအတတ္ႏိုင္ဆံုး စိတ္ကိုထိန္းၿပီး ဖူးသစ္စုကို ပံုမွန္အတိုင္း စကားေျပာရသည္။ တကယ္ဆို
ဖူးသစ္စုမွာ အျပစ္မွ မရွိတာ။ မင္းမင္း ကံၾကမၼာကိုသာ အျပစ္တင္မိသည္။ ႏွစ္ဦးသားၾကား
တိတ္ဆိတ္မႈကို မလိုခ်င္သျဖင့္ မင္းမင္း ဖူးသစ္စုကို အလိုက္အထိုက္ စကားေျပာေနရေသာ္လည္း
သူ႔အသံက အသက္မဲ့ေနသည္ကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ဖံုးကြယ္မထားႏိုင္ခဲ့ပါ။
သူ႔မ်က္ႏွာသြင္ျပင္သည္လည္း ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္တစ္ဦးလုိပင္ ရွိခ်င္ရွိေနပါ့လိမ့္မည္။
"မဆင္းေတာ့ဘူးလား …"
"မဆင္းေတာ့ဘူး … စု .. နဲနဲလဲ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ …"
ကြန္ဒို ဆင္၀င္ေရွ႕တြင္ ကားရပ္ေတာ့ ဖူးသစ္စုက ကားထဲက မထြက္ေသးပဲ သူ႔ဘက္ကို လွည့္ကာ
ဖိတ္ေခၚသည္။ မင္းမင္း အလာတုန္းက သြက္လက္သေလာက္ အခုေတာ့ ရင္ထဲမြန္းက်ပ္၍
ပင္ပန္းကာေနသျဖင့္ ဒီေနရာကေန ျပန္ခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
"အင္း … မဆင္းလွ်င္လဲၿပီးတာပဲ … မ်က္ႏွာႀကီးကလဲ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ … အီးမွန္ထားတဲ့ အတုိင္းပဲ ..
ဟီး .. ဟီး .."
"ေဆာရီး .. စုရယ္ … အကိုက ဟန္သိပ္မေဆာင္တတ္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္တာက မ်က္ႏွာမွာ
လာေပၚေနတတ္တယ္ … ေဆာရီးကြာ … စု ေပ်ာ္ေနတာကို အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သြားလွ်င္ .."
"အင္းပါ .. စုလဲ စိ္တ္မေကာင္းပါဘူး … စုမွာ အသည္းနင့္ေအာင္ ခ်စ္ရတဲ့သူ မရွိလွ်င္ကိုမင္းမင္းကို
စဥ္းစားေပးပါတယ္ … ဒါနဲ႔ကိုမင္းမင္းက စု ခ်စ္သူ ဘယ္သူလဲဆိုတာကို မေမးဘူးေနာ္ .."
မင္းမင္း နဲနဲ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္သြားသည္။ ဖူးသစ္စု မ်က္ႏွာကို အခုမွ ျမင္ဖူးသည့္ လူတစ္ေယာက္လို သူ
စိုက္ၾကည့္မိသည္။ ေကာင္မေလးသည္ မင္းမင္း စိုက္အၾကည့္တြင္ သူမ၏
ဖုန္းအိတ္ေသးေသးေလးကို ဖြင့္သည္။ သူမဖုန္းကို ဖြင့္ၿပီး ခလုတ္တစ္ခုကို ႏွိပ္ကာ ...
"စု ခ်စ္သူ ပံု ရွိတယ္ ..ကိုမင္းမင္း ျမင္ဖူးေအာင္ ျပထားမယ္ေလ ..ေတာ္ၾကာေန စုမွာ ခ်စ္သူရွိတယ္
ဆိုတာ မယံုမွာ စိုးလို႔ .."
မင္းမင္း ေယာင္ေယာင္ကမ္းကမ္းႏွင့္ လက္ထဲ ထိုးထည့္ေပးလိုက္သည့္ သူမဖုန္းကို ၾကည့္သည္။
သူ႔မ်က္လံုးကိုသူ မယံုႏိုင္သလို စကရင္ေပၚတြင္ ရွိေနသည့္ ဓါတ္ပံုကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ သူႏွင့္
ဖူးသစ္စုတြင္ KFC တြင္ ထိုင္ျဖစ္တုန္းက သူ႔ကို အမွတ္တရ ႐ိုက္သြားသည့္ ဓါတ္ပံု၊ မင္းမင္းဘ၀တြင္
ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္ကိုယ့္ပံုကိုယ္ ျပန္ျမင္ရတာ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုး ျဖစ္သည္။
ေတာ္ေတာ္က်က္သေရရွိတဲ့ ငါပါလား …။ ထိုအခိုက္ ဖူးသစ္စုသည္ ကားတံခါးဖြင့္ကာ ေအာက္ကို
ဆင္းသြားေလသည္။
"ေဟ့ … ေဟ့ … စု .. ခနေနဦးေလ …"
မင္းမင္း အေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္ ကားေအာက္ဆင္းကာ လိုက္ဖို႔ျပင္သည္။
"Hey Hey !!!… taxi fare? "
တက္စီခ မေပးေသးပဲ အလြမ္းသယ္သလို စကားေျပာေနၾကသည့္ သူတို႔ကို ေစာင့္ေနရေသာ
တက္စီသမားအဖိုးႀကီးက စိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ လွမ္းေအာ္ကာ ေတာင္းသည္။ မင္းမင္း "ေဆာရီး" လို႔
ေျပာၿပီး ကဗ်ာကယာ တက္စီခ ထုတ္ေပးရသည္။ ဖူးသစ္စုကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးသည္
ကယိုကယိုဆိုၿပီး သူ႔ကို လက္ညိဳးကေလးေကြးကာ လွမ္းစေနသည္။ မင္းမင္း စိတ္ထဲ
က်ိန္းထားလိုက္သည္။ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ ေကာင္မေလးရယ္။
မင္းမင္း ကားေပၚက ဆင္းၿပီး ေျပးလိုက္လာေတာ့ ဖူးသစ္စု လွစ္ခနဲ ထြက္ေျပးသည္။ မင္းမင္း
ေျပးလိုက္သြားေတာ့ သူတို႔ ကြန္ဒို၏ ပထမထပ္တြင္ ရွိေနသည့္ ပန္းၿခံ၏ သံလက္တန္းတစ္ခုကို
ေနာက္ျပန္မွီကာ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔သည္။ မင္းမင္း တစ္လွမ္းခ်င္း သူမ အနားကို
တိုးသြားသည္။ သူမကို ေက်ာ္ကာ သံပန္းလက္တန္းကို ဟိုတစ္ဖက္ ဒီတစ္ဖက္ ဆုပ္ကာကိုင္သည္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားမို႔ ဖူးသစ္စု သူ႔ရင္ခြင္ထဲ အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္သြားသည္။
မ်က္၀န္းေတြသည္ ညအေမွာင္ထဲ ျဖစ္ေပမယ့္ အခ်စ္စိတ္ႏွင့္အတူ အရည္လဲ့ေနသည္။
စိတ္လႈပ္ရွားေနလို႔ ထင္သည္။ အသက္ရွဴလိုက္တိုင္းလဲ အျဖဴေရာင္ဘေလာက္စ္အကၤ်ီေအာက္က
ရင္ႏွစ္မႊာက သိမ့္သိမ့္ေလး လႈပ္ခါကာေနသည္။
"စု အကို႔ကိုေတာ္ေတာ္ႏွိပ္စက္တယ္ .."
"စုက မႏွိပ္စက္ပါဘူး .. အကိုကသာ စု ခ်စ္သူ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ေမးမွ မေမးတာ .."
"ဟုတ္ပါၿပီ … ေကာင္မေလးေတာ္ေတာ္စကားတတ္ေနတယ္ … အဲဒီ စကားတတ္တဲ့
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို …"
"ဟိုး .. ဟိုးထား .. ဆရာ .."
မင္းမင္း မ်က္ႏွာက သူမ မ်က္ႏွာေပၚ မိုးက်လာေတာ့ ဖူးသစ္စုက လက္၀ါးေလးႏွင့္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို
ထိကာ ကာသည္။ မင္းမင္းကိုယ္ရွိန္သတ္လိုက္သည္။ ဖူးသစ္စုသည္ သူ႔ျမတ္ႏိုးစြာ ခ်စ္ရတဲ့သူ။
ခ်စ္သူ၏ တားျမစ္ခ်က္ကို သူေလးစားလိုက္နာသင့္သည္။ စိတ္ကိုထိန္းကာ မ်က္ႏွာကို
ေနာက္ျပန္ဆုတ္ရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းက ထြန္းထားသည့္ မီးေရာင္ျဖာက်ေနသည့္ သူမ၏
အလွမ်က္ႏွာေလးကို ေငးၾကည့္သည္။
"စု ေမးမယ္ … ေသခ်ာေျဖေနာ္ …"
"ေမး .. စု .. အကို မညာတမ္း ေျဖပါ့မယ္ .. က်ိန္ဆိုလဲ က်ိန္ျပပါ့မယ္ .."
"အယ္ .. အဲဒီေလာက္ထိ မလိုပါဘူး … စုက ေသခ်ာေအာင္ ေမးတဲ့သေဘာပါ .."
"အင္း .. ေမးေလ .."
