Series 14(d)
" ကြၽန္ " အပိုင္း ( ၄ )
ဇာတ္လမ္း - ဘီးၾကဲႀကီး
“ေရမန္ဒို....ဒါကဘာသေဘာလဲ ”
သူမကေျပာရင္းႏွင့္ အခန္းတြင္းမွလူမ်ားကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေသာ္လဲ ထိုသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍
သူမတြင္ေၾကာက္ရြံ့စိတ္ေတာ့မျဖစ္မိပါေခ်။
“ ကာရမ္းဘား ေယာက္်ားေတြက အၿမဲတမ္း အလုပ္ရွဳပ္ေနတတ္တယ္ဆိုတာကို မင္းမသိဘူးလား ဒီမွာ
ငါ့မိန္းမ မင္းက ငါဘာဘဲလုပ္လုပ္ေမးခြန္းေတြခ်ည္း ေမးေနေတာ့တာဘဲကိုး ေဟာဒီ့စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးပ်က္စီးမသြား
ရေအာင္ဘယ္လိုႀကိဳးစားေနရတယ္ဆိုတာကို မင္းနားလည္စမ္းပါကြာ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတြအားလံုးေသကုန္ရင္
ဒို႔မွာ အစားထိုးဖို႔ကၽြန္က ဘယ္မွာလဲ ေျပာစမ္းပါဦးကြ ”
ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေျပာေနရင္းႏွင့္ေဒါသသံထြက္လာေသာ္လဲ မၾကာမီပင္ခ်က္ျခင္းလိုလိုေပ်ာ့ေျပာင္းသြားေလ
သည္။ ဤတြင္သူက ဇနီးျဖစ္သူအား ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ စကားလံုးမ်ားကိုေရြးခ်ယ္ကာ ေျပာျပေလေတာ့သည္။
“ ေဟာဒီကဒို႔ေတြရဲ့မိတ္ေဆြေကာင္းႀကီး ဒြန္ေဆးဆားေလသူကဒို႔အတြက္လက္ေဆာင္မြန္ေပးေနတာေပါ့
သူကေပးတယ္ဆိုတာထက္ငါကအတင္းေတာင္းလို႔လိုက္ေရာတာေပါ့ကြာ ဒါဟာ ဒို႔အတြက္မဟာအခြင့္ထူးဘဲကြယ့္
မိန္းမရဲ့ သူက သူ ့ရဲ့က်ဴးဘားတစ္ခြင္မွာ အေကာင္းဆံုးကၽြန္ကို ေခတၱငွားဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၿပီကြ အဲလို အလြန္
ေကာင္းမြန္တဲ့အေျခအေနမ်ိဳးကိုမင္းဖ်က္ဆီးမျပစ္ဖူးမလား ခ်စ္ဇနီးရယ္ကိုယ္ဘယ္လိုရွင္းျပရဦးမွာတဲ့လဲ ”
ေရမန္ဒို၏ စကားဆံုးေသာအခါ သူမက အားလံုးကိုၿခံဳ၍ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
“ တကယ္လို႔ ရွင္က အဲဒီလိုစီစဥ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ကၽြန္မကိုအရင္တိုင္ပင္ၿပီး ဒီကိစၥေတြကို ကၽြန္မကို
လႊဲလိုက္သင့္တာ မဟုတ္လားရွင္ဒီလိုကိစၥဆိုတာ ကၽြန္မဘဲစီစဥ္လုပ္ကိုင္ရမယ့္အလုပ္ရွင့္ ”
သူမက ေကာင္မေလးထံသို႔ သြားကာ ေပြ႔ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ အနားတြင္ရပ္ေနေသာ
တန္ဘိုးရားကိုစူးစမ္းေသာမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ေဝ့ဝဲ ၾကည့္ရွဳလိုက္ျပန္၏။
“ တျခား ကၽြန္မေတြ မရွိေတာ့တာလိုက္လို႔ရွင္ ဒါနဲ႔ ဒီလုပ္ႀကံမႈကို ဘယ္ေနရာမွာ လုပ္ခိုင္းဖို႔ရွင္စဥ္းစား
ထားတာလဲ ”
သည္လိုအေျခအေနမ်ိဳးအတြက္အေျဖေပးရန္အဆင္သင့္မျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဒြန္ေရမန္ဒိုမွာ ဘယ္လိုအေျဖ
ေပးရမွန္း မသိဘဲျဖစ္ေနမိသည္။ ဘယ္ေနရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္တစ္ေယာက္အတြက္လံုေလာက္ေနတာဘဲလို႔သူက
ယူဆထားခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
“အိမ္မွာ အေစခံေတြေနတဲ့ အခန္းေတြမွ အမ်ားႀကီးဘဲဥစၥာ ဘယ္အခန္းဝင္ဝင္ ျဖစ္တာဘဲ မဟုတ္လား
ႀကံဳရာအခန္းတခုခုကိုဆြဲေခၚသြားလိုက္႐ံုေပါ့ ”
“ ေၾသာ္ကၽြန္မရဲ့ ဂ်ဴလီတာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အလုပ္ခံရမယ္ေပါ့ေလ ဟုတ္လား ဒါကိုေတာ့ ခြင့္မျပဳ
ႏိုင္ဘူးရွင့္...သူက ငယ္ငယ္ေလးထဲက ကၽြန္မအခန္းေဘးမွာ အိပ္ရာ ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေနလာခဲ့ရတာ သိရဲ့လား....
ရွင့္သေဘာအတိုင္း လိုက္ေလ်ာရမယ္ဆိုရင္ေတာင္သူ့အခန္းထဲမွာဘဲ ျဖစ္သင့္တာေပါ့ရွင္”
“ေအးပါကြာ မင္းသေဘာဆႏၵရွိသလိုသာ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပါ မင္းကန္႔လန္႔မတိုက္တာကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္လွ
ပါၿပီ”
လူျဖဴမက တန္ဘိုးရားကိုအခုမွေသခ်ာေလ့လာဟန္ႏွင့္ၾကည့္ရွဳလိုက္သည္။
“ကဲ...လာဂ်ဴလီတာ...မင္းလဲလိုက္ခဲ့....ဒါနဲ႔မင္းရဲ့နာမည္က...”
“ တန္ဘိုးရားပါ...သခင္မ ”
“ ေအး..ေကာင္းၿပီ..လာ..တန္ဘိုးရား..ငါ့ေနာက္က လိုက္ခဲ့ေပေတာ ့”
သူမက ေျပာေျပာဆိုဆို ဂ်ဴလီတာ ကိုလက္ဆြဲ၍ တံခါးေပါက္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီးမွ သူမ၏ခင္ပြန္း
ဒြန္ေရမန္ဒိုရွိရာဘက္သို႔ျပန္လွည့္လိုက္သည္။
“ ေၾသာ္ဒါနဲ႔ကလီမင္တီကေျပာတယ္ရွင္သူ့ကိုက်ာပြတ္ဒဏ္ေပးဖို႔အမိန္႔ခ်လိုက္တယ္ဆို ”
ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္၏။
“ ဒါျဖင့္လဲ ကၽြန္မအတြက္ပါ ဆယ္ခ်က္ပိုလိုက္စမ္းပါ ဟိုတစ္ပတ္က ကၽြန္မရဲ့ပန္းအိုးကို သူခ်ခြဲျပစ္ခဲ့တယ္
အဲဒီထဲက သူ႔ကိုဒဏ္ေပးဖို႔စဥ္းစားထားတာကိုေမ့ေနလို႔ရွင့္ ”
ထို႔ေနာက္ဂ်ဴလီတာႏွင့္တန္ဘိုးရားကိုေခၚေဆာင္ကာသူမကေရွ႕မွေန၍ ဦးေဆာင္ကာထြက္သြားသည္ႏွင့္
ဒြန္ေရမန္ဒိုႏွင့္ လူႀကီးလူေကာင္း ဧည့္သည္မ်ားက ထရပ္၍ ေလးစားဟန္ ျပဳလိုက္ၾကေလသည္။ သူတို႔တေတြ
အခန္းက်ယ္ႀကီးတစ္ခုကိုျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရစဥ္မွာပင္တန္ဘိုးရားကေကာင္မေလး၏လက္ကိုဆြဲကိုင္လိုက္သည္။
လက္ေလးေတြက ေသးငယ္ေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ေခၽြးေတြစို႔ကာ တုန္လႈပ္ေနေလသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္သူမက
ပါးျပင္ေပၚမွမ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကိုေမာ့ၾကည့္လာသည္။
တန္ဘိုးရားက ႏွစ္သိမ့္စြာၿပံဳးျပလိုက္ေသာ အခါတြင္ေတာ့ သူမကျပန္လည္ၿပံဳးျပလာပါသည္။ သိပ္မၾကာ
ခင္မွာဘဲ သူတို႔ေတြသည္ ေကာင္မေလး၏ ပန္းႏုေရာင္မ်ားႏွင့္ ဆင္ယင္ထားေသာ အခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္ရွိသြား
ေလသည္။
“ ကဲ ဒါမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တင္းေႏွာရမယ့္အခန္းဘဲ ငါ့ေကာင္မေလး ဂ်ဴလီတာရဲ့ အခန္းေပါ့ ဒီမွာ
မင္းနာမယ္ေအာ္တန္ဘိုးရား မင္းကိုငါမွာစရာရွိတယ္ငါ့ေကာင္မေလးက အေတြ႔အႀကံဳ လံုးဝရွိေသးတာမဟုတ္ဖူး
ေနာ္မင္းသူ႔ကိုအရမ္းကာေရာ မနာၾကင္ပါေစနဲ႔ႏူးႏူးညံ့ညံ့ဆက္ဆံပါ နားလည္လား ”
တန္ဘိုးရား ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။ လူျဖဴမိန္းမ၏ ထူးဆန္းေသာ အရွိန္အဝါကို လန္႔ေနမိသလို
ျဖစ္ေနမိရသည္။ သူမ၏ ေယာက္်ားျဖစ္သူကိုပင္သူမက လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း ေတြ ့ျမင္ထားရသည္မဟုတ္လား။
သူမက ေကာင္မေလး၏လက္ကို ကိုင္ဆြဲထားေသာတန္ဘိုးရားကို အၾကည့္စူးစူးႏွင့္ အတန္ၾကာစူးစိုက္ၾကည့္ရွဳၿပီး
ေနာက္တန္ဘိုးရားတို ့အနားမွထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။ တန္ဘိုးရားလဲ အခုမွအသက္ကိုရဲရဲ ရွဴႏိုင္ေတာ့၏။
ထို႔ေနာက္အခန္းထဲသို႔ေကာင္မေလးကိုဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို ျငင္သာစြာပိတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
အခန္း ( ၁၀ )
အခန္းတြင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးကိုသူ႔သခင္မက ဘယ္ေလာက္ဂ႐ုတစိုက္ရွိတယ္ဆိုတာကို
တန္ဘိုးရား လက္ေတြ ့သိျမင္လိုက္ရသည္။ ပန္းႏုေရာင္လႊမ္းတယ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ပင္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းအုန္း၊
အိပ္ယာခင္းမွစ၍ အခန္းနံရံမ်ားအဆံုး ပန္းႏုေရာင္မ်ားႏွင့္သာ ဆင္ယင္မြန္းမံထား၏။ ဂ်ဴလီတာ၏ အျဖဴဘက္လု
ေသာ အသားေရာင္ႏုညက္ညက္မ်က္ႏွာလွလွေလးေတာင္ပန္းႏုေရာင္သန္းလွ်က္ရွိေခ်သည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလးကို အိပ္ယာေပၚသို႔ ေခၚသြားၿပီး ေကာင္မေလး၏ ဆံႏြယ္မ်ားကို ပင့္သပ္ေပး
လိုက္သည္။ ျဖဳစင္ႏူးညံ့ေသာ အၿပံဳးႏွင့္ေကာင္မေလးက သူ့ကိုတုန္႔ျပန္သည္ကိုတန္ဘိုးရားေတြ ့ျမင္လိုက္ရသည္။
အေျခအေန မဆိုးရြားေၾကာင္း တန္ဘိုးရား သေဘာေပါက္လိုက္၏။ ေကာင္မေလးက သူ့ကိုသေဘာက်ေၾကာင္းလဲ
ခံစားသိျဖင့္သိျမင္လိုက္မိသည္။ သူကလဲ ေကာင္မေလးကိုသေဘာက်ပါသည္။
ေကာင္မေလးက အပ်ိဳစင္ေလး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သေဘာက်မိျခင္း မ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။ ဂ်ဴလီတာ၏
ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ႏွင့္အျပစ္ကင္းစြာႏုနယ္ေသာ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ေလးကို သေဘာက်မိျခင္းမ်ိဳးပင္။ တန္ဘိုးရား
အေနႏွင့္ အပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္လိုးခြင့္ရေတာ့မည္မို႔ စိတ္လႈပ္ရွားမိေနသည္။ အိမ္ရွင္
လူျဖဴမကလဲ သူ႔ေကာင္မေလးကို မနာၾကင္ေအာင္ႏူးႏူးညံ့ညံ့ဆက္ဆံရမည္ဟု မွာသြားသည္။ လိုးသည့္အခါတြင္
လီးအဝင္အထြက္လြယ္ကူေစရန္အတြက္အသံုးျပဳရန္ဆီလိုအပ္ေၾကာင္းကိုတန္ဘိုးရား သတိရလိုက္မိ၏။
“ ဂ်ဴလီတာ...ငါတို႔အတူေနဖို႔အတြက္ဆီလိုတယ္ကြဲ႔....မင္းအတြက္နာၾကင္မႈကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးသက္သာ
ေစခ်င္တယ္ေလ.....မင္းသခင္မကလဲ မွာသြားတယ္မဟုတ္လား.....အဲဒီေတာ့ အိမ္သည္ျဖစ္တဲ့ မင္းကဘဲ ငါတို႔
ႏွစ္ေယာက္အတြက္ဆီေလးနဲနဲေလာက္ယူေပးေစခ်င္တယ္ကြာ ”
“ ဟုတ္ကဲ့...အကို...ဂ်ဴလီတာ သြားယူေပးပါ့မယ္ရွင့္ ”
ေကာင္မေလးက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ ထြက္သြားေလသည္။ တန္ဘိုးရား တစ္ေယာက္ထဲ
ရင္ဖိုလႈိက္ေမာစြာႏွင့္ ေကာင္မေလး၏ အိပ္ယာထက္ဝယ္ပက္လက္အိပ္ရင္း က်န္ေနခဲ့ရသည္။ ေကာင္မေလးက
သူ႔ကို အကိုလို႔ေခၚသြားသည္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ဆီမွ အကိုလို႔ အေခၚခံရျခင္းသည္တန္ဘိုးရားအတြက္
ပထမဆံုးျဖစ္ေနျပန္သည္။ ဒီေန႔မွ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔သူ႔ဘဝအတြက္ပထမဆံုးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနရတာလဲဟု တန္ဘိုး
ရား ေတြးေနမိပါသည္။
ပထမဆံုးအျဖစ္ မြန္တာဘို စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံက မဟုတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ဆက္ဆံခြင့္ကို သူ႔သခင္
ဒြန္ေဆးဆား ထံမွရရွိလိုက္သည္။
ပထမဆံုး အျဖစ္အပ်ိဳစင္ေလးကိုဆက္ဆံရေတာ့မည္။
ပထမဆံုး အျဖစ္အကိုဟုအေခၚခံလိုက္ရသည္။
ပထမဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္သူ႔ရဲ့ရင္ခုန္သံမ်ားလဲကေမာက္ကမ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေကာင္မေလးျပန္ေရာက္လာသည္။ သူမလက္ထဲမွဆီခြက္ကိုတန္ဘိုးရားထံကမ္းေပး
လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ဝင္ထိုင္သည္။ ဆီခြက္ကို ေဘးနားတြင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ေဘးနားသို႔ ဝင္ထိုင္ေသာ
ေကာင္မေလးကိုတန္ဘိုးရားက ေပြ႔ဖက္လိုက္ပါသည္။ ေႏြးေထြးေသာ ကိုယ္လံုးေလး ရင္ခြင္ထဲသို့ေရာက္လာေသာ
အခါတြင္ႏူးညံ့ေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးေပၚသို ့အနမ္းမိုးေခၽြခ်လိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရား၏ အနမ္းကိုေကာင္မေလးဘက္က တုန္႔ျပန္မႈမရွိေပ။ သူမ၏ ပါးစပ္ထဲသို ့တန္ဘိုးရား၏လွ်ာက
အတန္ၾကာဝင္ေရာက္ေမႊေႏွာက္လိုက္ေသာအခါ ဂ်ဴလီတာက ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္ရမည္ဆိုတာကိုသေဘာေပါက္နား
လည္သြားသည္။ တန္ဘိုးရားရင္ထဲမွ လိုက္ဖိုမႈကလဲ ပိုမိုျပင္းထန္လာခဲ့သည္။ သခင္ျဖစ္သူ ဒြန္ေဆးဆားကို
ဂတိေပးလိုက္မိစဥ္က လုပ္ေနၾကအတိုင္း တာဝန္ေၾကေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
အခုေတာ့ သူ႔ရင္ထဲတြင္ ေကာင္မေလးအေပၚ မေဖာ္ျပတတ္ေသာ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာမိသည္။
ေကာင္မေလးအေပၚတြင္ႏူးညံ့ျငင္သာစြာ ဆက္ဆံေနမိျခင္းမွာလဲ သူမ၏ သခင္မျဖစ္သူ မွာၾကားသြား၍ မဟုတ္
ေၾကာင္းကို သူ႔ကိုယ္သူ နားလည္လာသည္။ တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလးကို နမ္းရွဳပ္ေနရင္းမွ ေကာင္မေလး၏
ရင္သားမ်ားေပၚသိုလက္ျဖင့္ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။
ရင္စည္းေၾကာင့္ကိုင္ရတာ အရသာမေတြ႔လွေသာ္လဲ ႏို႔သီးေခါင္းေလး ရွိႏိုင္မည့္ေနရာကိုမွန္းဆၿပီး ပြတ္ေျခ
ေပးေနလိုက္သည္။ အနမ္းက ရွည္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ရင္ထဲမွလႈိက္ေမာမႈက ပိုမိုျပင္းထန္လာေသာေၾကာင့္
တန္ဘိုးရားက ႏႈတ္ခမ္းျခင္းခြာလိုက္၏။ ေကာင္မေလး၏ လက္မ်ားက သူ႔ကိုခပ္တင္းတင္း ဖက္ရက္သားရွိေနေလ
သည္။ ဂ်ဴလီတာ၏ ႏွဖူးေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာနမ္းလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ၿပံဳးသည္။
ရင္ခုန္သံျခင္းဆက္သြယ္မိသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားၾကည္ႏူးမႈမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနၾက၏။
တန္ဘိုးရားက ထိုင္ေနရာမွ ဂ်ဴလီတာကို ဆြဲလွဲျပစ္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက အလိုက္သင့္ေလး ပါလာ၏။
ဂ်ဴလီတာ၏ အိပ္ယာမွာ ၾကမ္းေပၚတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားမွာ ၾကမ္းျပင္ရွိအိပ္ယာေပၚတြင္လံုးေထြးလွ်က္
အေနအထားရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ အဝတ္မ်ားကိုတစ္ခုခ်င္း ခၽြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ ရင္စည္းကိုဖယ္ခြါလိုက္
ေသာအခါတြင္ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးက လြတ္လပ္စြာ ေပၚထြက္လာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက အခန္းေရာင္ႏွင့္လိုက္
ဖက္စြာ ပန္းေသြးေရာင္ သန္းလွ်က္ရွိေနၾက၏။ တန္ဘိုးရား၏ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးမွာလဲ တင္းမာလွ်က္ရွိေနၿပီျဖစ္
သည္။ အမည္းမ စစ္စစ္မ်ားႏွင့္သာ ေပ်ာ္ပါးစပ္ယွက္ခဲ့ဖူးေသာ တန္ဘိုးရားအတြက္ေကာင္မေလးမွာ သာလြန္ေသာ
ဆုလာဘ္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
ေကာင္မေလး ဝတ္ဆင္ထားေသာ ဂါဝန္အျဖဴေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမွာ ကိုယ္လံုး
တီးေလး ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ရွက္ရြံ႕စြာ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို တန္ဘိုးရား ရင္ခြင္ထဲသို႔ အတင္းတိုးကပ္၍
တတ္ႏိုင္သေလာက္ဖြက္ထားရွာေလသည္။ ေသးငယ္ေသာ ႏို႔ေလးမ်ားကိုခပ္ဖြဖြေလး ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္ၿပီး ႏို႔သီး
ေခါင္းေလး တစ္ဖက္ကိုစို႔ေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးမွာ ရင္ေလးေကာ့တက္လာသည္အထိကာမ၏ အရသာကို ျမည္းစမ္းခြင့္ရလိုက္ေလသည္။
ဂ်ဴလီတာမွာ ငယ္ငယ္ေလးထဲက သူ႔သခင္မ၏ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္တြင္ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ဖိုသတၱဝါႏွင့္
ထိေတြ ့ဖူးျခင္းမရွိေပ။ သူ႔သခင္မအိမ္ေထာင္က်ေသာအခါတြင္ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးသို့ေျပာင္းေရႊ့ခဲ့ရၿပီး
သူမ၏အကိုျဖစ္သူပါ တစ္ႏြယ္ငင္တစ္စင္ပါ စားဖိုမႈးအျဖစ္ႏွင့္လိုက္ပါခြင့္ရခဲ့သည္။
အိမ္ကၽြန္အျဖစ္ႏွင့္ အျခားကၽြန္မ်ားထက္ အဆင့္ျမင့္စြာေနရေသာ္လဲ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ ရက္စက္ျပင္းထန္
ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္သတိႀကီးစြာထား၍ ေနထိုင္ရျခင္းေတာ့ရွိ၏။ ဂ်ဴလီတာကေတာ့သူ႔သခင္မ၏ အခ်စ္
ေတာ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်ာပြတ္ႏွင့္ျပစ္ဒဏ္ေပးခံရျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ ထို႔အတူ ဘယ္ကၽြန္ေယာက္်ား ေလးႏွင့္မွလဲ
ပတ္သက္ဖူးျခင္းမရွိေခ်။
ေယာက္်ားအေပၚတြင္ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းေသာ သူ႔သခင္မကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳး
ေရးၿခံႀကီးမွ ဘယ္ေယာက္်ားေလးကမွလဲ ဂ်ဳလီတာကို စလံုးေရစ ျခင္းမျပဳရဲၾက။ တန္ဘိုးရားကေတာ့ ကံထူးရွင္
ဘဲျဖစ္သည္။ ေရမန္ဒို ဘယ္ေလာက္ပဲ သေဘာေတြ႔ေတြ႔ သူ႔မိန္းမက သေဘာမက်ဘူးဆိုပါက အလုပ္ျဖစ္မည္
မဟုတ္ေၾကာင္းကိုဂ်ဴလီတာသိထားၿပီးျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လဲ အကိုျဖစ္သူက လာေရာက္ေခၚေဆာင္ေသာအခါတြင္ တစိမ္းေယာက္်ား တစ္ေယာက္ႏွင့္
အတူအိပ္ရမည္ကိုလန္႔ကာ ငိုယိုခဲ့မိပါသည္။ တန္ဘိုးရားကို ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ဂ်ဴလီတာ့ရင္ထဲတြင္
ေၾကာက္ရြံ႕မႈတို႔ကြယ္ေပ်ာက္ကာ ရင္ခုန္သံျမန္ခဲ့ရရွာသည္။ သူ႔သခင္မ သေဘာေတြ႕ႏိုင္မည့္လူျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ
ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္ရင္ဖိုမိခဲ့ရသည္။
သူမေတြ႕ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ အာဖရိက အမည္းေကာင္မ်ားလို မဟုတ္ပဲ ခပ္လတ္လတ္ အသားအရည္ႏွင့္
ေယာက္်ားပီသစြာ ေခ်ာေမာေသာ တန္ဘိုးရား ဆိုသည့္လူကိုျမင္လိုက္ရကထဲက သူ႔သခင္မ ျငင္းပယ္လိုက္မွာကို
ေတာင္စိုးရိမ္မိေလာက္ေအာင္ဂ်ဳလီတာသေဘာက်သြားမိသည္။ခုေတာ့အားလံုးအဆင္ေျပစြာတန္ဘိုးရားဆိုသည့္
ထိုလူေခ်ာ၏ ရင္ခြင္ထဲသို ့အဝတ္မဲ့ခႏၶာႏွင့္ေရာက္ရွိေနခဲ့ရၿပီျဖစ္ေလသည္။
သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တန္ဘိုးရားနမ္းစဥ္ကဆိုလွ်င္ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္ရမည္မွန္း မသိေလာက္ေအာင္ရင္ဖို
လႈိက္ေမာစြာ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ သူမ၏ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို အစို႔ခံလိုက္ရေသာအခါတြင္မူ အသက္ရွဴမွားေလာက္
ေအာင္ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။ အခုလဲ တန္ဘိုးရား၏ လက္ေတြက သူမ၏ပိပိေလးရွိရာသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ တိုးကပ္
ေရာက္ရွိလာသည္။တန္ဘိုးရားကေကာင္မေလး၏ဆီးခံုေပၚမွအေမႊးႏုေလးမ်ားကိုပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေပးေနရာမွ
ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚသို႔လက္ကိုအုပ္ကာ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။
ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ လက္ကို ထိုးမထည့္ေသးဘဲ ႏို႔ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်ရင္းမွ စို႔ေပးေနရင္း
လက္တစ္ဖက္က ပိပိေလးကို အေပၚမွအုပ္ကာ ပြတ္ေပးေနျခင္းကိုသာ ျပဳေပးေန၏။ အဖိုႏွင့္အမ ထိေတြ႔မႈေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚလာရေသာ ကာမမီးက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္အရွိန္တက္ေတာက္ေလာင္လာေလသည္။ တန္ဘိုးရားက အနီး
တြင္ရွိေနေသာ ဆီခြက္ကိုလက္လွမ္းလိုက္ၿပီး သူ၏လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကိုဆီႏွင့္လိမ္းက်ံလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ဂ်ဴလီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္လွမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ေစာက္စိေလး ျပဴထြက္လာေအာင္
လုပ္ကာ အစိေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ ေကာင္မေလး တြန္႔ကနဲတုန္ခါသြားကာ သူ႔ကိုဖက္ထား
ေသာ သူမ၏လက္မ်ားကပိုမို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားေလေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ ဆြဲခြါၿပီး
တန္ဘိုးရား ထထိုင္လိုက္၏။ ခုခ်ိန္ထိဂ်ဴလီတာရဲ့ပိပိေလးကိုသူမျမင္ေတြ႔ရေသးဘူး မဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ အၾကည့္တို႔က ေကာင္မေလး၏ေစာက္ဖုတ္ေလး ရွိရာတြင္သာ ဝဲလည္ေနၾကသည္။ အပ်ိဳစင္
ေစာက္ဖုတ္ေလး၏ ႏူးညံ့မႈႏွင့္လွပမႈတို႔ေၾကာင့္တန္ဘိုးရား၏ တဏွာမီးေတာက္က ျပင္းျပစြာေတာက္ေလာင္လွ်က္
ရွိေလသည္။ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုကိုင္ၿဖဲရင္း ေစာက္စိေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမွာ အရသာ
ေတြ ့သြားကာ မ်က္လံုးမ်ား ေမွးစင္းလွ်က္ရွိေလသည္။
ေစာက္ေခါင္းဝက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔သူ႔ရဲ ့ဆီဆြတ္ထားေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားထဲမွလက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို
အသာအယာထိုးထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးမွာ တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားေလသည္။ အပ်ိဳစင္ေခ်ာကို လိုးခြင့္ရ
ေသာ အခြင့္အေရးေကာင္းႀကီးကိုရရွိထားတာေတာင္တန္ဘိုးရားဆိုသည့္ေကာင္ကေစာေစာကေတြ ့လိုက္ရေသာ
အျဖဴမကိုသာ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
ဂ်ဴလီတာ၏ အသားေရာင္ကလဲ အျဖဴဘက္လုေနသည္မို႔ တန္ဘိုးရား၏ စိတ္ကူးယဥ္မႈကို ေထာက္ပံ့ေပး
ေနသလိုပင္။ ဘယ္လုိေၾကာင့္ အျဖဴမကိုမွ စြဲလန္းစြာ လိုးခ်င္ေနရသလဲ ဆိုတာကိုလဲ တန္ဘိုးရားမစဥ္းစား
တတ္ေပ။ အျဖဴမ်ားသည္အမည္းမ်ားထက္သာလြန္သည္ဟု လက္ခံယူဆထားမိေသာေၾကာင့္အမည္းမမ်ားထက္
သာလြန္ေသာ အျဖဴမမ်ားကိုစိတ္ကူးယဥ္ေနမိျခင္းပင္လား မေျပာတတ္ႏိုင္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ကုန္းၿပီးမႈတ္ေပးလိုက္၏။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား
ေလးမ်ားကို ပါးစပ္ႏွင့္စုပ္ယူလိုက္ကာ ေစာက္ေခါင္းတြင္းသို႔ ဝင္ရက္ရွိေနေသာ လက္ညိဳးကို ခပ္သြက္သြက္ေလး
အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ ေစာက္စိေလးကုိလွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ယက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ေကာင္မေလး
ေကာ့ပ်ံတက္ကာ တန္ဘိုးရား၏ ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲထားေလသည္။ လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းထဲႏွင့္ လိုးေပးေနရာမွ
အေျခအေန ေကာင္းလာေသာေၾကာင့္လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းကိုပါ ထပ္သြင္းလိုက္သည္။
အခန္းေလးထဲတြင္တဏွာေၾကာင့္ ေပၚထြက္လွ်က္ရွိေသာ ဂ်ဴလီတာ၏ ျငည္းျငဴသံမ်ားက လြင့္ပ်ံလွ်က္
ရွိေနၾကသည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးႏွင့္အေတာ္က်င့္သားရ သြားေသာအခါတြင္မူတန္ဘိုးရားက သူ၏ဖြားဘက္ေတာ္
ႀကီးႏွင့္ဆက္ဆံရန္ႀကိဳးပမ္းပါေတာ့သည္။ေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝကေသးငယ္လွေသာ္လဲဆီရႊဲရႊဲသုတ္လိမ္းထားေသာ
တန္ဘိုးရား၏ လိင္တံႀကီး ဝင္ထြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္အသြင္းအထုတ္ျပဳ ေလ့က်င့္ေပး
ထားသလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္အဆင္ေျပေနသည္။
ဒစ္ေခါင္းႀကီး နစ္ျမဳပ္ဝင္သြားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္လိင္တံႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလံုးကိုေျဖးေျဖးျခင္း ေခ်ာ့သြင္းရန္
သာ ရွိေတာ့သည္မဟုတ္ပါလား။ ဤေနရာတြင္မာမာဘာဘာ သင္ၾကားေပးထားေသာ ပညာရပ္မ်ားက ေကာင္းစြာ
အသံုးဝင္လွ်က္ရွိေနသည္။ တန္ဘိုးရားအတြက္ပထမဦးဆံုးေသာ အပ်ိဳစင္ႏွင့္အေတြ႔အႀကံဳျဖစ္ေသာ္လဲ ခက္ခက္
ခဲခဲမရွိလွေပ။ လီးကို အကုန္ဝင္ေအာင္လိုးမထည့္ေသးဘဲ တစ္ဝက္ေလာက္ျဖင့္သာ အသြင္းအထုတ္ျပဳ၍ ေညႇာင့္
ေပးေနလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးထံမွနာၾကင္မႈေရာႁပြန္းေသာကာမသံကတိုးညင္းစြာေပၚထြက္လွ်က္ရွိေနသည္။ေကာင္မေလး
၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို စုပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ လိုးေဆာင့္ခ်က္ကို စိတ္ရွိတိုင္းမလုပ္ေသးဘဲ ညင္သာစြာပင္
အဝင္အထြက္ ညက္ေညာေစရန္ ျပဳလုပ္ေပးေနမိသည္။ မာမာဘာဘာေျပာေသာ အပ်ိဳစင္ေမွးဆိုတာကို မေတြ႔
လိုက္ရေသာေၾကာင့္တခုခုလိုေနသလိုတန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ခံစားေနမိသည္။
သို႔ေသာ္လဲ အခ်ိဳ႕အပ်ိဳစင္ေမွးမ်ားသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္က ခုန္ေပါက္ေဆာ့ကစား၍ ေသာ္လည္းေကာင္း....
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနတတ္ၾကသည္ဟု မာမာဘာဘာက ေျပာျပသင္ၾကားေပးထားခဲ့ေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ဂ်ဴလီတာကိုအပ်ိဳစင္မစစ္ဟုတန္ဘိုးရားမစြပ္စြဲလိုေသာ္လဲ အပ်ိဳစင္ေမွးဆိုတာကိုမျမင္ဖူးလိုက္ရေသာ
ေၾကာင့္ တခုခုလိုေနသလိုႀကီး ျဖစ္ေနမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သြက္သြက္ကေလး ေညႇာင့္ေပးေနလိုက္ေသာအခါတြင္
ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွေစာက္ရည္မ်ားကပိုမိုထြက္လာကာလီးႀကီးကိုအဝင္ေခ်ာေစေအာင္ဖန္တည္းေပးေလသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ေကာင္မေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုနမ္းလိုက္ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုစို႔ေပးလိုက္ေကာင္မေလး၏
ႏူးညံ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္စသည္ျဖင့္ သူတတ္ကၽြမ္းနားလည္သေလာက္ကာမဗ်ဴဟာမ်ားျဖင့္
တိုက္စစ္ဖြင့္လွ်က္ ရွိေလသည္။ အဝင္အထြက္စည္းခ်က္မွန္စြာ ကာမအရသာကို ခံစားလိုက္ရေသာအခါတြင္
ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္က တန္ဘိုးရားကိုစိတ္ႀကိဳက္လိုးေဆာင့္ရန္ေတာင္းဆိုလာပါသည္။
တန္ဘိုးရားက လီးတစ္ဆံုး လိုးထည့္လိုက္ေသာ္လဲ အေတာ္အတန္က်င့္သားရစြာ ကာမဆိပ္တက္ေနၿပီ
ျဖစ္ေသာ ဂ်ဴလီတာအတြက္အခက္အခဲ သိပ္မရွိေတာ့ေပ။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေပးအယူမွ်စြာႏွင့္အခ်စ္တလင္းဝယ္
စစ္ခင္းေနလိုက္ၾကေလသည္။ ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ျပင္းလာေလေလ ေကာင္မေလးက တန္ဘိုးရားကို အတင္းဖက္
တြယ္ကုတ္ျခစ္ေလေလျဖစ္လာသည္။
ေကာင္မေလး၏ ကာမဆိပ္တက္စြာ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴသံတို႔ကလဲ က်ယ္သည္ထက္ က်ယ္လာသည္။
ဒီလိုႏွင့္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတြင္တန္ဘိုးရား၏ ရင္ခုန္သံတို႔ကိုျပဳစားစြမ္းႏိုင္ေသာ ဂ်ဳလီတာဆိုသည့္
ေကာင္မေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်စ္တင္းေႏွာခြင့္ရကာ ေကာင္းမြန္သန္စြမ္းေသာ မ်ိဳးဆက္မ်ားက်န္ရစ္ေအာင္
စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့ရေလသည္။
ကာမဆက္ဆံျခင္းအမႈကို စတင္ျပဳလုပ္စဥ္ကထဲက လိုးရန္သက္သက္သာ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ေသာ
တန္ဘိုးရားမွာ ဂ်ဴလီတာအေပၚတြင္ေတာ့လိုးရန္ဝတၱရားရွိသည့္ကာမဆက္ဆံေဖာ္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္မဟုတ္
ေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ျဖစ္ေပၚခဲ့မိသည္။ ေကာင္မေလးကိုမနာၾကင္ေစခ်င္သလိုေကာင္းမြန္ေသာ ကာမ၏ အရသာကို
ခံစားေစခ်င္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ႀကံဳဆံုဖို ့ရန္ဆိုသည္မွာ မေရရာႏိုင္ေသာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္.... ဆံုေတြ႔ၾက
ရေသာ တစ္ညတာေလးမွာ ေကာင္မေလးကို ႏူးညံ့ညင္သာစြာ ဆက္ဆံေနမိသည္။ အၿမဲတမ္း ကာမဆႏၵႏွင့္
ပတ္သက္လာလွ်င္ ေတာက္ေလာင္မႈ ျပင္းျပတတ္ေသာ တန္ဘိုးရား၏ ကာမရမၼက္မီးမွာလဲ ယခင္ကေလာက္
ျပင္းထန္မႈမရွိသလိုျဖစ္ေနသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘယ္လိုျဖစ္ေနမွန္းကိုလဲ တန္ဘိုးရား နားမလည္ေပ။ ဘယ္ေသာ
အခါမွလဲ နားလည္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
လီးတစ္ဆံုးလိုးထည့္ရန္ေကာင္မေလးဘက္က ေတာင္းဆိုလာေသာ္လဲ နာၾကင္မွာစိုးရြံ ့သည့္စိတ္ေၾကာင့္
တန္ဘိုးရားမွာ ညႇာညႇာတာတာ လိုးေနမိပါသည္။ တစ္ခ်ီၿပီးခါနီးလို႔ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ေဆာင့္လိုက္မိေသာအခါ
ဂ်ဴလီတာ့ဆီမွ အား... ကနဲ ေအာ္ျမည္သံ ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အရွိန္ကို ခ်က္ျခင္းေလွ်ာ့လိုက္မိရသည္။
ငါ့ေကာင္မေလးကို အရမ္းကာေရာ မနာၾကင္ပါေစနဲ႔... ႏူးႏူးညံ့ညံ့ဆက္ဆံပါ ဆိုသည့္.... လူျဖဴမ၏ အမိန္႔ေၾကာင့္
ဒီမွ်ေလာက္ျဖစ္ေနမိသလားဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ျပန္။
သူ႔ပင္ကိုယ္စိတ္ကိုက ဂ်ဴလီတာ့အေပၚတြင္ႏူးညံ့စြာဆက္ဆံလိုစိတ္ျဖစ္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။ ခံစားခ်က္ကို
အဓိပၸါယ္မဖြင့္ဆိုတတ္ေသာ ဘဝမ်ားမို႔ စိတ္ေဆာင္ရာ လုပ္ေနမိယံုကလြဲလို႔ ဘာဆိုဘာမွ မသိနားမလည္ခဲ့မိပါ။
ဂ်ဴလီတာ့ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွတဆင့္သားအိမ္တြင္းသို႔သူ၏သုတ္ရည္မ်ားပန္းထည့္ေပးလိုက္ႏိုင္ေသာအခါတြင္
လဲ ခံစားရသည့္ေက်နပ္ပီတိက ထူးဆန္းလွေပသည္။
အျဖဴမကိုလိုးခ်င္ေသာ စိတ္တို႔သည္လဲ ဘယ္ဆီကိုေရာက္လို႔ေရာက္မွန္းမသိေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၾကသည္။
တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲမွာ အခုအခ်ိန္ေလးကို ကုန္ဆံုးမသြားေစခ်င္တာဘဲသိပါသည္။ မနက္ခင္းေရာက္၍ သူ႔သခင္
ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္ လိုက္ပါရေသာအခါ ေကာင္မေလးကို ထားရစ္ခဲ့ရမည္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားမေတြးမိေအာင္ႀကိဳး
စားေနေလသည္။
တစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာေၾကာင့္ေကာင္မေလးခမ်ာ ေမာပန္းေနလိမ့္မည္ဆိုကာ တန္ဘိုးရားက စားဖိုေဆာင္သို႔
ဝင္ၿပီးစားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကိုယူေဆာင္ေပးသည္။ အေမာေျဖစားေသာက္ၿပီးေသာအခါ ဂ်ဴလီတာက တန္ဘိုးရား
၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔တိုးဝင္လာ၏။ တန္ဘိုးရားလဲ အလိုက္သင့္ျပန္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။
“ အကိုနဲ႔တူတဲ့သားေလး ေမြးႏိုင္ေအာင္ဂ်ဴလီတာကိုလုပ္ေပးခဲ့ပါေနာ္”
ဂ်ဳလီတာ၏ ေတာင္းဆိုမႈကိုဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္တန္ဘိုးရား ခံစားလိုက္မိရသည္။ က်ဴးဘား
ေျမေပၚတြင္သူ႔မ်ိဳးဆက္မ်ားရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ္လဲ တစ္ခါမွ စိတ္ထဲတြင္မခံစားမိခဲ့ေပ။ အခုလဲ ဂ်ဳလီတာ့ဆီမွာ သူ႔
ေသြးသားက က်န္ရစ္ခဲ့ရေပဦးမည္။ သူေတာင္ျမင္ဖူးခြင့္ရခ်င္မွရလိမ့္မည္ျဖစ္၏။ တစ္ခါမွမေတြးဖူးေသာ ေသြးသား
ဆိုသည့္ကိစၥကိုေတြးလိုက္မိေသာေၾကာင့္တန္ဘိုးရားမွာ ေခါင္းရွဳပ္ခ်င္သလိုပင္ျဖစ္သြားရသည္။
“ငါနဲ႔ တူတဲ့ေကာင္ရေတာ့ေရာ မင္းရဲ့ပိုင္ရွင္ ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေရာင္းမစားဘူးလို႔ ထင္လို႔လား ေအးေလ
မင္းသခင္မကိုအသနားခံေပါ့ဒီလူႀကီးၾကည့္ရတာ သူ႔မိန္းမသေဘာကိုအၿမဲလိုက္ေလ်ာရတယ္နဲ႔တူပါတယ္ကြာ”
တန္ဘိုးရားက သူ႔စိတ္ထဲမွ ျဖစ္ေပၚေနမိသလို ေကာင္မေလးစိတ္ခံစားမႈ သက္သာေစမည္ ထင္ေသာ
စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္ေျပာဆိုလိုက္မိသည္။ ဂ်ဴလီတာကလဲ တန္ဘိုးရားဘယ္လို ခံစားေနရသည္ဆိုတာကို
အျပည့္အဝမဟုတ္ေသာ္လဲနားလည္သည္ဟုထင္မိပါသည္။သူမ၏အပ်ိဳစင္ပန္းကိုညင္သာစြာဆြတ္ခူးေပးခဲ့ေသာ
တန္ဘိုးရားကိုေက်းဇူးလဲ တင္ေနမိပါသည္။
အရင္က ၾကားဘူးထားသလိုမ်ိဳး အပ်ိဳပန္းကို ဆြတ္ခူးခံရခ်ိန္တြင္ေသလုေအာင္နာၾကင္သည္ဆိုတာကို
ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့သည့္အတြက္ေက်နပ္စိတ္လဲျဖစ္ေနမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္လဲ တန္ဘိုးရား၏ ထြားႀကိဳင္းေသာ ရင္ခြင္ကို
ေခါင္းႏွင့္တိုးေဝွ႔ၿပီး တန္ဘိုးရား၏ မ်က္ႏွာကို ရႊန္းရႊန္းစားစား ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္တန္ဘိုးရား
ကလဲ ငံုၾကည့္လာသည္ႏွင့္တုိက္ဆိုင္ကာ အၾကည့္ျခင္းဆံုကာ ရင္ခုန္သံမ်ားက အာဖရိကတုန္းက ဗံုသံမ်ားအလား
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ၾကားရေလာက္ေအာင္ကိုက်ယ္ေလာင္စြာ ေပၚထြက္လွ်က္ရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားႏွင့္ဂ်ဴလီတာတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာရင္ခုန္သံျမန္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကိုေတာင္မွမစဥ္းစားတတ္ႏိုင္
ေသာ ကၽြန္တို႔၏ဘဝတြင္ အခ်စ္ကို အခ်စ္လို႔ေတာင္ မသိတတ္ႏိုင္ရွာခဲ့ေပ။ တန္ဘိုးရားမွာ ငံု႔ၾကည့္ေနမိရာမွ
အၾကည့္ျခင္းဆံုသြားေသာေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံ ျမန္ရသည္ဟု ထင္မွတ္ကာ အၾကည့္တို႔လႊဲဖယ္ေသာ္လဲ ရင္ခုန္သံက
မရပ္တန္႔ႏိုင္ရွာေခ်။
ဂ်ဴလီတာ၏ ဖူးငံုေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက တစ္စံုတစ္ခုေျပာေတာ့မေယာင္တုန္ရီလႈပ္လဲ့ ျဖစ္ေနေသာ
ေၾကာင့္သက္သာလိုသက္သာျငား တန္ဘိုးရားက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ဖိကပ္စုပ္နမ္းေပးလိုက္သည္။ ၾကာရွည္ေသာ
အနမ္းပင္လယ္ေၾကာတြင္ႏွစ္ဦးသားေျခကုန္လက္ပန္းက်လုသည္အထိကူးခတ္မိၾကျပန္သည္။စိတ္ခံစားမႈတို႔က...
ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ခါ ပံုမွန္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္လိုက္ခါမွပိုဆိုးသလို ျဖစ္သြားၾကရသည္။
တန္ဘိုးရားက ဂ်ဴလီတာကို ေထြးေပြ႔ထားပံုမွာ ဝါဂြမ္းစိုင္တစ္ခုကို ေထြးပိုက္ထားသည့္အလား အလြန္ပင္
ႏူးညံ့လွေပသည္။ ကမာၻေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ ရွိသလိုမ်ိဳး ခံစားမိၾက၏။ တိတ္ဆိတ္
ၿငိမ္သက္ေနေသာ ညည့္ယံတြင္ႏူးညံ့ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ဂီတသံကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားေယာင္ေနမိၾက
သည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စကားမဆိုျဖစ္ၾကဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ေထြးေပြ႔ရင္း ရင္ခုန္သံဂီတကိုၾကားေယာင္
ကာ စိတ္မ်ားေမ်ာလြင့္ေနၾကေလသည္။
အဖိုႏွင့္အမ ထိေတြ႔မႈသဘာဝက ပီတိႏွင့္ညႊတ္ႏူးေနေသာစိတ္တို႔ကို ေနာက္က်ိေစကာ ရမၼက္မီးေတာက္
အျဖစ္ျပန္လည္ေျပာင္းလဲ ေစလိုက္ျပန္ပါသည္။ ကာမဆက္ဆံမႈကို စိတ္ခံစားမႈအေပၚ စီးေမ်ာၿပီးလုပ္ေဆာင္ေနမိ
ေသာေၾကာင့္ဆက္ဆံေနခ်ိန္ႏွင့္မဆက္ဆံဘဲ ရွိေနခ်ိန္တို ့သည္အတူတူလိုပင္ျဖစ္သြားသည္။ ႏွစ္ဦးသားေထြးေပြ႔
ထားရာမွ ရရွိေသာစိတ္ခံစားခ်က္မ်ိဳး၊စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ိဳးႏွင့္ ကာမဆက္ဆံၿပီးရေသာ စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ိဳး၊စိတ္ခံစား
ခ်က္မ်ိဳးတို႔မွာ အတူတူဘဲလို႔ထင္ေနမိေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ေနမိၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္အတူ ရွိေနရျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ၿပီးျပည့္စံုျခင္းတစ္မ်ိဳးဟု ထင္ေနမိၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ တစ္သက္တာတြင္ဒီညလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္လည္ရရွိႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု
ႀကိဳတင္သိထားပါသည္။ သို႔ေသာ္လဲ စိတ္ကသူ႔အလိုလိုျဖစ္ေပၚေနမိေသာ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္လိုစြမ္းအားမ်ိဳးႏွင့္
ထိန္းခ်ဳပ္ရပါအံ့နည္း။
တန္ဘိုးရားက သူ႔ကိုယ္ႏွင့္မကြာ အၿမဲတမ္းဆြဲထားခဲ့ေသာ အာဖရိက ေျမႀကီးထုပ္ေလးကို ဆြဲကိုင္နမ္းရွဳပ္
လိုက္မိ၏။ ဝိညာဥ္ႏွစ္ခုပိုင္ဆိုင္ေသာတန္ဘိုးရားခမ်ာ တစ္ခုထဲေသာ စိတ္၏ဖမ္းစားမႈေအာက္တြင္ အလူးအလဲ
ခံစားေနရသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူေနရေသာေၾကာင့္ ဒီလိုခံစားလိုက္ရမႈသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္
အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနမိရေလာက္ေအာင္ဆန္းသစ္ေသာ အေတြ ့အႀကံဳပင္ျဖစ္ပါသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အတူေနမိၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေထြးေပြ ့မိၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အၾကည့္ျခင္းဆံုၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ရင္ခုန္မိၾက၏.....။
အခ်စ္ဆိုတာကိုသူတို႔ဘာမွန္းမသိၾကပါ။
အခ်စ္ဆိုေသာ ေဝါဟာရကိုေတာင္သံုးစြဲရေကာင္းမွန္းသိပံုမရ။
သို႔ေသာ္လဲ လူသားခ်င္းတူေသာ လူသားဘဝမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္သူတို႔၏ခံစားခ်က္မ်ားက လူသားဆန္စြာ
ျဖစ္ေပၚပါေလသည္။သို႔ေသာ္လဲလူသားတစ္ေယာက္လိုျပည့္ဝေသာခံစားခ်က္မ်ိဳးႏွင့္အခ်စ္ဆိုတာကိုမခံစားတတ္
ခဲ့ၾကရွာေပ။ ေနာက္တစ္ေန႔မိုးလင္းသည့္တိုင္ေအာင္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာင္ေပြ႔ဖက္ကာ ထူးျခားေသာ စိတ္ခံ
စားခ်က္မ်ားႏွင့္ကၽြန္ႏွစ္ေယာက္၊ ခြဲခြါခ်ိန္ေရာက္ေတာ့လဲ ခြဲၾကရပါသည္။
မ်က္ဝန္းတြင္စို႔ တက္လာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားသည္ ငိုလိုက္လို႔ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းကို
တန္ဘိုးရား သတိထားမိလိုက္၏။ ရင္ထဲထိလိႈက္ခါေသာဆို႔နင့္မႈကိုခံစားလိုက္ရသည္။ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကိုသူနား
လည္ေအာင္ မာမာဘာဘာက ဘာျဖစ္လို႔မသင္ေပးလိုက္ရပါသလဲ။ မာမာဘာဘာ ကိုယ္တုိင္ေတာင္ ဒီလိုခံစား
ခ်က္မ်ိဳးကို နားလည္ႏိုင္စြမ္းရွိပါရဲ့လား။ တန္ဘိုးရားအတြက္ေတာ့ အေျဖမရွိေသာ ေမးခြန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာႏွင့္
ဟာဗားနားၿမိဳ ့ႀကီးဆီသို႔ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ခရီးဆက္ေနရေလသည္။
ေနေရာင္သည္မေန႔ကထက္ပိုမိုပူျပင္းေနေလ၏။ တန္ဘိုးရား၏ ရင္ထဲမွအပူကိုေတာ့ လိုက္လို႔မွီႏိုင္လိမ့္
မည္မဟုတ္ပါေခ်။
အခန္း ( ၁၁ )
မစၥအဲလစ္(စ္)................
တစ္ခ်ိန္က ျပင္သစ္ျပည္၏ၿမိဳ႕ေတာ္‘ပါရီ’ ရွိ ‘ဗိုး’ ဟုအမည္ရေသာ ဟိုတယ္ကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးေသာ အမ်ိဳးသမီး
တစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ သူမက အခုေတာ့ဟာဘားနားတြင္ရွိေနေလသည္။
ပူေလာင္စူးရွေသာ အလင္းေရာင္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္သူမက အခန္းတံခါးမ်ားကိုဆြဲပိတ္ျပစ္လိုက္သည္။
ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ေအာက္ဖက္လမ္းေပၚမွ ေန႔ေရာညပါ ၾကားေနရေသာ ဆူညံသံမ်ားကိုလဲ မၾကားခ်င္ေပ။ က်ဴးဘား
သားေတြသည္မျဖစ္ညစ္က်ယ္ယဥ္ေက်းမႈေလးသာရွိေသာ အ႐ိုင္းအစုိင္းေကာင္မ်ားလို႔သူမကထင္ျမင္ယူဆထား
သည္။ ျပင္သစ္တို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ပါက ထိုသို႔ထင္ျမင္ယူဆမိျခင္းသည္လံုးဝမမွားဟုသူမယံုၾကည္ထား
ပါသည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဟာဗားနားတြင္ေရာက္ရွိေနထိုင္ရျခင္းကိုသူမသေဘာက်ပါသည္။ အမည္းေတြကိုတန္းတူ
သေဘာထားမည္ဆိုေသာ ျပင္သစ္ၿမိဳ ့ေတာ္ႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ဒီက စပိန္ႏြယ္ဝင္မ်ားက အမည္းကၽြန္မ်ားကို ဘယ္လို
ထိန္းသိမ္းရမယ္ဆိုတာကို နားလည္ၾကသည္။ ျပင္သစ္ေတြကမူလူဆန္သည္မွန္ေသာ္လဲ ေပ်ာ့ေျပာင္းလြန္းေသာ
အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္အမည္းကၽြန္မ်ားက ျပန္လည္ပုန္ကန္သည့္အျဖစ္မ်ိဳးကိုေတြ ့ႀကံဳခံစားလိုက္ၾကရသည္။
သူမကိုယ္တိုင္လဲ ျပင္သစ္ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္စိုးရိမ္ပူပန္မႈအျပည့္ႏွင့္ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈမ်ား အၾကားတြင္ေနခဲ့ရ
ေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လဲ ဤကၽြန္းသို႔ ထြက္ခြာမည့္သေဘၤာကို အခေၾကးေငြ ေကာင္းစြာေပး၍ ျပင္သစ္မွထြက္
ေျပးလာရသူတစ္ေယာက္လိုထြက္ခြာလာခဲ့မိျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သူမအေနႏွင့္ ျပင္သစ္စကားအသံုးမ်ားသည့္နယူး
ေအာ္လင္းလိုေနရာမ်ိဳးကို ေရြးသင့္ခဲ့ေသာ္လဲ အခုေရာက္ရွိေနေသာ ေနရာတြင္လဲ စိတ္ခ်စြာ ေနႏိုင္ေနၿပီျဖစ္ေလ
သည္။
စပိန္ဘာသာစကားကိုလဲ အလြယ္တကူပင္သင္ယူႏိုင္ခဲ့ၿပီး အခုဆိုလွ်င္က်ဳးဘားျပည္သူအမ်ား၏ ေလးစား
အားထားမႈကိုပိုင္ဆိုင္ထားေသာဒြန္ေဆးဆားမြန္တာဘိုဆိုသည့္စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံရွင္ႀကီးကိုပင္ေတြ႔ဆံုကၽြမ္းဝင္ေနခဲ့ၿပီ
မဟုတ္ပါလား။ သူမက ေနာက္မွီကုလားထိုင္ကိုမွီထိုင္ကာ အနားယူရင္း တစ္ခန္းလံုးကိုမ်က္စိကစားလိုက္မိသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက သူမအတြက္လိုအပ္သမွ် အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂမ်ားကိုဝယ္ျခမ္းေပးထားခဲ့သည္ကိုေတြ ့ျမင္ေနရ
၏။ မွန္ပါသည္......