"အကို .. စုကို တကယ္ခ်စ္တာပါ ေနာ္ .."
"ေအာ္ .. စုရယ္ .. တကယ္ခ်စ္တာပါကြာ … အကို ရင္ထဲက ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ကို ခ်စ္တာပါ .."
ဖူးသစ္စု ဘာမွ ဆက္ေမးစရာ မရွိေတာ့ပါ။ ဘာမွ ဆက္ေမးရန္လဲ မလိုအပ္ေတာ့ပါ။ သူမက အကို႔ကို
ခ်စ္၍၊ အကိုက သူမကို ခ်စ္သည္ဆိုသည့္ အေၾကာင္းအရာသာ အခုအခ်ိန္တြင္ အလိုအပ္ဆံုးေသာ
အရာ မဟုတ္ပါလား။ မင္းမင္း ဘာမွ မလုပ္ရေသးခင္မွာပင္ သူမ မင္းမင္း၏ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ
တိုး၀င္သည္။ ဒီေတာ့ မင္းမင္းလဲ သူမခါးေလးကို ေပြ႔ကာဖက္ထားျခင္းႏွင့္ တံု႔ျပန္လိုက္မိသည္။
သူ႔ရင္ခြင္ကို ေခါင္းအပ္ထားသည့္ ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာက ေမာ့လာေသာအခါတြင္မူ
ပထမတစ္ခါတုန္းက တားဆီးခံလိုက္ရသည့္ မင္းမင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ဒုတိယတစ္ႀကိမ္တြင္
ေအာင္ျမင္စြာ ဖူးသစ္စု၏ ႏွင္းဆီဖူးေလေပၚသို႔ က်ေရာက္သြားေလသည္။
ပန္းၿခံေလးထဲတြင္ အေရာင္အေသြးစံုညီသည့္ ပန္းကေလးေတြ ရွိေနပါ၏။ ဖူးသစ္စုသည္
ထိုပန္းကေလးေတြႏွင့္ အၿပိဳင္လွေနသည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ ညအခ်ိန္မို႔
ပန္းၿခံထဲမွ ပန္းကေလးမ်ားသည္ ငိုက္ျမည္းကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကၿပီ ျဖစ္ေသာ္လဲ ဖူးသစ္စုကမူ
အခ်စ္ႏွင့္ ႏိုးထေနေလသည္။ ဒါကလဲ မင္းမင္းဆိုသည့္ကိုေရႊပ်ားပိတုန္း၏ အနမ္းမ်ားေၾကာင့္ပင္
ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ ပန္းဆိုသည္ကလဲ ပ်ားတို႔၏ အေဖာ္မြန္ျဖစ္သလို၊ ပ်ားဆိုသည္ကလဲ
ပန္းတို႔၏ ခ်စ္သူပင္ မဟုတ္ပါလား …။
*** *** ***
ပတ္၀န္းက်င္ရွိ အေရာင္အားလံုးသည္ အျဖဴေရာင္ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္။ ျဖဴသည္မွ ႏွင္းပြင့္၊
ႏွင္းမႈန္တို႔၏ အေရာင္မ်ားလို ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴကာေနသည္။ အခန္းကလဲ အျဖဴေရာင္၊ မွန္တင္ခံုကလဲ
အျဖဴေရာင္၊ သူမထိုင္ေနသည့္ ေမြ႔ယာႀကီးကလဲ အျဖဴေရာင္။ ယုတ္စြအဆံုး အခန္းေထာင့္က
စားပြဲေလးေပၚတြင္ ရွိေနသည့္ တစ္ပြင့္တည္းေတာ ႏွင္းဆီကလဲ အျဖဴေရာင္ပင္။ ဖူးသစ္စု
သေဘာက်သြားသည္။ သူမသည္ အျဖဴေရာင္ကို ႀကိဳက္သည့္ အျဖဴေရာင္ မင္းသမီးေလး
မဟုတ္လား။
"အယ္ .. "
အခုမွ သတိရလို႔ သူမကိုယ္ကိုသူမ ငံု႔ၾကည့္ေတာ့ သူမ၀တ္ထားသည္ကလဲ အျဖဴေရာင္။ ဒါေပမယ့္
ဘာကို ၀တ္ထားမွန္း သူမေသခ်ာမသိ။ သူမ သိသည္က ထိုအျဖဴေရာင္အ၀တ္သည္
သူမခႏၶာကိုယ္၏ အတြင္းကအလွအပေတြကို ဖံုးကြယ္၍ထားႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္းကို။ အို ..
ရွက္လိုက္တာ။ ေယာင္ယမ္း၍ အျဖဴေရာင္၀တ္႐ံု၏ အစႏွစ္စကို ရင္ပတ္လံုေအာင္
ဆြဲလိုက္မည္ျပဳေတာ့မွ အခန္းေထာင့္တြင္ လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနသည္ကုိ သူမ သတိျပဳမိသည္။ သူမ
ရင္ထဲ ဒိန္းခနဲ ခုန္သည္။
"စု ..ကိုကိုေလ …"
ဟုတ္သားပဲ။ တျခားသူ မဟုတ္။ အကိုမင္းမင္းသည္ ထိုေနရာ၌ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ရွိေနသည္
မသိ။ သူမ တကိုယ္လံုးကို သိမ္းက်ဳံးၾကည့္ကာ အနားကိုတိုးလာသည္။ ဖူးသစ္စု ရင္ဖိုရျပန္သည္။
သူမ ထိုင္ေနရမွာလား။ ထပဲေျပးရမွာလား။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၊ လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္ကိုပဲ
စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ သူမ စိတ္၀ိညာဥ္သည္ အတြင္းမွာ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲကာ
ေပါက္ကြဲေနေပမယ့္ အျပင္ဘက္ရွိ သူမခႏၶာကိုယ္ကမူ အတြင္းစိတ္ႏွင့္ဆန္႔က်င္ဖီဆန္စြာ
လံုး၀လႈပ္မရျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခိုက္ အကိုမင္းမင္းသည္ သူ႔အနားကို ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္သည္။
"စု ေၾကာက္ေနတာလား … မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ …"
"ဟင့္အင္း … ဟင့္အင္း … စု မသိဘူး …"
ဖူးသစ္စု အထိတ္တလန္႔ႏွင့္ ဆိုမိေပမယ့္ ထိုစကားေတြ သူမပါးစပ္က ထြက္က်မလာပါ။ သူမ
ႏႈတ္ခမ္းေတြသာ တလႈပ္လႈပ္ ျဖစ္ေနသည္။ အကိုမင္းမင္းက သူမရင္တြင္းမွ စကားကို
မၾကားလို႔ထင္သည္။ သူမကိုယ္ကို ႐ုတ္တရက္ဖက္ကာ ေမြ႔ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္သည္။ ဖူးသစ္စု၏
တကုိယ္လံုးသည္ ႏုးညံ့သည့္ တိမ္စိုင္ေတြၾကား ျပဳတ္က်သြားသလို ခံစားရသည္။ သူမ
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ အားယူစရာမရွိသလို သူမ ဘာမွ
ဆုပ္ကိုင္စရာ မရွိ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ မ်က္လံုးေလး အ၀ိုင္းသား ျဖစ္ကာ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္း
မသိခိုက္ေလးမွာပင္ကိုကို၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြက သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚကို ေရာက္လာသည္။
႐ုတ္ခ်ည္း ထူပူသြားသလို ရင္ထဲလဲ ပူသလို ေႏြးသလို ျဖစ္သည္။ ၿငိမ္ေဆးအေႂကြးခံရသည့္
ကေလးငယ္ေလးလို သူမ ဘာမွ မလႈပ္ရွားႏိုင္ေတာ့။ အို .. အို .. ဒါ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္၏
အနမ္းပါလား .. စုဘ၀မွာ ပထမဆံုးရတဲ့ အနမ္း … စု ခ်စ္တဲ့ကိုကို ရဲ ႔ အနမ္း။
"အင္း … အင္း …. အင့္ … ဟင္း … ဟင္း …"
ပြင့္ေနလား၊ ပိတ္ေနလား ေသခ်ာမသိသည့္ ဖူးသစ္စု၏ မ်က္လံုးေလးေတြက အခုေတာ့ လံုးလံုး
မွိတ္ကာသြားေခ်ၿပီ။ကိုကိုရဲ ႔ အနမ္းေရယဥ္ေက်ာမွာ သူမ ပန္းပြင့္ေလးတစ္ခုပမာ ဦးတည္ရာမဲ့စြာ
ေမ်ာပါသြားေခ်ၿပီ။ အနမ္းအရွိန္က ျမင့္လာေလေလ ပန္းပြင့္ေလး၏ စိုစြတ္မႈက ပို၍
တိုးလာေလေလျဖစ္သည္။ အို .. စိုစြတ္ေနတဲ့ေနရာက သူမ ႏႈတ္ခမ္းမွ မဟုတ္တာ။ ဖူးသစ္စု
ရွက္သြားသည္။ ခက္ေတာ့တာပဲ။ကိုကိုသာ သိသြားလွ်င္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ။ကိုကို သိလို႔ မျဖစ္။
သူမ လက္ကို အတင္းလႈပ္ရွားက ေပါင္ၾကားကို ထည့္ကာအုပ္ကာမိသည္။
"ဟိတ္ .. ဘာျဖစ္လုိ႔ လက္ႀကီးနဲ႔ ကာလိုက္ရတာလဲ …ကိုကိုက ခ်စ္မလို႔ေလ .."
ကုိကိုက သူမလႈပ္ရွားမႈကို သိသြားသည္။ အတင္းပဲ သူမလက္ကို ဖယ္သည္။ ဖူးသစ္စု
ရွက္လြန္းလွသျဖင့္ အဖယ္မခံ။ အတင္းအၾကပ္ကို ပိတ္ကာထားသည္။ကိုကိုက လူလည္က်သည္။
သူမလက္ကို ဖယ္လို႔မရသည့္အခါ အေပၚကေန ဖိကာအတင္းအုပ္ကိုင္သည္။ ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္လဲ
မေန။ ဆြဲကာဖိပြတ္သည္။ ဒီေတာ့ သူမပန္းပြင့္ေလးကို သူမ ျပန္ပြတ္ေနသလို ျဖစ္ေနသည္။ ဖူးသစ္စု
ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့။
ဖူးသစ္စု ဒါမ်ဳိးတစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးေပ။ သူမလဲ အရြယ္ေရာက္တဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးမို႔ ေသြးသားဆႏၵေတာ့
တခါတခါ ျဖစ္မိသည္သာ။ သူမဖာသာသူမ တစ္ေယာက္ထဲ ရွိတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိး၊ စိတ္လိုက္လက္ရလဲ
ရွိသည့္အခါမ်ဳိးတြင္ အိမ္မက္ထဲက ခ်စ္သူကို စိတ္ကူးယဥ္ကာ ေဆာ့ကစားဖူးေသာ္လည္း
အခုတစ္ခါႏွင့္ေတာ့ မတူေပ။ အရင္တုန္းက သူမစိတ္ကူးထဲက မင္းသားေလးေတြက
စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း ဒီတစ္ေယာက္ကေန ဟိုတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားတတ္သလို ရင္ဖိုလႈိက္ခုန္မႈလဲ မရွိ။
အခုေတာ့ သူမလက္ကို ဖိကိုင္ထားသူက သူမ၏ ခ်စ္ဦးသူကိုကို။ သူမ လက္ကို
ဘယ္လိုဆက္ထားရမွန္းမသိ။ လက္ဖယ္ေပးလိုက္လွ်င္ေကာ။ ဟင့္ … ဒါဆို။ကိုကိုက
သူမဟာေလးကို ပထမဆံုးကိုင္ဖူးသူ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ အုိ .. ဘာျဖစ္လဲ ..ကိုကိုက သူမ ခ်စ္သူပဲ။
လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ပါေစေပါ့ …။ ဖူးသစ္စု သူမလက္ကို ဖယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။
"ဟင္ …"
သူမလက္က လႈပ္မရပါလား။ ဘာျဖစ္တာလဲ မသိ။ ဖူးသစ္စု ႀကိဳးစားကာ ႏႈတ္ၾကည့္သည္။ မရ။
ထိေနသည့္ ညီမေလးကို ပိုၿပီး ပြတ္ေပးသလိုေတာင္ ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္မရတာကိုကိုကိုင္ထားလို႔
ေနမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ကိုကိုလက္က သူမလက္ကို ထိေနသလို မခံစားရပါလား။ တစ္ခုခုေတာ့
လြဲေနၿပီ။ ဖူးသစ္စု အလန္႔တၾကား မ်က္လံုးဖြင့္ကာကိုကို႔ကို ရွာမိသည္။ အစတုန္းကကိုကို
ရွိခဲ့သည့္ေနရာေလးမွာ အကိုမင္းမင္းသည္ သူမကို လွည့္မၾကည့္ပဲ ထြက္ခြာသြားသည္။ အယ္
..ကိုကို ပစ္သြားတာလား။
"ကို ..ကို … မသြားနဲ႔ … စုကို ပစ္ မသြားနဲ႔ …ကိုကို !!! …"
ဖူးသစ္စု ႐ုတ္ခ်ည္း ငုတ္တုတ္ထထိုင္မိသည္။ သူမ၏ ၿဖိဳးၿဖိဳးေရႊရင္သည္ ခရီးရွည္တစ္ခုအား
မရပ္မနားေျပးခဲ့ရသည့္ႏွယ္ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ႏွင့္ လႈပ္ခါေနသည္။ ခုနကတုန္းက ဘယ္လိုမွ
ထုတ္မရသည့္ လက္သည္ အခုက်ေတာ့မွ ေပါင္ၾကားကေန ဖယ္ခြာလို႔ရသည္။ အို … သူမ
ညီမေလးမွာ အရည္ေတြရႊဲေနပါလား။ ဖူးသစ္စု မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ႏွင္းဆီေရာင္သမ္းကာ
ရွက္သြားသည္။ တစ္ေယာက္တည္း ရွိသည္ အခန္းျဖစ္ေပမယ့္ သူမ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို မလံုမလဲ
ၾကည့္မိသည္။ နံနက္ခင္း၏ ေနေရာင္ျခည္သည္ ညတုန္းက ပိတ္ကာထားခဲ့သည့္ လိုက္ကာကို
ထိုးေဖာက္ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္သျဖင့္ ပိတ္သားစကိုသာ ေရႊေရာင္လႊမ္းေအာင္
ထြန္းညႇိထားေပးရွာသည္။ ဟြန္း …ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ကိုကို …။ သူမကို အိမ္မက္ထဲထိေတာင္
လိုက္ဒုကၡေပးတယ္တဲ့လား။ ဒီေန႔ ညေနေက်ာင္းက အျပန္မွာမ်ား ေတြ႔လွ်င္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ မသိ။
ဖူးသစ္စု ေတြ႔ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ရင္ဖိုလိႈက္ေမာရျပန္သည္။ ခက္ေတာ့ခက္ေနပါၿပီ။ မေန႔က
ညေနတုန္းကတည္းက အကိုမင္းမင္းသည္ သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖူးေယာင္မတတ္ေအာင္
စုပ္ယူနမ္းရိႈက္ခဲ့သည္။ သူမတို႔ ေရာက္ေနသည္ေနရာက တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ ပန္းၿခံေလး၏
ေထာင့္စြန္မို႔ အေမွာင္ရိပ္က ဖံုးေနေလရာ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီးကိုကို အရမ္းေသာင္းက်န္းသည္။
ပထမေတာ့ ႐ိုး႐ိုးနမ္းယံုတင္ နမ္းတာပါ။ ဒါေပမယ့္ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ သူ႔လက္ႀကီးေတြက
သူမခါးကို ဖက္ထားရမွ တင္ပါးဆီေရာက္လာသည္။ ဖူးသစ္စု ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့။ နဂိုကမွ
အနမ္းေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္ျဖစ္ကာ ဘာမွန္းမသိသည့္ ခံစားမႈႏွင့္
ဆူေ၀ေနရသည့္အထဲ ဒီလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေတာ့ သူမ မတ္တပ္ေတာင္မွ မရပ္ႏိုင္ျဖစ္သည္။
အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းကာ ထားရသျဖင့္ မတတ္ႏိုင္သည့္ အဆံုးကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲ ေျပး၀င္မိေတာ့
ပိုဆိုးျပန္သည္။ ရွည္ၿပီးေတာ့ သူမ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေလး စီးလာမိသျဖင့္ သူမရဲ
႔ညီမေလးနဲ႔ကိုကို႔ေပါင္ၾကား ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက တပ္အပ္သြားထိသည္။
ဂ်င္းေဘာင္းဘီခံေနေသးေပမယ့္ ဒါကကိုကို႔ဟာႀကီးဆိုသည့္ အသိႏွင့္ပင္ သူမ ညီမေလးမွာ
အရည္ေတြ ရႊဲလာရသည္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွ တုန္ရင္လိႈက္ေမာမႈကို မခံႏိုင္သည့္ အဆံုး
သူမကိုယ့္ကိုကိုယ္ မနည္းအားတင္းၿပီးကိုကို ရင္ခြင္ထဲက ႐ုန္းကန္ထြက္ရသည္။
ဒီလိုဆိုေတာ့လဲကိုကိုက သူမကို လႊတ္ေပးရွာသည္။ ၿပီးေတာ့ ျပာျပာသလဲေတာင္းပန္သည္။ သူမ
ဘာမွ မေျပာရေသး၊ သူ႔ကို စိတ္မဆိုးဖို႔နဲ႔ ခ်စ္လို႔ စိတ္ေနာက္မာန္ပါ ျဖစ္သြားတာ ဘာညာဆိုၿပီး
ခခယယေျပာလို႔ အျမင္ကပ္ကပ္ႏွင့္ သူမ ဗိုက္ေခါင္ေတာင္ ဆြဲလိမ္ခဲ့ေသးသည္။ ဒီေတာ့လဲ တဟဲဟဲ
ရယ္ၿပီး သူမလက္ကေလးကို ဖမ္းဆုပ္ကာ ပါးစပ္ႏွင့္ နမ္းေနေသးသည္။
"ကိုကို … စုကို အဲဒီေလာက္ မေႏွာင့္ယွက္နဲ႔ေတာ့ … ဒီမွာ ေရသြားခ်ဳိးရေတာ့မယ္ ရွင့္ .."