ေဆးဆားကသူမအေပၚတြင္အရာရာလိုေလေသးမရွိေစရေလာက္ေအာင္ေကာင္းမြန္ခဲ့ပါသည္။သူမကလဲ
သူ႔အေပၚေကာင္းေပးခဲ့ရတာေတြရွိပါသည္။ အေပးအယူသေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဘယ္လိုပင္ျငင္းလင့္ကစား
ဟာဗားနားသို႔ဒြန္ေဆးဆားေရာက္လာတတ္ေသာအခါတိုင္းတြင္သူမကအခ်စ္ငတ္ေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္လုိ
႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး႐ွံဳးေလာက္ေသာ အမူအရာမ်ားႏွင့္ လုပ္ျပခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါလား။ အၿမဲတမ္းသူေရာက္လာတိုင္း
ဘာေပးသလဲ၊ သူမက ျပန္ေပးခဲ့ရတာခ်ည္းပင္။ ေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့မလြယ္ပါေခ်။
ေဆးဆားက သူမထက္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္အသက္ပိုႀကီးသည္။ သူမအသက္က သံုးဆယ္တြင္းေရာက္
ေနၿပီျဖစ္၏။ ဆိုေတာ့ကာ.... အားအင္ကုန္ခန္းစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ႔အား သူမကပင္ေဖးမဆက္ဆံေပးေနရသလို
ခ်ည္းပင္ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
သူမအတြက္ကေတာ့အပန္းႀကီးလွသည္ဟုမဆိုသာေပ။ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရခဲ့ဖူးသူမို႔ကာမကိစၥတြင္
လဲ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ၿပီးသားပင္။ ခက္ေနတာက ေဆးဆားက အခုအခ်ိန္အထိအတူေနရန္စကားမစေသးျခင္းပင္
ျဖစ္သည္။ ဒီကိစၥကလြဲလို႔ က်ဴဘားတြင္ေနထိုင္ရတာ အစစအဆင္ေျပပါသည္။ စပိန္ေတြက ႐ိုင္းစိုင္းခ်င္သာ
႐ိုင္းစိုင္းမည္။ သို႔ေသာ္လည္း က်ဴးဘားတြင္တည္ၿငိမ္ေသာအစိုးရကို ထူေထာင္ထားႏိုင္ခဲ့ၿပီး ကၽြန္မ်ားကို မည္သို႔
အုပ္ခ်ဳပ္ရမည္ကိုေကာင္းစြာနားလည္ၾက၏။
တစ္ခါကဟာဗားနားၿမိဳ႕တြင္းရွိလူတိုင္းၾကည့္ရွဳႏိုင္ေသာကၽြန္မ်ားကိုအျပစ္ေပးသည့္ေနရာသို႔သူမေရာက္ခဲ့
ဖူးပါသည္။ ထိုေနရာတြင္ကၽြန္မ်ား၏ နာၾကင္စြာ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားက အုတ္နံရံတစ္ဖက္မွ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ ေပၚ
ထြက္လာသည္ကိုလဲ ၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။ က်ဳးဘားသားေတြအဆိုအရ နာရီဝက္႐ိုက္လွ်င္ပင္ ကၽြန္တစ္ေယာက္
ေသႏိုင္သည္ဟူ၏။
သခင္ကိုအာခံသူ၊ အမိန္႔ကိုမလိုက္နာသူ၊ ႐ိုင္းစိုင္းစြာျပဳမူသူစသည့္အျပစ္ရွိေသာ ကၽြန္မ်ားကိုသခင္လုပ္သူ
၏ အလိုကက် ျပစ္ဒဏ္ေပးႏိုင္ခြင့္ ျပဳထားသည္။ စပိန္ေတြက ထိုကဲ့သို႔ေသာ စည္းကမ္းကို ထုတ္ျပန္ကာ
လိုက္နာၾက ေသာ္လဲ ျပင္သစ္တို႔ကေတာ့ဘယ္ေသာအခါတုန္းကမွထိုကဲ့သို႔စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိေခ်။ မၾကာေသာ
အခ်ိန္ကာလတြင္သူမက က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚရွိအခ်မ္းသာဆံုးေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတြင္သခင္မျဖစ္လာႏိုင္သည္
မဟုတ္ပါလား။
ထိုသို႔ျဖစ္လာခဲ့လွ်င္ကၽြန္းေပၚရွိခ်မ္းသာေသာ အသိုင္းအဝိုင္းတြင္အခ်မ္းသာဆံုးသူ၏ ဇနီးအျဖစ္က်ဴးဘား
တို႔၏ လူမႈဆက္ဆံေရး ဝန္းက်င္တြင္ဝင္ဆံ့ႏိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ သူမအေနႏွင့္ကၽြန္ေတြကို မည္သို ့ကိုင္တြယ္
ရမည္ဆိုတာကို ေလ့လာထာတာ မမွားႏိုင္ပါ။ ၿပီးေတာ့ သူမအေနႏွင့္ ဒြန္ေဆးဆားအား ဟာဗားနားၿမိဳ႕ ေပၚတြင္
နန္းေတာ္တမွ် ႀကီးက်ယ္ခန္နားေသာ အေဆာက္အအံုမ်ိဳးကို ေဆာက္လုပ္ေပးရန္မေတာင္းဆိုလိုေခ်။ အဘယ့္
ေၾကာင့္ဆိုေသာ္သူမကိုယ္တိုင္က ၿမိဳ႕ထဲမွာေနထိုင္ရျခင္းကိုသေဘာမေတြ ့လွေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သူမၾကားသိရသေလာက္ဒြန္ေဆးဆားမြန္တာဘိုတြင္အနီးကပ္ကိုယ္လုပ္ေတာ္တစ္ေယာက္ရွိသည္ဟု
ဆိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူမက သည္အေၾကာင္းကို အေလးအနက္ ထားစရာကိစၥဟု မယူဆပါ။ သူမ၏
လွပေသသပ္ေသာ မာယာေက်ာ့ကြင္းမွ အဖိုးႀကီးကိုလြတ္ထြက္မသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကၽြမ္းက်င္မႈတို႔ရွိထားခဲ့
သည္ဘဲေလ။
သူမက ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားကို ႏွစ္သက္လွသည္။ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားက သူမ၏ အလွကို ပို၍
ေပၚလြင္ထင္ရွားေစသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ထိုေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားကို သူမဘာေၾကာင့္ ႏွစ္သက္မက္ေမာရ
သလဲဆိုသည္ကေလးနက္ေသာအေၾကာင္းရင္းရွိေနေပေသးသည္။ ထိုအရာေတြကသူမ၏ဘဝကိုအာမခံေပးခဲ့၏။
ျပင္သစ္မွေျပးခဲ့ရစဥ္က ထိုက္သင့္သည့္လက္ဝတ္ရတနာမ်ား ပါလာခဲ့၍သာ က်ဴးဘားလိုေနရာမ်ိဳးတြင္ပထမအစ
ကပင္အိေႁႏၵမပ်က္ေနထုိင္ႏိုင္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
သူမေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေတာေနဆဲမွာဘဲ အျပင္ဘက္လမ္းမေပၚမွ ဆူညံမႈမ်ားက ၿငိမ္သက္သလိုျဖစ္
သြားသည္။ သူမအေနႏွင့္ အကယ္၍ ေရခ်ယ့္ကို ေခါင္းေလာင္းတီးကာ ေခၚလိုက္လွ်င္ေအာ္ဒီကလံုးေရေမႊးႏွင့္
စပ္ထားေသာ ေရခ်ိဳးေပးျခင္းကိုခံယူကာ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ တစ္နာရီ(သို႔) ေခတၱအိပ္ေပ်ာ္လိုက္
ျခင္းျဖင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနမႈမ်ား ေျပေပ်ာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ဒြန္ေဆးဆား ေရာက္လာေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
သူမက ႏွစ္သက္စဖြယ္ျဖစ္ေနရန္လိုသည္ဟုစဥ္းစားလိုက္မိသည္။
သူမကိုယ္သူမ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ထဲတြင္ ၾကည့္လိုက္မိ၏။ သူမ၏ ေရႊေရာင္ဆံပင္တို႔သည္ လြန္ခဲ့ေသာ
တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ကလိုပင္ ေရႊေရာင္သန္းေနဆဲ။ အသားအေရာင္ကလဲ ျဖဴေဖြးႏုနယ္ဆဲ။ အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့
ေဖ်ာ့ေအာက္မွာေတာင္သူမ၏မ်က္ဝန္းတို႔က အျပာေရာင္ေတာက္ပေနဆဲ။ ဒြန္ေဆးဆားအတြက္ခ်စ္ခန္းဖြင့္ရန္
လံုေလာက္ေသာ လွပမႈတို႔ရွိေနဆဲဟုသူမကိုယ္သူမ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရေပသည္။
သူမက ေခါင္းေလာင္းႀကိဳးကို ျငင္သာစြာဆြဲလိုက္ၿပီး နားစြင့္ေနလိုက္၏။ ေလွကားအတိုင္း ေျပးတက္လာ
ေသာ ေျခသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီးလွ်င္ တံခါးကိုအသာအယာေခါက္လုိက္သံ ေပၚထြက္လာသည္။ ေရခ်ယ္၏
သိတတ္မႈအတြက္သူမေက်နပ္ကာ ဝမ္းသာမိရသည္။
အျဖဴအမည္း ကျပားမတစ္ေယာက္အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည္။ အရပ္ျမင့္သည္။ ကိုယ္လံုကိုယ္
ေပါက္ေတာင့္တင္းပံုက သူမ၏ သခင္မျဖစ္သူႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းပင္။ အသက္အရြယ္ကလဲ တူညီပံုရ၏။ သူမ၏
အလွအပကို သြယ္ေသာေမး႐ိုးႏွင့္ ေသးငယ္ေသာႏႈတ္ခမ္းတို႔က ပံ့ပိုးေပးေနေလသည္။ အသားအေရာင္ကေတာ့
ေၾကးကိုပြတ္တိုက္ထားသည့္အေရာင္လိုဝင္းေတာက္ေနေလ၏။
“ အို......လွလိုက္တဲ့ေရခ်ယ္ရယ္....”
အဲလစ္(စ္) ကခံုေပၚမွထရပ္ကာ အိပ္ယာေပၚတြင္ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။
“ မမေလ... တစ္ခါတေလစဥ္းစားၾကည့္မိတယ္.. အံၾသမိတယ္ကြယ့္... ညီမဟာ မမအေပၚ သိပ္ကာင္းတဲ့
အေၾကာင္းေလ”
သူမ၏စကားေၾကာင့္ေရခ်ယ့္မ်က္ႏွာေပၚတြင္ၾကည္ႏူးရိပ္တို႔ျဖတ္ေျပးသြားတာကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
“မမဟာ ညီမငယ္စဥ္ကေလးဘဝကထဲက ကၽြန္ေလွာင္အိမ္ထဲကေန ထုတ္ယူခဲ့တာဘဲမမရယ္တစ္ခါတုန္း
က အမည္းတစ္ေကာင္က ညီမကို မတရားက်င့္ဖို႔ ႀကံတုန္းကလဲ မမကဘဲ ကယ္ခဲ့တာဘဲမဟုတ္လား ဒီေတာ့
မမေက်းဇူးက ညီမအေပၚမွာ မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါဘဲ မမရယ္ညီမျပန္လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာက ဘာမွ
မေျပာပေလာက္တာေလးပါရွင္”
“ေကာင္းပါၿပီေရခ်ယ္ရယ္မမကလဲ မင္းကိုခ်စ္၊မင္းကလဲ မမကိုခ်စ္ဆိုေတာ့မေကာင္းတာဘာမ်ားရွိလို႔လဲ
ဒါနဲ႔ညီမက ေယာက္်ားလိုခ်င္ေနၿပီလား ”
“ ေအာင္မေလး မမရယ္ေယာက္်ားေတြက ဘာမ်ားေကာင္းလို႔လဲရွင္အမည္းေကာင္ေတြဆို ပိုေတာင္ဆိုး
ေသးတယ္ညီမကေတာ့ေသေတာင္မႏွစ္သက္ပါဘူး မမရယ္...”
အဲလစ္(စ္)အဖို ့ေရခ်ယ္၏ အမည္းေကာင္ေတြအေပၚ မေကာင္းေျပာသည္ကို ၾကားရေပါင္းမ်ားခဲ့ပါၿပီ။
သို႔ေပမယ့္အခ်ိဳ႕မိန္းမေတြက အမွန္တကယ္လိုခ်င္ပါရဲ႕ႏွင့္ဟန္ေဆာင္ကာမူပိုလုပ္တတ္ၾကသည္မဟုတ္
ပါလား။
“ေအးပါ.....ညီမအတြက္လိုအပ္ရင္မမရေအာင္ရွာေပးႏိုင္ပါတယ္”
“ဘယ္ေယာက္်ားေလးကိုမွညီမစိတ္မဝင္စားပါဘူးမမရယ္မမကိုျပဳစုေနရရင္ဘဲညီမအတြက္ၿပီးျပည့္စံုပါၿပီ
ရွင္၊ ေယာက္်ားဆိုတဲ့ အဲဒီသတၱဝါႀကီးေတြက ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကိုခ်ည္းဘဲ စိတ္ဝင္စားၾကတာပါ
အားလံုးတူတူပါဘဲ သူတို႔လိုခ်င္တာ တစ္ခုဘဲသိၾကတာမမရဲ့ သူတို႔ဟာ ကၽြန္မအဖို႔ ႐ြံရွာစရာပါဘဲ မမနဲ႔မ်ားသိပ္
ကြာတာေပါ့မမက အသားျဖဴတယ္ေပ်ာ့ေျပာင္းတယ္ၿပီးေတာ့လွလဲလွတယ္ေလ ”
“ ဒါေပမယ့္ ေရခ်ယ္ရယ္တစ္ေန႔က်ရင္ညည္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ယူရမွာဘဲကြယ့္ အမွန္ေျပာရရင္
အဲဒီအခါက်ရင္ညီမရဲ ့ေၾကာက္စိတ္ေတြဟာ ေပ်ာက္ကုန္မွာအမွန္ဘဲ ဒီေတာ့ မမသာ ဒြန္ေဆးဆားနဲ႔ ယူျဖစ္ရင္
ညီမအတြက္အသန္႔ဆံုး တစ္ေယာက္ေလာက္ရွာေပးဖုိ့သူ႔ကိုပူဆာရလိမ့္မယ္အဲဒီေတာ့မွညီမ သိလာမွာပါေလ”
ေရခ်ယ္သည္ခ်က္ျခင္းပင္ၾကမ္းျပင္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္၍ ေမွာက္လိုက္၏။ သူမအသံက ငိုသံပါေနသည္။
“ ေက်းဇူးျပဳၿပီး အဲဒီလိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္လုိက္ပါနဲ႔ မမရယ္ကၽြန္မေလ မမကိုဘဲ အၿမဲျပဳစုေပးေန
ပါရေစရွင္”
“ ဒီလိုဆိုရင္ညီမက အထက္ကိုေမွ်ာ္မွန္းတယ္ေပါ့ေလ...ဟုတ္စ..ေရခ်ယ္”
အဲလစ္(စ္)က တံေတာင္ႏွင့္ေထာက္၍ ကိုယ္ကို ႄကြလိုက္ၿပီး ေရခ်ယ္ကိုအံ့ၾသစြာၾကည့္လုိက္၏။
“ဒီလိုဆိုရင္....ညီမက လူျဖဴကိုဘဲ အလိုရွိတာေပါ့..ဟုတ္လား”
“ အျဖဴေတြ၊ အမည္းေတြ မဟုတ္ပါဘူးရွင္ဘယ္လို ေယာက္်ားမ်ိဳးကိုမွ ညီမ မလိုခ်င္တာပါ ညီမေတာင္း
ခံခ်င္တာ တစ္ခုကေတာ့မမကိုဘဲ အၿမဲတမ္း ဒီလိုျပဳစုလုပ္ေကၽြးေနခ်င္တာ တစ္ခုထဲရယ္ပါ ”
အဲလစ္(စ္)က ေခါင္းကိုေခါင္းအုန္းေပၚသို ့ျပန္မွီခ်လိုက္သည္။
“ ေကာင္းပါၿပီေရခ်ယ္ရယ္မမဘာမွေစာဒကမတက္လိုေတာ့ပါဘူးကြယ္ညီမေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကိုဘဲ မမက
ျမင္ခ်င္တာေၾကာင့္ပါ သံေယာဇဥ္ကလဲ ရွိေနၿပီးသားမဟုတ္လား ညီမတစ္ေယာက္လဲ ခက္ပါတယ္မမအေပၚမွာဘဲ
အခ်စ္ႀကီးေနေတာ့တာကိုး ”
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္မမရယ္ညီမ ေပ်ာ္သြားပါၿပီရွင္ကဲ မမရဲ ့အဝတ္ေတြ ခၽြတ္လိုက္ေတာ့ေနာ္ေရခ်ိဳးကန္
ထဲမွာစိမ္ေနတုန္း ညီမ ႏွိပ္နယ္ေပးမယ္”
ေရခ်ယ္က ေျပာေျပာဆိုဆို အဲလစ္(စ္) ကိုဆြဲထူလိုက္ၿပီး အဝတ္မ်ားကို ကူခၽြတ္ေပးကာ ေရခ်ိဳးဇလံုထဲသို႔
ဝင္ေစလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္အဲလစ္(စ္) တစ္ကိုယ္လံုး ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားေစရန္ႏွိပ္နယ္ေပးေလသည္။ ေဂ်းတြန္းရင္း
ႏို႔ျဖဴျဖဴေလးကို ပြတ္သပ္ေပးရတာကို ေရခ်ယ္သေဘာေတြ႔သည္။ ႏို႔သီးေခါင္း ပန္းေရာင္ေလးကို အသာအယာ
ဖ်စ္ေပးလွ်င္အဲလစ္(စ္) သေဘာက်တတ္ေၾကာင္းကိုလဲ ေရခ်ယ္သိပါသည္။
ငယ္ရြယ္စဥ္ကေလးဘဝကထဲက ကၽြန္ေလွာင္အိမ္ထဲမွ သူမကိုေတြ႔ရွိကာ အ႐ုပ္ပူဆာေသာ ကေလးငယ္
တစ္ေယာက္လို ေျခေဆာင့္ငိုယိုကာ ပူဆာ၍ ဝယ္ေပးခိုင္းခဲ့ေသာ မ်က္လံုးအျပာေရာင္ႏွင့္လူျဖဴမေလးကို သူမခ်စ္
ခင္ခဲ့မိရသည္။ အ႐ုပ္ရေသာ ကေလးတစ္ေယာက္လိုခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေနေသာ လူျဖဴမေလးက သူမ၏ပခံုးကိုလာၿပီး
ဖက္လိုက္ေသာအခ်ိန္မွစ၍ ေရခ်ယ့္စိတ္ထဲတြင္ သူမကိုေကာင္းမြန္စြာ တုန္႔ျပန္ျပဳစုရမည္ဟူေသာ စိတ္ကေလး
စတင္ဝင္ေရာက္လာခဲ့မိျခင္းျဖစ္သည္။
အသက္ခ်င္းကလဲ မတိမ္းမယိမ္းမို႔ သခင္ႏွင့္ကၽြန္ဆိုေသာ အျဖစ္ထက္ပိုကာ သံေယာဇဥ္မ်ား ေႏွာင္ဖြဲ႔မိခဲ့
ၾကရသည္။
အဲလစ္(စ္) အိမ္ေထာက္က်ေသာအခါတြင္လဲ မေျပာင္းလဲေသာ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးမႈမ်ားႏွင့္ေရခ်ယ္ေက်နပ္ခဲ့ရ
သည္။ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ဆက္ကြဲၿပီး က်ဴးဘားကၽြန္းသို႔ေျပာင္းေရႊ႕ အေျခခ်ေသာအခါတြင္လဲ ေရခ်ယ္က မခြဲစတမ္း
လိုက္ပါခဲ့သည္ပင္။ ရွင္းရွင္းဆိုရလွ်င္အဲလစ္(စ္) အတြက္ေရခ်ယ္ရွင္သန္ျဖစ္တည္ေနျခင္းဟုသူမကိုယ္သူမ ယူဆ
ထားခဲ့၏။
ေမႊးပ်ံေသာ သင္းရနံ႔ႏွင့္အတူေရခ်ိဳးလိုက္ရၿပီး ေရခ်ယ္၏ ႏွိပ္နယ္ေပးမႈေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္) တစ္ကိုယ္လံုး
ေပါ့ပါးေပ်ာ့ေျပာင္း သြားရသည္။ အဝတ္လဲလိုက္ၿပီးေသာအခါ ေရခ်ယ္က ကုတင္ေပၚရွိ အိပ္ယာခင္းမ်ားကို
အစားထိုးလဲလွယ္ေပးထားၿပီး အိပ္ဖို႔အဆင္သင့္ျပင္ေပးထား၏။
အိပ္ခါနီးေသာက္ေနက် ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကိုေရခ်ယ္သြားေရာက္စီစဥ္ေနတုန္းမွာ သူမက အိပ္ယာေပၚ
ျပစ္လွဲလိုက္မိသည္။ေရခ်ယ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ေဖ်ာ္ရည္ကိုတစ္က်ိဳက္ထဲေမာ့ခ်လိုက္ၿပီးျပန္အိပ္လိုက္မိပါသည္။
ေရခ်ယ္က သူမ၏ႏွဖူးအား အသာနမ္းကာ ေခ်လွမ္းေဖာ့၍ထြက္ခြာသြားေၾကာင္းသိလိုက္ၿပီးေနာက္သူမ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ
အိပ္ေမာက်သြားပါေလေတာ့သည္။
ဒြန္ေဆးဆားမွာ ဟာဗားနားသို ေနာက္က်မွ ေရာက္ခ့ဲရေလသည္။ ေနာက္က်ရျခင္းအေၾကာင္းက လမ္းခု
လပ္တြင္ မြန္တာဘိုမွတန္ဘိုးရားကို ျမင္းစီးသင္ေပးခဲ့ေသာ ရာမြန္ဆိုသည့္ကၽြန္က ျမင္းတစ္ေကာင္ႏွင့္ ဒုန္းစိုင္း
လိုက္လာၿပီး ဒြန္ေဆးဆား၏ ေခၽြးမျဖစ္သူမွာ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ေနမေကာင္းျဖစ္ရာမွ ေမ့ေမ်ာသြားေၾကာင္း
အေၾကာင္းၾကားလာေသာေၾကာင့္ ေနာက္ေက်ာင္းျပန္လွည့္လိုက္ရသည္။ မြန္တာဘိုတြင္ အားလံုး အေျခအေန
ေကာင္းေအာင္စီစဥ္ေပးေနရသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးကိုပင့္၍ ကုသေစေတာ့မွသတိျပန္လည္လာ၏။ ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ေနာက္
က်မွ တန္ဘိုးရားကို ေခၚေဆာင္၍ ဟာဗားနားကို ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့ရေလသည္။ ညေမွာင္ရီပ်ိဳးမွ ေရာက္ေသာ
ေၾကာင့္အဲလစ္(စ္)၏အိမ္သို႔ဝင္ရန္ေနာက္ဘက္ရွိက်ဥ္း၍ျမက္ပင္မ်ားထူထပ္ရွဳပ္ေထြးလွေသာ လမ္းမွဝင္ခဲ့ရေလ
သည္။
ေရာက္ေသာအခါ ျမင္းေတြကိုဒြန္ေဆးဆား၏ လမ္းညႊန္မႈအတိုင္း ထားပစ္ခဲ့ရၿပီး ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္တန္ဘိုး
ရားတို႔မွာ ေရခ်ယ္၏ႀကိဳဆိုမႈအတိုင္း လိုက္ပါခဲ့ရ၏။ အလင္းေရာင္မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ကိုပင္ေမွာင္မိုက္ေနၿပီ
ျဖစ္သည္။ အဲလစ္(စ္)တစ္ေယာက္ ေစာင့္ေနခဲ့ရသည္မွာ မြန္းလြဲပိုင္းကထဲကျဖစ္ေလသည္။ ထို႔အတြက္ အလြန္
အမင္းေနာက္က်မွ ေရာက္လာေသာ ဒြန္ေဆးဆားကို စိတ္ပဲေကာက္ျပရမလား၊ ဝမ္းသာအားရႏွင့္ ေျပးဘဲႀကိဳ
ရမည္လား ေဝခြဲမရျဖစ္ေနမိသည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ေအာက္ထပ္တြင္ဒြန္ေဆးဆား၏အသံကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ေလွကားထိပ္တြင္ဖိနပ္
တစ္ဖက္ကၽြတ္က်န္ေနရစ္ေလာက္ေအာင္ဝမ္းသာအယ္လဲျဖစ္သြားပံုမ်ိဳးႏွင့္ေလွကားမွေျပးဆင္းကာ ဒြန္ေဆးဆား
ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေျပးဝင္လိုက္ေလသည္။ ဒြန္ေဆးဆားကလဲ သူမ၏ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ျပန္လည္ေထြးေပြ႔ ထားလိုက္ျပန္
သျဖင့္ သခင္၏ေနာင္တြင္ေခြးတစ္ေကာင္လို မလႈပ္မယွက္ရပ္ေနေသာ တန္ဘိုးရားကို အကဲခတ္ခြင့္ရသြားေလ
သည္။
တန္ဘိုးရား၏ အျဖဴဝတ္စံုက ေခၽြးတို႔ႏွင့္ရႊဲနစ္ကာ ကိုယ္လံုးတြင္ ကပ္ေနေသာေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လံုးကို
လွစ္ျပထား သလိုျဖစ္ေနေလသည္။ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူမ၏ရင္ထဲတြင္ သိမ့္သိမ့္ခါသြားသလို
ခံစားလိုက္ရသည္။ ထို႔အတူသူမ၏ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရမႈမ်ားက သူမ၏ခႏာၱကိုယ္အတြင္းသို႔စိမ့္ဝင္လာသလိုလဲ ခံစား
လိုက္ရကာ လႈပ္ရွားသြားရ၏။
လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ျဖစ္ေသာ ေဆးဆားႏွင့္အၿမဲလိုက္ပါလာတတ္ေသာ ရာမြန္ဆိုသည့္လူမဟုတ္ပဲ ငယ္ရြယ္
သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေတြ ့လိုက္ရသည္။ သူမက သူ႔ကိုယ္သူဆန္းစစ္ကာ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရသည္။ သခင္
ေနာက္မွ ပါလာေသာ ကၽြန္တစ္ေယာက္ကို သူမအေနႏွင့္ ေခြးတစ္ေကာင္ေလာက္သာ သေဘာထားသင့္သည္
မဟုတ္ပါလား။ ထိုအခါ သူမက တန္ဘိုးရားကို ဂ႐ုမစိုက္ဟန္ျပဳလိုက္ရၿပီး လုပ္ေနၾကအတိုင္း ဒြန္ေဆးဆား စကား
ေျပာေအာင္ဟန္လုပ္လိုက္ရ ျပန္ေလသည္။
“ေဟာဒီမွာ.....ကိုယ့္ရဲ ့ျမင္းထိန္းအသစ္ေလ”
သူက အဲလစ္(စ္)ကိုေပြ ့ဖက္ထားရင္းေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
“ ျမင္းေတြထားဖို႔ေနရာကိုေရခ်ယ္က မင္းကိုလိုက္ျပလိမ့္မယ္”
အဲလစ္(စ္) ကိုေျပာရင္း တန္ဘိုးရားကိုတစ္ဆက္ထဲေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“မင္းဘယ္မွာအိပ္ရမယ္ဆိုတာကိုလဲ ေဟာဒီသခင္မရဲ့ကိုယ္လုပ္ကၽြန္ေရခ်ယ္က ျပေပးလိမ့္မယ္ၿပီးေတာ့
ဘယ္မွာ ေရခ်ိဳးရမယ္ဆိုတာကိုလဲ ျပလိမ့္မယ္ အဲဒီမွာေရခ်ိဳးလိုက္ ေနာက္ၿပီး မင္းရဲ့အဝတ္အစားေတြကိုလဲ
လဲျပစ္လိုက္မင္းကိုအလိုရွိတဲ့အခါ ငါလွမ္းေခၚလိုက္မယ္အိမ္ထဲကေန ဘယ္မွထြက္မသြားနဲ႔ဦး ေဟာဒီၿမိဳ ့ေပၚက
လမ္းမေတြေပၚမွာ မင္းကိုလမ္းမသလားေစခ်င္ဘူး ဟုတ္ၿပီလား ”
တစ္ဖန္သူက အဲလစ္(စ္)ဘက္သို႔ျပန္လွည့္ကာ အေပၚထပ္ဆီသို႔တက္ရန္ဦးေဆာင္လိုက္ေလသည္။
“ ကဲ... အခ်စ္ေရ... ေနာက္မွဘဲ ကိုယ့္ရဲ့ျမင္းထိန္း အသစ္အေၾကာင္းကိုစကားေျပာၾကတာေပါ့....အခုေလာ
ေလာဆယ္ေတာ့....မင္းသိပါတယ္ကြာ...ကိုယ္ဘာလိုခ်င္တယ္ဆိုတာကို...”
ေျပာၿပီးေနာက္အဲလစ္(စ္)ကို ဆြဲေခၚကာ အေပၚထပ္အိပ္ခန္းေဆာင္ရွိရာသို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ဘယ္ကိုသြား၍ ဘာလုပ္ရမည္မွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ေနရ၏။ ေနရာမွာဘဲ ရပ္ေနမိေတာ့သည္။
တုပ္တုပ္မွမလႈပ္.....
သို႔ေသာ္က်ပ္ေနေသာ ရွဴးဖိနပ္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို မသိမသာ ဘယ္၊ညာ ေရႊ့ေျပာင္းျခင္းသာ
ျပဳေန၏။ အေနအထိုင္ခက္ေနသည္ကလြဲ၍ သူ႔သခင္ဒြန္ေဆးဆား၏ ပခံုးေပၚမွ ေက်ာ္လြန္ကာ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္
လိုက္ေသာ မ်က္လံုးျပာတစ္စံုႏွင့္လႈိင္းထေနေသာ ေရႊဝါေရာင္ဆံပင္ပိုင္ရွင္လူျဖဴမေၾကာင့္ရင္ထဲတြင္အမ်ိဳးအမည္
မခြဲျခားတတ္ေသာ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚကာ က်န္ေနရစ္ခဲ့ရရွာေလသည္။ ထိုေနရာတြင္ရပ္ေနမိသည္မွာ ေရခ်ယ္
ဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီး ျပန္ဆင္းလာခ်ိန္အထိပင္။
ေရခ်ယ္က တန္ဘိုးရားကို လက္ဟန္ႏွင့္ျပ၍ေခၚသျဖင့္ ေနာက္မွလိုက္သြားရသည္။ သူ၏စိတ္ထဲတြင္ထို
မိန္းမကိုသေဘာမက်သလိုျဖစ္ေနမိသည္။အသက္မႀကီး၊႐ုပ္မဆိုးေပမယ့္သူ႔စိတ္ထဲတြင္တမ်ိဳးႀကီးခံစားေနရသည္
ကေတာ့ အမွန္ဘဲျဖစ္၏။ သည္ေလာက္ၾကာေအာင္ေစာင့္ဆိုင္းေနရမႈကို အသိအမွတ္မျပဳသလို ဂ႐ုစိုက္လုပ္ေန
ျခင္းအား စိတ္ဆိုးမိသည္လားမေျပာတတ္။ အမွန္ဆို အားနာသည့္စကားမ်ိဳး တစ္ခြန္းေလာက္ေတာ့ေျပာသင့္သည္
မဟုတ္ပါလား။
“ လာ ”
သူမက သူ႔အား တည္ၿငိမ္ေသာအသံႏွင့္ပင္လွမ္းေခၚသည္။
“ ခင္ဗ်ားက...ဘယ္လိုလဲဗ်....ဆိုစမ္းပါဦး ”
တန္ဘိုးရား ေျပာလိုက္သည့္ေလသံကျမင့္သည္။
လူျဖဴတစ္ေယာက္၏ တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ဟန္အျပည့္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ ေလွကားတက္
ေနစဥ္ေလွကားအလယ္မွာပင္သူမက သူ႔ကိုေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လာသည္။ သူမ၏လက္တစ္ဖက္က လွ်င္ျမန္စြာ
သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္လာသည္ကိုေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္ပါေခ်။
“ မင္းက ငါ့ကိုဘာထင္လို႔ဒီလိုေျပာရတာလဲ ငါ့ကိုဘယ္ေတာ့မွဒီလိုမ်ိဳးမေမးနဲ႔ငါက မင္းထင္သလိုမိန္းမစား
မဟုတ္ဖူးကြ ေနာက္ေတာ့မင္းသိလာလိမ့္မယ္၊ငါဟာ မဒမ္ေဆးဆားရဲ ့ကိုယ္လုပ္ေတာ္ဘဲ”
တန္ဘိုးရားက သူ႔လက္တစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္ကာ သူမကို ျပန္႐ိုက္ရန္ႀကိဳးစားလိုက္ၿပီးမွ သူ၏အလုပ္သစ္
စတင္သည့္အခ်ိန္တြင္ဘာမဟုတ္သည့္ သူ႔သခင္ရည္းစား၏ အမ်ိဳးသမီးအေစခံႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္စရာ မလိုေသး
ေၾကာင္း နားလည္လိုက္သျဖင့္သူ႔လက္ကိုျပန္႐ုပ္သိမ္းလိုက္ေလသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္အစ္မ၊ ကဲပါဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သြားရမယ္ဆိုတာကိုသာ လိုက္ျပပါေတာ့၊
ကၽြန္ေတာ္ဟိုမွာ ရပ္ေနခဲ့ရတာ ေညာင္းလွၿပီဗ်၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သခင္ရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြအတိုင္းလုပ္စရာ
ေတြ ရွိေနပါေသးတယ္”
“ အဲဒီလိုမွေပါ့ကြယ္”
သူမ၏ တင္းမာေနေသာ မ်က္ႏွာမွာ ေပ်ာ့ေျပာင္းသြား၏။
“ မင္းငါ့ကို အစ္မလို႔ ေခၚစရာ မလိုပါဘူးေလ ေရခ်ယ္လို႔ေခၚရင္ဘဲ လံုေလာက္ပါၿပီ...ကဲ...လာ ငါ့ေနာက္
လိုက္ခဲ့ ”
သူမက ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္သာ ထြန္းထားသည့္ အေမွာင္ထုမ်ားေသာ အခန္းထဲသို႔ တန္ဘိုးရားကို
ေခၚသြားခဲ့သည္။ မီးဖိုေဆာင္မွန္း သူသိလိုက္ပါသည္။ မီးဖိုေပၚမွ ပူေႏြးလွ်က္ပင္ရွိေနေသးသည့္ စားစရာမ်ား၏
အနံ႔ကို ရရွိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆာေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဒြန္ေဆးဆားအမိန္႔ ေပးလိုက္သည့္အတိုင္း
ေရခ်ိဳးရန္ႏွင့္ အဝတ္မ်ားကို လဲလွယ္ဝတ္ဆင္ရန္က ရွိေနေသး၏။ ေရခ်ယ္က စည္ပိုင္းျပတ္တစ္ခုကိုေရျဖည့္ကာ
သူ႔အားသယ္ခိုင္းၿပီး မီးဖိုေဆာင္ေဘးတံခါးမွထြက္သြားေသာေၾကာင့္ေနာက္မွလိုက္ရျပန္ေလသည္။
ျမင္းမ်ားထားသည့္ အေဆာင္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးသြားေသာအခါ သူေနရမည့္ေနရာသို႔ ေရာက္ေလသည္။
ေလွကားက်ဥ္းေလးအတိုင္း တက္သြားလိုက္ေသာအခါ စိုစြတ္ေသာအိပ္ယာေပၚတြင္ေကာက္႐ိုးမ်ားထပ္၍ ခင္းေပး
ထားေသာ သူအိပ္စက္ရမည့္ ေနရာကိုေတြ႔ လိုက္ရသည္။ သူမက ဖေယာင္းတိုင္ကို ၾကမ္းေပၚခ်ထြန္းလိုက္ရင္း
တန္ဘိုးရား ကိုေျပာလိုက္သည္။
“ ဒါဟာ ေရမြန္ဆိုတဲ့လူပါလာရင္အိပ္ေနၾကေနရာဘဲ ဖေယာင္းတိုင္ကိုဂ႐ုစိုက္ဦး မင္းေျခေထာက္ႀကီးေတြ
နဲ႔တိုက္မိၿပီး မီးေလာင္ေနဦးမယ္ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ဦးၿပီးရင္ဖေယာင္းတုိင္ပါယူၿပီး မီးဖိုခန္းကိုလာခဲ့၊ ငါ မင္းအတြက္
စားစရာ အဆင္သင့္လုပ္ထားမယ္”
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ေရခ်ယ္”
သူမ၏ဆက္ဆံမႈက ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားၿပီမို႔ သူကလဲထိုမိန္းမကို ခြင့္လႊတ္ရေပမည္ဟု တန္ဘိုးရားနားလည္
လိုက္ေလသည္။သူမကေတာ့မည္သို႔ထင္မည္မသိ။သူ႔အေနႏွင့္မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုေအာက္က်ိဳ ့ဆက္ဆံမိလိုက္
သည္မွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ပင္ျဖစ္၏။ သူက ကုတ္အက်ႌႏွင့္ရွပ္အက်ႌတို့ကိုခၽြတ္လိုက္သည့္အတြက္သူ့ခႏၶာကိုယ္၏
ထြားႀကိဳင္းသန္မာမႈကို ေရခ်ယ္တစ္ေယာက္စိတ္ဝင္စားေလမည္လားဟု အကဲခတ္လိုက္မိေသာ္လဲ ေရခ်ယ္ကမူ
လွည့္၍ပင္မၾကည့္ဘဲ ထြက္သြားေတာ့မည္လုပ္ရာ.....