ဖူးသစ္စု ကုတင္ေပၚကထၿပီး နံရံေထာင့္တြင္ လွမ္းထားသည့္ အ၀တ္တန္းစင္ေလးေပၚက
သဘက္ေလးကို ျဖဳတ္သည္။ ဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္ကလူေတြ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ အလုပ္သြားၾကၿပီမို႔ သူမေရကို
ေအးေအးေဆးေဆး ခ်ဳိးလို႔ရသည္။ ေရကို ေသခ်ာခ်ဳိးရမည္။ စုညီမေလးကိုလဲ
တိုက္ခြ်တ္ေဆးေၾကာရဦးမည္။ လွလွပပေလးျဖစ္ေအာင္ ထားရမည္။ ဒီအႀကံႏွင့္ သူမ
မွန္တင္ခံုအံဆြဲထဲက Venus ဂ်ဳတ္ကေလးကို ဆြဲထုတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမဖာသာသူမ
ျဖစ္ပ်က္ေနပံုကို သတိရၿပီး ခစ္ခနဲ ရယ္သည္။ ၾကည့္မွန္ထဲ၌
လွပေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က သူမကိုၾကည့္ၿပီး သူမရယ္သလို လိုက္ရယ္သည္။
"ငါကကိုကို႔အေၾကာင္း စဥ္းစားမိလို႔ ရယ္တာ .. နင္က ဘာလိုက္ရယ္တာလဲ" ဟု ႏႈတ္ခမ္းစူ
ခါးေထာက္ၿပီး ရန္ေစာင္မိေတာ့ ဟိုတစ္ေယာက္ကလဲ သူမအတိုင္း လိုက္လုပ္ျပန္သည္။ ဖူးသစ္စု
မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းဘက္သို႔ပဲ ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းတေလွ်ာက္
အဆိုေတာ္မေလး Ke$ha ၏ Your love is my drug သီခ်င္းအလိုက္ကို ညည္းကာ
ေနမိေတာ့သည္။ သူမသည္လဲပဲ အခ်စ္ေဆးမိေနသူ မဟုတ္လား …။
What you’ve got boy is hard to find, I think about it all the time. I’m all strung our my
heart is fried I just can’t get you off my mind
Because your love, your love, your love, is my drug: Your love your love your love
ကိုကို႔အိမ္ကို လိုက္ခဲ့ပါ၊ ေအးေဆးစကားေျပာရေအာင္ကြာ ဆိုကတည္းက ဒါမ်ဳိး ျဖစ္လိမ့္မည္ဆိုတာ
ဖူးသစ္စု ရိပ္မိသင့္ပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ သူမကိုယ္တိုင္ကလဲ ထိုဖိတ္ေခၚခ်က္ကို
မည္သည့္စကားလံုးႏွင့္ ျငင္းရမည္မွန္း မသိေအာင္ကို ျဖစ္ကာကိုကို႔လက္ကို ခိုတြဲ၍ပါလာခဲ့သည္။
ေနာက္ရက္မွ လိုက္မယ္၊ ဒီေန႔ သိပ္ေနမေကာင္းဘူး အစရွိသည့္ ေျပာ႐ိုးေျပာစဥ္စကားေတြ သံုးကာ
ျငင္းလိုက္လဲကိုကိုက ဘာမွ ေျပာမည္မဟုတ္ေပမယ့္ကိုကို႔ကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ သူမ
ဒီစကားေတြကို ေျပာထြက္လို႔မရခဲ့ပါ။ ကဲ .. ဖူးသစ္စု။ အခုလို ျဖစ္ေတာ့ နင္ ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ …။
ၾကည့္ပါဦး။ ေယာက်္ားေလးတစ္ဦး၏ အခန္းဆိုေပမယ့္ ဟိုတယ္ခန္းတစ္ခုႏွင့္ မျခား
သပ္ရပ္သန္ရွင္းလွသည့္ အခန္းေလးကို သေဘာက်စြာ လိုက္စပ္စုမယ္ ျပင္တုန္းရွိေသး၊ကိုကိုက
သူမလက္ကိုဆြဲကာ သူ႔ကုတင္စြန္းတြင္ ထိုင္ေစသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမကို ရႊမ္းရႊမ္းစားစား
ၾကည့္သည္။ကိုကို႔အၾကည့္က ဘယ္လိုအနက္ေဆာင္ေနလဲဆိုတာကို ရွင္းမျပလဲ
သူမနားလည္ပါသည္။ ဖူးသစ္စု ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပဲ အတူထိုင္ခ်လိုက္စဥ္က
အနည္းငယ္လန္တက္သြားသလိုျဖစ္သည့္ စကတ္တိုတုိေလးကိုသာ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္
လက္ႏွင့္ျပန္ဆြဲခ်သည္။
"စု …"
"ရွန္.."
ေခၚလိုက္သည့္ မင္းမင္း အသံက မူမွန္သည့္ အသံမဟုတ္ပဲ အာဇလုတ္သံႀကီးပါေနသလို
ျပန္ထူးလိုက္သည့္ ဖူးသစ္စုအသံကလဲ အဖ်ားခတ္ကာ တုန္ယင္ေနသည္။
"ခ်စ္တယ္ စုရယ္ .."
ဤကမ႓ာေပၚတြင္ ဖူးသစ္စု အၾကားခ်င္ဆံုးစကားကို သူမအခ်စ္ရဆံုးသူက နားနားကပ္ကာ
ယုယမႈအျပည့္ႏွင့္ ေျပာျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ထိုစကားသံသည္ သူမ၏ နား၌ပင္ ရပ္တည္မေနပါ။
ႏွလံုးသည္းေျခထဲထိေရာက္ေအာင္ စိမ့္၀င္ျပန္႔ႏွံ႔ၿပီး သူမတကိုယ္လံုးကို အခ်စ္၏တန္ခိုးႏွင့္
ေႏြးေထြးလာသည္အထိ ျပဳလုပ္သည္။ သူမကိုကို႔မ်က္ႏွာကို ျမတ္ႏိုးမႈအျပည့္ႏွင့္ တု႔ံျပန္၍
ၾကည့္မိေတာ့ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက သူမနားသို႔တိုးကပ္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
"ကိုကို ရယ္ .."
ဖူးသစ္စု ႏႈတ္ခမ္းေလးက မဟတဟႏွင့္ လႈပ္ခါသြားကာ သူ႔ကို တစ္ခုခုေျပာသည္ ထင္သည္။
တိုးလြန္းလွသျဖင့္ မင္းမင္း ဘာေျပာသည္ဆိုတာကို ေသခ်ာမၾကားလိုက္ပါ။ သို႔ရာတြင္
အဆိုပါစကားကို ဆိုၿပီးေနာက္ သူမ၏မ်က္လႊာေလးႏွစ္ဖက္က ေမွးကာက်ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးက
ေမာ့တက္လာကတည္းက ဖူးသစ္စု သူ႔ဆႏၵကို မျငင္းဘူးဆိုတာကို သူသိလုိက္သည္။
အခုအခ်ိန္တြင္ သူ႔အတြက္အလိုအပ္ဆံုးက ဒီအေျဖပဲမို႔ မင္းမင္း တျခားဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့။
နဂိုကတည္းက ေမာ့ေမာ့ေလးျဖစ္ေနသည့္ ဖူးသစ္စု၏ မ်က္ႏွာေလးကို သူမခါးကို
လွမ္းဆြဲကာဖက္လိုက္ျခင္းႏွင့္ ပို၍ ေမာ့တက္လာေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္
သႏာၱေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အမိအရစုပ္နမ္း၏။ ႐ုတ္ခ်ည္းက်ေရာက္လာေသာ မင္းမင္း၏
ျပင္းထန္လွသည့္ အနမ္းေတြကို ဖူးသစ္စု ဘယ္လိုမွ မတြန္းလွန္ႏိုင္ပဲ သူ႔လည္တိုင္ကို
တန္ျပန္ဖက္တြယ္ျခင္းႏွင့္သာ လိုက္ေလ်ာရရွာသည္။
ကိုကို႔အနမ္းေတြက မေန႔ကထက္ ပိုၾကမ္းသည္။ မေန႔ကတုန္းက သူမႏႈတ္ခမ္းေတြ၌သာ
က်က္စားက်င္လည္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီေန႔က်ေတာ့ကိုကို႔လွ်ာႀကီးက သူမပါးစပ္ထဲထိေရာက္လာၿပီး
သူမလွ်ာေလးကို လွည့္ပတ္ကာ ထိုးဆြေနသည္။ ဖူးသစ္စု တကိုယ္လံုး အခ်စ္ေသြးတို႔ႏွင့္
ဆူေ၀လာသည္။ သူမခႏၶာကိုယ္က တစ္ခုခုကို ေတာင့္တသလို ခံစားလာရသည္။ ဘာလဲဆိုတာကို
သူမ မသိေပမယ့္ ထိုအရာကိုကိုကိုက ေပးႏိုင္စြမ္းရွိသည္ကိုေတာ့ သူမ သိပါသည္။ကိုကို
ျဖည့္ဆည္းေပးပါေစေတာ့ ဟူ၍သာ သူမ ေတာင့္တေနမိသည္။
မင္းမင္းလက္ေတြေၾကာင့္ အနက္ေရာင္လိႈင္းတြန္႔ေလးေတြႏွင့္ စကတ္က ပို၍တြန္႔ကာ
အေပၚတက္သြားေပမယ့္ ဖူးသစ္စု ခုနကလို ျပန္ဆြဲမခ်ေတာ့ပါ။ ဆြဲမခ်သည့္အျပင္ မင္းမင္းလက္က
အထဲထိေရာက္လာၿပီး သူမညီမေလးကို လာထိေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ဆိုၿပီး
ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုေတာင္ သိသိသာသာႀကီး ကားေပးလိုက္ေသးသည္။ မင္းမင္းကလဲ ဒီအခြင့္အေရးကို
ေစာင့္ေနသူဆိုေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ လက္ဖ၀ါးကိုေမွာက္လွန္လိုက္ၿပီး
လက္ညိဳးႏွင့္လက္ေခ်ာင္းကို ဇာသားေလးေတြေအာက္မွ မို႔ေဖာင္းေနသည့္ ေနရာေလးကို
ပစ္မွတ္ထားကာ ကုတ္ပြတ္သည္။ ဖူးသစ္စု တကိုယ္လံုး ေလျပင္းမုန္တိုင္း တိုက္ခိုက္ခံရသည့္ႏွယ္
ယိမ္းယိုင္သြားၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ၿပိဳက်သည္။ သူမမ်က္ႏွာေလးကုိ မင္းမင္း ပုခံုးေပၚေမးတင္ၿပီး
ေမွးထားရသည္။ ႏွာတံေလးကမူ မင္းမင္း နားရြက္တစ္ဖက္ႏွင့္ နီးကပ္ေနသျဖင့္ သူမ၏
အသက္ရွဴသံေတြက ျပင္းေနမွန္း နားသယ္စပ္ကို လာထိသည့္ ေလေငြ႔ႏွင့္ မင္မင္းသိေန၏။
မင္းမင္းကိုယ္တိုင္ စိတ္ေတြျပင္းျပလားသည္မို႔ လက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ကစားပစ္လိုက္သည္။
"အား …"
မင္းမင္း ဆတ္ခနဲ တြန္႔ခါတက္သလို သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနသည့္ ဖူးသစ္စု၏ကိုယ္ကေလးကလဲ
ေကာ့ေကာ့ေလး ျဖစ္သြား၏။ မင္းမင္း ေခါင္းေစာင္းကာၾကည့္ေတာ့ သူ႔ရွပ္အကၤ်ီအျဖဴေရာင္၏
ပုခံုးေနရာတြင္သြားရာအကြက္ေလးတစ္ခုကို စိုေနသည္။ သြားရာပိုင္ရွင္ ဖူးသစ္စုက သူ႔ကို
မိႈင္းရီေနသည့္ မ်က္၀န္းေတြႏွင့္ မ်က္လႊာေလး ပင့္ကာၾကည့္ေန၏။
"ေခြးမေလး …ကိုကို႔ကိုကိုက္တယ္ …"
"ေဆာရီး ..ကိုကို .. အရမ္းနာသြားလား .. ဟင္ …"
"နာပါဘူး .. စု … ရတယ္ .. စု ဘာလို႔ကိုက္လဲဆိုတာကိုကို သိေနတာပဲ .."
"အယ္" ဟုဆိုကာ ဖူးသစ္စု မ်က္ႏွာတျပင္လံုး ပုဇြန္ဆီေရာင္ သန္းသြားသည္။ မင္းမင္း
အလွမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ကာ ဒီေကာင္မေလး ရွက္တာေတာင္ လွေနေသးသည္ဟု ေတြးကာ
ၿပံဳးမိသည္။
"ဘာ ၿပံဳးတာလဲ … ထပ္ကိုက္လိုက္ရ …"
"အမယ္ .. ရမလား .. ခုနကကိုက္လိုက္တာေတာင္ အေလ်ာ္ျပန္မေပးရေသးတာကို .."
"ကိုကိုက အေလ်ာ္လိုခ်င္တာလား .."
"အင္းေပါ့ .."
မင္းမင္း ညစ္က်ယ္က်ယ္ၿပံဳးရင္း ေျပာသည္။ ဖူးသစ္စု၏ အၾကည့္ေတြတြင္ မင္းမင္း၏ မ်က္ႏွာေပးကို
စူးစမ္းသည့္ အၾကည့္ေတြက ေနာက္ဆက္တြဲပါလာသည္။
"စုက .. ဘာျပန္လုပ္ေပးရမွာလဲ …"
"ဘာမွ မလုပ္ေပးစရာ မလိုပါဘူး ..ကိုကို နမ္းတာကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ခံယံုပဲ .."
"ဒါမ်ား …"
မင္းမင္း လာျပန္ၿပီ "ဒါမ်ား" ဆိုၿပီး ေကာင္မေလးကို ၿပံဳးေထ့ေထ့ၾကည့္သည္။
"ဒါမ်ား မလုပ္နဲ႔ေနာ္ ..ကိုကိုနမ္းမွာ ဘယ္ေနရာလဲ သိလို႔လား …"
"အယ္ ..."
ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ ဖူးသစ္စု မ်က္လံုးေလးျပဴးသြားသည္။ ဘယ္ကဘယ္လိုအခ်က္ေပးလိုက္မွန္း
မသိ။ ၾကက္သီးေလးေတြေတာင္ ထသည္။
"ကို..ကိုကိုက ဘယ္ေနရာကို နမ္းမွာလဲ ဟင္ !!!"
မင္းမင္း ႏႈတ္ႏွင့္မေျဖ။ အခုထက္တိုင္ ျပန္မထုတ္ရေသးသည့္ လက္ကိုသာ လႈပ္၍
အခ်က္ေပးသည္။ ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာအမူအယာ ဘယ္လိုေျပာင္းသြားမလဲဆိုတာကိုလဲ
အကဲခတ္ၾကည့္သည္။ ဖူးသစ္စု၏ မ်က္ႏွာက ထံုးစံအတိုင္း ရွက္ေသြးလႊမ္းသည္။ သို႔ေပမယ့္ သူမ၏
မ်က္၀န္းရြဲႀကီးေတြကမူ သူ႔ကို ရီေ၀စြာစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ကိုကို တကယ္နမ္းခ်င္တာလား …"
"စု ခြင့္ျပဳလွ်င္ေပါ့ …"
"နမ္းယံုပဲေနာ္ …"
"အင္းပါ .. နမ္းယံုပါပဲ .. စု ခြင့္မျပဳလွ်င္ကိုကို ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး .."
မင္းမင္းကို sure ဆိုၿပီး ထပ္ေမးေနေသး၍ သူ 100% sure ဆိုၿပီး ေျဖလိုက္သည္တြင္
သူမကိုယ္ကေလးကို သူ႔ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေပးသည္။ မ်က္ႏွာေလးကမူ သူ႔ဘက္ကို ေစာင္းထားၿပီး
မင္းမင္း ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာကို မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မင္းမင္း ေကာင္မေလး
ရွက္ေနမွာစိုးလို႔ အ၀တ္ေတြ မခြ်တ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ခုတင္ေစာင္းတြင္
ထိုင္ေနရင္းကိုယ္ကိုေျခရင္းဘက္ေရာက္ေအာင္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေရႊ႔သည္။ ဖူးသစ္စု
ပက္လက္လွဲေပးလိုက္ေပမယ့္ ေခါင္းက ေခါင္းအံုးေပၚ မေရာက္၍ မင္းမင္း ေခါင္းက သူမေပါင္နားကို
ငံု႔သြားေသာအခါ သူမ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ရသည္။ မင္းမင္း ဘာအေရးအေၾကာင္းမွ မရွိပဲ
ေခ်ာမြတ္ေနသည့္ ဒူးေခါင္းေဖြးေဖြးေလးေတြ အေပၚဘက္ရွိ အကာအကြယ္မဲ့ေနသည့္
ေပါင္တြင္းသားေလးကို ရြရြေလးနမ္းသည္။
"ဟိ .. ဟိ … ခစ္ …"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ …"
"ယားလို႔ ..ကိုကိုရဲ ႔…"
"လာမယ္ .. လာမယ္ .. ဒီထက္ ပိုယားေစရဦးမယ္ …"
မင္းမင္း ေနာက္ေတာက္ေတာက္ႏွင့္ ေျပာၿပီး ညာတာပါေတးႏွင့္ ဖူးသစ္စု၏ စကတ္ဇစ္ကို
လိုက္ရွာကာ ဆြဲခ်လိုက္သည္။ ဟသြားသည့္ တင္ပါးေနရာတြင္ ပန္းေရာင္ပင္တီသားေလးက
ဇာအကြက္ကြက္ေလးေတြ ရံၿပီးေပၚလာ၏။ မင္းမင္း စကတ္ေအာက္နားစကို ေအာက္ကုိဆြဲခ်ေတာ့
ဖူးသစ္စုက အလိုက္သိစြာ သူမတင္ပါးေတြကို ေမြ႔ယာကေန လြတ္ေအာင္ႂကြေပးသည္။
"၀ိုး .. လွတယ္ကြာ …"
"မေျပာနဲ႔ကြာ … ရွက္တယ္ကိုကိုရ .."