“ကၽြန္ေတာ္လဲဆာလွပါၿပီေရခ်ယ္၊အင္း...ခင္ဗ်ားဟာဟင္းခ်က္ေကာင္းမယ့္သူလို႔ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္...
အဲ..ကၽြန္ေတာ္ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးမွဘဲ ခင္ဗ်”
အခုေတာ့ သူ႔စကားလံုးေတြက သူမအတြက္ ေပ်ားေျပာင္းစြာ ထြက္ေပၚေန၏။ သူ႔အသံေၾကာင့္ သူမက
ေက်ာခိုင္းေနရာမွျပန္လွည့္လာသည္။ သို႔ေသာ္သူမ မ်က္လံုးေတြက မေျပာင္းလဲ ေအးစက္စက္ပဲျဖစ္ေနေလသည္။
“မင္းေကာင္းေကာင္းစားရမွာပါ...င့ါေမာင္...ေအး..တစ္ခုရွိတာကမင္းနဲ့ငါဟာတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
သိတန္သေလာက္သိၾကၿပီျဖစ္တဲ့အတိုင္း ငါဟာ မဒမ္ရဲ့ကိုယ္ေရးကၽြန္ျဖစ္သလိုမင္းကလဲ ဒြန္ေဆးဆားရဲ့ကိုယ္ေရး
ကၽြန္ပဲ၊ ဒီေတာ့ မင္းရဲ ့အဆင့္ဟာ ငါနဲ႔အတူတူဘဲ ျဖစ္ေနေလေတာ့ မင္းလဲဒီမွာ တန္းတူေနႏိုင္ပါတယ္၊ ငါ..မင္းကို
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေကၽြးေမြးပါ့မယ္၊ တကယ္လုိ႔ လိုအပ္ရင္မင္းရဲ ့အဝတ္အစားေတြကို ေလွ်ာ္ဖြတ္မီးပူတိုက္
ေပးပါဦးမယ္၊ တို႔ေတြ..မနက္ဖက္ေတြ ့ရင္မဂၤလာမနက္ခင္းပါ၊ ညမွာဆံုၾကရင္မဂၤလာညခ်မ္းပါ၊ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး တို႔မွာ
ေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ဘဲ မွတ္ထားေစခ်င္တယ္...ကဲ....ကဲ.. မင္းမီးဖိုေဆာင္ထဲေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အစားအ
ေသာက္ေတြ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္”
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူမက ခ်ာကနဲလွည့္လိုက္ၿပီး ေလွကားအတိုင္းဆင္းကာ အေမွာင္ထဲသို႔ တိုးဝင္ေပ်ာက္
ကြယ္သြားေလသည္။ တန္ဘိုးရားက သူ၏ မိန္းမေတြအေပၚတြင္လႊမ္းမိုးခ်င္ေသာစိတ္က အႏ ၱရာယ္မ်ားလွေၾကာင္း
သင္ခန္းစာရလိုက္သည္ဟုထင္မိ၏။ထို႔အျပင္သူမကသူ့အတြက္ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ႏိုင္သည္ဟုထင္လိုက္မိသည္။
သို႔ေသာ္ထိုျပႆနာကိုသူေကာင္းစြာေျဖရွင္းႏိုင္လိမ့္မည္ဟုသူ့ကိုယ္သူယံုၾကည္လိုက္မိျပန္၏။
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီၤး၍ ဝတ္စံုအနက္ကိုဝတ္ၿပီးေသာအခါ သူကတြက္ဆလိုက္မိသည္မွာ အခုလိုသားနားသပ္ရပ္စြာ
ဝတ္ဆင္ထားေသာ သူ႔ကိုျမင္လိုက္လွ်င္ေရခ်ယ္မည္သို႔သေဘာထားမည္နည္း။ တစ္မ်ိဳးတစ္ျမည္ေတာ့ေျပာင္းလဲ
သြားလိမ့္မည္ဟုသူက ယံုၾကည္လိုက္မိျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါတြင္လည္း သူမက နဂိုအတိုင္းပင္
ေအးစက္စက္အမူအရာျဖင့္သာ ရွိေနေလသည္။ သူမ..ေကၽြးေသာအစားအစာမွာ အမွန္ပင္အရသာရွိလွသည္။
တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွစားဖူးျခင္းမရွိေပ။သို႔ေသာ္သူတစ္ေယာက္ထဲသာအေဖာ္အေလွာ္မရွိ
ထိုင္စားေနလိုက္ရသည္။ သူမက အစားအေသာက္မ်ား ျပင္ဆင္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႔ကိုတစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့ကာ
ထြက္သြားသည္မဟုတ္ပါလား။ထို႔ေၾကာင့္ဘာရယ္မသိတန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္စိတ္မေကာင္းသလိုႀကီးျဖစ္ေနမိ၏။
သည္ေတာ့မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္အိပ္လိုက္၊ အိုမိုအမ္ေဒါင္းတို႔ႏွင့္ရယ္ေမာစရာေျပာလိုက္
စားေသာက္ၾကေသာအခါတြင္လဲ အုပ္စုလိုက္ႀကီး ၿမိဳင္ဆိုင္စြာ စားေသာက္လုိက္လုပ္ခဲ့ၾကပံုမ်ားကို ျပန္လည္ျမင္
ေယာင္ေနမိေတာ့၏။
တစ္ဖန္ ျမင္းေဇာင္းအေပၚထပ္တြင္ တစ္ေယာက္ထဲအိပ္ရမည့္အေရးကိုေတြးကာ စိတ္ဆင္းရဲမိျပန္သည္။
လူမ်ားက်ပ္ပိတ္သိပ္ေအာင္အိပ္ခဲ့ရသည့္ကၽြန္သေဘၤာေပၚကအျဖစ္ထက္ပင္ယခုလိုတစ္ေယာက္ထဲအိပ္ရသည္က
ပိုဆိုးေလသည္ဟု သူကထင္ျမင္ေနမိျပန္၏။ အေကာင္းဆံုးက ခုလိုအိပ္ေနမည့္အစား အျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး
တစ္ညလံုးေနကာ အေပၚထပ္မွ သခင္ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္ လူျဖဴအမ်ိဳးသမီးတို႔ ခ်စ္တင္းေႏွာရင္း ေျပာေနၾကမည့္
စကားသံမ်ားကိုသဲ့သဲ့ၾကားရမလားဟုစူးစိုက္နားေထာင္ေနရသည္က ပို၍ေကာင္းမည္ဟုထင္မိေလသည္။
တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ အေတြးဆန္႔ ခ်င္သေလာက္ဆန္႔လို႔ ရေနေလသည္။
ကၽြန္းေပၚသို႔ စေရာက္သည့္ ေန႔တုန္းကေတြ ့ျမင္ခဲ့ရေသာ အျဖဴမေလးကို သတိရလိုက္မိသည္။ အခုလဲ ထိုကဲ့သို႔
လွပေခ်ာေမာေသာ အျဖဴမတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔လိုက္ရျပန္သည္။ သူမသည္တပ္မက္ဖြယ္ရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္
တကား။
သို႔ေသာ္သူမက သူ႔သခင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေန၏။ ၿပီးေတာ့သူမက လူျဖဴမ.... လူျဖဴႏွင့္လူမည္းတို႔ၾကားတြင္
ေပါင္းကူးတံတား မရွိဘူးဟုသူသိထားခဲ့သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဒြန္ေဆးဆားက သူမကိုအိမ္ေပၚထပ္အိပ္ခန္းထဲ
တြင္ တစ္ကိုယ္လံုး ပိုင္ဆိုင္ေနသလို.... သူကလဲ သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးထဲတြင္သူမကို စိတ္ႀကိဳက္ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္
ပိုင္ဆိုင္ေနခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
သူက မ်က္လံုးကိုစံုပိတ္၍ သူ့စိတ္ကူးထဲတြင္ျဖစ္လိုသည္မ်ားကို ့ျမင္လိုသည့္ပံုစံႏွင့္စိတ္ကူးေနမိစဥ္မွာပင္
သူမသိေသာဘာသာစကားႏွင့္သီဆိုေနသာသီခ်င္းသံကိုၾကားလိုက္ရေလသည္။သူနားမလည္ေသာ္လဲ သိခ်င္စိတ္
ေၾကာင့္လူးလဲထကာ ျပတင္းေပါက္မွ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိရသည္။ ျမင္းေဇာင္းေရွ ့ေျမကြပ္လပ္ေပၚတြင္သူစိတ္ကူး
ယဥ္ေနမိခဲ့ေသာ မ်က္ဝန္းျပာပိုင္ရွင္ဒြန္ေဆးဆား၏ ပခံုးေပၚမွေက်ာ္ကာ သူ့ကိုစူးစမ္းသြားခဲ့ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားပင္
တည္း။
အခန္း ( ၁၂ )
တန္ဘိုးရားကဖေယာင္းတိုင္တစ္ရာအားခန္႔လင္းသည့္လက္ဆြဲမီးအိမ္ကိုကိုင္ေဆာင္၍ေနာက္မွလိုက္လာ
ေသာ သူ႔သခင္ဒြန္ေဆးဆားကိုပါ ေတြ႔လိုက္ရေသာေၾကာင့္ျပတင္းေပါက္မွသူ႔ကိုမျမင္ေစရန္ေခါင္းကိုပုထားလိုက္
ရ၏။
“တန္ဘိုးရား”
“ေရခ်ယ္”
သခင္ႏွင့္သခင္မတို႔၏ေခၚသံမ်ားက ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလို ေပၚထြက္လာၾကသည္။ သူ႔ကိုသူ႔သခင္
ကေခၚေနျခင္းျဖစ္သလို ေရခ်ယ့္ကိုလဲ သူ႔သခင္မက ေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ တန္ဘိုးရားက ေအာက္
သို႔ေျပးဆင္း၍ အလင္းေရာင္ရွိရာေနရာသို႔ ေျပးရပ္လိုက္သလို ေရခ်ယ္လည္း မီးဖိုေဆာင္နေဘးမွ ေျပးထြက္လာ
သည္ကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
“ ဟုတ္ကဲ့သခင္....ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနပါၿပီ”
“ မမ..ကၽြန္မကိုေခၚသလားဟင္”
တန္ဘိုးရားႏွင့္ ေရခ်ယ္တို႔ထံမွ ၿပိဳင္တူလိုလို အေျဖႏွင့္ ေမးခြန္းမ်ား ထြက္ေပၚလာၾက၏။ ေရခ်ယ္က
သခင္မ်ား ေရွ႕တြင္႐ိုေသဟန္ျဖင့္ရပ္ေနေလသည္။
“ဟုတ္တယ္ေရခ်ယ္ေခၚတာက မမပါ ဒါေပမယ့္ညီမတို႔ကိုစကားေျပာမွာကေတာ့ဒြန္ေဆးဆားဘဲကြယ့္ ”
အဲလစ္(စ္) ပံုစံမွာ တစ္စံုတစ္ခုကိုစိုးရိမ္ေနဟန္ရွိေလသည္။ ဒြန္ေဆးဆားက လူႀကီးတစ္ေယာက္မွကေလး
ငယ္မ်ားကိုဆံုးမသည့္ေလသံမ်ိဳးႏွင့္စကား စတင္ေျပာေလသည္။
“ ငါ့ဇနီးေလာင္းနဲ႔ငါဟာ ဒီကေန႔ည အနားယူၾကမွာဆိုေတာ့ ေရခ်ယ္ကလဲ သူ႔မမ အတြက္ဘာမွ လုပ္ေပး
စရာမရွိေတာ့သလို ငါကိုယ္တုိင္ကလဲ တန္ဘိုးရားကိုခိုင္းစရာ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ င့ါဇနီးေလာင္းနဲ႔ငါဟာ အသင့္
ေတာ္ဆံုးသေဘာတူညီခ်က္တခုကိုျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုပါေတာ့ေရခ်ယ္နဲ႔တန္ဘိုးရားတို႔အတူတူအိပ္ၾကဖို႔ဘဲကြယ့္
ေရခ်ယ္က အေတာ္ေလးၾကည့္ေကာင္းတဲ့မိန္းမဆိုေတာ့ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္တန္ဘိုးရားအတြက္သင့္ေတာ္တယ္လို႔
ဆိုရမွာေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ တန္ဘိုးရားကလဲ ေနာင္ကို ငါလာတုိင္း အၿမဲပါေတာ့မွာမို႔ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ မင္းတို႔
သခင္မအတြက္ေကာင္မြန္တဲ့မ်ိဳးဆက္သစ္ကၽြန္ေလးေတြျဖည့္စည္းေပးႏိုင္စြမ္းလိမ့္မယ္လို ့ငါထင္တယ္”
ဒြန္ေဆးဆားစကားေၾကာင့္ေရခ်ယ္မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး အဲလစ္(စ္)၏ မ်က္ႏွာကိုအားကိုးတႀကီးျဖင့္ၾကည့္
ေနေလသည္။ သူမအတြက္ ေစာဒကတက္လို႔ ရမည္မဟုတ္ေတာ့မွန္း အဲလစ္(စ္)၏မ်က္ႏွာထားကို ေတြ႔႐ံုႏွင့္
နားလည္လိုက္မိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆား နားမလည္ႏိုင္ေစရန္ျပင္သစ္ဘာသာစကားႏွင့္ အဲလစ္(စ္)ကို
လွမ္းေျပာလိုက္မိ၏။
“ မမ ကၽြန္မကို ကတိေပးထားတယ္မဟုတ္လားဟင္ကၽြန္မ ေယာက္်ားေတြကို သေဘာမက်ဘူးဆိုတာ
မမသိတယ္ေလ”
အဲလစ္(စ္)က သူမ၏ပခံုးမ်ားကိုတြန္႔ျပလုိက္ၿပီး ျပင္သစ္လိုပင္အေျဖျပန္ေပးလုိက္၏။
“မမအေနနဲ႔ေျပာတာမွမဟုတ္တာဘဲညီမရယ္ဒါကဒြန္ေဆးဆားရဲ့စိတ္ကူးဆိုေတာ့မမဘယ္လိုျငင္းဆန္လို႔
ရမွာတဲ့လဲ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ညီမ လိုက္နာရလိမ့္မယ္”
အဲလစ္(စ္)က ျပင္သစ္လိုေျပာရင္းမွတဆက္ထဲစပိန္လိုဆက္ေျပာလိုက္သည္။
“ေရခ်ယ္....ညီမအေနနဲ႔ဒြန္ေဆးဆားေရွ႕မွာစပိန္လိုဘဲ ေျပာသင့္တယ္ကြယ့္ ”
“ဒီမွာ...တန္ဘိုးရားေရာ ေရခ်ယ္ေရာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးနားေထာင္စမ္း”
ဒြန္ေဆးဆားက သူ၏ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုအမိန္႔ခ်မွတ္ေတာ့မည္မို႔အသံကိုမာျပစ္လိုက္ေလသည္။
“မင္းတို႔အခန္းကိုငါတို႔မီးေပးထားမယ္၊ေဟာဒီမွာညတိုင္းလဲတို႔ဟာမင္းတုိ႔အတြက္ဒီလုိလုပ္ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္
မဟုတ္ဖူး၊ကဲ ေရခ်ယ္..မင္းက ေရွ႕ကဦးေဆာင္သြား တန္ဘိုးရားက ေနာက္ကလိုက္သြား၊ ငါတို႔ဟာ ဒီအခ်ိန္မွာ
လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း လုပ္ရလိမ့္မယ္ကြယ့္ ”
ဒြန္ေဆးဆားက လက္ဆြဲမီးအိမ္ကိုေရခ်ယ္အားလွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေရခ်ယ္၏ လွမ္းယူလိုက္ေသာ လက္
မ်ားက တုန္ယင္ေနေသာေၾကာင့္ ဖေယာင္းစက္အခ်ိဳ႕ပင္ဒြန္ေဆးဆား၏ ခါးတစ္ဝိုက္သို႔လြင့္စင္သြား၏။ သို႔ေသာ္
ဒြန္ေဆးဆားက သူ၏စီစဥ္ေဆာင္ရြက္မႈကိုသူ႔ဖာသာ သေဘာေတြ႔ေန မိေသာေၾကာင့္သူမကိုျပစ္တင္ေျပာ ဆိုျခင္း
မရွိေခ်။ လက္ဆြဲမီးအိမ္ကိုကိုင္ၿပီး ေရခ်ယ္ကဦးေဆာင္၍ မီးဖိုေဆာင္ေဘးရွိတံခါးမွဝင္သြားလိုက္သည္။
မီးဖိုေဆာင္ကိုျဖတ္သန္းလိုက္ၿပီးလွ်င္သူမကအခန္းဆီးတစ္ခုကိုဖယ္ရွားလိုက္သျဖင့္သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေန
ေသာ အခန္းငယ္ေလးတစ္ခုအား မီးေရာင္ေအာက္တြင္ေတြ႔လိုက္ရ၏။ ခပ္နိမ့္နိမ့္ကုတင္ေပၚတြင္ေမြ႔ယာတစ္ခုရွိၿပီး
ေခ်ာေမြ ့ေသာအိပ္ယာခင္းတစ္ခုခင္းထားသည္ကိုေတြ႔လိုက္ရေလသည္။ နံရံတြင္ခ်ည္ထည္လိုက္ကာမ်ားဆြဲခ်ိတ္
ထားၿပီး ႐ိုး႐ိုးကုလားထိုက္တစ္လံုး၊ မွန္ငယ္တစ္ခ်ပ္ႏွင့္ နံရံတြင္႐ိုက္ထားေသာ စင္ငယ္မ်ားေပၚတြင္ပုလင္းမ်ားႏွင့္
ေသတၱာငယ္ေလးမ်ား အစီအရီတင္ထားသည္ကိုလဲေတြ ့ျမင္ရသည္။ အျခား..ဘာမွမရွိေတာ့ေခ်။
ဒြန္ေဆးဆားက က်ဥ္းလွေသာ အိပ္ယာကုတင္ကို ၾကည့္၍ ရယ္ေမာလိုက္၏။
“ တန္ဘိုးရားရဲ့ ပခံုးအက်ယ္နဲ႔ေတာ့ အေတာ္ဘဲမဟုတ္လားကြ...ဟား...ဟား...ဒါေပမယ့္ မင္း အဆင္ေျပ
ေအာင္လုပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္....ခုအခ်ိန္မွာကလဲ ဒီအခန္းဘဲရွိတာကိုးကြ... ဒီည အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပေတာ့
တန္ဘိုးရား...တကယ္လို႔ေမြးလာတာေလးကအေကာင္းစားေလးဆိုရင္တို႔မြန္တာဘိုကိုယူသြားၿပီးေကာင္းေကာင္း
ေမြးရမယ္ေဟ့ ”
ေျပာရင္း သူက အဲလစ္(စ္)၏ လက္ေမာင္းကိုအသာညႇစ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။
“ မင္းလိုခ်င္တယ္လို႔ပူဆာေနတဲ့လက္စြပ္ကိုကိုယ္ဝယ္ေပးပါ့မယ္ခုရလာမယ့္ကေလးနဲ႔လဲတဲ့သေဘာေပါ့
ကြယ္”
ဒြန္ေဆးဆား၏စကားေၾကာင့္တန္ဘိုးရားၿပံဳးလိုက္သည္။
“ အေကာင္းစားေလး ျဖစ္မွာေသခ်ာပါတယ္သခင္ကၽြန္ေတာ့္ဆီက အၿမဲတမ္း အေကာင္းစားေတြခ်ည္းဘဲ
ရတယ္မဟုတ္လား ”
“မင္းက အေတာ္ေလထြားတဲ့ အေကာင္ဘဲကြ..ဒါေပမယ့္မင္းဟာအမွန္ကိုဘဲ ေျပာတတ္တဲ့ေကာင္ဆိုတာ
ကိုငါသိပါတယ္ေလ...ကဲ တို႔သြားမယ္...ေၾသာ္... ဖေယာင္းတိုင္ေတြကို ထြန္းထားေရခ်ယ္.. ဒါမွ တို႔အျပန္လမ္းကို
ျမင္ရမွာကြယ့္”
ဒြန္ေဆးဆားက ရယ္ေမာရင္း အဲလစ္(စ္)ကိုလက္ဆြဲေခၚသြားေလေတာ့သည္။
“ ဒီမွာ...အဲလစ္(စ္)...မင္းရဲ့ေရခ်ယ္ဟာ မနက္က်ရင္ကိုယ့္ကိုေက်းဇူးတင္ေနမွာပါကြာ”
ေရခ်ယ္က အခန္းလယ္တြင္ သုန္မႈန္ေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ရပ္လွ်က္ရွိေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏
အမုန္းအားပါေသာ အၾကည့္ေၾကာင့္တန္ဘိုးရားမွာ ၿပံဳးရယ္ျပဖို႔ေတာင္အခက္ေတြ႔ေနမိရသည္။
“ ရွင့္ရဲ့သခင္က ကၽြန္မနဲ႔အတူေနဖို႔ ရွင့္ကိုဒီမွာထားခဲ့သလို ကၽြန္မရဲ့ သခင္မကလဲ သေဘာတူခဲ့တယ္....
ဒီေတာ့ရွင္ေနႏိုင္တယ္..ဒါေပမယ့္ကၽြန္မကိုလက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္မထိပါနဲ႔....ဒီမွာကၽြန္မ အိပ္ယာ....ကၽြန္မအိပ္ဖို့....
ဒါေပမယ့္တစ္ေယာက္ထဲဘဲ ”
“ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆိုသေဘာက်သြားမွာပါဗ်ာ”
တန္ဘိုးရား၏ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ အၿပံဳးက ျပန္ေပၚလာသည္။ သူ႔ကိုယ္သူယံုၾကည္မႈရရွိသြားသည့္ပံုမ်ိဳးျဖစ္၏။
သခင္ေျပာသြားၿပီးၿပီမို႔ ဒီမိန္းမ လြန္ဆန္ဝံ့မည့္ပံု မရွိဟု သူက ယူဆထားလိုက္ၿပီးျဖစ္သည္။ ေရခ်ယ္က ေခါင္းအုန္း
ေအာက္သို႔လက္ထည့္ၿပီးျပန္ထုတ္လိုက္သည္တြင္ေမာင္းခ်ဓါးတစ္လက္က လက္ထဲတြင္ပါလာ၏။ ဖေယာင္းတိုင္
၏ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ဓါးက ဝင္းကနဲ ေတာက္ပသြားသည္။
“မင္း...ငါ့ကိုထိရဲထိၾကည့္....ေဟာဒီ့ဓါးကိုအသံုးခ်ရလိမ့္မယ္....သိလား”
ေရခ်ယ္က မင္း..ငါ...သံုးကာ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ေလသည္။ တန္ဘိုးရားက ရယ္ေမာလိုက္၏။
“ခင္ဗ်ားလက္ေတြက ႏူးညံ့လွပါတယ္ဗ်ာ”
ေျပာရင္း သူက သူ့လက္မ်ားကိုေထာင္ျပလိုက္သည္။
“အဲဒီ့ဓါးေသးေသးေလးကိုကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သြားလိမ့္မယ္လို ့ထင္ေနတာလားဟင္”
“အို....ရွင္အိပ္ေပ်ာ္တဲ့အထိကၽြန္မေစာင့္ေနမွာေပါ့”
“ခင္ဗ်ားနဲ ့ဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္ဘယ္အိပ္ပါ့မလဲဗ်ာ”
တန္ဘိုးရားက သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမကို သိမ္းက်ံဳးဖက္လိုက္ရာ သူမကတိမ္းေရွာင္လိုက္ၿပီး သူ႔အား
အခန္းေထာင့္သို႔ တြန္းျပစ္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့နံရံရွိစင္မ်ားေပၚမွ ေသတၱာငယ္ေလးတစ္ခုကို လွမ္းယူ၍ ဖြင့္လိုက္
ေလသည္။ ထူးဆန္းေသာ အရာတစ္ခုသည္ေလထဲတြင္ပ်ံဝဲသြားကာ သက္ရွိအလား တန္ဘိုးရား၏ ေျခေထာက္
အစံုနားသို႔ေျဖးညင္းစြာက်လာေလ၏။ထိုအရာကတုတ္တုတ္မွမလႈပ္။ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိေတာ့လဲဘာမွမဟုတ္။
ငွက္ေမႊးအေရာင္စံုကိုစုခ်ည္ထားျခင္းသာျဖစ္၏။သို႔ေပမယ့္တန္ဘိုးရား၏ႏွလံုးသာကိုေတာ့တုန္လႈပ္သြားေစသည္
မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
“ အဲ...အဲဒါဘာႀကီးတုန္းဗ် ”
ေျခာက္ကပ္ကပ္ျဖစ္သြားေသာႏႈတ္ခမ္းအစံုကိုလွ်ာႏွင့္သပ္လိုက္ၿပိး တန္ဘိုးရားက ေမးလိုက္မိေလသည္။
“ကၽြန္မတို ့ကေတာ့အဲဒါကိုဗူးဒူး လို႔ေခၚၾကတယ္”
သူမက ပါးလႊာေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို တင္းတင္းေစ့ ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထိုအရာကို လက္ညွိဳးျဖင့္
ထိုးျပလိုက္႐ံုျဖင့္ထိုအရာက သူမ စကားကို နားေထာင္လိုက္သည့္အလား ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္႐ုတ္တရက္လႈပ္ရွား
သြား၏။
“ ရွင္အဲဒီ့ဟာကို ေက်ာ္လိုက္တာနဲ႔ ရွင္ေသၿပီလို႔သာ မွတ္ထားလိုက္ေပေတာ့ အာဖရိကရဲ ့ဘုရားေတြက
ရွင္သိတဲ့အတိုင္း တန္ခိုးရွိၾကတယ္မဟုတ္လား သူတို႔ဟာ ကၽြန္မေတာင္းဆိုခ်က္ကိုလိုက္နာၾကတယ္ေလ ဒီေတာ့
ရွင့္ေနရာ ရွင္ေနပါ ဒါမွ ရွင့္အတြက္စိတ္ခ်ရမယ္ရွင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ကၽြန္မ ေဟာဒီဓါးကို အသံုးမျပဳပါဘူး..