မင္းမင္း မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ထုတ္ေဖာ္ကာ ခ်ီးက်ဴးမိေတာ့ ဖူးသစ္စုက သူမလက္လွမ္းမီသည့္
သူ႔ေပါင္ကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ပုတ္ရင္း ရွက္သံ၀ဲ၀ဲေလးႏွင့္ ဆိုသည္။ မင္းမင္း ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ
ပန္းေရာင္ဇာပင္တီေလး၏ အလယ္ေနရာမွ ႀတိဂံပံု ပိတ္စပါးပါးေလးကို စိုက္ၾကည့္မိသည္။
ပင္တီတစ္ခုလံုးတြင္ ဒီေနရာေလးကသာ အတြင္းဘက္ကို မျမင္ႏိုင္ပဲ က်န္သည့္ေနရာမ်ားတြင္မူ
ဇာအသားေအာက္က ပကတိအသားမ်ားကို စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ေတြ႔ေနရသည္။ တမင္တကာမ်ား
ဒါေလးကို ၀တ္လာတာလား မသိ။ မင္းမင္း ဒီဟာေလးကို ဖယ္ကာ ၾကည့္ခ်င္စိတ္က ထိန္းမရေအာင္
ျဖစ္တည္လာသည္။
"ဖယ္လိုက္မယ္ေနာ္ … ဒါႀကီးက ရႈပ္ေနတယ္ …"
"ဟြန္႔ .. သူကလဲ .. မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး …"
ဖူးသစ္စုက မ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခ်က္ ဒိုင္းခနဲ ထုိးရင္း ဖင္ေလးကို ႂကြေပးသည္။
ပန္းေရာင္ပင္တီေလးေအာက္မွ ျမင္ကြင္းက မင္းမင္းလို အေတြ႔အႀကံဳမနည္းခဲ့သူကိုေတာင္
စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ အသက္ရွဴရပ္သြားေစသည္အထိ လွပလြန္းပါသည္။ ဘာဆိုဘာမွ မရွိေအာင္
ေျပာင္ရွင္းေနသည့္ မို႔မို႔ေဖာင္ေဖာင္း အသားျပင္ေလး၏ အလယ္တြင္ အစင္းေၾကာင္းေလးလို
ေျမာင္းေလးတစ္ခုသာ အေပၚေအာက္ ေျပးကာ ရွိေနပါသည္။ မင္းမင္း
လက္ျဖင့္အသာသပ္ၾကည့္သည္။
"အရမ္း ႏူးညံ့တာပဲ စုရယ္ …စုက ေနရာစံုကို လွတယ္ "
"တကယ္ …"
ဖူးသစ္စုသည္ ေခါင္းအံုးတစ္ခုကို ဆြဲကာယူ၍ သူမေခါင္းေအာက္ ထိုးထည့္လိုက္ရင္း
မင္းမင္းလုပ္သမွ်ကို ရင္ဖိုလိႈက္ေမာစြာ ၾကည့္ေနသည္။ ရွက္ေပမယ့္ကိုယ့္ခ်စ္သူ၏ ယုယမႈကိုလဲ
ခံခ်င္ေနသည့္ သိခ်င္စိတ္က ရွိေနရာ အသားေလးေတြေတာင္ တဆတ္ဆတ္တုန္သလို ျဖစ္သည္။
မင္းမင္း ဟိုပြတ္ဒီပြတ္လုပ္ေနရမွ အကြဲေၾကာင္းေလး၏ အလယ္ေလာက္က အသားတြန္႔ေလးကို
လက္မႏွင့္ စမ္းသည္။
"အေမ့ …"
"ဘာျဖစ္သြားလို႔လဲ .. စု .."
"မသိဘူး .. တမ်ဳိးႀကီးပဲ .. ဘာႀကီးမွန္းမသိဘူး …"
မင္းမင္း ေကာင္မေလးကို ႏူးႏူးည့ံညံ့ၿပံဳးျပသည္။ ခ်စ္သူေလး၏ အေျဖက
ပကတိျဖဴစင္လြန္းလွသည္ကို သူသိသည္။ ဆန္႔ဆန္႔ျပန္႔ျပန္႔ခင္းထားသည့္ အိပ္ယာခင္းစေလးကို
တြန္႔လိမ္သြားသည္အထိ ဆုပ္ကာဆြဲထားပံုက ဖူးသစ္စု အားတင္းကာ ေတာင့္ခံထားမွန္း
သိသာေအာင္ ေဖာ္ျပေနသည္။ မင္းမင္း လက္ကိုျပန္ဖယ္ကာ ျဖဴေဖြးလွသည့္ ေပါင္တံေလးေတြကို
ေနရာက်ေအာင္ အေပၚဘက္တြန္း၍ ကားထုတ္လိုက္သည္။ ဒီေတာ့မွ တင္းတင္းေစ့ကပ္ေနသည့္
အနားသားေလးႏွစ္ခုက ကြာသြားၿပီး နဲနဲေလး ပိုဟသည့္ အကြဲေလးတစ္ခုကို ထပ္ျမင္ရသည္။
မင္းမင္း ၀မ္းလ်ားေမွာက္ကာ ေနရာယူလိုက္သည္။
"ကိုကို ကန္ေတာ့ေနာ္ …"
မင္းမင္း ဖူးသစ္စု အေျပာကို သေဘာက်ရျပန္သည္။ တျခားမိန္းကေလးေတြလို "မရြံ ႔ဘူးလားတို႔၊
ဘုန္းနိမ့္မွာေပါ့၊ ငရဲႀကီးတို႔မွာပဲ"တို႔ ဘာတို႔မဆိုပဲ အားတံု႔အားနာသံေလးႏွင့္ သူမ၏ အျပဳအမူက
သူေပးမည့္ အခ်စ္၏ ေနာက္ဆက္တြဲအရသာေတြကို မ၀ဲ့မရဲေစာင့္စားေနမွန္း သိသာသည္။ မင္းမင္း
ဖူးသစ္စု၏ မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ေတာ့ပဲ သူ႔မ်က္လံုးႏွင့္ တစ္တန္းတည္း ျဖစ္ေနသည့္
အကြဲေၾကာင္းေလးကိုသာ ၾကည့္ၿပီး လက္ညိဳးႏွင့္လက္ခလယ္ကို အသားႏုေလးႏွင့္ကပ္ကာ
ပိစ္ပံုစံမ်ဳိးလုပ္၍ ကားထုတ္လိုက္သည္။ ထိုေရာအခါမွ တင္းတင္းေစ့ေန႔သည့္ အကြဲေလးက
မဟခ်င္ဟခ်င္ႏွင့္ ဟသြားသည္။ ဒီေကာင္မေလးသည့္ တကယ့္အသစ္ခ်ပ္ကြ်ပ္ေလးပင္။
မိန္းမတစ္ေယာက္၏ အဂၤါပစၥည္းသည္ မင္းမင္းအတြက္ေတာ့ သိပ္ေတာ့
ဆန္းျပားလွသည့္အရာမဟုတ္ေပ။ လက္ခ်ဳိးေရလို႔မရေအာင္ဟု
မဆုိလိုခ်င္ေသာ္လဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ အခုအသက္အရြယ္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္
သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႀကံဳခဲ့ဖူးပါသည္။ စပ္စပ္စုစုႏွင့္ အနီးကပ္လဲ ေလ့လာခဲ့ဖူးပါသည္။ သုိ႔ေသာ္
ဖူးသစ္စု၏ အကြဲေၾကာင္းလိုမ်ဳိး ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ အရာေလးကိုေတာ့ သူအခုမွ ျမင္ဖူးပါသည္။
ဘာကြာလဲဟု မင္းမင္းကိုေမးေသာ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မိန္းမေတြ၏ အ၀တြင္
ႂကြက္နားရြက္လိုမ်ဳိးကာထားေသာ အဖတ္ေလးေတြက ပြင့္လႊာရြက္ေလးလို ရွိေနတတ္သည္။
တခ်ဳိ႔က ခပ္ထူထူ၊ ခပ္ကားကား၊ တခ်ဳိ႔က်ေတာ့ အနည္းငယ္တြန္႔လိမ္ေနတတ္သည္။ အခု
ဖူးသစ္စု၏ အနားသတ္ေလးေတြက မဆိုစေလာက္ေလး ခပ္ပါးပါးေလးရွိၿပီး အသားျပင္ေတြက
ပကတိပန္းေရာင္သားျဖစ္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ ဆုေတာင္းေကာင္းသည့္ ေကာင္မေလးဟု
ေျပာရမည္။
မင္းမင္းလွ်ာႏွင့္ ဖရဲသားတစ္လံုး၏ အတြင္းသားလို႔ ရဲရဲစိုေနသည့္ အရာေတြ ထိလုိက္စဥ္မွာပင္
ဖူးသစ္စု၏ ေပါင္တံေတြက တြန္႔ခါသြားသည္ကို သူသတိျပဳမိ၏။ ဘာဘာညာညာ
ညည္းသံမ်ားအစား အသက္ရွဴသံေတြသာ ျမန္လာသည္ကို မင္းမင္းၾကားသိေနရသည္။ မင္းမင္း
သူ႔လွ်ာကို အထက္ေအာက္စုန္ဆဲလႈပ္ရွားခိုင္းေစလိုက္ၿပီး ခ်စ္သူေလးအတြက္
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ယုယပစ္လိုက္သည္။ အနားေတာင္ မယူပဲ ဆက္တိုက္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္
ဖူးသစ္စု ဘယ္လိုမွ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနႏိုင္ေတာ့ပဲကိုယ္လံုးေလး တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းကို
ဘယ္ျပန္ညာျပန္ခါကာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တရွီးရွီးေအာ္သည္။ မင္းမင္းလွ်ာက
အတြင္းသားေတြထဲမွ ျပန္ထုတ္ၿပီး အဖုေလးဆီသို႔ ကူးေျပာင္းသြားသည့္ အခါတြင္မူ
သူမလက္ေတြက သူ႔ဆံပင္ေတြေပၚေရာက္လာသည္။
"ကိုကို … ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ .. ဘယ္လိုႀကီးမွန္း မသိဘူးကြာ …"
မင္းမင္း အဖုေလးကို ၀လံုး၀ိုင္းေပးေနရင္းနဲ႔ပင္ သေဘာက်စြာၿပံဳးသည္။ ဖူးသစ္စုကို ေမာ္ၾကည့္ေတာ့
သူ႔ကိုေခါင္းကေလးေထာင္ကာ ရီေ၀ေ၀ေလး ၾကည့္ေနတာေတြ႔သည္။ မင္းမင္း တမင္တကာပင္
မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပၿပီး ထပ္ခါထပ္ခါပင္ ဘိုးဘိုးေအာင္လုပ္ပစ္လိုက္သည္။ မ်က္စိမွိတ္ျပတာကိုပဲ
အျမင္ကပ္လို႔လား၊ အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ပဲ နီးကပ္လာလို႔လား မသိ သူ႔ဆံပင္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္အားက
ျပင္းထန္းလာသည္။
"ကိုကို ..ကိုကို !!! .."