ကၽြန္မေက်နပ္ရင္ေပါ့ေလ...အဲ...ရွင္အိပ္ရမယ့္ ၾကမ္းျပင္က နဲနဲေတာ့မာတယ္... ဒါကလဲ ကၽြန္မအျပစ္ေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး ....ကဲ...ကၽြန္မတို ့ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္နားလည္ၾကၿပီမဟုတ္လား”
တန္ဘိုးရားက လႈပ္ရွားေနေသာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွအရာကိုေနာက္ဆုတ္၍ ေရွာင္လိုက္ရျပန္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့....ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္ေရခ်ယ္”
“ေကာင္းၿပီမနက္က်ရင္ရွင္ဒြန္ေဆးဆားကိုေျပာရမွာက ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ညကိုကၽြန္ေတာ္ကုန္လြန္ခဲ့
ပါတယ္လို ့ဟုတ္ပလား”
“ခင္ဗ်ား သေဘာအတိုင္းျဖစ္ေစရပ့ါမယ္ေရခ်ယ္...ဒါေပမယ့္ဒါဟာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့သခင္ကို
လိမ္ရျခင္းဘဲျဖစ္ပါတယ္”
အပိုင္း ( ၅ ) ကိုဆက္လက္အားေပးၾကပါ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္
ဇာတ္လမ္း - ဘီးၾကဲႀကီး
“ေရမန္ဒို....ဒါကဘာသေဘာလဲ ”
သူမကေျပာရင္းႏွင့္ အခန္းတြင္းမွလူမ်ားကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေသာ္လဲ ထိုသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍
သူမတြင္ေၾကာက္ရြံ့စိတ္ေတာ့မျဖစ္မိပါေခ်။
“ ကာရမ္းဘား ေယာက္်ားေတြက အၿမဲတမ္း အလုပ္ရွဳပ္ေနတတ္တယ္ဆိုတာကို မင္းမသိဘူးလား ဒီမွာ
ငါ့မိန္းမ မင္းက ငါဘာဘဲလုပ္လုပ္ေမးခြန္းေတြခ်ည္း ေမးေနေတာ့တာဘဲကိုး ေဟာဒီ့စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးပ်က္စီးမသြား
ရေအာင္ဘယ္လိုႀကိဳးစားေနရတယ္ဆိုတာကို မင္းနားလည္စမ္းပါကြာ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတြအားလံုးေသကုန္ရင္
ဒို႔မွာ အစားထိုးဖို႔ကၽြန္က ဘယ္မွာလဲ ေျပာစမ္းပါဦးကြ ”
ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေျပာေနရင္းႏွင့္ေဒါသသံထြက္လာေသာ္လဲ မၾကာမီပင္ခ်က္ျခင္းလိုလိုေပ်ာ့ေျပာင္းသြားေလ
သည္။ ဤတြင္သူက ဇနီးျဖစ္သူအား ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ စကားလံုးမ်ားကိုေရြးခ်ယ္ကာ ေျပာျပေလေတာ့သည္။
“ ေဟာဒီကဒို႔ေတြရဲ့မိတ္ေဆြေကာင္းႀကီး ဒြန္ေဆးဆားေလသူကဒို႔အတြက္လက္ေဆာင္မြန္ေပးေနတာေပါ့
သူကေပးတယ္ဆိုတာထက္ငါကအတင္းေတာင္းလို႔လိုက္ေရာတာေပါ့ကြာ ဒါဟာ ဒို႔အတြက္မဟာအခြင့္ထူးဘဲကြယ့္
မိန္းမရဲ့ သူက သူ ့ရဲ့က်ဴးဘားတစ္ခြင္မွာ အေကာင္းဆံုးကၽြန္ကို ေခတၱငွားဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၿပီကြ အဲလို အလြန္
ေကာင္းမြန္တဲ့အေျခအေနမ်ိဳးကိုမင္းဖ်က္ဆီးမျပစ္ဖူးမလား ခ်စ္ဇနီးရယ္ကိုယ္ဘယ္လိုရွင္းျပရဦးမွာတဲ့လဲ ”
ေရမန္ဒို၏ စကားဆံုးေသာအခါ သူမက အားလံုးကိုၿခံဳ၍ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
“ တကယ္လို႔ ရွင္က အဲဒီလိုစီစဥ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ကၽြန္မကိုအရင္တိုင္ပင္ၿပီး ဒီကိစၥေတြကို ကၽြန္မကို
လႊဲလိုက္သင့္တာ မဟုတ္လားရွင္ဒီလိုကိစၥဆိုတာ ကၽြန္မဘဲစီစဥ္လုပ္ကိုင္ရမယ့္အလုပ္ရွင့္ ”
သူမက ေကာင္မေလးထံသို႔ သြားကာ ေပြ႔ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ အနားတြင္ရပ္ေနေသာ
တန္ဘိုးရားကိုစူးစမ္းေသာမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ေဝ့ဝဲ ၾကည့္ရွဳလိုက္ျပန္၏။
“ တျခား ကၽြန္မေတြ မရွိေတာ့တာလိုက္လို႔ရွင္ ဒါနဲ႔ ဒီလုပ္ႀကံမႈကို ဘယ္ေနရာမွာ လုပ္ခိုင္းဖို႔ရွင္စဥ္းစား
ထားတာလဲ ”
သည္လိုအေျခအေနမ်ိဳးအတြက္အေျဖေပးရန္အဆင္သင့္မျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဒြန္ေရမန္ဒိုမွာ ဘယ္လိုအေျဖ
ေပးရမွန္း မသိဘဲျဖစ္ေနမိသည္။ ဘယ္ေနရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္တစ္ေယာက္အတြက္လံုေလာက္ေနတာဘဲလို႔သူက
ယူဆထားခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
“အိမ္မွာ အေစခံေတြေနတဲ့ အခန္းေတြမွ အမ်ားႀကီးဘဲဥစၥာ ဘယ္အခန္းဝင္ဝင္ ျဖစ္တာဘဲ မဟုတ္လား
ႀကံဳရာအခန္းတခုခုကိုဆြဲေခၚသြားလိုက္႐ံုေပါ့ ”
“ ေၾသာ္ကၽြန္မရဲ့ ဂ်ဴလီတာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အလုပ္ခံရမယ္ေပါ့ေလ ဟုတ္လား ဒါကိုေတာ့ ခြင့္မျပဳ
ႏိုင္ဘူးရွင့္...သူက ငယ္ငယ္ေလးထဲက ကၽြန္မအခန္းေဘးမွာ အိပ္ရာ ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေနလာခဲ့ရတာ သိရဲ့လား....
ရွင့္သေဘာအတိုင္း လိုက္ေလ်ာရမယ္ဆိုရင္ေတာင္သူ့အခန္းထဲမွာဘဲ ျဖစ္သင့္တာေပါ့ရွင္”
“ေအးပါကြာ မင္းသေဘာဆႏၵရွိသလိုသာ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပါ မင္းကန္႔လန္႔မတိုက္တာကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္လွ
ပါၿပီ”
လူျဖဴမက တန္ဘိုးရားကိုအခုမွေသခ်ာေလ့လာဟန္ႏွင့္ၾကည့္ရွဳလိုက္သည္။
“ကဲ...လာဂ်ဴလီတာ...မင္းလဲလိုက္ခဲ့....ဒါနဲ႔မင္းရဲ့နာမည္က...”
“ တန္ဘိုးရားပါ...သခင္မ ”
“ ေအး..ေကာင္းၿပီ..လာ..တန္ဘိုးရား..ငါ့ေနာက္က လိုက္ခဲ့ေပေတာ ့”
သူမက ေျပာေျပာဆိုဆို ဂ်ဴလီတာ ကိုလက္ဆြဲ၍ တံခါးေပါက္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီးမွ သူမ၏ခင္ပြန္း
ဒြန္ေရမန္ဒိုရွိရာဘက္သို႔ျပန္လွည့္လိုက္သည္။
“ ေၾသာ္ဒါနဲ႔ကလီမင္တီကေျပာတယ္ရွင္သူ့ကိုက်ာပြတ္ဒဏ္ေပးဖို႔အမိန္႔ခ်လိုက္တယ္ဆို ”
ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္၏။
“ ဒါျဖင့္လဲ ကၽြန္မအတြက္ပါ ဆယ္ခ်က္ပိုလိုက္စမ္းပါ ဟိုတစ္ပတ္က ကၽြန္မရဲ့ပန္းအိုးကို သူခ်ခြဲျပစ္ခဲ့တယ္
အဲဒီထဲက သူ႔ကိုဒဏ္ေပးဖို႔စဥ္းစားထားတာကိုေမ့ေနလို႔ရွင့္ ”
ထို႔ေနာက္ဂ်ဴလီတာႏွင့္တန္ဘိုးရားကိုေခၚေဆာင္ကာသူမကေရွ႕မွေန၍ ဦးေဆာင္ကာထြက္သြားသည္ႏွင့္
ဒြန္ေရမန္ဒိုႏွင့္ လူႀကီးလူေကာင္း ဧည့္သည္မ်ားက ထရပ္၍ ေလးစားဟန္ ျပဳလိုက္ၾကေလသည္။ သူတို႔တေတြ
အခန္းက်ယ္ႀကီးတစ္ခုကိုျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရစဥ္မွာပင္တန္ဘိုးရားကေကာင္မေလး၏လက္ကိုဆြဲကိုင္လိုက္သည္။
လက္ေလးေတြက ေသးငယ္ေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ေခၽြးေတြစို႔ကာ တုန္လႈပ္ေနေလသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္သူမက
ပါးျပင္ေပၚမွမ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကိုေမာ့ၾကည့္လာသည္။
တန္ဘိုးရားက ႏွစ္သိမ့္စြာၿပံဳးျပလိုက္ေသာ အခါတြင္ေတာ့ သူမကျပန္လည္ၿပံဳးျပလာပါသည္။ သိပ္မၾကာ
ခင္မွာဘဲ သူတို႔ေတြသည္ ေကာင္မေလး၏ ပန္းႏုေရာင္မ်ားႏွင့္ ဆင္ယင္ထားေသာ အခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္ရွိသြား
ေလသည္။
“ ကဲ ဒါမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တင္းေႏွာရမယ့္အခန္းဘဲ ငါ့ေကာင္မေလး ဂ်ဴလီတာရဲ့ အခန္းေပါ့ ဒီမွာ
မင္းနာမယ္ေအာ္တန္ဘိုးရား မင္းကိုငါမွာစရာရွိတယ္ငါ့ေကာင္မေလးက အေတြ႔အႀကံဳ လံုးဝရွိေသးတာမဟုတ္ဖူး
ေနာ္မင္းသူ႔ကိုအရမ္းကာေရာ မနာၾကင္ပါေစနဲ႔ႏူးႏူးညံ့ညံ့ဆက္ဆံပါ နားလည္လား ”
တန္ဘိုးရား ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။ လူျဖဴမိန္းမ၏ ထူးဆန္းေသာ အရွိန္အဝါကို လန္႔ေနမိသလို
ျဖစ္ေနမိရသည္။ သူမ၏ ေယာက္်ားျဖစ္သူကိုပင္သူမက လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း ေတြ ့ျမင္ထားရသည္မဟုတ္လား။
သူမက ေကာင္မေလး၏လက္ကို ကိုင္ဆြဲထားေသာတန္ဘိုးရားကို အၾကည့္စူးစူးႏွင့္ အတန္ၾကာစူးစိုက္ၾကည့္ရွဳၿပီး
ေနာက္တန္ဘိုးရားတို ့အနားမွထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။ တန္ဘိုးရားလဲ အခုမွအသက္ကိုရဲရဲ ရွဴႏိုင္ေတာ့၏။
ထို႔ေနာက္အခန္းထဲသို႔ေကာင္မေလးကိုဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို ျငင္သာစြာပိတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
အခန္း ( ၁၀ )
အခန္းတြင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးကိုသူ႔သခင္မက ဘယ္ေလာက္ဂ႐ုတစိုက္ရွိတယ္ဆိုတာကို
တန္ဘိုးရား လက္ေတြ ့သိျမင္လိုက္ရသည္။ ပန္းႏုေရာင္လႊမ္းတယ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ပင္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းအုန္း၊
အိပ္ယာခင္းမွစ၍ အခန္းနံရံမ်ားအဆံုး ပန္းႏုေရာင္မ်ားႏွင့္သာ ဆင္ယင္မြန္းမံထား၏။ ဂ်ဴလီတာ၏ အျဖဴဘက္လု
ေသာ အသားေရာင္ႏုညက္ညက္မ်က္ႏွာလွလွေလးေတာင္ပန္းႏုေရာင္သန္းလွ်က္ရွိေခ်သည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလးကို အိပ္ယာေပၚသို႔ ေခၚသြားၿပီး ေကာင္မေလး၏ ဆံႏြယ္မ်ားကို ပင့္သပ္ေပး
လိုက္သည္။ ျဖဳစင္ႏူးညံ့ေသာ အၿပံဳးႏွင့္ေကာင္မေလးက သူ့ကိုတုန္႔ျပန္သည္ကိုတန္ဘိုးရားေတြ ့ျမင္လိုက္ရသည္။
အေျခအေန မဆိုးရြားေၾကာင္း တန္ဘိုးရား သေဘာေပါက္လိုက္၏။ ေကာင္မေလးက သူ့ကိုသေဘာက်ေၾကာင္းလဲ
ခံစားသိျဖင့္သိျမင္လိုက္မိသည္။ သူကလဲ ေကာင္မေလးကိုသေဘာက်ပါသည္။
ေကာင္မေလးက အပ်ိဳစင္ေလး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သေဘာက်မိျခင္း မ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။ ဂ်ဴလီတာ၏
ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ႏွင့္အျပစ္ကင္းစြာႏုနယ္ေသာ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ေလးကို သေဘာက်မိျခင္းမ်ိဳးပင္။ တန္ဘိုးရား
အေနႏွင့္ အပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္လိုးခြင့္ရေတာ့မည္မို႔ စိတ္လႈပ္ရွားမိေနသည္။ အိမ္ရွင္
လူျဖဴမကလဲ သူ႔ေကာင္မေလးကို မနာၾကင္ေအာင္ႏူးႏူးညံ့ညံ့ဆက္ဆံရမည္ဟု မွာသြားသည္။ လိုးသည့္အခါတြင္
လီးအဝင္အထြက္လြယ္ကူေစရန္အတြက္အသံုးျပဳရန္ဆီလိုအပ္ေၾကာင္းကိုတန္ဘိုးရား သတိရလိုက္မိ၏။
“ ဂ်ဴလီတာ...ငါတို႔အတူေနဖို႔အတြက္ဆီလိုတယ္ကြဲ႔....မင္းအတြက္နာၾကင္မႈကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးသက္သာ
ေစခ်င္တယ္ေလ.....မင္းသခင္မကလဲ မွာသြားတယ္မဟုတ္လား.....အဲဒီေတာ့ အိမ္သည္ျဖစ္တဲ့ မင္းကဘဲ ငါတို႔
ႏွစ္ေယာက္အတြက္ဆီေလးနဲနဲေလာက္ယူေပးေစခ်င္တယ္ကြာ ”
“ ဟုတ္ကဲ့...အကို...ဂ်ဴလီတာ သြားယူေပးပါ့မယ္ရွင့္ ”
ေကာင္မေလးက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ ထြက္သြားေလသည္။ တန္ဘိုးရား တစ္ေယာက္ထဲ
ရင္ဖိုလႈိက္ေမာစြာႏွင့္ ေကာင္မေလး၏ အိပ္ယာထက္ဝယ္ပက္လက္အိပ္ရင္း က်န္ေနခဲ့ရသည္။ ေကာင္မေလးက
သူ႔ကို အကိုလို႔ေခၚသြားသည္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ဆီမွ အကိုလို႔ အေခၚခံရျခင္းသည္တန္ဘိုးရားအတြက္
ပထမဆံုးျဖစ္ေနျပန္သည္။ ဒီေန႔မွ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔သူ႔ဘဝအတြက္ပထမဆံုးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနရတာလဲဟု တန္ဘိုး
ရား ေတြးေနမိပါသည္။
ပထမဆံုးအျဖစ္ မြန္တာဘို စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံက မဟုတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ဆက္ဆံခြင့္ကို သူ႔သခင္
ဒြန္ေဆးဆား ထံမွရရွိလိုက္သည္။
ပထမဆံုး အျဖစ္အပ်ိဳစင္ေလးကိုဆက္ဆံရေတာ့မည္။
ပထမဆံုး အျဖစ္အကိုဟုအေခၚခံလိုက္ရသည္။
ပထမဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္သူ႔ရဲ့ရင္ခုန္သံမ်ားလဲကေမာက္ကမ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေကာင္မေလးျပန္ေရာက္လာသည္။ သူမလက္ထဲမွဆီခြက္ကိုတန္ဘိုးရားထံကမ္းေပး
လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ဝင္ထိုင္သည္။ ဆီခြက္ကို ေဘးနားတြင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ေဘးနားသို႔ ဝင္ထိုင္ေသာ
ေကာင္မေလးကိုတန္ဘိုးရားက ေပြ႔ဖက္လိုက္ပါသည္။ ေႏြးေထြးေသာ ကိုယ္လံုးေလး ရင္ခြင္ထဲသို့ေရာက္လာေသာ
အခါတြင္ႏူးညံ့ေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးေပၚသို ့အနမ္းမိုးေခၽြခ်လိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရား၏ အနမ္းကိုေကာင္မေလးဘက္က တုန္႔ျပန္မႈမရွိေပ။ သူမ၏ ပါးစပ္ထဲသို ့တန္ဘိုးရား၏လွ်ာက
အတန္ၾကာဝင္ေရာက္ေမႊေႏွာက္လိုက္ေသာအခါ ဂ်ဴလီတာက ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္ရမည္ဆိုတာကိုသေဘာေပါက္နား
လည္သြားသည္။ တန္ဘိုးရားရင္ထဲမွ လိုက္ဖိုမႈကလဲ ပိုမိုျပင္းထန္လာခဲ့သည္။ သခင္ျဖစ္သူ ဒြန္ေဆးဆားကို
ဂတိေပးလိုက္မိစဥ္က လုပ္ေနၾကအတိုင္း တာဝန္ေၾကေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
အခုေတာ့ သူ႔ရင္ထဲတြင္ ေကာင္မေလးအေပၚ မေဖာ္ျပတတ္ေသာ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာမိသည္။
ေကာင္မေလးအေပၚတြင္ႏူးညံ့ျငင္သာစြာ ဆက္ဆံေနမိျခင္းမွာလဲ သူမ၏ သခင္မျဖစ္သူ မွာၾကားသြား၍ မဟုတ္
ေၾကာင္းကို သူ႔ကိုယ္သူ နားလည္လာသည္။ တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလးကို နမ္းရွဳပ္ေနရင္းမွ ေကာင္မေလး၏
ရင္သားမ်ားေပၚသိုလက္ျဖင့္ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။
ရင္စည္းေၾကာင့္ကိုင္ရတာ အရသာမေတြ႔လွေသာ္လဲ ႏို႔သီးေခါင္းေလး ရွိႏိုင္မည့္ေနရာကိုမွန္းဆၿပီး ပြတ္ေျခ
ေပးေနလိုက္သည္။ အနမ္းက ရွည္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ရင္ထဲမွလႈိက္ေမာမႈက ပိုမိုျပင္းထန္လာေသာေၾကာင့္
တန္ဘိုးရားက ႏႈတ္ခမ္းျခင္းခြာလိုက္၏။ ေကာင္မေလး၏ လက္မ်ားက သူ႔ကိုခပ္တင္းတင္း ဖက္ရက္သားရွိေနေလ
သည္။ ဂ်ဴလီတာ၏ ႏွဖူးေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာနမ္းလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ၿပံဳးသည္။
ရင္ခုန္သံျခင္းဆက္သြယ္မိသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားၾကည္ႏူးမႈမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနၾက၏။
တန္ဘိုးရားက ထိုင္ေနရာမွ ဂ်ဴလီတာကို ဆြဲလွဲျပစ္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက အလိုက္သင့္ေလး ပါလာ၏။
ဂ်ဴလီတာ၏ အိပ္ယာမွာ ၾကမ္းေပၚတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားမွာ ၾကမ္းျပင္ရွိအိပ္ယာေပၚတြင္လံုးေထြးလွ်က္
အေနအထားရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ အဝတ္မ်ားကိုတစ္ခုခ်င္း ခၽြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ ရင္စည္းကိုဖယ္ခြါလိုက္
ေသာအခါတြင္ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးက လြတ္လပ္စြာ ေပၚထြက္လာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက အခန္းေရာင္ႏွင့္လိုက္
ဖက္စြာ ပန္းေသြးေရာင္ သန္းလွ်က္ရွိေနၾက၏။ တန္ဘိုးရား၏ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးမွာလဲ တင္းမာလွ်က္ရွိေနၿပီျဖစ္
သည္။ အမည္းမ စစ္စစ္မ်ားႏွင့္သာ ေပ်ာ္ပါးစပ္ယွက္ခဲ့ဖူးေသာ တန္ဘိုးရားအတြက္ေကာင္မေလးမွာ သာလြန္ေသာ
ဆုလာဘ္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
ေကာင္မေလး ဝတ္ဆင္ထားေသာ ဂါဝန္အျဖဴေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမွာ ကိုယ္လံုး
တီးေလး ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ရွက္ရြံ႕စြာ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို တန္ဘိုးရား ရင္ခြင္ထဲသို႔ အတင္းတိုးကပ္၍
တတ္ႏိုင္သေလာက္ဖြက္ထားရွာေလသည္။ ေသးငယ္ေသာ ႏို႔ေလးမ်ားကိုခပ္ဖြဖြေလး ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္ၿပီး ႏို႔သီး
ေခါင္းေလး တစ္ဖက္ကိုစို႔ေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးမွာ ရင္ေလးေကာ့တက္လာသည္အထိကာမ၏ အရသာကို ျမည္းစမ္းခြင့္ရလိုက္ေလသည္။
ဂ်ဴလီတာမွာ ငယ္ငယ္ေလးထဲက သူ႔သခင္မ၏ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္တြင္ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ဖိုသတၱဝါႏွင့္
ထိေတြ ့ဖူးျခင္းမရွိေပ။ သူ႔သခင္မအိမ္ေထာင္က်ေသာအခါတြင္ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးသို့ေျပာင္းေရႊ့ခဲ့ရၿပီး
သူမ၏အကိုျဖစ္သူပါ တစ္ႏြယ္ငင္တစ္စင္ပါ စားဖိုမႈးအျဖစ္ႏွင့္လိုက္ပါခြင့္ရခဲ့သည္။
အိမ္ကၽြန္အျဖစ္ႏွင့္ အျခားကၽြန္မ်ားထက္ အဆင့္ျမင့္စြာေနရေသာ္လဲ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ ရက္စက္ျပင္းထန္
ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္သတိႀကီးစြာထား၍ ေနထိုင္ရျခင္းေတာ့ရွိ၏။ ဂ်ဴလီတာကေတာ့သူ႔သခင္မ၏ အခ်စ္
ေတာ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်ာပြတ္ႏွင့္ျပစ္ဒဏ္ေပးခံရျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ ထို႔အတူ ဘယ္ကၽြန္ေယာက္်ား ေလးႏွင့္မွလဲ
ပတ္သက္ဖူးျခင္းမရွိေခ်။
ေယာက္်ားအေပၚတြင္ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းေသာ သူ႔သခင္မကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳး
ေရးၿခံႀကီးမွ ဘယ္ေယာက္်ားေလးကမွလဲ ဂ်ဳလီတာကို စလံုးေရစ ျခင္းမျပဳရဲၾက။ တန္ဘိုးရားကေတာ့ ကံထူးရွင္
ဘဲျဖစ္သည္။ ေရမန္ဒို ဘယ္ေလာက္ပဲ သေဘာေတြ႔ေတြ႔ သူ႔မိန္းမက သေဘာမက်ဘူးဆိုပါက အလုပ္ျဖစ္မည္
မဟုတ္ေၾကာင္းကိုဂ်ဴလီတာသိထားၿပီးျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လဲ အကိုျဖစ္သူက လာေရာက္ေခၚေဆာင္ေသာအခါတြင္ တစိမ္းေယာက္်ား တစ္ေယာက္ႏွင့္
အတူအိပ္ရမည္ကိုလန္႔ကာ ငိုယိုခဲ့မိပါသည္။ တန္ဘိုးရားကို ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ဂ်ဴလီတာ့ရင္ထဲတြင္
ေၾကာက္ရြံ႕မႈတို႔ကြယ္ေပ်ာက္ကာ ရင္ခုန္သံျမန္ခဲ့ရရွာသည္။ သူ႔သခင္မ သေဘာေတြ႕ႏိုင္မည့္လူျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ
ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္ရင္ဖိုမိခဲ့ရသည္။
သူမေတြ႕ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ အာဖရိက အမည္းေကာင္မ်ားလို မဟုတ္ပဲ ခပ္လတ္လတ္ အသားအရည္ႏွင့္
ေယာက္်ားပီသစြာ ေခ်ာေမာေသာ တန္ဘိုးရား ဆိုသည့္လူကိုျမင္လိုက္ရကထဲက သူ႔သခင္မ ျငင္းပယ္လိုက္မွာကို
ေတာင္စိုးရိမ္မိေလာက္ေအာင္ဂ်ဳလီတာသေဘာက်သြားမိသည္။ခုေတာ့အားလံုးအဆင္ေျပစြာတန္ဘိုးရားဆိုသည့္
ထိုလူေခ်ာ၏ ရင္ခြင္ထဲသို ့အဝတ္မဲ့ခႏၶာႏွင့္ေရာက္ရွိေနခဲ့ရၿပီျဖစ္ေလသည္။
သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တန္ဘိုးရားနမ္းစဥ္ကဆိုလွ်င္ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္ရမည္မွန္း မသိေလာက္ေအာင္ရင္ဖို
လႈိက္ေမာစြာ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ သူမ၏ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို အစို႔ခံလိုက္ရေသာအခါတြင္မူ အသက္ရွဴမွားေလာက္
ေအာင္ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။ အခုလဲ တန္ဘိုးရား၏ လက္ေတြက သူမ၏ပိပိေလးရွိရာသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ တိုးကပ္
ေရာက္ရွိလာသည္။တန္ဘိုးရားကေကာင္မေလး၏ဆီးခံုေပၚမွအေမႊးႏုေလးမ်ားကိုပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေပးေနရာမွ
ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚသို႔လက္ကိုအုပ္ကာ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။
ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ လက္ကို ထိုးမထည့္ေသးဘဲ ႏို႔ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်ရင္းမွ စို႔ေပးေနရင္း
လက္တစ္ဖက္က ပိပိေလးကို အေပၚမွအုပ္ကာ ပြတ္ေပးေနျခင္းကိုသာ ျပဳေပးေန၏။ အဖိုႏွင့္အမ ထိေတြ႔မႈေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚလာရေသာ ကာမမီးက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္အရွိန္တက္ေတာက္ေလာင္လာေလသည္။ တန္ဘိုးရားက အနီး
တြင္ရွိေနေသာ ဆီခြက္ကိုလက္လွမ္းလိုက္ၿပီး သူ၏လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကိုဆီႏွင့္လိမ္းက်ံလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ဂ်ဴလီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္လွမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ေစာက္စိေလး ျပဴထြက္လာေအာင္
လုပ္ကာ အစိေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ ေကာင္မေလး တြန္႔ကနဲတုန္ခါသြားကာ သူ႔ကိုဖက္ထား
ေသာ သူမ၏လက္မ်ားကပိုမို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားေလေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ ဆြဲခြါၿပီး
တန္ဘိုးရား ထထိုင္လိုက္၏။ ခုခ်ိန္ထိဂ်ဴလီတာရဲ့ပိပိေလးကိုသူမျမင္ေတြ႔ရေသးဘူး မဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ အၾကည့္တို႔က ေကာင္မေလး၏ေစာက္ဖုတ္ေလး ရွိရာတြင္သာ ဝဲလည္ေနၾကသည္။ အပ်ိဳစင္
ေစာက္ဖုတ္ေလး၏ ႏူးညံ့မႈႏွင့္လွပမႈတို႔ေၾကာင့္တန္ဘိုးရား၏ တဏွာမီးေတာက္က ျပင္းျပစြာေတာက္ေလာင္လွ်က္
ရွိေလသည္။ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုကိုင္ၿဖဲရင္း ေစာက္စိေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမွာ အရသာ
ေတြ ့သြားကာ မ်က္လံုးမ်ား ေမွးစင္းလွ်က္ရွိေလသည္။
ေစာက္ေခါင္းဝက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔သူ႔ရဲ ့ဆီဆြတ္ထားေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားထဲမွလက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို
အသာအယာထိုးထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးမွာ တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားေလသည္။ အပ်ိဳစင္ေခ်ာကို လိုးခြင့္ရ
ေသာ အခြင့္အေရးေကာင္းႀကီးကိုရရွိထားတာေတာင္တန္ဘိုးရားဆိုသည့္ေကာင္ကေစာေစာကေတြ ့လိုက္ရေသာ
အျဖဴမကိုသာ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
ဂ်ဴလီတာ၏ အသားေရာင္ကလဲ အျဖဴဘက္လုေနသည္မို႔ တန္ဘိုးရား၏ စိတ္ကူးယဥ္မႈကို ေထာက္ပံ့ေပး
ေနသလိုပင္။ ဘယ္လုိေၾကာင့္ အျဖဴမကိုမွ စြဲလန္းစြာ လိုးခ်င္ေနရသလဲ ဆိုတာကိုလဲ တန္ဘိုးရားမစဥ္းစား
တတ္ေပ။ အျဖဴမ်ားသည္အမည္းမ်ားထက္သာလြန္သည္ဟု လက္ခံယူဆထားမိေသာေၾကာင့္အမည္းမမ်ားထက္
သာလြန္ေသာ အျဖဴမမ်ားကိုစိတ္ကူးယဥ္ေနမိျခင္းပင္လား မေျပာတတ္ႏိုင္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ကုန္းၿပီးမႈတ္ေပးလိုက္၏။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား
ေလးမ်ားကို ပါးစပ္ႏွင့္စုပ္ယူလိုက္ကာ ေစာက္ေခါင္းတြင္းသို႔ ဝင္ရက္ရွိေနေသာ လက္ညိဳးကို ခပ္သြက္သြက္ေလး
အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ ေစာက္စိေလးကုိလွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ယက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ေကာင္မေလး
ေကာ့ပ်ံတက္ကာ တန္ဘိုးရား၏ ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲထားေလသည္။ လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းထဲႏွင့္ လိုးေပးေနရာမွ
အေျခအေန ေကာင္းလာေသာေၾကာင့္လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းကိုပါ ထပ္သြင္းလိုက္သည္။
အခန္းေလးထဲတြင္တဏွာေၾကာင့္ ေပၚထြက္လွ်က္ရွိေသာ ဂ်ဴလီတာ၏ ျငည္းျငဴသံမ်ားက လြင့္ပ်ံလွ်က္
ရွိေနၾကသည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးႏွင့္အေတာ္က်င့္သားရ သြားေသာအခါတြင္မူတန္ဘိုးရားက သူ၏ဖြားဘက္ေတာ္
ႀကီးႏွင့္ဆက္ဆံရန္ႀကိဳးပမ္းပါေတာ့သည္။ေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝကေသးငယ္လွေသာ္လဲဆီရႊဲရႊဲသုတ္လိမ္းထားေသာ
တန္ဘိုးရား၏ လိင္တံႀကီး ဝင္ထြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္အသြင္းအထုတ္ျပဳ ေလ့က်င့္ေပး
ထားသလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္အဆင္ေျပေနသည္။
ဒစ္ေခါင္းႀကီး နစ္ျမဳပ္ဝင္သြားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္လိင္တံႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလံုးကိုေျဖးေျဖးျခင္း ေခ်ာ့သြင္းရန္
သာ ရွိေတာ့သည္မဟုတ္ပါလား။ ဤေနရာတြင္မာမာဘာဘာ သင္ၾကားေပးထားေသာ ပညာရပ္မ်ားက ေကာင္းစြာ
အသံုးဝင္လွ်က္ရွိေနသည္။ တန္ဘိုးရားအတြက္ပထမဦးဆံုးေသာ အပ်ိဳစင္ႏွင့္အေတြ႔အႀကံဳျဖစ္ေသာ္လဲ ခက္ခက္
ခဲခဲမရွိလွေပ။ လီးကို အကုန္ဝင္ေအာင္လိုးမထည့္ေသးဘဲ တစ္ဝက္ေလာက္ျဖင့္သာ အသြင္းအထုတ္ျပဳ၍ ေညႇာင့္
ေပးေနလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးထံမွနာၾကင္မႈေရာႁပြန္းေသာကာမသံကတိုးညင္းစြာေပၚထြက္လွ်က္ရွိေနသည္။ေကာင္မေလး
၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို စုပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ လိုးေဆာင့္ခ်က္ကို စိတ္ရွိတိုင္းမလုပ္ေသးဘဲ ညင္သာစြာပင္
အဝင္အထြက္ ညက္ေညာေစရန္ ျပဳလုပ္ေပးေနမိသည္။ မာမာဘာဘာေျပာေသာ အပ်ိဳစင္ေမွးဆိုတာကို မေတြ႔
လိုက္ရေသာေၾကာင့္တခုခုလိုေနသလိုတန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ခံစားေနမိသည္။
သို႔ေသာ္လဲ အခ်ိဳ႕အပ်ိဳစင္ေမွးမ်ားသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္က ခုန္ေပါက္ေဆာ့ကစား၍ ေသာ္လည္းေကာင္း....