ဖူးသစ္စု၏ အသံက orchestra တီး၀ိုင္းတစ္ခု၏ အဆံုးသတ္နားသို႔ ေရာက္လာသည့္ အသံမ်ဳိးႏွင့္
တစတစတူလာသည္။ "ကုိကို" ဟု ေခၚသံေတြ အဆင္မျပတ္ထြက္လာသည္၏ အဆံုးသတ္၌ သူမ၏
လႈပ္ရြေနမႈက ႐ုတ္ခ်ည္းၿငိမ္က်ကာ လူတကိုယ္လံုးေပ်ာ့ေခြသြားသည္။ မင္းမင္း ေနာက္ဆံုးအေနႏွင့္
အ၀ေလးကို ႏႈတ္ဆက္သည့္အေနႏွင့္ တစ္ခ်က္လ်က္ေပးလိုက္ေတာ့ အရသာက နဲနဲေျပာင္းေနတာ
ေတြ႔သည္။ ဆိုးေတာ့မဆိုးဘူးဟ စိတ္ထဲက ေတြးၿပီး အေပၚျပန္တက္ကာ အေမာေျဖေနသည့္
ဖူးသစ္စုနားတြင္ကပ္ကာ လွဲသည္။
"ေကာင္းတယ္ မွတ္လား .. စု .."
မင္းမင္း မ်က္ႏွာေပၚ ဖြဲဆန္ႀကဲကာ ယွက္တင္ေနသည့္ ေရႊေရာင္ဆံႏြယ္ေလးေတြကို
သပ္တင္ေပးရင္းေမးသည္။ ဖူးသစ္စုက သူ႔ဘက္ကို ေစာင္းလာၿပီး ယဲ့ယဲ့ေလး အရင္ၿပံဳးျပသည္။
ၿပီးေတာ့မွ ..
"ကိုကို႔ကို အရမ္းခ်စ္သြားၿပီ .."
"တကယ္ .."
"တကယ္ေပါ့ .. စု ျဖင့္ ဘယ္လို ျဖစ္သြားမွန္းေတာင္ မသိဘူး .."
"ေကာင္းလား … "
"ေကာင္းတယ္ ..ကိုကိုက တကယ္ေတာ္တယ္ … "
"ဒါျဖင့္ကိုကို႔ကို ျပန္လုပ္ေပးမလား ..."
မင္းမင္း ေယာင္ၿပီး ပါးစပ္က ေျပာမိၿပီးမွ ဖူးသစ္စု လန္႔သြားမွာ စိုးရိမ္မိသည္။ ခ်စ္သူေလးႏွင့္
တူယွဥ္ႏႊဲကာ ေပ်ာ္ခ်င္ေပမယ့္ သူအတင္းတုိက္တြန္းခ်င္တာမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္ခ်င္။ သူတကယ္
ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္ေနမိသည္မို႔ ဖူးသစ္စုကို ရင္ထဲကကို တန္းဖိုးထားသည္။ သူ႔ညီေတာ္ေမာင္သည္
ေဘာင္းဘီကို ေထာက္ကာ ေခါင္းေထာင္ၿပီး အျပင္ကို ထြက္ခ်င္ေနေပမယ့္ မင္းမင္း
ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ လ်စ္လ်ဴရွဴထားခဲ့သည္။
"စု ေၾကာက္တယ္ ..ကိုကို .."
"အင္းပါ ..ကိုကိုလဲ အတင္း မေျပာပါဘူး …ဘာရယ္ မဟုတ္ပဲ ေျပာမိတာပါ .."
"အင္း .. စု သိပါတယ္ .. စု အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး ထင္တယ္ .."
ေကာင္မေလးသည္ သူ႔ကို အားတံု႔အားနာသံေလးႏွင့္ မရဲတရဲေလး ေျပာရွာသည္။ မင္းမင္း
အသိအမွတ္ျပဳသလို ေခါင္းကိုသာ ညိတ္ျပၿပီး နဖူးသား၀င္း၀င္းေလးကို အသာနမ္းသည္။
ေကာင္မေလးသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးကိုကိုင္ကာ သူ႔အနမ္းကို မလႈပ္မယွက္ခံသည္။
သူမပံုစံေလးက တစ္စံုတစ္ခုကို ေတြကာစဥ္းစားေနသည့္ဟန္ ေပၚသည္။
"စု .. တကိုယ္ေကာင္းဆန္သလို ျဖစ္ေနလား မသိဘူးေနာ္ …"
"ကဲ .. ေကာင္မေလး .. ထားလိုက္ေတာ့ … ဘာမွ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ … လာ ညေနစာ
သြားစားၾကမယ္ ထေတာ့ .."
မင္းမင္း ေျပာေျပာဆိုဆိုကိုယ္တိုင္ လွဲေနရမွထသည္။ ဒါေပမယ့္ ဖူးသစ္စုက မထေသး။ မင္းမင္း
လက္ႏွစ္ဖက္ဆန္႔၍ ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့မွ သူ႔လက္ကို ဆြဲယူ၍ထသည္။ ဒါေတာင္မွ
ဆြဲထူလိုက္သည့္အတိုင္း တစ္ဆစ္ခ်ဳိး ထိုင္ေနေသးသည္။ မင္းမင္း သူဆြဲခြ်တ္ထားသည့္
ပင္တီေလးကို ေကာက္ယူၿပီး ..
"ကဲ .. မေခ်ာ .. ဘာလဲ ဒါေလးေရာ.. ဟိုဟာေရာ ျပန္၀တ္ေပးရဦးမလား .. တကယ္တဲ .."
ဒီလိုဆိုေတာ့ ဖူးသစ္စု "ဟီး ဟီး" ဆိုၿပီး ရယ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ႏွာေခါင္းေလးကို ရႈံ႔ျပသည္။
မင္းမင္းလက္ထဲက ပင္တီကို ဆြဲယူသြားသည္။ မင္းမင္းလဲ ထိုေတာ့မွ အက္ရွင္မရလိုက္သည့္
သူ႔အေကာင္ကို ေခ်ာ့ဖို႔ ေရခ်ဳိးခန္းဖက္ထြက္လာခဲ့သည္။ ရွဴးေပါက္ဖို႔လုပ္ေတာ့ သူ႔အေကာင္က
သူ႔ကို အာခံေနေသးသည္။ မင္းမင္း အသာပြတ္ၿပီး "ေနပါဦး သားႀကီးရာ ..
လက္ဖက္ေကာင္းစားခ်င္လွ်င္ ပေလာင္ေတာင္တက္ေႏွးရတယ္ကြ .."ဟု ေျပာဆိုဆံုးမရသည္။
ညီအစ္ကိုခ်င္း ဆိုေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မေက်လည္တာမ်ဳိး
ရွိတတ္သည္ မဟုတ္ပါလားဗ်ာ …။
*** *** ***
မင္းမင္းႏွင့္ ဖူးသစ္စု၏ ခ်စ္သူဘ၀သည္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္။ အလိုက္သိေသာ၊ ခ်စ္သူကို
ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္တတ္ေသာ၊ အခ်စ္ကို ရၿပီးျဖစ္ေသာ္လဲ ပိုၿပီး
သံေယာဇဥ္တြယ္ေအာင္လုပ္တတ္ေသာ ခ်စ္သူေၾကာင့္ ဖူးသစ္စုသည္ မင္းမင္းကို ႏွလံုးသားထဲမွ
ျမတ္ႏိုးစြာ ခ်စ္မိေနၿပီျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူတို႔သေဘာသဘာ၀ စိတ္ေကာက္ျခင္းႏွင့္ မကင္းႏိုင္သည့္တိုင္
မင္းမင္းက ေခ်ာ့လိုက္လွ်င္ သူမသည္ ဘယ္လိုမွ တင္းမထားႏိုင္ပဲ ေပ်ာ့ကာ သြားစၿမဲျဖစ္သည္။
ဖူးသစ္စု အဲဒီေလာက္ထိပင္ မင္းမင္းကို ခ်စ္ပါေလသည္။
"နင္ကိုမင္းမင္းကို အဲဒီေလာက္ထိ ခ်စ္တာ လြန္တာေပါ့"ဟု ပံု႔ပံု႔ကဆိုသျဖင့္ ဖူးသစ္စု အခုမွ ရသည့္
သူငယ္ခ်င္းအသစ္ႏွင့္ေတာင္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ စိတ္ေကာက္လိုက္ေသးသည္။ သူမလိုပဲ
အေဖာ္ငတ္ေနသည့္ ပံု႔ပံု႔က ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ႏွင့္ ျပန္လိုက္ေခၚမွ ဖူးသစ္စု
ျပန္စကားေျပာျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ျပန္အဆင္ေျပသြားေတာ့ ပံု႔ပံု႔က ေခါင္းတခါခါႏွင့္
သူမေခၚေနၾကတိုင္း "သစ္စုတ္ … နင္ေတာ့ ေဆးမိေနၿပီ" ဆိုၿပီး စသျဖင့္ ဖူးသစ္စု
သူငယ္ခ်င္းေက်ာကို ထုကာ "ျပန္မေခၚပဲေနလိုက္မွာ"ဟု တံု႔ျပန္သျဖင့္ ပံု႔ပံု႔က ေနာက္ပိုင္းတြင္
မင္းမင္းအေပၚမွာ ထားသည့္ သံေယာဇဥ္ကို စစ္တမ္းမထုတ္ေတာ့ေပ။ ေျပာလဲရမွာ မဟုတ္ဟု
သေဘာေပါက္လာေသာအခါ သူမကေျမႇာက္ေပးသူေတာင္ ျဖစ္လာေသး၏။ ဖူးသစ္စု
မင္းမင္းအေၾကာင္း ေျပာသမွ်ကို ဒိုင္ခံနားေထာင္သူလဲ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ဖူးသစ္စုသည္ မင္းမင္းအား အခ်စ္ဦးဆိုသည့္ သံေယာဇဥ္ႏွင့္ တြယ္တာသလို မင္းမင္းကလဲ
ဖူးသစ္စုကို အခ်စ္ဆံုးဆိုသည့္ သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ ယုယျမတ္ႏိုးသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ သူသည္
ခ်စ္သူအပ်ဳိစင္ေလးကို တန္ဖိုးထားကာ တတ္ႏိုင္သမွ် သူ႔ကိုယ္သူ ေစာင့္စည္းထားသည္။ ျခေသၤ့
ဥပုသ္ေစာင့္သည္ဆိုတာကို မၾကားဘူးေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ မင္းမင္းတကယ္ ဖူးသစ္စုအေပၚတြင္
အဆံုးစြန္အဆင့္ထိ မေရာက္ေအာင္ ေနသည္ဆိုတာကေတာ့ ျဖစ္ဖူးသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
လြယ္ေတာ့မလြယ္ေပမယ့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ သူေနထိုင္သည္။ သူ႔အိမ္ကိုလိုက္လာၿပီး
ေနာက္တစ္ေန႔ကစ၍ ဆင္ျခင္သည့္အေနႏွင့္ မင္းမင္း ဖူးသစ္စုကို အိမ္အလည္ မေခၚေတာ့ပါ။
ဖူးသစ္စုကိုယ္တိုင္လည္း ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားႏွင့္ စတင္၍ အလုပ္ရႈပ္စျပဳၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ခါတိုင္းလို
အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ့ေပ။ ၾကားရက္ေတြမွာဆို သိပ္ေတာင္ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ့ပဲ စေန၊
တနဂၤေႏြေလာက္သာ သူတို႔ဆံုျဖစ္ၾကသည္။ ဒါေတာင္ မင္းမင္း အလုပ္က စေနေန႔သြားရေသး၍
ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႔ၾကတာ တနဂၤေႏြေန႔ တစ္ရက္သာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
လြတ္လပ္ၿပီး အရြယ္ေရာက္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးမို႔ ေတြ႔ၾကဆံုၾကလွ်င္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း
အနမ္းအရိႈက္ေလးေတြက ရွိစၿမဲပင္။ ထဲထဲ၀င္၀င္သာ မလုပ္ျဖစ္ၾကေသးတာ ျဖစ္သည္။ ဖူးသစ္စု
တကိုယ္လံုးေတာ့ မင္းမင္း မကိုင္ဖူး၊ မႏိႈက္ၾကည့္ဖူးသည့္ ေနရာမရွိေပ။ တခ်ဳိ႔ စကတ္တိုတိုေလး
၀တ္လာေသာ ရက္မ်ားဆို မင္းမင္းလက္က ေအာက္ကေနလွ်ိဳကာ ၀င္၀င္သြားတတ္လို႔ ဖူးသစ္စုက
အဲဒီလိုလုပ္လွ်င္ ေနာက္စကတ္တိုတိုမ၀တ္ေတာ့ဘူးေနာ္ဟု ေျပာထားရသည္။ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။
ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ထိန္းေတာ့ထိန္းၾကပါသည္။ အရွိန္အရမ္းတက္လာလွ်င္
မင္းမင္းကေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဖူးသစ္စုကေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ဦးဦးက
ဖယ္ခြာကာေနလိုက္ျခင္းျဖင့္ ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ ၾကာသည္အထိ ဒီအတိုင္း
ရွိေနခဲ့ၾကေလသည္။ ေျပာရလွ်င္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ခ်စ္သူဘ၀က outdoorသာ မ်ားေနၿပီး indoor
အျဖစ္သို႔ ျပန္မေရာက္ခဲ့ေသးေပ။ outside ၌သာ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး inside မျဖစ္ၾကေသးဟု ဆိုလွ်င္လဲ
ရမည္ထင္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ …
ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ႏွင့္ ရြာခ်လိုက္သည့္မိုးက တိုပါး႐ိုးအမ္အာတီနားက Town Park ထဲတြင္
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ဖက္၍ မိုးမျမင္ေလမျမင္(တကယ္လဲ မျမင္သျဖင့္)
ၾကည္ႏုးေနၾကေသာစံုတြဲကို ရႊဲရႊဲစိုသြားေစသည္။ ဖူးသစ္စု မင္းမင္း ရင္ခြင္ထဲမွ လူးလဲထကာ
ေဆာင္ထားသည့္ ထီးကိုထုတ္၊ ဖြင့္ကာလိုက္ေပမယ့္ ထမိန္အနားသားေတြကေတာ့ သဲသဲမဲမဲ
ရြာသည့္ မိုးဒဏ္မွ မလြတ္ေတာ့ပါေခ်။
"ကိုကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ … ထမိန္ေအာက္ေျခေတြ စိုကုန္ၿပီ …ေက်ာေတြလဲ စိုသြားၿပီ ထင္တယ္
.."
"တက္စီ ငွားၿပီး ျပန္မလား .. စု …"
"အေစာႀကီး ရွိေသးတာ ..ကိုကိုက စုကို ျပန္ေစခ်င္ၿပီလား …"
ဖူးသစ္စု ႏႈတ္ခမ္းစူ၍ ေျပာသည္။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခမ်ာ တစ္ပတ္လံုးမွ
ဒီတနဂၤေႏြတစ္ရက္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႔ၾကရတာ ျဖစ္သည္။ ေနာက္အပတ္ဆိုလွ်င္ ဖူးသစ္စု
exam တစ္ခု ေျဖရေတာ့မည္မို႔ အားဖို႔က မေသခ်ာလွေပ။ ထိုစာေမးပြဲရွိေနသည့္အတြက္လဲ
သူတို႔ႏွစ္ဦး တုိင္ပင္ၿပီး တိုပါး႐ိုးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ထြက္လာၾကတာ ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆိုလို႔ ျမန္မာဆန္ဆန္ေလး ၀တ္လာခဲ့သည့္ မေရႊေခ်ာ၏ ထမိန္ေအာက္ပိုင္းက
ျမင္မေကာင္းေအာင္ကို စိုေနသည္။ ဒီအေျခအေနမ်ဳိးနဲ႔ေတာ့ သူတို႔ ပထမ အစီအစဥ္အတိုင္း
စီတီးေဟာသြားလို႔ ရေတာ့မည္ မဟုတ္။ ေရစိုေန၍ တင္းေျပာင္းေနသည့္ ဖူးသစ္စု၏
ေနာက္ပိုင္းအလွက သႀကၤန္မင္းသမီးႏွင့္ မျခားျဖစ္သြားမည္။ မင္းမင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို
ခပ္ျမန္ျမန္ ခ်လိုက္ပါသည္။
"ကိုကို႔ အိမ္ပဲ လိုက္ခဲ့ေတာ့ကြာ .."
"အယ္ .."
လွ်ပ္စီးလက္လိုက္မႈေၾကာင့္ ဖူးသစ္စု မ်က္လံုးေလး ၀ိုင္းသြားတာ မင္းမင္း ေတြ႔သည္။

အပိုင္း ( ၄ ) ကိုဆက္လက္အားေပးၾကပါ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္