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနတတ္ၾကသည္ဟု မာမာဘာဘာက ေျပာျပသင္ၾကားေပးထားခဲ့ေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ဂ်ဴလီတာကိုအပ်ိဳစင္မစစ္ဟုတန္ဘိုးရားမစြပ္စြဲလိုေသာ္လဲ အပ်ိဳစင္ေမွးဆိုတာကိုမျမင္ဖူးလိုက္ရေသာ
ေၾကာင့္ တခုခုလိုေနသလိုႀကီး ျဖစ္ေနမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သြက္သြက္ကေလး ေညႇာင့္ေပးေနလိုက္ေသာအခါတြင္
ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွေစာက္ရည္မ်ားကပိုမိုထြက္လာကာလီးႀကီးကိုအဝင္ေခ်ာေစေအာင္ဖန္တည္းေပးေလသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ေကာင္မေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုနမ္းလိုက္ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုစို႔ေပးလိုက္ေကာင္မေလး၏
ႏူးညံ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္စသည္ျဖင့္ သူတတ္ကၽြမ္းနားလည္သေလာက္ကာမဗ်ဴဟာမ်ားျဖင့္
တိုက္စစ္ဖြင့္လွ်က္ ရွိေလသည္။ အဝင္အထြက္စည္းခ်က္မွန္စြာ ကာမအရသာကို ခံစားလိုက္ရေသာအခါတြင္
ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္က တန္ဘိုးရားကိုစိတ္ႀကိဳက္လိုးေဆာင့္ရန္ေတာင္းဆိုလာပါသည္။
တန္ဘိုးရားက လီးတစ္ဆံုး လိုးထည့္လိုက္ေသာ္လဲ အေတာ္အတန္က်င့္သားရစြာ ကာမဆိပ္တက္ေနၿပီ
ျဖစ္ေသာ ဂ်ဴလီတာအတြက္အခက္အခဲ သိပ္မရွိေတာ့ေပ။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေပးအယူမွ်စြာႏွင့္အခ်စ္တလင္းဝယ္
စစ္ခင္းေနလိုက္ၾကေလသည္။ ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ျပင္းလာေလေလ ေကာင္မေလးက တန္ဘိုးရားကို အတင္းဖက္
တြယ္ကုတ္ျခစ္ေလေလျဖစ္လာသည္။
ေကာင္မေလး၏ ကာမဆိပ္တက္စြာ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴသံတို႔ကလဲ က်ယ္သည္ထက္ က်ယ္လာသည္။
ဒီလိုႏွင့္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတြင္တန္ဘိုးရား၏ ရင္ခုန္သံတို႔ကိုျပဳစားစြမ္းႏိုင္ေသာ ဂ်ဳလီတာဆိုသည့္
ေကာင္မေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်စ္တင္းေႏွာခြင့္ရကာ ေကာင္းမြန္သန္စြမ္းေသာ မ်ိဳးဆက္မ်ားက်န္ရစ္ေအာင္
စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့ရေလသည္။
ကာမဆက္ဆံျခင္းအမႈကို စတင္ျပဳလုပ္စဥ္ကထဲက လိုးရန္သက္သက္သာ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ေသာ
တန္ဘိုးရားမွာ ဂ်ဴလီတာအေပၚတြင္ေတာ့လိုးရန္ဝတၱရားရွိသည့္ကာမဆက္ဆံေဖာ္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္မဟုတ္
ေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ျဖစ္ေပၚခဲ့မိသည္။ ေကာင္မေလးကိုမနာၾကင္ေစခ်င္သလိုေကာင္းမြန္ေသာ ကာမ၏ အရသာကို
ခံစားေစခ်င္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ႀကံဳဆံုဖို ့ရန္ဆိုသည္မွာ မေရရာႏိုင္ေသာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္.... ဆံုေတြ႔ၾက
ရေသာ တစ္ညတာေလးမွာ ေကာင္မေလးကို ႏူးညံ့ညင္သာစြာ ဆက္ဆံေနမိသည္။ အၿမဲတမ္း ကာမဆႏၵႏွင့္
ပတ္သက္လာလွ်င္ ေတာက္ေလာင္မႈ ျပင္းျပတတ္ေသာ တန္ဘိုးရား၏ ကာမရမၼက္မီးမွာလဲ ယခင္ကေလာက္
ျပင္းထန္မႈမရွိသလိုျဖစ္ေနသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘယ္လိုျဖစ္ေနမွန္းကိုလဲ တန္ဘိုးရား နားမလည္ေပ။ ဘယ္ေသာ
အခါမွလဲ နားလည္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
လီးတစ္ဆံုးလိုးထည့္ရန္ေကာင္မေလးဘက္က ေတာင္းဆိုလာေသာ္လဲ နာၾကင္မွာစိုးရြံ ့သည့္စိတ္ေၾကာင့္
တန္ဘိုးရားမွာ ညႇာညႇာတာတာ လိုးေနမိပါသည္။ တစ္ခ်ီၿပီးခါနီးလို႔ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ေဆာင့္လိုက္မိေသာအခါ
ဂ်ဴလီတာ့ဆီမွ အား... ကနဲ ေအာ္ျမည္သံ ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အရွိန္ကို ခ်က္ျခင္းေလွ်ာ့လိုက္မိရသည္။
ငါ့ေကာင္မေလးကို အရမ္းကာေရာ မနာၾကင္ပါေစနဲ႔... ႏူးႏူးညံ့ညံ့ဆက္ဆံပါ ဆိုသည့္.... လူျဖဴမ၏ အမိန္႔ေၾကာင့္
ဒီမွ်ေလာက္ျဖစ္ေနမိသလားဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ျပန္။
သူ႔ပင္ကိုယ္စိတ္ကိုက ဂ်ဴလီတာ့အေပၚတြင္ႏူးညံ့စြာဆက္ဆံလိုစိတ္ျဖစ္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။ ခံစားခ်က္ကို
အဓိပၸါယ္မဖြင့္ဆိုတတ္ေသာ ဘဝမ်ားမို႔ စိတ္ေဆာင္ရာ လုပ္ေနမိယံုကလြဲလို႔ ဘာဆိုဘာမွ မသိနားမလည္ခဲ့မိပါ။
ဂ်ဴလီတာ့ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွတဆင့္သားအိမ္တြင္းသို႔သူ၏သုတ္ရည္မ်ားပန္းထည့္ေပးလိုက္ႏိုင္ေသာအခါတြင္
လဲ ခံစားရသည့္ေက်နပ္ပီတိက ထူးဆန္းလွေပသည္။
အျဖဴမကိုလိုးခ်င္ေသာ စိတ္တို႔သည္လဲ ဘယ္ဆီကိုေရာက္လို႔ေရာက္မွန္းမသိေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၾကသည္။
တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲမွာ အခုအခ်ိန္ေလးကို ကုန္ဆံုးမသြားေစခ်င္တာဘဲသိပါသည္။ မနက္ခင္းေရာက္၍ သူ႔သခင္
ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္ လိုက္ပါရေသာအခါ ေကာင္မေလးကို ထားရစ္ခဲ့ရမည္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားမေတြးမိေအာင္ႀကိဳး
စားေနေလသည္။
တစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာေၾကာင့္ေကာင္မေလးခမ်ာ ေမာပန္းေနလိမ့္မည္ဆိုကာ တန္ဘိုးရားက စားဖိုေဆာင္သို႔
ဝင္ၿပီးစားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကိုယူေဆာင္ေပးသည္။ အေမာေျဖစားေသာက္ၿပီးေသာအခါ ဂ်ဴလီတာက တန္ဘိုးရား
၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔တိုးဝင္လာ၏။ တန္ဘိုးရားလဲ အလိုက္သင့္ျပန္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။
“ အကိုနဲ႔တူတဲ့သားေလး ေမြးႏိုင္ေအာင္ဂ်ဴလီတာကိုလုပ္ေပးခဲ့ပါေနာ္”
ဂ်ဳလီတာ၏ ေတာင္းဆိုမႈကိုဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္တန္ဘိုးရား ခံစားလိုက္မိရသည္။ က်ဴးဘား
ေျမေပၚတြင္သူ႔မ်ိဳးဆက္မ်ားရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ္လဲ တစ္ခါမွ စိတ္ထဲတြင္မခံစားမိခဲ့ေပ။ အခုလဲ ဂ်ဳလီတာ့ဆီမွာ သူ႔
ေသြးသားက က်န္ရစ္ခဲ့ရေပဦးမည္။ သူေတာင္ျမင္ဖူးခြင့္ရခ်င္မွရလိမ့္မည္ျဖစ္၏။ တစ္ခါမွမေတြးဖူးေသာ ေသြးသား
ဆိုသည့္ကိစၥကိုေတြးလိုက္မိေသာေၾကာင့္တန္ဘိုးရားမွာ ေခါင္းရွဳပ္ခ်င္သလိုပင္ျဖစ္သြားရသည္။
“ငါနဲ႔ တူတဲ့ေကာင္ရေတာ့ေရာ မင္းရဲ့ပိုင္ရွင္ ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေရာင္းမစားဘူးလို႔ ထင္လို႔လား ေအးေလ
မင္းသခင္မကိုအသနားခံေပါ့ဒီလူႀကီးၾကည့္ရတာ သူ႔မိန္းမသေဘာကိုအၿမဲလိုက္ေလ်ာရတယ္နဲ႔တူပါတယ္ကြာ”
တန္ဘိုးရားက သူ႔စိတ္ထဲမွ ျဖစ္ေပၚေနမိသလို ေကာင္မေလးစိတ္ခံစားမႈ သက္သာေစမည္ ထင္ေသာ
စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္ေျပာဆိုလိုက္မိသည္။ ဂ်ဴလီတာကလဲ တန္ဘိုးရားဘယ္လို ခံစားေနရသည္ဆိုတာကို
အျပည့္အဝမဟုတ္ေသာ္လဲနားလည္သည္ဟုထင္မိပါသည္။သူမ၏အပ်ိဳစင္ပန္းကိုညင္သာစြာဆြတ္ခူးေပးခဲ့ေသာ
တန္ဘိုးရားကိုေက်းဇူးလဲ တင္ေနမိပါသည္။
အရင္က ၾကားဘူးထားသလိုမ်ိဳး အပ်ိဳပန္းကို ဆြတ္ခူးခံရခ်ိန္တြင္ေသလုေအာင္နာၾကင္သည္ဆိုတာကို
ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့သည့္အတြက္ေက်နပ္စိတ္လဲျဖစ္ေနမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္လဲ တန္ဘိုးရား၏ ထြားႀကိဳင္းေသာ ရင္ခြင္ကို
ေခါင္းႏွင့္တိုးေဝွ႔ၿပီး တန္ဘိုးရား၏ မ်က္ႏွာကို ရႊန္းရႊန္းစားစား ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္တန္ဘိုးရား
ကလဲ ငံုၾကည့္လာသည္ႏွင့္တုိက္ဆိုင္ကာ အၾကည့္ျခင္းဆံုကာ ရင္ခုန္သံမ်ားက အာဖရိကတုန္းက ဗံုသံမ်ားအလား
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ၾကားရေလာက္ေအာင္ကိုက်ယ္ေလာင္စြာ ေပၚထြက္လွ်က္ရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားႏွင့္ဂ်ဴလီတာတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာရင္ခုန္သံျမန္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကိုေတာင္မွမစဥ္းစားတတ္ႏိုင္
ေသာ ကၽြန္တို႔၏ဘဝတြင္ အခ်စ္ကို အခ်စ္လို႔ေတာင္ မသိတတ္ႏိုင္ရွာခဲ့ေပ။ တန္ဘိုးရားမွာ ငံု႔ၾကည့္ေနမိရာမွ
အၾကည့္ျခင္းဆံုသြားေသာေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံ ျမန္ရသည္ဟု ထင္မွတ္ကာ အၾကည့္တို႔လႊဲဖယ္ေသာ္လဲ ရင္ခုန္သံက
မရပ္တန္႔ႏိုင္ရွာေခ်။
ဂ်ဴလီတာ၏ ဖူးငံုေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက တစ္စံုတစ္ခုေျပာေတာ့မေယာင္တုန္ရီလႈပ္လဲ့ ျဖစ္ေနေသာ
ေၾကာင့္သက္သာလိုသက္သာျငား တန္ဘိုးရားက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ဖိကပ္စုပ္နမ္းေပးလိုက္သည္။ ၾကာရွည္ေသာ
အနမ္းပင္လယ္ေၾကာတြင္ႏွစ္ဦးသားေျခကုန္လက္ပန္းက်လုသည္အထိကူးခတ္မိၾကျပန္သည္။စိတ္ခံစားမႈတို႔က...
ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ခါ ပံုမွန္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္လိုက္ခါမွပိုဆိုးသလို ျဖစ္သြားၾကရသည္။
တန္ဘိုးရားက ဂ်ဴလီတာကို ေထြးေပြ႔ထားပံုမွာ ဝါဂြမ္းစိုင္တစ္ခုကို ေထြးပိုက္ထားသည့္အလား အလြန္ပင္
ႏူးညံ့လွေပသည္။ ကမာၻေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ ရွိသလိုမ်ိဳး ခံစားမိၾက၏။ တိတ္ဆိတ္
ၿငိမ္သက္ေနေသာ ညည့္ယံတြင္ႏူးညံ့ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ဂီတသံကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားေယာင္ေနမိၾက
သည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စကားမဆိုျဖစ္ၾကဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ေထြးေပြ႔ရင္း ရင္ခုန္သံဂီတကိုၾကားေယာင္
ကာ စိတ္မ်ားေမ်ာလြင့္ေနၾကေလသည္။
အဖိုႏွင့္အမ ထိေတြ႔မႈသဘာဝက ပီတိႏွင့္ညႊတ္ႏူးေနေသာစိတ္တို႔ကို ေနာက္က်ိေစကာ ရမၼက္မီးေတာက္
အျဖစ္ျပန္လည္ေျပာင္းလဲ ေစလိုက္ျပန္ပါသည္။ ကာမဆက္ဆံမႈကို စိတ္ခံစားမႈအေပၚ စီးေမ်ာၿပီးလုပ္ေဆာင္ေနမိ
ေသာေၾကာင့္ဆက္ဆံေနခ်ိန္ႏွင့္မဆက္ဆံဘဲ ရွိေနခ်ိန္တို ့သည္အတူတူလိုပင္ျဖစ္သြားသည္။ ႏွစ္ဦးသားေထြးေပြ႔
ထားရာမွ ရရွိေသာစိတ္ခံစားခ်က္မ်ိဳး၊စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ိဳးႏွင့္ ကာမဆက္ဆံၿပီးရေသာ စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ိဳး၊စိတ္ခံစား
ခ်က္မ်ိဳးတို႔မွာ အတူတူဘဲလို႔ထင္ေနမိေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ေနမိၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္အတူ ရွိေနရျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ၿပီးျပည့္စံုျခင္းတစ္မ်ိဳးဟု ထင္ေနမိၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ တစ္သက္တာတြင္ဒီညလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္လည္ရရွိႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု
ႀကိဳတင္သိထားပါသည္။ သို႔ေသာ္လဲ စိတ္ကသူ႔အလိုလိုျဖစ္ေပၚေနမိေသာ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္လိုစြမ္းအားမ်ိဳးႏွင့္
ထိန္းခ်ဳပ္ရပါအံ့နည္း။
တန္ဘိုးရားက သူ႔ကိုယ္ႏွင့္မကြာ အၿမဲတမ္းဆြဲထားခဲ့ေသာ အာဖရိက ေျမႀကီးထုပ္ေလးကို ဆြဲကိုင္နမ္းရွဳပ္
လိုက္မိ၏။ ဝိညာဥ္ႏွစ္ခုပိုင္ဆိုင္ေသာတန္ဘိုးရားခမ်ာ တစ္ခုထဲေသာ စိတ္၏ဖမ္းစားမႈေအာက္တြင္ အလူးအလဲ
ခံစားေနရသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူေနရေသာေၾကာင့္ ဒီလိုခံစားလိုက္ရမႈသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္
အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနမိရေလာက္ေအာင္ဆန္းသစ္ေသာ အေတြ ့အႀကံဳပင္ျဖစ္ပါသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အတူေနမိၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေထြးေပြ ့မိၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အၾကည့္ျခင္းဆံုၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ရင္ခုန္မိၾက၏.....။
အခ်စ္ဆိုတာကိုသူတို႔ဘာမွန္းမသိၾကပါ။
အခ်စ္ဆိုေသာ ေဝါဟာရကိုေတာင္သံုးစြဲရေကာင္းမွန္းသိပံုမရ။
သို႔ေသာ္လဲ လူသားခ်င္းတူေသာ လူသားဘဝမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္သူတို႔၏ခံစားခ်က္မ်ားက လူသားဆန္စြာ
ျဖစ္ေပၚပါေလသည္။သို႔ေသာ္လဲလူသားတစ္ေယာက္လိုျပည့္ဝေသာခံစားခ်က္မ်ိဳးႏွင့္အခ်စ္ဆိုတာကိုမခံစားတတ္
ခဲ့ၾကရွာေပ။ ေနာက္တစ္ေန႔မိုးလင္းသည့္တိုင္ေအာင္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာင္ေပြ႔ဖက္ကာ ထူးျခားေသာ စိတ္ခံ
စားခ်က္မ်ားႏွင့္ကၽြန္ႏွစ္ေယာက္၊ ခြဲခြါခ်ိန္ေရာက္ေတာ့လဲ ခြဲၾကရပါသည္။
မ်က္ဝန္းတြင္စို႔ တက္လာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားသည္ ငိုလိုက္လို႔ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းကို
တန္ဘိုးရား သတိထားမိလိုက္၏။ ရင္ထဲထိလိႈက္ခါေသာဆို႔နင့္မႈကိုခံစားလိုက္ရသည္။ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကိုသူနား
လည္ေအာင္ မာမာဘာဘာက ဘာျဖစ္လို႔မသင္ေပးလိုက္ရပါသလဲ။ မာမာဘာဘာ ကိုယ္တုိင္ေတာင္ ဒီလိုခံစား
ခ်က္မ်ိဳးကို နားလည္ႏိုင္စြမ္းရွိပါရဲ့လား။ တန္ဘိုးရားအတြက္ေတာ့ အေျဖမရွိေသာ ေမးခြန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာႏွင့္
ဟာဗားနားၿမိဳ ့ႀကီးဆီသို႔ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ခရီးဆက္ေနရေလသည္။
ေနေရာင္သည္မေန႔ကထက္ပိုမိုပူျပင္းေနေလ၏။ တန္ဘိုးရား၏ ရင္ထဲမွအပူကိုေတာ့ လိုက္လို႔မွီႏိုင္လိမ့္
မည္မဟုတ္ပါေခ်။
အခန္း ( ၁၁ )
မစၥအဲလစ္(စ္)................
တစ္ခ်ိန္က ျပင္သစ္ျပည္၏ၿမိဳ႕ေတာ္‘ပါရီ’ ရွိ ‘ဗိုး’ ဟုအမည္ရေသာ ဟိုတယ္ကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးေသာ အမ်ိဳးသမီး
တစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ သူမက အခုေတာ့ဟာဘားနားတြင္ရွိေနေလသည္။
ပူေလာင္စူးရွေသာ အလင္းေရာင္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္သူမက အခန္းတံခါးမ်ားကိုဆြဲပိတ္ျပစ္လိုက္သည္။
ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ေအာက္ဖက္လမ္းေပၚမွ ေန႔ေရာညပါ ၾကားေနရေသာ ဆူညံသံမ်ားကိုလဲ မၾကားခ်င္ေပ။ က်ဴးဘား
သားေတြသည္မျဖစ္ညစ္က်ယ္ယဥ္ေက်းမႈေလးသာရွိေသာ အ႐ိုင္းအစုိင္းေကာင္မ်ားလို႔သူမကထင္ျမင္ယူဆထား
သည္။ ျပင္သစ္တို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ပါက ထိုသို႔ထင္ျမင္ယူဆမိျခင္းသည္လံုးဝမမွားဟုသူမယံုၾကည္ထား
ပါသည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဟာဗားနားတြင္ေရာက္ရွိေနထိုင္ရျခင္းကိုသူမသေဘာက်ပါသည္။ အမည္းေတြကိုတန္းတူ
သေဘာထားမည္ဆိုေသာ ျပင္သစ္ၿမိဳ ့ေတာ္ႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ဒီက စပိန္ႏြယ္ဝင္မ်ားက အမည္းကၽြန္မ်ားကို ဘယ္လို
ထိန္းသိမ္းရမယ္ဆိုတာကို နားလည္ၾကသည္။ ျပင္သစ္ေတြကမူလူဆန္သည္မွန္ေသာ္လဲ ေပ်ာ့ေျပာင္းလြန္းေသာ
အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္အမည္းကၽြန္မ်ားက ျပန္လည္ပုန္ကန္သည့္အျဖစ္မ်ိဳးကိုေတြ ့ႀကံဳခံစားလိုက္ၾကရသည္။
သူမကိုယ္တိုင္လဲ ျပင္သစ္ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္စိုးရိမ္ပူပန္မႈအျပည့္ႏွင့္ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈမ်ား အၾကားတြင္ေနခဲ့ရ
ေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လဲ ဤကၽြန္းသို႔ ထြက္ခြာမည့္သေဘၤာကို အခေၾကးေငြ ေကာင္းစြာေပး၍ ျပင္သစ္မွထြက္
ေျပးလာရသူတစ္ေယာက္လိုထြက္ခြာလာခဲ့မိျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သူမအေနႏွင့္ ျပင္သစ္စကားအသံုးမ်ားသည့္နယူး
ေအာ္လင္းလိုေနရာမ်ိဳးကို ေရြးသင့္ခဲ့ေသာ္လဲ အခုေရာက္ရွိေနေသာ ေနရာတြင္လဲ စိတ္ခ်စြာ ေနႏိုင္ေနၿပီျဖစ္ေလ
သည္။
စပိန္ဘာသာစကားကိုလဲ အလြယ္တကူပင္သင္ယူႏိုင္ခဲ့ၿပီး အခုဆိုလွ်င္က်ဳးဘားျပည္သူအမ်ား၏ ေလးစား
အားထားမႈကိုပိုင္ဆိုင္ထားေသာဒြန္ေဆးဆားမြန္တာဘိုဆိုသည့္စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံရွင္ႀကီးကိုပင္ေတြ႔ဆံုကၽြမ္းဝင္ေနခဲ့ၿပီ
မဟုတ္ပါလား။ သူမက ေနာက္မွီကုလားထိုင္ကိုမွီထိုင္ကာ အနားယူရင္း တစ္ခန္းလံုးကိုမ်က္စိကစားလိုက္မိသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက သူမအတြက္လိုအပ္သမွ် အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂမ်ားကိုဝယ္ျခမ္းေပးထားခဲ့သည္ကိုေတြ ့ျမင္ေနရ
၏။ မွန္ပါသည္......
ေဆးဆားကသူမအေပၚတြင္အရာရာလိုေလေသးမရွိေစရေလာက္ေအာင္ေကာင္းမြန္ခဲ့ပါသည္။သူမကလဲ
သူ႔အေပၚေကာင္းေပးခဲ့ရတာေတြရွိပါသည္။ အေပးအယူသေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဘယ္လိုပင္ျငင္းလင့္ကစား
ဟာဗားနားသို႔ဒြန္ေဆးဆားေရာက္လာတတ္ေသာအခါတိုင္းတြင္သူမကအခ်စ္ငတ္ေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္လုိ
႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး႐ွံဳးေလာက္ေသာ အမူအရာမ်ားႏွင့္ လုပ္ျပခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါလား။ အၿမဲတမ္းသူေရာက္လာတိုင္း
ဘာေပးသလဲ၊ သူမက ျပန္ေပးခဲ့ရတာခ်ည္းပင္။ ေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့မလြယ္ပါေခ်။
ေဆးဆားက သူမထက္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္အသက္ပိုႀကီးသည္။ သူမအသက္က သံုးဆယ္တြင္းေရာက္
ေနၿပီျဖစ္၏။ ဆိုေတာ့ကာ.... အားအင္ကုန္ခန္းစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ႔အား သူမကပင္ေဖးမဆက္ဆံေပးေနရသလို
ခ်ည္းပင္ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
သူမအတြက္ကေတာ့အပန္းႀကီးလွသည္ဟုမဆိုသာေပ။ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရခဲ့ဖူးသူမို႔ကာမကိစၥတြင္
လဲ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ၿပီးသားပင္။ ခက္ေနတာက ေဆးဆားက အခုအခ်ိန္အထိအတူေနရန္စကားမစေသးျခင္းပင္
ျဖစ္သည္။ ဒီကိစၥကလြဲလို႔ က်ဴဘားတြင္ေနထိုင္ရတာ အစစအဆင္ေျပပါသည္။ စပိန္ေတြက ႐ိုင္းစိုင္းခ်င္သာ
႐ိုင္းစိုင္းမည္။ သို႔ေသာ္လည္း က်ဴးဘားတြင္တည္ၿငိမ္ေသာအစိုးရကို ထူေထာင္ထားႏိုင္ခဲ့ၿပီး ကၽြန္မ်ားကို မည္သို႔
အုပ္ခ်ဳပ္ရမည္ကိုေကာင္းစြာနားလည္ၾက၏။
တစ္ခါကဟာဗားနားၿမိဳ႕တြင္းရွိလူတိုင္းၾကည့္ရွဳႏိုင္ေသာကၽြန္မ်ားကိုအျပစ္ေပးသည့္ေနရာသို႔သူမေရာက္ခဲ့
ဖူးပါသည္။ ထိုေနရာတြင္ကၽြန္မ်ား၏ နာၾကင္စြာ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားက အုတ္နံရံတစ္ဖက္မွ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ ေပၚ
ထြက္လာသည္ကိုလဲ ၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။ က်ဳးဘားသားေတြအဆိုအရ နာရီဝက္႐ိုက္လွ်င္ပင္ ကၽြန္တစ္ေယာက္
ေသႏိုင္သည္ဟူ၏။
သခင္ကိုအာခံသူ၊ အမိန္႔ကိုမလိုက္နာသူ၊ ႐ိုင္းစိုင္းစြာျပဳမူသူစသည့္အျပစ္ရွိေသာ ကၽြန္မ်ားကိုသခင္လုပ္သူ
၏ အလိုကက် ျပစ္ဒဏ္ေပးႏိုင္ခြင့္ ျပဳထားသည္။ စပိန္ေတြက ထိုကဲ့သို႔ေသာ စည္းကမ္းကို ထုတ္ျပန္ကာ
လိုက္နာၾက ေသာ္လဲ ျပင္သစ္တို႔ကေတာ့ဘယ္ေသာအခါတုန္းကမွထိုကဲ့သို႔စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိေခ်။ မၾကာေသာ
အခ်ိန္ကာလတြင္သူမက က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚရွိအခ်မ္းသာဆံုးေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတြင္သခင္မျဖစ္လာႏိုင္သည္
မဟုတ္ပါလား။
ထိုသို႔ျဖစ္လာခဲ့လွ်င္ကၽြန္းေပၚရွိခ်မ္းသာေသာ အသိုင္းအဝိုင္းတြင္အခ်မ္းသာဆံုးသူ၏ ဇနီးအျဖစ္က်ဴးဘား
တို႔၏ လူမႈဆက္ဆံေရး ဝန္းက်င္တြင္ဝင္ဆံ့ႏိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ သူမအေနႏွင့္ကၽြန္ေတြကို မည္သို ့ကိုင္တြယ္
ရမည္ဆိုတာကို ေလ့လာထာတာ မမွားႏိုင္ပါ။ ၿပီးေတာ့ သူမအေနႏွင့္ ဒြန္ေဆးဆားအား ဟာဗားနားၿမိဳ႕ ေပၚတြင္
နန္းေတာ္တမွ် ႀကီးက်ယ္ခန္နားေသာ အေဆာက္အအံုမ်ိဳးကို ေဆာက္လုပ္ေပးရန္မေတာင္းဆိုလိုေခ်။ အဘယ့္
ေၾကာင့္ဆိုေသာ္သူမကိုယ္တိုင္က ၿမိဳ႕ထဲမွာေနထိုင္ရျခင္းကိုသေဘာမေတြ ့လွေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သူမၾကားသိရသေလာက္ဒြန္ေဆးဆားမြန္တာဘိုတြင္အနီးကပ္ကိုယ္လုပ္ေတာ္တစ္ေယာက္ရွိသည္ဟု
ဆိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူမက သည္အေၾကာင္းကို အေလးအနက္ ထားစရာကိစၥဟု မယူဆပါ။ သူမ၏
လွပေသသပ္ေသာ မာယာေက်ာ့ကြင္းမွ အဖိုးႀကီးကိုလြတ္ထြက္မသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကၽြမ္းက်င္မႈတို႔ရွိထားခဲ့
သည္ဘဲေလ။
သူမက ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားကို ႏွစ္သက္လွသည္။ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားက သူမ၏ အလွကို ပို၍
ေပၚလြင္ထင္ရွားေစသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ထိုေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားကို သူမဘာေၾကာင့္ ႏွစ္သက္မက္ေမာရ
သလဲဆိုသည္ကေလးနက္ေသာအေၾကာင္းရင္းရွိေနေပေသးသည္။ ထိုအရာေတြကသူမ၏ဘဝကိုအာမခံေပးခဲ့၏။
ျပင္သစ္မွေျပးခဲ့ရစဥ္က ထိုက္သင့္သည့္လက္ဝတ္ရတနာမ်ား ပါလာခဲ့၍သာ က်ဴးဘားလိုေနရာမ်ိဳးတြင္ပထမအစ
ကပင္အိေႁႏၵမပ်က္ေနထုိင္ႏိုင္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
သူမေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေတာေနဆဲမွာဘဲ အျပင္ဘက္လမ္းမေပၚမွ ဆူညံမႈမ်ားက ၿငိမ္သက္သလိုျဖစ္
သြားသည္။ သူမအေနႏွင့္ အကယ္၍ ေရခ်ယ့္ကို ေခါင္းေလာင္းတီးကာ ေခၚလိုက္လွ်င္ေအာ္ဒီကလံုးေရေမႊးႏွင့္
စပ္ထားေသာ ေရခ်ိဳးေပးျခင္းကိုခံယူကာ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ တစ္နာရီ(သို႔) ေခတၱအိပ္ေပ်ာ္လိုက္
ျခင္းျဖင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနမႈမ်ား ေျပေပ်ာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ဒြန္ေဆးဆား ေရာက္လာေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
သူမက ႏွစ္သက္စဖြယ္ျဖစ္ေနရန္လိုသည္ဟုစဥ္းစားလိုက္မိသည္။
သူမကိုယ္သူမ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ထဲတြင္ ၾကည့္လိုက္မိ၏။ သူမ၏ ေရႊေရာင္ဆံပင္တို႔သည္ လြန္ခဲ့ေသာ
တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ကလိုပင္ ေရႊေရာင္သန္းေနဆဲ။ အသားအေရာင္ကလဲ ျဖဴေဖြးႏုနယ္ဆဲ။ အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့
ေဖ်ာ့ေအာက္မွာေတာင္သူမ၏မ်က္ဝန္းတို႔က အျပာေရာင္ေတာက္ပေနဆဲ။ ဒြန္ေဆးဆားအတြက္ခ်စ္ခန္းဖြင့္ရန္
လံုေလာက္ေသာ လွပမႈတို႔ရွိေနဆဲဟုသူမကိုယ္သူမ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရေပသည္။
သူမက ေခါင္းေလာင္းႀကိဳးကို ျငင္သာစြာဆြဲလိုက္ၿပီး နားစြင့္ေနလိုက္၏။ ေလွကားအတိုင္း ေျပးတက္လာ
ေသာ ေျခသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီးလွ်င္ တံခါးကိုအသာအယာေခါက္လုိက္သံ ေပၚထြက္လာသည္။ ေရခ်ယ္၏
သိတတ္မႈအတြက္သူမေက်နပ္ကာ ဝမ္းသာမိရသည္။
အျဖဴအမည္း ကျပားမတစ္ေယာက္အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည္။ အရပ္ျမင့္သည္။ ကိုယ္လံုကိုယ္
ေပါက္ေတာင့္တင္းပံုက သူမ၏ သခင္မျဖစ္သူႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းပင္။ အသက္အရြယ္ကလဲ တူညီပံုရ၏။ သူမ၏
အလွအပကို သြယ္ေသာေမး႐ိုးႏွင့္ ေသးငယ္ေသာႏႈတ္ခမ္းတို႔က ပံ့ပိုးေပးေနေလသည္။ အသားအေရာင္ကေတာ့
ေၾကးကိုပြတ္တိုက္ထားသည့္အေရာင္လိုဝင္းေတာက္ေနေလ၏။
“ အို......လွလိုက္တဲ့ေရခ်ယ္ရယ္....”
အဲလစ္(စ္) ကခံုေပၚမွထရပ္ကာ အိပ္ယာေပၚတြင္ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။
“ မမေလ... တစ္ခါတေလစဥ္းစားၾကည့္မိတယ္.. အံၾသမိတယ္ကြယ့္... ညီမဟာ မမအေပၚ သိပ္ကာင္းတဲ့
အေၾကာင္းေလ”
သူမ၏စကားေၾကာင့္ေရခ်ယ့္မ်က္ႏွာေပၚတြင္ၾကည္ႏူးရိပ္တို႔ျဖတ္ေျပးသြားတာကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
“မမဟာ ညီမငယ္စဥ္ကေလးဘဝကထဲက ကၽြန္ေလွာင္အိမ္ထဲကေန ထုတ္ယူခဲ့တာဘဲမမရယ္တစ္ခါတုန္း
က အမည္းတစ္ေကာင္က ညီမကို မတရားက်င့္ဖို႔ ႀကံတုန္းကလဲ မမကဘဲ ကယ္ခဲ့တာဘဲမဟုတ္လား ဒီေတာ့
မမေက်းဇူးက ညီမအေပၚမွာ မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါဘဲ မမရယ္ညီမျပန္လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာက ဘာမွ
မေျပာပေလာက္တာေလးပါရွင္”
“ေကာင္းပါၿပီေရခ်ယ္ရယ္မမကလဲ မင္းကိုခ်စ္၊မင္းကလဲ မမကိုခ်စ္ဆိုေတာ့မေကာင္းတာဘာမ်ားရွိလို႔လဲ
ဒါနဲ႔ညီမက ေယာက္်ားလိုခ်င္ေနၿပီလား ”
“ ေအာင္မေလး မမရယ္ေယာက္်ားေတြက ဘာမ်ားေကာင္းလို႔လဲရွင္အမည္းေကာင္ေတြဆို ပိုေတာင္ဆိုး
ေသးတယ္ညီမကေတာ့ေသေတာင္မႏွစ္သက္ပါဘူး မမရယ္...”
အဲလစ္(စ္)အဖို ့ေရခ်ယ္၏ အမည္းေကာင္ေတြအေပၚ မေကာင္းေျပာသည္ကို ၾကားရေပါင္းမ်ားခဲ့ပါၿပီ။
သို႔ေပမယ့္အခ်ိဳ႕မိန္းမေတြက အမွန္တကယ္လိုခ်င္ပါရဲ႕ႏွင့္ဟန္ေဆာင္ကာမူပိုလုပ္တတ္ၾကသည္မဟုတ္
ပါလား။
“ေအးပါ.....ညီမအတြက္လိုအပ္ရင္မမရေအာင္ရွာေပးႏိုင္ပါတယ္”
“ဘယ္ေယာက္်ားေလးကိုမွညီမစိတ္မဝင္စားပါဘူးမမရယ္မမကိုျပဳစုေနရရင္ဘဲညီမအတြက္ၿပီးျပည့္စံုပါၿပီ
ရွင္၊ ေယာက္်ားဆိုတဲ့ အဲဒီသတၱဝါႀကီးေတြက ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကိုခ်ည္းဘဲ စိတ္ဝင္စားၾကတာပါ
အားလံုးတူတူပါဘဲ သူတို႔လိုခ်င္တာ တစ္ခုဘဲသိၾကတာမမရဲ့ သူတို႔ဟာ ကၽြန္မအဖို႔ ႐ြံရွာစရာပါဘဲ မမနဲ႔မ်ားသိပ္
ကြာတာေပါ့မမက အသားျဖဴတယ္ေပ်ာ့ေျပာင္းတယ္ၿပီးေတာ့လွလဲလွတယ္ေလ ”
“ ဒါေပမယ့္ ေရခ်ယ္ရယ္တစ္ေန႔က်ရင္ညည္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ယူရမွာဘဲကြယ့္ အမွန္ေျပာရရင္
အဲဒီအခါက်ရင္ညီမရဲ ့ေၾကာက္စိတ္ေတြဟာ ေပ်ာက္ကုန္မွာအမွန္ဘဲ ဒီေတာ့ မမသာ ဒြန္ေဆးဆားနဲ႔ ယူျဖစ္ရင္
ညီမအတြက္အသန္႔ဆံုး တစ္ေယာက္ေလာက္ရွာေပးဖုိ့သူ႔ကိုပူဆာရလိမ့္မယ္အဲဒီေတာ့မွညီမ သိလာမွာပါေလ”
ေရခ်ယ္သည္ခ်က္ျခင္းပင္ၾကမ္းျပင္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္၍ ေမွာက္လိုက္၏။ သူမအသံက ငိုသံပါေနသည္။
“ ေက်းဇူးျပဳၿပီး အဲဒီလိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္လုိက္ပါနဲ႔ မမရယ္ကၽြန္မေလ မမကိုဘဲ အၿမဲျပဳစုေပးေန
ပါရေစရွင္”
“ ဒီလိုဆိုရင္ညီမက အထက္ကိုေမွ်ာ္မွန္းတယ္ေပါ့ေလ...ဟုတ္စ..ေရခ်ယ္”
အဲလစ္(စ္)က တံေတာင္ႏွင့္ေထာက္၍ ကိုယ္ကို ႄကြလိုက္ၿပီး ေရခ်ယ္ကိုအံ့ၾသစြာၾကည့္လုိက္၏။
“ဒီလိုဆိုရင္....ညီမက လူျဖဴကိုဘဲ အလိုရွိတာေပါ့..ဟုတ္လား”
“ အျဖဴေတြ၊ အမည္းေတြ မဟုတ္ပါဘူးရွင္ဘယ္လို ေယာက္်ားမ်ိဳးကိုမွ ညီမ မလိုခ်င္တာပါ ညီမေတာင္း
ခံခ်င္တာ တစ္ခုကေတာ့မမကိုဘဲ အၿမဲတမ္း ဒီလိုျပဳစုလုပ္ေကၽြးေနခ်င္တာ တစ္ခုထဲရယ္ပါ ”
အဲလစ္(စ္)က ေခါင္းကိုေခါင္းအုန္းေပၚသို ့ျပန္မွီခ်လိုက္သည္။
“ ေကာင္းပါၿပီေရခ်ယ္ရယ္မမဘာမွေစာဒကမတက္လိုေတာ့ပါဘူးကြယ္ညီမေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကိုဘဲ မမက
ျမင္ခ်င္တာေၾကာင့္ပါ သံေယာဇဥ္ကလဲ ရွိေနၿပီးသားမဟုတ္လား ညီမတစ္ေယာက္လဲ ခက္ပါတယ္မမအေပၚမွာဘဲ
အခ်စ္ႀကီးေနေတာ့တာကိုး ”
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္မမရယ္ညီမ ေပ်ာ္သြားပါၿပီရွင္ကဲ မမရဲ ့အဝတ္ေတြ ခၽြတ္လိုက္ေတာ့ေနာ္ေရခ်ိဳးကန္
ထဲမွာစိမ္ေနတုန္း ညီမ ႏွိပ္နယ္ေပးမယ္”
ေရခ်ယ္က ေျပာေျပာဆိုဆို အဲလစ္(စ္) ကိုဆြဲထူလိုက္ၿပီး အဝတ္မ်ားကို ကူခၽြတ္ေပးကာ ေရခ်ိဳးဇလံုထဲသို႔
ဝင္ေစလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္အဲလစ္(စ္) တစ္ကိုယ္လံုး ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားေစရန္ႏွိပ္နယ္ေပးေလသည္။ ေဂ်းတြန္းရင္း
ႏို႔ျဖဴျဖဴေလးကို ပြတ္သပ္ေပးရတာကို ေရခ်ယ္သေဘာေတြ႔သည္။ ႏို႔သီးေခါင္း ပန္းေရာင္ေလးကို အသာအယာ
ဖ်စ္ေပးလွ်င္အဲလစ္(စ္) သေဘာက်တတ္ေၾကာင္းကိုလဲ ေရခ်ယ္သိပါသည္။
ငယ္ရြယ္စဥ္ကေလးဘဝကထဲက ကၽြန္ေလွာင္အိမ္ထဲမွ သူမကိုေတြ႔ရွိကာ အ႐ုပ္ပူဆာေသာ ကေလးငယ္
တစ္ေယာက္လို ေျခေဆာင့္ငိုယိုကာ ပူဆာ၍ ဝယ္ေပးခိုင္းခဲ့ေသာ မ်က္လံုးအျပာေရာင္ႏွင့္လူျဖဴမေလးကို သူမခ်စ္
ခင္ခဲ့မိရသည္။ အ႐ုပ္ရေသာ ကေလးတစ္ေယာက္လိုခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေနေသာ လူျဖဴမေလးက သူမ၏ပခံုးကိုလာၿပီး
ဖက္လိုက္ေသာအခ်ိန္မွစ၍ ေရခ်ယ့္စိတ္ထဲတြင္ သူမကိုေကာင္းမြန္စြာ တုန္႔ျပန္ျပဳစုရမည္ဟူေသာ စိတ္ကေလး
စတင္ဝင္ေရာက္လာခဲ့မိျခင္းျဖစ္သည္။
အသက္ခ်င္းကလဲ မတိမ္းမယိမ္းမို႔ သခင္ႏွင့္ကၽြန္ဆိုေသာ အျဖစ္ထက္ပိုကာ သံေယာဇဥ္မ်ား ေႏွာင္ဖြဲ႔မိခဲ့
ၾကရသည္။
အဲလစ္(စ္) အိမ္ေထာက္က်ေသာအခါတြင္လဲ မေျပာင္းလဲေသာ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးမႈမ်ားႏွင့္ေရခ်ယ္ေက်နပ္ခဲ့ရ
သည္။ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ဆက္ကြဲၿပီး က်ဴးဘားကၽြန္းသို႔ေျပာင္းေရႊ႕ အေျခခ်ေသာအခါတြင္လဲ ေရခ်ယ္က မခြဲစတမ္း
လိုက္ပါခဲ့သည္ပင္။ ရွင္းရွင္းဆိုရလွ်င္အဲလစ္(စ္) အတြက္ေရခ်ယ္ရွင္သန္ျဖစ္တည္ေနျခင္းဟုသူမကိုယ္သူမ ယူဆ
ထားခဲ့၏။
ေမႊးပ်ံေသာ သင္းရနံ႔ႏွင့္အတူေရခ်ိဳးလိုက္ရၿပီး ေရခ်ယ္၏ ႏွိပ္နယ္ေပးမႈေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္) တစ္ကိုယ္လံုး
ေပါ့ပါးေပ်ာ့ေျပာင္း သြားရသည္။ အဝတ္လဲလိုက္ၿပီးေသာအခါ ေရခ်ယ္က ကုတင္ေပၚရွိ အိပ္ယာခင္းမ်ားကို
အစားထိုးလဲလွယ္ေပးထားၿပီး အိပ္ဖို႔အဆင္သင့္ျပင္ေပးထား၏။
အိပ္ခါနီးေသာက္ေနက် ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကိုေရခ်ယ္သြားေရာက္စီစဥ္ေနတုန္းမွာ သူမက အိပ္ယာေပၚ
ျပစ္လွဲလိုက္မိသည္။ေရခ်ယ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ေဖ်ာ္ရည္ကိုတစ္က်ိဳက္ထဲေမာ့ခ်လိုက္ၿပီးျပန္အိပ္လိုက္မိပါသည္။
ေရခ်ယ္က သူမ၏ႏွဖူးအား အသာနမ္းကာ ေခ်လွမ္းေဖာ့၍ထြက္ခြာသြားေၾကာင္းသိလိုက္ၿပီးေနာက္သူမ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ
အိပ္ေမာက်သြားပါေလေတာ့သည္။
ဒြန္ေဆးဆားမွာ ဟာဗားနားသို ေနာက္က်မွ ေရာက္ခ့ဲရေလသည္။ ေနာက္က်ရျခင္းအေၾကာင္းက လမ္းခု
လပ္တြင္ မြန္တာဘိုမွတန္ဘိုးရားကို ျမင္းစီးသင္ေပးခဲ့ေသာ ရာမြန္ဆိုသည့္ကၽြန္က ျမင္းတစ္ေကာင္ႏွင့္ ဒုန္းစိုင္း
လိုက္လာၿပီး ဒြန္ေဆးဆား၏ ေခၽြးမျဖစ္သူမွာ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ေနမေကာင္းျဖစ္ရာမွ ေမ့ေမ်ာသြားေၾကာင္း
အေၾကာင္းၾကားလာေသာေၾကာင့္ ေနာက္ေက်ာင္းျပန္လွည့္လိုက္ရသည္။ မြန္တာဘိုတြင္ အားလံုး အေျခအေန
ေကာင္းေအာင္စီစဥ္ေပးေနရသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးကိုပင့္၍ ကုသေစေတာ့မွသတိျပန္လည္လာ၏။ ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ေနာက္
က်မွ တန္ဘိုးရားကို ေခၚေဆာင္၍ ဟာဗားနားကို ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့ရေလသည္။ ညေမွာင္ရီပ်ိဳးမွ ေရာက္ေသာ
ေၾကာင့္အဲလစ္(စ္)၏အိမ္သို႔ဝင္ရန္ေနာက္ဘက္ရွိက်ဥ္း၍ျမက္ပင္မ်ားထူထပ္ရွဳပ္ေထြးလွေသာ လမ္းမွဝင္ခဲ့ရေလ
သည္။
ေရာက္ေသာအခါ ျမင္းေတြကိုဒြန္ေဆးဆား၏ လမ္းညႊန္မႈအတိုင္း ထားပစ္ခဲ့ရၿပီး ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္တန္ဘိုး
ရားတို႔မွာ ေရခ်ယ္၏ႀကိဳဆိုမႈအတိုင္း လိုက္ပါခဲ့ရ၏။ အလင္းေရာင္မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ကိုပင္ေမွာင္မိုက္ေနၿပီ
ျဖစ္သည္။ အဲလစ္(စ္)တစ္ေယာက္ ေစာင့္ေနခဲ့ရသည္မွာ မြန္းလြဲပိုင္းကထဲကျဖစ္ေလသည္။ ထို႔အတြက္ အလြန္
အမင္းေနာက္က်မွ ေရာက္လာေသာ ဒြန္ေဆးဆားကို စိတ္ပဲေကာက္ျပရမလား၊ ဝမ္းသာအားရႏွင့္ ေျပးဘဲႀကိဳ
ရမည္လား ေဝခြဲမရျဖစ္ေနမိသည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ေအာက္ထပ္တြင္ဒြန္ေဆးဆား၏အသံကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ေလွကားထိပ္တြင္ဖိနပ္
တစ္ဖက္ကၽြတ္က်န္ေနရစ္ေလာက္ေအာင္ဝမ္းသာအယ္လဲျဖစ္သြားပံုမ်ိဳးႏွင့္ေလွကားမွေျပးဆင္းကာ ဒြန္ေဆးဆား
ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေျပးဝင္လိုက္ေလသည္။ ဒြန္ေဆးဆားကလဲ သူမ၏ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ျပန္လည္ေထြးေပြ႔ ထားလိုက္ျပန္
သျဖင့္ သခင္၏ေနာင္တြင္ေခြးတစ္ေကာင္လို မလႈပ္မယွက္ရပ္ေနေသာ တန္ဘိုးရားကို အကဲခတ္ခြင့္ရသြားေလ
သည္။
တန္ဘိုးရား၏ အျဖဴဝတ္စံုက ေခၽြးတို႔ႏွင့္ရႊဲနစ္ကာ ကိုယ္လံုးတြင္ ကပ္ေနေသာေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လံုးကို
လွစ္ျပထား သလိုျဖစ္ေနေလသည္။ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူမ၏ရင္ထဲတြင္ သိမ့္သိမ့္ခါသြားသလို
ခံစားလိုက္ရသည္။ ထို႔အတူသူမ၏ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရမႈမ်ားက သူမ၏ခႏာၱကိုယ္အတြင္းသို႔စိမ့္ဝင္လာသလိုလဲ ခံစား
လိုက္ရကာ လႈပ္ရွားသြားရ၏။
လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ျဖစ္ေသာ ေဆးဆားႏွင့္အၿမဲလိုက္ပါလာတတ္ေသာ ရာမြန္ဆိုသည့္လူမဟုတ္ပဲ ငယ္ရြယ္
သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေတြ ့လိုက္ရသည္။ သူမက သူ႔ကိုယ္သူဆန္းစစ္ကာ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရသည္။ သခင္
ေနာက္မွ ပါလာေသာ ကၽြန္တစ္ေယာက္ကို သူမအေနႏွင့္ ေခြးတစ္ေကာင္ေလာက္သာ သေဘာထားသင့္သည္
မဟုတ္ပါလား။ ထိုအခါ သူမက တန္ဘိုးရားကို ဂ႐ုမစိုက္ဟန္ျပဳလိုက္ရၿပီး လုပ္ေနၾကအတိုင္း ဒြန္ေဆးဆား စကား
ေျပာေအာင္ဟန္လုပ္လိုက္ရ ျပန္ေလသည္။
“ေဟာဒီမွာ.....ကိုယ့္ရဲ ့ျမင္းထိန္းအသစ္ေလ”
သူက အဲလစ္(စ္)ကိုေပြ ့ဖက္ထားရင္းေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
“ ျမင္းေတြထားဖို႔ေနရာကိုေရခ်ယ္က မင္းကိုလိုက္ျပလိမ့္မယ္”
အဲလစ္(စ္) ကိုေျပာရင္း တန္ဘိုးရားကိုတစ္ဆက္ထဲေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“မင္းဘယ္မွာအိပ္ရမယ္ဆိုတာကိုလဲ ေဟာဒီသခင္မရဲ့ကိုယ္လုပ္ကၽြန္ေရခ်ယ္က ျပေပးလိမ့္မယ္ၿပီးေတာ့
ဘယ္မွာ ေရခ်ိဳးရမယ္ဆိုတာကိုလဲ ျပလိမ့္မယ္ အဲဒီမွာေရခ်ိဳးလိုက္ ေနာက္ၿပီး မင္းရဲ့အဝတ္အစားေတြကိုလဲ
လဲျပစ္လိုက္မင္းကိုအလိုရွိတဲ့အခါ ငါလွမ္းေခၚလိုက္မယ္အိမ္ထဲကေန ဘယ္မွထြက္မသြားနဲ႔ဦး ေဟာဒီၿမိဳ ့ေပၚက
လမ္းမေတြေပၚမွာ မင္းကိုလမ္းမသလားေစခ်င္ဘူး ဟုတ္ၿပီလား ”
တစ္ဖန္သူက အဲလစ္(စ္)ဘက္သို႔ျပန္လွည့္ကာ အေပၚထပ္ဆီသို႔တက္ရန္ဦးေဆာင္လိုက္ေလသည္။
“ ကဲ... အခ်စ္ေရ... ေနာက္မွဘဲ ကိုယ့္ရဲ့ျမင္းထိန္း အသစ္အေၾကာင္းကိုစကားေျပာၾကတာေပါ့....အခုေလာ
ေလာဆယ္ေတာ့....မင္းသိပါတယ္ကြာ...ကိုယ္ဘာလိုခ်င္တယ္ဆိုတာကို...”
ေျပာၿပီးေနာက္အဲလစ္(စ္)ကို ဆြဲေခၚကာ အေပၚထပ္အိပ္ခန္းေဆာင္ရွိရာသို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ဘယ္ကိုသြား၍ ဘာလုပ္ရမည္မွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ေနရ၏။ ေနရာမွာဘဲ ရပ္ေနမိေတာ့သည္။
တုပ္တုပ္မွမလႈပ္.....
သို႔ေသာ္က်ပ္ေနေသာ ရွဴးဖိနပ္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို မသိမသာ ဘယ္၊ညာ ေရႊ့ေျပာင္းျခင္းသာ
ျပဳေန၏။ အေနအထိုင္ခက္ေနသည္ကလြဲ၍ သူ႔သခင္ဒြန္ေဆးဆား၏ ပခံုးေပၚမွ ေက်ာ္လြန္ကာ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္
လိုက္ေသာ မ်က္လံုးျပာတစ္စံုႏွင့္လႈိင္းထေနေသာ ေရႊဝါေရာင္ဆံပင္ပိုင္ရွင္လူျဖဴမေၾကာင့္ရင္ထဲတြင္အမ်ိဳးအမည္
မခြဲျခားတတ္ေသာ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚကာ က်န္ေနရစ္ခဲ့ရရွာေလသည္။ ထိုေနရာတြင္ရပ္ေနမိသည္မွာ ေရခ်ယ္
ဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီး ျပန္ဆင္းလာခ်ိန္အထိပင္။
ေရခ်ယ္က တန္ဘိုးရားကို လက္ဟန္ႏွင့္ျပ၍ေခၚသျဖင့္ ေနာက္မွလိုက္သြားရသည္။ သူ၏စိတ္ထဲတြင္ထို
မိန္းမကိုသေဘာမက်သလိုျဖစ္ေနမိသည္။အသက္မႀကီး၊႐ုပ္မဆိုးေပမယ့္သူ႔စိတ္ထဲတြင္တမ်ိဳးႀကီးခံစားေနရသည္
ကေတာ့ အမွန္ဘဲျဖစ္၏။ သည္ေလာက္ၾကာေအာင္ေစာင့္ဆိုင္းေနရမႈကို အသိအမွတ္မျပဳသလို ဂ႐ုစိုက္လုပ္ေန
ျခင္းအား စိတ္ဆိုးမိသည္လားမေျပာတတ္။ အမွန္ဆို အားနာသည့္စကားမ်ိဳး တစ္ခြန္းေလာက္ေတာ့ေျပာသင့္သည္
မဟုတ္ပါလား။
“ လာ ”
သူမက သူ႔အား တည္ၿငိမ္ေသာအသံႏွင့္ပင္လွမ္းေခၚသည္။
“ ခင္ဗ်ားက...ဘယ္လိုလဲဗ်....ဆိုစမ္းပါဦး ”
တန္ဘိုးရား ေျပာလိုက္သည့္ေလသံကျမင့္သည္။
လူျဖဴတစ္ေယာက္၏ တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ဟန္အျပည့္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ ေလွကားတက္
ေနစဥ္ေလွကားအလယ္မွာပင္သူမက သူ႔ကိုေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လာသည္။ သူမ၏လက္တစ္ဖက္က လွ်င္ျမန္စြာ
သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္လာသည္ကိုေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္ပါေခ်။
“ မင္းက ငါ့ကိုဘာထင္လို႔ဒီလိုေျပာရတာလဲ ငါ့ကိုဘယ္ေတာ့မွဒီလိုမ်ိဳးမေမးနဲ႔ငါက မင္းထင္သလိုမိန္းမစား
မဟုတ္ဖူးကြ ေနာက္ေတာ့မင္းသိလာလိမ့္မယ္၊ငါဟာ မဒမ္ေဆးဆားရဲ ့ကိုယ္လုပ္ေတာ္ဘဲ”
တန္ဘိုးရားက သူ႔လက္တစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္ကာ သူမကို ျပန္႐ိုက္ရန္ႀကိဳးစားလိုက္ၿပီးမွ သူ၏အလုပ္သစ္
စတင္သည့္အခ်ိန္တြင္ဘာမဟုတ္သည့္ သူ႔သခင္ရည္းစား၏ အမ်ိဳးသမီးအေစခံႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္စရာ မလိုေသး
ေၾကာင္း နားလည္လိုက္သျဖင့္သူ႔လက္ကိုျပန္႐ုပ္သိမ္းလိုက္ေလသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္အစ္မ၊ ကဲပါဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သြားရမယ္ဆိုတာကိုသာ လိုက္ျပပါေတာ့၊
ကၽြန္ေတာ္ဟိုမွာ ရပ္ေနခဲ့ရတာ ေညာင္းလွၿပီဗ်၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သခင္ရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြအတိုင္းလုပ္စရာ
ေတြ ရွိေနပါေသးတယ္”
“ အဲဒီလိုမွေပါ့ကြယ္”
သူမ၏ တင္းမာေနေသာ မ်က္ႏွာမွာ ေပ်ာ့ေျပာင္းသြား၏။
“ မင္းငါ့ကို အစ္မလို႔ ေခၚစရာ မလိုပါဘူးေလ ေရခ်ယ္လို႔ေခၚရင္ဘဲ လံုေလာက္ပါၿပီ...ကဲ...လာ ငါ့ေနာက္
လိုက္ခဲ့ ”
သူမက ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္သာ ထြန္းထားသည့္ အေမွာင္ထုမ်ားေသာ အခန္းထဲသို႔ တန္ဘိုးရားကို
ေခၚသြားခဲ့သည္။ မီးဖိုေဆာင္မွန္း သူသိလိုက္ပါသည္။ မီးဖိုေပၚမွ ပူေႏြးလွ်က္ပင္ရွိေနေသးသည့္ စားစရာမ်ား၏
အနံ႔ကို ရရွိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆာေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဒြန္ေဆးဆားအမိန္႔ ေပးလိုက္သည့္အတိုင္း
ေရခ်ိဳးရန္ႏွင့္ အဝတ္မ်ားကို လဲလွယ္ဝတ္ဆင္ရန္က ရွိေနေသး၏။ ေရခ်ယ္က စည္ပိုင္းျပတ္တစ္ခုကိုေရျဖည့္ကာ
သူ႔အားသယ္ခိုင္းၿပီး မီးဖိုေဆာင္ေဘးတံခါးမွထြက္သြားေသာေၾကာင့္ေနာက္မွလိုက္ရျပန္ေလသည္။
ျမင္းမ်ားထားသည့္ အေဆာင္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးသြားေသာအခါ သူေနရမည့္ေနရာသို႔ ေရာက္ေလသည္။
ေလွကားက်ဥ္းေလးအတိုင္း တက္သြားလိုက္ေသာအခါ စိုစြတ္ေသာအိပ္ယာေပၚတြင္ေကာက္႐ိုးမ်ားထပ္၍ ခင္းေပး
ထားေသာ သူအိပ္စက္ရမည့္ ေနရာကိုေတြ႔ လိုက္ရသည္။ သူမက ဖေယာင္းတိုင္ကို ၾကမ္းေပၚခ်ထြန္းလိုက္ရင္း
တန္ဘိုးရား ကိုေျပာလိုက္သည္။
“ ဒါဟာ ေရမြန္ဆိုတဲ့လူပါလာရင္အိပ္ေနၾကေနရာဘဲ ဖေယာင္းတိုင္ကိုဂ႐ုစိုက္ဦး မင္းေျခေထာက္ႀကီးေတြ
နဲ႔တိုက္မိၿပီး မီးေလာင္ေနဦးမယ္ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ဦးၿပီးရင္ဖေယာင္းတုိင္ပါယူၿပီး မီးဖိုခန္းကိုလာခဲ့၊ ငါ မင္းအတြက္
စားစရာ အဆင္သင့္လုပ္ထားမယ္”
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ေရခ်ယ္”
သူမ၏ဆက္ဆံမႈက ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားၿပီမို႔ သူကလဲထိုမိန္းမကို ခြင့္လႊတ္ရေပမည္ဟု တန္ဘိုးရားနားလည္
လိုက္ေလသည္။သူမကေတာ့မည္သို႔ထင္မည္မသိ။သူ႔အေနႏွင့္မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုေအာက္က်ိဳ ့ဆက္ဆံမိလိုက္
သည္မွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ပင္ျဖစ္၏။ သူက ကုတ္အက်ႌႏွင့္ရွပ္အက်ႌတို့ကိုခၽြတ္လိုက္သည့္အတြက္သူ့ခႏၶာကိုယ္၏
ထြားႀကိဳင္းသန္မာမႈကို ေရခ်ယ္တစ္ေယာက္စိတ္ဝင္စားေလမည္လားဟု အကဲခတ္လိုက္မိေသာ္လဲ ေရခ်ယ္ကမူ
လွည့္၍ပင္မၾကည့္ဘဲ ထြက္သြားေတာ့မည္လုပ္ရာ.....
“ကၽြန္ေတာ္လဲဆာလွပါၿပီေရခ်ယ္၊အင္း...ခင္ဗ်ားဟာဟင္းခ်က္ေကာင္းမယ့္သူလို႔ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္...
အဲ..ကၽြန္ေတာ္ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးမွဘဲ ခင္ဗ်”
အခုေတာ့ သူ႔စကားလံုးေတြက သူမအတြက္ ေပ်ားေျပာင္းစြာ ထြက္ေပၚေန၏။ သူ႔အသံေၾကာင့္ သူမက
ေက်ာခိုင္းေနရာမွျပန္လွည့္လာသည္။ သို႔ေသာ္သူမ မ်က္လံုးေတြက မေျပာင္းလဲ ေအးစက္စက္ပဲျဖစ္ေနေလသည္။
“မင္းေကာင္းေကာင္းစားရမွာပါ...င့ါေမာင္...ေအး..တစ္ခုရွိတာကမင္းနဲ့ငါဟာတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
သိတန္သေလာက္သိၾကၿပီျဖစ္တဲ့အတိုင္း ငါဟာ မဒမ္ရဲ့ကိုယ္ေရးကၽြန္ျဖစ္သလိုမင္းကလဲ ဒြန္ေဆးဆားရဲ့ကိုယ္ေရး
ကၽြန္ပဲ၊ ဒီေတာ့ မင္းရဲ ့အဆင့္ဟာ ငါနဲ႔အတူတူဘဲ ျဖစ္ေနေလေတာ့ မင္းလဲဒီမွာ တန္းတူေနႏိုင္ပါတယ္၊ ငါ..မင္းကို
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေကၽြးေမြးပါ့မယ္၊ တကယ္လုိ႔ လိုအပ္ရင္မင္းရဲ ့အဝတ္အစားေတြကို ေလွ်ာ္ဖြတ္မီးပူတိုက္
ေပးပါဦးမယ္၊ တို႔ေတြ..မနက္ဖက္ေတြ ့ရင္မဂၤလာမနက္ခင္းပါ၊ ညမွာဆံုၾကရင္မဂၤလာညခ်မ္းပါ၊ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး တို႔မွာ
ေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ဘဲ မွတ္ထားေစခ်င္တယ္...ကဲ....ကဲ.. မင္းမီးဖိုေဆာင္ထဲေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အစားအ
ေသာက္ေတြ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္”
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူမက ခ်ာကနဲလွည့္လိုက္ၿပီး ေလွကားအတိုင္းဆင္းကာ အေမွာင္ထဲသို႔ တိုးဝင္ေပ်ာက္
ကြယ္သြားေလသည္။ တန္ဘိုးရားက သူ၏ မိန္းမေတြအေပၚတြင္လႊမ္းမိုးခ်င္ေသာစိတ္က အႏ ၱရာယ္မ်ားလွေၾကာင္း
သင္ခန္းစာရလိုက္သည္ဟုထင္မိ၏။ထို႔အျပင္သူမကသူ့အတြက္ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ႏိုင္သည္ဟုထင္လိုက္မိသည္။
သို႔ေသာ္ထိုျပႆနာကိုသူေကာင္းစြာေျဖရွင္းႏိုင္လိမ့္မည္ဟုသူ့ကိုယ္သူယံုၾကည္လိုက္မိျပန္၏။
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီၤး၍ ဝတ္စံုအနက္ကိုဝတ္ၿပီးေသာအခါ သူကတြက္ဆလိုက္မိသည္မွာ အခုလိုသားနားသပ္ရပ္စြာ
ဝတ္ဆင္ထားေသာ သူ႔ကိုျမင္လိုက္လွ်င္ေရခ်ယ္မည္သို႔သေဘာထားမည္နည္း။ တစ္မ်ိဳးတစ္ျမည္ေတာ့ေျပာင္းလဲ
သြားလိမ့္မည္ဟုသူက ယံုၾကည္လိုက္မိျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါတြင္လည္း သူမက နဂိုအတိုင္းပင္
ေအးစက္စက္အမူအရာျဖင့္သာ ရွိေနေလသည္။ သူမ..ေကၽြးေသာအစားအစာမွာ အမွန္ပင္အရသာရွိလွသည္။
တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွစားဖူးျခင္းမရွိေပ။သို႔ေသာ္သူတစ္ေယာက္ထဲသာအေဖာ္အေလွာ္မရွိ
ထိုင္စားေနလိုက္ရသည္။ သူမက အစားအေသာက္မ်ား ျပင္ဆင္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႔ကိုတစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့ကာ
ထြက္သြားသည္မဟုတ္ပါလား။ထို႔ေၾကာင့္ဘာရယ္မသိတန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္စိတ္မေကာင္းသလိုႀကီးျဖစ္ေနမိ၏။
သည္ေတာ့မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္အိပ္လိုက္၊ အိုမိုအမ္ေဒါင္းတို႔ႏွင့္ရယ္ေမာစရာေျပာလိုက္
စားေသာက္ၾကေသာအခါတြင္လဲ အုပ္စုလိုက္ႀကီး ၿမိဳင္ဆိုင္စြာ စားေသာက္လုိက္လုပ္ခဲ့ၾကပံုမ်ားကို ျပန္လည္ျမင္
ေယာင္ေနမိေတာ့၏။
တစ္ဖန္ ျမင္းေဇာင္းအေပၚထပ္တြင္ တစ္ေယာက္ထဲအိပ္ရမည့္အေရးကိုေတြးကာ စိတ္ဆင္းရဲမိျပန္သည္။
လူမ်ားက်ပ္ပိတ္သိပ္ေအာင္အိပ္ခဲ့ရသည့္ကၽြန္သေဘၤာေပၚကအျဖစ္ထက္ပင္ယခုလိုတစ္ေယာက္ထဲအိပ္ရသည္က
ပိုဆိုးေလသည္ဟု သူကထင္ျမင္ေနမိျပန္၏။ အေကာင္းဆံုးက ခုလိုအိပ္ေနမည့္အစား အျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး
တစ္ညလံုးေနကာ အေပၚထပ္မွ သခင္ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္ လူျဖဴအမ်ိဳးသမီးတို႔ ခ်စ္တင္းေႏွာရင္း ေျပာေနၾကမည့္
စကားသံမ်ားကိုသဲ့သဲ့ၾကားရမလားဟုစူးစိုက္နားေထာင္ေနရသည္က ပို၍ေကာင္းမည္ဟုထင္မိေလသည္။
တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ အေတြးဆန္႔ ခ်င္သေလာက္ဆန္႔လို႔ ရေနေလသည္။
ကၽြန္းေပၚသို႔ စေရာက္သည့္ ေန႔တုန္းကေတြ ့ျမင္ခဲ့ရေသာ အျဖဴမေလးကို သတိရလိုက္မိသည္။ အခုလဲ ထိုကဲ့သို႔
လွပေခ်ာေမာေသာ အျဖဴမတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔လိုက္ရျပန္သည္။ သူမသည္တပ္မက္ဖြယ္ရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္
တကား။
သို႔ေသာ္သူမက သူ႔သခင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေန၏။ ၿပီးေတာ့သူမက လူျဖဴမ.... လူျဖဴႏွင့္လူမည္းတို႔ၾကားတြင္
ေပါင္းကူးတံတား မရွိဘူးဟုသူသိထားခဲ့သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဒြန္ေဆးဆားက သူမကိုအိမ္ေပၚထပ္အိပ္ခန္းထဲ
တြင္ တစ္ကိုယ္လံုး ပိုင္ဆိုင္ေနသလို.... သူကလဲ သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးထဲတြင္သူမကို စိတ္ႀကိဳက္ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္
ပိုင္ဆိုင္ေနခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
သူက မ်က္လံုးကိုစံုပိတ္၍ သူ့စိတ္ကူးထဲတြင္ျဖစ္လိုသည္မ်ားကို ့ျမင္လိုသည့္ပံုစံႏွင့္စိတ္ကူးေနမိစဥ္မွာပင္
သူမသိေသာဘာသာစကားႏွင့္သီဆိုေနသာသီခ်င္းသံကိုၾကားလိုက္ရေလသည္။သူနားမလည္ေသာ္လဲ သိခ်င္စိတ္
ေၾကာင့္လူးလဲထကာ ျပတင္းေပါက္မွ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိရသည္။ ျမင္းေဇာင္းေရွ ့ေျမကြပ္လပ္ေပၚတြင္သူစိတ္ကူး
ယဥ္ေနမိခဲ့ေသာ မ်က္ဝန္းျပာပိုင္ရွင္ဒြန္ေဆးဆား၏ ပခံုးေပၚမွေက်ာ္ကာ သူ့ကိုစူးစမ္းသြားခဲ့ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားပင္
တည္း။
အခန္း ( ၁၂ )
တန္ဘိုးရားကဖေယာင္းတိုင္တစ္ရာအားခန္႔လင္းသည့္လက္ဆြဲမီးအိမ္ကိုကိုင္ေဆာင္၍ေနာက္မွလိုက္လာ
ေသာ သူ႔သခင္ဒြန္ေဆးဆားကိုပါ ေတြ႔လိုက္ရေသာေၾကာင့္ျပတင္းေပါက္မွသူ႔ကိုမျမင္ေစရန္ေခါင္းကိုပုထားလိုက္
ရ၏။
“တန္ဘိုးရား”
“ေရခ်ယ္”
သခင္ႏွင့္သခင္မတို႔၏ေခၚသံမ်ားက ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလို ေပၚထြက္လာၾကသည္။ သူ႔ကိုသူ႔သခင္
ကေခၚေနျခင္းျဖစ္သလို ေရခ်ယ့္ကိုလဲ သူ႔သခင္မက ေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ တန္ဘိုးရားက ေအာက္
သို႔ေျပးဆင္း၍ အလင္းေရာင္ရွိရာေနရာသို႔ ေျပးရပ္လိုက္သလို ေရခ်ယ္လည္း မီးဖိုေဆာင္နေဘးမွ ေျပးထြက္လာ
သည္ကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
“ ဟုတ္ကဲ့သခင္....ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနပါၿပီ”
“ မမ..ကၽြန္မကိုေခၚသလားဟင္”
တန္ဘိုးရားႏွင့္ ေရခ်ယ္တို႔ထံမွ ၿပိဳင္တူလိုလို အေျဖႏွင့္ ေမးခြန္းမ်ား ထြက္ေပၚလာၾက၏။ ေရခ်ယ္က
သခင္မ်ား ေရွ႕တြင္႐ိုေသဟန္ျဖင့္ရပ္ေနေလသည္။
“ဟုတ္တယ္ေရခ်ယ္ေခၚတာက မမပါ ဒါေပမယ့္ညီမတို႔ကိုစကားေျပာမွာကေတာ့ဒြန္ေဆးဆားဘဲကြယ့္ ”
အဲလစ္(စ္) ပံုစံမွာ တစ္စံုတစ္ခုကိုစိုးရိမ္ေနဟန္ရွိေလသည္။ ဒြန္ေဆးဆားက လူႀကီးတစ္ေယာက္မွကေလး
ငယ္မ်ားကိုဆံုးမသည့္ေလသံမ်ိဳးႏွင့္စကား စတင္ေျပာေလသည္။
“ ငါ့ဇနီးေလာင္းနဲ႔ငါဟာ ဒီကေန႔ည အနားယူၾကမွာဆိုေတာ့ ေရခ်ယ္ကလဲ သူ႔မမ အတြက္ဘာမွ လုပ္ေပး
စရာမရွိေတာ့သလို ငါကိုယ္တုိင္ကလဲ တန္ဘိုးရားကိုခိုင္းစရာ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ င့ါဇနီးေလာင္းနဲ႔ငါဟာ အသင့္
ေတာ္ဆံုးသေဘာတူညီခ်က္တခုကိုျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုပါေတာ့ေရခ်ယ္နဲ႔တန္ဘိုးရားတို႔အတူတူအိပ္ၾကဖို႔ဘဲကြယ့္
ေရခ်ယ္က အေတာ္ေလးၾကည့္ေကာင္းတဲ့မိန္းမဆိုေတာ့ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္တန္ဘိုးရားအတြက္သင့္ေတာ္တယ္လို႔
ဆိုရမွာေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ တန္ဘိုးရားကလဲ ေနာင္ကို ငါလာတုိင္း အၿမဲပါေတာ့မွာမို႔ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ မင္းတို႔
သခင္မအတြက္ေကာင္မြန္တဲ့မ်ိဳးဆက္သစ္ကၽြန္ေလးေတြျဖည့္စည္းေပးႏိုင္စြမ္းလိမ့္မယ္လို ့ငါထင္တယ္”
ဒြန္ေဆးဆားစကားေၾကာင့္ေရခ်ယ္မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး အဲလစ္(စ္)၏ မ်က္ႏွာကိုအားကိုးတႀကီးျဖင့္ၾကည့္
ေနေလသည္။ သူမအတြက္ ေစာဒကတက္လို႔ ရမည္မဟုတ္ေတာ့မွန္း အဲလစ္(စ္)၏မ်က္ႏွာထားကို ေတြ႔႐ံုႏွင့္
နားလည္လိုက္မိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆား နားမလည္ႏိုင္ေစရန္ျပင္သစ္ဘာသာစကားႏွင့္ အဲလစ္(စ္)ကို
လွမ္းေျပာလိုက္မိ၏။
“ မမ ကၽြန္မကို ကတိေပးထားတယ္မဟုတ္လားဟင္ကၽြန္မ ေယာက္်ားေတြကို သေဘာမက်ဘူးဆိုတာ
မမသိတယ္ေလ”
အဲလစ္(စ္)က သူမ၏ပခံုးမ်ားကိုတြန္႔ျပလုိက္ၿပီး ျပင္သစ္လိုပင္အေျဖျပန္ေပးလုိက္၏။
“မမအေနနဲ႔ေျပာတာမွမဟုတ္တာဘဲညီမရယ္ဒါကဒြန္ေဆးဆားရဲ့စိတ္ကူးဆိုေတာ့မမဘယ္လိုျငင္းဆန္လို႔
ရမွာတဲ့လဲ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ညီမ လိုက္နာရလိမ့္မယ္”
အဲလစ္(စ္)က ျပင္သစ္လိုေျပာရင္းမွတဆက္ထဲစပိန္လိုဆက္ေျပာလိုက္သည္။
“ေရခ်ယ္....ညီမအေနနဲ႔ဒြန္ေဆးဆားေရွ႕မွာစပိန္လိုဘဲ ေျပာသင့္တယ္ကြယ့္ ”
“ဒီမွာ...တန္ဘိုးရားေရာ ေရခ်ယ္ေရာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးနားေထာင္စမ္း”
ဒြန္ေဆးဆားက သူ၏ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုအမိန္႔ခ်မွတ္ေတာ့မည္မို႔အသံကိုမာျပစ္လိုက္ေလသည္။
“မင္းတို႔အခန္းကိုငါတို႔မီးေပးထားမယ္၊ေဟာဒီမွာညတိုင္းလဲတို႔ဟာမင္းတုိ႔အတြက္ဒီလုိလုပ္ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္
မဟုတ္ဖူး၊ကဲ ေရခ်ယ္..မင္းက ေရွ႕ကဦးေဆာင္သြား တန္ဘိုးရားက ေနာက္ကလိုက္သြား၊ ငါတို႔ဟာ ဒီအခ်ိန္မွာ
လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း လုပ္ရလိမ့္မယ္ကြယ့္ ”
ဒြန္ေဆးဆားက လက္ဆြဲမီးအိမ္ကိုေရခ်ယ္အားလွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေရခ်ယ္၏ လွမ္းယူလိုက္ေသာ လက္
မ်ားက တုန္ယင္ေနေသာေၾကာင့္ ဖေယာင္းစက္အခ်ိဳ႕ပင္ဒြန္ေဆးဆား၏ ခါးတစ္ဝိုက္သို႔လြင့္စင္သြား၏။ သို႔ေသာ္
ဒြန္ေဆးဆားက သူ၏စီစဥ္ေဆာင္ရြက္မႈကိုသူ႔ဖာသာ သေဘာေတြ႔ေန မိေသာေၾကာင့္သူမကိုျပစ္တင္ေျပာ ဆိုျခင္း
မရွိေခ်။ လက္ဆြဲမီးအိမ္ကိုကိုင္ၿပီး ေရခ်ယ္ကဦးေဆာင္၍ မီးဖိုေဆာင္ေဘးရွိတံခါးမွဝင္သြားလိုက္သည္။
မီးဖိုေဆာင္ကိုျဖတ္သန္းလိုက္ၿပီးလွ်င္သူမကအခန္းဆီးတစ္ခုကိုဖယ္ရွားလိုက္သျဖင့္သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေန
ေသာ အခန္းငယ္ေလးတစ္ခုအား မီးေရာင္ေအာက္တြင္ေတြ႔လိုက္ရ၏။ ခပ္နိမ့္နိမ့္ကုတင္ေပၚတြင္ေမြ႔ယာတစ္ခုရွိၿပီး
ေခ်ာေမြ ့ေသာအိပ္ယာခင္းတစ္ခုခင္းထားသည္ကိုေတြ႔လိုက္ရေလသည္။ နံရံတြင္ခ်ည္ထည္လိုက္ကာမ်ားဆြဲခ်ိတ္
ထားၿပီး ႐ိုး႐ိုးကုလားထိုက္တစ္လံုး၊ မွန္ငယ္တစ္ခ်ပ္ႏွင့္ နံရံတြင္႐ိုက္ထားေသာ စင္ငယ္မ်ားေပၚတြင္ပုလင္းမ်ားႏွင့္
ေသတၱာငယ္ေလးမ်ား အစီအရီတင္ထားသည္ကိုလဲေတြ ့ျမင္ရသည္။ အျခား..ဘာမွမရွိေတာ့ေခ်။
ဒြန္ေဆးဆားက က်ဥ္းလွေသာ အိပ္ယာကုတင္ကို ၾကည့္၍ ရယ္ေမာလိုက္၏။
“ တန္ဘိုးရားရဲ့ ပခံုးအက်ယ္နဲ႔ေတာ့ အေတာ္ဘဲမဟုတ္လားကြ...ဟား...ဟား...ဒါေပမယ့္ မင္း အဆင္ေျပ
ေအာင္လုပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္....ခုအခ်ိန္မွာကလဲ ဒီအခန္းဘဲရွိတာကိုးကြ... ဒီည အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပေတာ့
တန္ဘိုးရား...တကယ္လို႔ေမြးလာတာေလးကအေကာင္းစားေလးဆိုရင္တို႔မြန္တာဘိုကိုယူသြားၿပီးေကာင္းေကာင္း
ေမြးရမယ္ေဟ့ ”
ေျပာရင္း သူက အဲလစ္(စ္)၏ လက္ေမာင္းကိုအသာညႇစ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။
“ မင္းလိုခ်င္တယ္လို႔ပူဆာေနတဲ့လက္စြပ္ကိုကိုယ္ဝယ္ေပးပါ့မယ္ခုရလာမယ့္ကေလးနဲ႔လဲတဲ့သေဘာေပါ့
ကြယ္”
ဒြန္ေဆးဆား၏စကားေၾကာင့္တန္ဘိုးရားၿပံဳးလိုက္သည္။
“ အေကာင္းစားေလး ျဖစ္မွာေသခ်ာပါတယ္သခင္ကၽြန္ေတာ့္ဆီက အၿမဲတမ္း အေကာင္းစားေတြခ်ည္းဘဲ
ရတယ္မဟုတ္လား ”
“မင္းက အေတာ္ေလထြားတဲ့ အေကာင္ဘဲကြ..ဒါေပမယ့္မင္းဟာအမွန္ကိုဘဲ ေျပာတတ္တဲ့ေကာင္ဆိုတာ
ကိုငါသိပါတယ္ေလ...ကဲ တို႔သြားမယ္...ေၾသာ္... ဖေယာင္းတိုင္ေတြကို ထြန္းထားေရခ်ယ္.. ဒါမွ တို႔အျပန္လမ္းကို
ျမင္ရမွာကြယ့္”
ဒြန္ေဆးဆားက ရယ္ေမာရင္း အဲလစ္(စ္)ကိုလက္ဆြဲေခၚသြားေလေတာ့သည္။
“ ဒီမွာ...အဲလစ္(စ္)...မင္းရဲ့ေရခ်ယ္ဟာ မနက္က်ရင္ကိုယ့္ကိုေက်းဇူးတင္ေနမွာပါကြာ”
ေရခ်ယ္က အခန္းလယ္တြင္ သုန္မႈန္ေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ရပ္လွ်က္ရွိေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏
အမုန္းအားပါေသာ အၾကည့္ေၾကာင့္တန္ဘိုးရားမွာ ၿပံဳးရယ္ျပဖို႔ေတာင္အခက္ေတြ႔ေနမိရသည္။
“ ရွင့္ရဲ့သခင္က ကၽြန္မနဲ႔အတူေနဖို႔ ရွင့္ကိုဒီမွာထားခဲ့သလို ကၽြန္မရဲ့ သခင္မကလဲ သေဘာတူခဲ့တယ္....
ဒီေတာ့ရွင္ေနႏိုင္တယ္..ဒါေပမယ့္ကၽြန္မကိုလက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္မထိပါနဲ႔....ဒီမွာကၽြန္မ အိပ္ယာ....ကၽြန္မအိပ္ဖို့....
ဒါေပမယ့္တစ္ေယာက္ထဲဘဲ ”
“ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆိုသေဘာက်သြားမွာပါဗ်ာ”
တန္ဘိုးရား၏ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ အၿပံဳးက ျပန္ေပၚလာသည္။ သူ႔ကိုယ္သူယံုၾကည္မႈရရွိသြားသည့္ပံုမ်ိဳးျဖစ္၏။
သခင္ေျပာသြားၿပီးၿပီမို႔ ဒီမိန္းမ လြန္ဆန္ဝံ့မည့္ပံု မရွိဟု သူက ယူဆထားလိုက္ၿပီးျဖစ္သည္။ ေရခ်ယ္က ေခါင္းအုန္း
ေအာက္သို႔လက္ထည့္ၿပီးျပန္ထုတ္လိုက္သည္တြင္ေမာင္းခ်ဓါးတစ္လက္က လက္ထဲတြင္ပါလာ၏။ ဖေယာင္းတိုင္
၏ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ဓါးက ဝင္းကနဲ ေတာက္ပသြားသည္။
“မင္း...ငါ့ကိုထိရဲထိၾကည့္....ေဟာဒီ့ဓါးကိုအသံုးခ်ရလိမ့္မယ္....သိလား”
ေရခ်ယ္က မင္း..ငါ...သံုးကာ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ေလသည္။ တန္ဘိုးရားက ရယ္ေမာလိုက္၏။
“ခင္ဗ်ားလက္ေတြက ႏူးညံ့လွပါတယ္ဗ်ာ”
ေျပာရင္း သူက သူ့လက္မ်ားကိုေထာင္ျပလိုက္သည္။
“အဲဒီ့ဓါးေသးေသးေလးကိုကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သြားလိမ့္မယ္လို ့ထင္ေနတာလားဟင္”
“အို....ရွင္အိပ္ေပ်ာ္တဲ့အထိကၽြန္မေစာင့္ေနမွာေပါ့”
“ခင္ဗ်ားနဲ ့ဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္ဘယ္အိပ္ပါ့မလဲဗ်ာ”
တန္ဘိုးရားက သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမကို သိမ္းက်ံဳးဖက္လိုက္ရာ သူမကတိမ္းေရွာင္လိုက္ၿပီး သူ႔အား
အခန္းေထာင့္သို႔ တြန္းျပစ္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့နံရံရွိစင္မ်ားေပၚမွ ေသတၱာငယ္ေလးတစ္ခုကို လွမ္းယူ၍ ဖြင့္လိုက္
ေလသည္။ ထူးဆန္းေသာ အရာတစ္ခုသည္ေလထဲတြင္ပ်ံဝဲသြားကာ သက္ရွိအလား တန္ဘိုးရား၏ ေျခေထာက္
အစံုနားသို႔ေျဖးညင္းစြာက်လာေလ၏။ထိုအရာကတုတ္တုတ္မွမလႈပ္။ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိေတာ့လဲဘာမွမဟုတ္။
ငွက္ေမႊးအေရာင္စံုကိုစုခ်ည္ထားျခင္းသာျဖစ္၏။သို႔ေပမယ့္တန္ဘိုးရား၏ႏွလံုးသာကိုေတာ့တုန္လႈပ္သြားေစသည္
မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
“ အဲ...အဲဒါဘာႀကီးတုန္းဗ် ”
ေျခာက္ကပ္ကပ္ျဖစ္သြားေသာႏႈတ္ခမ္းအစံုကိုလွ်ာႏွင့္သပ္လိုက္ၿပိး တန္ဘိုးရားက ေမးလိုက္မိေလသည္။
“ကၽြန္မတို ့ကေတာ့အဲဒါကိုဗူးဒူး လို႔ေခၚၾကတယ္”
သူမက ပါးလႊာေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို တင္းတင္းေစ့ ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထိုအရာကို လက္ညွိဳးျဖင့္
ထိုးျပလိုက္႐ံုျဖင့္ထိုအရာက သူမ စကားကို နားေထာင္လိုက္သည့္အလား ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္႐ုတ္တရက္လႈပ္ရွား
သြား၏။
“ ရွင္အဲဒီ့ဟာကို ေက်ာ္လိုက္တာနဲ႔ ရွင္ေသၿပီလို႔သာ မွတ္ထားလိုက္ေပေတာ့ အာဖရိကရဲ ့ဘုရားေတြက
ရွင္သိတဲ့အတိုင္း တန္ခိုးရွိၾကတယ္မဟုတ္လား သူတို႔ဟာ ကၽြန္မေတာင္းဆိုခ်က္ကိုလိုက္နာၾကတယ္ေလ ဒီေတာ့
ရွင့္ေနရာ ရွင္ေနပါ ဒါမွ ရွင့္အတြက္စိတ္ခ်ရမယ္ရွင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ကၽြန္မ ေဟာဒီဓါးကို အသံုးမျပဳပါဘူး..
ကၽြန္မေက်နပ္ရင္ေပါ့ေလ...အဲ...ရွင္အိပ္ရမယ့္ ၾကမ္းျပင္က နဲနဲေတာ့မာတယ္... ဒါကလဲ ကၽြန္မအျပစ္ေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး ....ကဲ...ကၽြန္မတို ့ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္နားလည္ၾကၿပီမဟုတ္လား”
တန္ဘိုးရားက လႈပ္ရွားေနေသာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွအရာကိုေနာက္ဆုတ္၍ ေရွာင္လိုက္ရျပန္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့....ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္ေရခ်ယ္”
“ေကာင္းၿပီမနက္က်ရင္ရွင္ဒြန္ေဆးဆားကိုေျပာရမွာက ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ညကိုကၽြန္ေတာ္ကုန္လြန္ခဲ့
ပါတယ္လို ့ဟုတ္ပလား”
“ခင္ဗ်ား သေဘာအတိုင္းျဖစ္ေစရပ့ါမယ္ေရခ်ယ္...ဒါေပမယ့္ဒါဟာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့သခင္ကို
လိမ္ရျခင္းဘဲျဖစ္ပါတယ္”
အပိုင္း ( ၅ ) ကိုဆက္လက္အားေပးၾကပါ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
#မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္